[RPG • 250] Groovy, man! [Speeltopic] - Speeltopics

---

---

1972, Marclsfield, Michigan. De zomervakantie is eindelijk in zicht, en voor het merendeel van een groepje tieners daarmee ook het einde van hun schoolcarrière. We volgen de seniors van '72 die zich voorbereiden op de allergrootste, meest waanzinnige, best gefabriceerde "senior prank" ooit. De druk, om het nóg beter te doen dan hun voorgangers, is immens. Wie komt er, tussen het chillen door, met het beste idee? In dit rpg komen de tieners van Marclsfield aan bod. Zonder internet of Playstation om je te amuseren moeten ze natuurlijk andere dingen gaan verzinnen om bezig te blijven - al zijn die er natuurlijk in overvloed. Het gaat om een hechte groep; iedereen woont op een steenworp van elkaar en zijn praktisch altijd klasgenoten geweest. Het is geen wonder dat ze ook in hun allerlaatste jaar met elkaar opgescheept zitten. Om van hun namen legendes te maken besluiten ze vlak voor het afstuderen een grootste grap uit te halen. De plannen daarvoor worden gesmeed in de oude schuur van de Clover-zusjes; dé hang-uit plek voor wie gelukkig genoeg is erbij te horen.

---

---

ROLLEN • Haylee Caliope Clover • 18 • rol binnen groep • Marina Laswick: • Rasalghul • Lucy Helena Clover • 16 • Annoying-little-sister-that's-not-so-annoying-anymore • FC: Julia Adamenko • Taeralsahfer • Jessica "Jess" Belle Andrews • 18 • The troublemaker • FC • Maluma • Dorothy Fowler • 17 • The mom • FC • Shadowsinger • Charlie Clyde Miller • 17 • rol binnen groep • FC • Wheeler • Scott William Coleman • 19 • The stoner • Lucky Blue Smith • Sombre • Daniel Christopher Smith • 18 • The drama-king • FC • Solmeron • Joseph Cook • 19 • The slut • FC • Blinder In te vullen • Naam: • Leeftijd: [minimaal 17, maximaal 19] • Rol binnen de groep: • Innerlijk: • Uiterlijk: • Geschiedenis: • Relaties: • Extra:

---

---

EXTRA INFO • Marclsfield is een verzonnen, klein, dorpje in Michigan, Amerika. Er is weinig te doen, gezien het vooral leeft van de landbouw. De spannendste plekken zijn het wassalon, waar een snoep- en soda-automaat staan, de boerderij van oude Bill Williams waar je appels kunt stelen en achter de schuur kunt vrijen - omdat die knar je toch nooit inhaalt en de tribunes bij het sportplein. • De favoriete hang-out plek van onze jongeren is de oude schuur van de Clover zusjes. Sfeerbeeld 1 en 2. Er is een pingpongtafel, kerstverlichting in overvloed, een koelkast met drankjes en er staan sofa's met dekentjes waarop gerelaxed kan worden met muziek van de platenspeler. • Ik heb een story gemaakt met wat foto's van typische jaren '70 dingen. Regels • De huisregels van Quizlet gelden zijn hier van toepassing. • Minimum 250 woorden per post. • Ruzies IC, niet OOC. • 16+ is toegestaan, wel even aangegeven. • Maximaal 1 rol per persoon • Nieuwe topics worden aangemaakt door Taeralsahfer of Rasalghul, tenzij anders afgesproken • Naamsveranderingen graag doorgeven aan TS. • Houdt er rekening mee dat het RPG zich in de jaren 1970 afspeelt, en heel wat dingen anders waren dan nu.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

——————— MARCO —— SOLO ———————

Scott William Coleman at a cornfield - TOP&JEANS- a little high ___________________________________________________________       Met mijn ogen gesloten luisterde ik naar alles wat er om me heen gebeurde. Verderop hoorde ik wat stemmen, maar ze waren te ver weg om ze te kunnen herkennen. Mijn hoofd bewoog heen en weer terwijl ik luisterde. Ik durfde bijna te zweren dat ik Charlie's stem had gehoord, waardoor ik die kant op ging. Verderop zag ik twee gedaantes, waardoor ik er snel op af liep, maar voor ik ze had bereikt, waren ze weer verdwenen.       'Godsgloeiende,' gromde ik zacht. Wat een rot spel, ik had hier helemaal geen geduld voor, maar het was wel leuk om iedereen een kus te mogen verkopen. Met een grijns op mijn gezicht ging ik verder door het veld. Achter me ergens hoor ik ineens heel wat mais tekeer gaan, waardoor ik als een jachtdier omdraaide en mijn oren spitste.       'Ik ga jullie heus wel vinden,' fluisterde ik tegen mezelf terwijl ik op het geluid afliep. Echter voor ik had gevonden wat ik zocht, zag ik een kraai tussen de mais grazen. Met een grom jaagde ik het beest weg, waarna ik verder zocht. Ineens hoor ik een harde en hele korte gil, een paar meter verder op. Meteen ging ik er op af en tussen alles door zag ik Lucy en Haylee met elkaar smoezen. Zacht grinnikte ik, terwijl ik een stukje dichterbij kwam.       'Ik zie jullie wel, prusters,' grinnik ik zodat ze weg kunnen rennen. Het is natuurlijk niet leuk om al zo snel een einde te maken aan het spel. Al had ik er geen problemen mee om Haylee te zoenen, maarja, dat komt vandaag nog wel. Ik grinnikte zacht in mezelf terwijl ik op de twee meiden af ging.

