[RPG | 2OO] Little Pink Lady's — War of Love | Speeltopic 2 - Speeltopics

LITTLE PINK LADY'S — WAR OF LOVE

Speeltopic
Praattopic
Rollentopic

THE STORY Princeton South-East High — Californië 2003 — Een middelbare school in Amerika, een school zoals ieder ander. Een school met zijn eigen leerlingen en hun eigen schooldrama's. Zo bedachten de laatste jaars jongeren van 2003 een plan. Ze kochten een dik, groot schoolschrift en net voor de laatste maand dat ze naar school gaan bedachten ze een soort wedstrijd. Voor de laatste schooldag moesten de jongens een meisje uit de klas verliefd op hen laten worden, en degene die het niet lukte of degene die als laatste was moest iets vreemds doen. In 2003 was dat nog spring in de sloot, maar jaren later?       2017 — In de jaren daarna werd het feit van ''verliefd worden'' over gebracht naar ''kussen'' en uit eindelijk zelfs ''krijgt het meisje in bed.'' Ook werden de opdrachten voor de verliezer steeds pijnlijker, van spring in de sloot tot steeds iets idioter. Zo kozen de jongens hun meid voor dit jaar uit, alleen leek het ineens alles dit tegen te werken. Een homo die nog niet uit de kast is gekomen die moet vallen op een meisje? Wat nou als het meisje die verliefd op je moet worden een oogje heeft op een ander? Of wanneer juist je vriendin/vriend het meisje/de jongen krijgt die jij juist wil? Er is één ding zeker, dit jaar gaat lastiger worden dan voorheen.

PRINCETON SOUTH-EAST Stad: Princeton Hall Fictie Staat: Californië Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar) Schoolkleuren: Blauw, rood en wit. Sportteams: — Football: The Hawks | Hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Cheerleaders: The Winter Wings | Ook hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, cricketteam en basketbal Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, feestcommissie en schaakclub Princeton South-Easth is gebouwd in het stadje Princeton Hall. Het is geen groot stadje, maar ook niet klein. Het is zo dat iedereen hier elkaar wel kent, en zo is het dat nieuws zich als een lopend vuurtje verspreid. In deze stad heb je een pizzeria (Montenegro's Pizza's) en een normale snackbar (Crumbs). Als je verder de stad in rijdt krijg je de normale dingen. Een klein winkelstraatje, de supermarkt, bed&breakfest, de autowasserij, maar ook kan je er een drive-in vinden waar één keer in de week rond 20:00 een film wordt gedraaid, meestal kan je op donderdagavond hiervan genieten. Verder vind je vele huizen en gebouwen en het bos van Princeton. Een dansclub kan niet missen, en deze wordt meestal afgehuurd voor feesten. Vrijdag heb je meestal hun eigen standaard avonden. Het theater (The Canvas) wordt voornamelijk gebruikt door de school en hun dramaclub of theater voorstellingen, maar ook wordt hij gebruikt voor andere dorpse shows. CHARACTERS VROUWEN 1 MEISJE NODIG Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Celeste Dariya Maksimov • Cheercaptain • Solmeron • 1.2 Malin Gracie Newton • None • Rasalghul • 1.3 Emily Eva Vanderbilt • The Quiet One • Sombre • 1.6 Lichelle ”Elle” Feyre Cohen • The Princess • Aniketos • 1,6 MANNEN VOL Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Roman Damario Montana • Latino Fuckboy • Maluma • 1.1 Parker Thomas Smith • The Jock • Taeralsahfer • 1.2 Tanner Jacob Smith • Potterhead • Taeralsahfer • 1.2 Jackson 'Jake' Beau Aguillard • The Charming Dickhead • Sombre • 1.6 Valentine Cooper Anderson • Prince Charming • Wheeler • 1.5 David 'Newt' Newton Chamberlain • Trouble • Wheeler • 1.6

LIST Naam Leeftijd Reputatie Geheim? Sommigen van deze high school zouden misschien bijvoorbeeld een geheim hebben waardoor ze niet meteen mee kunnen doen aan het geheime project van de jongens, of iets wat hun reputatie in de stad of school in gevaar zou kunnen brengen. Innerlijk Uiterlijk Geschiedenis Relaties Overig THE ''RELETIONSHIPS'' Chardonnay — Roman Celeste — Parker Malin — Tanner Rosa — Noah Peaches — Ertha — Lichelle — Valentine Emily —

RULES De huisregels van Quizlet gelden hier. Houd dames en heren gelijk. Niet meer dan twee personages per persoon, en dan zowel een jongedame als een heer. Schrijf 200 woorden per post. 16+ is toegestaan, wel graag aangeven. Ruzies alleen in de RPG alsjeblieft. Alleen ik, [url=]Amber[/url], maakt de topics aan, mits aangegeven van niet.

[ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 21:46 ]

---

El Diablo.

---

Celeste had moeten weten dat Roman vertellen dat haar ouders hem min of meer uit hadden genodigd voor het avondeten dit weekend, zou betekenen dat hij natuurlijk ook meteen wou gaan. Ze had haar woorden nog maar amper uitgesproken of de jongen was alweer opgestaan. 'Onzin,' zei de jongen. 'I'd love to try.' Celeste knikte kort, waarna ze zelf ook omhoog kwam, maar zij kwam omhoog om haar spullen bij elkaar te pakken. Roman kwam omhoog voor iets anders, hij stond namelijk al bij de deur van haar kamer. 'Zal het haar gelijk laten weten.' zei de jongen, voordat Celeste Roman ook maar iets kon zeggen was de jongen alweer naar beneden toe verdwenen. Hij was dus wel heel enthousiast over het eten, Celeste had wel gedacht dat Roman ja zou zeggen als ze hem had uitgenodigd, maar dit was een enthousiasme die ze niet van hem had verwacht. Zelf zou ze het behoorlijk vreemd vinden om Roman zijn ouders weer tegen het lijf te lopen, iets wat haar tot nu toe dus nog niet was gebeurd. Een paar jaar geleden leefde ze bijna in hun huis, tot dat het uit ging en nu waren ze weer samen en ja... Celeste wist het niet, maar het leek haar gewoon een beetje ongemakkelijk. Vandaar dat ze Roman zijn huis ook nog wel een beetje had weten te vermijden.
Celeste liet Roman deze keer echter maar gewoon gaan, als hij zo nodig haar moeder moest charmeren dan kon hij dat ook wel in zijn eentje, dan had Celeste nog even de kans om haar spullen bij elkaar te zoeken en in een tas te gooien. Voordat ze haar kamer verliet trok ze haar lange bruine haar uit de staart waar haar haren eerst in hadden gezeten. Kort schudde ze haar lokken los, waarna ze uiteindelijk toch naar beneden liep, waar ze inderdaad Roman in de keuken met haar moeder vond. Een korte lach rolde over Celeste haar lippen terwijl ze een appel uit de fruitschaal pakte. 'Zijn jullie bijna uitgekletst,' zei ze tegen Roman en haar moeder. 'Als je toch langs komt dan hebben jullie later ook nog wel tijd om te theeleuten, we moeten nu gaan.' zei Celeste terwijl ze Roman een klein beetje aan zijn hand trok, hoe leuk Roman praten met haar moeder ook kon vinden. Persoonlijk had Celeste er niet de grootste behoefte aan.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

