[RPG | 2OO] Little Pink Lady's — War of Love | Speeltopic 2 - Speeltopics

LITTLE PINK LADY'S — WAR OF LOVE

Speeltopic
Praattopic
Rollentopic

THE STORY Princeton South-East High — Californië 2003 — Een middelbare school in Amerika, een school zoals ieder ander. Een school met zijn eigen leerlingen en hun eigen schooldrama's. Zo bedachten de laatste jaars jongeren van 2003 een plan. Ze kochten een dik, groot schoolschrift en net voor de laatste maand dat ze naar school gaan bedachten ze een soort wedstrijd. Voor de laatste schooldag moesten de jongens een meisje uit de klas verliefd op hen laten worden, en degene die het niet lukte of degene die als laatste was moest iets vreemds doen. In 2003 was dat nog spring in de sloot, maar jaren later?       2017 — In de jaren daarna werd het feit van ''verliefd worden'' over gebracht naar ''kussen'' en uit eindelijk zelfs ''krijgt het meisje in bed.'' Ook werden de opdrachten voor de verliezer steeds pijnlijker, van spring in de sloot tot steeds iets idioter. Zo kozen de jongens hun meid voor dit jaar uit, alleen leek het ineens alles dit tegen te werken. Een homo die nog niet uit de kast is gekomen die moet vallen op een meisje? Wat nou als het meisje die verliefd op je moet worden een oogje heeft op een ander? Of wanneer juist je vriendin/vriend het meisje/de jongen krijgt die jij juist wil? Er is één ding zeker, dit jaar gaat lastiger worden dan voorheen.

PRINCETON SOUTH-EAST Stad: Princeton Hall Fictie Staat: Californië Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar) Schoolkleuren: Blauw, rood en wit. Sportteams: — Football: The Hawks | Hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Cheerleaders: The Winter Wings | Ook hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, cricketteam en basketbal Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, feestcommissie en schaakclub Princeton South-Easth is gebouwd in het stadje Princeton Hall. Het is geen groot stadje, maar ook niet klein. Het is zo dat iedereen hier elkaar wel kent, en zo is het dat nieuws zich als een lopend vuurtje verspreid. In deze stad heb je een pizzeria (Montenegro's Pizza's) en een normale snackbar (Crumbs). Als je verder de stad in rijdt krijg je de normale dingen. Een klein winkelstraatje, de supermarkt, bed&breakfest, de autowasserij, maar ook kan je er een drive-in vinden waar één keer in de week rond 20:00 een film wordt gedraaid, meestal kan je op donderdagavond hiervan genieten. Verder vind je vele huizen en gebouwen en het bos van Princeton. Een dansclub kan niet missen, en deze wordt meestal afgehuurd voor feesten. Vrijdag heb je meestal hun eigen standaard avonden. Het theater (The Canvas) wordt voornamelijk gebruikt door de school en hun dramaclub of theater voorstellingen, maar ook wordt hij gebruikt voor andere dorpse shows. CHARACTERS VROUWEN 1 MEISJE NODIG Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Celeste Dariya Maksimov • Cheercaptain • Solmeron • 1.2 Malin Gracie Newton • None • Rasalghul • 1.3 Emily Eva Vanderbilt • The Quiet One • Sombre • 1.6 Lichelle ”Elle” Feyre Cohen • The Princess • Aniketos • 1,6 MANNEN VOL Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Roman Damario Montana • Latino Fuckboy • Maluma • 1.1 Parker Thomas Smith • The Jock • Taeralsahfer • 1.2 Tanner Jacob Smith • Potterhead • Taeralsahfer • 1.2 Jackson 'Jake' Beau Aguillard • The Charming Dickhead • Sombre • 1.6 Valentine Cooper Anderson • Prince Charming • Wheeler • 1.5 David 'Newt' Newton Chamberlain • Trouble • Wheeler • 1.6

LIST Naam Leeftijd Reputatie Geheim? Sommigen van deze high school zouden misschien bijvoorbeeld een geheim hebben waardoor ze niet meteen mee kunnen doen aan het geheime project van de jongens, of iets wat hun reputatie in de stad of school in gevaar zou kunnen brengen. Innerlijk Uiterlijk Geschiedenis Relaties Overig THE ''RELETIONSHIPS'' Chardonnay — Roman Celeste — Parker Malin — Tanner Rosa — Noah Peaches — Ertha — Lichelle — Valentine Emily —

RULES De huisregels van Quizlet gelden hier. Houd dames en heren gelijk. Niet meer dan twee personages per persoon, en dan zowel een jongedame als een heer. Schrijf 200 woorden per post. 16+ is toegestaan, wel graag aangeven. Ruzies alleen in de RPG alsjeblieft. Alleen ik, [url=]Amber[/url], maakt de topics aan, mits aangegeven van niet.

[ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 21:46 ]

---

El Diablo.

'En Montana, waar wil jij de tijd daarvoor vandaan halen?' had ze me nog gevraagd, waar ik lichtjes mijn schouders voor ophaalde. 'Gewoon. Ik cancel al onze plannen en ontvoer je naar mijn slaapkamer. Of de jouwe. School kan ook wel wachten.' had ik speels gezegd, waarna ik naar Scarlett's huis was gereden. Ik frons lichtjes als ik al een groepje buiten zie staan, bestaande uit mijn twee beste vrienden en de gastvrouw zelf. Oh boy, hier. Het begon al en wij waren nog niet eens gearriveerd. Voor een kort moment bijt ik op mijn lip en ik schud mijn hoofd lichtjes. 'Dit gaat nog wat worden.' mompel ik. 'Het ziet er niet bepaald gezellig uit,' zei Celeste ook en ik knik wat. 'Misschien als we heel stil zijn kunnen we inderdaad nog weer weg komen.'
Ik lach zachtjes en kijk naar mijn dame naast me. 'Ik bedoel, we kunnen het altijd proberen?' zeg ik en draai me naar haar toe. Ik speel zachtjes met haar vingers en zucht. "Je weet waar mijn voorkeur naar uit gaat love, zeg het en ik rij net zo makkelijk weer weg.' zeg ik en ik glimlach naar haar. 'Of we blijven hier tot de sfeer bezig is, kan wel even duren tho. Maar genoeg te doen toch?' zeg ik speels en druk een zachte kus in haar nek. Ik lach even en streel zachtjes over haar wang. 'Ze openen trouwens een nieuw restaurant over een paar dagen, Frans volgens mij. Care to join me?' vraag ik haar dan. Zelf was ik geen expert op het gebied van de Franse keuken. Maar goed, eten is eten toch?