————————————————————————————————

————————————————————————————————

---

- thank you for existing -

---

---

Joseph voelt de maïsstengels tegen zijn wangen strijken als hij gebogen staat, luisterend naar fluisteringen rondom hem. Joseph voelt zichzelf als een horrorfilm, maar heeft voldoende ervaring om niet meer angstig op alles te reageren. Grijnzend zet hij wat stappen naar voren, totdat hij Scott plots ziet verschijnen en hij zichzelf gedwongen klein moet maken. Scott verdwijnt uiteindelijk in het maïs, maar Joseph weet geluiden van de Clover zusjes op te vangen van zeer dichtbij. Scott gaat op ze af, waardoor Joseph in actie komt.       Geluidloos weet hij van het ene op het andere moment achter Haylee en Lucy tevoorschijn te komen. Voordat ze gillen, plaatst hij zijn wijsvinger op zijn lippen en start ze dan naar een ander pad in het maïs te duwen. Daar wacht hij eventjes, totdat de geluiden van Scott vervagen. Grijnzend kijkt Joseph op naar de zusjes, een lichte fonkeling in zijn blauwe kijkers.       'En nu krijg ik mijn bedankje, jongedames. Het mag natuurlijk tegelijkertijd, mochten jullie geen problemen hebben met het gehele zusjesgedoe. Ik zelf niet. Het is. . . vreemd opwindend.'       Joseph lacht zachtjes bij zijn laatste woorden ten teken van een grapje, maar tuit zijn lippen alsnog om zijn kussen in ontvangst te nemen. The only way to deal with an unfree world ——— is to become so absolutely free that your existence is an act of rebellion.

---

•

CHARLIE CLYDE MILLER

Daniel deed erg zijn best om niet in lachen uit te barsten en hield geamuseerd zijn hand voor mijn mond. Ik hoorde hem echter wel lachen waardoor ik hem een pruillipje schonk, al dat lauwe bier van aarnet had me niet echt geholpen, zeker niet in dit spel. Daniel kon het echter niet laten om bijna om de grond te rollen terwijl hij zijn lach echt in probeerde te houden, voordat de gentlemen dan toch besloot zijn hand naar me uit te steken zodat ik deze aan kon nemen. Eentje die ik gretig aannam en mezelf rechttrok waardoor ik bijna tegen de jongen aanvloog. 'We gaan dit zo verliezen,' fluisterde Daniel waardoor een "pfff" mijn lippen verliet iets luider dan ik daarwerkelijk wilde. "Nouuu, ik ben al verloren bij bierpong, deze wil ik nu ook niet verliezen." pruttelde ik ietswat tegen al waren deze woorden een stuk zachter. Ik hoorde het geruis van Scott steeds verderweg wat een goed teken was voor ons. 'Maar dan gaan we in ieder geval samen ten val... liefje.' Ik grijnsde even breed naar Daniel waar ik nu haast tegenaan plakte waardoor onze gezichten enkele centimeters van elkaar verwijderd waren. "Ooh, dan kan ik de schuld nog op jou steken als ik dat wil." plaagde ik Dannie waarna de jongen mijn hand vastnam en me mee het maisveld verder in sleurde. Half strompelend liep ik achter hem 'Kom we moeten verder, ik wil niet dat je iemand anders een kusje geeft,' zei Daniel, waarna hij Charlie verder het maisveld introk. Ik sloeg enkele in de weg hangende beladeren uit de weg gezien de meeste me zweepslaagden in mijn gezicht waarna ik Scott weer wat verderop hoorde. Dus ik paniek was ik nu degene die Daniel met me mee trok tot nog geen vijf meter verder of ik botste al tegen iemand op. Door de snelheid stromelde ik wat naar achteren waardoor ik in Dannies armen viel, althans ik hoopte toch dat hij me zou opvangen en kijk wat verdwaasd naar Dot. Die kon osn niets doen toch?

