• P U R E      T I M E S      A R E      O V E R

    Praattopic       ✗      Rollentopic

    De academie is op de volgende wijze opgebouwd: de onderbouw (waarin de jongsten verblijven), de bovenbouw (waarin leerlingen van tussen de twaalf en de achttien jaar verblijven) en de laatste garde waarin de eindbeslissing moet worden gemaakt. Je gaat pas over naar een andere groep wanneer de docenten aangeven dat je klaar bent voor de volgende fase in je leven. Er is een aparte vleugel voor de meisjes en voor de jongens, maar de jaarlagen liggen door elkaar. Iedereen heeft een eigen kamer.
          De lessen worden op dezelfde manier gegeven als deze op aarde worden gedaan. Je begint de dag met een ontbijt om acht uur – iedereen eet samen op hetzelfde tijdstip – waarna de lessen beginnen om negen uur. De tijd waarin je klaar bent, is afhankelijk van je rooster. Op zaterdagen worden activiteiten georganiseerd – een initiatief om in de toekomst de Demonen en de Engelen samen te brengen. Daarbij worden wedstrijden en de meeste trainingen ook op deze dag gehouden. Zondag is de enige rustdag.


    ✗      ✗      ✗


    Megan — JessX
    Lucia — Shadowsinger
    BeatriceKingRichard
    Julia — FreeThyself
    Luna — Qrystallized
    Lucy — hopeloze
    Tristin — Ziegler
    SalhiSumner
    ArthurNecessity
    PyroCipher
    Lennox — PeraIta
    Aiden — Suzuya
    Remus — Wheeler
    Laslo — Amren
    RaphaelPeraIta
    Romulus — hopeloze

    [ bericht aangepast op 4 mei 2018 - 7:20 ]


    I have seen my own sun darkened

    Salhi

    outfit // @Pyro's // Pyro&Beatrice

          Op dit soort momenten wenste ik oprecht dat ik popcorn bij de hand had. De manier waarop Pyro en Bea met elkaar konden bekvechten, was elke seconde waard die ik verwijderd was van mijn ontbijt. Zonder pardon werd hij door de zwartgevleugelde dame terug zijn kamer ingeduwd. Hij probeerde dit nog te voorkomen door zijn vleugels uit te klappen. “Oeh, pas op -” ...voor de deur, was wat ik nog wilde zeggen – al was het al te laat.
          Pyro zijn gezicht vertrok van de pijn rond zijn schouderbladen en hij stommelde naar achteren waardoor hij op zijn bed belandde. Met grote ogen keek ik zijn kamer rond. Overal – maar dan ook echt overal – lagen glitters verspreid. Het was blijkbaar zelfs zo erg dat hij de rand van zijn onderbroek beetpakte om daar alles te controleren. “Wat is hier gebeurt?” Het bleef even stil totdat ik mijn handen in een overgevend gebaar in de lucht gooide en mijn blik van het schouwspel afwendde. “Nee, nee, laat maar. Het is beter voor me als ik het niet weet.” Ik deed alsof ik moest rillen bij de gedachte.
          “Ik vrees dat ik niet van je gedroomd heb, Bea,” mompelde Pi alvorens hij me grijnzend aankeek en ik me mentaal voorbereide op wat komen ging. “Maar misschien wel van jou, Sal.” Door zijn wiebelende wenkbrauwen rolde ik met mijn ogen.
          “Ow, ja? Wil ik dit weten?” Lachend sloeg ik mijn ogen ten hemel – al kon ik het niet zo nonchalant verdoezelen dat mijn wangen nog roder werden. “Kan ik nog steeds gillend wegrennen of is het daar inmiddels al tien jaar te laat voor?” Ik strekte even kort mijn witte vleugels uit en probeerde ze vluchtig zo te rangschikken dat de donkerrode vlekjes niet zichtbaar zouden zijn voor degene die niet wist waar hij kijken moest. Het feit dat een aantal volitare’s ons aanstaarde, makte me steeds ongemakkelijker. Ik hield er niet zo van als alle aandacht op mij gericht was. Vandaar dat ik me altijd op de achtergrond bevond.

