[RPG | 2OO] Little Pink Ladies — Pinky Promise • Speeltopic 1 - Speeltopics

Vervolg op "Little Pink Ladies — War of Love" by Tefnut Princeton Hall - Californië - 2018: Het is inmiddels 28 jaar geleden dat de beruchte wedstrijd rond de meisjes gestopt werd door een groep Princeton scholieren en in de tussentijd heeft een nieuwe generatie die school al onveilig gemaakt. De generatie met de zonen en dochters van eerdere Princeton scholieren, om precies te zijn. Een bijzonder pijnlijke breuk tussen één van de meest geliefde senior-koppels doet de gemoederen hoog oplaaien en zaait bij iedereen twijfels. Als zij het al niet redden; wie dan wel? Er wordt een pact gesloten tussen de dames, om zichzelf en hun besties te beschermen voor diezelfde hartzeer; alle jongens moeten een test doorstaan om op de date-worthy lijst te komen. Wie zich op het einde van het schooljaar niet als voldoende galant en betrouwbaar bewezen heeft raakt niet meer aan een date. Onder het motto: "All is fair in love and war" kan eender welke jongen getest worden door eender welke meid op... je raad het al... eender welk moment. De heren zijn zich echter heerlijk onbewust van het complot dat achter hun rug gesmeed is en hebben geen flauw vermoeden hoeveel ze met hun gedrag op het spel zetten. Maar is alles wel zo zwart-wit als de meiden het inschatten? En wat gebeurt er als hun slogan zich tegen hen keert?

---

• PERSONAGES • NAAM - LEEFTIJD - STATUS - PAGINA - USER • Oonah Smith - 19 - No status - 2.2 - Virago • Olivia Nova Anderson - 17 - The Rebel - 1.4 - Velns • Eden Isla Sadler - 18 - No status (yet) - 2.2 - Virago • Emilia Anastasia Montana - 17 - Cheercaptain - 2.4 - Venustic • Cassandra "Cassie" Yasmin Hale - 17 - The Sweetheart - 2.3 - Mandalorian • Lexi Rae - 18 - Friend off - 2.2 - Joy_x • Lola Alejandra Guttiériez - 18 - The Princess - 2.4 Norris • Julia Rose Baker- 17 - Bookworm - 2.4 - KIaus • Harper Indiana Green - 17 - The Lucky One - 2.4 - Witcher • Cole Smith-Chamberlain 18 - Class Clown - 2.3 - Beansidhe Hetero • Axl Smith-Chamberlain - 18 - 2.3 - Beansidhe Hetero • Marcos Ricardo Gonzalez - 18 - The jock - 1.5 - KIaus Hetero • Benjamin Clementine Anderson - 20 - Babysitter - 2.2 - Witcher Bi • Matthew "Matt" Austin Anderson - 18 - Troublesome Asshole - 2.3 - KIaus Matt • Samuel Alejandro Montana - 19 - It-boy - 2.2 - Mandalorian Hetero (voorlopig) • Niccolo "Nico" Martel - 18 - The Fez - 2.2 - Beansidhe Homo (niet geweten) • Liam Alexander Coleman - 18 - The Dealer - 2.3 - Velns Hetero (?) • Bodhi Romeo Meisters - 18 - Filmfanatic - 2.4 - Venustic Homo

---

• REGELS • • Minimaal 200 woorden per post. • Reageer minimaal een keer per week, als dit echt niet kan geef het dan gewoon even door. • We sluiten niemand buiten! • Ruzie in de RPG zelf is prima, OOC doe je je best het constructief te houden. • OOC in het praattopic • Maximum 3 personages per persoon. • 16+ is toegestaan, vermeld het wel even boven je post en zorg dat het rpg hier niet om gaat draaien. • Niemand is perfect!

