• Kort samengevat: Het ging heel natuurlijk en goed met ons, maar hij praatte soms naar mijn mening nogal vaag en ik heb zelf altijd heel erg behoefte aan duidelijkheid. Nu heb ik hem daar laatst naar gevraagd en zegt hij dat hij niet wil samenwonen later en ook niet wil trouwen,

    Dit ligt dus lijnrecht tegen mijn 'principes' en ik verander mijn mening hier ook niet in. Alleen vind ik hem wel erg leuk en het eigenlijk zonde dat we zover vooruit denken, terwijl hij misschien van mening kan veranderen? Hij zegt zelf van niet, maar ik denk dat het ook komt door zijn verleden met zijn ouders. We komen zeg maar uit heel verschillende gezinnen, dus hij gelooft niet echt trouw beloven aan 1 iemand en vind het blijkbaar ook niet nodig.

    Maar joh, hier ga je toch een soort van relatie niet voor verbreken?
    Wat denken jullie want ik kan van deze woorden toch niet gelijk actie ondernemen ofzo?


    Aan niets denken is ook denken.

    Als diegene het niet prettig vindt of wil, vind ik niet dat jij het kan afdwingen. Mocht het veranderen, merkt hij dat later wel, maar nee is nee.


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    Ja dat snap ik. Ik dwing niets af.
    ik heb wel zoiets van je kunt toch zeggen: ik ga ervoor of niet
    Iets als een grijs gebied in het midden vind ik maar raar en om eerlijk te zijn doe ik het daar niet voor. ik wil iemand zijn nr1 zijn en we mogen best nog dat ontdekken maar ja als je zegt dat je liever alleen bent vind ik dat moeilijk te begrijpen.


    Aan niets denken is ook denken.