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Het hele spel voelt als een ritje op een rollercoaster en ik geniet intens van elke seconde. Bij elke afslag die we maken raak ik verder en verder gedesoriënteerd en op dit punt kan ik niet meer bepalen of we in het midden van het veld zitten of we bijna bij de uitgang zijn. “Was ik zo angstaanjagend?” vraagt Haylee me, terwijl we even halt houden. Ik maak van de gelegenheid gebruik om even naar boven te blikken, hopend via de lucht toch een beetje meer info te krijgen over onze locatie. "Nee, maar wel zo lelijk," fluister ik mijn zusje grijnzend toe, waarna ik een onschuldige snoet trek. Ze weet heus wel dat ik het niet meen. Ik besef namelijk zelf ook wel dat zij veel meer blikken vangt dan ik. De enige reden dat jongens mij zien staan is omwille van mijn grote mond. Sterker nog, ik herinner me -ik was pas vier geloof ik- dat vader me een keer vroeg wat ik later wilde worden en ik prompt 'Haylee' als antwoord gaf. "Ik zie jullie wel, prusters," waarschuwt Scott ons, nadat hij ons blijkbaar toch gevonden heeft. Ik grinnik even terwijl ik twijfel om Haylee al dan niet in zijn richting te duwen en die eerste kus die er al zo lang aan zit te komen een handje te helpen. Ik besluit echter al even snel om het niet te doen, al kost het me een hoop moeite. De uitdaging van het spel is namelijk om met z'n allen het maïsveld uit te komen zonder dat iemand verliest, niet om elkaar onder de bus te gooien. Het probleem hieraan is echter dat het me niet meteen duidelijk is waar de stem van Scott precies vandaan kwam en ik dus bijgevolg ook niet kan bepalen welke richting we moeten nemen om bij hem vandaan te komen. Met drie vierden kans op slagen is het risico echter klein, maar je zult nooit anders zien dan dat we de verkeerde kant kiezen. Uit het niets verschijnt Joey plots achter ons en het kost me elk laatste greintje zelfbeheersing om niet opnieuw mijn keel open te zetten. Mijn hart bonst in mijn keel door het schrikken en gedurende enkele seconden vergeet ik zelfs adem te halen. Pas wanneer hij zowel mij als Haylee een andere richting uit begint te duwen weet ik mezelf weer een beetje tot bedaren te brengen. Na een tijdje houden we opnieuw halt, en houdt iedereen zich aan de onuitgesproken afspraak geen kik te geven. Om ons heen klinkt hier en daar wat geritsel, maar langzamerhand dwaalt het steeds meer de verte in. "En nu krijg ik mijn bedankje, jongedames. Het mag natuurlijk tegelijkertijd, mochten jullie geen problemen hebben met het gehele zusjesgedoe. Ik zelf niet. Het is. . . vreemd opwindend." Ik houd mijn hand voor mijn mond om het geluid van mijn gelach te dempen. Hij kan het zo mooi uitleggen, zonder enige blijk van schaamte, en ik besef maar al te goed dat ik Joey niet anders zou willen dan hij is. "Twee Clovers tegelijk, hm? Jij bent ambitieus, jongen," fluister ik hem plagend toe, terwijl hij met getuite lippen staat te wachten op het kusje dat we hem elk, volgens de spelregels, horen te geven. De rol van Cockblocker is hem dan ook op het lijf geschreven. Maar eerlijk is eerlijk, dat kusje heeft hij nu wel verdiend. Hoewel het slechts een kus op de wang hoeft te zijn ben ik zeker niet de preutse trol die te schuw is om onze grootste vrouwenliefhebber een pleziertje te ontzeggen en druk mijn lippen dan ook bal op de zijne, eindigend met een overdreven smak, "Mwwwwah." Uitermate geamuseerd kijk ik mijn zusje, die Joey ook nog een zoentje verschuldigd is, aan. Met een ietwat vragende blik kantel ik mijn hoofd hopend dat onze zusterlijke telepathie een goede verbinding heeft vandaag. Als zij haar kusjes liever voor Scott reserveert dan heb ik er geen enkel probleem mee nog een kus aan onze Cockblocker te geven in haar plaats.

[ bericht aangepast op 20 mei 2018 - 11:12 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

• Eighteen • Clover-sister • Lucy & Joey •

”Nee, maar wel zo lelijk.”
Hoofdschuddend rol ik met mijn ogen als ik de snoet opmerk die mijn zusje krijgt zodra ze de woorden over haar lippen heen duwt. Wetende dat ze het niet meent schenk ik haar enkel een por in haar zij en duw een paar bladeren opzij zodat we er iets makkelijker doorheen kunnen stappen. Net als ik een opmerking terug wil maken, hoor ik Scott zijn stem akelig dichtbij. “Ik zie jullie wel, prutsers.” Zachtjes grinnik ik met mijn zusje mee, terwijl ik voorzichtig een keer om mijn as heen draai om te bepalen waar zijn stem vandaan komt, om zo de juiste richting te kiezen waarheen we konden vluchten. “Welke kant op?” mompel ik uiterst zachtjes tegen de roodharige langs me.
      Dan, zomaar uit het niets, verschijnt plots Joey door de lange stengels heen en weet ik een gil te onderdrukken net voor hij zijn wijsvinger in een stille waarschuwing op zijn lippen legt. In een kort gebaar met mijn handen poog ik hem duidelijk te maken dat ik geen enkel idee heb waar Scott vandaan lijkt te komen, waardoor mijn lieftallige zusje en ik zowat als muizen in een val zitten. Subtiel duwt Joey ons dan een richting in. Naarmate we verder lopen hoor ik hoe Scott steeds meer achterop lijkt te raken, alvorens zijn geluiden voor ons niet meer hoorbaar zijn.
      ”En nu krijg ik mijn bedankje, jongedames. Het mag natuurlijk tegelijkertijd, mochten jullie geen problemen hebben met het gehele zusjesgedoe. Ik zelf niet. Het is. . . vreemd opwindend.”
De grijns op zijn lippen gaat gepaard met een speelse twinkeling in zijn heldere ogen, waarop ik het niet kan laten een zacht lachje uit te stoten zonder daarbij betrapt te raken. “Twee Clovers tegelijk, hm? Jij bent ambitieus, jongen,” reageert mijn zusje als eerste, waarna ze zonder enige aarzeling haar lippen vol op die van Joey drukt. “Mwwwwah,” smakt ze zacht en richt dan geamuseerd haar blik mijn kant op. Ik hoef niet te raden wat er door haar prachtige koppie heen glijdt, maar kan het niet helpen om een beetje te plagen. “Hebbert,” werp ik haar al fluisterend op een zoete toon toe, waarna ik zachtjes een keer grinnik. Ik was niet preuts aangelegd, allesbehalve zelfs, en een onschuldig kusje kon echt geen kwaad. Toch kies ik er voor op mijn lippen op Joey zijn wang te drukken, voornamelijk om hem te plagen door net niet te doen wat hij hoopte.
      ”Je bent een held, onze held,” prevel ik hem dan zoetjes toe.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