    crappy post, i'm sorry


    "Curious Mind,
    Adventurous Heart"


    I have seen my own sun darkened


    REMUS ANDREW STEWART

    With Luz || Luz' bedroom




    Luz leek niet echt tevreden te zijn dat ik haar bed boven haar leek te verkiezen gezien de jongedame zich naar me omdraaide met de grootste pruillip ooit. "En ik nog wel denken dat ik je love was. Wat een verraad en bedrog toch weer hier, pup." Zei ze even dramatisch waarna ze me een tik haf tegen mijn vleugels die ik uit auomatische even intrek. “Ajj” kwam er met een klein jankje over mijn lippen . "Hier ga je wel wat zwarte veertjes van krijgen hoor." Een knorrig geluidje verliet mijn keel waarbij Luz haar tong naar me uitstak. “That hurts.” Zei ik dramatisch terug als ik zwarte veren zou krijgen voor iedere keer dat ik mijn bed boven iets verkoos, dan was ik allang de hel ingeschopt. Gelukkig was dat nog niet het geval en waren er enkel een paar zwarte spikkels op te merken in mijn waaier aan gekleurde veren. Ik stond dan met enige tegenzin ook op door de honger en wachtte geduldig op mijn beste vriendin. "Misschien is het wel gewoon je innerlijke wolf die naar buiten wilt komen." Wist Luz me te vertellen waarom mijn maag weer knort. “Nog even en je hebt gelijk, maar Wolfie hier-“ ik wees naar mijn buik “ heeft verschrikkelijke honger, nog even en hij eet jou op.” Grijnsde ik naar Luz "En ik weet dat ik pretty ben, dat hoef je me niet te vertellen, liefje," vervolg de ze quasi-arrogant waardoor een luide lach mijn lippen verliet. "Maar goed, let's go. Mijn maag schreeuwt voor bacon en gebakken ei, maar ook wel naar waffels, hmm." Ik draaide me even met een opgetrokken neus om naar Luz, haar voedselcombinaties waren soms verontrustend. Moest ze niet op vroege leeftijd hier beland zijn, dan zou ze zowieso gestorven zijn aan een voedselvergiftiging. Zonder pardon sleurde Luz me achter zich aan en ik keek even achterme waar een paar meiden druk bezig waren met elkaar dingen toe te fluisteren. "Ik durf er om te wedden dat er tegen het eind van het ontbijt al geruchten rond gaan dat wij samen een avontuurlijke nacht gehad hebben," hoorde ik Luz mompelen waardoor ik even geamuseerd een hand door mijn al wilde lokken haalde. "Als we echt een avontuurlijke nacht hadden gehad, dan hadden ze dat zeker wel gehoord," grinnikte ze vervolgens speels en schonk me een knipoogje. “Hmm hoe zou dat dan gegaan zijn denk je? Ik vermoed zoiets als -.” Begon ik speels, waarna ik mijn shirt even vast nam en vervolgens luid begon te kreunen. “Aaaah” mijn gekreun liet nog meer studenten vragend of geïrriteerd opkijken waarna ik mijn arm even om Luz haar schouder heen sloeg en haar lichtelijk uitdagend aankeek. “AWOOOO” kreunde ik al huilend als een wolf waarna ik geamuseerd weer om mijn schouder heen keek naar de meiden die ons nu in volle verbazing aankeken. Daarna keek ik naar lus en stak mijn tong al hijgend uit als een soort hond, gezien de dame me graag met een wolfje vergeleek.” Zoiets?”



