[250] RPG - Into the wild - Safari Journey - Speeltopic - Speeltopics

8 okt 2017 - 16:11 Sombre is offline

Sombre 2828

━AMSTERDAMN━

be your best self

SCENARIO

━ Leidseplein, Amsterdam, 2018
Op dit prachtige plein staan meerdere gebouwen met allemaal hun eigen unieke uitstraling. Van ijssalons tot coffeeshops, je vindt alles in Amsterdam. Op dit plein staat ook een grote variatie aan bedrijven. Prachtige grand cafés, de liefste tulpenwinkels, de populairste coffeeshops, heerlijke restaurants van Italiaans tot Japans. Pizza, sushi, spareribs, stamppot, alles is te vinden op dit plein. Iedere maand kan één keten de top bereiken op het plaatselijke scorebord dat te vinden is bij alle metrohaltes in Amsterdam. Het is dus best een big deal om op nummer één te komen, want zo trek je de meeste bezoekers.

Het bedrijf dat in één jaar het meest op nummer één heeft gestaan, krijgt aan het eind van het jaar nog een heel genereus cadeau. Namelijk een heel mooi geldbedrag en een gratis renovatie of uitbreiding.

Wees perfectionistisch, wees streng, wees klantgericht en vooral; zorg voor je bedrijf.

Per bedrijf worden drie á vier personages gespeeld. De bedrijven zijn allemaal concurrenten van elkaar op verschillende manieren. Alles trekt bezoekers in Amsterdam, maar wie trekt de beste bezoekers?

BEDRIJVEN

━ Coffeeshop Macha:
Dit is een van de grootste coffeeshops op het Leidseplein. De naam Macha is perfect voor deze coffeeshop. Zij zijn namelijk niet alleen gespecialiseerd in cannabis, maar ook in Macha en alles wat je met deze heerlijke groente thee kunt maken. Macha komt in de vorm van een groene poeder, wat ook goed past bij het hele coffeeshop idee. Met Macha kun je heerlijke thee maken, verschillende soorten koffie, ijs, cake etc. Heerlijk voor munchies dus!

━ Grand Café Oblivion:
Een gigantisch, luxueus café met een prachtige naam. De naam betekend “the state of being unaware of what is happening around you”, wat inhoud dat je niet meer weet wat er om je heen gebeurd. Dat is dan ook precies het effect dat dit café op je geeft. Het is kalm, heeft prachtige sfeerverlichting en de muziek is perfect voor iedere gelegenheid. Dit café serveert eten, drinken, cocktails en heel veel soorten likeur en whisky.

Natuurlijk kunnen er nog meer bedrijven zijn! Daarom laat ik er één open. In dit blanco bedrijf worden drie personages ingedeeld, zij mogen zelf een bedrijf verzinnen samen. Het is wel belangrijk dat je goed communiceert en echt overlegt over wat voor bedrijf je hebt en hoe het er uit gaat zien.

ROLLEN

━ Coffeeshop macha:
♀ naam ━ manager ━ FC ━ user ━ pagina
♂ naam ━ dealer ━ FC ━ user ━ pagina
♀ naam ━ bar ━ Zhenya Katava ━ Sombre ━ pagina
♂ naam ━ serveerder ━ FC ━ user ━ pagina

━ Grand Café Oblivion:
♂ naam ━ manager ━ FC ━ user ━ pagina
♀ naam ━ serveerder ━ FC ━ user ━ pagina
♂ naam ━ serveerder ━ FC ━ user ━ pagina
♀ naam ━ bar ━ FC ━ user ━ pagina

━ Open bedrijf:
♀ naam ━ functie ━ FC ━ user ━ pagina
♂ naam ━ functie ━ FC ━ user ━ pagina
○ naam ━ functie ━ FC ━ user ━ pagina

Het is de bedoeling dat alle rollen beschikken over een functie binnen het bedrijf. Deze functie beschrijf je ook in je rol. Beschrijf ook hoe ze terecht zijn gekomen bij het bedrijf en waarom ze hier hebben gesolliciteerd.

VRIJE TIJD

De meeste werknemers zullen in of rondom Amsterdam wonen. Je woning mag je ook beschrijven in je rol als je dat leuk vindt.

Er zijn natuurlijk ook werknemers die wij niet bespelen, dus iedere rol zal ongeveer 36 uur per week werken, maar heeft ook vrije tijd. De managers zullen meer uren maken dan de overige werknemers. Als bar medewerker of als serveerder draai je misschien 30 tot 36 uur en als manager minimaal 36.

