[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O2 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Shadowsinger
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Shadowsinger
~ Roxanne "Roxie" Kinsey Burnett|18||1.9 - Taeralsahfer
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Maluma
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -Solmeron
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Taeralsahfer
~ Kioshi Hara|18|spoiled little brat|1.10 - Salaryman

• Tieners van Jefferson High •
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Weegie
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Rasalghul
~ Sam Curtis|17|Fraudeur|1.10 - Salaryman
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Maluma
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Rasalghul
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - IrisWestAllen
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh
~ George Jayden Burnett|19|Double trouble|1.9 - h1gh


• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Team •

[ bericht aangepast op 12 feb 2018 - 19:55 ]

---

El Diablo.

• Nineteen • Fighter • Jefferson High • At Maddie’s •

Ik haatte pakken. Sterker nog, ik had een bloedhekel aan pakken. Van die strak gelikte dingen, met hun oncomfortabele dassen of afgrijselijke vlindergevallen rondom je nek. Mensen mochten dan ook op hun kop gaan staan, maar geen haar op mijn hoofd die er ooit aan zou denken er een aan te trekken. Zelfs niet voor Prom-night. Ik werd werkelijk waar doodongelukkig in zo'n geval.
      Het was daarom dat ik me in een nette zwarte spijkerbroek had gehesen, met daarop een wit longshirt en mijn haren in een zo'n net mogelijk model gekamd. Voor eens was ik blij dat mijn gezicht nu niet gesierd werd met beurse plekken, de laatste liet nog een vederlichte vlaag achter die nauwelijks nog te zien was. Nerea was blij geweest, want geen verse plekken betekende dat ik ook niet was gaan vechten en dat deed haar zichtbaar goed. De laatste twee weken was de bezorgdheid minder te zien op haar gezicht en glimlachte ze oprecht naar me, in plaats van vervuld met onrust. We wisten beide echter dat het voor een korte duur was. Ik wilde het vanavond voor maar één iemand goed doen en dat betekende ook dat ze niet met een gehavende vriend op het Prom moest verschijnen.
      ”Ik ben er van tussen.”
Zodra ik klaar was met douchen en aankleden sprintte ik de trap af naar de keuken, om daar mijn zus gedag te zeggen. “Dantae, vergeet je niet iets?” Met een frons keek ik de donkere schone aan, waarop ze grinnikend knikte naar een witte doos die op de keukentafel lag. Een klein raamwerkje bovenop verried de inhoud. Een stomme grijns verscheen op mijn gezicht zodra ik het zag. Door mijn onwetendheid had ik Nerea op pad gestuurd voor een mooie bloemencorsage, een waarvan zij overtuigd was dat het de mooiste was -- wetende dat ik hiermee Maddie vast ook ging verrassen.
      ”Wat zou ik toch zonder jou moeten,” lachte ik zacht en drukte een kus op haar wangen, alvorens het doosje te pakken tezamen met de autosleutels. “Veel plezier vanavond,” glimlachte Nerea, nog voor ik het huis verliet en op weg ging naar Maddie.

      Zenuwen waren niks voor mij, ik had ze niet gauw en daarom dan ook niet graag. Toch merkte ik ergens een spoor daarvan in mijn binnenste zodra ik mijn auto tot stilstand bracht bij het ouderlijke huis van Maddie. Het was nog niet lang geleden dat we -- na een lang gesprek en wat hulp van Roxy -- besloten hadden onze relatie langzaamaan en voorzichtig nieuw leven in te blazen. Ik had er niet gelukkiger mee kunnen zijn, maar dat het nog fragiel leek maakte me een tikkeltje nerveus op sommige momenten.
      Zonder er verder bij stil te staan stapte ik de auto uit. Ik kon natuurlijk goedkoop op de claxon slaan om zo haar vader niet te hoeven zien, maar ik was niet meer van plan om me door die man weg te laten jagen. Daarom liep ik met een rechte rug naar de voordeur toe en drukte zonder aarzeling op de bel, waarna ik mijn handen losjes in de zakken van mijn spijkerbroek stak.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