---

• START • Het is dinsdag 18 februari, de eerste schooldag na het verlengde weekend vanwege Presidents Day. Inmiddels is het lunchpauze, wat de meiden wellicht een eerste kans biedt om hun gesmede pact in actie te zetten. De temperatuur is een aangename 19 graden en het is zonnig, met een zacht briesje.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Niccolo liet zich recht tegenover Matt neer zakken toen ze weer buiten waren. Hij kruiste zijn benen en zette zijn rugzak er tussen en opende de kleine rits aan de voorkant, waar hij zijn sigaretten bewaarde. "Waar zit je met je hoofd?" klonk het ondertussen uit de kant van de Amerikaan. "Ik ben het niet geheel zeker," antwoordde de jongen eerlijk. Hij haalde even zijn schouders op en toverde zijn pakje Lucky Strikes tevoorschijn. Het waren niet zijn favoriete sigaretten, maar hij herkende de verpakking, als enige, uit Frankrijk en die dingen kosten geld dus hij zou ze op roken voor hij op zoek ging naar iets beters. "Ik zou nu graag die peuk van je innen," herinnerde zijn gastheer hem nogmaals aan hun afspraak. Hij grinnikte even en haalde ook zijn aansteker uit zijn tas. "Geduld, Matthieu, ik ben ermee bezig," sprak hij, terwijl hij het pakje een keer tegen de grond tikte, waardoor er een sigaret naar boven schoof en hij niet onhandig in de verpakking moest gaan peuteren. Vervolgens hield hij het pakje voor zich uit en bood daarmee de uitstekende sigaret aan zijn tourgids aan. Zodra hij deze aangenomen had herhaalde Nico de beweging en nam de tweede sigaret voor zichzelf. Hij stak deze alvast tussen zijn lippen en liet zijn aansteker branden. Met zijn hand beschermde hij het vlammetje tegen de wind terwijl hij deze naar Matt bracht om diens sigaret aan te steken. Het was geen logische gang van zaken, maar het werkte ook. Nadat hij ook zijn eigen sigaret had aangestoken nam hij een flinke hijs en leunde wat achterover, waarbij hij zichzelf ondersteunde met één hand. Hij haalde zijn sigaret tussen zijn lippen vandaan en blies de rook langzaam weer uit. "Wie heeft jouw voorkeur?" vroeg hij, waarbij hij doelde op sigarettenmerken. Hij had niet in de gaten dat hij de verkeerde woorden gebruikte om zich uit te drukken. Nu wist hij zich doorgaans wel te redden in het Engels, maar met bepaalde zinsbouw en regels had hij het nog steeds moeilijk, waardoor iets af en toe heel anders over kon komen dan hij het bedoelde.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

"En trouwens, Chandler lachte Monica uit in hun tienerjaren, die waren helemaal niet zo close. Ik vond Rachel en Joey veel leuker passen samen," sprak Axl Emilia tegen toen het tot hem doordrong wat ze gezegd had. Die twee hadden maar een korte periode iets gehad, en het was zelfs niet eens echt iets officieels, maar het was zo puur en Axl had het het met spijt in het hart zien eindigen. Tegelijk schaamde hij zich ergens dat hij hier zo diepgaand over mee kon spreken, maar dat kwam ervan als het merendeel van je vriendengroep uit dames bestond. Hij had het inmiddels al geaccepteerd dat hij tijdens hangsessies gedoemd was om romcoms en chickflicks te kijken. Stiekem genoot hij er soms ook wel van, en liet hij zich net als de meiden veel te hard meeslepen in de verhaallijnen en dramatische gebeurtenissen. "Ben ik trouwens de enige die Betty liever met Archie zou zien? Ik bedoel - Wat ben je eigenlijk kwijt?" Halverwege zijn zin raakte de jongeman afgeleid door Eden, die nog steeds verwoed in haar tas aan het zoeken was. Hij kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en gluurde een keer over de rand van de gigantische tas heen terwijl hij zich in stilte bedacht dat überhaupt een wonder was als ze daar ooit iets in terug vond. Hij begreep niet waarom meiden zoveel spullen met zich mee moesten slepen. Alles wat hij nodig had paste in zijn broekzak en zijn kluisje op school.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