---

El Diablo.

---

'Gewoon. Ik cancel al onze plannen en ontvoer je naar mijn slaapkamer. Of de jouwe. School kan ook wel wachten.' zei Roman, over zijn plan om te kijken of ze twee weken achter elkaar in bed rond konden hangen. 'Mijn kamer natuurlijk, je hebt mijn matras geprobeerd.' zei Celeste lachend. 'No offence naar jou matras natuurlijk, maar we weten beide welke superieur is.'
Celeste wist eigenlijk niet of Roman nu naar zijn vrienden hoorde te gaan om voor ze op te komen of wat dan ook, maar het liefst had ze dat hij hier gewoon bleef. Zelf voelde Celeste ook al niet meer de grote behoefte om naar binnen te gaan, als dit was hoe gezellig het zou worden dan konden ze beter de hele middag hier op de oprit blijven staan.
'Ik bedoel, we kunnen het altijd proberen?' zei Roman toen Celeste opperde dat ze misschien ook wel weer heel stilletjes weg konden rijden. "Je weet waar mijn voorkeur naar uit gaat love, zeg het en ik rij net zo makkelijk weer weg.' Celeste knikte kort, niet zeker wat ze nou eigenlijk wou. Ze had Valentine ook iets beloofd, maar Valentine kennende was hij er waarschijnlijk nog niet eens. Dan zou ze hem altijd een berichtje kunnen sturen dat ze niet ging en dat ze straks wel even langs zou komen. Dan had ze als nog haar middag met Valentine, alleen dan wel weg van Roman, want het leek niet echt een mogelijkheid te zijn om Roman mee te nemen naar Val zijn huis. 'Of we blijven hier tot de sfeer bezig is, kan wel even duren tho. Maar genoeg te doen toch?' zei Roman toen. 'Ach we kunnen altijd hier blijven wachten, misschien word het ook wel beter en huppelen ze zo weer leuk samen naar binnen,' zei Celeste, wie wist waar dit over ging. Misschien was iedereen gewoon een beetje chagrijnig door te weinig slaap en had iemand per ongeluk een beetje koffie over iemand zijn hand geschonken. Dan kon het ook zo weer goed komen toch?
'Ze openen trouwens een nieuw restaurant over een paar dagen, Frans volgens mij. Care to join me?' begon Roman vervolgens over een geheel nieuw onderwerp, Celeste keer weer op naar haar vriendje en glimlachte. 'Jeetje je wil wel graag met me eten, bij mij thuis, in een restaurant.' zei Celeste lachend. 'Maar natuurlijk.' ging ze verder, maar na een korte stilte voegde ze er toch nog iets aan toe. 'Of nou ja... Frans, eten de Franzen geen slakken, want dan zeg ik nee hoor.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

'Ach we kunnen altijd hier blijven wachten, misschien word het ook wel beter en huppelen ze zo weer leuk samen naar binnen,' zei ze en ik haal mijn wenkbrauw wat op. 'Nou..' Ik haal mijn schouders wat op. 'Misschien wel, positief blijven?' probeer ik en ik lach zachtjes voor ik het onderwerp van het nieuwe restaurant aanhaal. 'Jeetje je wil wel graag met me eten, bij mij thuis, in een restaurant.' zei Celeste lachend en ik grijns even. 'Maar... Food is love, food is life,' begin ik. 'Ik bedoel maar, jij bent het enige wat ik boven eten zou stellen.' zeg ik plagend.
'Maar natuurlijk.' ging ze gelukkig verder. 'Of nou ja... Frans, eten de Franzen geen slakken, want dan zeg ik nee hoor.' Ik hou mijn hoofd wat schuin en knik dan. 'Ja oké, daar heb ik nog niet zo over nagedacht.' geef ik toe, waarna ik nonchalant mijn schouders wat ophaal. 'Wie weet, misschien is het nog niet zo slecht als het klinkt?' probeer ik dan en kijk haar weer aan. Nu had ik sowieso al een uitgebreide smaak en ging het meeste voedsel er makkelijk in. Maar dat kan ik natuurlijk niet over iedereen zeggen. 'Hmh.' mompel ik bedenkelijk en trek haar dan met gemak op mijn schoot, waarna ik mijn armen om haar heen sla. 'Maar we kunnen natuurlijk ook naar een bekendere plek gaan,' zeg ik glimlachend en druk een kus op haar schouder. 'Ik vind alles goed zolang jij er bent.' prevel ik zachtjes.

---

El Diablo.

