[RPG • 0] Experium || 13 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

"Artsen zeggen dat hij moet revalideren. Er is hier vanmorgen een meisje geweest, Elephant geloof ik, met een genezingsgave. Zij heeft hem al van de wond afgeholpen. Merrin zei dat hij bij haar gave-les aanwezig moest zijn. De jongen wist niet wat het betekende, maar ik denk dat ze het gaan proberen. Echter is het meisje net naamloos af. En of Fayr kan helpen..." Vienna haalde haar schouder op en keek even bezorgd naar Merrin. "Ik zal het aan haar vragen zometeen."
      Nadat ze het tweede probleem had verteld, zag ze dezelfde zorgen die zij had, in Jester zijn ogen weerkaatsten. "Ik denk het," zei ze ademloos. "Ik heb ook niet het idee dat hij liegt. Toen hij me zijn zus noemde, voelde dat ergens wel logisch aan." Ze keek naar Jester, die gehaast op zijn horloge keek. De jongen zag er vermoeid uit, en dat terwijl hij morgen nog dat toernooi had. Ze keek terug van Jester naar Merrin. "Kijk hoe hij naar je kijkt. Ik denk niet dat hij bang is, maar hij vertrouwt je zeker niet. Maar stel, hij was nu doodsbang geweest, moest zijn haar dan niet groen zijn? Ik zie en heb nog geen kleurverschil in zijn haar gezien. Als we er op tijd bij zijn, misschien kunnen we dan voorkomen dat zijn gave overhoop ligt." Ze keek even met een glimlach naar Jester en trok hem spontaan in een knuffel. Ze had ergens het gevoel dat hij dat nodig had. "Zorg goed voor jezelf oké? Ik zorg wel voor Merrin. Jij hebt een toernooi voor de deur staan." Ze liet de jongen weer los en knipoogde naar hem. Daarna liep ze terug naar Merrin en ging op de rand van zijn bed zitten.

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 13:45 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Waarschijnlijk gebruikt haar mentor dan Merrin inderdaad om haar verder te laten trainen." Jester beet op zijn lip. Het was niet optimaal dat een andere afdeling bezig ging met zíjn afdelingsgenoot en al helemaal niet omdat de arts nog niet eens een dag het niveau had om überhaupt een naam te hebben. "Vraag jij het inderdaad aan Fayr. Maar ga niet vandaag bezig. Als die naamloze de wond geheeld heeft, houdt Merrin het nog wel even vol. Ze heeft 8175 al van het randje van de dood teruggetrokken, dus we moeten Fayr ook niet overbelasten. Eerst een nachtje rust."
      "Hij heeft ook geen reden om te liegen." Jester keek het meisje ernstig aan. "En totdat Experium er iets aan doet... probeer te kijken wat je te weten kan komen, zonder dat ze het merken. Anders wissen ze je geheugen gewoon en dan weet je er alsnog niks meer van. Blijkbaar... kan dat. Dus pas op." Jester volgde Vienna's blik even. Merrin zat inderdaad naar hen te kijken, de argwaan duidelijk zichtbaar op zijn gezicht. "Je hebt gelijk wat zijn gave betreft. Het is net als met fietsen, toch? Dat verleer je niet. Misschien heeft hij alleen nog even een jump-start nodig."
      Toen het meisje haar armen om hem heen sloeg, duurde het even een seconde voordat hij zelf ook reageerde en zijn armen om haar heen vouwde. Het was ergens wel fijn. Had in ieder geval iemand nog vertrouwen in hem. Jester glimlachte en liet haar op tijd weer los om haar knipoog op te vangen. "Begin maar alvast met wat reputatiemanagement," zei hij, een halve grijns om zijn lippen. "Geloof me, dat gaat nodig zijn."
      Ook hij liep weer terug naar de twee jongens en Jester zwaaide de twee gedag voordat hij zich weer terug haastte naar A03, waar hij Onyx zou opvissen en vervolgens naar dat overleg kon. In zijn hoofd ging hij alvast over de dingen heen die hij wilde gaan zeggen, paste alvast zijn zinnen aan zodat ze wat beter liepen. Niemand hield zich echt aan het mentale script dat hij voorbereidde, maar de zekerheid die het met zich mee bracht was toch reden genoeg om het te blijven doen.
      Jester had weer eens een plan.
      Taking a page from Fire's own book, to be exact.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