    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH


    MEGAN

    19 • outfit • Dining hall • With Raphael


    Raphael grinnikte om haar bezorgdheid en dat maakte haar onzeker. Was dat grappig? Ze maakte zich zorgen - daar was toch helemaal niets grappigs aan? Dat hij daarna zijn armen om haar heen sloeg en haar tegen zich aan trok, had ze dan ook totaal niet verwacht. Voor een seconde verstijfde ze, absoluut niet wetende hoe ze hier op moest reageren - buiten haar gezicht dat weer zo rood als een tomaat werd dan. Toch ontspande ze automatisch na die seconde weer en ze kon het niet laten om zachtjes zijn geur op te snuiven - hoewel ze het ergens enorm ongemakkelijk vond, mocht hij dit best vaker doen.
          ''Dankjewel voor je bezorgdheid - maar ik kan heus wel tegen een stootje, die hebben ze namelijk al vaker gehad.'' Ze knikte langzaam en hij liet haar weer los - ergens te snel naar haar zin en ergens rende ze liever gewoon weg van hem op het moment.
          ''Daar?'' wees hij vervolgens naar een plekje in een hoekje, waarna hij haar mee nam aan haar hand alsof er zojuist niets gebeurd was. Oké, misschien was het ook niet zo heel erg om iemand een knuffel te geven maar ze wist zichzelf meestal al geen houding te geven in zijn buurt.. dus laat staan als hij dergelijke dingen deed.
    Ze liep met hem mee naar het plekje en eenmaal aangekomen nam ze plaats, waarna ze even rond keek of ze bekenden zag. Hier en daar herkende ze wel een gezicht maar het waren nu niet de mensen waarmee ze graag wilde ontbijten - en misschien was het ook alleen maar leuk om eens met Raphael samen te ontbijten, zonder het gedoe van de rest erbij. Ze had enkel geen idee wat ze nog moest zeggen tegen Raphael en dat maakte het er niet echt beter op - alhoewel, als ze niets zei tegen hem kon ze het ook niet verpesten met haar woorden, right?

    Lennox

    Asking if I can have one of those
    Organic cigarettes that she smokes

    Ik weet toch dat het een waardeloze smoes is, wat nou ik heb geen zelfreflectie,’ grinnikte Laslo en ik rolde opnieuw met mijn ogen — soms had ik het gevoel dat ik wel eens mijn ogen uit mijn kassen zou rollen. Of dat iets zei over mij of over de mensen met wie ik mij omringde mocht Joost weten. Laslo liep toen voor mij uit en na nogmaails mijn ogen gerold te hebben, volgde ik hem op de voet. ‘Misschien moet jij je vriendenkennis eens wat uitbreiden.’ Plots stopte hij met lopen en botste ik tegen zijn rug op. Hij draaide zich om en tikte mij op mijn voorhoofd. ‘Daar ontbreekt het hier binnen geloof ik een beetje aan.’ Ik trok mijn wenkbrauw naar hem op en klopte hem kort op zijn wang.
          ‘Als jij dan ook gelijk even je humor uitbreidt.’
          ‘Nemen we de omweg of de korte weg?’
          ‘De lange – hoe minder lang ik per dag anderen hoef te verdragen, hoe beter.’ Ik haalde Laslo in en ging naast hem lopen. ‘Voor de duidelijkheid moet je hier dus naar links – voordat je weer verdwaalt raakt.’ Ik klopte hem spottend op de schouder en sloeg linksaf.


    I just caught the wave in your eyes

    Aiden

    The Unfortunate One || 18 || De bunny op zijn hoodie || Hallway

    Luna had mij bedankt en daarmee ook mijn schouder bevrijd van haar arm. Ik had er eigenlijk geen problemen mee dat die daar lag, al moest ik wel bekennen dat ar nu wel een hoop veren dicht achter mij zaten. Dus om die reden vond ik het wel fijn dat ze wat afstand van me had genomen. Misschien moest ik eens achter een mondkapje aan gaan. Misschien dat ik er dan minder last van had. Waarom bedacht ik me deze dingen alleen niet eerder, ik zat hier al wat jaartjes. Onbewust zat ik met mijn wijsvinger zachtjes aan één van de brillenpoot te pulken terwijl ik in gedachten verzonken was. Ik werd ineens zelfbewust van dat ik een hoop dingen kon doen, zodat ik en zowel anderen als mijzelf wat minder tot last kon zijn. Als eerste kon ik vragen voor een kamer die niet direct naast iemand zit, of op zijn minst naast iemand die geen lichte slaper is, of nog beter! Iemand die gewoon niet kon horen. Daarnaast kon ik een flesje met water op mijn kamer houden. Ik was zo in gedachten verzonken dat ik niet had opgemerkt dat ik was blijven staan en Luna al een stuk was doorgelopen.
    "Aaahh!" kwam er wat geschrokken uit mijn mond en ik nam een klein hupsje om Luna bij te benen, terwijl mijn keel even dood ging van het geluid dat het net probeerde te maken. Note: Niet onverwachts geluid proberen te produceren. Ik lachte een beetje beschamen terwijl ik naar Luna keek. "Sorry, eh, had je nog wat gezegd? Mijn eh.." Ik schraapte mijn keel even. "Mijn brein stopte even."