''Oh,'' was het enige antwoord van Cassie. Van de vrolijke uitdrukking die ze net nog op haar gezicht had gehad bleef weinig over, waardoor Cole ook zijn eigen humeur de diepte in voelde zakken. ''Zijn jullie niet bijna familie te noemen? Sorry, niet het beste antwoord. Nou ja.. Het klinkt alsof er niet superveel is gebeurd, en je had wat op toch? Geen zorgen.'' Wacht. Wat? Verward keek Cole de jongedame aan terwijl hij haar woorden probeerde te plaatsen. Wat hem vooral van zijn stuk bracht was dat hij er niet één bepaalde emotie uit kon halen. Hij krabde nogmaals zijn haren terwijl hij probeerde te bedenken of ze niet wist wat ze moest met het nieuws of het haar simpelweg niet kon deren. ''Wat is gebeurt is gebeurt, maar ik waardeer je eerlijkheid babe.'' Hij plukte wat aan de bagel waarin hij zich een minuutje geleden verslikt had terwijl hij er wijs uit probeerde te raken. "Voor wat het waard is... Ik denk niet dat ik van m'n leven iets serieus met Emilia zou uitspoken." Voorzichtig, en vooral wat onwennig, liet hij de bagel voor wat het was en nam Cassie's hand vast. "Je hebt gelijk, ze is als familie voor me. Als ik denk aan zoenen of andere dingen dan is zij niet diegene die daar in mijn gedachten bij hoort," bekende hij op sokken, tegelijk hopend dat ze tussen de regels zou lezen én dat ze dat niet zou doen. "Ik wilde het je gewoon liever zelf vertellen, en niet dat je het moet horen van iemand anders die denkt te weten hoe de vork aan de steel zit. Ik weet zelf niet eens hoe het zit. Man, dat was echt sterke wiet." Zonder het in de gaten te hebben was hij met zijn duim over de rug van Cassie's hand gaan strijken. Stilzitten was ook helemaal zijn ding niet, hij kon het niet helpen. Zodra hij over de wiet begonnen was verscheen er een ondeugende glimlach op zijn lippen. "Ik heb nog wat van dat spul over, als je vrijdagavond nog steeds dat kook-programma wil kijken..." vroeg hij weinig subtiel. "They'll cook and we'll get baked?" lachte hij stilletjes.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Elke keer als ik dacht dat Nico niet nog vager kon worden, verbaasde hij me weer. Hoe kon je nu niet weten waar je aan dacht? Hij begon wat ik zijn tas te rommelen, waarbij ik hem maar vroeg naar mijn beloning voor de rondleiding. Ik had het echt heel hard nodig en ik wilde niet zonder nieuwe hit nicotine de les in. Hij haalde een pakje uit zijn tas en vertelde me dat ik geduld moest hebben. Hij haalde een pakje sigaretten uit zijn tas van een van de merken waar ik nooit van zou kopen. De zooi die promotie maakte over de ruggen van dode soldaten. Ik wilde het eigenlijk afslaan, maar goed, anders moest ik gaan bedelen om sigaretten bij Ben, omdat ik bijna niets meer had. Ik pakte het ding aan en stak het meteen tussen mijn lippen. "Marlboro is beter. Zwaarder en geen propaganda over de ruggen van stervende tieners." mompelde ik binnensmonds met de peuk een beetje scheef in mijn mond, waardoor het eigenlijk niet te verstaan was. Ik was al bezig met mijn aansteker uit mijn zak te toveren toen ik Nico's vuurtje voor mijn lippen zag flakkeren. Ik inhaleerde diep toen het einde eenmaal gloeide. Ik hield hier echt niet van, maar het was nicotine, dus dat was iets. Ik leunde wat naar achter om er toch van te proberen te genieten, want het was toch gratis nicotine. Ik trok een wenkbrauw op toen Nico me vroeg wie mijn voorkeur had. Ik snapte hem niet zo goed en probeerde uit te vogelen wat hij bedoelde door zijn zichtlijn te volgen. Daarin leken een aantal meiden te liggen. Ik haalde even mijn peuk uit mijn mond om traag uit te blazen en vervolgens te antwoorden. "Ik had je niet ingeschat als casanova, maar om eerlijk te zijn kijk ik niet echt naar meiden en hou er niet van om mensen te behandelen als vleeskeuring." zei ik, voor ik de peuk weer in mijn mond stak om weer diep te inhaleren. Ik had echt gedacht dat Nico anders was dan de standaard jongens, waarbij het altijd alleen maar over tieten en konten ging. Jammer genoeg had ik het fout. Wat een teleurstelling alweer. Ik leunde maar weer achterover om verder te roken. De sigaret die al een nare smaak had, werd op een of andere manier nog iets minder prettig. "Waar heb je op school het meest zin in?" zei ik maar bij mijn volgende keer uitademen, in de hoop het onderwerp in elk geval weg te sturen van meiden bespreken alsof ze hamlappen waren.

[ bericht aangepast op 7 mei 2020 - 22:53 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Matt leek even de tijd te nemen om te antwoorden, wat Nico ergens wel verbaasde. De jongen was zo verknocht aan sigaretten, het leek de Fransoos wel dat hij een overduidelijke favoriet qua merk zou hebben. "Ik had je niet ingeschat als casanova, maar om eerlijk te zijn kijk ik niet echt naar meiden en hou er niet van om mensen te behandelen als vleeskeuring." De kille woorden van Matthew deden Nico ter plekke bevriezen. Vol ongeloof staarde hij de jongen aan, die inmiddels ongestoord verder praatte. Hij knipperde een aantal keer terwijl hij trachtte te bevatten hoe ze precies in dit gesprek waren verzeild. Bij zijn weten ging het over sigaretten en opeens maakte dat van hem een onrespectvolle Don Juan? Hetgeen waar hij zich echter pas helemaal het hoofd over brak was het feit dat Matt uit het niets over meisjes begon en liet blijken dat Niccolo daar de aanleiding toe had gegeven. Hij werd wakker geschud toen er wat as van zijn sigaret op zijn broek viel. "Putain," bracht hij uit, zich haastend de as weg te pietsen voor deze een blijvende plek zou veroorzaken. Hij blies er vervolgens nog een keer naar, al maakte dat niet veel verschil. "Casanova? Matthieu, la vache*, waar heb je het in hemelsnaam over?!" de verbazing van de krullenbol was inmiddels omgeslagen in frustratie. Hij had niet eens het woord "meisjes" in de mond genomen - in alle eerlijkheid was er helemaal niets van meisjes dat hij in de mond wilde nemen. Hij opende zijn mond om nog iets te zeggen, maar het enige wat er uit kwam was stilte. Perplex haalde hij zijn schouders op terwijl de blik in zijn ogen, die nog steeds op Matt gericht waren, grote vraagtekens vertoonde. (*la vache = een Franse uitdrukking van verrassing/verbazing die zoveel betekent als; wow, holy cown, damn)