"Wat deed je met hem," vroeg hij argwanend toen Vienna terugkwam. Natuurlijk had hij hun knuffel gezien en hij hoopte vanuit het diepst van zijn tenen - en dat was lastig nu ze het niet deden - dat zijn zus niet een stelletje was met Jester. Dat zou hij echt niet kunnen verkroppen. Vienna lachte alleen maar om hem. "Relax, Merrin. Jester is een goede gozer. Je bent een jaar kwijt en Jes is veel veranderd in die tijd. Hij is de leider van onze groep, zorgt voor ons allemaal." Merrin trok zijn wenkbrauw op bij het horen van die woorden, wat Vienna nog meer deed lachen. "Hij heeft je geholpen met je gave," zei zijn zus met een lachje. Daarvan schoot Merrin in de lach. "Ja, en ik heb afgelopen kerstmis de kerstman ontmoet. Leuk verhaal, zus." Vienna schudde lachend haar hoofd en hij begreep niet waarom ze zoveel plezier had. Zijn ogen flitsten naar de deur, waar hij een blonde jongen zag staan in de deuropening. "Werkelijk? Hij is veranderd zei je? Dan waarom staat dat in de deuropening?" Vienna keek even verbaasd achterom, en keek met een peilende blik weer terug op hem. "Yrla zal je niets doen. Dat beloof ik je." Ze drukte een kus op zijn voorhoofd en stond op van zijn bed. "En anders krijgt hij met je zus te maken," zei ze met een knipoog. Vienna wenkte Agami dichterbij, vertelde haar dat zij de laatsten waren voor een of ander verhoor en verliet toen samen met het zwartharige meisje de ziekenzaal.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam kon nog niet helemaal bevatten wat hij net had gehoord. Michiels benen waren verlamd. Hij kon niet meer lopen. Hij kon misschien nooit meer lopen en dat was alleen maar zo omdat hij Yrla's leugens had geloofd. Het schuldgevoel maakte hem misselijk en hij kneep hard in de knuffel van het wolfje. Om de een of andere reden hielp dat iets en hij haalde een paar keer heel diep adem om een paniekaanval voor te blijven. Hij wilde naast zijn vriend in bed kruipen en hem heel erg stevig vasthouden, hij wilde hem zeggen hoeveel het hem spijt en dat het goed zou komen — als het blijvend was zou hij er zelfs op een dag met zijn gave voor zorgen dat hij weer kon lopen. Maar hij durfde het niet, want op dit moment waren ze geen vrienden meer en het maakte hem immens verdrietig. Hij wilde toch iets tegen hem zeggen. Hij dacht aan de puntzakken met snoep die Fox had achtergelaten. Eentje was voor Michiel geweest. Hij had het net vastgepakt toen hij Yrla in de deuropening zag staan. Kwam hij nu de klus afmaken? Hij griste naar het mes dat op het dienblad lag met de lunch die hem even geleden gebracht was, maar waar hij geen trek in had gehad. Hij klom zo vlug zijn bed uit dat hij bijna viel, maar ging beschermend voor Michiel staan om hem te beschermen. Adam vormde geen partij tegen Yrla, dat wist hij ook wel. Die jongen was veel te snel en hij was ernstig verzwakt, maar zijn vriend kon niet meer lopen en Adam zou hem tot zijn laatste snik verdedigen.
      'Ga weg!' riep hij, al klonk zijn stem zwakker dan hij wilde. 'Hebben jullie nog niet genoeg aangericht? We waren bijna dood!' De tranen sprongen in zijn ogen en zijn stem sloeg over. 'Laat ons gewoon met rust!'