De tijden verschillen niet heel erg tussen het Grand Café en de Coffeeshop, want beide zijn open tot 00:00. De Coffeeshop mag pas open vanaf 10:00 's ochtends en het Grand Café mag zelf weten wanneer zij openen.

_____________________________________________________________________________________________________________________

OBEY THE RULES

━ de regels van Q gelden hier ━
━ minimaal 200 woorden per post ━
━ maximaal 2 personages per persoon ━
━ ik waarschuw 2x voor inactiviteit ━
━ reservering blijft 48 uur staan ━
━ inactief? geef het door ━
━ have fun! ━

_____________________________________________________________________________________________________________________

ROLES ━ TALK ━ PLAY

_____________________________________________________________________________________________________________________

[ bericht aangepast op 6 mei 2018 - 19:38 ]

- thank you for existing -

9 okt 2017 - 20:47 Kobyla is offline

Kobyla 19258

L U C A S V A N H E E S S E L T

23 ~ De Dromer ~ In de woonkamer bij de boekenkast ~ Alleen

Na een lange reis waren ze dan uiteindelijk aangekomen bij de woning waar ze de komende maand zouden verblijven. Lucas had best wel genoten van de reis en had zich ook zeker niet verveeld. In het vliegtuig had hij zich niet bemoeid met de anderen. Er stonden zoveel mensen bij de gate, dat hij geen idee had wie zijn reisgenoten waren. Daar zou hij op het vliegveld in Kenya wel achter komen. Een goed boek was dan genoeg om hem de hele vliegreis te vermaken.
Eenmaal bij de verzamelplaats zag hij tot zijn grote verbazing een meisje dat hem bekend voorkwam: Leah. Ze hadden bij elkaar op school gezeten en via een paar gezamenlijke vrienden met elkaar in contact gekomen, ondanks hun leeftijdsverschil van drie jaar. Hij had het dan ook erg jammer gevonden toen ze weer naar de Verenigde Staten vertrok. Ondanks hun pogingen om hun vriendschap te blijven onderhouden, was het na een tijdje verwaterd geraakt.
Lucas was dan ook blij verrast om Leah weer te zien en bijna de hele reis in de Jeeps hadden ze met elkaar bijgepraat.
Eenmaal aangekomen, besloot Lucas om zich even terug te trekken en alles rustig uit te pakken. De reis was erg lang geweest en hij had even tijd nodig om bij te komen. Wel nam hij onderweg naar de slaapzaal de tijd om de woning te bekijken. Alles was in Afrikaanse stijl en ondanks dat hij vrij luxe was uitgevoerd, niet echt passend bij het thema Afrika, vond hij het wel wat hebben. Toen zijn oog op de boekenkast viel, kon hij weinig anders dan er direct op af lopen en te kijken wat er allemaal in stond. Hij had zelf voldoende leesvoer voor een maand meegenomen, maar andere boeken als afwisseling vond hij zeker niet erg. Hij was dan ook lichtelijk teleurgesteld toen hij erachter kwam dat de boeken als focus Afrika en fotografie hadden. Geen enkele roman leek aanwezig te zijn. Niettemin vond hij de enorme boekencollectie alsnog geweldig. De informatie in de boeken was dan ook zeker wel nuttig en interessant voor hem.

[ bericht aangepast op 9 okt 2017 - 20:49 ]