Kreunend ga ik met mijn rechterhand op zoek naar mijn mobiel, die verschrikkelijk veel kabaal maakt. Een wekker, in gelijk welke vorm of formaat; het blijft een vervelend iets. Wanneer ik de herriemaker eindelijk gevonden heb maak ik er gelijk korte metten mee. Geen snooze-knop, want dan kom ik nooit m'n bed uit. Normaliter is het niet van mijn gewoonte een hele middag in m'n nest te blijven liggen maar het is een bewogen weekend geweest. Grootvader had er op gestaan dat ik aanwezig zou zijn op een zakenmeeting met enkele belangrijke klanten. Nadat een deal gesloten was werd beslist om dat te vieren en al gauw bevond ik mezelf in een pokerspel -dat ik van grootvader strategisch had moeten verliezen. Toen we uitgespeeld waren was het al een uur of drie 's nachts, maar de mannen hadden nog geenszins het idee om het daarbij te laten. Pas toen men nog een keer twee uren later besloot om naar een club te gaan waar wel wat naakt te zien viel heb ik mezelf er subtiel onderuit gepraat. Grootvader leek er niet geheel tevreden mee, maar die gevolgen draag ik later wel. Tegen de tijd dat ik thuis was en eindelijk in bed kon kruipen was de zon alweer opgekomen. En gezien ik niet van plan ben vanavond vroeg naar huis toe te komen heb ik mezelf voor één keer toegestaan de dag weg te slapen. Ik open mijn berichten, stiekem wat teleurgesteld nog niks van Iz gehoord te hebben. Tegenwoordig is het contact weer vlotjes en spreken we elkaar bijna dagelijks; op school, of via de telefoon. Ik besluit dan maar zelf een berichtje te sturen en gun mezelf de vrijheid haar een beetje te plagen. Soms is het sterker dan mezelf, zoals nu. TO: Iz <3 S.O.S. Overtuig me om op te staan? xo Nadat ik op verzenden heb gedrukt rek ik me een keer flink uit, waarna ik nog enkele berichten lees en beantwoord of simpelweg verwijder. Vervolgens zet grijp ik de afstandsbediening van mijn radio van het nachttafeltje en zet een rustig muziekje aan. Met veel moeite weet ik mezelf te overtuigen overeind te gaan zitten. Het kost me nog zo'n twee keer flink in de ogen wrijven voor ik daadwerkelijk in staat ben recht te gaan staan. Geeuwend sleep ik mezelf naar de badkamer, waar ik alvast het water van de douche laat lopen en terwijl het opwarmt mezelf van een nette scheerbeurt voorzie. Fris gewassen en tot in de puntjes verzorgd hijs ik mezelf in het kostuum dat ik voor vanavond had uitgekozen. Het is een wit pak met een marineblauwe bies aan de blazer, gecombineerd met een hemd van diezelfde kleur en een witte vlinderdas. Ook mijn blauwe suede schoenen passen perfect bij het plaatje. Hoewel het geen vereiste is dat de White Knights daadwerkelijk in het wit gekleed komen vond ik het zelf wel een leuke toevoeging. Na een laatste check in de spiegel en een snelle glans op de klok ga ik aan Ann's slaapkamerdeur kloppen. "Yo Belle," grinnik ik. "Het Beest komt je halen voor het bal." Het had me wat moeite gekost, maar uiteindelijk had ik mijn kleine zusje toch weten te overtuigen me haar een lift naar de prom te laten geven. Nu alleen hopen dat ik ook een dans van haar mag.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

"Oh.. Dat moet geen probleem zijn..." Ik kan niet anders dan mijn adem een beetje in houden als Tyler me dichter tegen zich aantrekt. Doorgaans heb ik er geen moeite mee de touwtjes in handen te houden, maar af en toe ben ik gewoon als was in zijn handen. Er is iets aan hem; die oprechte momenten van affectie, ondanks het eindeloze geflirt en bijna constante geplaag. Soms lijkt het alsof we vast zitten op die eerste dag, waar ik hem proberen rollen had en hij me als een van de weinigen weten te betrappen had. Soms, als ik mijn ogen sluit, voel ik nog steeds zijn vingers om mijn pols branden; in een strakke greep om zijn portefeuille niet kwijt te raken. Dat wordt nog een leuk verhaal, als mensen vragen: hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Mijn gedachten worden uit het verleden terug naar het heden gelokt door de vederlichte kusjes die mijn hals bedelven. En in een laatste vlaag van helderheid besef ik hoeveel er ook veranderd is. Toegegeven, ik was er niet blij mee geweest toen ik er achter kwam dat zowel Madison als Tyler me die avond in het zwembad gedumpt hadden om elkaar op de bek te pakken maar tegelijk kon ik het geen van beiden kwalijk nemen. Op dat moment kende ik Ty nog geen week en besefte ik heus dat hij ongeacht de mooie verhaaltjes die hij voor me spon geen enkele verplichting naar mij toe had. Nu verwacht ik nog steeds geen liefdesverklaring of extravagante gebaren, maar ik wéét dat ík hem heb - dat hij op het eind van de avond met mij mee gaat, en niet met een ander. mompel ik. Ik sla mijn andere arm nu ook om haar heen en trek haar met gemak tegen mijn borstkas aan. Mijn lippen plaats ik weer En bovenal; dat het zijn keuze is, en geen obligatie. Hij mag dan volgens velen wel bad to the bone zijn, maar ik zou hem met mijn leven vertrouwen - dus waarom niet met mijn hart. Een beverige zucht rolt langzaam over mijn rood gestifte lippen als Tyler's lippen plots op precies het perfecte plekje stuiten. Een ondeugende grijns doet mijn mondhoeken omhoog krullen, die hufter weet exact waar hij zijn moet om me van de ene seconde op de andere gek te krijgen. Hierdoor heb ik ook pas door dat mijn nek niet zo ongeschonden zal blijven als hij net was wanneer het al te laat is. Ik moet zachtjes lachen en geef hem een kleine duw tegen zijn schouder, waarna ik zijn donkere kijkers met de mijne te pakken krijg. "Je bent echt prachtig babe." krijg ik een tweede compliment toegefluisterd. Opnieuw verschijnen er blossen op mijn wangen. Ik laat een hand om zijn middel glijden en strijk mijn neus langs de zijne, alsof ik van plan ben hem te kussen maar me alsnog bedenk. "Charmeur," grijns ik hem toe. Maar goed, ik wil zijn spelletje wel even meespelen. Dan zijn we maar fashionably late op het bal; dan heeft zeker iedereen ons samen toe zien komen. "En jij ziet crimineel goed uit in een pak." Hoewel de woorden op speelse toon mijn lippen verlaten meen ik ze meer dan oprecht. Mocht hij zich meer op deze manier kleden zouden mensen hem vast gewoon geld toestoppen. Met mijn gedachten bij geld maak ik van de afleiding gebruik om zo subtiel mogelijk, en deze keer succesvol ongemerkt, zijn portefeuille uit zijn achterzak te halen. Vervolgens ga ik, met tegenzin, van zijn schoot af en wandel ik terug naar de tas die ik voor dit weekend gepakt had; iets "makkelijks" om na het bal aan te trekken, een pyjama (hoewel dat gewoon een shirt is dat ik twee weken geleden van Ty gepikt heb en waarvan ik geen enkele intentie heb het ooit nog terug te geven), wat make-up, kleren voor morgen en toiletgerei. Terwijl ik zijn aandacht opnieuw op mijn hals probeer te vestigen door met één hand mijn haren over een schouder te strijken gooi ik zijn portefeuille de tas in. Natuurlijk ben ik niet van plan hem echt te bestelen, het is gewoon een spelletjes -sinds die eerste dag- waar ik maar geen genoeg van krijg en steeds beter in word. Ik haal er mijn poederdoos uit en dep een paar keer op het kleine merkteken dat hij op mijn huid had achter gelaten. Doorgaans heb ik hier minder op tegen, maar vanavond wil ik er graag op mijn paasbest uit zien. "Ik ben klaar," zeg ik vervolgens, terwijl ik me opnieuw met mijn gezicht naar Tyler draai en tegen de wastafel achter me ga leunen. "Heb je alles?" grinnik ik.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