"We kunnen al wat buiten zitten, zodat iemand kan middagontbijten." Hoewel er nog tientallen verwijten door mijn hoofd gaan die ik naar Scarlett zou willen slingeren laat ik Newt me mee trekkken richting de tuin. Ik weet niet wat haar probleem is, maar dat hoeft inderdaad niet het mijne te zijn. "Parker," groet Valentine me, allerminst enthousiast, die nu ook beneden gekomen is. "Valentine," mopper ik nog, op dezelfde monotone manier terwijl Newt de deur alvast open houdt. ''Don't bother, ga maar gewoon meteen naar huis en zeg de rest maar dat het feest niet doorgaat. Niemand die je verplicht om in deze 'klotesituatie' te zitten, Parker. Dit is nog altijd mijn huis en als iets je niet zint dan vertrek je maar." En daar gaat Scarlett pas echt in de fout. Elke intentie om me rustig te houden gaat volledig overboord terwijl haar woorden één voor één doordringen. Ik ruk mijn arm los en sluit de afstand tussen mij en Scarlett, die inmiddels met haar rug naar me is toe gaan staan. Ik neem haar, zonder echt kracht te gebruiken, bij de arm en zorg dat ze me aankijkt. "Misschien ben ik hier al om half elf, wat trouwens fucking laat is om op te staan als je volk verwacht - een beetje etiquette kan geen kwaad, omdat ik je vriendje niet vertrouw in de buurt van Newt," brom ik haar pisnijdig toe. De enige reden dat ik niet volluit aan het schreeuwen ben is omdat ik weet dat mijn vriendje daar niet op zit te wachten. Wellicht zit hij er ook niet op te wachten dat ik ruzie zoek met zijn beste vriendin maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. "Als je denkt dat mijn lontje kort is, wacht dan maar tot je fuckbuddy kwaad wordt. En als je geen reden kunt bedenken waarom ik hem niet bij Newt in de buurt wil dan ken je hen duidelijk geen van beiden zo goed als je jezelf hebt wijsgemaakt." Mijn ogen gloeien inmiddels zowat en ik moet mijn best doen niet fysiek uit te halen naar Valentine alleen al bij de gedachte hoeveel keer hij Newt al te grazen gehad heeft. "En wie ben jij in godsnaam om je uit te spreken over Val en mij? Daar zit je voor geen fluit tussen dus als ik het een klotesituatie wil noemen dan heb ik dat recht, gelijk waar ik ben. En als jij je vrienden aan de kant wil zetten omdat je liever op hem kruipt dan houdt je er binnenkort net zoveel over als hij!" Gefrustreerd gooi ik mijn armen in de lucht waarna ik zelf de aftocht blaas en me naar buiten rep waar ik me mopperend op een stoel laat zakken. Ik leg mijn handen in mijn nek en duw mijn hoofd tussen mijn benen in een poging tot rust te komen. Het is alles wat ik kan doen om te voorkomen dat er tranen over mijn wangen rollen maar ik gun het hen allebei niet.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

