Midnight Circus • Speeltopic - Speeltopics

4 feb 2018 - 18:39 Blackbeack is offline

Midnight Circus

"The show must go on."

In een tijd waar horrorfilms nog niet bestaan, moeten volwassenen hun deugd op andere plaatsen opdoen. Hierom heeft de Amerikaanse Richard Dawn in 1833 een nieuw soort circus opgericht. Een circus enkel toegankelijk voor mensen met de minimum leeftijd van achttien jaar.

Midnight Circus is gevormd rondom angst en spanning. De acts maken geen gebruik van vangnetten of kooien, waardoor zowel de acrobaten als het publiek volledig afhankelijk zijn van ervaring en talent.
De manier waarop de acts worden uitgevoerd en het danger gehalte dat hierbij komt kijken, heeft er al meerdere malen voor gezorgd dat het circus op zoek moest naar nieuwe medewerkers.

In de lente van 1856 staat er een oproep in de New York Times. Midnight Circus zoekt nieuwe rekruten.

'Old':
• Richard Beau Dawn Jr.
• Angus Hathaway
• Sheridan 'Leana' Dawn
• Ysabella Maríz del Rio
• Alvera Varinia Fuensanta
• Elizabeth 'Lizzie' Taylor
• Benjamin 'Ben' Edmund Thompson
• Kensi Damaris Carrick
• William Philip Tremblay
• Asriel 'Asher' Levi Scott
• Ava Amelia Avons
• Colin Davidson Leslie

'New':
• Charles 'Chick' Wheeler
• Dorothy Adeline Fyler
• Mabel Monroe
• Chester Powers
• Rayne Hathaway
• Jasmine Schuyler

Indeling caravans:
1. Ysabella Maríz del Rio, Alvera Varinia Fuensanta & Ava Amelia Avons
2. Jasmine Schuyler & Kensi Damaris Carrick
3. Benjamin 'Ben' Edmund Thompson & Charles 'Chick' Wheeler
4. Dorothy Adeline Fyler & Rayne Hathaway
5. Chester Powers & Asriel 'Asher' Levi Scott
6. William Philip Tremblay & H0pe's vuurspuger
7. Elizabeth 'Lizzie' Taylor & Mabel Monroe

Circus terrein:

Mannen:

Necessity
Plunkett
Taeralsahfer
CabeIlo
Garrett
WheeIer
KyloRen
Solmeron

Dare

Richard Beau Dawn Jr.
Angus Hathaway
Ulrich Baldur Valerius
Colin Davidson Leslie
Asriel 'Asher' Levi Scott
William Philip Tremblay
Chester Powers
Benjamin 'Ben' Edmund
Thompson
Charles 'Chick' Wheeler

26
28
19
26
23
26
25
28

25

Circusbaas
Assistent
Paardenact
Vuurspuger
Messenwerper
Trapeze
Clown
Dierenverzorger

Dierenverzorger

FC: Ben Barnes
FC: Clayton Straker
FC: Beau Mirchoff
FC: Timur Simakov
FC: Erin Mommsen
FC: Adrien Sahores
FC: Ken Bek
FC: Armie Hammer

FC: Jack Lowder

1.1.
1.6.
1.4.
1.6.
1.6.
1.5.
1.5.
1.5.

1.4.

Vrouwen:

HeI
Spideyman
CabeIlo
Maluma
Rasalghul
Weegie
Oeps
JudithSuzann
KyloRen
Armadillo

Sheridan 'Leana' Dawn
Jasmine Schuyler
Kensi Damaris Carrick
Ysabella Maríz del Rio
Alvera Varinia Fuensanta
Ava Amelia Avons
Elizabeth 'Lizzie' Taylor
Rayne Hathaway
Mabel Monroe
Dorothy Adeline Fyler

24
21
24
23
24
23
18
21
22
19

Kattenact
Trapeze
Trapeze
Burlesque
Burlesque
Burlesque
Kokkin
Olifantenact
Dierenverzorger
Messendoelwit

FC: Zendaya Coleman
FC: Tashi Rodriguez
FC: Natalia Calvani
FC: Eiza Gonzalez
FC: Sonya Marmeladova
FC: Miranda Kerr
FC: Elizaveta Shmeleva
FC: Maia Mitchell
FC: Emily Browning
FC: Natalia Dyer

1.1.
1.6.
1.5.
1.3.
1.4.
1.6.
1.4.
1.5.
1.4.
1.3.

• Story

• Pinterest pagina

• Praattopic

• Rollentopic

[ bericht aangepast op 21 feb 2018 - 21:11 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

4 feb 2018 - 19:58 bubbIes is offline

bubbIes 1176

Garrett schreef:
Mt

''With all due respect, which is none...''