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Beatrice
    22 — the evil queen — hal — Salhi & Pyro

    'Prinses? Je moet wel - hé, nee, wacht, wow.' Salhi wil Pyro nog waarschuwen, maar ik kijk alleen toe hoe hij zijn kamer in stommelt en probeert niet te sterven (haha) terwijl hij zichzelf op probeert te vangen. Ik kan een kleine glimlach niet verbergen als ik de roze glitter rond zie dwarrelen. We stappen zijn kamer in, waar het werkelijk een chaos van jewelste is: overal waar het oog reikt zie ik glinsterende roze glittertjes. Normaal is dit eerder een soort mancave met glitter, maar nu lijkt het meer op de kamer van een (levend) zevenjarig meisje dat geobsedeerd is door pony's, eenhoorns, roze en cupcakes. Allemaal tegelijk. Wauw.
          Geamuseerd kijk ik toe hoe de jongen de rand van zijn boxershort beetpakt, even naar binnen gluurt, vervolgens er weinig mee doet en zich al snel aankleedt. Ik leun tegen de deurpost aan en kijk even naar Salhi, die een eindje voor me staat. Ik ben wel gewend Pyro zo (half)naakt rond te zien paraderen. Hij is trots op zijn lichaam en als ik eerlijk ben, heeft hij daar ook echt gelijk in.
          'Ik vrees dat ik niet van je gedroomd heb, Bea,' hoor ik en ik kijk naar hem. 'Maar misschien wel van jou, Sal.' Ik rol kort met mijn ogen en kijk naar het meisje dat nog altijd halverwege de kamer staat.
          'Oh, ja? Wil ik dit weten? Kan ik nog steeds gillend wegrennen of is het daar inmiddels al tien jaar te laat voor?'
          Een lachje rolt over mijn lippen. 'Dan ben je veel te laat, ben ik bang,' merk ik op. We verlaten Pyro's kamer en ik leg mijn arm rond Pyro's middel heen, maar merk meteen hoe de roze glittertjes zich al snel een weg banen richting mijn outfit en vleugels. Even snuif ik, maar ik schud het van me af (letterlijk) en kijk weer naar Pyro. 'Ik ben wel een beetje teleurgesteld dat je niet eens over me gedroomd hebt...' Een pruillipje kan ik toch niet tegenhouden, maar moet meteen grijnzen. 'Ik heb zin om uit te gaan vanavond. Ga je mee?'

    Since when do I care about anyone's happiness but mine?


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    LASLO

    Enkele seconden nadat Laslo zonder waarschuwing vooraf stopte met lopen, voelde hij een harde bonk tegen zijn rug, wat hem de bevestiging gaf dat Lennox tegen hem aangelopenn was. Laslo had zich daarna omgedraaid en zijn voorhoofd aangetikt, om hem erop te wijzen dat hij vriendenkennis miste.
          Als antwoord hierop, trok Lennox zijn wenkbrauw op en gaf hij Las een klop op zijn wang.
    “Als jij dan ook gelijk even je humor uitbreidt,” antwoordde de jongen, waarop Laslo een protesterend geluidje maakte en hem quasi-beledigd aankeek. “Dat jij nou incapabel bent om mijn humor te snappen,” zei Laslo schouderophalend, waarna hij de opmerking verder liet gaan.
          De twee jongens liepen kort verder, waarna ze het besluit moesten maken of ze de lange weg of de korte weg gingen nemen.
          ”De lange – hoe minder lang ik per dag anderen hoef te verdragen, hoe beter,” antwoordde Lennox en Laslo werkte zijn blik op hem. “Wat heb je toch een zwaar leven,” mompelde Laslo zachtjes, redelijk onhoorbaar.
          Niet veel later stond Lennox weer laast Laslo. “Voor de duidelijkheid moet je hier dus naar links – voordat je weer verdwaalt raakt,” zei de jongen, waarna hij spottend op Laslo’s schouder klopte en linksaf sloeg.
          “Nee goh, dankjewel Captain Obvious,” antwoordde Laslo, waarna hij achter Lennox aan linksaf sloeg. “Ik wandel hier ook al bijna twintig jaar rond, weetje,” vervolgde Laslo.
          ”Anyway, nog wat interessants gebeurd?”