---

Ik schrik even als ik plots een hand door mijn haren voel gaan, maar slechts een fractie van een seconde later weet ik precies wie die hand toebehoort en ontspannen mijn spieren zich als vanzelf. "Laten we gaan. Dit is niet mijn 'thuis' meer." Die woorden komen aan zoals ik me inbeeld een blikseminslag op je lijf moet voelen. Het laatste dat ik wilde was dat Newt benadeeld zou worden. Sterker nog; dat was het tegenovergestelde van wat ik wilde bereiken. Natuurlijk zou ik hem nu kunnen vertellen dat hij in het nederige Smith-stulpje altijd thuis kan komen, maar dat lijkt me niet wat hij op dit moment wil horen. Ik sta op, klaar om hem te volgen in de hoop dat er nog iets te redden valt van zijn vriendschap met Scarlett als we even afstand genomen hebben. Inmiddels ken ik mijn vriendje goed genoeg om te weten dat als hij zegt te willen gaan hij dat ook meent. Helaas is dat dan weer buiten de wil van de slecht-gehumeurde huiseigenaresse gerekend. Automatisch stap ik dichter bij hem als ze hem bij de arm grijpt, klaar om tussen de twee in te komen mocht dat nodig zijn - zelfs al lijkt het me sterk dat Scarlett, ondanks haar temperament, ook daadwerkelijk fysiek naar hem uit zou halen. Maar als er iets is dat ik van Newt geleerd heb, dan is het dat geweld niet altijd per se lichamelijk is. Het krijgt meer aandacht, omdat blauwe plekken nu eenmaal sneller opvallen dan iemand die zich langzaamaan terug trekt. Het kost me moeite om mijn mond te houden terwijl de donkerharige troela aan komt zetten met een vreselijk excuus. Iedereen wordt wel eens slachtoffer van zijn zichzelf, maar je gaat toch niet je verontschuldigingen aanbieden om vervolgens met de vinger naar de ontvanger daarvan te wijzen? Woord voor woord dat in me opkomt slik ik echter weer is, wetend dat ik nu geen van beiden op de kast moet proberen jagen willen ze niet eindigen zoals mij en Valentine. ''Ga alsjeblieft niet weg..." Deze keer kan ik het niet laten hevig met mijn ogen te rollen en keer me spontaan een beetje van het tweetal af, al zet ik geen stap bij mijn vriendje vandaan. Ik haal een keer diep adem en verman mezelf, herinner mezelf er aan dat het wel degelijk om Newt draait nu, en niet om het feit dat Scarlett een bemoeizuchtige trien is die niet weet wanneer ze haar mond moet houden. Voorzichtig leg ik mijn hand op de schouder van de jongeman die ik zo ontzettend lief gaan hebben ben en spreek stil, "Je hoeft niet weg te gaan omdat ik vertrek," verzeker ik hem. "Ik neem het je heus niet kwalijk. Dat ik Scarlett een - Dat Scarlett en ik een meningsverschil hebben betekent niet dat jij hoeft te kiezen. Het is niet of-of, je mag jezelf best en-en gunnen." Rustig draai ik hem wat meer naar me toe en doe mijn best hem recht in de ogen te kijken. "Blijf gewoon, oké? Ik ben er niet boos om en Scarlett is duidelijk ook niet boos op jou. Doe een drankje, rook een joint voor mijn part, ontspan je een beetje... Ik ga gewoon nog even in de sporthal langs, ga thuis wat gamen en ik kom je ophalen als je nood hebt aan die nieuwe fluffy lakens. Is dat wat?" Ik kan het niet laten mijn lippen kort op die van hem te drukken, hopend dat hij beseft hoe zeer ik dit meen en hoe welkom hij nog altijd zal zijn zelfs al kiest ie om hier te blijven. Ik gun het hem; gewoon wat lol trappen, een echte tiener zijn. Toch moet ik nog even wat aan Scarlett kwijt. Als ze echt om onze jongen geeft dan snapt ze waar ik vandaan kom, en anders gooi ik dat heerlijke ventje gewoon over mijn schouder en neem ik hem hier wel mee vandaan, want dan is het duidelijk dat hij niet onder echt vrienden is. "Als Valentine ook maar een vinger naar hem uit steekt, dan klaag ik 'm aan voor alles wat hij heeft," verzeker ik de brunette, met alleen maar vastberadenheid in mijn stem, alvorens Newt dan toch los te laten. Natuurlijk is de keuze geheel aan hem, maar ik vertrek niet voor ik zeker weet dat hij wel degelijk opties heeft en zelf een keuze mág maken.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

"Het komt wel goed. We duwen ze anders gewoon het zwembad in." Hoewel ik moet lachen gaat er tegelijk een wenkbrauw omhoog. Ergens zou dat misschien inderdaad wel grappig zijn; volgens mij ziet Newt er in zo'n situatie als een doorweekt straatkatje uit, maar toch kan ik de denkwijze van Malin niet helemaal volgen. "Je wilt iemand die aan het trainen is voor een triatlon straffen door hem in het water te duwen?" vraag ik, haar wijzend op de fout in haar plan. "Hem kennende neemt hij waarschijnlijk van de situatie gebruik om even tussendoor te gaan oefenen," lach ik. Ik haal één van mijn handen van het stuur af, en ga daarmee op zoek naar die van Malin. Wanneer ik deze gevonden heb wordt mijn glimlach toch net dat ietsje groter, en ik laat algauw mijn vingers tussen de hare glijden. "En daarbij... waar moeten wij elkaar bepotelen zonder dat het opvalt als het zwembad al bezet is?" plaag ik. Het zal moeilijk worden, maar dat betekent niet dat ik niet van plan ben om me te gaan gedragen. Ergens vind ik het namelijk ook wel heel spannend, mijn best moeten doen om niet betrapt te worden als ik een momentje probeer te stelen met haar. Het merendeel van de tijd zou ik haar natuurlijk liever tegen me aan trekken waar en wanneer ik daar zin in heb, maar ik doe mijn best het positieve er in te zien. Bovendien heeft ze waarschijnlijk alleen maar gelijk, dat anderen vreemd op zouden kijken mochten we nu al toegeven dat we een relatie hebben. Twee maanden is sowieso al vrij kort, zeker na de tijd die Parker met Malin had, maar het feit dat we dan ook nog eens tweelingsbroers zijn maakt het er alleen maar gekker op. Wat mij betreft maakt dat geen enkel verschil, maar ik kan snappen dat niet iedereen daar zo over denkt en als ik iets kan doen om mijn blondje vreemde blikken te besparen dan heb ik even op de tanden bijten er wel voor over. "Zal ik je een geheimpje verklappen?" vraag ik op een mysterieuze toon. "Ik vind jou echt zo'n leukerd," grijns ik, wetend dat dat helemaal geen geheim was, maar soms is het gewoon te leuk om haar op deze manier bij de neus te proberen nemen. Het grappige is dat ze er zo'n zeven van de tien keren ook in dondert en denkt dat ik daadwerkelijk een geheim te vertellen heb, alsof ze niet de eerste is met wie ik alle nieuwtjes deel. Ondertussen zijn we bij Scarlett's huis en ben ik zo enorm dankbaar dat de ramen van de auto getint zijn, waardoor het zo goed als onmogelijk is naar binnen te kijken van buitenaf en ik ongestoord kan vragen; "Potje zoenen voor ik je de hele middag missen moet?"