"Charmeur," grijnst ze wanneer haar neus langs de mijne strijkt. "En jij ziet crimineel goed uit in een pak." vervolgt ze op een speelse toon waardoor een geamuseerde grijns op mijn lippen komt. 'Is that so... Moet ik het vaker dragen of is mijn normale zooi ook goed genoeg?' zeg ik plagend en mijn blik volgt haar wanneer ze van mijn schoot af gaat. Kort kijk ik haar na wanneer ze naar haar tas loopt en pak dan mijn sigaret weer. Na een paar diepe hijsen is het stokje echter al op en druk hem dan echt uit in de asbak naast mijn bed. Ik kijk even naar mijn mobiel en frons lichtjes, waarna ik het toestel pak. Ik kijk even door mijn gesprekken. "Ik ben klaar," hoor ik dan en ik stop mijn mobiel weg, waarna ik weer glimlachend opkijk. Ik knik en sta op, mijn mobiel stop ik in mijn zak. Ik wil net naar haar toe lopen als ik stil sta bij haar volgende woorden. "Heb je alles?" grinnikt ze en ik vernauw mijn ogen wat. Ik klop op mijn zakken en een kort lachje rolt over mijn lippen. 'Hmh, je wordt goed darling.. Ik moet gaan uitkijken,' zeg ik en kijk naar haar. 'Maar ik ga hem toch echt nodig hebben voor je verassing vanavond.' grijns ik. Ik leun mijn gezicht naar haar toe en stop een paar centimeter voor haar lippen. 'Dus wat wordt het?' fluister ik.

[ bericht aangepast op 23 feb 2018 - 11:05 ]

---

El Diablo.

---

---

De blik die na het horen van mijn woorden op Tyler'sgezicht verschijnt is goddelijk. Alleen daarvoor al zou ik het doen. Ik bijt op mijn onderlip om niet al te hard te gaan giechelen terwijl hij zichzelf betast, op zoek naar enig spoor van zijn portefeuille. "Hmh, je wordt goed darling.. Ik moet gaan uitkijken." Ik maak een kleine buiging en leg een arm om zijn middel, zodat ik hem op mijn beurt wat dichter naar me toe kan trekken. Ondertussen rits ik ook gezwind zijn telefoon uit zijn zak. Gedurende het secondenlange proces verlies ik geen enkele keer oogcontact met hem. Hij mag dan wel het hemelse plekje in mijn hals ontdekt hebben maar ik weet net zo goed dat hij geen partij is voor mijn bambi-ogen, zoals hij het zelf zo mooi zeggen kan. "Maar ik ga hem toch echt nodig hebben voor je verassing vanavond." Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Ik kantel mijn hoofd een beetje terwijl ik tevergeefs van zijn gezicht probeer af te lezen wat hij in hemelsnaam in petto heeft. Om eerlijk te zijn had ik niet verwacht dat hij geld aan me zou gaan spenderen vanavond, dat vind ik ook helemaal niet nodig. Ik ben al dolgelukkig dat ik straks met hem op het bal kan pronken. "Dus wat wordt het?" Mijn blik dwaalt even naar zijn lippen af, die zo dichtbij zijn en tegelijk veel te veraf. Ik besluit zelf de afstand tussen ons in te sluiten en druk mijn lichaam losjes tegen het zijne aan. "Hm, 'k weet niet, Ty. Je weet dat ik onze spelletjes niet snel moe raak," fluister ik op dezelfde verleidelijke toon die hij net gebruikt had. Vervolgens breng ik zijn mobieltje omhoog, tot vlak naast onze gezichten. "Zal ik afbellen?" Ik wiebel een keer met mijn wenkbrauwen, benieuwd of hij van plan is wat aan mijn vreselijke manieren te doen. Van zo'n stoere man stelen, je moet het als tenger meisje namelijk maar durven, toch? Ik leg mijn armen om zijn hals en laat mijn vingertoppen zachtjes zijn nek kriebelen terwijl mijn bruine kijkers in de zijne staren. "Wat ben je van plan, Santiago?" vraag ik stilletjes, niet langer in staat mijn nieuwsgierigheid te bedwingen. Soms denk ik dat ik hem door en door ken, en dan weet hij telkens toch weer onverwachts uit de hoek te komen. "Moet ik speciale kledij voorzien?" ga ik onschuldig verder, wetend dat wellicht "less is more" wel het principe zal zijn. Mijn gedachten dwalen even af naar de oudroze, kanten babydoll die ik voor vanavond in de tas heb zitten. Het kleur zorgt ervoor dat het niemendalletje niet te vulgair oogt en steekt subtiel af tegen mijn iets donkerder getinte huid. Het kostte belachelijk veel geld voor iets dat ik wellicht amper tien minuten aan zal hebben, maar ik kan niet wachten om zijn gezicht te zien straks. Ik ben zeker dat het geld -en hé, het was toch gepikt dus ik verlies er sowieso niet aan- meer dan waard zal zijn.