    22 – The Morally Greywith Lennox – hallway

    [ bericht aangepast op 17 mei 2018 - 22:17 ]


    That is a perfect copy of reality.

    π π π      PYRO      π π π
    I'm the extra to the ordinary


    The Badboy      π      Slaapvertrekken      π      Bea & Salhi       π      22      π      T-shirt, donkergrijze jogging, zwarte sneakers

    "Wat is hier gebeurd?" had Salhi gezegd. Dat ze het vervolgens eigenlijk niet wilde weten, negeerde Pyro even voor het gemak. Hij zag een kans en greep hem met handen en voeten.
          "Wel, ik was zo ontzettend eenzaam deze ochtend, dat ik mezelf even een plezier deed en dit is wat er gebeurt als ik..." klaarkom, wilde hij zeggen, maar toen kreeg hij Salhi's witte vleugels in het oog en besloot hij wat minder direct te zijn. Omdat het Salhi was. "Ah, je weet wel. Vraag maar aan Bea, zij weet er alles van wat er dan gebeurt." En hij wiebelde nogal overdreven met zijn wenkbrauwen. Dat hij het erger had gemaakt, ging langs hem heen. Hij merkte echter wel hoe Bea haar arm om zijn middel sloeg. Automatisch legde hij de zijne over haar schouder, terwijl ze richting de eetzaal begonnen te wandelen.
          "Sal, niet treuzelen, we zijn al zo laat," zei hij over zijn schouder. Hij lachte erbij, uiteraard, en gebruikte zijn vleugel om haar dichterbij te trekken. "Waarom zie je zo rood?" vroeg hij, nog naïever dan hij nieuwsgierig was.
          'Ik ben wel een beetje teleurgesteld dat je niet eens over me gedroomd hebt," pruilde Bea voor hij antwoord kreeg. Onmiddellijk verplaatste hij al zijn aandacht naar haar, door zijn hoofd even op dat van haar te leggen.
          "Och Bé, geen enkele droom kan aan de echte jij tippen."
          "Ik heb zin om uit te gaan vanavond. Ga je mee?" Pyro tilde zijn hoofd weer recht en begon langzaam te knikken. Hij keek even naar de anderen die langs hen heen liepen, duidelijk meer geneigd om op tijd te zijn. Of toch niet veel te laat.
          "Ja, ja, daar heb ik wel zin in. Maar enkel als je bij mij slaapt." Hij draaide zijn hoofd abrupt naar Salhi, waardoor er wat glitters van zijn hoofd afvielen. Hij draaide opnieuw zijn hoofd naar Bea en grijnsde wat dommig. "Of misschien ik bij jou, gezien mijn kamer onder renovatie staat." Weer keek hij naar Salhi, waarbij hij even over zijn nek wreef. De krachtige bewegingen begonnen zeer te doen, maar Pyro en rustig stonden niet bij elkaar in het woordenboek.
          "Kom je niet mee? Uit, bedoel ik, al ben je altijd welkom in bed," grapte hij. Met Salhi slapen, stond niet op zijn bucketlist. Zover je een bucketlist kon hebben als je al dood was.

    Uiterlijk:
    Ⓐ      Bruin haar
    Ⓐ      Donkere ogen
    Ⓐ      1m87, muscles
    Ⓐ      Armtatoeages
    Ⓐ      Zéér donkere vleugels, met goud door

    [ bericht aangepast op 11 mei 2018 - 15:43 ]


    Mijn brein breint zoals het breint.