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

'Maar... Food is love, food is life,' merkte Roman op toen Celeste hem zei dat ze vond dat hij wel heel veel aan eten dacht. Op deze manier zou elke keer dat ze afspraken eten er iets mee te maken hebben, Celeste vond het niet perse erg, maar het viel haar gewoon even op. 'Food is life, daar heb je inderdaad gelijk in, zonder zouden we het niet overleven,' grinnikte Celeste.
'Ik bedoel maar, jij bent het enige wat ik boven eten zou stellen.' zei Roman, waarna Celeste haar hoofd kort schudde zonder hier nog echt antwoord op te geven. In plaats daarvan had ze haar zorg uitgesproken of ze dan misschien slakken zouden moesten eten, want dat was iets waar Celeste niet direct om stond te springen. Slakken? Celeste wou er niet eens aan denken hoe dat zou moeten proeven of aan zou moeten voelen als je het door slikte. Het idee alleen al gaf haar de rillingen. . 'Ja oké, daar heb ik nog niet zo over nagedacht.' gaf Roman dan ook toe. 'Wie weet, misschien is het nog niet zo slecht als het klinkt?' Een korte lach rolde over Celeste haar lippen. 'Ik ga alleen met je mee als je me kunt verzekeren dat dat is niet wat ik ga eten.' zei ze, waarna ze kort haar schouders ophaalde. Dan at Roman het maar op, ze hoefde het niet eens te proberen.
Soms leek Celeste even te vergeten hoe sterk Roman precies was, want toen Celeste even keek naar de mensen buiten wist Roman haar ineens van haar eigen stoel af te tillen en op zijn schoot te tillen. Geschrokken moest Celeste weer om evenwicht zoeken toen ze eenmaal zat. 'Maar we kunnen natuurlijk ook naar een bekendere plek gaan,' zei hij nog over het restaurant. 'We zien wel,' mompelde Celeste in gedachte toen ze Roman zijn lippen op haar blote schouder voelde. . 'Ik vind alles goed zolang jij er bent.' voegde hij er nog aan zijn woorden toe. Celeste legde ondertussen haar armen in Roman zijn nek. Misschien moeten we toch maar eens gaan, we kunnen kijken of ze een achterdeur heeft of zo, dan storen we hun niet in waar ze het ook maar over hebben. Er zijn vast wel al meer mensen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

'We zien wel,' mompelde Celeste en ik glimlach even. Ik blijf even doorgaan met de zachte kusjes op haar schouder en sluit even mijn ogen, waarna ik na een tijdje opkijk. 'I'm a very Lucky guy.' glimlach ik en ik keer haar gezicht langzaam naar het mijne. Ik druk een kus op haar wang en vervolgens op haar lippen, waarna ik weer een blik werp op het groepje buiten. Ik hou mijn hoofd wat schuin en zucht. 'Dus... Wat is onze strategie?' vraag ik haar en richt mijn blik weer op haar.
Voorzichtig zet ik haar weer naast me en neem zachtjes haar hand vast. 'Denk je dat ze te afgeleid zijn door elkaar, om ons op te merken?' vraag ik haar met een zacht lachje. Ik schud mijn hoofd en richt mijn blik weer op haar. "Oké, laten we gewoon gaan. Maar die chillsessie met jou hou ik tegoed.' zeg ik en geef haar een speelse knipoog, voor ik de deur open gooi. Alsof dat niet bijna zeker was, het was bijna ons ding. Ik loop haar kant op en hou de deur voor haar open, mijn hand uitgestoken zodat ik die van haar kan aannemen. 'Let's go then gorgeous.' glimlach ik lichtjes.

---

El Diablo.

• Eighteen • Swimmer • With Tanner • Outfit •

      ”Je wilt iemand die aan het trainen is voor een triatlon straffen door hem in het water te duwen? Hem kennende neemt hij waarschijnlijk van de situatie gebruik om even tussendoor te gaan oefenen.”
Zachtjes lach ik met Tanner mee als ik besef dat hij ergens een punt heeft, maar toch kon het dan best even werken. Het zat hem dan voornamelijk meer in de korte schrik van het te water vallen en het onverwachte daarvan.
      ”En daarbij... waar moeten wij elkaar bepotelen zonder dat het opvalt als het zwembad al bezet is?”
Een lichte grijns siert mijn lippen. “Oké, misschien niet in het water dan.” Ik betwijfelde het namelijk of het me de hele middag ging lukken om wat afstand te houden van Tanner op het intieme gedeelte — het idee nu al leek een gemis te veroorzaken waar ik niet aan moest denken. De laatste dagen merkte ik sowieso al op dat ik steeds meer moeite kreeg met mijn eigen opgelegde regel; hetgeen waarin ik besloten had alles tussen mij en Tanner nu nog even voor onszelf te houden. Ik vroeg me steeds meer af waarom ik dat gedaan had, maar het feit dat ik niet gezien wil worden als degene die tussen twee broers hopt, bestookte me nog te vaak. Daarbij liep Parker al bijna van meet af aan met zijn nieuwe relatie rond, alsof tussen hem en mij jaren geleden eens plaats had gevonden.
      ”Zal ik je een geheimpje verklappen?” klinkt het dan naast me, waardoor ik vrijwel direct nieuwsgierig naar mijn vriendje kijk. Ik hield van geheimpjes. Wie nou niet? “Ik vind jou echt zo'n leukerd,” grijnst Tanner. Heel even kantel ik mijn gezicht iets en schud dan vervolgens met een lach mijn hoofd, waarbij ik hem een klein duwtje geef. “Dat is geen echt geheimpje meer,” grinnik ik zacht , maar het waren wel de leukste ‘geheimpjes’ om te horen — hoe vaak hij me er ook mee te pakken. Wanneer de auto tot stilstand komt bij Scarlett voor de deur slaak ik een zachtte zucht. Ergens wilde ik de auto helemaal nog niet uit, maar tegelijkertijd keek ik er ook wel naar uit om de rest weer even te zien.
      ”Een potje zoenen voor ik je de hele middag missen moet?”
“Oh, ik wil niks liever,” antwoord ik haast direct en met een brede grijns op mijn lippen, waarna ik mijn gordel los klik zodat ik dichter naar Tanner toe kan kruipen. “Zoenen, uiteraard,” verduidelijk als ik me bedenk dat mijn woorden ook anders opgepakt kunnen worden en weersta ondertussen de drang om bij hem op schoot te kruipen. “Ik wil je helemaal niet missen,”pruil ik dan licht en blik kort omhoog om Tanner aan te kijken. Diep van binnen wist ik dat dit niet eerlijk was om nu tegen hem te zeggen, wetende dat hij het vast ergens ook heel graag anders zag en ik hem nu iets voorlegde wat hij zo zou willen veranderen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