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 14:42 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx had ongeïnteresseerd op zijn stoel gehangen en meer met schouderophalen dan met woorden geantwoord terwijl Maxwell zijn vragen op hem afvuurde. Hij merkte dat het de man irriteerde en hij wuifde hem algauw weer weg, waarschijnlijk ervan overtuigd dat het welzijn van de rest van de wereld hem nog steeds geen moer kon schelen. Toen hij naar buiten stapte, stond Jester al op hem te wachten. Hij gaf zijn vriend een knikje, wist niet wat hij verder moest zeggen. Op naar het overleg met de Lions. Kijken of daar nog wat aan te redden viel…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Oke... Dit ging veel lastiger worden dan hij had gedacht. Hij wist sowieso niet wat hij ervan verwacht had, maar het was niet dit. Het was zielig hoe de jongen zijn vriend probeerde te beschermen met een broodmes. Ergens wilde hij zich omdraaien, dit was een grote vergissing. Had hij het samen met iemand moeten doen? Nee, nee... En Yrla was zeker geen lafaard. "Relax, ik kom jullie niets aandoen. Ik heb niets te maken wat met Dezi jullie vandaag geflikt heeft," dat voelde als een leugen. "Ik kwam alleen kijken hoe het met jullie ging..." Zeg het nou maar... Zeg het gewoon, dan ben je er vanaf. "En mijn excuses aanbieden."

---

It's never gonna happen, Guys.

'Kijken hoe het met ons gaat? Wat kan jou dat schelen?' snauwde Adam. 'Je wil ons kapotmaken. Je hébt me kapotgemaakt.' Tranen biggelden langs zijn wangen. 'Nu Dezi weg is ga je ineens poeslief doen? Alsof je niet — alsof je niet...' Hij haalde scherp adem. Hij wilde geen paniekaanval, niet nu verdomme. 'Ga gewoon weg! Niets van dit was gebeurd als jij niet tegen me gelogen had!'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Hé," zei Jester. Hij liep met Onyx mee waar ze met Fire hadden afgesproken. De stilte tussen hen in was verre van comfortabel. Jester keek even opzij, slaakte toen een zucht en stak zijn hand uit om Onyx tegen te houden.
      "Wacht even." Hij bleef zelf ook stilstaan en keek zijn vriend even onzeker aan. "Ik weet dat van ons tweeën ik degene ben met de gave om anderen te overtuigen en dat praten voor mij een tweede natuur is... maar toch-" hij viel even stil en besloot het op een andere manier aan te pakken. "Ik word echt niet meteen boos als jij ergens anders over denkt dan ik. Dat is precies het punt: een tweede perspectief. Een andere kijk op dingen. Daarin kan je het best niet met me eens zijn en dan wil ik ook naar je luisteren— en ik hoop ook andersom. Mensen overtuigen was in beginsel toch iets dat men bereikte zonder gave," zei hij met een klein glimlachje.
      "Als ik het in eerste instantie niet met je eens ben, kan dat nog altijd veranderen. Met een tweede kijk, een andere mening, argumenten van de andere kant... je hoeft echt geen debatclub-master-professional-iets te zijn, maar gewoon... praat met me, Onyx. Dat gaat niet als je wegloopt. Je bent een slimme gozer en je hebt vast je redenen dat je het niet met mee eens bent en die wil ik echt wel proberen te begrijpen. Maar als je wegloopt dan kan dat niet en blijf ik weer alleen achter om het zelf maar uit te zoeken." Een tikje ongemakkelijk wreef hij in zijn nek. Dit was wel heel open en eerlijk en hij wist niet zeker hoe Onyx daarop zou reageren. Hij wist oprecht niet wat hij moest doen als Onyx nu gewoon zijn schouders zou ophalen en — alweer — weg zou lopen.
      Hij had er een hekel aan, als Onyx zich zo afsloot, besefte hij. En Onyx deed het vast niet expres om hem lekker te pesten, die dacht waarschijnlijk iets in de richting van dat er vrij weinig zou veranderen, dat praten hem alleen maar geïrriteerder zou maken en zijn tijd zou verspillen. Dan liep hij weg en hadden ze weer eens soort van ruzie.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx staarde hem aan. Er kolkte iets boos, iets donkers in zijn lijf. Wat wilde Jester nou horen?
      'Ik kan Ylra niet vergeven,' zei hij kortaf. 'En jij wel blijkbaar. Een keertje sorry en alles is koek en ei. Prima. Maar wat hij heeft gedaan is in mijn ogen onvergefelijk — en dat zegt toch heel wat — en ik ga niet voortaan gezellig met z'n drietjes bij elkaar zitten. Dan ben ik wel weer gewoon alleen, kun jij terug naar je vroegere BFF.'