[ bericht aangepast op 15 feb 2018 - 21:42 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

"Hm, 'k weet niet, Ty. Je weet dat ik onze spelletjes niet snel moe raak," fluistert ze verleidelijk en ik haal mijn wenkbrauw wat op. "Zal ik afbellen?" Ik blik kort naar mijn telefoon in haar handen, voor ik haar met een duivelse grijns aankijk. 'Kan... Maar ik denk eerlijk gezegd niet dat je het wil missen sweetheart..' fluister ik, op dezelfde toon als zij net gebruikt. Mijn hand leg ik ondertussen op haar middel. "Wat ben je van plan, Santiago?" vraagt ze me stilletjes, waardoor de grijns op mijn lippen enkel breder werd. "Moet ik speciale kledij voorzien?" vervolgt ze, iets te onschuldig. Langzaam verplaats ik mijn hand naar haar billen, enkel om haar dichter tegen me aan te trekken. 'Ik denk niet dat het persé nodig gaat zijn, maar ik zal niet klagen.' zeg ik en ik glimlach boyish. Ik pak mijn telefoon uit haar handen en stop die in mijn zak, voor ik voor een kort moment mijn lippen op de hare druk.
Ik glimlach als ik weer terug trek en laat mijn blik over haar gaan. 'Het moet wel een verassing blijven hmh?' plaag ik haar en zie ondertussen over haar schouder mijn portefeuille in haar tas liggen. Ik lach zachtjes. 'Heb je alles love?' vraag ik haar en laat langzaam los, waarna ik snel het ding eruit vis. Ik draai me weer naar haar om en steek dan mijn arm wat naar haar uit. 'Maar, als je eerder naar je verassing wil mag je het zeggen hoor. Dan gaan we gewoon eerder weg.'

---

El Diablo.

---

---

Ik laat hem begaan als ik zijn hand over mijn rug verder naar beneden voel glijden. De kleine haartjes in mijn nek komen langzaam overeind, terwijl op mijn armen een dun laagje kippenvel verschijnt. Ik weet dan wel niet precies waarom hij aan het grijnzen is als een halve gare, maar op mijn lippen spiegelt zich een gelijksoortig duivels lachje. Als dit gesprek enige indicatie geeft voor de rest van de avond, dan belooft het nog héél amusant te worden. "Ik denk niet dat het persé nodig gaat zijn, maar ik zal niet klagen." Nadat hij me een kus gegeven heeft jaag ik zijn lippen kort nog even na, het moment rekkend. Dat ik echter niks los zal krijgen wat mijn verrassing betreft wordt nog maar eens bevestigd. "Het moet wel een verassing blijven hmh?" Ik grinnik een keer en haal ondeugend mijn schouders op, niet van plan het zo snel al op te geven. Hij had moeten weten dat ik slecht ben met geduld en dat ik hoe dan ook er achter zal proberen komen wat hij gepland heeft voor later. "Heb je alles love?" vraagt hij vervolgens, waarna hij die heerlijke armen om me vandaan haalt en zijn portefeuille gevonden lijkt te hebben. Heel even ben ik bang dat mijn eigen verrassing verraden zal worden als hij zijn hand mijn tas in stopt om hem er uit te halen maar gelukkig lijkt hij niks in de gaten te hebben. "Maar, als je eerder naar je verassing wil mag je het zeggen hoor. Dan gaan we gewoon eerder weg." Hierbij ben ik degene die een wenkbrauw omhoog haalt, zeker van het feit dat hij het voorstel niet enkel in mijn belangen maakt maar ook deels in dat van hem. Niet dat ik het hem kwalijk nemen, wellicht zou ik net hetzelfde doen. "Ik kan wachten," antwoord ik geamuseerd, niet van plan het hem al te makkelijk te maken. Ik ben niet het soort meisje dat zichzelf gauw voor iemand's voeten werpt en ik denk dat dat een reden is waarom Tyler ook interesse had. Een uitdaging maakt alles zoveel spannender. Daarbij, hem kunnen plagen en nog even laten wachten terwijl we beiden weten wat komen gaat is bijna net zo leuk als wat komen gaat zelf, vind ik zelf dan. "En ik ben er inderdaad heel zeker van dat je niks te klagen zult hebben," ga ik zelfverzekerd verder, doelend op zijn opmerking van eerder. Ondertussen is mijn hand naar de tas gegleden en rits ik deze strategisch dicht, om te voorkomen dat hij alsnog iets in de gaten zou kunnen krijgen. Ik stop mijn clutch onder mijn schouder, til de sporttas met mijn overnachtingsspullen op -vrij zeker dat ik deze mee zal moeten nemen. Ik laat mijn blik de ruimte rond glijden en trek een bedenkelijk gezicht, alsof ik iets belangrijks vergeten ben. "Er was nog iets... Maar wat?" breng ik gespeeld verward uit. Ik kijk nog eens goed de kamer rond en laat dan mijn blik op Tyler vallen, alsof ik hem nu pas voor het eerst opmerk. Met een brede glimlach laat ik mijn hand in de zijne glijden. "Nu heb ik alles," besluit ik luidop. Alsof ik hem ooit zou vergeten.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