9 okt 2017 - 22:02 Sombre is offline

Sombre 2828

August Christian Matamoros
The latin showoff

August - sweating - outfit - unpacking - Delilah

What's up, gorgeous?' waren mijn woorden naar de bruinharige dame. Ik had mijn hand uitgestoken maar ze nam hem niet meteen aan, ze keek er eerst even bedachtelijk naar. Na een paar seconden besloot ze hem toch maar aan te nemen, waarna ik mij voorstelde.
'August, leuk je te ontmoeten.' zei ik terwijl ik de dame een stevige handdruk gaf en naar haar glimlachte. Ze kreeg een wat rustigere blik in haar gezicht toen ik mijn naam had gezegt.
'The name is Delilah, not gorgeous.' zei ze op een zelfstandige en trotse toon, dat beviel me wel. Ik moest even kort lachen en ging door mijn haar, dat klef was door de hitte.
'You've got some spice in you, I like it.' zei ik met een knipoog. Ze verontschuldigde zich vrijwel meteen, totaal niet nodig natuurlijk.
'Sorry, ik heb een lange reis achter de rug, zonder slaap en zonder koffie, wat me zo humeurig maakt als een stekelvarken in een prikkelbare bui.' zei ze op een grappende manier. Mijn lippen krulden omhoog door de leuke opmerking, ze heeft wel goeie humor.
'Dat geeft niets lieverd, dat snap ik wel. Heb je al wat gegeten? Er is heerlijk fruit binnen?' Delilah keek me nog even kort aan en bukte vervolgens om haar sandaaltjes uit te trekken. Ik had een hekel aan sandalen, slippers waren meer mijn ding, een stuk makkelijker. Toen ze haar sandaaltjes had uitgetrokken bukte ik om ze van haar aan te nemen.
'Loop je mee naar binnen?' vroeg ik terwijl ik al weer rechtop was gaan staan met haar sandalen in mijn handen. Ik zette een stap achteruit, zodat ze niet kon protesteren tegen het feit dat ik had sandalen had gepakt. Ik gaf haar een lichtelijk uitdagende blik en liep toen vooruit richting het huisje. Ik vond het natuurlijk hartstikke leuk als meiden gingen protesteren, dit was vooral gewoon een test. Ze lijkt wel pit te hebben, maar ik was nieuwsgierig naar hoeveel pit er daadwerkelijk in deze kleine dame zat.

- thank you for existing -

10 okt 2017 - 8:53 Aynur is offline

Aynur 2380

Delilah Masani Conway

19 jaar ◮ That One Girl ◮ Outside ◮ With August ◮ Outfit

“The name is Delilah, not gorgeous.” Damn, wat had ik een hekel aan de mensen die zich zo aankondigden. Natuurlijk trok je wel meteen op deze manier de aandacht naar je toe, maar toch kon het me mateloos irriteren. Om mezelf op de achtergrond te houden, besloot ik om gewoon mijn mond te houden. Soms vond ik mezelf echt verschrikkelijk om het feit dat ik altijd zei wat ik dacht. Hij leek daar anders over te denken. “You’ve got some spice in you, I like it,” zei hij met een knipoog. Ik snoof even en draaide mijn hoofd van hem weg. “Afrikaans bloed doet wonderen,” was mijn nuchtere reactie.
Zijn hand was warm en stevig en onze vingers raakten in elkaar verstrengeld. Zelf had ik geen flauw idee hoeveel druk je moest zetten en hoelang je zijn hand moest vasthouden. Allemaal kleine dingen die me zo ongemakkelijk maakten terwijl ze zo onbenullig zijn. Om snel de aandacht af te leiden van mijn verschrikkelijke handdrukkunsten, verontschuldigde ik me voor mijn botte gedrag. Dat deed ik door middel van mijn verschrikkelijke humor, waar vaak alleen ik om kon lachen, maar om de een of andere manier leken ook zijn lippen omhoog te krullen.
“Dat geeft niets lieverd, dat snap ik wel. Heb je al wat gegeten? Er is heerlijk fruit binnen.” Eten? In de jeep had ik voornamelijk op mijn favoriete kauwgom Juicy Fruit geleefd, waarvan de smaak er naar tien keer kauwen er al vanaf was. Ik wiebelde even met mijn tenen, die beklemmend aanvoelde in hun sandalen en ik besloot om ze uit te doen. Zo kon ik ook even nadenken over zijn aanbod en mijn irritatie om het woordje ‘lieverd’ de laten varen. Alleen mijn moeder noemde me lieverd, en dat wanneer ze iets van me nodig had.
Om mijn evenwicht te bewaren, leunde ik tegen de steen aan toen ik vervaarlijk begon te wankelen. Op één been staan was nooit echt mijn ding geweest en ook bij hinkelen ging ik altijd onderuit. Zo, een gesp had ik inmiddels los gemaakt en de rechter ging iets sneller dan de linker. Maar voordat ik mijn vingers achter de rand van mijn sandalen kon haken, bukte August zich en had ze sneller te pakken dan ik. Vanuit mijn houding tegen de steen keek ik naar hem op en haalde een hand door mijn krullen die koppig alle kanten opsprongen.
“Loop je mee naar binnen?” vroeg hij terwijl hij een stap achteruit deed. De uitdagende blik voordat hij zich omdraaide en in de richting van het huisje liep, was de druppel. “Ahum, voor het geval je het nog niet doorhad, dat zijn mijn sandalen,” zei ik met gefronste wenkbrauwen toen ook ik opstond, met mijn cameratas nog over mijn schouder. “Dus, tenzij je ze zelf wilt dragen, kun je ze me beter teruggeven.” Met een hand op mijn heup en de andere naar voren gestrekt zodat hij ze daar wel in zou moeten leggen, wachtte ik op het moment dat hij de sandalen terug zou geven. Daar ging mijn plan om gewoon onzichtbaar te zijn en de foto’s te maken om de wedstrijd te winnen.