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 15:33 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Au. Dat deed pijn.
      Jester knipperde en probeerde te verbergen dat die laatste zin hem een steek in zijn hart had bezorgd. Hij wilde helemaal niet verder zonder Onyx. Ondanks dat dat pad waarschijnlijk tig keer makkelijker te bewandelen zou zijn dan het pad mét Onyx. Die jongen leek er een hobby van gemaakt te hebben om over de Styx te koorddansen, verdorie.
      "Ik bedoelde nu Yrla niet. Probeerde ook niet zo mijn gelijk te halen- het gaat me om jou, Onyx. Ook dit weer... je zegt het alsof je me gaat slaan als ik überhaupt ga vragen 'waarom'. En dat wil ik je juist vragen, want dan kan ik je kunnen begrijpen. We zijn een team, toch? Daar gaat Yrla niks aan veranderen, redenen of niet." Hij keek Onyx even vastberaden aan. "We kunnen straks het nog prima hebben over Yrla en Adam en Merrin - daar zit nóg een probleem trouwens, ben ik ondertussen geïnformeerd - nu eerst het overleg met Fire. Oké?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het stak, dat Jester daar nog naar moest vragen. Naar het waarom.
      Dat Jester zelf niet kon bedenken dat er ook met zíjn hoofd was gefucked, dat hij óók in leugens had geloofd, dat hij óók niet meer had geweten wat echt was en wat niet, of hij gevaar liep of juist niet, of hij het onvergefelijke had gedaan of niet, of hij zichzelf moest haten of niet.
      Het achtervolgde hem nog steeds, bij tijd en wijlen, en hij wist dat dat voor Adam ook zou gelden. Stel dat hij ook zoiets stompzinnigs aan Adam zou voorstellen, dat Yrla hem wel even kon gaan helpen met zijn gave — zag Jester dan niet in hoeveel meer dat de jongen zou schaden? Alsof dat wat hem was aangedaan allemaal wel meeviel? Want ach — Yrla had het toch allemaal uit de goedheid van zijn hart gedaan? Hij had de held willen spelen — en dat Naamlozen, zijn klásgenoten, daar dan de dupe van werden dat maakte niet uit. Keertje sorry zeggen en dan was alles opgelost.
      'Als jij met jouw analytische vermogen niet kunt inzien waarom ik zo veel moeite met Yrla's actie heb en er niet zo makkelijk overheen kan stappen dan is het alsof niets van wat ik je ooit over mezelf heb verteld is aangekomen.' Hij versnelde zijn pas. 'Maar best, eerst het overleg.'

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 16:08 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

"Ik doe niet poeslief.." zei hij toch wel ietwat geïrriteerd. Kalm blijven, Yrla. Je gaat jezelf of de anderen niet helpen als je je nu opwindt. Maar de jongen had hem niet eens gehoord, hij ging onverstoord verder. En zonder bandjes erom te winden, verheft hij opeens zijn stem. "Ik weet het, oké?!" schreeuwde hij opeens. Kalm, Yrla... Hij haalde eens diep adem en keek de jongen met de tranen in zijn ogen recht aan. Hoe moeilijk hij het ook vond te kijken, hij dwong zichzelf ertoe. Dit was de schade die hij veroorzaakt had, dat moest hij rechtzetten. "Ik weet het," zei hij veel zachter. "Ik had nooit gedacht dat Dezi bereid was zo ver te gaan, dat ze dit zou doen... Ja, ik heb dit gestart. Geef me alsjeblieft de kans dat uit te leggen waarom en netjes voor mijn excuses daarvoor aan te bieden." Dit was het. Als adam hem nu de deur zou wijzen, was zijn kans verkeken. Als de jongen echt niet naar hem wilde luisteren, dan gaf hij het weinig kans dat hij werkelijk zijn excuses aan kon bieden.

