• The Gifted

    They look like us
    They act like us
    They talk like us
    But they are nothing like us
    They are stronger than us
    They are faster than us
    They are smarter than us
    They are the gifted

    Het is het jaar 2245, we leven in een wereld waar niet alleen meer “normale” mensen bestaan. Nee we leven in een wereld waar mensen bestaan die de normale mens overstijgen. Mensen die sneller, slimmer of sterker zijn dan jij of ik, een foutje van de wetenschap worden ze vaak genoemd door de overheid. Een bedreiging voor de mensheid, zoals ze door veel mensen worden genoemd. Of The Gifted, zoals ze zichzelf noemen. 100 jaar geleden voerden wetenschappers onderzoeken uit op mensen, ze probeerden “De perfecte mensheid” te creëren, maar faalden keer op keer. Wat ze echter niet zagen aankomen waren de generaties die zouden komen, kinderen die geboren werden met speciale krachten, krachten die zich begonnen te uiten toen de kinderen in de puberteit kwamen. Lange tijd leefden deze mensen als “gewone” mensen onder ons, maar nu worden ze behandeld met angst en wantrouwen. De overheid doet er alles aan deze mensen op te sporen en in speciale gevangenissen te stoppen waar ze de rest van hun levens zullen wegkwijnen, zodat ze de mensheid kunnen beschermen. Echter is er één beweging die een ander plan heeft voor deze mensen, deze beweging bestaat uit een groep wetenschappers, wetenschappers die zich schuldig voelen en iets terug willen doen. Deze beweging spoort de mensen op vanaf het moment dat hun krachten zich voor het eerst openbaren, en neemt deze mensen mee naar een speciaal onderzoekscentrum, waar ze de rest van hun levens zullen doorbrengen in dienst voor de wetenschap. Of toch niet? Want wat gebeurt er als ze besluiten samen te werken en proberen te ontsnappen? Of als er onderling ruzies uitbreken?


    It’s a burden, yes, but it’s also a gift
    Wat spelen wij?
    Wij spelen The Gifted, en de onderzoekers die zich in het onderzoekscentrum bevinden. Het onderzoekscentrum is een compleet afgesloten gebouw met extra voorzieningen en beveiliging om The Gifted hierbinnen te houden. Van de buitenkant ziet het gebouw eruit als een verlaten bouwval, maar van binnen is het hartstikke modern. Binnen het gebouw zijn verschillende ruimtes die allemaal open en toegankelijk zijn voor The Gifted. Zo is er een enorme woonkamer, bibliotheek, eetzaal, zwembad, sportveld en natuurlijk de slaapkamers. Slaapkamers worden gedeeld met 1 ander persoon.
    Ook zijn er onderzoeksruimtes, hierin worden tests en onderzoeken gedaan naar The Gifted en zijn er ruimtes waar (psychologische) gesprekken gevoerd kunnen worden. Deze ruimtes zijn alleen toegankelijk voor de wetenschappers.
    Mocht een van The Gifted zich zo erg misdragen en een gevaar vormen voor zichzelf, of anderen dan is er een isoleercel aanwezig.

    Dagelijks is er een planning voor The Gifted, die ziet er als volgt uit:

    07:00 – 08:00 Ontbijt
    08:00 – 10:00 Sport
    10:00 – 12:30 Onderzoek/gesprek of vrije tijd
    12:30 – 13:30 Lunch
    13:30 – 17:00 Onderzoek/gesprek of vrije tijd
    17:00 – 18:30 Avondeten
    18:30 – 20:00 Verplicht socializen (In de woonkamer zitten)
    20:00 – 22:00 Vrije tijd
    22:00 – 06:00 Op de kamers (slapen)
    De regels

    *De huisregels van Q
    *Reservaties blijven 48 uur staan
    *Perfecte personages bestaat niet
    * We blijven vriendelijk tegen elkaar
    * Relaties en 18+ is toegestaan, hou het wel netjes, eventueel onder een spoiler met een waarschuwing erbij
    *Minimaal 1 keer in de week en post plaatsen, als dat niet lukt geef dan op tijd aan
    *Ik ben de degene die topics aanmaakt, tenzij anders aangegeven
    *Ik maak de kamerindeling, voorkeur aangeven mag
    * Maximaal 2 rollen per persoon
    * Gifts eerlijk verdelen
    *Tips zijn welkom


    You can’t escape what you are


    De Kamerindeling


    Wetenschappers:
    Ieder een eigen kamer.

