[RPG • 0] Experium || 02 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 9:45 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam vond het toch wel erg leuk dat uitgerekend Michiel en hij degene waren die er iemand uit bonjourden. Dezi was de volgende die het veld ruimde door een worp van Fayr, waardoor hun team weer voorstond. De adrenaline stroomde door zijn aderen terwijl hij keek hoe Yrla de bal naar het andere vak smeet en miste, waarna Michiel de bal weer in handen kreeg. Adams ogen schoten naar Yrla, hij hoopte dat het zijn vriend lukte om die eikel af te gooien, zelfs als dat betekende dat ze zelf een mannetje zouden missen.

Every villain is a hero in his own mind.

Fox

‘Natuurlijk, laat het Fox maar weer opknappen.’ Fox slaakte een theatrale zucht, daarna veranderde hij in een muis en sprintte hij de gang door. Gelukkig was Maxwell niet het grootste genie van de wereld en had Emil zijn gave best een beetje onder de knie. Fire was er in elk geval van overtuigd dat Maxwell niet zou merken dat Fox gedupliceerd was, maar Fox had daar zo zijn twijfels bij. Hij hield van praten en Emil moest zijn duplicatie wel héél erg manipuleren wilde dat overeenkomen. Waarschijnlijk liet hij hem in slaap vallen en mocht hij straks kauwgom krabben. Leuk joh, die samenhorigheid. Echt niet dat ze hem zouden gaan helpen.
Ach ja, hij kon nu in elk geval aardrijkskunde skippen. Het gerucht ging rond dat een van de Panthers Onna’s gedachten was binnengedrongen en informatie had verzameld, en dus vond Fire dat zij ook maar eens moesten uitvogelen wat voor gaven hun rivalen hadden.
En met ‘zij’ bedoelde de jongen dan Fox.
Hij glipte de kleedkamer van de jongens in – zo fatsoenlijk was hij dan nog wel, hoewel er niemand meer was – veranderde in een spin en kroop onder de deurspleet door.
Oh fijn. Ze waren aan het trefballen.
Als er zo’n oen bovenop hem ging staan was hij dood. Daar hielden zijn klasgenoten dan weer geen rekening mee. Met gevaar voor eigen leven klom hij langs de muur omhoog en verschool zich bij de klok. Daar zat een hekwerk voor om te voorkomen dat de klok kapot werd geschoten. Of spionerende spinnen, vandaag. Zou hij liever worden platgetrapt of geplet worden door een bal? Het was een zwaar dilemma.
Neuriënd in zijn hoofd spon hij een webje zodat hij wat comfortabeler kon zitten en vanaf daar keek hij naar beneden. Meestal was het gebruik van gaven bij gymnastiek niet toegestaan, dus Fox begreep niet hélemaal welk nieuws Fire straks verwachtte. Maar hij kon allicht ontdekken wie de Fire onder de Panthers was en wie meer… nou ja, zoals hij was.
Briljant. Onbevreesd. En vooral met een flinke dosis zelfspot.

[ bericht aangepast op 29 feb 2020 - 23:41 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Hij had Vienna afgegooid, dat was al meer dan hij van zichzelf verwacht had. En hij had een paar moeilijke ballen van Yrla weten te ontwijken, die toch het ergens op hem gemunt leek te hebben. Helaas stonden ze wel achter, zijn twee sterspelers waren van het veld af en hij had nu alleen Fersephone nog over. Hij vond zichzelf nu niet echt een sterspeler.
      7223 stond net met een bal in zijn handen, toen Fersephone een duik naar voren maakte. Met de andere bal in haar handen gooide ze in de richting van haar zus die - doordat Adam in de weg stond de bal niet meer kon ontwijken. Fersephone verdween met een grijns meteen weer achterin het veld, maar niet voor ze haar zus " Sorry, zusje!" achterna had geroepen. Yrla keek boos achterom naar zijn teamgenoten die elkaar in de weg hadden gestaan en 7223 twijfelde geen moment. Dit was misschien wel zijn enige kans. Met alle kracht die hij had, gooide hij in de richting van Yrla. Misschien kwam het door Yrla zijn snelheid dat de tijd leek te vertragen, maar 7223 zag langzaam hoe de bal op de schouder van Yrla terecht kwam. Hij had hem geraakt... Hij had hem geraakt! " Yes!" schreeuwde hij.

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Kneus leek zijn ding gevonden te hebben. Hij was al langer in het veld blijven staan dan verwacht en had al meer opgeleverd voor hun team dan Fersephone had gedacht. Op het moment dat ze Yrla met een chagrijnig gezicht het veld af zag druipen, kon haar dag nu al niet meer stuk. 'Oke, jongens! Nog twee te gaan," riep ze fanatiek. Dit moest hen lukken...

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Fox keek naar degenen die al op de bank zaten. De creepy guy die 90% van de tijd om zich heen keek alsof hij een moord aan het beramen was. Een hele bloederige moord. Wat zijn gave ook was, het was niet iets met mooie bloemen en zachte knuffels. Al moest Fox toegeven dat hij nu niet in de moordmodus leek te zitten, want hij leunde ontspannen naar achteren en keek naar een jongen die nog wel in het veld stond maar ieder moment door zijn benen leek te kunnen zakken. Fox meende zich te herinneren dat hij degene was die Onna had lastig gevallen, maar nu Fox hem daar zo zag staan kreeg hij twijfels. Zijn blik schoot weer terug naar de bank. Het drakenmeisje zat er ook. Dat wist hij omdat hij tijdens een van zijn avondwandelingen haar samen met Fire had gezien, maar dat had hij braaf voor zich gehouden. Voorlopig. Haar draak lag opgekruld op de bank te slapen en hij hoopte maar dat hij geen zesde zintuig voor nepspinnen had, want dan was hij de sjaak. De derde die op de bank zat was zijn nieuwe heldin, want hij had gezien hoe ze yoghurt over Tony en Astreal had heen gekieperd en een betere ochtend had hij zich niet kunnen wensen. Niet dat ze hem nog veel dwars zaten sinds hij zijn gave onder de knie had en hij zo er zo een been – of hoofd - af kon happen als hij daar zin in had, maar hij vond het nog steeds twee klieren. Hij twijfelde er ook niet aan dat ze wraak op het meisje zouden gaan nemen en misschien dat hij een klein beetje tegengas kon geven. Hij wist dat Tony het hele huis bij elkaar schreeuwde als hij een muis zag, dan raakte hij zo in paniek dat hij er niet eens aan dacht dat Fox die muis was. Dat was altijd lachen. Zeker als hij dacht dat hij onzichtbaar was en vergat dat iemand met een goed reukvermogen hem prima kon volgen.
Er steeg een gejuich op toen een jongen een ander had afgegooid. Hij sprong haast in de lucht van blijdschap en het gezicht van de ander stond op onweer. Of er kon er eentje heel slecht tegen zijn verlies, of er was daar meer aan de hand…

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Adam kon het niet helpen dat hij juichte toen zijn teamgenoot door Michiel werd afgegooid. Dat was op dit moment de ultieme wraak. Hoe de wedstrijd ook zou eindigen, Michiel was degene die hem eruit had gestuurd. Hij was onder de indruk van zijn vriend, want híj was de enige die er tot nu toe twee uit had gewerkt.
Alleen Jester en hij waren nu over en Jester leek alleen maar te hopen dat mensen mis gooiden, want hij stond al de hele tijd in een hoekje. Adam wist daardoor dat het op hem aankwam. Hij pakte de bal. Michiels blik was afgeleid door iemand die op de bank zat. Hij had nog steeds een euforische uitdrukking op zijn gezicht en hoe leuk het ook was om hem zo te zien stralen, hij slingerde toch de bal naar hem toe, zo hard als hij kon. Tenslotte werden hun winkansen verdriedubbeld zodra Michiel eruit was en dit was wel een hele mooie kans. Hij kneep even in zijn handen terwijl hij hoopte dat hij raak zou gooien en sprong juichend op toen de bal inderdaad zijn arm schampte.

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 9:38 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Het was uitermate stil geweest in de gymzaal, zodra 7223 Yrla uitdaagde. Vienna had geschrokken zijn kant uitgekeken, willen roepen dat hij het niet moest doen. Yrla was namelijk niet het type dat makkelijk zou opgeven en al helemaal verschrikkelijk als hij verslagen werd. Ze stond echter niet zelf op om leider te worden. Waarschijnlijk zou het nog genanter voor 7223 zijn als zij opstond en hem aan de kant duwde om zelf leider te zijn.
      Nadat bekend was geworden dan Yrla als eerste mocht kiezen, had hij haar met een grijns aangekeken. Die grijns kon niet veel goeds betekenen en het feit dat hij haar als eerste koos nog minder. Ergens kreeg Vienna het gevoel dat zij iets te maken had met dit spelletje, maar dat idee schoof ze snel weer uit haar hoofd. Niet alles draait om jou, Vien, zei ze tegen zichzelf. Terwijl ze naast Ylra ging staan, hield ze de twee goed in de gaten. 7223 leek heel strategisch zijn team uit te kiezen, terwijl Yrla overduidelijk uit het hart voor zijn team koos. Zij en Fayr waren wel oké in trefbal en Jester normaal een goed iemand voor in je team, maar nu hij er zo bleek uitzag verwachtte Vienna niet veel van hem. En nu haar hoofd weer zo'n warboel was, verwachtte ze ook niet veel van zichzelf. Op het moment dat Williams op het fluitje blies, had ze het nog wel geprobeerd. Ze had een aantal ballen in de richting van het andere vak gegooid, die nutteloos op de grond waren gevallen, en op een haar na had ze Fersephone gemist. Maar op het moment dat Yrla aan de kant dook, had ze de rode bal die hem miste niet gezien. Als eerste droop het meisje van het veld af, waarbij ze nog net de verontschuldigende blik van 7223 zag. Had hij haar afgegooid? Ergens was ze wel opgelucht dat ze nu mocht zitten en de rest van het potje mocht kijken. Voor heel even kon ze gewoon even zitten en kijken. Alle spierpijn die ze in haar lichaam voelde, werkte namelijk niet echt mee deze gymles.
      Het was een spannende pot, waarbij om en om iemand het veld leek te ruimen. Op het moment dat Yrla werd afgegooid, ging er een gejuich door de zaal. Vienna ving de blik op van 7223, die met een grijns naar haar keek. Voor heel even stak ze haar duim naar hem op en gunde hem een knipoog. Eerlijk was eerlijk, hij deed het dit potje veel beter dan wat ze van hem verwacht had.

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 13:11 ]

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Het was blijkbaar toch niet verkeerd geweest Jester in zijn team te kiezen. Want hoewel hij niet volledig fit was, bleek hij wel het meest waardevol aan zijn team te zijn. Jester was namelijk de laatste overgeblevene uit zijn team en hij hoopte maar dat de jongen Phone de grijns van haar gezicht gooide. Wat een zielig team had hij aan zijn kant als zijn minst fitte speler overbleef. Inclusief hemzelf, want hij was door meneer hopeloos zelf afgegooid. Langs Vienna heen keek hij even naar de kneus die op de andere bank was gaan zitten. De jongen lette niet eens op hem, te veel bezig met het spel wat voor hem afspeelde. Er was iets anders aan de jongen, die eerder altijd nietszeggend in de klas had gezeten. Om een of andere reden liet de jongen zich niet meer negeren.
      Opeens sprong 7223 al juichend op en dat was het moment dat Yrla met een zure smaak in zijn mond besefte dat Jester was afgegooid. Hij hoefde het niet eens te zien hoe zijn vriend af zou druipen naar de bank, de reactie van 7223 was genoeg. Hij had verloren... Dat was het moment dat 7223 ook zijn kant opkeek en zelfverzekerd zijn armen over elkaar gooide en met een uitdagende blik zijn kant opkeek. Yrla trok een wenkbrauw op, maar schoot daarna hoofdschuddend en zachtjes in de lach. De kneus dacht van hem gewonnen te hebben, dacht dat Yrla zich verslagen voelde. Een sluwe grijns verscheen op zijn gezicht. Wacht maar, dit spel was nog maar net begonnen... Het werd tijd dat de naamlozen weer leerden waar hun plek was...

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 12:05 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam liep naar Michiel toe en stootte hem aan. ‘Gefeliciteerd. Dat was een mooie overwinning. Volgens mij heb je iedereen versteld laten staan.’
Zelf was hij ook nog best wel ver gekomen, uiteindelijk had Fersephone hem afgegooid en Jester was niet lang daarna gevolgd.

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi

Dezi voelde een onrustig gevoel in haar middenrif. Ze draaide zich van de groep af en zocht naar Azumi, die rechtop de bank zat en waakzaam om zich heen keek. Fronsend liep Dezi naar haar toe. Ze zakte naast haar neer en streek kalmerend langs haar schubben. Wat was er aan de hand? Wolkjes vrieskou kwamen uit haar neusgaten vandaan, er was iets wat haar alarmeerde. Kwam het doordat Yrla weer terug was? Azumi was snel jaloers en had bij voorbaat een hekel aan iedere jongen in wie ze interesse had, dat was bij Yrla nooit anders geweest. Toch had ze nauwelijks gereageerd toen ze eerder op de dag op zijn schoot had gezeten. Wat was het dan? Azumi sprong van de bank af en snuffelde aan de grond, maar welk geurspoor ze ook op dacht te vangen, blijkbaar waren de zweterige lijven die onvermijdelijk waren tijdens een gymles te sterk en ze slaakte een gefrustreerde grom.
Ga anders maar alvast naar buiten, zei ze haar, ze begreep wel dat een gymlokaal niet echt een prettige omgeving was voor iemand met een sterke reukzin. Azumi keek haar even peilend aan, maar sprong toen toch op, fladderde met haar vleugels en landde onhandig op haar schouder. Afgeleid steunde ze met haar hoofd tegen dat van haar draakje, dat blijkbaar in de overtuiging was dat ze gevaar zou kunnen lopen.