[ bericht aangepast op 10 okt 2017 - 8:58 ]

I have seen my own sun darkened

10 okt 2017 - 11:10 Sombre is offline

Sombre 2828

August Christian Matamoros
The latin showoff

August - sweating - outfit - unpacking - Delilah

Delilah leek een beetje verward door alles wat er gebeurde. Mijn opmerking over het feit dat ze spice had, scheen ze leuk te vinden.
'Afrikaans bloed doet wonderen,' zei ze redelijk nuchter, maar ik voelde een beetje trots in haar stem. Ik keek haar tevreden aan, Afrikaans dus, dat geeft haar zo'n interessante look. Ik bekeek haar even nog een keer en besloot toen haar sandaaltjes van haar aan te nemen en zette een stap achteruit. Ik had haar gevraagd of ze wat wilde eten, maar daar leek ze alleen maar over na te denken terwijl ze met haar tenen door het zand ging. Ik besloot maar gewoon nog een stapje achteruit te doen zodat ze mee liep.
'Ga je mee naar binnen?' had ik haar gevraagd. Weer keek ze me bedenkelijk aan, het was geweldig hoe ze deed, zo stil en geheimzinnig.
'Ahum, voor het geval je het nog niet doorhad, dat zijn mijn sandalen,' zei ze vervolgens met fronsende wenkbrauwen. 'Dus, tenzij je ze zelf wilt dragen, kun je ze me beter teruggeven.' ik moest even kort lachen om haar opmerking, wat dacht ze nou, dat ze zo makkelijk van me af was?
'Nou, toevallig... denk ik dat deze sandaaltjes mij geweldig zouden staan.' zei ik op een eigenwijze toon. Ze stond al klaar, met één hand op haar heup en de ander uitgestrekt, mijn kant op, zodat ik ze terug zou geven.
'Kom, dan gaan we binnen even kijken of ze me passen,' zei ik vrolijk terwijl ik met de sandaaltjes richting het huis liep. Ik ging er van uit dat ze wel achter me aan zou huppelen, dus ik liep gewoon het huisje in. Ik liep naar het keukentje en pakte daar een pruim. Het was een pruim die je meteen op kon eten, dus ik nam er een hap van terwijl ik Delilah vrolijk aankeek. Er liep wat sap van de vrucht langs mijn mond en kin, maar dat negeerde ik en ging er snel met mijn hand langsheen.
'Wil je ook een hapje, mevrouwtje ik heb Afrikaans bloed.' zei ik terwijl ik een knipoog gaf. Ik liet haar de pruim zien waar één mooie hap uit was genomen. Ik genoot echt van haar gedrag, wat een geweldige meid, lekker eigenwijs en een eigen willetje.