'Twee Clovers tegelijk, hm — jij bent ambitieus, jongen.'       Joseph knippert overdreven onschuldig met zijn kijkers, zijn lippen al getuit. Grijnzend wacht hij af op zijn beloning, absoluut geen straf van de twee Clovers. Joseph mocht in zijn handjes wringen dat hij ze heeft gevonden.       Uiteindelijk voelt hij Lucy's lippen op de zijne geduwd worden — krachtig. Joseph sluit zijn kijkers even en geniet van de fijne, maar korte kus. Joseph lacht, geluidloos zodat Scott hen niet zal horen en ze niet kan vinden in het maïsveld. Anders zou hij zijn tweede kus moeten missen en dat zou niet gaan gebeuren, Joseph is inmiddels meester geworden in dit spel.       'Hebbert.'       Joseph kijkt stralend heen en weer tussen de twee zusjes die kibbelen. Alhoewel het op grappige toon is, boost het Josephs zelfvertrouwen behoorlijk: twee meisjes die hem beiden willen.       Wanneer Haylee haar lippen op zijn wang duwt, pruilt hij even naar haar aangezien hij nog een kus op zijn lippen had gewild.       'Je bent een held, onze held.'       'Niet op m'n lippen, Hays? Dat stelt me teleur. Doet pijn in m'n hart, hier.' Joseph bonkt even tegen zijn borstkas. Daarna stapt hij gemakkelijk op Lucy af — waarna hij zijn arm rondom haar middel slaat en haar tegen zich aan trekt, genietend van de warmte van haar lichaam. 'Dan is de keuze simpel gemaakt — maar geen zorgen, jij mag ons bruidsmeisje zijn.' The only way to deal with an unfree world ——— is to become so absolutely free that your existence is an act of rebellion.

---

•

Ik zet mijn allerliefste snoet op bij het horen van de beschuldiging die Haylee naar me toe werpt. Ik kan haar geen ongelijk geven, ik zou het inderdaad niet erg vinden om op dit moment met Joseph alleen tussen het maïs te zitten. Mijn neus krult omhoog van plezier als ik zie hoe ze hem echter slechts een kusje op de wang geeft en hoe een teleurgestelde blik onmiddellijk op Joey's knappe gezicht verschijnt. Was het niet dat Scott waarschijnlijk in de buurt is dan had ik even heel hard gelachen. Het complimentje dat ze hem geeft is in zijn ogen blijkbaar een schamele troost. "Niet op m'n lippen, Hays? Dat stelt me teleur. Doet pijn in m'n hart, hier." Ik Joseph's spelletje mee en schenkt Haylee een gekwetste blik, terwijl ik zogezegd afkeurend met mijn hoofd schud. Hierdoor heb ik niet in de gaten wat de rokkenjager van onze vriendengroep van plan is tot ik plots tegen zijn aantrekkelijke bast getrokken word. Quasi meteen verschijnt er een ondeugende blik in m'n ogen die op dit moment alleen voor hem bedoeld is. Hé, makkelijk zijn met jongens heeft ook zo zijn voordelen. Mocht ik willen zou ik vast geen enkele nacht zonder pleziertje hoeven gaan. "Dan is de keuze simpel gemaakt — maar geen zorgen, jij mag ons bruidsmeisje zijn." Bij deze opmerking schieten mijn wenkbrauwen de hoogte in. Wow, hé, ho Cassanova. Dat ik met hem naar bed wil betekent niet dat ik een ring om mijn vinger hoef. Lachend kijk ik hem aan. "Wacht eens even, Joe," spreek ik stil. "Ik mag dan wel de tweede Clover zijn, maar ik ben zeker geen tweede keus." Het is niet omdat hij van Haylee geen kusje krijgt dat hij ze dan maar bij mij moet komen halen. Ik wil niet het 'bij gebrek aan beter' meisje zijn, zoveel zelfwaarde heb ik nog wel. "Je weet dat ik graag eerst kom," plaag ik hem, verwijzend naar de avond dat we door omstandigheden alleen in de schuur waren en het ons makkelijk gemaakt hadden.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