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Hij sprong op, zodra hij de bal Jester zag raken. Zijn team had gewonnen, hij had werkelijk waar gewonnen! Hij had Yrla verslagen! Even keek de zwartharige jongen naar de ander op de bank. Triomfantelijk sloeg hij zijn armen over elkaar en keek met een grijns naar Yrla. Zo, dat voelde goed. Om heel eerlijk te zijn had 7223 het nog nooit eerder tegen de andere jongen opgenomen, maar dit voelde goed. Om een of andere reden was zijn energielevel veel hoger dan normaal, waardoor 7223 zich veel lekkerder in zijn vel voelde. Notitie voor hemzelf; hij moest Jester vragen of hij het stappenplan voor zijn gave wilde opschrijven; zo kon hij zelf oefenen. Daarnaast waren de aanmoedigingen van Adam ook zeer welkom, waardoor voor het eerst in lange tijd weer zelfverzekerd voelde. Even gingen zijn ogen naar Vienna en voelde gelijk een kleine glimlach op zijn gezicht zakken.
      Maar voor hij naar Vienna kon lopen, kwam Fersephone aangewandeld en werd door de rest van het team begroet. "Goed gedaan," zei hij tegen haar en stak zijn hand op om haar een high five te geven. Ze keek er echter met opgetrokken wenkbrauw naar. Zonder een high five terug te geven, liep ze langs hem heen. " goed gedaan, groentje," was het enige wat ze zei voor ze doorliep naar Yrla om haar overwinning er eens goed in te wrijven.

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 12:54 ]

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox

Toen het wedstrijdje was afgelopen had Fox zich in een springspin getransformeerd zodat zijn gehoor beter werd en hij kon horen wat er onderling gezegd werd. Hij raakte echter algauw afgeleid doordat het draakwezen opeens in beweging kwam en een geurspoor op leek te pikken. Rook het wezen hem? Gelukkig zou het beest nu niet bij hem kunnen komen, maar helemaal gerust was hij er niet op. Hij kon niet zomaar in een willekeurig dier veranderen, hij wist niets van de anatomie van zo’n draak. Een muis, een spin, een vleermuis en een hond… Dat waren de vormen die hij zich het meest eigen had gemaakt, en geen daarvan kon een draak aan. Als leeuw kon hij ook wel aardig uit de voeten, maar hij kon maar moeilijk wennen aan zijn grote omvang en hij dacht dat hij de hele tijd over zijn poten zou struikelen als hij in die vorm probeerde te vechten. Het was vooral handig als hij Tony en Astreal zat was, dan lieten ze hem altijd wel met rust.
Hij keek weer naar het draakje. Het meisje was ernaast gaan zitten en streelde het dier terwijl ze argwanend om zich heen keek. Misschien toch wel supervet, als hij zich op een dag in een draak zou kunnen veranderen. Hij besloot er toch eens wat research naar te doen. Als ze ooit nog eens met elkaar moesten duelleren, kon hij het dan tegen haar opnemen.
Een beetje ongedurig wiebelde hij op zijn poten. Gingen ze nu nog wat doen? Hij was eigenlijk helemaal geen handige spion, want hij had geen geduld en was dan altijd geneigd om iets doms te doen in zijn verveling.
Nee, focus, Fox.
Hij liet zijn blik weer langs de mensen glijden. Een ervan had hij vaak in zijn eentje aan tafel zien zitten, maar blijkbaar waren zijn sociale skills aan het verbeteren want hij was omringd door anderen. Er stond een jongen naast die hij nog nooit eerder had gezien, vrij smal gebouwd en met een bedeesde glimlach om zijn lippen. Best een lekker ding. Maar niet iemand aan wie hij zich in zijn huidige spinnenvorm wilde introduceren, daar werd niemand warm van.
Niet weer, Fox. Dit is al twee keer heel slecht afgelopen.
Maar hij kon er ook niet veel aan doen. De mensen van zijn eigen afdeling waren gewoon meh, wat dat - en een heleboel andere dingen - betreft had hij het slecht getroffen.
Hij kon er hier al zo vijf opnoemen met wie hij wel een sliert spaghetti wilde eten.

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 13:10 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

Onyx ging bij de andere twee jongens staan en grijnsde. 'En ik maakte het je nog wel zo makkelijk door me meteen te laten afgooien! Maar goed, we snappen het wel hoor. Je bent tenslotte net het ziekenhuis uit, je moet weer even inkomen.'

Every villain is a hero in his own mind.