At Scarlets place // Shook

Ik was vanplan om zo weg te gaan en het maakte me totaal niet uit of ik de hele weg te voet moest gaan doen, maar veel langer wilde ik hier niet blijven. Echter wanneer ik Parker plots zag opspringen en voetstappen naar me toe hoorde snellen verliet een zucht mijn lippen. ''Newt..'' Ik werd bij mijn arm gegrepen waardoor ik me pissig naar haar omdraaide. Ze leek te zoeken naar woorden, maar het hoefde voor mij niet meer. "Wat" snauwde ik dan ook. ''Het spijt me..'' kwam er moeilijk over haar lippen waarna haar blauwe ogen naar beneden sloegen. Ik kende Scarlet al sinds de kleuterklas en ik wist wel dat ze het meende nu. Als ze het niet zou menen zouden de woorden er simpel uitglijden. ''Zo bedoelde ik het niet.. je weet hoe ik ben 's ochtends en je reactie op Val hielp niet echt.. misschien ook omdat ik het je had willen vertellen voor je er op deze manier achter zou komen..'' deze woorden zorgden echter dat ik mijn hoofd moest schudden, teleurgesteld welliswaar. Waarom moest dit plots rond Valentine gaan draaien? " Zou je niet zo reageren als je beste vriendin met één van de grootste assholes slaapt?" zei ik met een opgetrokken wenkbrauw. ''Ga alsjeblieft niet weg..'' Ik zuchtte even waarna ik met mijn vrije hand even over mijn slaap wreef. Hiervoor had ik meer koffie nodig. Ik keek pas op als Parker zijn hand op mijn schouder legde en keek mijn vriendje aan. "Je hoeft niet weg te gaan omdat ik vertrek," Begon Parker waardoor ik even op de binnenkant van mijn wang kauwde. Ik was dol op Scarlet en dat wist ze ook, maar vandaag had ze me echt als crap behandelt en zelf wat besprot tegenover Valentine en Parker... Dat was gewoon niet oké, maar ik maak ook fouten, meer dan eens. En ik wilde haar wel een tweede kans gunnen, maar de feestmood zat er niet echt bij in. "Ik neem het je heus niet kwalijk. Dat ik Scarlett een - Dat Scarlett en ik een meningsverschil hebben betekent niet dat jij hoeft te kiezen. Het is niet of-of, je mag jezelf best en-en gunnen." Mijn blauwe poelen vonden Parkers bambi bruine ogen en ookal was het goed bedoeld, zijn woorden zorgden er juist voor dat ik nog meer twijfelde.
"Blijf gewoon, oké? Ik ben er niet boos om en Scarlett is duidelijk ook niet boos op jou. Doe een drankje, rook een joint voor mijn part, ontspan je een beetje... Ik ga gewoon nog even in de sporthal langs, ga thuis wat gamen en ik kom je ophalen als je nood hebt aan die nieuwe fluffy lakens. Is dat wat?" Zijn laatste woorden deden mijn lippen weer opkrullen waarna ik stil knikte. "Ja je hebt ergens gelijk." kwam er zacht mompelend over mijn lippen ik snakte naar een goeie joint en wat gedachten op een rijtje te zetten. "Als Valentine ook maar een vinger naar hem uit steekt, dan klaag ik 'm aan voor alles wat hij heeft," Zei Parker nog tegen Scarlet , duidelijk het beste vriendje wezend die ik ooit kon hebben, zijn woorden deden me licht grijnzen waarna ik mijn armen over elkaar sloeg. "Parker , kun je nog even blijven? Alsjeblief? Ik wil even met Scarlet praten, onder vier ogen wel. Maar nog niet weggaan?" ik keek mijn vriendje met grote puppyogen aan. Ik had Scarlet 25% vergeven, maar ik had even een goeie babbel nodig, desalnietemin met een joint vooraleer ik echt wist waarom Scar uberhaupt met Valentine omging. Ze mocht me het hele verhaal vertellen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