• Eighteen • Clover-sister • Lucy & Joey •

Ik zie de teleurstellende blik al gauw over Jo zijn gezicht glijden en kan het niet helpen zachtjes te gniffelen, wetende dat mijn plagerij gelukt is. “Niet op m'n lippen, Hays? Dat stelt me teleur. Doet pijn in m'n hart, hier.” Grinnikend trek ik een van mijn wenkbrauwen op terwijl ik geamuseerd naar de jongen opkijk. Soms moesten ze nu eenmaal wat meer moeite doen om te krijgen wat ze willen, althans zo lijkt. Ik vond het gewoon net iets leuker om dat spel te spelen.
      ”Dan is de keuze simpel gemaakt — maar geen zorgen, jij mag ons bruidsmeisje zijn.”
Zonder pardon trekt Jo mijn zusje naar zich toe, wiens uitdrukking op haar gezicht heel even alles lijkt te zeggen. Hierdoor moet ik mijn hand over mijn mond heen leggen om een lachstoot te dempen zodat we niet betrapt worden in het maisveld. “Wacht eens even, Joe,” brengt mijn lieftallige zusje uit. “Ik mag dan wel de tweede Clover zijn, maar ik ben zeker geen tweede keus.” Direct rol ik met mijn ogen terwijl een lach op mijn lippen blijft spelen. “Je weet dat ik graag eerst kom.”
      ”Gross, Luce, too much information,” reageer ik zowat direct en trek voor heel even mijn neus op. Toch sta ik er verder niet van te kijken en poog ik niet zachtjes alsnog te gaan lachen, wetende dat dit gewoon typisch iets voor mijn zusje is. Echter, wanneer haar woorden opnieuw door mijn hoofd heen glijden en ik de uitdrukking op haar gezicht zie, frons ik even. De intonatie die ze in haar laatste woorden had gelegd klinkt opnieuw door in mijn hoofd, tezamen met de veelzeggende blik die ze Jo lijkt toe te werpen.
      ”Ho -- wacht..” zeg ik dan en laat mijn blik tussen beide heen glijden als de waarheid achter Luce haar woorden al snel tot me doordringt. “Heb jij.. jullie?” Ik hoef geen verder antwoord af te wachten als ik de blik op mijn zusje haar gezicht zie, waarop ik mijn armen over elkaar heen sla en van haar naar Jo kijk. De lichte geamuseerdheid die door me heen stroomt houd ik nog heel even voor mezelf, al krullen mijn mondhoeken zich desondanks lichtjes op. Misschien dat een ander uit haar plaat zou zijn gegaan, of er behoorlijk gepikeerd door geraakt zou zijn, maar ik kon er niet eens aan denken om pissed te worden. Dat was wel het laatste, gezien er ergere dingen waren om wild over te worden.
      ”Als ik niet beter zou weten was ik toch echt de eerste die kwam... Nietwaar, Jo?”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

——————— MARCO —— SOLO ———————

Scott William Coleman at a cornfield - TOP&JEANS- a little high ___________________________________________________________       Het geluid van de zusjes was afgenomen, waardoor ik me extra goed concentreerde. Achter me hoorde ik ineens geritsel en wat zwaardere stemmen, waarschijnlijk een van de jongens, of twee. Toch wilde ik achter de dames aan, dat leek me veel leuker. Ik begon weer stemmen te horen, vrouwelijke stemmen, waardoor ik op het geluid af ging. Zacht liep ik door het hoge gras door, met zo min mogelijk geritsel. Op de grond lag een best grote steen, die ik besloot heel ver naar voren te gooien, zodat ze afgeleid werden. Tussen alles door zag ik een vorm die me heel bekend voor kwam, Haylee. Met een grijns op mijn gezicht liep ik zachter dichterbij.       'Als ik niet beter zou weten was ik toch echt de eerste die kwam... Nietwaar, Jo?' hoorde ik haar zeggen, waardoor mijn wenkbrauw even omhoog ging. Waar ging dit nou weer over. Ik was in het zicht gaan staan, maar ik wist niet wat ik Haylee zojuist had horen zeggen. Ik had niets met haar, maar het kwam toch even hard aan, als ze zei wat ik dacht dat ze zei. Zonder iets te zeggen bleef ik gewoon stil staan, de drie aangapend. Mijn kaken waren op elkaar geklemd en mijn blik was gefocust op Joseph.       'Hebben jullie seks gehad?' zei ik plots door het gesprek heen. Volgensmij hadden ze niet eens door gehad dat ik er bij was komen staan. Als Joseph zou liegen dan zou ik daar wel achter komen, dus ik mocht hopen dat hij de waarheid sprak.