4 feb 2018 - 20:21 Frisk is offline

Frisk 8319

Elizabeth 'Lizzie' Taylor

When you ~~can't~~ find the sunshine, be the sunshine

Kokkin ⋆ 18 ⋆ Keuken/eettent ⋆ Met ... ⋆ Taart 1, 2 en 3

Lizzie klopte min of meer tevreden haar handen af aan haar schort. Ze had al eerder feesten van het circus helpen voorbereiden, maar dit was de eerste keer dat ze het alleen moest doen. En ze was doodnerveus. Haar leermeester had elke keer iets nieuw en origineel op tafel gezet, maar Lizzie dacht niet dat zij dat kon. Dus had ze al haar kennen en kunnen in de taarten gestoken. Ze hoopte dat het goed genoeg was, want anders... anders was ze niet goed genoeg.
Ze draaide zich om in een wolk van bloem en keek neer op haar drie grote kunstwerken*. Buiten de taarten had ze ook nog een heleboel hapjes voorzien, die al uitgestald stonden op de tafels in de tent en daarbuiten. Ook de tafels had ze naar haar beste kunnen versierd: simpel, maar feestelijk met kaarsjes, leuke takjes en blaadjes en kleurrijke, stoffen servetten. Nu moest ze enkel nog de taarten buiten krijgen, maar daarmee kon ze wachten tot de meeste artiesten al hier waren. Dan zag ze meteen of het goed was of niet.
Aan het lawaai te horen was de show gedaan. Opgewonden schudde ze nog eens het bloem van haar af en probeerde ze haar losse dot haar weer wat strakker te krijgen. Beide acties maakten niet heel veel verschil, maar Lizzie dacht zelden lang na over hoe ze eruit zag nadat ze gekookt had. Voorzichtig liep ze tussen haar baksels door naar de eettent. Daar keek ze nog eens naar de tafels, trok hier en daar een servet recht en ging verder naar buiten. Ze zag Leana al bij de tafels staan en glimlachte naar haar, maar besloot nog even een rondje te doen, voor ze gedag ging zeggen. Er waren enkele kaarsjes uitgegaan, die ze weer met de andere kaarsjes aanstak. Terwijl ze daarmee bezig was, dacht ze na over wie ze zou vragen om haar te helpen. Tenslotte kreeg ze die taarten nooit alleen buiten.

Mijn brein breint zoals het breint.

4 feb 2018 - 20:41 Venustic is offline

Venustic 2690

Benjamin 'Ben' Edmund Thompson

Dierenverzorger | 28 jaar | Buiten | Met Kensi

Eigenlijk had Benjamin helemaal geen behoefte aan het feest wat vanavond gepland stond, het was een feest om de nieuwelingen welkom te heten, maar Ben voelde helemaal niet de behoefte hen welkom te heten. Wat hem betrof waren ze ook niet bepaald welkom, hij hoefde helemaal geen nieuwe mensen te zien, hij had liever zijn oude vrienden terug. Benjamin voelde niet de behoefte leuk een aardig te gaan zitten doen met een paar mensen de plekken van zijn eigen vrienden innamen.
Langer dan nodig was, was Benjamin dan ook nog bij de dieren geweest, hij had er nog even voor gezorgd dat ze goed en wel in hun hokken zaten en was daarna nog gewoon even blijven kijken. Momenteel stond Benjamin nog altijd bij de paarden, met de achterkant van zijn hand ging hij over de snuit van een van de dieren. Met de nieuwelingen kwamen er ook twee nieuwe dierenverzorgers wist Benjamin, iets wat Benjamin natuurlijk ook niet helemaal aanstond. Hij werkte al meer dan acht jaar met deze dieren en het waren in die tijd ook bijna altijd dezelfde mensen geweest die met ze hadden gewerkt. Het idee dat er nu nieuwe gezichten bij kwamen stond hem nou eenmaal niet heel erg aan, maar er iets aan veranderen kon hij niet. Benjamin wist dat hij zich er eigenlijk gewoon bij neer moest leggen, maar hij kon het niet. Zijn nieuwe collega's moesten dan ook zeker niet van Benjamin verwachten dat ze meteen al te hartelijk werden behandeld.
Hoewel Benjamin dus veel liever bij de paarden was blijven hangen besloot de jongen toch dat het misschien beter was dat hij ook zijn gezicht even liet zien op het feest. Al was het maar voor even, als hij niet ging zouden mensen zich ook gaan afvragen waar hij was geweest. Dus liep Benjamin zo uiteindelijk verder het terrein op, waar al meerdere mensen zich hadden verzameld. Het grootste deel van hen kende Benjamin natuurlijk wel, het grootste deel waren de mensen waar hij al jaren lang mee werkte, maar een klein deel waren nieuwe gezichten. De meesten van de nieuwelingen stonden nog een beetje om zich heen te staren en nu had Benjamin de optie sociaal te doen en ze aan te spreken, maar dat was niet echt Benjamin zijn ding. De jongen liep dan ook maar weer de andere kant op, naar een jongedame die hem wel maar al te bekend was. 'Kensi,' zei Benjamin terwijl er nu een kleine glimlach op zijn lippen begon te spelen. 'Je was vandaag weer geweldig,' sprak hij terwijl hij de jongedame in een korte omhelzing trok. Veel van de show kreeg Benjamin vaak niet mee, maar hij nam altijd nog wel even de moeite om toch een deel van de trapeze act mee te kunnen pakken. Natuurlijk was alles in de show wel interessant, maar de trapeze act had William, Benjamin zijn half broer en Kensi, wat het toch net wel iets interessanter voor Benjamin maakte. 'En wat zie je er ook geweldig uit.'

