•       Lieve Q'ers,

    Ik zit met een minimaal probleemje: namelijk dat ik een gigantische angst heb om te daten en tot op zekere hoogte ook maar om met jongens te praten (in real dan — via whats'app oid maakt het me vrij weinig uit). Nu ben ik alweer vijf jaar single like a pringle en heb ik het afgelopen jaar wel eens een date aanbod gekregen. Maar, wat doe ik dan met mijn stomme hoofd: ik blaas alles af en verwijder me gewoon uit 't leven van die mannen. Geen date. Geen afwijzing. Geen angst. Geen problemen. Geen niets.

    Nu vraag ik dus: wie heeft dit ook // wie heeft er gouden tips?

    Ik vind het overigens heel lief dat iedereen zal gaan zeggen: gewoon proberen, hij vindt het ook spannend, je hebt niets te verliezen, etc.
    Maar het is niet gewoon 'zenuwachtig' zijn. Het gaat hier om een halve paniekaanval en een gigantische angst niveau, dus ik kan het niet 'gewoon' proberen. D:

    Liefs,
    Mirte


    Vroeger was ik erg stil, verlegen en ik had daarom ook problemen met mensen te benaderen en ik was erg afstandelijk. Vaak was ik bang dat ik daardoor eeuwig vrijgezel zou blijven. Ik heb een vriendin die net zo was als ik, als het aankwam van relaties. Dat ze ook niets liet blijken. Uiteindelijk komt het er misschien gewoon op aan om een jongen te vinden die sociaal vaardiger is en minder gesloten en daardoor vanzelf de sociale leiding wat op zich neemt.
    Misschien ben je bang, maar je bent echt niet minder aantrekkelijk dan de andere meisjes. Er zijn jongens daarbuiten die opzoek zijn naar jou en het type dat je bent. Je hoeft je niet te schamen voor je barsten want er zijn mensen die dat charmant vinden. Misschien maakt je angst je iets anders wijs, maar probeer rustig te blijven als je in paniek bent. Je bent precies goed zoals je bent en er zijn jongens die zullen vallen precies zoals je bent en je angst zal hen ook niet belemmeren om iets met jou te krijgen, als ze je echt willen.
    Het begin en het zoekproces naar iemand kan heel angstig zijn en met veel onzekerheden gepaard gaan. Naar iemand kijken die je aantrekkelijk vindt en je afvragen in je hoofd van zouden zij het uiteindelijk worden? Ik kon eigenlijk ook niet goed om met dat soort stress. Je kent die persoon niet en al je angsten lijken naar boven te komen en het kan je inderdaad erg paniekerig maken. Ik snap dat het op je weegt, maar uiteindelijk, gaan die dingen soms gewoon vanzelf. Soms is het daar gewoon. Zonder dates, zonder geforceerde toestanden. Je leert een doodgewoon, neutraal persoon kennen en ineens ontstaat er gewoon iets wederzijds. Zomaar. Zoiets komt gewoon zomaar. Zonder angst of forceren. Als iemand jou echt ziet zitten dan zal het gewoon goed voelen langs twee kanten en het voelt gewoon goed/zeker. Angst ontstaat vooral als het jongens zijn die niet genoeg aan je zijn, vind ik en als je het te hard wilt. Als je je niet bevestigd genoeg voelt doordat je ze nog niet kent, doordat ze je kruimels geven of je berichten negeren. Maar éénmaal iemand echt aan je is, voelt het gewoon goed en veilig en je krijgt wat je geeft. Ze doen niks om je te laten twijfelen, ze zijn consistent, sturen je complimenten, willen tijd met je doorbrengen, stellen je gerust. Je verdient aandacht, liefde en een relatie. Je hoeft niet te veel in te zitten met je angst, het is deel van wie je bent en je bent exact goed zoals je bent en op een dag komt er een jongen voorbij die bij je past en die daar allemaal om heen kan werken en waarbij je je op je gemak zal voelen.

    [ bericht aangepast op 6 april 2018 - 11:59 ]


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Armadillo schreef:
    Helaas ben ik hier ook schuldig aan. :')
          Alles is prima met een jongen zolang ik degene in de friendzone hou, zodra het ook maar iets meer dan vriendschappelijk is, ben ik weg. Daarbij word ik echt ontzettend misselijk wanneer het aan komt op dates - tot het punt dat ik nog net niet moet overgeven. What a wonderful love life.

    Dit heb ik dus ook precies. Echt een beetje huilen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Ik vind iedereen z’n reactie zo lief en wil jullie allemaal overladen met knuffels. ♥️

    Well. Ik heb morgen dus een date en alhewoel ik doodnerveus ben, ben ik wel van plan om door te gaan zetten. Geval van buiten m’n comfort zone stappen. Ik houd jullie op de hoogte.


    Veel succes. Je lijkt een opgewekt, lief persoon en ik vind je enorm charmant overkomen. Ik zie niet in waarom je geen goede vriend zou kunnen krijgen en verdienen. Ik hoop dat het een goede, lieve jongen is en dat hij ook daadwerkelijk verliefd op je wordt en is het niks, pak het niet persoonlijk op. Liefde kan je niet afdwingen, het komt als het komt en als het niet komt, wilt dat nog niet zeggen dat er iets mis met je is. Ik ken jongens die knap en aantrekkelijk zijn, goed/lief zijn en toch zou ik er nooit iets voor voelen, behalve vriendschap, omdat ze niet aansluiten op mijn persoonlijkheid. Je moet gewoon geluk hebben om iemand tegen te komen waarmee het zo goed klikt. En als het niet klikt, dat wilt niet zeggen dat je niet knap bent, niet zeggen dat je niet aantrekkelijk bent, niet zeggen dat je er van jou ook maar één iets te zeggen valt.
    Rustig blijven, zelfs als ze het niet voelen, het is niet omdat er iets mis is met je. Er kan niks misgaan want die jongen is er omdat hij je aantrekkelijk vindt. Probeer gewoon geflatteerd te zijn en dat niet te vergeten. Als het niet dieper gaat, dan ben je sowieso al heel aantrekkelijk, zelfs al passen jullie niet alles goed genoeg samen, sowieso vindt hij je een aantrekkelijke, leuke verschijning. Prijs jezelf niet af! Zet gewoon door want hij vindt je sowieso aantrekkelijk en je hebt geen reden om je minder dan aantrekkelijk te voelen hier.


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.