    LUZ
    your clothes would look nice on my bedroom floor
    the troublemaker || twentyone || with remus || outfit

    Remus heeft de fluisterende meisjes ook opgemerkt. “Hmm hoe zou dat dan gegaan zijn denk je? Ik vermoed zoiets als –” Hij pakt zijn shirt vast en begint luidkeels te kreunen. Ik hoop dat hij niet daadwerkelijk ook zulke geluiden in bed maakt want eh, ja. Steeds meer mensen kijken ons aan en het is maar goed dat we allebei geen, of in elk geval weinig, gevoel voor schaamte hebben. Ik zie de humor er wel van in en begin mee te kreunen met mijn beste vriend, en geef een harde klap op de muur voor wat extra dramatisch effect. Op een gegeven moment stoot Remus een of andere wolvenkreet uit, waarop ik het niet langer volhoud en in lachen uitbarst.
          "Oh, jezus, Remus. Mag toch hopen dat je dat niet daadwerkelijk in bed doet," grijns ik, "dan rennen de meisjes gillend bij je vandaan."

          Een kleine tien minuten later staan we in de eetzaal. Gezien ik mijn vreemde combinatie toch wel echt uit wil proberen, leg ik wafels op een bord, samen met gebakken ei en bacon. Ik ben een erg hongerig persoon, dus ik laad er ook nog wat ander eetwaar op. Remus staat nog steeds te treuzelen en ik geef een schopje tegen zijn been. "Schiet eens op jij."


    To the stars who listen — and the dreams that are answered


    ARTHUR
    23 – The Fallen King

    The King now lies on a Bed of Stone,
    Without a Crown, without a Home.



    Gelukkig voor Aiden was Arthur absoluut niet in de mood om met hem om te gaan, zelfs niet om te zeuren over al dat vervloekte gehoest, dus toen Aiden een soort van verontschuldiging mompelde, liet Arthur het erbij. Dus toen Luna Aiden weg kwam halen, overduidelijk om Aiden van Arthur’s ochtendhumeur te redden, negeerde Arthur Aidens gedag en liet het tweetal zonder verdere opmerkingen weglopen.
    Zelf liep hij de andere kant op. Hij had zo geen zin om mee te lopen naar de eetzaal, al zou daar wel koffie zijn. Al snel zag hij Bea staan en zijn humeur klaarde een heel stuk op. Dat was voor korte duur, want hij zag ook wie er bij Bea stonden. Pyro en Salhi. Waarom.
    Hij liep naar het drietal toe en als begroeting gaf hij Bea een korte kus op de wang. “Goedemorgen, mijn koningin,” zei hij, negerend dat haar arm om Pyro heen lag. Hij snapte niet wat ze in hem zag. Hij was veel leuker.
    Pas toen richtte hij zich op de andere twee. “Salhi. Pyro.” Hij was niet geïnteresseerd in hen, en zeker niet in Pyro, maar Bea koos ervoor om met ze om te gaan, dus weinig keuze had hij niet.
    Toen Pyro iets bewoog, leek er allemaal glitter van hem af te komen. Arthur trok sceptisch zijn wenkbrauw op. Seriously? Glitter? Was dat echt nodig?


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    ✨ ☾ LUNA ☽ ✨

    The Dreamer || 18 || outfit || dining-hall Aiden

    Lachend keek Luna naar Aiden die een paar stappen was achtergebleven en stopte zodat ze weer naast elkaar konden lopen. "Nee niet echt." Zei ze en liep verder door naar de eetzaal. "Weet je al wat je gaat eten?" Vroeg Luna en sloot bij de rest die al aanwezig was, aan tafel. Het eten stond al klaar voor de leerlingen. Haar ogen liepen de tafel af, waarbij ze alle brood soorten kversloeg. Een salade? Of een ei? Fruit? Of alle drie? Misschien moest ze alleen maar eten dat rood was eten. Dat leek haar wel geinig dus zonder veel twijfel schepte ze aardbeien, tomaten, kersen, bessen en nog meer. Wat was ze toch creatief, niet? Met een glimlach keek Luna naar haar bord en begon te eten.

    wauw dit is echt kort maar ik heb geen inspiratie, excuses

    [ bericht aangepast op 15 mei 2018 - 20:55 ]

    Aiden

    The Unfortunate One || 18 || De bunny op zijn hoodie

    Als antwoord op haar vraag had ik mijn hoofd lichtelijk geschut. Ik kon moeilijk weten wat ik wilde eten als ik niets wist wat er allemaal was dit keer. Maar ik moest bekennen dat ik zin had in wat simpel ontbijt. Iets als yoghurt met wat zacht fruit. Aardbeien of een galia meloen. Terwijl ik aan het nadenken was, waren we al bij de eetzaal aangekomen en keek ik toe hoe Luna haar bord aan het opscheppen was. Ik moest lachen toen het mij op begon te vallen dat ze alleen maar rood eten op haar bord legde. Terwijl Luna bezig was en het er uit zag alsof ze al bijna klaar was, had ik ondertussen een schaaltje gevonden waar ik yoghurt in kon doen. Ik vond dan wel geen stukjes galia meloen voor in de yoghurt, maar ik vond wel de aardbeien en banaan. Daarnaast vond ik drakenfruit. Ik wist dan wel niet hoe het smaakte, maar ik vond het altijd wel interessant hoe het eruit zag. Ik pakte nog wat drinken, aangezien dat de hoofdreden was dat we gauw hier heen gingen, en ging vervolgens bij Luna zitten. Nog voordat ik zat had ik al een flinke teug van mijn drinken genomen en glimlachte tevreden. "Beter," zei ik met een glimlach. Je hoorde het dan wel niet aan mijn stem, maar mijn keel voelde al beter nu hij niet meer zo droog was.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Beatrice
    22 — the evil queen — hal — Salhi & Pyro

    'Ja, ja, dar heb ik wel zin in. Maar enkel als je bij mij slaapt. Of misschien bij jou, gezien mijn kamer onder renovatie staat.' Ik grijns even. Hij draait zich om naar Salhi. 'Kom je niet mee? Uit, bedoel ik, al ben je altijd welkom in bed.' Ik grinnik kort en trek Pyro meer tegen me aan.
          'We slapen in mijn bed, want roze glitter staat me niet.' Ik kijk over mijn schouder en veeg nog wat roze spul van mijn zwarte outfit af. 'Als je het tenminste niet erg vindt als Pyro en ik wat geluid maken, Salhi... daar moet je je dan maar voor afsluiten,' knipoog ik. Net na die opmerking komt Arthur in mijn beeld en ik glimlach als ik hem zie. De koning. Mijn koning?
          'Goedemorgen, mijn koningin,' zegt hij als hij een kus op mijn wang heeft gedrukt. Ook vrij kortaf begroet hij de andere twee in mijn gezelschap en ik grinnik.
          'Kijk mij nou, omgeven door mijn twee favoriete mannen,' knipoog ik plagend. Ik weet dat Arthur en Pyro elkaar niet uit kunnen staan, maar dat zoeken ze zelf maar uit. Pyro is al sinds het begin mijn beste vriend en Arthur probeert zich op te werken tot de ware koning van Metanoia. Ik vind het echt niet erg, want beiden zijn ze goed in bed en met beiden kan ik lol hebben. 'En ik vind jou ook wel lief, Salhi,' zeg ik het meisje, dat er een beetje onhandig achter staat. Ik glimlach even als we weer verder richting de ontbijtzaal lopen. 'Doorlopen, ik heb honger,' brom ik en ik sleep de twee jongens en het meisje mee. Mijn zwarte vleugels met de bloedrode schakeringen zijn op mijn rug gevouwen en ik kan het niet laten toch wat spottend naar de witte vleugels van Salhi te kijken. Ik vind haar best oké, zeker als ik in mijn achterhoofd houd dat Pyro gek op haar is, maar dat witte... nee.

    Since when do I care about anyone's happiness but mine?


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.