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

4 feb 2018 - 21:04 Aemond is offline

Aemond 35061

Chester Powers
" All the world loves a clown. "

Clown ♠ 25 jaar ♥ Buiten ♣ Met Leana ♦

Chester had na zijn weten nog nooit zoiets spectaculairs gezien als de show die hij zojuist had mogen bijwonen. Toen hij auditie had gedaan, wist hij dat het geen circus zoals alle anderen was, maar dat het zelfs zijn verwachtingen nog uit het veld sloeg, was voor hem een nieuwe ervaring. Hij klapte dan ook uitbundig toen de burlesque dames hun laatste dans hadden gedaan en de piste verlieten.
Toen de Beau in het zicht kwam, kon Chester een kleine grijns niet onderdrukken. De herinneringen van het goedlopende sollicitatiegesprek schoten weer even door zijn hoofd heen. Hij kon niet wachten om zijn rol als clown te vertolken en een show neer te zetten voor zijn baas en alle andere medewerkers van het circus.
Zodra Beau aankondigde dat alle nieuwelingen de piste in moesten komen, kreeg Chester een kleine adrenalinestoot, zeker toen hij zag dat ze net als hij al die tijd tussen het publiek hadden gezeten.
De show kwam aan zijn einde en toen ze met z’n allen de grote tent uitliepen om zo op het circusterrein terecht te komen, moest Chester zijn enthousiasme onderdrukken. Hij had bijna de neiging om te gaan huppelen, en dat was misschien net iets te vrouwelijk – hij wilde geen verkeerde indruk maken bij alle mensen die hij nog moest ontmoeten. Hij wist dat hij zichzelf compleet zou laten gaan zodra hij ze de hand had gegeven, maar voor nu moest hij zich nog even inhouden.
Tegenover de grote showtent stond een andere tent die iets een stukje kleiner was. Chester gokte meteen dat het de tent was waar normaliter in gegeten werd, aangezien er nu picknicktafels voor de ingang stonden verspreid. Het eten- en drinkenswaar ontlokte meteen een reactie uit zijn buik en hij beet gauw op zijn onderlip. Het was dat hij zijn voorstelrondje nog niet gedaan had en zich nog niet helemaal thuis voelde op het circusterrein, want anders had hij zich allang op het eten gestort.
Zijn blik viel op de slanke, licht getinte vrouw die tegen de picknicktafels aanleunde.
Hij keek even gauw naar de rest van de groep, en besloot toen nonchalant wat meer zijn eigen paadje te volgen en liep toen recht op de vrouw af die met leedvermaak naar alle nieuwkomers leek te kijken – Chester herkende die uitdrukking uit duizenden, hij was immers koning der leedvermaak.
“Wauw,” schoot er tussen zijn lippen vandaan toen hij bij haar was gaan staan, zijn amberkleurige ogen waren op haar enorme bos met haar gevallen. “Wat is je geheim?” vroeg hij toen hij een hand naar zijn rode haren liet gaan en een pluk omhoog trok. “Ik heb altijd al zo’n explosief kapsel als de jouwe willen hebben – past goed bij mijn haarkleur is mij verteld,” zei hij bloedserieus, al was hij alles behalve, en hij kon een opkrullende mondhoek dan ook niet verhelpen.

[ bericht aangepast op 5 feb 2018 - 16:42 ]

4 feb 2018 - 21:12 glowfaery is offline

glowfaery 1547

4 feb 2018 - 23:01 Ken_ is offline

Ken_ 18305

WILLIAM PHILIP TREMBLAY

Trapeze jumper || kostuum & attributen tent || Bij Ava

In het circus was het wat een gemengde sfeer vandaag, ondanks dat het een geweldige show was geweest. Gewoon het feit dat vele van mijn vrienden, familie hierna zouden vertrekken zorgde er toch voor dat ik nu niet meteen met de nieuwelingen wilde praten die zich nu rondom het circus terrein bevonden. Het was voor iedereen haast de eerste keer dat we de nieuwe gezichten zagen, niet eens wetend welke act ze zouden gaan doen. Ik besloot me een weg te banen omheen de nieuwe mensen, niet dat ik ze niet zou mogen. Ze zouden ooit wel deel gaan uitmaken van deze familie, maar voor nu wilde ik het eerst laten inzinken. Uiteindelijk kwam ik aan bij de kostuum en attributen tent waar ik naar mijn favoriete dametjes zocht, maar toch eentje in het bijzonder. "Ava!" kirde ik vrolijk doen ik de schone brunette zag wandelen, de jongedame zorgde automatisch altijd voor een brede grijns om mijn lippen. Met een drafje liep ik naar haar toe en voordat ze zich zou kunnen omdraaien had ik mijn lange armen al om haar heen geslagen. " Zal ik de hemel opbellen? Want volgens mij is hij één van zijn sterren verloren." grijnsde ik melig naar mijn beste vriendin vooraleer ik haar uit mijn greep verloste. Het was geen leugen wat ik vertelde, Ava's outfit voor haar act bestond nu eenmaal uit verschillende steentjes die in het licht haast oogverblindend waren. " Heb je ook de nieuwelingen gezien?" vroeg ik haar vervolgens, ietsje serieuzer dan ik anders was bij haar. Zachtjes knauwde ik op de binnenkant van mijn wang, nog steeds niet goed wetend wat ik van dit alles moest denken. Oké ja ooit was ik ook nieuw, maar ik had Benjamin, en drie jaar geleden was Ava ook nieuw... Wij zijn goed eruit gekomen dus waarom voelde ik me niet echt comfortabel met dit hele gedoe? "Hoe was de extra lange act vandaag,het plubliek leek het wel leuk te vinden niet? En de slangen nog altijd even glibberig?" ik maakte een vreemd gebaar met mijn handen wat soort van op een spastische slang moest gaan lijken of zoiets, maar hé wie mij kende wist al lang dat het al lang normaal was.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

4 feb 2018 - 23:26 Papiliones is offline

Papiliones 6525

Thomas Ian Iron

"I've got my dad's height and smoking habit. But I think I've got my mum's looks and sensibilities."