• Eighteen • Swimmer • With Tanner • Outfit •

      ”Ik heb een idee.”
Nieuwsgierig volgt mijn blik Tanner als deze het spijkerjack zachtjes van mijn schouders afduwt. Nadat hij op een subtiele manier eerder mijn armen de lucht in had gestoken moest ook ik ergens eerlijk bekennen dat het jurkje iets te aan de korte kant was — waar ik van baalde gezien het echt een leukerd was. Als Tanner de jack inmiddels om mijn middel geknoopt heeft kijkt hij me tevreden aan.
      ”Much stylisch. Very jacket. Wow,” grinnikte hij dan. Een zachte lach verlaat mijn mond, waarna ik opnieuw mezelf in de spiegel bekijk. Doordat het spijkerjasje nu rondom mijn middel zat werd hij op een subtiele manier een verlenging van het jurkje wat er onder hing. Deze keer konden mijn beide armen probleemloos de lucht in en werd het ineens een stuk legaler om eens te bukken. Door de uitdrukking die op Tanners gezicht verschenen wist ik dat het nu ook voor hem niet vervelend meer was en ik zo toch het jurkje kon dragen.
      ”Je bent de beste,” grijns ik, doelen op zijn idee en hetgeen waar ik zelf totaal niet aan gedacht had. Als er ondertussen een onzekere trek op Tanner zijn gezicht verschenen is frons ik licht en kijk hem met een iets gekanteld hoofd aan. Was het misschien toch nog niet helemaal goed? Ik weersta de drang om direct weer terug in de spiegel te kijken, of om het ding alsnog uit te trekken.
      ”Maar eh…” zegt hij met diezelfde onzekerheid in zijn stem. “Mijn garderobe is niet zo uitgebreid als die van Parker enneh... ik eh - ik heb misschien nog wel een schof en wat hangers over die jij kan gebruiken, mocht je dat willen.”
Heel even ben ik verrast daar ik dit niet verwacht had en het ergens wel het laatste was geweest waar ik aan gedacht zou hebben, maar al gauw spoelt een warm gevoel door me heen. Bij Parker was het totaal anders gelopen en hoewel hij en ik een lange tijd samen waren geweest, had zijn broer me nooit wat ruimte in zijn kast aangeboden. Wanneer ik de weekenden hier vertoefde, of de vakanties veel hier doorbracht, leefde ik uit de grote sporttas die ik eens gevuld had met een deel van mijn garderobe. De vuile kleding deponeerde ik thuis in de was en als de sporttas haar bodem begon te tonen nam ik weer een nieuwe lading mee. Ik had er nooit over geklaagd en ergens groeide het besef waarom niet.
      Als Tanner een nerveus lachje laat klinken zoek ik opnieuw zijn warmte op door zowat op hem af te duiken en mijn armen om zijn middel te laten glijden. Hij en ik, wij samen waren zo anders dan mijn relatie met Parker ooit was geweest. Nog altijd zou ik mijn relatie met hem nooit afdoen als niet oprecht of zonder een spoor van liefde, maar ik moest eerlijk bekennen dat wat Tanner en ik deelde zoveel puurder was. Ik zou nooit meer zonder kunnen.
      ”Ik heb heel veel kleren,” plaag ik Tanner zacht terwijl ik iets naar hem opkijk en hem met mijn blik geruststel. Ondertussen lijkt mijn hart op te zwellen en glijden mijn blauwe kijkers over zijn gezicht heen terwijl ze hem volledig opnemen. Misschien klinkt het cliché of op een romantische manier dik aangesmeerd, maar er viel met geen pen te beschrijven hoeveel ik van Tanner hield. Ik betrapte mezelf op dit soort moment telkens weer op hoe diep het werkelijk zat. “Maar ik gebruik dolgraag die paar hangers van je.” Een oprechte glimlach glijdt over mijn lippen heen als ik mijn blik vast haak in die van Tanner alvorens hem vederlicht een kus te geven.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Ik ben meteen gerust gesteld dat Malin me mij aanbod niet kwalijk neemt als ik beloond word met een stevige knuffel. Als vanzelf leg ik mijn armen nu ook om haar heen en druk een kusje op haar kruin, waarna ik al snel haar beeldige gezichtje weer te zien krijg. ”Ik heb heel veel kleren." Ik moet zachtjes lachen en schud even mijn hoofd. Dat is zowat de understatement van het jaar. Ik herinner me maar een handvol keren dat ik namelijk Malin hetzelfde heb zien dragen, en dan moet je rekenen dat ik haar zo goed als dagelijks gezien heb de afgelopen jaren. “Maar ik gebruik dolgraag die paar hangers van je.” "Mooi," grijns ik na het kusje. Dan besef ik dat mijn kast een rommeltje is en ik deze waarschijnlijk eerst op moet ruimen voor ik de beloofde hangers zal terug vinden, maar als ik Malin er een plezier mee doe dan heb ik dat er graag voor over. Waarschijnlijk vind ik nog kleren terug die ik in geen jaren meer aan gehad heb en die dus ook simpelweg de kast uit mogen, wat ook meer plaats maakt voor andere dingen. "Ben je klaar om te gaan?" vraag ik terwijl ik alvast mijn hand in de hare laat glijden en de kamer begin te verlaten. Op de overloop bots ik bijna tegen mama op en kijk haar verbaasd aan. "Niks vergeten?" vraagt ze me terwijl ze een tas met handdoeken omhoog houdt. Ik schenk haar een onschuldige glimlach en haal een keer mijn schouders op. Tja, mamaatjes zijn er om je dingen te helpen onthouden toch? Met mijn vrije hand neem ik de tas over. "Ik heb er de extra zachte handdoek in gestopt voor jou." "Oh bedankt," glimlach ik, al is die vreugde van korte duur. "Ik had het tegen Malin, Parker." "Tanner?" verbeter ik mijn moeder verward. Meteen verschijnen er blossen op haar wangen en ik kan merken dat ze zich net zo hard schaamt als ik uit het lood geslagen ben. Er komt een krop in mijn keel en ik doe mijn best niet toe te geven aan de negatieve gedachten die dreigen de kop op te steken. "Het spijt me, Tanner," biedt mama snel aan. "Het was uit pure gewoonte. Ik probeer er op te letten." Ik knik zachtjes en hang ondertussen de tas over mijn schouder terwijl ik de hand van Malin wat steviger vast houd. "Wees voorzichtig jullie twee. Oh en ik heb wat lekkers in de tas gestopt voor bij Scarlett." In stilte druk ik een kus op de wang van mama en rep me dan met Gracie op het sleeptouw naar beneden. Ik besef wel dat mama het gewend is Parker met Malin te zien, het is alleen de eerste keer ooit dat ze zich van naam vergist en het voelt zo vreemd... In de gang doe ik mijn schoenen aan en ga alvast de tas in de auto zetten terwijl Malin hetzelfde doet. Ik stap in en start alvast de motor terwijl ik wacht op mijn blondje en me over het foutje van net probeer te zetten. Dat was het gewoon toch, een foutje? 't Is niet alsof mama liever had gehad dat Malin en Parker nog een stelletje waren... Ze lijkt Newt in elk geval toch te mogen...