————————————————————————————————

————————————————————————————————

---

- thank you for existing -

---

---

'Wacht eens even, Joe — ik mag dan wel de tweede Clover zijn, maar ik ben zeker geen tweede keus. En je weet dat ik graag eerst kom.'       Joseph grijnst terwijl hij zijn kijkers op het prachtige gezichtje van Lucy werpt, waarbij hij enigszins naar beneden moet kijken. Zachtjes geeft hij haar een kneepje in haar zij — terugdenkend aan de middag die ze samen hadden doorgebracht, waardoor hij automatisch dromerig moet glimlachen.       'Gross, Luce — too much information.'       Joseph kijkt even op richting Haylee, blij dat ze verder haar mond dicht houdt en ze niet omhoog weet te brengen dat zij twee eveneens. . .       'Ho — wacht. Heb jij. . . jullie?'       Josephs gezicht verstijft. Verdomme, hij was te vroeg geweest met juichen. Normaliter kwamen de meisjes die hij zoende elkaar niet tegen op een feestje — maar de Clovers zijn ook nog eens zusjes. . . Misschien niet de slimste actie ooit. Maar Joseph heeft er geen spijt van, integendeel.       'Als ik niet beter zou weten, was ik toch echt de eerste die kwam. . . Niet waar, Jo?'       'Eh. . .'       Joseph kan niets anders doen dan ietwat ongemakkelijk te staan glimlachen, terwijl hij heen en weer kijkt van de ene Clover naar de andere Clover.       'Hebben jullie seks geahd?'       Josephs kijkers worden groot wanneer hij plotseling Scott bij hen ziet staan — waar kwam hij in Godsnaam ineens vandaan? Josephs wil zijn kansen berekenen, maar weet dat wegrennen momenteel geen enkele zin heeft.       'Eh. . .' start hij weer, hakkelend en stotterend. 'Ik heb beide zusjes. . . Nou. . . Laten we zeggen dat beide zusjes hebben genoten van wat ik normaal gesproken 'Joe's speedboat' noem.'       'Zou wegrennen helpen?' fluistert Joseph in Lucy's oor, met vuurrode wangen.

---

•

De informatie die mijn opmerking bij Haylee losweekt is om het op z'n zachtst te zeggen interessant - maar tegelijk ook helemaal niet verrassend. We hebben het hier wel over Joseph en het is geen geheim dat hij van meiden houdt, op z'n eigen manier. Zijn reactie maakt het hele voorval echter nog grappiger dan ik het zelf al had gevonden, alsof hij betrapt is met z'n beide handen in de koekjespot. Ik laat mijn blik over zijn gezicht glijden terwijl ik me afvraag hoe ik dit aan ga pakken, waarmee ik hem op dit moment het best voor de gek kan houden. Voor ik echter de kans krijg een blik in de richting van mijn zusje te werpen om te zien of zij net hetzelfde idee heeft word ik onderbroken door Scott. "Hebben jullie seks gehad?" Met de vraag op zich is niks verkeerds, maar de blik in zijn ogen laat duidelijk merken dat hij er niet tevreden mee is. En dat is gek, toch in mijn ogen, want tenslotte is Haylee nog steeds vrij om te doen en laten wat zij wil. Ze heeft geen relatie met Scott, die twee hebben een tempo dat nog trager ligt dan dat van een gehandicapte slak. Hoe ze het volhouden is me al helemaal een raadsel. "Eh. . . Ik heb beide zusjes. . . Nou. . . Laten we zeggen dat beide zusjes hebben genoten van wat ik normaal gesproken 'Joe's speedboat' noem." Een gesmoorde proest rolt over mijn lippen bij het horen van de vergelijking die Joseph maakt. Zelf zou ik het eerder hebben over een plezier-yacht - om duidelijke redenen- of een cruise ship omdat er al zoveel mensen op geweest zijn. Maar dat is niet waar het om gaat en ik moet me er niet door laten afleiden. "Zou wegrennen helpen?" fluistert de jongen die volgens mij de vrije liefde uitgevonden heeft nog in mijn oor. Ik haal mijn blik van Scott af en draai me wat verder naar Joey toe, zodat ik antwoord kan geven op zijn vraag. "Volgens mij moet je zo stil mogelijk blijven staan. Hij kan je niet zien als je niet beweegt," fluister ik hem op mijn beurt toe, het spelletje meespelend. Na nog een subtiele grijns besluit ik me ook maar eens in het gesprek te mengen want ik heb hier zeker weten wel mijn zegje over te doen. "Maakt dat uit dan?" vraag ik zonder verpinken aan Scott. Ik kantel mijn hoofd een beetje in een poging om de vraag minder geladen te maken. "Verandert dat iets aan het feit dat jullie het leuk hebben samen? Maakt dat elke keer dat jullie het fijn hadden plots ongedaan? Want als dat wel zo is dan ben je een kortzichtige druiloor, Scott Coleman." Met een kordaat knikje sluit ik mijn inbreng af. Als Scott nu anders naar Haylee gaat kijken omdat ze met iemand anders seks heeft gehad voor ze closer werd met hem dan zie ik die twee liever niet samen en zal ik haar dat ook nog wel duidelijk maken. Hij moet opletten met zijn reactie nu, want die kan mijn tot nu toe schitterende mening over hem bevestigen of breken. Tegelijk besef ik echter ook dat het misschien beter is als Scott en Haylee dit zelf uit kunnen praten, en gedurende enkele ogenblikken word ik verscheurd door de keuze hen die ruimte te gunnen of voet bij stuk te houden en mijn zusje hierbij elke seconde te steunen. Zodra het me echter te binnen schiet dat Haylee nog steeds ouder en wijzer is dan ik ben, en prima in staat is haar eigen boontjes te doppen. "Kom op, Joe Speedboat," fluister ik de jongeman naast me toe, terwijl ik mijn hand in de zijne laat glijden. Ik schenk mijn zusje nog een bemoedigende blik en slik de woorden 'You go this, Hays, girlpower!' weer in voor ze hun weg naar de buitenwereld gevonden hebben. Ik draai me om en met Joseph op het sleeptouw baan ik me een weg tussen de maïs in, Haylee en Scott achterlatend. "Mooi weer voor een boottochtje niet?" plaag ik Joey als we een eindje bij het bizarre duo vandaan zijn.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

• Eighteen • Clover-sister • Lucy & Joey •

De ongemakkelijkheid die Jo uitstraalde lieten me zachtjes gniffelen, waarbij ik oprecht geïnteresseerd was in wat er nu door zijn hoofd heen ging. Deze hele openbaring gaf de gelegenheid om onze lieve Jo eens te plagen en ik wist dat dit een gedachten was die vast ook door mijn zusje heen gegaan moest zijn. Echter kwam er niks van ter sprake, want nog voor er ook maar iets gezegd kon worden klonk plots de stem van Scott.
      ”Hebben jullie seks gehad?”
De ongemakkelijkheid stroomt kort door mijn aderen heen en heel even voel ik me betrapt op iets wat ik nooit had mogen doen, ware het niet dat ik nog altijd vrij was om te gaan en staan waar ik wilde. “Eh. . . Ik heb beide zusjes. . . Nou. . . Laten we zeggen dat beide zusjes hebben genoten van wat ik normaal gesproken 'Joe's speedboat' noem,” reageert Jo haast even ongemakkelijk. Om de proest te verbergen die mijn mond wil verlaten hoest ik een paar keer onschuldig, terwijl mijn zusje de hare smoord. Er waren verschillende, plagende opmerkingen die me te boven kwamen, maar in plaats van ze uit te spreken perste ik mijn lippen op elkaar en blikte naar Scott om zijn reactie te zien.
      Voor het eerst wist ik me geen houding te geven. Ja, ik vond Scott oprecht leuk en flirtte niet zomaar met hem, maar dit was nog voor hem gebeurd en totaal niet serieus geweest. Een simpele wilde nacht zonder enige verplichtingen. “Maakt dat uit dan?” vraagt mijn zusje vervolgens. “Verandert dat iets aan het feit dat jullie het leuk hebben samen? Maakt dat elke keer dat jullie het fijn hadden plots ongedaan? Want als dat wel zo is dan ben je een kortzichtige druiloor, Scott Coleman.” Heel even wil ik Luce toewerpen dat dit niet echt helpt. Echter zit er een kern van waarheid in haar woorden en nam ze het volledig voor me op, waardoor ik haar niet tegenhield. Mijn blik glijdt opnieuw over Scott heen, peilend naar zijn reactie terwijl hij daar nog altijd staat, terwijl ik Luce zachtjes met Jo weg hoor gaan.
      ”Ga je nog iets zeggen?” vraag ik hem zacht en kantel mijn hoofd iets terwijl ik naar hem opkijk. “Het betekende niets, mocht je dat willen weten..” Ik wist dat ik hem geen enkele verklaring schuldig was, maar het feit dat het hem iets leek te doen zei mij toch iets.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

——————— MARCO —— SOLO ———————

Scott William Coleman at a cornfield - TOP&JEANS- a little high ___________________________________________________________       Na mijn woorden keek iedereen verdwaast mijn kant op, waardoor ik me een beetje ongemakkelijk voelde, ik had niet graag alle aandacht op mezelf gericht.       'Eh. . . Ik heb beide zusjes. . . Nou. . . Laten we zeggen dat beide zusjes hebben genoten van wat ik normaal gesproken 'Joe's speedboat' noem,' hoorde ik Joseph zeggen waardoor mijn hand tot een vuist balde. Oh wat sloeg ik hem nu graag op dat smoelwerk van hem. Prima dat hij het had gedaan, maar om het zo te zeggen? Ik deed mijn best om het te negeren en luisterde naar wat Lucy te zeggen had.       'Verandert dat iets aan het feit dat jullie het leuk hebben samen? Maakt dat elke keer dat jullie het fijn hadden plots ongedaan? Want als dat wel zo is dan ben je een kortzichtige druiloor, Scott Coleman.' Mijn kaken klemden op elkaar en ik had echt de neiging om Lucy haar mond dicht te plakken met tape, want dit hielp totaal niet. Haylee keek mijn kant op en ik keek haar ook aan, lichtelijk teleurgesteld. Ik snapte heus wel dat ze dingen had gedaan met andere jongens, maar met Joseph...       'Ga je nog iets zeggen?' vroeg ze zacht terwijl achter haar Lucy en Joseph weg probeerde te sneaken. Ik liet het maar gewoon gaan en focuste me weer op Haylee.       'Het betekende niets, mocht je dat willen weten...' Ging ze zacht verder. Ik slikte even en bekeek haar, wetend dat Joseph haar had gezien net als ik. Een zucht verliet mijn lippen en ik ging wat dichterbij staan.       'Jij kan er ook niets aan doen dat ik jaloers ben,' mompelde ik dan maar, niet echt wetend wat ik anders moest zeggen.