25 jaar || Al vijf jaar Vlieger || Buiten || Lizzie

Thomas zat hoog boven gehurkt op één van de vele houten balken van het circus. Het circusshow was gedaan en Thomas was in zijn nopjes. Ze waren gevestigd in Dallas bij Texas. Dat betekende dat hij naar zijn ouderlijke huis toe kon gaan om zijn broertjes, zusje en zijn moeder te zien. Hij had ze al een aantal jaren niet gezien en zijn familie was op de hoogte van zijn komst. Zijn zusje en zijn moeder konden niet wachten om hem weer in hun armen te sluiten en hij ook niet. Hij had hun ook gemist. Thomas inspecteerde nog een keer de touwen, maar alles zat goed vast en hij zou dan ook naar het feest gaan voor de nieuwelingen. Ze hadden nieuwelingen die de oude moesten vervangen. Hij wist niet zo goed hoe hij erover moest nadenken, maar hij hield zijn mond. Hij wilde dit baantje houden, dus hij deed wat hem gevraagd werd. 'Thomas, waar zit je?' Hoorde hij de stem van Zachary en Thomas keek op hem neer. 'Waar zit hij toch,' hoorde hij de man mompelen die om zich heen keek, waardoor Thomas erom moest glimlachen. Behendig pakte Thomas het touw beet die het dichtsbij van hem was en sprong van de balk waar hij op zat. Met de hulp van de touw gleed hij naar beneden en hoorde je een dof toen hij geland was, voor Zachary. De man schrok op en zette zijn handen in zijn zij. 'Hoevaak moet ik zeggen dat als de show gedaan is, dat je naar beneden moet komen. Dadelijk val je,' had hij zuchtend gezegd. 'Maak je geen zorgen,' sprak Thomas meteen en hij klopte even op zijn schouder. Die man was al vijf jaar bezorgd over Thomas, hij had een soort broer relatie met hem en ze waren dan ook wel familie van elkaar geworden. Thomas had alles geleerd van hem en hij zag hoe de man zijn hoofd schudde. Zonder nog iets te zeggen liep Thomas weg van hem, om naar het feestje te gaan die hij al in de verte zag. Hij was benieuwd welke personen er allemaal nieuw waren en één daarvan had hij al ontmoet. Al leek die persoon wel te zelfverzekerd, maar dat was wel leuk. Eens een keer iets anders in de groep. Hoe dichter hij het feestje naderde, hoe meer mensen hij zag staan. In zijn ooghoek zag hij Lizzie bezig met de tafels. Ze was nog steeds bezig. Hopelijk had ze daarna ook even rust en kon ze gaan praten met de nieuwe mensen. Toch liep hij op haar af. 'Nog steeds aan het werk?' Vroeg hij aan Lizzie, terwijl hij nu bij haar stond. Hij glimlachte lief naar haar. 'Heb je nooit eens pauze?' Plaagde hij haar met een por. Hij vond Lizzie zo lief en schattig. Hij was dan ook blij dat ze een band hadden, ze werkten immers veel met elkaar.

[ bericht aangepast op 4 feb 2018 - 23:40 ]

One Who Travels A Higher Path.

4 feb 2018 - 23:27 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

CHARLES ' CHICK ' WHEELER

Being able to hear does not make someone smart.
Being deaf does not make someone dumb.

25 // Dierenverzorger // Doof // @ Dierenverblijven // & Mabel

Gedesoriënteerd kijkt Chick rond binnenin de tent waar een zogenaamd feest wordt georganiseerd voor de nieuwelingen binnen het circus (waar hij deel van uitmaakt). Alhoewel hij zojuist Beau's lippen in de ring goed kon zien, begrijpt hij niet helemaal wat de bedoeling is van het feest en blijft daarom bij de rand van het tentdoek hangen — waardoor hij ziet hoe verschillende personen met elkaar een gesprek aangaan en andere personen de tent vrijwel direct verlaten. Chick zucht zachtjes, aangezien hij geen geluiden op kan vangen die hem vertellen wat te doen in een situatie als deze. Daarbij vindt hij het niet prettig om in een grote menigte te staan, dus besluit hij uiteindelijk een kijkje te gaan nemen bij de dieren die hem nu al nauw aan het hart liggen — ook al heeft hij nog niet actief met ze mogen werken.

Wanneer Chick de dierenbedrijven in het oog krijgt, ziet hij tevens een jongedame staan die hem niet bekend voor weet te komen — wellicht was zij ook nieuw, hij heeft geen tijd gehad om alle nieuwelingen goed te bekijken in de piste van het circus omdat hij te druk was met het bestuderen van Beau's woorden.
'Uh, hallo — Chick Wheeler, nieuwe dierenverzorger.'
Voor even steekt hij ietwat ongemakkelijk zijn hand op, waarna hij blijft staan en rondkijkt om zichzelf een houding te geven. Vrijwel direct richt hij zijn blik weer op de jongedame, omdat hij haar mond in de gate moet houden — wat moeilijk is in deze duisternis.
'Oh ik eh — ben doof, dus ik kijk nogal geobsedeerd naar je mond omdat ik moet liplezen. Oh en ik kan je ook aan mijn rechtse oor horen als je hard schreeuwt. . .'
Wat bleef het toch een leuke introductie om iemand te vertellen dat hij duidelijk moest spreken of simpelweg moest schreeuwen. Chick zuchtte even en duwde zijn handen in de zakken van zijn broek.
'Wie ben jij?'

[ bericht aangepast op 6 feb 2018 - 20:51 ]

•

5 feb 2018 - 2:04 Armadillo is offline

Armadillo 9080

AVA AMELIA AVONS

Burleqsue danseres • 23 • kostuum & attributen tent • William

Zoals gewoonlijk had ze een nummer in haar hoofd zitten en bewoog ze mee op de muziek, terwijl ze haar haren ontdeed van de versieringen. Ava was tevreden over de succesvolle optredens van de avond; ook kwam het niet vaak voor dat ze een tweede show gaven. Dat was niet het enige opvallende van de avond, gezien het niet vaak voor kwam dat er een tiental nieuwe werknemers werden geintroduceerd.
Ava had eerlijk gezegd geen idee hoeveel het er precies waren, gezien haar enthousiasme de overhand had genomen. Nieuwe mensen, betekende nieuwe gesprekken, verhalen en acts. Het was duidelijk te voelen dat niet iedereen er zo’n kijk op had; echter, leek dat Ava weinig uit te maken. Ze vertrouwde Beau zijn beslissingen; dat is immers ooit de reden geweest dat ze hier is beland.
Een rilling schoot door haar lichaam wanneer het blootgesteld was aan een koude windvlaag. Ava’s showoutfit was nu niet bepaald bestendig tegen de kou met enkel een bh en een broekje wat haar intieme gedeelte en navel wist te bedekken. Ze was werkelijk waar verliefd op haar showoutfit, iets wat haar iedere keer weer enthousiast maakte om het podium op te gaan. De beige kleur was iets donkerder dan haar huid en was bedekt met glinsterende borduursels. Echter, vond ze het niet erg om deze aan het einde van de avond in te ruilen voor een andere outfit.
”Ava!”
Ava hoorde de vrolijke stem van William en legde vlug de iet wat zware ketting, die zij zojuist van haar nek had gehaald, op het daarvoor bestemde kussen. Voordat ze de mogelijkheid had gekregen om zich naar hem toe te draaien, voelde ze zijn warme armen om haar heen.
”Zal ik de hemel opbellen? Want volgens mij is hij één van zijn sterren verloren,” zei hij vervolgens.
”Je hebt het nummer niet eens,” plaagde ze om hem vervolgens zelf te knuffelen nadat hij haar uit zijn greep had verlost. Ava kon niet ontkennen dat ze het koud had en behoefte had aan zijn lichaamswarmte.
”Heb je ook de nieuwelingen gezien?” Ava impliceerde al snel dat hij niet al te blij was over hun komst, gezien de serieuze toon die hij had opgezet.
”Bang dat je word verstoten voor een beter act?” ze pruilde en keek naar hem op, waarna ze een glimlach op zette en haar hand kort door zijn haren haalde.
”Ik zou er niet te veel over na denken als ik jou was. Zie het zo; meer mensen om lastig te vallen,” een korte grinnik verliet haar mond. Het was duidelijk dat hij het niet zo makkelijk zou laten gaan, maar Ava vond dat hij ze op zijn minst een kans kon geven. Ze was er ook wel van overtuigd dat hij zou bijdraaien, alleen zou het waarschijnlijk een paar dagen duren.
”Hoe was de extra lange act vandaag? Het publiek leek het wel leuk te vinden, niet? En de slangen nog altijd even glibberig?”
”Ik ben meer dan tevreden met wat we vanavond hebben neergezet,” Ava wreef kort over zijn rug voordat ze zich van hem losmaakte en een grijs vest van haar stoel af raapte.
Ze keerde zich weer naar hem toe en nam waar hoe hij een of ander vaag gebaar met zijn armen maakte. Ava was er niet helemaal van overtuigd wat het moest voorstellen, dus gooide ze het maar op het onderwerp wat hij zojuist had aangesneden.
“De slangen zijn niets veranderd, je zou het eens moeten proberen. Een trapeze act met slangen?”
God – nee, dat zou er nog eens bij moeten komen. Ze is al zenuwachtig wanneer hij zonder slang zijn entree maakt op de trapeze; niet dat William zich hier bewust van was. Het risico dat hij tijdens een show niet met beide benen op de grond beland wilde ze alles behalve groter maken.

[ bericht aangepast op 5 feb 2018 - 2:06 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

5 feb 2018 - 14:07 Aemond is offline

Aemond 35061

Mabel Monroe
" Animals never bite me. Humans do. "

Dierenverzorgster ❁ 22 jaar ❀ Buiten, dierenverblijven❁ Met Chick ❀

Hoewel Mabel de picknicktafels had zien staan met de bijbehorende hapjes en drankjes, had ze zich direct afgezonderd van de rest door de dieren te gaan bezoeken. Ze wist dat het waarschijnlijk niet heel verstandig was om nu al een afstand te creëren tussen haarzelf en alle anderen van het circus, maar ergens kon het haar ook niet veel schelen. Zolang ze haar werk maar kon gaan doen. Wat betekende dat ze vooral de dieren gelukkig wilde maken.
Haar groenbruine ogen waren gevallen op de kooi waar verschillende vrouwelijke katachtigen zaten. Toen ze er voor was gaan staan, bleef ze ademloos toekijken. De dieren waren nog mooier van dicht bij, vond ze, en ze kon dan ook niet wachten om met ze te mogen werken om te zorgen dat ze een zo goed mogelijk leven kregen. Al kon ze er ook niet aan twijfelen dat ze dat op dit moment ook al hadden. Ze zagen er sterk en gezond uit.
“Uh, hallo – Chick Wheeler, nieuwe dierenverzorger.”
Zodra Mabel de onverwachte stem achter zich hoorde, draaide ze zich een kwartslag om waardoor ze haar aandacht deels op die nieuwkomer kon vestigen. Al lag haar interesse nog steeds vooral bij de sierlijke beesten die relaxed lagen te maffen – in tegenstelling tot de leeuw die in een kooi ernaast lag, zijn gebrom was af en toe duidelijk te horen.
Mabel zag de man zijn hand even opsteken en vervolgens om zich heen kijken, maar uiteindelijk vielen zijn ogen weer op haar.
Zelf had ze ook kort haar blik over hem heen laten glijden. Hij zou immers haar nieuwe collega worden. Ze moest naar hem opkijken als ze zijn gezicht wilde zien, zo lang was hij. In het donker kon ze nog net de blauwige kleur in zijn ogen zien.
“Oh ik eh – ben doof, dus ik kijk nogal geobsedeerd naar je mond omdat ik moet liplezen. Oh en ik kan je ook aan mijn rechtse oor horen als je hard schreeuwt…” Hij zuchtte en duwde zijn handen in zijn broekzakken.
Een dove dierenverzorger? Mabel kon niet ontkennen dat ze dat apart vond. In tegenstelling zelfs – ze vroeg zich af hoe dat goed samen ging. Maar hij was aangenomen, dus klaarblijkelijk kon het wel. Al zou ze er zelf ook aan moeten wennen. Ze had nog nooit een doof persoon ontmoet. De kans dat ze zou vergeten dat haar collega doof was, was dan ook groot.
“Ik ben Mabel,” stelde ze zichzelf voor. Als vanzelf verscheen er een klein glimlachje rond haar lippen. Ze had zich de afgelopen jaren nooit hoeven voorstellen. Het zwerfleven was erg eenzaam geweest en ze had dan ook niet veel nieuwe mensen ontmoet. Het feit dat ze er nu weer toe deed en zichzelf kon voorstellen, was dan ook erg verfrissend en ondanks haar afstandelijkheid, wekte het vanbinnen wel een prettig gevoel op.
Toen schoot haar te binnen dat hij waarschijnlijk niet wist wat ze hier deed. “Ik ben ook nieuw hier en net als jij een dierenverzorger.” Ze wist verder niet zo goed wat ze nog moest zeggen. Haar armen hadden al die tijd langs haar lichaam gehangen, ze sloeg ze gauw over elkaar.
In de verte zag en hoorde ze de groep mensen en ze vroeg zich af of ze iets zou misschien als ze besloot om ze niet te vergezellen die avond.
Haar maag knorde luid plotseling luid en ze voelde haar wangen gelijk warmer worden van schaamte. Haar ogen schoten even terug naar Chick, tot ze zich realiseerde dat hij het waarschijnlijk niet eens gehoord had met zijn doofheid.
“Ik denk dat ik wat moet eten,” zei ze en ze probeerde het zo nonchalant mogelijk over te laten komen door een grote glimlach op haar gezicht te zetten. Ondertussen wist ze heel goed dat ze al de hele dag niet gegeten had. Het was misschien wel het meest beschamendste gedeelte van haar jarenlange bedelaarsleventje geweest. Honger lijden was geen onbekend fenomeen voor Mabel. “Uhm, ga je mee?” vroeg ze uit beleefdheid en ze gaf zichzelf een mentale schouderklop dat ze nog wat manieren had weten te onthouden.

5 feb 2018 - 14:23 Frisk is offline

Frisk 8319

Elizabeth 'Lizzie' Taylor

When you ~~can't~~ find the sunshine, be the sunshine

Kokkin ⋆ 18 ⋆ Keuken/eettent ⋆ Met Thomas ⋆ Taart 1, 2 en 3

Ze schrok. Hoewel haar handen behendig al het werk hadden gedaan, was haar hoofd even ergens anders geweest. In de keuken, bij de taarten. En toen stond plots haar antwoord naast haar in haar zij te porren.
"Nog steeds aan het werk? Heb je nooit eens pauze?" Thomas had een glimlach waar Lizzie dol op was en waarvan haar bloemwitte gezicht wat roder werd. Uren later zou ze op een slim en even plagend antwoord zijn gekomen zoals Met wat jij eet?. Maar nu had ze daar noch de moed, noch de spontaniteit voor.
"Euh, goh, zo meteen wel, denk ik?" stamelde ze. Ze had het niet als vraag bedoeld, maar in haar onzekerheid ging haar stem de hoogte in. Ze kuchte even en klopte haar handen weer af aan haar schort, dat ondertussen even vuil was als de rest van haar. Ze dacht ongelukkig aan de plukken haar die uit haar dot ontsnapt waren en nu de woeste vrijheid zochten. Dat alles duurde enkele seconden, waarna ze glimlachte en zich probeerde te herpakken.
"Ik bedoel, ik moet de taa... verrassing nog buiten krijgen, maar daarna kan ik wel eventjes gaan zitten. Denk ik." Ze wilde vertellen dat ze eigenlijk heel nerveus was en dat ze bang was dat het niet goed genoeg ging zijn, maar ze geloofde niet dat iemand haar geklaag interessant zou vinden. Maar die taarten, die moest ze wel echt buiten krijgen. En tenslotte was dit wat Thomas al jaren voor haar leermeester had gedaan en nu... Nu moest hij hetzelfde voor haar doen, toch?
"Zou je me even kunnen helpen?" vroeg ze met al haar moed bijeengeraapt.

Mijn brein breint zoals het breint.

5 feb 2018 - 14:33 Mazino is offline

Mazino 5572

※ Asriel "Asher" Levi Scott ※

23 ※ 5 Jaar messenwerper ※ Buiten in de schaduw ※ Alleen

Met extra enthousiasme had Asher zijn act gespeeld voor het publiek, hij wist dat de nieuwelingen op de eerste rang zaten waardoor hij extra doelborden had laten ophangen tussen het publiek en de nieuwelingen hier en daar kaarten en messen om hun oren hadden gekregen. Jaques was een prima doelwit geweest, hij had vaker ingevallen als doelwit en kende Ashers act het beste van de vliegers waardoor hij het genoegen had bekogeld te worden met scherpe objecten. Tot Ashers genoegen stond Jaques altijd netjes waar hij moest staan waardoor het voor Asher weinig moeite kostte om een goede impressie achter te laten voor het publiek.

Na zijn optreden had hij in alle rust zijn kostuum gewisseld voor normale kleding en nog even een rondje over het terrein gelopen voordat hij zich naar het feest begaf. Asher stond wel bekend om zijn afwezigheid bij feestjes, maar zo nu en dan verplichtte hij zich om er naartoe te gaan. Dat was ook vanavond het geval. De nieuwelingen die op het feest aanwezig zouden zijn, was genoeg reden voor hem om wel aanwezig te zijn, eventjes. Vanuit zijn plekje in de schaduw keek hij hoe ze door de artiesteningang naar buiten werden geleid en voor het eerst zicht hadden op het circusterrein, hun nieuwe thuis. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht, de hele show en hun behandeling was duidelijk indrukwekkend geweest precies zoals Beau gewild had. Asher keek naar Lizzy die druk in de weer was met alles op de tafels en naar Thomas die bij haar ging staan. Asher keek naar iedereen, een voor een, langzaam, terwijl ze met elkaar in gesprek raakte. Asher keek graag en zijn plekje in de schaduw, kijkend naar de rest was precies waar hij graag stond.*

[*Feel free to disturb him :p]

[ bericht aangepast op 5 feb 2018 - 17:19 ]

Do it scared, but do it anyway.

5 feb 2018 - 14:56 Necessity is offline

Necessity 5623

~~RICHARD~~ BEAU DAWN ~~JR.~~
26 years - Owner

We all die. The goal isn’t to live ~~forever~~. The goal is to create something that will.

Beau had zich niet meteen in de menigte begeven na het vertrek van het publiek, maar had zich aan de rand teruggetrokken, vanwaar hij iedereen goed kon zien. Alles was precies zo gegaan zoals hij gepland had. Het publiek had, ondanks dat de show kleiner was dan de bedoeling is, genoten van alle acts en achteraf waren meerdere mensen nog naar hem toegekomen om hem te complimenteren met de show. Het was niet voor niets dat hij er meestal voor zorgde bij de uitgang aanwezig te zijn na de show. Mensen, vooral de rijke mensen dan, maakten graag een praatje met hem en zolang hij de galante eigenaar zou zijn die ze graag te woord stond, was de kans dat ze nog een keer terug zouden komen of het circus zouden aanraden groter. Sommige mensen kende hij inmiddels van voornaam, zo vaak zag hij ze verschijnen.
Langzaam liet hij zijn blik over de mensen voor hem glijden. Stuk voor stuk hadden ze iets bijzonders, al moest het bij sommigen nog tot uiting komen. Ze moesten dat wel hebben, anders hadden ze hier niet gestaan. Om de nieuwelingen in te werken, moest het circus tijdelijk dicht, wat hem financieel een flinke klap gaf. Hij moest van elk van hen zeker zijn dat hij het geld dat hij nu misliep, maar wel moest betalen aan lonen, ook weer terug zou verdienen.
Had hij spijt van zijn keuzes? Nogmaals keek hij naar de mensen. Nee, dat had hij niet. Als hij wilde dat het circus nog meer groeide, dan was hij genoodzaakt offers te maken. Alles moest groter, spectaculairder. Dat sommigen niet inzagen dat zijn manier dé manier was om groei voor elkaar te krijgen, was niet zijn fout. Dat ze vertrokken waren ook niet.
Hij zag de blikken van een paar mensen op hem wel, maar hij negeerde ze. Het was nu niet zijn bedoeling om te gaan speechen. Hij wilde eerst zien hoe de nieuwelingen zich onder de oude garde zou gaan mengen.
Hij pakte het gouden zakhorloge, een erfstuk van zijn vader, uit zijn zak om te kijken hoe laat het was. Tenminste, dat was de bedoeling geweest. In plaats daarvan liet hij het kleine ding uit zijn handen glippen, waardoor hij op de grond terecht kwam. Beau vervloekte zichzelf in zijn hoofd hiervoor. Het feit dat hij mank liep en dat dat voor iedereen altijd zichtbaar was, was al iets waar hij een hekel aan had. Laat staan als hij zoals nu in het volle zicht van iedereen – al waren de meesten wel met elkaar in gesprek, er waren er altijd wat die hun baas in de gaten hielden – met veel moeite door zijn been zoiets kleins van de grond op moest rapen. Maar het dure horloge op de grond laten liggen was ook absoluut geen optie.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

5 feb 2018 - 17:08 Blackbeack is offline

Blackbeack 3235

Neuwe praat topic

"Do you believe monsters are born or made?"

5 feb 2018 - 17:18 Blackbeack is offline

Blackbeack 3235

~~Sheridan~~ 'Leana' Dawn
"If you kick me when I'm down, you better pray I don't get up."

24 years • 'Catwoman' • Met Chester

Leana's blik bleef in alle rust op de grotendeels onbekende gezichten hangen. Eigenlijk had ze zich alleen bemoeid met de nieuwe dierenverzorgers, en toen het erop aankwam ook met de nieuwe jongen voor de paardenact. En het allerliefst had ze ook een blik geworpen op het zusje van Angus, maar jammer genoeg was dat er niet van gekomen. Volgens Beau had het meisje een 'zeker potentieel', een zinnetje dat ze haar broer in de jaren vaker had horen uiten. Ze wist dat hij er oog voor had, en toch was Leana meer dan sceptisch over het feit dat ze aangenomen was.
De tijd zal het leren, dacht ze met een al snel licht verveelde zucht bij zichzelf, terwijl ze met haar ogen op zoek ging naar het meisje in kwestie. Maar voor ze iemand kon ontdekken die enigszins op Angus leek, was een ander figuur op haar afgestapt. Het eerste wat haar aan hem opviel, was zijn knalrode haar. Het tweede zijn lange, brede lijf waardoor haar smalle figuur in één klap weg had kunnen vallen als ze zelf niet redelijk lang was geweest.
"Wauw," hoorde ze hem zeggen toen hij bij haar was aangekomen. “Wat is je geheim?”
Leana's hazelkleurige ogen gleden opvallend langzaam zijn richting op, aangezien ze nog niet echt de moeite had genomen werkelijk naar zijn gezicht te kijken. Haar armen zakten van elkaar af, vonden steun bij de houten tafel waar ze tegenaan stond. Doordat ze haar hoofd nu gedraaid had, werd haar gezicht niet langer verstopt door haar dikke krullen.
“Ik heb altijd al zo’n explosief kapsel als de jouwe willen hebben – past goed bij mijn haarkleur is mij verteld,” ging hij verder, net op het moment dat Leana hem had willen vragen waar hij het precies over had. Daarbij had hij een hand uitgestoken naar zijn eigen opvallende lokken. Ondanks de serieuze ondertoon die hij bij het gesprek introduceerde, schoof één van zijn mondhoeken omhoog.
Leana keek hem een paar tellen in stilte bedenkelijk aan, waarbij haar lippen zich lichtjes naar voren duwden. Ze probeerde in een kort moment te bedenken welke positie hij zou moeten te komen vervullen, en eigenlijk was het haar al redelijk snel duidelijk. Al was het alleen maar door de pretlichtjes die in zijn ogen waren verschenen tijdens zijn uitspraken.
"Ik weet niet wie dat tegen je heeft gezegd, maar hij loog," antwoordde ze, met haar typerende kleine glimlachje rond haar lippen. Het was de glimlach die de botheid van zulke opmerkingen voor het grootste deel van de wereld zodanig verborg, dat ze er mee weg kon komen. Vanuit haar ooghoeken zag ze mensen staan bij de kooien van haar katten, waardoor ze onwillekeurig omkeek. In eerste instantie had ze op willen staan, maar toen herkende ze de twee nieuwe dierenverzorgers en liet zich weer tegen de picknicktafel aanleunen.
Het waren wederom twee nieuwelingen waarvan Leana nog niet helemaal wist wat ze ervan moest vinden. Maar ze was nou eenmaal een stuk nuchterder ingesteld dan Beau, die naar haar idee in elk persoon wel 'potentie' zag.
Haar aandacht ging terug naar de roodharige man naast haar, bij wie haar kin net iets omhoog moest om hem recht aan te kunnen kijken. "Laat me raden, jij was de leukste thuis?" vroeg ze met een dubbelzinnige toon, en hield haar hoofd ietwat schuin.

[ bericht aangepast op 5 feb 2018 - 18:19 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Index RPG Actieve Topics Zoek