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

• Eighteen • Swimmer • With Tanner • Outfit •

      "Mooi," klinkt het met een grijns vanuit Tanner, waarna ik zijn hand in de mijne voel glijden."Ben je klaar om te gaan?" Vluchtig blik ik een keer zijn kamer rond, kijkend of ik verder nog iets vergeten ben, maar glimlach even als ik voor mijn gevoel het belangrijkste al bij me heb. "Yep, helemaal klaar," reageer ik daarom dan ook . Eens we op de overloop zijn botsen we zowat meteen op tegen Mama Smith, die een grote tas in haar handen heeft en welke ze met een lach omhoog houdt.
      "Niks vergeten?"
Een blik op de tas verteld me dat deze gevuld is met handdoeken, hetgeen wat we vermoedelijk dus wel degelijk vergeten zouden zijn als zij ons er niet aan had helpen herinneren. Ik onderdruk een grinnik en pers heel kort mijn lippen op elkaar, waarbij ik de vrouw dankbaar ben dan ze ons zo goed kent. "Ik heb er de extra zachte handdoek in gestopt voor jou." Nu wordt de glimlach op mijn lippen nog breder en ben ik nog meer dankbaar voor het gebaar dat ze maakt. Tot op de dag van vandaag wordt ik nog altijd door bijna iedereen in dit gezin verwend, waar ik dan ook goed voor zorg dat ik het juiste daarvoor terug doe. Ik was tenslotte niet iemand die het als vanzelfsprekend beschouwde. Echter is mijn vreugde kort van duur, want zodra Tanner zijn moeder bedankt maakt deze de vergissing de ene zoon voor de ander aan te zien.
      "Ik had het tegen Malin, Parker."
"Tanner?" klinkt het verward, waarop ik zijn vingers om mijn hand voel verstrakken. Ik reageer er blindelings op door mijn vrije hand over onze verstrengelde vingers heen te leggen en iets dichter bij hem te gaan staan. Direct is vrouw voor ons zich bewust van de vergissing die ze heeft gemaakt en krijgen haar wangen diep rode blossen. "Het spijt me, Tanner," zegt ze snel. "Het was uit pure gewoonte. Ik probeer er op te letten." Ik dwing een kleine glimlach op mijn lippen te verschijnen, maar kan het ongemakkelijke gevoel wat zich door me heen verspreid niet tegen gaan. Ze had zich nog nooit vergist in haar twee zoons, althans niet zolang ik al mee ging. En dat was al even. Toch kon ik het haar ergens niet kwalijk nemen, hoe vervelend ook. Ik was lang hier binnen gekomen als Parker's vriendin en ik durfde bijna te wedden dat ze de fout wellicht zelfs nog gemaakt zou hebben zonder dat Tanner en ik een stel zouden zijn.
      "Wees voorzichtig jullie twee. Oh en ik heb wat lekkers in de tas gestopt voor bij Scarlett."
Als Tanner haar een kus op de wang drukt fluister ik nog een zachte 'Dankjewel,' in het voorbij gaan, doelend op de tas met handdoeken en het lekkers wat ze er tussen gestopt heeft. De blik op haar gezicht verraad nog altijd hoe erg ze het vind van haar eerdere vergissing, maar ik weet er zelf op dit moment niets meer op te zeggen daar de ongemakkelijkheid nog altijd heerste. Zwijgzaam volg ik Tanners voorbeeld en laat mijn voeten in de paar laarsjes glijden wanneer we in de gang aankomen, alvorens ook ik naar de auto ga en me op de passagiersstoel laat zakken. Met een schuine blik kijk ik opzij naar Tanner en zoek met mijn vingers als vanzelf naar de zijne, waarna ik er een zacht kneepje in geef. Ik kon in alles aan hem zien dat de opmerking van zijn moeder hem nog altijd dwars zat en zocht daarom naar een manier om deze te doen laten verdwijnen.
      "Tanner? Het was een foutje," zeg ik hem zo geruststellend mogelijk. "Een gewoonte waaruit ze onbewust gesproken heeft omdat het voor een hele lange tijd anders is geweest," vervolg ik en steek mijn hand uit om zijn wang aan te raken. "Ze ziet zelf ook wel dat haar beide zoons nu veel gelukkiger zijn en ik durf te wedden dat dát het allerbelangrijkste voor haar is."

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

"Tanner? Het was een foutje. Een gewoonte waaruit ze onbewust gesproken heeft omdat het voor een hele lange tijd anders is geweest. Ze ziet zelf ook wel dat haar beide zoons nu veel gelukkiger zijn en ik durf te wedden dat dát het allerbelangrijkste voor haar is." Het zijn vooral de liefdevolle aanrakingen van Malin die me een beetje helpen kalmeren en de nare gedachten iets naar de achtergrond dringen. "Weet ik wel," antwoord ik met een kleine, gedwongen, glimlach waarna ik weer voor me uit staar. Misschien komt het gewoon harder aan van mama omdat ik het van haar nooit verwacht had. Pap vergist zich zo vaak tussen Parker en mij, vooral als hij slechts één van de twee voor zich heeft, maar zelfs in het donker heeft mama nog nooit de verkeerde naam gezegd. Ze beweert het te horen aan onze ademhaling en manier van stappen. Een snelle blik op de klok vertelt me dat het inmiddels kwart voor elf is en daarmee ook de hoogste tijd om te vertrekken. Zelf vind ik het niet erg een beetje later toe te komen, zeker als ik weet dat ik een aanzienlijke tijd in grote groep zal spenderen, maar Malin is altijd behoorlijk punctueel en daar probeer ik rekening mee te houden. Na in de achteruitkijkspiegel gekeken te hebben rijd ik de oprit af, de baan op. Ik zet de radio aan in de hoop dat Malin het gesprek over de fout van mama niet verder probeert te zetten. Ik moet er gewoon niet teveel bij stilstaan. "Als Parker en Newt te klef doen naar je smaak dan kom je 't me wel vertellen, toch?" vraag ik rustig. Dat ze nu met mij is betekent in mijn ogen niet dat het niet kan steken je ex samen te zien met degene waarmee hij je bedrogen heeft. Ik weet nog heel goed dat Luís mij ook niet meer aan kon kijken, omdat ik hem te erg aan Parker deed denken. Gelukkkig had ik geen band met hem zoals ik met Gracie heb, en liggen haar gevoelens naar mij toe ook wel even anders. Heel even vraag ik me af hoe het überhaupt nog met Luís is, maar al snel verdwijnt die gedachte weer. "Dan ga ik ze wel even in de noten schoppen," voeg ik er plagend aan toe. Volgens mijn wringt Parker me de nek om mocht ik het ook maar proberen bij één van de twee.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