"Ik kan wachten," antwoord ze geamuseerd en ik knik grijnzend. 'Same here.' zeg ik rustig. "En ik ben er inderdaad heel zeker van dat je niks te klagen zult hebben," gaat ze verder op een zelfverzekerde toon. Ik haal lichtjes en geamuseerd mijn wenkbrauw op. 'Is that so...' mompel ik, mijn nieuwsgierigheid gewekt voor een kort moment. Ik kijk toe hoe ze haar spullen pakt maar neem al vrij snel de sporttas over en hang hem over mijn schouder. "Er was nog iets... Maar wat?" ik kijk op en zie dan haar bedenkelijke gezicht. Ik wil net om me heen kijken als ik haar hand in de mijne voel glijden. "Nu heb ik alles," ik glimlach lichtjes en schud mijn hoofd, waarna ik haar hand kort naar mijn lippen breng om er een kus op te drukken.
Ik loop naar beneden en zo naar buiten. Ik mocht de auto lenen van een van mijn vrienden, een witte Range Rover. Misschien had ik mijn auto weer een total loss gereden, oeps? Maar dit was sowieso een verbetering, dus alleen maar goed no? Zeker op een avond als dit. Ik leg haar sporttas snel in de kofferbak en loop dan haar kant op om de deur open te houden. 'Speciaal voor jou gekocht dit ding eh.' zeg ik plagend, gevolgd door een snelle knipoog. Als zij zit sla ik de deur dicht en stap dan ook in aan mijn kant. 'We kunnen nu nog terug...' zeg ik op dezelfde plagende toon en kijk haar aan terwijl ik ondertussen mijn hand op haar bovenbeen leg.

---

El Diablo.

---

---

Fantaserend over hoe de gymzaal zal omgetoverd zijn, welke muziek er zal gespeeld worden en wie de eerste zal wezen die stiekem alcohol in de punch weet te gieten volg ik Tyler naar beneden en vervolgens naar buiten toe. Toen ik eerder vandaag was aangekomen had ik de auto die zo mooi op de oprit staat te glimmen ook al bewonderd. Hij was nog vetter geweest in het zwart, maar ik moet toegeven dat het witte iets statigs geeft aan de anders al behoorlijk stoere auto. Ik kan het niet laten mijn vingertoppen over de lak te laten glijden en schrik een beetje als plots de deur voor me open gaat. Ik had helemaal niet verwacht van Tyler dat hij dat zou gaan doen, maar prettig vind ik het wel. Al hoop ik natuurlijk ook dat niet alles me uit handen wordt genomen, ookal zijn het goede bedoelingen. Ik ben het altijd al gewend geweest van mijn eigen boontjes te doppen en die eigenschap wil ik graag behouden. "Speciaal voor jou gekocht dit ding eh," knipoogt mijn date, waarna ik zachtjes moet lachen. "Pas maar op hoor," waarschuw ik hem. "Dadelijk zie ik geen andere keus je met hahstaghusbandgoals te gaan taggen op onze snaps," plaag ik op mijn beurt, voor hij de deur sluit. Hoewel amper iemand weet dat hij en ik tegenwoordig een wij vormen kon ik het voor Maddie geen geheim houden. Af en toe kan ik het dan ook niet laten een stiekeme foto van Tyler en mezelf te kieken en die naar mijn nichtje door te sturen. Nog heerlijker vind ik het dan om een foto van haar en Danny terug te krijgen. Ik was zo opgelucht toen bleek dat niet alles verloren was voor die twee en dat ze elkaar nog een kans wilden geven. Ik hoop alleen maar uit de grond van m'n hart dat het dit keer wel goed mag gaan want het laatste dat ik wil is Maddie nog een keer zo gebroken zien. Het enige spijtige aan de situatie is dat George er niet geheel mee gediend leek te zijn. Ik snap het ook wel, hij had andere verwachtingen dan zij van hun... avontuur. Man, wat heb ik gelachen toen ik daar achter kwam. Ik moest onmiddellijk denken aan een stel boerenkinkels die een eindeloze kroost kweken waarbij het ene kind nog langzamer is dan het andere. Ookal hebben we geen bloedverwantschap, ik heb haar nooit anders dan mijn nichtje geweten en dat kon ik blijkbaar niet zo makkelijk naast me neer leggen als George. "We kunnen nu nog terug..." pikt Tyler me terug op uit memory lane. Ik draai mijn gezicht naar hem toe en kras mijn nagels zachtjes over de hand die hij op mijn bovenbeen laat rusten. "Krabbel je nu al terug, Santiago?" zeg ik terwijl mijn ogen op die van hem gericht zijn. Ik leun wat verder naar hem toe, alsof ik hem een geheim van uiterst belang wil vertellen. "Dacht dat jij wel wat gewend was," fluister ik hem met een speelse blik toe. Vervolgens ga ik met mijn rug opnieuw tegen de leuning van mijn stoel zitten, waarna ik mijn gordel vastklik. "Ach, iedereen vergist zich wel eens," speel ik het spelletje verder. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik hem nieuwsgierig aan terwijl ik mijn jurk, die wat omhoog gekropen was, terug naar beneden trek en daarbij Tyler's hand 'geheel per ongeluk' -oops- wat verder omhoog duw. Er is maar één nadeel aan deze spelletjes, en dat is dat ik mezelf er acht van de tien keren ook mee te pakken heb.