- thank you for existing -

10 okt 2017 - 12:39 Aynur is offline

Aynur 2380

Delilah Masani Conway

19 jaar ◮ That One Girl ◮ Outside ◮ With August ◮ Outfit

August moest lachen om mijn opmerking, wat me ongelovig naar hem deed kijken. Ik dacht namelijk niet dat ik grappig was, mijn serieusheid was tastbaar in elk woord dat ik net gezegd had. “Dus…” zei ik terwijl ik mijn vingers bewoog ten teken dat ik het serieus meende.
Helaas voor mij negeerde hij mijn houding en ging hij op een plagende toon verder: “Nou, toevallig… denk ik dat deze sandaaltjes mij geweldig zouden staan.” Ik rolde met mijn ogen, maar ik moest moeite doen om mijn glimlach niet te laten zien. Het was namelijk zo lachwekkend om August te zien lopen op mijn sandaaltjes. Tja, ik denk in plaatjes en op dit soort momenten is het eerder een verschrikking dan een talent. “Hmm, ze passen wel goed bij je huidskleur, but this Cinderella kinda wants her shoes back.”
Voordat ik echter nog meer kon zeggen, liep hij al goedgeluimd in de richting van het huis. Verbouwereerd bleef ik staan en ik keek naar de plek waar hij net door naar binnen was verdwenen. Niet te geloven dit! Nee, ik zou zeker niet achter hem aan gaan. Hij zou me niet zover krijgen. Met mijn armen over mijn borst gekruist, bleef ik buiten staan. Totdat mijn maag zijn protest liet horen. Na ongeveer anderhalve dag zonder een goedvullende maaltijd vond hij dat het ook wel eens tijd werd m van zich te laten horen. Ik hield mezelf voor dat ik voor het eten naar binnen ging en niet voor August. De koffer woog zwaar in mijn hand terwijl ik naar binnen beende.
“August?” Ik had geen flauw idee welke kant hij op was gegaan en zette mijn tassen in de gang, wel op zo’n manier dat ze niemand in de weg zouden staan zodra ze naar binnen liepen. Daarna was het gewoon echt een kwestie van mijn neus volgen. Mijn voeten maakten geen geluid op de vloer en geruisloos liep ik de hoek om, die me naar een klein keukentje bracht. Daar zag ik August staan, die inmiddels al een pruim van de fruitmand had gepikt en een grote hap nam. Ik zag mijn sandalen nergens, dus hij moest die ergens neer hebben gelegd.
Mijn verassingsaanval werd compleet de grond in geboord toen August zich omdraaide en me met een vrolijke blik in zijn ogen aankeek. Er liep een straaltje sap langs zijn welgevormde kaak, maar hij veegde dat nonchalant weg met palm van zijn hand. Er bleef nog een klein restje vruchtvlees over. “Ehm, er zit nog een beetje… op je.. nevermind.” Ik ging dus niet het met mijn duim in een tedere beweging wegvegen zoals die blonde meiden in de romantische films van mijn stiefzusje altijd deden. Dat kan hij op zijn buik schrijven!
“Wil je ook een hapje, mevrouwtje ik heb Afrikaans bloed?” vroeg hij met een speelse knipoog in mijn richting. Ik begon met echt zo langzamerhand af te vragen of er een vuiltje in zijn oog zat. August liet de pruim waar zijn kaken een hap uit hadden genomen voor mijn gezicht bungelen. Ik liet mijn blik even rusten op de textuur van de pruim en daarna keek ik weer in zijn prachtige groene ogen. Hij zou echt een fantastisch model zijn, besefte ik me. Mijn vingers begonnen te jeuken om een foto maken, wat meestal gebeurde zodra ik iets zie dat mijn zesde fotozintuig prikkelde. WAUW! Ik moest echt mijn hoofd erbij houden…
Op de een of andere manier leken zijn ogen me uit te dagen om een hap te nemen uit de pruim voor mijn gezicht. En toen deed ik iets waarvan maar weer eens uit bleek dat ik echt aan slaap/koffietekort leed. Ik nam een hap…
Wel het verst uit de buurt dan de plek waar hij zijn tanden in had gezet en mijn ogen openden zich in paniek. Meteen neem ik een grote stap terug en ik kan amper geloven dat ik dat gedaan had. “Dus, laten we net doen alsof dat niet gebeurt is…” Ik slikte even en pakte nog een pruim uit de fruitmand, die ik even in de lucht gooide en weer opving. “Ik… ga maar eens kijken waar de meiden verblijven,” zei ik terwijl ik hem ongemakkelijk vanonder mijn wimpers aankeek.