• Eighteen • Swimmer • With Tanner • Outfit •

      "Weet ik wel."
De lach die op Tanner zijn gezicht verschijnt is een stuk minder oprecht dan ik van hem gewend ben, maar ik weet dat hij mijn woorden waardeert. Nog eenmaal laat ik mijn heldere kijkers over zijn gezicht heen glijden en probeer nog iets van woorden te vinden die hem dat laatste beetje geruststelling zouden kunnen geven. Wanneer deze echter uitblijven, puur omdat ik voor mijn gevoel al precies dat gezegd heb, glimlach ik enkel en laat mijn hoofd tegen zijn schouder rusten. Het subtiel aanzetten van de radio wijst me er tevens ook op dat de jongen langs me het er liever niet meer over heeft.
      Terwijl we richting het feest rijden kan ik het desondanks niet helpen even terug te denken aan mijn schoonmoeder, hopende dat ze zich niet al te druk meer maakt. Zij was als moeder de enige die haar twee zoons moeiteloos uit elkaar had weten houden, dus ik kon het begrijpen dat ze er nog altijd mee zou zitten. Zelf was ik ook altijd trots geweest op het feit dat ik beide jongens zo goed uit elkaar had weten te houden. Voor mij zat het hem dan ook in de kleine trekjes in hun gezicht, of een bepaalde handeling die de een net anders deed dan de ander. Ook hadden ze beide twee verschillende wenkbrauwen, de een net iets voller dan de ander en bij beide jongens was het net de andere wenkbrauw die minder vol was. Het klonk misschien gek dat ik daaruit al het verschil kon halen, maar als je zo vaak bij de jongen was als ik dan leerde je dat wel.
      "Als Parker en Newt te klef doen naar je smaak dan kom je 't me wel vertellen, toch?"
Heel licht betrekt mijn gezicht even, maar ik knik toch. Inmiddels had ik geaccepteerd hoe de situatie was, hetgeen wat ik mede zo goed doorstaan had met veel hulp van Tanner, maar het bleef op sommige vlakken nog altijd moeilijk om Parker met Newt samen te zien; om telkens geconfronteerd te worden met diegene waarmee jij bedrogen bent. Ik koos er dan ook vaak voor om dat soort situaties te vermijden, wetende dat er echt wel een moment kwam waarop het me helemaal niks meer deed. De ergste klap — naast het vreemdgaan — was ook nog eens geweest dat het met een jongen betrof; net alsof ik als vrouw niet goed genoeg was geweest. De wetenschap dat Parker bi was hielp me op dat moment dan ook even niet, terwijl ik dat juist altijd geweten had.
      "Dan ga ik ze wel even in de noten schoppen."
Zacht grinnikend kijk ik naar opzij. Ik wist dat Tanner het nog echt zou doen ook als het zover zou komen, maar ik moest het leren zelf ook los te laten. Vooral nu ik mijn eigen geluk naast me had. Er voor blijven wegrennen was niet de oplossing, althans niet voor altijd.
      "Het komt wel goed," zeg ik daarom dan ook en speel heel even met een lange lok van mijn blonde haren als deze langs mijn gezicht afstrijkt en kriebel er kort een keer mee onder mijn neus. "We duwen ze anders gewoon het zwembad in," werp ik er vervolgens achteraan, waarbij ik een speelse ondertoon weet aan te nemen en met een zweem van een lach op mijn lippen weer naar de jongen langs me kijk.

[ bericht aangepast op 23 sep 2018 - 16:10 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Celeste leek me niet meteen te volgen, maar ach. Als ik een beetje mijn charmes in de strijd gooi dan red ik het wel toch? Vast wel. Ik herinner mij pas haar broer als ik al in de deuropening van de keuken sta. Hier zie ik echter alleen haar moeder, geen spoor van hem te bekennen. Hij is vast al vertrokken of gewoon ergens anders in het huis. 'Goedemorgen,' grijns ik lichtjes en ik kijk toe hoe ze zich meteen naar mij omdraait, waarna ze mij ook glimlachend begroet. 'Ik hoorde iets over eten en dat ik blijkbaar niet kon komen, kwam het even rechtzetten.' zeg ik speels en ze lacht. De komende minuten worden gespendeerd aan lachen en gewoon catching up. Ik weet niet hoe het kwam, maar ouders en ik waren een goede combi somehow. Behalve met mijn eigen ouders dan..
Ik lach net om iets wat ze zegt, als ik ook Cel hoor lachen en ik kijk op. 'Zijn jullie bijna uitgekletst,' zei ze tegen ons en ik haal lichtjes mijn ouders op. 'Uh...' begin ik onschuldig en ik kijk even kort naar mama Maksimov. 'Als je toch langs komt dan hebben jullie later ook nog wel tijd om te theeleuten, we moeten nu gaan.' zei ze terwijl ze mij een klein beetje aan mijn hand trok. 'Oké oké,' lach ik. Ik kijk nog even op. 'Dan ben ik hier zaterdag.' glimlach ik en geef haar snel een halve knuffel. 'Adiós miss M,' grijns ik en loop met Cel naar mijn auto. 'Wat een haast opeens,' plaag ik en hou de deur voor haar open, waarna ik ook instap. Ik til mijn hand even op naar haar kaak en streel zachtjes met mijn duim over haar wang. Ik glimlach en druk een zachte kus op haar lippen, waarna ik haar langzaam weer los laat. Mijn hand laat ik rusten op haar been. 'Laten we dan maar gaan darling,' ik zucht zachtjes maar weet toch te glimlachen. Ik had liever de dag hier gespendeerd, ik zat hier wel goed net. Oh well..

---

El Diablo.