————————————————————————————————

————————————————————————————————

---

- thank you for existing -

---

Toen Daniel Charlie omhoog had geholpen stond de jongen plots wel heel erg dichtbij, maar Daniel deed hier helemaal niks tegen in plaats van actie ondernemen hoorde de jongen enkel zachtjes giechelen. Ja, Daniel had zeker een paar slokjes teveel opgehad. Over een steentje struikelen zoals Charlie net had gedaan zou hem dan ook zo kunnen gebeuren, of over zijn eigen benen. Vooral als Charlie zo dicht bij hem kwam staan leken zijn benen hem niet helemaal meer te kunnen dragen. . "Nouuu, ik ben al verloren bij bierpong, deze wil ik nu ook niet verliezen." zei Charlie, nogmaals rolde er een lachje over Daniel zijn lippen. 'Hè, je vergeet mij als je medespeler, zonder mij hadden we zeker gewonnen,' zei Daniel grinnikend, want ja Charlie was slecht geweest, maar Daniel was al helemaal slecht geweest. Er was niet eens één van zijn ping pong balletjes in de bekertjes beland zo slecht was Daniel geweest. In het begin waren de balletjes nog een beetje in de buurt van de bekertjes gekomen, maar hoe meer bekertjes bier Daniel achterover had moeten slaan hoe verder de ping pong balletjes van de bekertjes waren verwijderd.
"Ooh, dan kan ik de schuld nog op jou steken als ik dat wil." zei Charlie vervolgens, toen Daniel de jongen had verteld dat ze nu samen zouden verliezen wanneer ze verloren. 'Hè, zo slecht ben ik deze keer niet,' zei Daniel, waarna hij Charlie in zijn zij porde, hierna had hij de hand van de jongen weer in de zijne genomen en had hij Charlie door het Maisveld geleid. duidelijk de verkeerde kant op, want toen ze Scott de volgende keer weer hoorden was hij aanzienlijk dichterbij dan hij net was geweest. Ook Charlie leek dit te horen en keerde zich net zo snel weer om om deze keer Daniel achter zich aan te slepen. Echter net zoals even daarvoor kon Charlie duidelijk niet zo goed opschieten, want voordat ze het wisten stuitten ze alweer op de volgende persoon. Deze keer viel niet alleen Charlie om, maar met zijn val nam hij ook Daniel met zich mee en zo lag Charlie uiteindelijk boven op Daniel op de grond. 'Het lijkt er op dat we voor elkaar zijn gevallen,' zei Daniel, met dezelfde half dronken giechel als hij net had gehad. Hierna keek hij op naar de persoon waar Charlie een paar seconden daarvoor tegen aan was gelopen. Het was Dot, voor een paar seconden keek Daniel de jongedame bedenkelijk aan. 'Zeg me alsjeblieft niet, dat jij instaat bent om mijn nieuwe boyfriend van me af te pakken,' zei Daniel grinnikend en duidelijk iets te luid.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

---

Lucy fluistert zachtjes terug. 'Volgens mij moet je zo stil mogelijk blijven staan, hij kan je niet zien als je beweegt.' Joseph besluit haar advies op te volgen en blijft als bevroren staan, kijkers op Scott gehouden.       'Maakt dat uit? Verandert dat iets aan 't feit dat jullie het leuk hebben samen? Maakt dat elke keer dat jullie het fijn hadden ongedaan? Want als dat wel zo is, dan ben je een kortzichtige druiloor, Scott Coleman. Kom op, Joe Speedboat.'       Joseph kan alleen knipperen door Lucy's woorden — glashard, maar eerlijk. Scott wist dat Haylee geen heilige maagd meer is. Waarom is het dan erg dat Joseph het deed en maken die anderen niet uit? Joseph wordt meegetrokken, waardoor hij niet meer na kan denken over Haylee en Scott — een vreemd koppel. Joseph ontwijkt wat maïsstengels die zijn gezicht willen slaan.       Uiteindelijk komen Lucy en Joseph tot stilstand in een stil maïsgedeelte, waardoor Joseph de tijd neemt om even zenuwachtig te lachen — bijna giechelen. Hoe een onschuldig potje Marco Solo wel niet kan lopen.       'Mooi weer voor een boottochtje, niet?'       Joseph voelt zijn mondhoeken langzaam omhoog glijden in een grote grijns, waarna hij op Lucy afloopt met een overdreven imitatie van een sluipmoordenaar. 'Oh, Luce — pas op met wat je wenst.' Lachend springt hij gillend naar voren en slaat zijn armen rondom haar middel. 'Hebbes, nu ben je van mij alleen LucyLu.' Joseph duwt zijn gezicht in Lucy's nek en maakt een scheetgeluid tegen haar keel. Automatisch glijdt één van zijn handen onder haar shirt en tegen haar zachte rug. 'Had ik je al verteld dat je er prachtig uit ziet vanavond?' Joseph grijnst even breed. 'En dat ik nog nooit seks heb gehad in een maïsveld — just some information.' The only way to deal with an unfree world ——— is to become so absolutely free that your existence is an act of rebellion.

---

•