Post de laatste zin die je geschreven hebt | 6 - Forum spelletjes

Omdat ik met mijn post het vorige topic sloot:

Copy/paste uit het vorige topic:

Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan. Het is zowel erg interessant om te lezen als gewoon leuk om stukjes van iets waar je aan werkt te delen, dus het leek me goed om dit ook in niet-november maanden van het jaar te doen. ^^

Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Als het niet om Alexander ging.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

"Valkya is a monument built from their pride."

“The heart is an arrow. It demands to aim true."

En duizend keer opnieuw.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

''En deze teringzooi al helemaal niet.’ ''

SIC | PARVIS | MAGNA

Matthias was nog enkele stappen dichterbij gekomen, maar durfde niet op Brent af te stappen.

De oorlog liet duidelijk overal zijn sporen na.

The soul needs autumn.

Ze zou hen ongetwijfeld vertellen over het stuk onbenul dat haar man was geworden en zich om de één of andere onverklaarbare reden ook nog eens de beste vriend van de koning mocht noemen.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

. En vanwege deze controverse stemde kiezer als jaren trouw op de partij die, in hun ogen, de beste plannen had, en vroegen zich af waarom er telkens zo weinig van die plannen werd uitgevoerd, niet wetend dat ze niet had gestemd op een man of vrouw met doelen, idealen en ideeën, maar op iemand met de wens op de regeringszetel te bivakkeren en daar het liefst zo lang mogelijk zijn fort van te maken.

Hij was blij dat hij niet wist hoe je ‘loop naar Hades’ in het Perzisch zei, of sowieso wat de Perzische god van de onderwereld was, anders had hij dat nu waarschijnlijk tegen zijn vrouw gezegd.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Er waren te veel anderen bij om ook maar één teken van genegenheid naar Brent te kunnen tonen.

Zo te horen was hij nog niet tot uitbarsting gekomen, maar dat zou niet al te lang meer duren.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Het gevoel dat zijn hart een sprong maakte, vertelde hem genoeg.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Matthias vermoedde dat hij niet ter plekke wilde proberen te cello te stemmen.

Hij was er niet zeker van wie nu wie overeind hield.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Ja!