18 years • Her house • Val • outfit (-hat) & swimsuit Ik geef het liever niet toe maar de snauw van Newt doet me wel degelijk pijn. Net zoals het pijn doet dat hij minder tijd met mij spendeert sinds hij een relatie heeft met Parker. ''Zou je niet zo reageren als je beste vriendin met één van de grootste assholes slaapt?'' antwoord hij, waardoor ik enkel wat kan zuchten. Verdomme Newt, waarom moet je zo moeilijk doen maar ik houd mijn mond erover. Jammer genoeg moet Parker zich ermee bemoeien door zijn hand op de schouder van Newt te leggen en te zeggen dat hij niet weg hoeft te gaan. Nou, dat valt me nog mee. Toch vind ik hem meteen weer bloedirritant als hij bijna uitspreekt wat hij eigenlijk van me vindt. Dan moet hij ook het lef hebben om die zin af te maken. Ik kijk zwijgend naar het tweetal maar ik werp Parker een dodelijke blik toe als hij me waarschuwt dat als Valentine een vinger uitsteekt, Parker hem aan zal klagen. ''Alsof ik dat laat gebeuren.'' snauw ik naar hem. Natuurlijk laat ik het niet toe dat er ook maar iets gebeurd met Newt - maar dat hoort Newt zelf ook te weten. Ik mag dan nu wel met één van zijn grootste vijanden geslapen hebben, ik heb hem altijd boven alles verkozen. Hij weet zelf ook wel dat ik dat verder bij niemand doe. ''Parker, kun je nog even blijven? Alsjeblief? Ik wil even met Scarlet praten, onder vier ogen wel. Maar nog niet weggaan?'' Ik kan het niet laten om met mijn ogen te rollen en het kost me moeite om niet meteen hard op te zeggen dat Parker niet meer welkom is en moet vertrekken. Ik trek uiteindelijk Newt mee zodat we kunnen praten zonder dat Parker - of Valentine - ons kan horen. ''Wat denk je nou zelf?! Ik heb nóóit iemand verkozen boven jou dus dat ga ik ook niet nu ineens doen.'' begin ik meteen. ''Dus ik zou het waarderen als Parker zich er niet mee bemoeit, me niet uitkaffert in mijn eigen huis en voortaan van me af blijft.'' Ik sla mijn armen over elkaar en kijk naar Newt om zijn reactie te peilen. Ik ben niet boos op hem en dat ik van hem veel kan hebben wil niet zeggen dat ik dat van zijn vriendje ook kan. ''Je hoort mij toch ook niet klagen dat je nu veel minder aandacht voor mij hebt? Ik spreek je amper meer en dat is allemaal prima, maar neem het mij dan niet kwalijk als ik bij een ander aandacht zoek. Waarom denken jullie dat ik Valentine ook maar iets laat doen tegenover jou? Dan schop ik hem meteen het huis uit maar dat weet je best ondertussen.''

---

Uiteindelijk nam Roman het voortouw en zei hij dat ze dan toch maar eens naar binnen toe zouden moeten, maar dat hij nog wel eens graag met Celeste wou 'chillen' zoals hij het zei. 'Roman, ik ben bijna elke dag bij je, je doet nu net als of we elkaar bijna nooit zien.' zei Celeste lachend terwijl ook zei de auto uitstapte. Ze keek even naar Parker, Newt en Scarlett die nog altijd druk met elkaar bezig waren. Celeste wist niet of ze ze moest groeten of niet, daarom trok ze Roman aan zijn hand . 'Laten we achterom gaan, volgens mij is dit niet het goede moment om hun gesprek te onderbreken.' zei ze terwijl ze Roman meetrok het huis om. Niet dat Celeste echt wist waar ze heen ging, ze was nog nooit bij Scarlett geweest dus het was voor haar maar op de gok waar ze nu zou belanden. De dacht echter wel dat de achterdeur ook wel open zou zijn of zoiets. Als je gasten verwachtte liet je wel wat deuren open toch? Tenminste bij Celeste thuis kon iedereen altijd wel gewoon achterom binnen lopen.
Al snel bleek dan ook dat Celeste haar gevoel het goed had gehad en op één of andere manier wisten zij en Roman in de keuken te komen waar ze Valentine spotte. Zo subtiel mogelijk liet Celeste Roman zijn hand weer los, hoewel ze ergens wel door had dat dit niet bepaald subtiel was. Ze probeerde alleen haar relatie met Roman niet te veel in Valentine zijn neus te drukken en handjes vast houden en alles was al heel wat. Celeste wist gewoon iet helemaal hoe ze met de situatie om moest gaan. 'Val,' zei Celeste vervolgens vrolijk terwijl ze haar beste vriend omhelsde. 'Yeez, wat ben je vroeg.' zei ze, toch wel lichtelijk verbaasd dat Valentine hier nu al was. 'En heb je nieuwe kleding, ik denk niet dat ik dit eerder heb gezien.' zei ze terwijl ze kort naar het shirt keek wat de jongen aan had getrokken. Daarna keek ze weer even naar Roman en beet ze op haar lip. Wat vond ze dit ergens toch ongemakkelijk.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

'Roman, ik ben bijna elke dag bij je, je doet nu net als of we elkaar bijna nooit zien.' zei ze terwijl ze uit de auto stapte. Ik grijns speels. 'Just making sure, darling.' zeg ik zachtjes. 'Laten we achterom gaan, volgens mij is dit niet het goede moment om hun gesprek te onderbreken.' zei ze terwijl ze me meetrok het huis om. Ik lach even en knik lichtjes. 'Heel goed idee,' zeg ik, ik zag de jongens zo wel. Als ze klaar waren met dat gekibbel van ze, alhoewel. Het zag er vrij serieus uit dus ergens wekte het mijn nieuwsgierigheid op. Ik volg haar de keuken in en ik voel haar hand langzaam de mijne verlaten. Ik zucht zachtjes als ik de oorzaak zie. Nou goed, dat was te verwachten. Al vroeg ik me af waarom iedereen hier zo vroeg was. Ik wist dat wij eigenlijk te vroeg waren, maar ach.
'Val,' zei Celeste vervolgens vrolijk terwijl ze haar beste vriend omhelsde. Ik blijf stil en geef hem enkel een licht knikje. Ik zou me proberen in te houden, voor Celeste. En enkel als zij er is. 'Yeez, wat ben je vroeg.' zei Cel vervolgens, wat mijn eerdere gedachtes enkel bevestigde. Het viel dus niet alleen mij op. 'En heb je nieuwe kleding, ik denk niet dat ik dit eerder heb gezien.' zei ze en ik laat mijn blik kort over hem gaan, voor ik lichtjes mijn hoofd schud. Iets klopte hier niet, al wist ik niet meteen wat. Het was nog te vroeg. 'Ik regel wel drinken,' zeg ik zachtjes tegen Cel terwijl ik kort mijn hand op haar middel leg. Ik glimlach zwakjes naar haar en loop dan naar het koffieapparaat. Hier maak ik snel twee koppen koffie, waar ik in de mijne een berg suiker gooi en die van haar zwart laat.
Ik zet de kop naast haar neer en glimlach naar haar, waarna ik ook een slok neem van mijn eigen koffie. 'Huize Marin is actief deze ochtend.' mompel ik enkel. Gezien iedereen al van de partij was en ik wist hoe erg Scar een ochtendmens was. Not. Het viel me op.