I have seen my own sun darkened

10 okt 2017 - 18:20 Sombre is offline

Sombre 2828

August Christian Matamoros
The latin showoff

August - sweating - outfit - unpacking - Delilah

Ik merkte dat ze niet achter mij aan was gelopen en toch koppig was blijven staan. Gelukkig had ze me gevonden in de keuken waar ik vrolijk aan een pruim zat te sabbelen. Ik keek haar lachend aan toen ze lichtelijk gefrustreerd de keuken binnen kwam stappen. Er liep wat sap van de pruim langs mijn kin, dat ik weg veegde met mijn hand.
'Ehm, er zit nog een beetje… op je.. nevermind.' zei ze een beetje nonchalant en negeerde het vervolgens compleet. Ik ging maar met mijn tong langs mijn lippen en voelde toen een stukje vruchtvlees zitten. Ik haalde het weg met mijn tong en slikte het zonder schaamte door.
'Wil je ook een hapje, mevrouwtje ik heb Afrikaans bloed?' vroeg ik met een knipoog. Ik hield de pruim voor haar gezicht zodat ze hem aan zou nemen of er een hap uit zou nemen. Ze bekeek de pruim en keek me vervolgens recht in mijn ogen aan, wat ik een beetje als een uitdaging zag, ze vond het leuk dat ik haar aan het uitproberen was, ookal heeft ze dat zelf nog niet door. Na een paar seconden in mijn ogen te hebben gestaard, nam ze zonder twijfelen een hap uit de perzik. Toen de hap eenmaal in haar mond zat schrok ze van zichzelf, ze keek me met grote ogen aan en sprong achteruit. Ik keek even met opgetrokken wenkbrauwen, ik vind haar nu al geweldig. Ze is echt impulsief, daar houd ik van.
'Dus, laten we net doen alsof dat niet gebeurt is…' zei ze vervolgens terwijl ze een eigen pruim uit de fruitmand had gepakt. Ze gooide de pruim soepel in de lucht en ving hem net zo mooi weer op.
'Ik… ga maar eens kijken waar de meiden verblijven,' zei ze ongemakkelijk terwijl ze met een gebogen hoofd onder haar wimpers door naar me keek. Ik glimlachte haar kant op en wees naar de woonkamer, waar een trap was die naar de slaapzalen ging.
'Je sandaaltjes staan bij de trap naar boven, mop. Succes met zoeken.' zei ik terwijl ik weer een hap uit de pruim nam, half in de plek waar Delilah zelf nog een hap had genomen. Ik was niet snel vies van mensen, en deze dame zag er goed verzorgd uit, ze zal wel geen gekke ziekten hebben.

- thank you for existing -

11 okt 2017 - 10:25 Aynur is offline

Aynur 2380

Delilah Masani Conway

19 jaar ◮ That One Girl ◮ In the Kitchen ◮ With August ◮ Outfit

Gelukkig was August wel zo vriendelijk om me te verwijzen naar de slaapvertrekken van de dames. Wacht eens… hoe wist hij dat??? Ach, laat ook maar… Hier ging ik me niet mee bemoeien. Hij moest doen waar hij zich prettig bij voelde en dat gold ook voor mij. En voor mij betekende dat nu zo hard wegrennen als mijn benen me konden dragen. Vlug at ik mijn pruim op en besefte dat die dingen wel héél sappig waren. Ook ik stond te stuntelen met het sap dat eruit stroomde en ik besloot dat het misschien een beter idee was om boven de wastafel te eten zodat het sap daarin zou vallen en niet op de vloer waar het zou gaan plakken.
Zonder lichamelijk contact te maken met August, wurmde ik me langs hem heen en at de rest van de pruim in een paar happen op. Nu alleen nog de pit ergens dumpen en van het plakkerige sap op mijn kin afkomen. Zoekend keek ik om me heen om een verdomde prullenbak te vinden. Als het zo’n geval was dat in de deur van een van de kastjes verstopt zat, zou ik wel kunnen janken van frustratie. Maar gelukkig was dat niet het geval en vond ik al snel een prullen bak waar ik met een nijdig gebaar de pit in dumpte.
Ik waste mijn handen weer in de wasbak en veegde mijn kin schoon. In de slaapvertrekken van de dames zou ik er wel even een washandje overheen halen om hem helemaal schoon te maken. En daarna was ik eindelijk zover om in de aangewezen richting van August te lopen die hopelijk naar de slaapzalen zouden lijden. Maar terwijl ik een aantal stappen naar de vertrekken zette, draaide ik me op een been weer om, wat ervoor zorgde dat ik de dichtstbijzijnde muur greep om te voorkomen dat ik viel. Daar ging mijn charmante omdraaitechniek…
“Uhm, mijn sandalen?” Ik zag dat August ook zijn pruim zat te eten, half op de plek waar net mijn mond nog een hapje uit had genomen. Nog steeds was ik verbaasd over mezelf. “Je sandaaltjes staan bij de trap naar boven, mop. Succes met zoeken.” Tijdens de helft van zijn zin had ik me al omgedraaid om mijn spullen te pakken en die naar boven te zeulen totdat hij me succes wenste met zoeken. Je ging me toch niet vertellen dat hij ze verstopt had… Als hij ze in de jongensslaapzalen had verstopt, zou ik hem echt iets aandoen. “Bedoel je daarmee dat ze letterlijk bovenaan de trap staan, of dat ze ergens verstopt zijn op een plek waar ik niet bij kan komen zodat je me uit kunt lachen terwijl ik allerlei idiote manieren verzin om ze toch te pakken te krijgen?” Argwanend keek ik hem aan. “Want als dat het geval is…” zei ik op een dreigende toon terwijl ik allerlei manieren verzon om hem het leven moeilijk te maken. Maar om de een of andere reden schoot met niets te binnen, vandaar dat ik de zin onafgemaakt hield wat op zich ook wel een goed effect zou hebben. Als August onder de indruk was geweest van mijn dreigement…

