Dat mijn kat een raar beest is, wist ik al, maar nu ben ik echt helemaal klaar met haar.
Als je een kat bent - een lieve huis-tuin-en-keuken-kat - dan is het de bedoeling dat je óf je behoefte buiten doet, óf in de kattenbak. Ik kan je vertellen dat mijn kat daar bijna letterlijk schijt aan heeft. Ik wist dat mijn kat af en toe een plasje deed onder de kast, maar dit was maar eens in de twee maanden ofzo. Gister vond ik twee opgedroogde poeltjes kattenpis in iedere hoek van de kamer - uiteraard precies waar allemaal snoeren van lampen samen komen. Dus, ik ruimde ze op, als het lieve baasje dat ik ben, en zorgde ervoor dat mijn kat 2 uur de woonkamer niet in mocht (maar nog wel toegang had tot de SCHONE kattenbak en voedsel/water, want ik ben geen barbaar). Ik hoopte dat ze de hint snapte, blijkbaar niet.
Vandaag liep ik de keuken uit de woonkamer in, en mijn hart maakte een sprongetje want in datzelfde hoekje van de kamer zat een harige zwart met witte vlek. Ondertussen zat mijn broertje in diezelfde kamer al de hele ochtend achter de playstation te gamen, en had geen flauw benul dat de kat zojuist weer had zitten pissen (i mean, dat ruik je toch). Maar goed, ik liep naar mijn kat toe, die nog steeds in de hoek stond, en toen hebben we elkaar vijf seconden aangestaard voor ik haar optilde en het huis uit zette. Ik zweer dat als ze had kunnen praten, dat ze iets van 'Alsjeblieft Chris, deze is voor jou - jij piswijf' had gezegd. Daarna heb ik het zo goed als het kon opgeruimd, want op elke plek waar ze ooit heeft gepist is het helemaal in het hout getrokken, en de bijna schone kattenbak verschoond. En nu zijn we hier.
Zo, dat is er uit. Heeft er iemand ook last van eigenwijze katten, of een idee hoe ik dit op kan lossen? Ik hoor het graag, want daar word iedereen vrolijker van - en de vloer ook, trouwens.
There are poems inside of you that paper can't handle