---

El Diablo.

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

At Scarlets place // Shook

''Alsof ik dat laat gebeuren.'' had Scarlet nog naar Parker gesnauwd eens die haar waarschuwde over Valentine. Tot mijn geluk wisten de twee zich toch even in te houden en trok Scarlet me mee wat verderop zodat we konden praten. ''Wat denk je nou zelf?! Ik heb nóóit iemand verkozen boven jou dus dat ga ik ook niet nu ineens doen.'' Begon ze waardoor ik kort mijn wenkbrauwen omhoog trok. ''Dus ik zou het waarderen als Parker zich er niet mee bemoeit, me niet uitkaffert in mijn eigen huis en voortaan van me af blijft.'' Koppig sloeg ze haar armen over elkaar en had ik haar laten uitpraten waardoor ik kort snoof en mijn beste vriendin aankeek. ''Je hoort mij toch ook niet klagen dat je nu veel minder aandacht voor mij hebt? Ik spreek je amper meer en dat is allemaal prima, maar neem het mij dan niet kwalijk als ik bij een ander aandacht zoek. Waarom denken jullie dat ik Valentine ook maar iets laat doen tegenover jou? Dan schop ik hem meteen het huis uit maar dat weet je best ondertussen.'' Ratelde ze vervolgens en ik legde mijn hand op haar schouder om haar even te laten zwijgen, gezien ik niet eens de kans had om wat te zeggen. " Scar ik doe mijn best om tijd voor ons te maken, het gaat gewoon fucking moeilijk thuis " zuchtte ik. "En ik weet dat dat geen geldig excuus is om jou minder aandacht te schenken, maar als ik bij jou ben is het om dat allemaal even achter me te laten. Even fucking high worden en me lam zuipen terwijl we oude horrorfilms kijken." terwijl de woorden mijn lippen verlieten verlangde ik destemeer naar dat soort momenten. "Maar na die geweldige avond, komt al het rotte gewoon weer terug, meestal met een dubbele kater erbij." verklaarde ik. "Ik kan dat gewoon niet meer aan. En ik wil nu niet dat je denkt dat ik je verplaats met Parker, want dat zou ik niet kunnen Scar. Maar bij Parker kan ik me even veilig en geliefd voelen. Ik heb nooit iemand gehad die van me houd en nu ik het heb, wil ik het niet kwijt. " verklaarde ik haar waarna ik mijn geschaafde vuist toonde. "Ook als ik er voor moet vechten." ik stak mijn handen weer in mijn broekzak.
"Vandaag was eenpoging die twee dingen eens samen te voegen en mooi is het niet uigekomen." mompelde ik. " Het spijt me dat je je soms alleen voelt, je bent mijn maatje en ik hoor er ook voor jou te zijn. " zeg ik eerlijk. "En ik snap dat mijn reactie tegenover Valentine ook niet eerlijk is naar jou toe." vervolgde ik verontschulgigend. " Parker en ik hebben een geschiedenis met Valentine en hij probeerde me daar enkel voor te beschermen. " verklaarde ik dan ook in de hoop het thema valentine aan de kant te schuiven. " Maar ik wil niet dat dit onze vriendschap gaat schaden of die tussen jou en Parker. Komaan Scar je snapt toch ook wel dat deze hele drama vette bullshit is? "

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

18 years • Her house • Val • outfit (-hat) & swimsuit Na mijn geratel legt Newt zijn hand op mijn schouder. Misschien maar goed ook, anders had ik wel weer iets verzonnen om verder te gaan met uitleggen hoe erg het me dwars zit dat ze ook maar dénken dat ik Newt iets laat overkomen. ''Scar ik doe mijn best om tijd voor ons te maken, het gaat gewoon fucking moeilijk thuis.'' Ik kan het niet laten om eens te zuchten maar ik ontspan wel iets. Dat weet ik ook wel en ik wil ook zeker niet aan hem opdringen dat hij hier móét komen.. maar toch. ''En ik weet dat dat geen geldig excuus is om jou minder aandacht te schenken, maar als ik bij jou ben is het om dat allemaal even achter me te laten. Even fucking high worden en me lam zuipen terwijl we oude horrorfilms kijken." Automatisch krullen mijn mondhoeken omhoog. God, dat is weer te lang geleden. Ik laat Newt verder uitpraten, zelfs al heb ik genoeg vragen. Newt vergeet dat ik van hem houd maar dat zal wel niet hetzelfde zijn, dus houd ik mijn mond terwijl ik de pijn probeer te negeren. Hoe denkt hij dat het over komt als hij me zegt dat hij bij Parker zich wel veilig en geliefd voelt. Misschien is het iets wat ik hem gewoon niet kan bieden in een vriendschap.. maar dat neemt niet weg dat het pijn doet om dat te horen. Ik haal mijn schouders op na Newt zijn 'uitleg' over de reactie van Parker. ''Voor mij is het geen bullshit.'' mompel ik uiteindelijk. Ik veroordeelde Newt toch ook niet toen hij me vertelde op jongens te vallen? Misschien heel wat anders maar ik heb het hem nooit kwalijk genomen en hem altijd gesteund. Ik bijt op mijn lip en sla mijn blik neer terwijl ik mijn hoofd eens schud. ''Laat maar zitten.'' vervolg ik zacht. ''Ga maar iets leuks doen met Parker, ik heb liever dat je je veilig en geliefd voelt dan dat je hier blijft voor mij.'' Ik besef me dat ik hem niet eens verteld heb waarom ik überhaupt met Valentine in bed lag en ik heb hem niet eens verteld wat er allemaal gebeurd is met Roman. Het doet pijn, aangezien Newt normaal altijd alles van me weet maar nu voelt het niet alsof het het juiste moment is om dat op te biechten. ''Ik spreek je nog wel, als je er zin in hebt.'' En met die woorden draai ik me om en loop ik het huis in. Mijn blik valt in de keuken op Roman en Celeste maar momenteel zijn zij wel de laatste waar ik zin in heb, dus storm ik zonder iets te zeggen de trap op. Ik heb gewoon even een momentje nodig zonder Parker of Roman.