[ bericht aangepast op 18 feb 2018 - 19:34 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

"Pas maar op hoor," waarschuwt ze me. "Dadelijk zie ik geen andere keus je met hahstaghusbandgoals te gaan taggen op onze snaps," Ik lach kort. 'Hmh, I wouldn't mind.. Maar dan moet ik eigenlijk wel een ring voor je hebben,' grijns ik en ik start de auto. Nou, dat klonk in elk geval een stuk beter dan mijn auto de laatste tijd. Misschien moet ik toch maar wat nieuws uitkiezen op de straten. "We kunnen nu nog terug..." plaag ik haar en ik voel zachtjes haar nagels over mijn hand gaan. "Krabbel je nu al terug, Santiago?" zegt ze en ze leunt nog wat dichter naar me toe "Dacht dat jij wel wat gewend was," fluistert ze, waardoor mijn grijns alleen maar groter wordt. Langzaam richt ik mijn blik dan ook op haar. "Ach, iedereen vergist zich wel eens," gaat ze dan rustig verder en ik vernauw mijn ogen wat.
Ik merk dat mijn hand nog wat omhoog schuift en ik schud mijn hoofd, terwijl ik met mijn losse hand haar kin vastpak en die naar mij toe draai. Ondertussen laat ik mijn andere hand nog wat verder omhoog schuiven en verstrak mijn grip wat, maar niets ernstigs. 'Geen zorgen hoor darling, ik kan heus wel tegen een schoolfeestje,' zeg ik op een nonchalante toon en ik druk dan een kus op haar lippen. Voor een kort moment trek ik haar onderlip wat terug als ik terug leun maar laat al snel weer los. 'Besides, ik kan jou toch niet alleen laten als je er zo uit ziet? Dat kan ik normaal gezien al niet.' zeg ik en leg mijn hand op het stuur waarna ik langzaam wegrijd. Langzaam teken ik wat rondjes op haar been met mijn duim maar hou mijn blik op de weg gericht. Dit werd nog een avond.

---

El Diablo.

---

---

Ik bijt op mijn onderlip om het moment niet te verpesten door te gaan lachen als Ty plots mijn kin vast neemt en me niet teder maar ook zeker niet hardhandig dwingt naar hem te kijken. Toch zakken mijn ogen even naar beneden, naar de andere die ervoor zorgt dat ik me hyperbewust wordt van alles wat Tyler is. Mijn blik heeft de zijne echter al snel weer gevonden "Geen zorgen hoor darling, ik kan heus wel tegen een schoolfeestje." Ik wil mijn hoofd schudden en hem duidelijk maken dat ik het ook helemaal daar niet over had, maar nog voor ik ook maar enige zinnige klank over mijn lippen kan krijgen heeft Tyler me al de mond gesnoerd met een kus. Voor ik het kan helpen slaak ik een bijna onhoorbare kreun en kijk wat verontwaardigd naar de jongeman naast me als hij de kus zo snel als hij die gestart had weer beëindigt. Ik slik een keer wat moeilijker terwijl ik mijn inmiddels wilde gedachten onder controle probeer te krijgen. Die kans wordt me gelukkig ook gegund, gezien Tyler -zich schijnbaar onbewust van wat hij zojuist gedaan heeft- het gesprek over een andere boeg gooit. "Besides, ik kan jou toch niet alleen laten als je er zo uit ziet? Dat kan ik normaal gezien al niet." Ik rol een keer met mijn ogen en schud mijn hoofd terwijl ik die woorden nog een keer in gedachten afspeel. Onzin. Hij mag me knap vinden, maar ik ben er me net zo goed van bewust dat niet iedereen daar zo over denkt. Bovendien heb ik bepaalde karaktertrekjes die andere kerels waarschijnlijk maar weinig aantrekkelijk zouden vinden. Niet iedereen heeft de juiste handschoenen om mij aan te pakken, dat beseft hij toch zelf ook wel? Onbewust begin ik de rug van zijn hand, die nog steeds op mijn bovenbeen ligt met mijn vingertoppen te strelen. "Ik hoop natuurlijk niet dat je me inderdaad alleen laat, maar ik ben meer dan in staat mezelf te verdedigen," deel ik rustig mee. Daar had ik na Jeff wel voor gezorgd. Niemand zou me ooit nog ergens toe dwingen indien ik dat zelf niet wilde. "Besides," herhaal ik hem op dezelfde toon. "Op jou na zijn er helemaal geen andere kanshebbers. I'm a picky girl," verduidelijk ik, mocht hem dat nog niet duidelijk geweest zijn. "Ik had je niet als het jaloerse type aanzien, mi amado. Het is best wel... schattig," ga ik verder. De meeste mannen hebben er een hekel aan schattig genoemd te worden, maar ik reken er op dat Tyler zeker genoeg is van zijn mannelijkheid - ik heb er in elk geval geen twijfels over- om er tegen te kunnen. En stiekem hoop ik dat het koosnaampje dat ik na lang wikken en wegen eindelijk voor hem uitgepikt heb hem meer opvalt, natuurlijk.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Ik voel haar vingertoppen over mijn hand strelen maar kijk nog niet op van de weg. "Ik hoop natuurlijk niet dat je me inderdaad alleen laat, maar ik ben meer dan in staat mezelf te verdedigen," deelt ze me rustig mee en ik lach kort. 'Weet ik..' mompel ik. "Besides," herhaalt ze me op precies dezelfde toon waardoor ik lichtjes mijn wenkbrauw ophaal. "Op jou na zijn er helemaal geen andere kanshebbers. I'm a picky girl," Ik grijns even. 'Hmh, I'm a lucky guy...' zeg ik dan en kan het niet laten sneller te rijden als ik zie dat de weg bijna compleet leeg is. Ik hield niet van rustig aan doen, zeker niet met autorijden.
"Ik had je niet als het jaloerse type aanzien, mi amado. Het is best wel... schattig," Ik haal weer geamuseerd mijn wenkbrauwen op, maar kan het ook niet laten om te glimlachen als ik het koosnaampje hoor. "Ik ben ook niet jaloers.. Ik hou gewoon niet van delen, of als anderen te lang naar mijn dame kijken..' zeg ik rustig en kijk kort naar haar. 'Dat moet je onderhand wel weten, toch mi cielito*?' prevel ik dan zachter en ik geef haar been een zacht kneepje. In de verte kon ik de school al zien opdoemen en ik merkte ook gelijk dat de weg wat drukker werd, waardoor ik -met wat tegenzin- toch maar wat rustiger begon te rijden.