    The Gifted
    Aerson & Jason
    Boyd & Aiden
    Blaze & ...
    Teuntje & Robin
    Dawn & Tess
    Tenley & ...

    De rollen



    The Gifted

    Jongens
    * Boyd Jason Sadler ~ AdoreDelano ~ Telekinesse ~ FC: Ethan Dolan
    * Aerson Noah Arslan ~ _Iridescent ~ Pyrokinese
    *Jason Nicolas Addams ~ Garrett ~ Sensory Manipulation
    * Aiden Kellin Nowee ~ AdoreDelano ~ Shapeshifting ~FC: James Charles
    * Blaze Miller ~ Undentified ~ Emotion Control
    *

    Meiden
    * Dawn Emily Morgan ~ lilangel ~ FC: Natalie Alyn Lind
    * Teuntje Sonnhild Aslan ~ changements ~ Helderhoren ~ FC: Dasha Sidorchuk
    * Robin Emmaline Connor ~ FreeThyself ~ Weather Manipulation ~ FC: Megan Fox
    * Tess Cleo Livingstone ~ WrittenWords ~ rapid cell regeneration - Afwezig
    * Tenley Cyra Reglin Tulua ~ Umbrakinesis/Darkness Manipulation ~ FC: Bridget Satterlee - Afwezig

    Wetenschappers

    Jongens
    * Maxim Roswald ~ h1gh ~ FC: Matthew Daddario
    *

    Meiden
    * Leona Julia Clark ~ WrittenWords ~ - Afwezig
    *

    Invullijstjes

    Rol: (Gifted of wetenschapper)
    Naam:
    Leeftijd: (Gifted: 18 – 25 & Wetenschapper: 24 – 30)
    Uiterlijk:(FaceClaim)
    Innerlijk:
    Gift (indien Gifted): (Snelheid, extra sterk, slimheid)
    Relaties:
    Geschiedenis/Biografie: (Denk aan, hoe lang zit hij/zij al in het centrum, hoe heeft The Gift zich voor het eerst geuit)
    Extra's:


    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 5 jan 2018 - 20:29 ]


    When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

    MT

    Mt. Is er nog een speciaal event of iets of een moment van de dag waar we beginnen?

    [ bericht aangepast op 9 dec 2017 - 20:36 ]


    Do it scared, but do it anyway.

    WrittenWords schreef:
    MT

    Mt


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Garrett schreef:
    Mt. Is er nog een speciaal event of iets of een moment van de dag waar we beginnen?


    Ik dacht misschien gewoon begin van de dag? Even in komen 😋 tenzij iemand een ander leuk idee heeft natuurlijk


    When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

    .

    [ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 9:25 ]

    .

    [ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 9:26 ]

    ☆ Jason Nikolas Addams ☆

    24 - Sensory manipulation - Eetzaal - Lonely - outfit - Listening to: 1, 2 & 3


    Eindelijk was het tijd voor ontbijt. In een simpele, donker grijze joggingbroek, een wit shirt en een koptelefoon op liep Jason naar de eetzaal waar het ontbijt al klaar stond. De wallen onder zijn ogen waren weer eens goed zichtbaar en met een boek en een tas, was het hele plaatje weer compleet. Het was niet vreemd om Jason zo te zien, de meeste mensen in het centrum wisten dan ook dat ze hem prima konden aanspreken. Het boek belandde op een tafel naast een bord met kruesli en yoghurt en een pen en een notitieboekje kwam uit zijn tas tevoorschijn. Rustig begon Jason verder te lezen waar hij gebleven was. Ondertussen was hij ongeveer op een kwart van zijn boek terwijl hij het gistermiddag uit de bibliotheek gehaald had.

    Voor een moment staarde Jason naar zijn kom kruesli en zijn koptelefoon speelde drie soorten muziek in zijn oren zoals gewoonlijk. Dit was een van die momenten dat hij gewoon gek werd van zijn hoofd, maar er was niks dat zijn hoofd kon stoppen. Jason had al zo extreem veel informatie en afleiding in zijn hoofd gestampt in de hoop dat het eindelijk eens zou stoppen met nadenken, maar nee, zijn hoofd stopte nooit met nadenken. Hij zuchtte en nam een hap van zijn kruesli terwijl hij de pagina's van zijn boek scande en dingen noteerde. Zijn linkerhand bracht gecontroleerd zijn lepel naar zijn mond, terwijl hij met zijn pen tikte als hij niet aan het schrijven was. Ergens was hij benieuwd of Aerson al uit zijn bed was, gezien hij zelf om zes met zijn boek naar de bibliotheek gelopen was. Niet omdat Jason zo graag vroeg op stond, maar meer omdat het hem al moeite genoeg gekost had om een magere vijf uur te slapen en teveel wakker in zijn bed liggen was niet goed voor hem.

    Jason dacht na over hoe zijn nachten gingen voordat hij bij het onderzoekscentrum kwam. Alleen in zijn kamertje was het prima om 's nachts lang door te gaan, maar met een kamergenoot werd dat meestal niet gewaardeerd. Toch zorgde een kamergenoot er niet voor dat Jason meer sliep. Zijn hoofd werkte te snel om mentaal moe te worden en in slaap te vallen, fysieke moeheid ondervond hij wel, maar dat was wel te verbeteren door een aantal uur op zijn bed te liggen. Niet ideaal, maar het moest maar gezien Jason er niet van hield om met al zijn problemen naar een onderzoeker te gaan voor een middeltje om het op te lossen.


    ☆ I'm like four days past my bedtime ☆

    [ bericht aangepast op 11 dec 2017 - 20:11 ]


    Do it scared, but do it anyway.

    DAWN EMILY MORGAN
    ««« Outfit | Bedroom - > Restaurant | Alone »»»

    Nog voordat de wekker was gegaan had Dawn haar ogen al geopend. Nog wat slaperig kwam ze overeind waarna haar ogen naar het bed van haar kamergenote gleden, welke leeg was. Dawn haalde een hand door haar lange blonde haren en besloot er niet te lang over na te denken waar haar kamergenote zich bevond en liet zich uit haar bed glijden. Ondanks dat Dawn wel degelijk een ochtendmens was, had ze, sinds ze in het onderzoekscentrum was beland, toch een hekel aan de ochtenden gekregen. Ze voelde zich niet bepaald thuis in het onderzoekscentrum, en tot nu toe was het haar ook nog niet echt gelukt om vrienden te maken. Een zachte zucht verliet haar lippen, nieuwe dag, nieuwe kansen besloot ze. Ze had vandaag tenminste een gegronde reden om iemand aan te spreken, en ze hoopte van harte dat dat misschien wel zou leiden tot een vriendschap, of in ieder geval leuk contact.
          Na een snelle douche te hebben genomen en wat kleren te hebben aangetrokken, stond Dawn nu voor de spiegel. Ondanks dat ze niet heel ijdel was, hield ze er toch van om er leuk uit te zien en dus mocht een laagje make-up op haar gezicht niet ontbreken. Na nog wat parfum op te hebben gespoten besloot ze dat het tijd was om naar het restaurant te gaan, en opnieuw een poging te doen zich onder de anderen te mengen.
          Eenmaal aangekomen in het restaurant liet ze haar ogen door de ruimte heen glijden en beet ze zacht op haar lip, er waren nog niet veel mensen. Rustig liep ze verder het restaurant in en pakte ze een dienblad, enigszins lusteloos legde ze er een boterham op en vulde ze een glad met sinaasappelsap. Ondanks dat ze wist dat het ontbijt de belangrijkste maaltijd van de dag was, had ze er toch een hekel aan. 's ochtends was het altijd net alsof haar maag oorlog met haar wilde voeren, iedere hap die ze nam wilde er eigenlijk meteen weer uit. Maar toch bleef ze volhouden en zou ze haar ontbijt gaan eten.
          Dawn pakte nog wat nutella voor op haar boterham en verplaatste zich toen naar een tafeltje waar ze aan ging zitten. Ondanks dat ze er voor had kunnen kiezen om bij de mensen aan tafel te gaan zitten die er al waren, koos ze toch een plaatsje aan de zijkant, zodat ze alles goed kon overzien, zodat ze het zou zien wanneer er anderen binnen kwamen. Ze wilde zich immers ook niet opdringen aan anderen.

    [ bericht aangepast op 10 dec 2017 - 19:47 ]


    When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

    Boyd Jason Sadler

    Bedroom - Tess




    Ik had een hekel aan wakker moeten worden. Het geluid van de wekker was standaard te hard en na het ding een klap te hebben verkocht, draaide ik me nog een keer om. Ik was zo'n persoon dat eerst tien keer moest snoozen, voordat ik besefte dat ik te weinig tijd had en me moest haasten, voordat ik me bes uit kwam. Ik bromde bij de goedemorgen en trok als automatisch een vies gezicht bij de ochtendkus. Het was het moment dat ik voor het eerst mijn ogen opende.
    'Ga eerst je tanden poetsen, viespeuk.' Ik was geen ochtendmens. Ik was dan ook blij toen Tess me weer met rust liet en draaide me op mijn buik om mijn ogen weer te sluiten. Nog heel even liggen. Ze gaf me er enkel niet heel lang de tijd voor. Ik bromde weer toen ze affectie zocht en opende langzaam een oog.
    'Doe niet zo opgewekt.' Ik kon er maar niet aan wennen dat mensen werkelijk normaal wakker konden worden 's ochtends en dan de neiging hadden om contact te zoeken met andere mensen. Het duurde bij mij minstens een uur, voordat ik je niet dood wilde steken als je tegen me sprak. Niks persoonlijks. 'Ja heb je wel nodig, je stinkt.' Ik opende nu ook mijn andere oog en grijnsde onwillekeurig. Ik draaide van haar af op mijn rug en wreef even met mijn handen over mijn gezicht.
    'En ik ook. dus kom.' Met veel moeite kwam ik overeind en zonder enige schaamte liep ik naar de badkamer, waar ik de douche alvast aanzetten en eronder stapte. Tess zou vanzelf wel komen. Ik was nooit zo afhankelijk, maar al helemaal niet in de ochtend. Niet voordat ik drie koppen koffie op had.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    .

    [ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 9:26 ]

    Boyd Jason Sadler

    bedroom -> Eetzaal




    Ik genoot van het warme water wat over mijn lichaam liep en werd al een beetje meer wakker. Nog niet zo wakker dat ik eraan dacht dat er iemand bij zou komen en niet kwam. Die realisatie kwam pas toen ik uiteindelijk gedoucht en wel weer mijn slaapkamer inliep en deze leeg was. Natuurlijk was ze weg. Het deed me enkel weinig en misschien vond ik het juist wel fijn 's ochtends even tijd voor mezelf te hebben, voordat het verplichte gezellig doen weer begon. Ik kleden me dan ook rustig aan en deed mijn haar goed in de spiegel. Aangezien het nog redelijk nat was, kon ik er niet heel veel mee, dus na een paar keer mijn hand erdoorheen te hebben gehaald, liet ik het zitten. Op mijn gemak slenterde ik naar de eetzaal, waar ik zonder eerst rond te kijken, eerst koffie ging halen. Het eten sloeg ik over. Het duurde altijd even voordat ik iets naar binnen kreeg. ik klemde mijn handen rond de nu gevulde beker en keek voor het eerst de zaal rond. Ondanks dat ik 's ochtends niet de persoon was die praten en van gezelschap genoot, wilde ik toch niet alleen zitten. Dus sloot ik me aan bij Tess, die bij een meisje zat die ik niet kende. 'Lekker gedoucht?' Grijnsde ik onschuldig, alsof ze niet boos op me zou zijn. Langzaam dronk ik van mijn koffie. Mijn oog viel even op het nieuwe meisje, maar ik zei niks. Keek haar enkel even onderzoekend aan, waarna mijn blik weer naar Tess gleed.

    [ bericht aangepast op 11 dec 2017 - 17:00 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Aiden Kellin Nowee

    Eetzaal - Alone




    Mijn wekker ging eerder dan die van de meeste. Ik kwam redelijk soepel me bed uit en stapte meteen onder de douche. Het warme water zorgde ervoor dat ik wakker werd en ik waste me grondig. Ik verbleef wat langer onder de douche dan normaal, waardoor ik iets meer haast moest maken toen ik er eindelijk onder vandaan kwam. Ik droogde me snel af en trok een makkelijk setje kleding aan, dat bestond uit een skinnyjeans en een hoodie. Iets waar ik meer tijd in stak was mijn make-up. Al waren we verborgen voor de buitenwereld, Ik moest er nog steeds goed uitzien en daar stak ik dan ook behoorlijk wat moeite in. k bracht dan ook een lange tijd voor de spiegel voor. Eenmaal klaar, stapte ik in mijn schoenen en verliet ik mijn slaapkamer om naar de eetzaal te vertrekken. Ik liep naar binnen en pakte meteen een bord om ontbijt op te leggen. Het werd een kop thee en twee croissantjes met jam, waar ik de ochtend mee ging vullen en ik ging aan een willekeurige tafel zitten, waar ik alles heel langzaam naar binnen werkte en mijn rooster nakeek voor vandaag. niet dat het echt nodig was. Elke dag hier was hetzelfde. Toch keek ik het elke ochtend na. Het was een stomme tik die ik niet ging verleren. Ik had altijd al een ding gehad met structuur.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''



    Aeron Noah Arslan

    Pyrokinese ☸ 23 y/o ☸ Eetzaal w/Jason ☸ Outfit


    Een zucht rolde over mijn lippen terwijl ik de wekker uitzette. Zonder op te kijken wist ik dat Jasons bed al opgemaakt was. Die vroege vogel was er nooit wanneer ik wakker werd. Hoe hij het kon volhouden, was mij een raadsel. Kreunend schoof ik mijn deken opzij en stapte, met tegenzin, uit bed. Ik pakte eerst mijn telefoon om muziek te openen. De kamer had ik heerlijk voor mezelf, dus ik zette mijn muziek luidop en liep richting de badkamer om een snelle douche te nemen. Luid zong ik mee met Dave Bickler. Hoe oud het liedje mocht zijn, het bleef toch mijn favoriet. Na enkele songs later, kwam ik weer schoon uit de badkamer. Vervolgens droogde ik me af en kleedde in sneltreinvaart om in een zwarte broek en shirt. Nadat ik de muziek had afgesloten, sloot ik de deur van de kamer achter me dicht en liep richting de eetzaal.

    Direct liep ik richting het open buffet en pakte een dienblad. Terwijl ik wat ontbijt voor mezelf haalde, keek ik om of ik een bekend gezicht zag. Al snel zag ik Jason, weer met boeken om hem heen. Die jongen was niet goed bezig. Zonder na te denken, pakte ik nog extra sandwiches met ham en liep richting hem toe. Ondertussen had hij zijn spullen al opgeruimd. Nog voordat ik tegenover hem plaatsnam, zag ik al zijn wallen. ‘Dude, je ziet er niet uit,’ zei ik zoals gewoonlijk en begon al aan mijn sandwich. Ik was onderhand wel gewend om hem zo te zien. Lichtjes schudde ik met mijn hoofd terwijl ik mijn dienblad richting zijn kant duwde. ‘Met alleen kruesli zit je niet vol, ik heb wat extra's meegenomen.’ Al snel begon ik met de volgende sandwich. Aan mijn uiterlijk was het misschien niet te merken, maar ik was een vreetzak. Ontbijt, lunch, avondeten, tussendoortjes. Geen enkel sloeg ik over. Genietend nam ik nog een hap en keek Jason weer aan. 'Krijg je geen hoofdpijn?' vroeg ik nieuwsgierig. Weinig eten, geen slaap en veel boeken waren geen goede combinatie.


    [ bericht aangepast op 11 dec 2017 - 21:52 ]

    ☆ Jason Nikolas Addams ☆

    24 - Sensory manipulation - Eetzaal - Aeron - outfit - Listening to: 1, 2 & 3


    "Och, ik zie er nooit goed uit volgens jou," reageert Jason met een glimlach als hij Aeron hoort. De berg sandwiches die die jongen meenam van het buffet was zoals gewoonlijk weer meer dan iemand zou verwachten bij Aeron. Jason had nog steeds zijn koptelefoon op, ondanks dat hij in gesprek raakte met iemand. Eigenlijk was elke dag bij het onderzoekscentrum praktisch hetzelfde. Mensen gedroegen zich vaak zoals ze zich altijd zouden gedragen. Interessant, het klonk als een goed experiment om te kijken of hij zo toekomstige gebeurtenissen en reacties op dingen kon voorspellen.

    "Thanks, maar geen honger. Ik eet straks na sport wel wat ofzo." Zelfs dit ging zoals gebruikelijk, Jason begon weer met zijn pen op tafel te tikken en het duurde niet lang voordat zijn notitieboek weer op tafel lag. "Jawel, soms, nu niet though. Meestal als ik nachten niet slaap," zei de jongen terwijl hij druk dingen aan het noteren was over het nieuwe experiment dat hij bedacht was en nog een hap kruesli nam. Soms verbaasde het Jason nog hoe snel zijn hoofd informatie kon verwerken, maar in de meeste gevallen was het vooral handig, zoals nu.
    "Jij wel goed geslapen?" Jason vermoedde dat het antwoord ja ging zijn, gezien Aeron er niet uitzag alsof hij slecht geslapen had. In zijn notitieboekje begon een tabel te ontstaan met namen in de kolommen en gebeurtenissen in de verschillende rijen. Het zou wel even duren voordat hij genoeg informatie had, maar hij kon alvast beginnen bij het ontbijtritueel en dan kon hij over een tijdje vergelijken hoe regulier Aerons patroon was. Het enige dat hij hoefde te doen was per activiteit een paar basis criteria opstellen en elke ochtend dezelfde gegevens verzamelen van het liefst zo veel mogelijk proefpersonen.

    "Staat er vandaag nog wat spannends op de planning of is het weer dezelfde dag als gisteren," vroeg Jason terwijl hij nadacht over het experiment. Het verbaasde hem ten zeerste dat hij hier nog niet eerder op was gekomen. Het experiment volgde zo logisch uit het dagelijks rooster. Wat zou er gebeuren als het rooster uit balans gebracht werd? Hoeveel mensen waren zo gehecht aan het rooster dat enige verandering meteen voor paniek zou zorgen? Jasons hoofd bleef verder volstromen met meer vragen en gedachte-experimenten terwijl hij meer dingen noteerde, zowel in de tabel als elders op de pagina.


    ☆ I'm like four days past my bedtime ☆

    [ bericht aangepast op 12 dec 2017 - 0:34 ]


    Do it scared, but do it anyway.