---

De reden dat Celeste Roman in de eerste instantie helemaal niet bij hun wou hebben eten was ook Christian geweest, Celeste was dol op haar broer, maar ze was ook bang voor wat haar broer zou doen als hij Roman aan de diner tafel zou zien. Nu was het niet honderd procent zeker of Christian er dit weekend zou zijn, maar toch het idee stond haar niet helemaal aan. Celeste wou gewoon niet dat haar oudere broer vertelde dat Roman de jongen was die Celeste ook al eerder had gedate, voordat het nogal slecht ten einde kwam. Als ze zag hoe gezellig Roman aan het praten was met haar moeder... Celeste wist dat haar ouders heel ander naar Roman zouden kijken wanneer ze het door kregen. Iedereen deed dat, waarschijnlijk vond iedereen haar ook vreselijk dom om terug te gaan naar Roman. Als dit niet over haar zelf ging had ze het waarschijnlijk ook belachelijk gevonden, maar dingen waren nou eenmaal zoals ze waren. Ze vond Roman nou eenmaal vreselijk leuk en ja...dan kon ze bijna niet anders dan hem een tweede kans te gunnen.
'Wat een haast opeens,' zei Roman plagend toen ze samen naar het huis uit, naar Roman zijn auto liepen. Celeste keek kort op naar de jongeman. 'Kom op, als ik jou nog veel langer met mijn moeder laat praten gaat ze jou nog leuker vinden dan haar eigen kinderen.' zei Celeste terwijl ze Roman zijn auto instapte. 'Of mijn moeder word plots stapel verliefd op je en probeert je van me te stelen, zie ik ook nog wel gebeuren. Jij charmeur.' voegde Celeste plagend aan haar woorden toe, waarna ze een snelle kus van Roman in ontvangst nam. Even leunde ze nog naar voren voor een tweede, maar Roman was duidelijk alweer afgeleid, want zijn gezicht was te ver weg voor een tweede kus. Lichtelijk teleurgesteld keek Celeste haar vriendje aan, waarna ze toch weer recht in haar stoel ging zitten.
'Laten we dan maar gaan darling,' zei Roman, waarna een hoorbare zucht over zijn lippen rolde. Celeste legde haar hand op die van Roman. 'Kom op zo erg kan het niet zijn. Parker en Newt zijn er ook. Dan hang je toch de rest van de dag met hun om?' zei Celeste. 'En met mij natuurlijk.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

'Kom op, als ik jou nog veel langer met mijn moeder laat praten gaat ze jou nog leuker vinden dan haar eigen kinderen.' had ze nog gezegd. 'Of mijn moeder word plots stapel verliefd op je en probeert je van me te stelen, zie ik ook nog wel gebeuren. Jij charmeur.' voegde ze eraan toe. Ik kan het niet laten om te lachen. 'Dat effect heb ik nou eenmaal, parents love me.' grijnsde ik en ik kijk naar haar. 'Maar dat wegstelen zie ik niet zo snel gebeuren, zo makkelijk kom je niet meer van me af nu.' plaag ik.
Na een kus op haar lippen te hebben gedrukt, start ik zuchtend de auto. Ik voel haar hand op de mijne en mijn glimlach word wat breder. 'Kom op zo erg kan het niet zijn. Parker en Newt zijn er ook. Dan hang je toch de rest van de dag met hun om?' zei Celeste. 'En met mij natuurlijk.' Ik lach weer even en knik lichtjes. 'I know, I know,' zeg ik en kijk even snel naar haar voor ik me weer op de weg richt. 'Het is gewoon zo dat ik liever de dag relaxed met jou doorbreng love, in plaats van een poolparty die nogal awkward kan worden.' vervolg ik. Dan had ik het niet alleen over Scarlett en mij. Er zijn meerdere factoren die het nog wel eens een stuk minder aangenaam kunnen maken. Ik til langzaam haar hand op naar mijn lippen en druk er een zachte kus op. 'Niet alleen met een poolparty trouwens, in het algemeen heb ik onze luie dagen liever.' zeg ik dan rustig en glimlach lichtjes. Ik stop even voor een stoplicht dat net op rood springt, wat me de kans geeft om wat naar haar te keren. 'Dat weet je toch?' vraag ik haar en verstrengel ondertussen mijn vrije hand met die van haar.

---

El Diablo.

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

At Scarlets place // Shook

Mijn poging voor stille vrede was tevergeefs nutteloos geweest, want lang duurde het niet vooralleer Scarlet haar mening klaar had. ''Don't bother, ga maar gewoon meteen naar huis en zeg de rest maar dat het feest niet doorgaat. Niemand die je verplicht om in deze 'klotesituatie' te zitten, Parker. Dit is nog altijd mijn huis en als iets je niet zint dan vertrek je maar.'' Ik beet even op mijn lip, Scar had me bijna nog nooit buiten gegooid, ik zag dit dan ook als een veilige haven als het thuis niet zinde, en wetende dat Scar mij en mijn vriendje buiten gooit ja dat stak toch wel even. Ze had dan ook haar rug naar ons gekeerd om zich bezig te kunnen houden met die rotzak , ik wilde Parker dan ook meenemen ver weg vooraleer ik deze plek van mijn plan B lijstje zou gaan schrappen, maar Parker trok zijn arm uit mijn handen. "Parker." zuchtte ik dan ook, maar de jongen had Scarlet al bij de arm. "Misschien ben ik hier al om half elf, wat trouwens fucking laat is om op te staan als je volk verwacht - een beetje etiquette kan geen kwaad, omdat ik je vriendje niet vertrouw in de buurt van Newt," Klonk het nijdig "Als je denkt dat mijn lontje kort is, wacht dan maar tot je fuckbuddy kwaad wordt. En als je geen reden kunt bedenken waarom ik hem niet bij Newt in de buurt wil dan ken je hen duidelijk geen van beiden zo goed als je jezelf hebt wijsgemaakt. En wie ben jij in godsnaam om je uit te spreken over Val en mij? Daar zit je voor geen fluit tussen dus als ik het een klotesituatie wil noemen dan heb ik dat recht, gelijk waar ik ben. En als jij je vrienden aan de kant wil zetten omdat je liever op hem kruipt dan houdt je er binnenkort net zoveel over als hij!" ik zag hoe Valentine , Parker een duw tegen zijn schouder haf om hem uit de buurt van Scarlet te houden. "Je hebt haar gehoord Parker, buiten." klonk Valentine dan ook waarschuwend. Na die woorden liep Parker naar buiten en sloot ik een korte tel mijn ogen zodat ik even adem kon halen vooraleer mijn blauwe kijkers weer op Scarlet vielen, valentine compleet negerend. " Als je niet wilde dat ik kwam, kon je gerust zelf het feest afzeggen. I wouldn't judge, ookal is het maar om tijd met Valentine te spenderen. " begon ik tegen Scarlet teleurstelling duidelijk te horen. " Maar het is fucking niet aan mij om de brokken nu te gaan lijmen, en niet alleen met Parker. Feest is over een halfuur, ze zijn vast al onderweg. Verzin jij maar wat want ik blijf hier niet langer." ik keek haar kort in stilte aan, waarna ik een dodende blik naar Valentine richtte vooraleer ik naar buiten ging en de deur achter me dichtsloeg. Vervolgens haalde ik een pakje sigeretten boven en plaatste ik de peuk tussen mijn lippen. Kort had mijn blik ook gevallen op de joint die nog tussen mijn peuken leek te steken maar die borg ik weer veilig weg. Ik was nerveus, teleurgesteld en lichtgebroken. Eens ik mijn aansteker dan ook vond lichtte ik mijn peuk aan waarna ik een diepe hijs nam vooraleer ik mijn blik door de tuin liet gaan vooraleer ik Parker vond. Ik liep dan ook naar mijn vriendje toe en liet mijn hand liefkozend door zijn donkere haren glijden. "Laten we gaan." ik schraapte mijn keel even, gezien ik de krop in mijn keel enkel maar groter voelde worden. "Dit is niet mijn 'thuis' meer." Ik kon je exact vertellen waar alles stond, maar als Scar me al niet meer in huis wilde, dan hoorde ik hier gewoon niet. Verige week Joe ook al... Bij mijn moeder kon ik ook niet meer gezien ze naar Rehab was. Ik voelde me alleen, maar had gelukkig Parker nog. mijn hand vormde een lichte vuist. En ik zou niemand heel laten die hem van me probeerde af te nemen

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

18 years • Her house • Val • outfit (-hat) & swimsuit Ineens word ik bij mijn arm gegrepen en zodra ik op kijk, kijk ik in het gezicht van Parker. Meen je dit? ''Misschien ben ik hier al om half elf, wat trouwens fucking laat is om op te staan als je volk verwacht - een beetje etiquette kan geen kwaad, omdat ik je vriendje niet vertrouw in de buurt van Newt," Klonk het nijdig "Als je denkt dat mijn lontje kort is, wacht dan maar tot je fuckbuddy kwaad wordt. En als je geen reden kunt bedenken waarom ik hem niet bij Newt in de buurt wil dan ken je hen duidelijk geen van beiden zo goed als je jezelf hebt wijsgemaakt. En wie ben jij in godsnaam om je uit te spreken over Val en mij? Daar zit je voor geen fluit tussen dus als ik het een klotesituatie wil noemen dan heb ik dat recht, gelijk waar ik ben. En als jij je vrienden aan de kant wil zetten omdat je liever op hem kruipt dan houdt je er binnenkort net zoveel over als hij!" Het ontgaat me grotendeels dat Val hem wegduwt en hem waarschuwt. Ik kijk Parker na en zucht geïrriteerd. ''Als je niet wilde dat ik kwam, kon je gerust zelf het feest afzeggen. I wouldn't judge, ookal is het maar om tijd met Valentine te spenderen. Maar het is fucking niet aan mij om de brokken nu te gaan lijmen, en niet alleen met Parker. Feest is over een halfuur, ze zijn vast al onderweg. Verzin jij maar wat want ik blijf hier niet langer.'' Newt kijkt me aan en hoewel ik soms harteloos over kom - steekt dit me wel degelijk. ''Verdomme.'' grom ik dan ook gefrustreerd. Ik bedoelde niet dat Newt ook weg moest gaan, al is dat misschien wel logisch om aan te nemen. Al is het maar omdat ik zijn vriendje weg stuur. ''Wacht hier.'' commandeer ik Valentine, al is dat meer voor hemzelf en voor Parker en Newt. Ik weet nu al dat als ik ze achterna kom met Valentine op mijn hielen, ze me meteen wegsturen. En achter ze aan gaan omdat ik iets verkeerds gedaan heb en dat ook nog toegeven.. daar ben ik al absoluut niet goed in. Toch loop ik snel naar buiten en meteen door naar Newt, Parker compleet negerende. Deze keer pak ik zijn arm zodat hij in ieder geval niet gaat wegrennen van me. ''Newt..'' Ik zucht even en zoek de woorden. Verdomme, dit is ontzettend moeilijk voor me. ''Het spijt me..'' krijg ik er met moeite uit als ik mijn blik heb neergeslagen. ''Zo bedoelde ik het niet.. je weet hoe ik ben 's ochtends en je reactie op Val hielp niet echt.. misschien ook omdat ik het je had willen vertellen voor je er op deze manier achter zou komen..'' Want kom op, ik ben dan bot maar ik had heus wel door dat mijn beste vriend gedoe had met Val en ik had hem best persoonlijk willen vertellen dat ik het bed met Valentine had gedeeld als ik wist hoe het tussen mij hen hem zat. ''Ga alsjeblieft niet weg..'' Wat Parker doet zal me een rotzorg zijn, die heeft het voor nu écht verknald, maar mijn beste vriend kan ik zo echt niet weg laten gaan.

---

'Dat effect heb ik nou eenmaal, parents love me.' zei Roman, een lach rolde kort over Celeste haar lippen, ze wou dat ze hetzelfde kon zeggen. Uit ervaring wist ze dat ouders niet zo gek waren op haar, van vriendinnen had ze wel gehoord dat hun ouders haar maar arrogant over hadden vinden komen. Iets wat Celeste natuurlijk totaal niet kon zien... Of misschien wel. Ze was gewoon niet de persoon om erg veel interesse te tonen in ouders. Ze zou bij god niet weten wat ze met de ouders van vriendinnen of in haar geval misschien Roman zijn ouders moest bespreken. 'Maar dat weg stelen zie ik niet zo snel gebeuren, zo makkelijk kom je niet meer van me af nu.' voegde Roman aan zijn woorden toe. Celeste schudde kort haar hoofd. 'Ik weet het zo nog niet hoor, als mijn moeder iets ziet wat ze wil hebben, dan gaat ze er ook voor.' Hierin was Celeste ervaringsspecialist, toen Celeste nog klein was had ze meer dan genoeg beauty peagents gelopen, alleen omdat haar moeder zo'n mooie kroon op het hoofd van haar dochter wou zien. Niet omdat Celeste zelf er dol van was, maar allemaal voor haar moeder en de vrouw was dan ook geweldig geworden in het pushen van haar dochter. Celeste was blij dat die tijd inmiddels achter hen lag, hoewel mevrouw Maksimov nog wel eens geneigd was om Celeste net zo te pushen bij het cheerleaden. Het verschil hier was echter wel dat Celeste cheerleaden ook oprecht leuk vond.
. 'I know, I know. Het is gewoon zo dat ik liever de dag relaxed met jou doorbreng love, in plaats van een poolparty die nogal awkward kan worden.'Celeste had hetzelfde vermoeden dat het nogal awkward zou kunnen worden vanmiddag. Vooral sinds ze naar Scarlett zouden gaan, wie Celeste de laatste tijd nogal had weten te vermeiden. Sinds ze wist dat Scarlett Roman had gezoend de avond toen ze ruzie kreeg met Valentine had Celeste het niet meer zo op de brunette. Eerst had Celeste de Scarlett nog wel gezien als vriendin, maar ze had gedacht dat een vriendin wel zou begrijpen dat je niet zomaar de jongen kuste in wie je vriendin interesse had. Blijkbaar niet dus en sinds dien had Celeste niet meer met Scarlett gesproken, ze had zich er zelf nog niet over uitgesproken, wat al heel wat was voor Celeste.
'Begrijp ik,' mompelde Celeste zachtjes, ze vroeg zich zelf ook half af waarom ze dan gingen, haar enige echte vrienden daar waren Valentine en Malin en die kon ze altijd nog wel zien. 'Niet alleen met een poolparty trouwens, in het algemeen heb ik onze luie dagen liever.' zei Roman vervolgens. 'Dat weet je toch?' Celeste knikte langzaam. 'Natuurlijk, maar we kunnen niet altijd in bed blijven liggen.' zei Celeste, waarna ze naar Roman glimlachte. 'Het is dat we niet de hele tijd stil liggen, anders was ik al lang een paar kilo aan gekomen zijn van alle tijd die we in bed spenderen.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Celeste knikte langzaam. 'Natuurlijk, maar we kunnen niet altijd in bed blijven liggen.' zei ze vervolgens waarna ze naar me glimlachte. Kort pruil ik even. 'Het is dat we niet de hele tijd stil liggen, anders was ik al lang een paar kilo aan gekomen zijn van alle tijd die we in bed spenderen.' Ik grijns lichtjes en schud mijn hoofd. 'Niet zo overdrijven, dat zal vast wel meevallen.' begin ik. 'Ik bedoel maar, het is niet alsof ik je ooit langer dan vijf minuten met rust laat.' vervolg ik plagend. Ik hou mijn hoofd wat schuin en laat mijn blik langzaam over haar heen gaan. 'We kunnen het een keer testen? Wat zal er gebeuren als we twee weken lang in bed rondhangen.' zeg ik dan wederom op een speelse toon.
Ik kijk op van haar als ik het harde geluid van getoeter achter me hoor. Ik schud mijn hoofd. 'Zien ze niet dat we een belangrijk gesprek hier hebben?' pruil ik maar rij dan toch verder. Vanaf dat punt was het een ononderbroken weg naar Scarletts huis, waar ik binnen de kortste keren weet te parkeren. Even kijk ik er ook naar. 'Wat denk jij? Moet er al een ambulance gebeld worden?' langzaam kijk ik naar Cel. 'We kunnen nu nog omkeren.'

---

El Diablo.

---

'Niet zo overdrijven, dat zal vast wel meevallen.' zei Roman, maar hij wist natuurlijk ook niet helemaal waar hij het over had. Natuurlijk was Celeste dun, maar dat was omdat ze veel sportte en niet te veel at, niet omdat ze een geweldig immuunsysteem had. Ze moest er ook echt nog wel een beetje iets aan doen, maar dat leek Roman zo niet altijd door te hebben. 'Ik bedoel maar, het is niet alsof ik je ooit langer dan vijf minuten met rust laat.' Een lach rolde over Celeste haar lippen. 'Ik weet het, ik heb het gemerkt.' zei de jongedame, waarna ze kort haar hoofd schudde. Het was trouwens wederzijds, natuurlijk lag ze graag gewoon met hem in bed of op de bank, niks doen met Roman was voor Celeste ook al helemaal perfect. Echter leek ze om de vijf minuten toch inderdaad ook wel even Roman zijn aandacht nodig te hebben, maar gelukkig was dit wederzijds dus ja...
'We kunnen het een keer testen? Wat zal er gebeuren als we twee weken lang in bed rondhangen.' zei Roman, opnieuw schudde Celeste lachend haar hoofd. 'En Montana, waar wil jij de tijd daarvoor vandaan halen?' vroeg ze de jongen, waarna ze hem eigenwijs aankeek.
Celeste maakte een klein sprongetje op haar stoel toen ze plots een toeter achter hen hoorde, ze had niet eens door gehad dat ze misschien wel weer eens door moesten rijden. 'Zien ze niet dat we een belangrijk gesprek hier hebben?' zei Roman. 'Ja, een discussie of je twee weken lang in bed kan blijven rondhangen, is zeer belangrijk.' zei Celeste grijnzend tegen Roman, terwijl ze het zonnescherm, met spiegeltje, naar beneden klapte. Nogmaals bekeek Celeste zich zelf in het kleine spiegeltje, ze naderden inmiddels Scarlett haar huis en net zoals altijd zou Celeste niet op komen dagen als ze er niet perfect uitzag. Dus vandaar dat het spiegeltje essentieel was.
'Wat denk jij? Moet er al een ambulance gebeld worden?' vroeg Roman toen ze eenmaal de oprit opreden. 'We kunnen nu nog omkeren.' voegde hij aan zijn woorden toe. Celeste keek van het spiegeltje naar de voortuin waar Newt, Parker en ook Scarlett stonden. 'Het ziet er niet bepaald gezellig uit,' zei Celeste bij het aanblik aan de drie die er inderdaad niet bepaald vrolijk uit zien. 'Misschien als we heel stil zijn kunnen we inderdaad nog weer weg komen.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.