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

• 18 • Dancer • Emilia, Axl & Oonah •

Het ontging Eden de veelbetekenende blik die Oonah over haar gezicht heen liet glijden na het uitspreken van haar laatste woorden, waar Emilia op haar beurt instemmend op had geknikt. Alle drie de dames gaven hun bestelling door en daar waar Oonah subtiel zijn mobieltje terug over de tafel schoof, dook Eden haar tas weer.
Het gesprek boven de tafel ontging haar hierdoor volledig, terwijl verschillende dingen uit haar tas tevoorschijn kwamen, behalve hetgeen ze moest hebben.
      "Ben ik trouwens de enige die Betty liever met Archie zou zien? Ik bedoel - Wat ben je eigenlijk kwijt?"
Bij het horen van de vraag die naar haar gericht was gromde Eden vrijwel gelijktijdig — zij het niet naar Axl gericht, maar eerder in een zacht gemopper op het niet kunnen vinden van haar portemonnee en het vage vermoeden dat ze deze vermoedelijk nog thuis had liggen.
      "Een klein kaboutertje is er volgens mij met mijn portemonnee vandoor gegaan," bracht Eden uiteindelijk uit in een antwoord op de vraag. Eenmaal terug overeind gekomen blies de blondine een lange pluk haar uit haar gezicht, de tas open op haar schoot en met een groot deel van haar rotzooi eruit. Oonah lachte zachtjes. "Laat me raden, een klein blond kaboutertje?'
      Instemmend beet Eden op haar onderlip, blikte heel even van Oonah naar Emilia, alvorens naar Axl op te kijken.
            "Een vrouwentas is een ramp, maar kleine kabouters kunnen nog erger zijn."
Grinnikend schudde ze even met haar hoofd en besloot om al haar rotzooi — bestaande uit lippenstift, pennen, papiertjes, een agenda en andere prullaria — weer terug in haar tas te schuiven.
      "Schrap mijn bestelling maar, mijn portemonnee ligt nog thuis."

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

"En trouwens, Chandler lachte Monica uit in hun tienerjaren, die waren helemaal niet zo close. Ik vond Rachel en Joey veel leuker passen samen," zei Axl, waarna Emilia de jongen nu semi-beledigd aankeek. Nu ging het niet meer om wat zij en Axl zouden kunnen hebben in een hypothetische werkelijkheid, maar om de belediging die hij had gemaakt jegens Emilia haar all-time favoriete ship. 'Oh My God,' begon ze met haar beste Janice impressie. 'Hoe kun je dat nou zeggen? Mondler was voor elkaar gemaakt, als je friends voor de vijfde keer kijkt zie je wel alle kleine leuke momenten tussen ze. In hun tienerjaren misschien niet zo close, maar later echt wel.' Emilia trok even haar wenkbrauw op naar Axl, hopend dat hij geen weerwoord zou geven, want Emilia was toch niet van gedachten te veranderen.
"Ben ik trouwens de enige die Betty liever met Archie zou zien? Ik bedoel - Wat ben je eigenlijk kwijt?" ging Axl inmiddels verder, maar helaas kreeg Emilia nooit te horen wat hij verder van Riverdale vond. Niet dat het Emilia heel veel deed, ze had het eerste seizoen van de serie geweldig gevonden, maar was inmiddels een beetje afgehaakt, het werd in dat dorpje alleen maar gekker en gekker.
"Laat me raden, een klein blond kaboutertje?" zei Oonah, Emilia fronste even, een kleine kabouter? Emilia wist het niet helemaal zeker, maar de laatste keer dat ze met Oonah sprak geloofde die nog niet in kabouters, ze begreep daarom niet direct naar wat haar beste vriendin refereerde. "Een vrouwentas is een ramp, maar kleine kabouters kunnen nog erger zijn." antwoordde Eden, wat Emilia enkel meer in de war wist te brengen, want nu begon ze bijna te denken dat Eden ook in kabouters geloofde. Pas seconden later viel het kwartje bij Emilia. 'Oh' zei Emilia vervolgens. 'Je hebt een zusje zeker.'
"Schrap mijn bestelling maar, mijn portemonnee ligt nog thuis." zei Eden vervolgens, Emilia keek even naar Axl en Oonah. 'Oh nee, no worries,' zei ze vervolgens zelf snel. 'Wij kunnen wel voorschieten, of ik, ik wil natuurlijk niet voor iemand anders spreken.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Ik had Nico's reactie niet verwacht. Hij keek me aan in ongeloof, alsof ik hem niet net had zien kijken naar de meisjes verderop. Hij sprak alleen niet, wat mij dan weer enorm frustreerde. Hij kon het in elk geval bevestigen of ontkennen. Het was maar goed dat de sigaret tussen mijn lippen me rustig hield, want anders wist ik niet zeker hoe dit was gegaan. Plots liet hij zijn peuk vallen en schold, terwijl zijn ogen weer iets helderder werden. Dit bracht hem wel zover dat hij sprak. Mijn frustratie was gespiegeld in zijn stem. Toch was het bij hem meer vragend, terwijl het bij mij puur frustratie was dat hij niets zei en het gesprek weer op hem terugbracht. Ik haalde voor even mijn peuk uit mijn mond om te kunnen antwoorden. "Matt. En doe nu niet of je niet naar die dames aan het turen was, Nico. Het was overduidelijk, zeker in combinatie met je vraag. What the fuck. Ik dacht dat je beter was dan dat." Ik schudde mijn hoofd een beetje, voor ik weer voor me uit keek. Mijn sigaret vond z'n weg terug tussen mijn lippen. "Ik dacht eindelijk iemand te hebben gevonden die niet met z'n onderstel denkt. Natuurlijk had ik het fout. Hoe kon ik zo stom zijn." Ik mompelde meer tegen mezelf dan hem met de peuk die wiebelde tussen mijn lippen terwijl ik sprak. Ik viste mijn thermosfles uit mijn tas terwijl ik richting het einde van de sigaret kwam. Ik draaide eerst de dop eraf, voor ik de peuk uit mijn mond haalde en uitdrukte. Ik nam een lange teug van de bloedhete koffie. Het brandde in mijn keel, maar het was een beter gevoel dan de teleurstelling die ik voelde over Nico. Ik had echt gehoopt iemand te vinden van wie ik op aan kon. Iemand die niet alles in de steek liet als hij een mooie dame zag lopen. Na nog een paar slokken stak ik de thermosfles weer weg en keek op mijn horloge. Het was alweer bijna tijd om naar de les te gaan, en voor een keertje vond hij dat eigenlijk zo erg nog niet. Het zou me in elk geval een excuus geven om weg te blijven van Nico. Het zou waarschijnlijk wel wat ongemakkelijk worden thuis, maar Nico kon hierover meer dan genoeg met Ben kletsen, dus dat kwam vast wel goed. Stiekem vond ik het meer jammer dan ik toeliet om te laten zien, maar dat was iets voor mij om mee om te gaan. Dat hoefde de wereld echt niet te weten.