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

At Scarlets place // Shook

''Voor mij is het geen bullshit.'' als Scarlet deze woorden mompeld wist ik al dat ik wat verkeerds gezegd had, ik was dan ook niet iemand die mijn bedoelingen kon uiten met woorden, want dan gebeurde dit... ''Laat maar zitten.'' vervolgde ze zacht waardoor ik kort op mijn lip beet. "Scar zo bedoelde ik het niet." kwam er zacht over mijn lippen, al had het niet veel zin. ''Ga maar iets leuks doen met Parker, ik heb liever dat je je veilig en geliefd voelt dan dat je hier blijft voor mij.'' Wel fuck.. ''Ik spreek je nog wel, als je er zin in hebt.'' En met die woorden was ze weg en haalde ik zuchtend een hand door mijn haren. Ietswat verslagen liep ik terug naar Parker toe en nam zijn hand weet waarna ik hem zwijgend met me mee trok, weg van Scarlets huis. "Waarom verkloot ik toch alles?" mopperde ik tegen mijn vriendje , ik had geen idee wat we nu konden doen. Misschien kon ik gewoon maar beter terug mijn bed in gaan, even alles uitschreeuwen, joint roken en me leegzuipen aan de alchohol net zoals mijn moeder zich iedere dag bezig hield om haar fouten te vergeten. "Waarom kan ik niet voor één keer iets zinnigs uit mijn mond laten komen." klaagde ik weer tegen mezelf, stiekem hopend dat Parker me mee nam naar zijn nieuwe bed waar ik me lekker in een bolletje kon rollen en meegenieten van mam Parkers kookkunsten..

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming

Dit was werkelijk één van de vreemdste ochtenden dat ik in jaren had gehad, en dat wil best veel zeggen gezien ik vroeger op random plekken wakker werd na een nachtje feesten met Celeste. Ik nem een slok van mijn hete koffie terwijl ik zo af en toe naar buiten blikte waar ik een glimps van Scarlet, Parker en Newt kon waarnemen. De twee waren nogal een stelletje dramaqueens, maar dat is vast iets typisch aan homo's. Ik stak een stuk oud brood in mijn mond terwijl ik rustig knabbelde en naar de klok keek. Het was al best verdomd laat eigenlijk dus ergens was het misschien niet zo'n ramp geweest dat we uit ons bed gegooid waren. Wie weet wie er anders ons nog zo had zien liggen. Ik haalde een hand door mijn haren, ik had toch een lichte kater opgelopen van gisteren en dit shirt was me toch net iets te klein. Het boordje van de kraag kietelde dan ook vreselijk tegen mijn hickey aan en tja... als we zo gaan zwemmen zal ik toch een goede uitvlucht moeten vinden. Eens de deur open ging had ik toch gehoopt om een enigsinds beter gehumeurde Scarlet te zien. Geloof me ik hou van drama, maar niet als ik het middelpunt ervan ben wat de laatste weken enkel het geval leek te zijn. Eikel? Ja ik weet het ik verdiende een goede schop onder mijn reet, maar ik was toch net iets te trots om dat toe te geven.
Echter was het niet Scar maar Celeste mat haar vriendje...Roman. Ik had het goed en wel uitgepraat met Celeste maar er bleef nog wel wat spanningen hangen. Ik had haar dan ook beloofd normaal te doen rond Roman, maar meer dan enkele zinnen gunde ik hem momenteel nog niet. Ik mocht misschien een kater hebben, ik kon toch de subtiliteit van Celeste merken en ergens waardeerde ik het ook enorm dat ze het er niet al te dik inwreven. Romantisch klef gedoe was wel het laatste wat ik s'ochtends nodig had. 'Val,' kwam er vrolijk over Cels lippen waardoor ik mijn lippen ook wat omhoog krulde en er een schorre "Goeiemorgen Cellie" mijn keel uitrolde. Ik zette mijn kop koffie even aan de kant en schonk mijn beste vriendin een knuffel terug waarna ik haar weer los liet zodat ik de twee weer kon bekijken. Roman toch iets minder negerend dan anders. 'Yeez, wat ben je vroeg.' Mekte ze nogal droogjes op waardoor ik even kort een hand door mijn lokken haalde. "Eh wel ja." kwam er mompelend over mijn lippen, niet echt wetend wat te gaan antwoorden. 'En heb je nieuwe kleding, ik denk niet dat ik dit eerder heb gezien.' ik voelde haar ogen op mijn kleren branden , oftja Scarlets broers kledij. Dat van mij lag nog ergens op Scar's kamer verfrommeld. 'Ik regel wel drinken,' Hoorde ik Roman zeggen waarna hij Koffie begon te zetten waardoor ik Cel even kort kon hinten wat er gaande was. Ze was immers mijn beste vriendin en ik wilde geen drama veroorzaken zoals newt en Scar nu hadden dus trok ik mijn shirt iets omlaag waardoor Cel de hickey kon zien, nu Roman toch de druk bezig was met koffie en daarna hield ik mijn vinger tegen mijn lippen aan als teken dat ze het voor zich moest houden. " Ik heb gewoon wat aangetrokken" zei ik droogjes niet echt veel info gevend aan de twee. Ondertussen kwam Roman terug en had ik het shirt weer gefixd . 'Huize Marin is actief deze ochtend.' mompelde Roman, die zo nodig ook zijn stem wilde horen en ik kon enkel knikken, echter kwam er nog meer Actie in huis als Scarlet binnen kwam stormen en de trappen op donderde. "Ik ga wel even kijken wat er scheelt. " deelde ik de twee mee met een lichte frons, ergens kon ik Scarlet wel kussen voor dit moment, weg van deze ongemakkelijkheid. Ik liep de trappen dan ook op en klopte even op de deur. "Scar?" Te zien aan hoe overstuur ze leek te zijn, was het gesprek duidelijk niet zo gegaan als ze wilde. Ik deed de deur achter me dicht en liep dan naar haar toe mijn arm rustig om haar middel leggend. "Wat afleiding nodig?"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH