Oké, dus dit wordt best wel een rant topic. Like, als je iets van advies hebt, dan hoor ik het graag. Maar zelf weet ik het atm even niet :')
Dus, vier jaar geleden leerde ik op mijn opleiding twee klasgenoten kennen, laten we zeggen A en B. En A en ik waren in het begin best wel close, beetje flirterig maar het liep op niets uit omdat ik dat zelf ook niet voor ogen had. Bovendien was zijn vriendin net bevallen van hun dochtertje dusja. Een paar maanden later kregen B en ik een relatie en we zijn nu nog bij elkaar, al is het erg onstuimig geweest en met heel veel ups en downs, zoals ik wel vaker hier gepost heb.
De laatste tijd heb ik het echter heel moeilijk met A. Om te beginnen is hij geboren met een gouden lepel in zijn mond. Nu interesseert me dat niet zoveel, maar hij en mijn vriend wonen inmiddels samen omdat ze gezamelijk een stage doen. Ik probeer twee keer in de maand langs te komen voor een weekend en elke keer doet hij niets. Letterlijk. Af en toe wilt hij wel eens frituren voor het avondeten, maar hij betaald nooit boodschappen of laat staan dat hij even meeloopt naar de supermarkt (die letterlijk 1 minuut lopen is van hun huis). Sterker nog, ik betaal vaker voor eten enz dan hijzelf en ik woon hier niet eens. Mijn vriend en ik zijn allebei niet van het poetsen, maar we ruimen wel op, maken het aanrecht schoon en doen de was. A zelf doet eigenlijk niets. Hij kookt ook niet, maar laat mijn vriend dat doen. Het enige wat hij doet, is zijn afwas op het aanrecht zetten zodat zijn bureau altijd opgeruimd is. Inmiddels ben ik het echt zat. Deze week was hij er niet vanwege de feestdagen, dus mijn vriend en ik hadden gisteren eten voor onszelf gehaald omdat vandaag natuurlijk alles dicht is. Krijgen we rond vier uur een appje:
'Yo, ik eet mee vanavond.'
Ja, uh, hallo? Toen we zeiden dat de winkels dicht waren, zei hij dat we dan maar alvast moesten bestellen. (Wat we uiteraard niet gedaan hebben).
Dus, terugkomend op het gouden-lepel gedeelte: hij is verwend en ik begin het aan alles te merken. Hij heeft ook veel meer geld te besteden dan mijn vriend en anders staan papa en mama nog wel gereed om over te maken, en juist daarom neem ik het hem zo zwaar kwalijk dat mijn vriend nu grotendeels de boodschappen moet betalen. Ook dingen als: 'yo, als je toch naar de winkel gaat, kan je dan meteen mijn ov opladen?' enzovoort. Nu is mijn vriend echt wel iemand die niet over zich heen laat lopen, maar mij irriteert het. Ook omdat ik soms opmerkingen krijg als:
'Ben je hier nou nog steeds?'
'Ja, maar je komt niet elk weekend langs. Ik wil ook rust.' (Note: hij heeft zijn eigen slaapkamer terwijl mijn vriend in de woonkamer moet slapen en ik dus ook. Als wij willen slapen, zit hij nog gamend en schreeuwend achter zn pc in de woonkamer). Als ik daar dan iets van zeg, doet hij het heel snel af als een geintje en iets wat gewoon verkeerd geformuleerd is.
Daarnaast weet ik niet meer wat onze vriendschap nog voor hem betekend. Like, ik heb altijd voor hem klaar gestaan. Van hem laten afkijken met toetsen en de schuld op me nemen toen we betrapt werden, tot jurdische processen omdat hij zijn dochtertje niet erkent heeft en hij en zijn vriendin uit elkaar zijn. Hij kon me 's avonds laat huilend opbellen door die eerder genoemde toestand en ik heb altijd naar hem geluisterd. Als m'n vriend en ik uit elkaar waren doordat hij weer met z'n ex bezig was, dan ging A doodleuk met hun mee leuke dingen doen terwijl ik ook wel een schouder kon gebruiken om op te huilen. Als ik hem dan vervolgens vertelde hoe het voor mij voelde, beloofde hij langs te komen, maar wilde hij eigenlijk alleen maar met me naar bed en maakte hij misbruik van het feit dat ik zo geëmotioneerd was. Nog steeds voel ik me gewoon gekwetst omdat hij zo met me omgaat, en me in 1 keer liet vallen voor die ex van m'n vriend. Dan zegt hij:
'Ik ben neutraal. Ik ben bevriend met jou, en met B. Zijn ex heeft een punt in deze ruzie, en jij ook.' Like, ik snap dat je neutraal bent. Maar ik was er altijd voor hem en die ex van mijn vriend kent hij amper. Het is letterlijk 'vriendin van' en meer niet. Vraag ik dan teveel van hem door te verwachten dat hij me niet zomaar in de steek laat?
Anyway, dat ligt nu redelijk achter ons maar nu hoor ik van mijn vriend dat zijn ex hem heeft verteld dat hij haar probeert te versieren (wat waar is, hij heeft zelf de gesprekken gelezen) en dat voelt als een soort messteek in m'n rug. Idk why. Al met al kan ik A echt niet meer uitstaan de laatste tijd en praten werkt niet, want hij praat altijd met je mee. Het is altijd:
'Je hebt een punt, sorry' maar hij meent er niets van en hij veranderd ook niet. Hij praat iedereen naar z'n mond en ugh. Ik kan vreselijk met hem lachen en ik wil ook echt die vriendschap wel houden maar ik kan er niet meer mee omgaan.
Anyway, thanks voor het lezen en neem lekker een koekje <3 
Maflodder -> Rozenthee / "Would you like an adventure now, or shall we have tea first?"
<