---

Bowties were never Cooler

---

"Kleine blonde kaboutertjes zijn de ergste," beaamde Axl toen duidelijk werd wat Eden kwijt leek te zijn en hoe dat zo gekomen was. "Eerst stelen ze je hart en daarna je portefeuille," ging hij verder, waarbij hij grinnikte naar Oonah. Het was geen geheim dat de kleinste Smith-telg ieder familielid rond haar kleine vingertje gewikkeld had en tegelijk een hartaanval wist te bezorgen met alle stoten die ze uithaalde. Eén keer was de tweeling aan het babysitten, en wilde de kleine verstoppertje spelen. En de jongens moesten zoeken. Zo gezegd zo gedaan, natuurlijk, want wie zegt nou nee tegen zo'n dropje. Helaas bleek Alba nergens te vinden, tot ze een half uur later en bijna in tranen de voorraadkast open trokken en het blonde kaboutertje met een mond vol chocolade aan troffen. Sindsdien werd er een stuk vaker gegluurd bij het verstoppertje spelen. Hij wilde graag Emilia bij staan in haar voorstel om voor Eden voor te schieten, al had hij zijn vermoedens dat het blondje daar niet gauw op zou ingaan. De oorzaak er achter had hij nog steeds niet exact weten te achterhalen maar hij wist dat Eden er op stond haar eigen boontjes te doppen - misschien was het het mama-beer effect, al durfde hij er geen geld op in te zetten. "Ik wil graag een salade geitenkaas met extra spek, een broodje gezond, een groene thee en een Kombucha," zei hij dan ook tegen de serveuse, alsof hij alles voor zichzelf bestelde. Vervolgens liet hij zijn blik -misschien een beetje zelfvoldaan- terug naar de meiden glijden. "Wat? Ik rammel!" bracht hij gespeeld verontwaardigd uit bij de geamuseerde blik die zijn nichtje hem schonk, al was zijn plan natuurlijk weinig subtiel. Hij had zijn woorden niet beter kunnen kiezen, want net op dat moment liet zijn maag luid en duidelijk van zich horen. Hij grinnikte even en haalde zijn schouders op met een blik als vermoorde onschuld. "Maar, ay, Montana." Hij tikte op tafel vlak voor Emilia op haar aandacht te trekken. "Bughead. Overtuig me," daagde hij haar uit, er zeker van dat hij bij zijn standpunt zou blijven wat Betty en Archie betrof.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

"Matt. En doe nu niet of je niet naar die dames aan het turen was, Nico. Het was overduidelijk, zeker in combinatie met je vraag. What the fuck. Ik dacht dat je beter was dan dat. Ik dacht eindelijk iemand te hebben gevonden die niet met z'n onderstel denkt. Natuurlijk had ik het fout. Hoe kon ik zo stom zijn." "Mijn vra- Dégage!"* bracht Nico verontwaardigd uit, terwijl de puzzelstukjes op hun plaats vielen. "Ik had het over de sigaretten! Dames turen; j'en ai plus rien à foutre!** Ik val niet eens op vrouwen," flapte de uitwisselingsstudent er in zijn frustratie uit. Ondertussen keek Matt op zijn horloge, alsof het hem helemaal niet kon schelen wat de fransman te zeggen had. In combinatie met de verwijten die zijn kant uit geslingerd waren kon Nico in alle eerlijkheid zeggen dat hij tot nu toe zelden zó beledigd was geweest in zijn leven. Verwoed graaide hij de weinig spullen die nog aan zijn tas ontbraken bijeen en krabbelde overeind. Hij zwaaide zijn rugzak over zijn schouder en beende resoluut bij de jongen vandaan, om slechts na een aantal passen wederom te keren en zijn gal te spuien. "Als jij dacht dat jij stom bent, beeld je dan in eens hoe belachelijk ik me nu voel. Ik had jou aanzien voor het type persoon die iemand op hun eigen termen hun geaardheid ter sprake liet brengen, sta ik even voor paal! Als je me dan toch zo nodig moet veroordelen, zorg dan op z'n minst dat je je feiten op orde hebt." Na zijn zegje gedaan te hebben, en daarmee meer prijs gegeven te hebben dan hij aanvankelijk nu al had willen doen maakte Niccolo zich opnieuw uit de voeten, dit keer zonder om te kijken.Hij háátte het dat hij zijn seksuele voorkeur had moeten gebruiken om zichzelf te verdedigen over zoiets onnozels. Meer stampend dan wandelend baande hij zich een weg naar het leslokaal waarvan hij hoopte juist te zitten. [*fuck off - ** I couldn't give a flying fuck]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

• 18 • Dancer • Emilia, Axl & Oonah •

Eden zag de verwarring op het gezicht van Emilia toenemen naarmate 'kleine kaboutertjes' een veelbesproken onderwerp leek te worden tussen vooral haar en Oonah. Hoewel de blondine er niet met iedereen over sprak, was het voor de meeste om haar heen geen geheim meer wie het kleine wezentje was waar ze nu op doelde. Eden was echter voorzichtig in met wie ze er over sprak, niet eens zo zozeer om schaamte — dat was iets dat nooit in haar op zou komen — maar eerder om de vooroordelen tegen te gaan. Samen met haar ouders heeft de blondine een lange weg achter de rug om het punt van rust, wat ze nu eindelijk bereikt hadden, te behouden zoals deze nu is.       "Oh," klinkt het dan vanuit Emilia. "Je hebt een zusje zeker." Vertwijfeld bijt Eden zacht op haar onderlip, alvorens ze vermeld haar portemonnee niet bij te hebben. Heel even kruist haar blik die van Oonah, de brunette schenkt haar daarop volgende vrijwel meteen een veelzeggende glimlach. "Ohnee, no worries," gaat Emilia echter ondertussen verder. "Wij kunnen wel voorschieten, of ik, ik wil natuurlijk niet voor iemand anders spreken."       "Nee, dat hoeft echt niet," reageert Eden vrijwel direct, wuift daarbij licht met haar hand alsof het niks is en negeert het zachte gerommel van haar lege maag. "Ik eet later wel."       "Kleine blonde kaboutertjes zijn de ergste," brengt Axl tussendoor uit, bevestigd daarbij eveneens wat hij al weet. "Eerst stelen ze je hart en daarna je portefeuille," grinnikt hij, waarop Oonah hem instemmend bijvalt. "Hiermee bedoelen we ons kleine zusje," verduidelijkt de brunette tevens aan Emilia, een plagende ondertoon in haar stem. Licht schudt Eden met haar hoofd en besluit Emilia daarop uit haar verwarde toestand te halen — nog voor ze zo dadelijk werkelijk in kabouters ging geloven.       "Ik heb geen klein zusje," begint de blondine, terwijl een zweem van een oprechte glimlach haar lippen siert. "Mijn kleine kabouter is mijn negentien maanden oude dochtertje." Voor heel even houdt Eden haar adem in, zet zich schrap voor een van de vele reacties die ze al vaker heeft mogen ontvangen en kauwt daarbij nog net niet zenuwachtig op de binnenkant van haar wang. Ze haatte het als mensen zo slecht over haar of haar kleine baby dachten, maar op zestienjarige leeftijd in verwachting raken ging nog altijd gepaard met zoveel meer slechte berichten, dan goede. Haar aandacht wordt echter, samen met dat van Oonah, afgeleid naar Axl — wie tussendoor schaamteloos een rijkelijke bestelling eruit knalt.       "Wat? Ik rammel!" Eden weet te voorkomen dat haar mond openvalt, ongeloofwaardig schud ze dan ook met haar hoofd, maar de brunette aan de andere kant van de tafel heeft haar neef overduidelijk in de gaten. Een subtiele glimlach speelt vederlicht op diens lippen, maar verder zegt ze wijselijk niks. "Krijgt hij thuis niks te eten?" vraagt Eden lachend aan Oonah, waarop deze reageert met een zachte grinnik. "Je zou bijna denken van niet hé?"       "Maar, ay, Montana," gaat Axl ondertussen ongestoord verder. "Bughead. Overtuig me." Vragend blik Eden op van de een naar de ander, waar ze tot haar schaamte moet bekennen amper iets te weten van hetgeen er nu besproken leek te gaan worden.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Ik werd volledig verrast door de uitbarsting van de jongen. Meestal zag ik dingen wel aankomen, maar dit kwam voor mij echt uit het niets. Het kostte me ook echt wel moeite om te verstaan wat hij zei. Zijn accent was erger dan normaal in zijn frustratie en de helft van zijn woorden waren frans. Ik wist me geen houding te geven, vooral omdat mijn brein hier echt geen touw aan vast wist te knopen. Ik zat nog altijd met mijn teleurstelling en verontwaardiging over zijn eerdere opmerking, en dit was iets wat me zo overviel dat ik een momentje nodig had. Ik keek dus maar op mijn horloge om iets te doen, maar dit leek duidelijk de verkeerde keus, want het zorgde ervoor dat hij zijn spullen bij elkaar pakte en wegliep. Nu pas begon in te zinken wat hij had gezegd. Het was een verkeerde woordkeuze geweest die mij op het verkeerde been had gezet, waardoor ik hem had beschuldigd van staren naar dames, en waardoor hij nu boos tegen me uit de kast was gekomen. Een O vormde zich in mijn mond, maar ik had geen tijd om iets te zeggen voor hij nu echt haatdragende woorden mijn kant op spuwde. Ik zou het nooit toegeven, maar dat deed pijn. Ik wist dat ik hem had beschuldig, maar ik had hem nergens toe gedwongen en het was niet of ik hiervan wist tot 3 seconden geleden. Dit zorgde ervoor dat ik opsprong, zonder mijn tas mee te nemen. Ik was misschien klein, maar toch stond ik snel naast hem en greep zijn arm. "Nico, stop." Met die woorden draaide ik hem om en duwde hem tegen de muur met een arm over zijn borstkas en mijn andere hand nog altijd om zijn arm. Hij was langer dan ik en kon zo weg, want hij was vast ook sterker, maar ik wilde dat hij luisterde. Ik haalde een keer diep adem voor ik hem recht aankeek. "Hoe kon ik dat weten, Nico? Jij begint je zin met een woord wat op een persoon slaat terwijl je in de richting van een stel dames lijkt te kijken. What the fuck moet ik anders denken? Het maakt me geen zak uit op wie je valt, maar het is niet of ik het van je neus kan aflezen. Hoezo moet ik mijn feiten op orde hebben als je me die nooit hebt gegeven? Ik kan geen gedachten lezen en ik kan ook niet zomaar raden wat je nu eigenlijk bedoelt anders dan wat je tegen me zegt. Als jij het over een wie hebt, hoe kan ik dan weten dat je fucking sigaretten bedoelt? En ga nu niet boos op mij worden dat je zelf in al je emoties uit de kast bent gekomen. Dat heb je volledig zelf in de hand." Ik hield mijn stem ijzig kil. Dit greep me te veel aan om mijn emoties de overhand te geven. Toch was zeker in mijn ogen een mix van woede en wanhoop te zien. "Doe ermee wat je wil. Ik heb nog een sigaret voor je als je die wil hebben." Met die woorden liet ik hem gaan en liep ik terug naar buiten. Fuck, wat was dit een enorme shitshow. Dat Ben nu in dit soort dingen verzeild raakte was een ding, maar ik bleef er maar al te graag weg van en dit bewees me nog maar eens waarom. Nee, ik had veel liever een hele groep mensen voor me, dan een iemand, en ik had het al helemaal niet graag over dit soort persoonlijke problemen. Geef mij maar de grote problemen, daar kon ik tenminste wat mee. Buiten plofte ik weer neer naast mijn tas en trok een van de laatste sigaretten uit mijn pakje. Dat werd Ben vragen om nieuwe. Ik stak hem op en leunde wat achteruit, hopend dat de nicotine me wat kon helpen relaxen.