* Mi cielito = “my heaven.”/“my little sky”

---

El Diablo.

---

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • outside • Colin • outfit

---

Haar handen gleden over het gladgestreken stof wat zich strak om haar middel bevond. Ann haar mondhoeken krulde lichtjes omhoog bij het zien van haar verschijning. De zwarte stof liep wijd uit rondom haar benen en gaven haar meer dan genoeg ruimte om te bewegen. Daarbij, had de bovenkant een lage uitsnede wat meer van haar rondingen liet zien dan dat ze gewend was. Desalniettemin, zag het er prom-proof uit.       Het was anders, maar typisch Annabeth. Zodra ze het woord ‘prom’ had gehoord, wist ze direct dat ze niet zoals alle andere meiden in een glitter jurk zou verschijnen. Colin’s moeder was maar al te enthousiast over het feit dat haar zoon en dochter naar het prom zouden gaan en daar bovenop kwam natuurlijk het idee om Ann mee te nemen op een zoektocht naar de perfecte jurk. Daar was het moment dat ze, zoals gewoonlijk, haar moeder er aan herinnerde dat ze niet zo was. De teleurstelling, die ze met moeite probeerde te verbergen, was te zien in haar ogen en een van de weinige dingen die Ann wisten te raken. Ter compensatie, had Ann haar voorgesteld om met zijn tweeën op zoek te gaan naar een gepaste jumpsuit.       Ann staarde naar haar eigen bruine poelen in de spiegel die zich voor haar op de grond bevond. Colin had eerder al eens vastgesteld dat de spiegel net iets groter was dan dat zijzelf was, maar in zijn bijzijn had ze het nooit toegegeven. Iedere ochtend werd Ann zich weer aan dat moment herinnert zodra ze haar outfit in de spiegel bekeek en ook ditmaal was het een gedachte die door haar hoofd schoot.       Ze had haar arm in haar zij gezet en draaide haar rechtervoet rustig heen in weer wat de glinstering op haar zwarte naaldhakken van plek verplaatste. Het was een van de eerste keren dat zij zich zo had gekleed en er tevreden mee was – een moment die ze graag met haar moeder zou willen hebben gedeeld.       Dit was een van de weinige momenten waarop Ann naar de aanwezigheid van haar biologische ouders verlangde. Zij zouden degene moeten zijn die onderaan de trap wachtte om foto’s van haar te maken en haar bij thuis komst moeten beladen met vragen over hoe het was en of ze nog leuke jongens was tegen gekomen.       Ze vroeg zich af of alles anders zou zijn gelopen wanneer zij er nog waren, wanneer ze door hen was opgevoed. Zou ze dan ook een bende van geld hebben moeten voorzien?       Ann en Colin hadden de afgelopen weken contact gehad met hun grootvader om zo het geld vrij te stellen wat ze nodig had om van Sami en de andere bendeleden af te komen; iets wat ze in termijnen zou betalen om het niet te opvallend te maken. Ze was zich er van bewust dat het zo niet veel langer door kon gaan en was er, nadat ze Colin had laten zweren om niets zonder haar toestemming te doen, mee in zee gegaan. Nog niet alle betalingen waren gedaan, maar ze kwam vooruit.       ”Yo belle, het beest komt je halen voor het bal.” Hoorde ze Colin zeggen.       ”Geef me een seconde,” zei Ann om zich vervolgens om te draaien en de zoete parfum van haar biologische moeder over haar lichaam te verspreiden.       Haar mondhoeken waren omhoog gekruld op het moment dat ze haar vingers rond de koude deurknop legde en vervolgens haar broer van top tot teen bekeek. Ann had niet verwacht dat een wit pak iemand echt goed kon staan, maar ze moest toegeven dat Colin het kon hebben. Het liet zijn ogen beter uitkomen.       ”Mam staat niet beneden toch?” vroeg Ann waarna ze de hal op liep en een blik wierp over de leuning van de trap. Ze had op dit moment totaal geen zin in foto’s, die zouden op school wel worden gemaakt.       Ze kon niet goed zien of er daadwerkelijk iemand stond of niet, gezien haar moeder ook aan de andere kant zou kunnen staan die Ann vanaf hier niet kon zien.       Ann draaide zich weer om naar Colin en haalde haar tengere vingers langs zijn kraag. Het was de eerste keer dat ze met Colin mee naar school reed; voorheen had ze er omheen gepraat of zijn aanbod afgeslagen. Net zoals ze Owen zijn aanbod had afgeslagen om met haar naar het bal te gaan. Het was niet zozeer om het feit dat Ann niet wilde – ze zal altijd een zwak voor hem hebben. Het was gewoon niet het juiste moment. Er waren niet veel woorden tussen beiden gewisseld sinds ze Colin over haar schulden had verteld – alhoewel, niet face-to-face. Owen en zij hadden berichten uitgewisseld, maar daar bleef het ongeveer bij.       ”Dit staat je wel,” Ann schonk hem een bescheiden glimlach om vervolgens op zijn schouder te kloppen.       ”Tijd om te gaan.” Zei ze en maakte aanstalten om de trap af te lopen.

[ bericht aangepast op 19 feb 2018 - 19:49 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

---

---

"Ik ben ook niet jaloers.. Ik hou gewoon niet van delen, of als anderen te lang naar mijn dame kijken.." Hierom moet ik oprecht luidop lachen. Ik weet niet wat hij als definitie van jaloezie op zou noemen maar ik vind zijn beschrijving behoorlijk in de buurt komen. Ik stop een plukje haar achter mijn oor en kijk hem ietwat bewonderend aan. Dit vind ik zo leuk aan hem, hij weet me altijd aan het lachen te maken -of het nu zijn intentie is of niet. Daarbovenop krijg ik ook altijd het gevoel dat hij zo intens oprecht met me is, dat hij wéét dat hij alles kan en mag zeggen zolang het op een beschaafde manier gebeurt. "Dat moet je onderhand wel weten, toch mi cielito?" Nog meer dan net word ik overspoeld door een gelukzalig gevoel. "Dus je vindt me hemels, hm?" lach ik, meer aangedaan door zijn gekozen koosnaam dan ik laat uitschijnen. Het grappige is dat ik helemaal niet op zoek was naar de liefde. Eigenlijk was ik met geheel andere dingen bezig, al was ik het flirten natuurlijk nooit afgeleerd. Ik had enkel nooit gedacht dat het hiertoe kon leiden, dat ik me ooit nog zo zou voelen. Het enige waar ik echter tot nu spijt van heb is dat zowel mama als George niet lijken te zien in Tyler wat ik zie, en dan heb ik het niet over aantrekkingskracht. Meer en meer krijg ik namelijk het gevoel dat hij nooit een eerlijke kans zal krijgen, terwijl hij die in mijn ogen verdient. Ik zie gewoon niet in waarom het voor mij en George wel oké zou zijn mensen geld afhandig te maken en dat bij Tyler wel een probleem vormt. Konden ze maar gewoon beseffen dat hij met mij het beste voor heeft, dan maakt het niet uit wat hij op zijn kerfstok heeft, toch? Ik ben zelf geen heilig boontje, en toch ziet hij iets in mij dat hij de moeite waard vindt. Dat maakte wat er dan ook tussen ons speelt alleen maar zoveel meer bijzonder. Toch zorgen deze gedachtes ervoor dat ik danig overmand raak door emoties en ongewild toch een traantje weg moet pinken. Het eerstvolgende dat door me heen gaat is dat ik mijn make-up niet wil verpesten, op de voet achternagezeten door de gedachte dat dit zo belachelijk moet ogen. "Het gaat wel," verzeker ik Tyler, nog voor hij zelf vragen kan gaan stellen, terwijl mijn wijsvingers onder mijn ogen houd om te voorkomen dat er daadwerkelijk tranen naar beneden bengelen. Vervolgens wapper ik zo subtiel mogelijk met mijn handen om de verdomde druppels op te laten drogen. "Happy tears," verduidelijk ik. Ik schraap mijn keel een keer, niet goed wetend of ik nu boos moet zijn op mezelf omdat ik me aanstel en of ik Tyler voorlopig wel aan durf kijken. In de hoop dat het opeens niet al te ongemakkelijk gaat worden zet ik de radio wat luider, ookal ben ik niet echt van plan naar de muziek te luisteren.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

"Dus je vindt me hemels, hm?" lacht ze en ik grijns lichtjes. 'Mijn persoonlijke hemel op aarde,' bevestig ik en kijk kort naar haar. 'En ik maar denken dat ik een atheïst was.' plaag ik. Ondertussen rijd ik de parkeerplaats van de school op, maar hoewel ik vroeg dacht te zijn, is er nog maar weinig plek. Uiteindelijk weet ik een redelijke plek te bemachtigen en ik keer net naar Roxie als ik haar een traantje weg zie pinken. Ik open mijn mond om te vragen of het wel gaat maar ze is me voor. "Het gaat wel," verzekert ze me maar ik kan het niet laten om licht te fronsen.
"Happy tears," verduidelijkt ze en ik knik lichtjes. 'Sure?' vraag ik, deels om zelf zeker te kunnen zijn. Ik reik mijn arm uit en streel dan zachtjes over haar wang. Ik glimlach lichtjes, 'waar heb ik jou aan verdiend...' mompel ik en knipoog snel. Zachtjes druk ik mijn lippen op de hare terwijl ik nog steeds zachtjes over haar wang streel met mijn duim. Na een tijdje trek ik wat terug, nog altijd een lach op mijn lippen. 'Serieus, je bent te goed voor me dat weet je toch?' zeg ik en trek me weer terug. Ik laat het raampje naast me naar beneden zakken en steek een sigaret op, ik moest eigenlijk stoppen maar ach. Er zijn ergere dingen in het leven.

---

El Diablo.