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 16:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Was dit uiteindelijk nou beter?
      Nee. Nee, niet echt.
      Natuurlijk had Jester wel een idee. Maar dat was allemaal speculatie. Een gok. Invulling van Jester van wat híj dacht dat Onyx ervan zou vinden. En — zoals ondertussen al vaker bewezen was dan hij leuk vond — zat hij er nog vaak genoeg naast als het ging over de manier waar Onyx ergens over nadacht. Jester was best slim, maar Onyx had een verrekte moeilijk hoofd. Hij kon wel heel leuk probéren te voorspellen hoe Onyx ergens op zou reageren, maar er was nog altijd een dikke kans dat hij ernaast zou zitten. En dan waren de poppen aan het dansen.
      Hun hoofden werkten anders. Dat kostte moeite. Tijd. Veel communicatie en zo min mogelijk misverstanden. Hoe kon het dan dat ze er iedere keer weer op af stevenden? Het was niet zo dat Jester eens een strenge stem op kon zetten en weg kon lopen als hij zijn punt gemaakt had. Dat heette hypocriet en daar probeerde hij mee te stoppen.
      Jester zei nu maar niets en liep achter zijn vriend aan naar buiten. Eerst dat overleg. Als dat ook zo rampzalig ging als de rest van de dag, dan gooide hij zich van een hoog gebouw af, sodeknetter.
      Oké, dat was een tikje overdreven. Maar blij zou hij er niet mee zijn.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam veegde langs zijn wangen. Hij wilde nog steeds schreeuwen dat de jongen weg moest gaan, maar hij zag er niet zo dreigend uit als eerst. Hij liet het mes zakken zonder hem los te laten, met zijn andere arm drukte hij de knuffel tegen zichzelf aan alsof die hem kon beschermen als de jongen wel weer zo toeslaan — fysiek of verbaal. Hij wilde het weten. Hij wilde weten waarom Yrla hem zo erg haatte dat hij hem zoiets op de mouw speldde. 'Oké,' zei hij zacht, verslagen. 'Leg dan maar uit waarom je me zo erg haat dat je me liet geloven dat iedereen van me walgde en dat jullie de school over mijn "ziekte" zouden inlichten als ik niet zou doen wat jullie zeiden, zodat ze me een spuit zouden geven waar al mensen aan gestorven zijn.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

En dit was het zoveelste van vandaag dat hij niet begreep. Een berouwvolle Yrla, die er trouwens ontzettend ellendig eruit zag - Merrin herinnerde hem zo echt niet. En daarnaast zijn zogenaamde beste vriend, die nogal flipte voor zijn neus. Hij keek met grote ogen naar de jongen, die met een mes in zijn handen dreigend naar Yrla stond. Juist ja... Vrienden toch? Dat jong spoorde niet. Hij begreep niets van wat de jongen schreeuwde, maar begreep uit zijn woorden dat hij bang was - of eigenlijk vooral uit de toon. Hij keek terug naar Yrla. De jongen leek gepijnigd en zei zijn excuses te willen aanbieden voor iets. Best, hij wilde wel eens weten wat de jongen had uit te kramen. Merrin zou snel genoeg doorhebben als het een grap was, althans dat hoopte hij. En Yrla en zijn excuses aanbieden, om een of andere reden had hij het gevoel dat dat bijzonder was. Als Yrla echt hun had willen 'kapotmaken' of 'doodmaken' - als dat eronder viel - dan was zijn zus echt niet zorgeloos weggelopen.
      Uiteindelijk gaf zijn vriend het op, blijkbaar was hij ook nieuwsgierig naar Yrla zijn woorden. "Kom zitten," zei hij tegen Adam en klopte op zijn bed. Hij hoopte dat de jongen iets zou kalmeren als hij naast hem zou zitten. En keek toe hoe Yrla dichterbij kwam en een eind van hen vandaan op een kruk ging zitten. Hij keek Yrla nieuwsgierig aan. "Oh, en voor mij de complete uitleg please, inclusief alles wat je me geflikt hebt en wat er vandaag nu precies gebeurd is. Om een of andere reden wil niemand me dat vertellen."

---

It's never gonna happen, Guys.