---

Bowties were never Cooler

---

---

Emilia volgde het gesprek tussen de andere drie wel, maar echt meepraatten kon ze niet, zelf had ze alleen haar oudere broer Samuel dus ze had nooit last gehad van 'kleine kabouters' zoals zij het noemden. Wel had Emilia natuurlijk vaak genoeg kennis gemaakt met Oonah haar zusje, maar vond niet dat haar dit echt veel expertise gaf op dit gebied. Emilia haar blik ging dan ook steeds heen en weer van de ene expert naar de andere alsof ze een tenniswedstrijd aan het kijken was.
"Ik heb geen klein zusje," zei Eden uiteindelijk tegen Emilia, Emilia keek de blondine even fronsend aan, maar gelukkig verduidelijkte Eden zichzelf al snel. "Mijn kleine kabouter is mijn negentien maanden oude dochtertje." Emilia haar mond viel een stukje open toen ze dit hoorde. 'Oh,' bracht ze verbaasd uit, dat had ze zeker niet aan zien komen, maar al snel wist ze zich toch weer te herpakken. 'Sorry, ik had het gewoon even niet veracht,' zei ze waarna ze naar Eden glimlachte. Emilia moest zeggen dat ze Eden helemaal niet zo goed kende, maar ze had het helemaal niet achter de blondine gezocht dat zij tienermoeder zou zijn. Emilia wist dat het allemaal vooroordelen waren, maar ze had meer een beeld van tienermoeders die hun zaken totaal niet op orde hadden en zo met elke jongen in bed zouden duiken, Eden leek haar niet echt zo'n persoon. 'Maar leuk...' Emilia viel even stil, omdat ze niet zeker wist of leuk de goede verwoording was. 'Hoe heet ze?' vroeg ze snel om de vorige opmerking te doen vergeten.
Vervolgens begon Axl zijn bestelling op te noemen. "Wat? ik rammel!" sprak hij verdedigend uit toen de dames hem even aankeken, Emilia grinnikte zachtjes, zijn idee was niet bepaald subtiel geweest, maar hij vond het wel lief. "Krijgt hij thuis niks te eten?" vroeg Eden lachend. "Je zou bijna denken van niet hé?" reageerde Onnah al vlug, een kleine lach rolde over Emilia haar lippen heen.
"Maar, ay, Montana," begon Axl vervolgens, waardoor Emilia haar blik weer terug naar haar beste vriend gleed. "Bughead. Overtuig me." Een kleine zucht rolde over Emilia haar lippen, want ze wist dat ze net een verkeerd voorbeeld had gegeven door Betty en Jughead te noemen. 'Eerlijk gezegd ben ik halverwege het tweede seizoen gestopt,' zei Emilia terwijl ze weer even naar Axl keek. 'Maar tot het tweede seizoen waren ze geweldig, Romeo en Julliet hoe hij bij haar door het raam klom.' Emilia haalde haar schouders op 'Het hoeft niet altijd om de grote gebaren te gaan, maar de kleine dingen, de manier waarop iemand naar je kijkt of voor je opkomt in tijden van nood. Maar Bughead was niet mijn beste voorbeeld, Mondler, die zal ik verdedigen tot in mijn graf.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

"Eerlijk gezegd ben ik halverwege het tweede seizoen gestopt." Zijn mond viel zowat open van verbazing, terwijl hij probeerde te bedenken of hij haar nou wel goed had begrepen. "Maar tot het tweede seizoen waren ze geweldig, Romeo en Julliet hoe hij bij haar door het raam klom. 'Het hoeft niet altijd om de grote gebaren te gaan, maar de kleine dingen, de manier waarop iemand naar je kijkt of voor je opkomt in tijden van nood. Maar Bughead was niet mijn beste voorbeeld, Mondler, die zal ik verdedigen tot in mijn graf." Axl nam zijn neusbrug vast tussen zijn duim en wijsvinger en kneep er even in terwijl hij diep adem haalde. "Dus je probeert me te vertellen..." begon hij, waarna hij de brunette aankeek. "Dat je me na wekenlang smeken zowat gedwongen hebt die serie met jou te beginnen kijken... En je het nu zelf niet meer kijkt?" Hij haalde een wenkbrauw op. "Ik zweer het je, Em, als je nog paardenstaartjes had dan had ik er nu aan getrokken," deelde hij mee, ondanks het vroeger meestal Cole was die haar op deze manier uit daagde of terug pakte voor één van haar kleuterstreken. Hij schoof wat bij zijn jeugdvriendin vandaan en legde zijn hoofd te rusten op de schouder van de enige blondine in het gezelschap. "Eden zou me nóóit zoiets aan doen," zei hij, terwijl hij zijn meest aandoenlijke pruillip boven haalde en Emilia aankeek. "Zo is het, toch Eden?" Hij blikte even omhoog naar de blonde deerne en gooide zijn puppy-blik in de strijd.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.