I have seen my own sun darkened

11 okt 2017 - 20:34 Sombre is offline

Sombre 2828

August Christian Matamoros
The latin showoff

August - sweating - outfit - unpacking - Delilah

Delilah zat me koppig aan te kijken terwijl ze - net als ik - de veel te sappige pruim naar binnen werkte. Ze had aardig wat sap over haar lippen lopen, wat er in mijn ogen absoluut niet verkeerd uit zag. Ze liep langs me heen en boog als een flexibele band om me heen. Zonder me ook maar lichtelijk aan te raken liep ze richting de andere kant van het keukentje, waarschijnlijk zoekend naar een prullenbak om de pit in de gooien. Ik keek haar afwachtend aan en volgde iedere beweging die ze maakte. Ze liep weer mijn kant uit en keek me met een eigenwijze blik aan.
'Uhm, mijn sandalen?' zei ze commanderend. Ik haalde mijn wenkbrauwen op en pufte even kort, ze moet niet té cool gaan doen, dan wordt het menis.
'Je sandaaltjes staan bij de trap naar boven, mop. Succes met zoeken.' zei ik terwijl ik weer een hap van de pruim nam. Halverwege mijn woorden was ze al omgedraaid en richting de trap gelopen.
'Bedoel je daarmee dat ze letterlijk bovenaan de trap staan, of dat ze ergens verstopt zijn op een plek waar ik niet bij kan komen zodat je me uit kunt lachen terwijl ik allerlei idiote manieren verzin om ze toch te pakken te krijgen?' ratelde ze gestresst achter elkaar aan. Ik moest even kort lachen. 'Want als dat het geval is…' voegde ze er nog soort van bedreigend achteraan.
'Ik doe niets om jou "te pakken te krijgen". Ik snap niet waarom je zo doet, ik ben je maar aan het plagen lieverd. Ze staan meteen boven aan de trap.' zei ik lachend terwijl ik de laatste hap van mijn pruim nam en hem netjes weg gooide. Ik keek even uitdagend naar de dame, die aan de andere kant van de kamer stond, klaar om de trap op te lopen.
'En dan wat? Neem je me mee naar boven om me alle hoeken van de kamer te laten zien?' vroeg ik lachend 'Where can I sign up?' vroeg ik er nog achteraan waarna ik mijn tong uitstak. Het was heerlijk om onder haar huid te kruipen, ik wist dat ze er van genoot, maar ze ontkent het. Ze maakt het allemaal een stuk erger dan het is, ik ben gewoon een beetje met haar aan het klooien. Ze beet in de pruim, dan vraag je er toch om. Ik schonk haar nog een laatste duivelse lach voordat ik mijn handen ging wassen en richting de sofa liep om daar comfortabel op neer te ploffen.

- thank you for existing -

12 okt 2017 - 9:47 Aynur is offline

Aynur 2380

Delilah Masani Conway

19 jaar ◮ That One Girl ◮ In the Kitchen ◮ With August ◮ Outfit

“Ik doe niets om jou ‘te pakken te krijgen’. Ik snap niet waarom je zo doet, ik ben je maar aan het plagen lieverd. Ze staan meteen bovenaan de trap.” O, mijn handen jeukten om zijn lach van zijn gezicht af te meppen. Mijn zelfbeheersing hing aan een zijden draadje, maar iets in me vertelde dat hij er alleen maar op zou kicken als ik hem een mep verkocht en daar klampte ik me aan vast terwijl ik met mijn hoofd tegen de muur leunde en even mijn ogen sloot. Als een klein minuutje van bezinning en rust.
Ik hoorde het geklepper van de prullenbak en besefte dat hij de pruim, met mijn kwijl en al, op had gegeten en nu de pit netjes weggooide. Dat vatte ik op als mijn teken om nu eindelijk de keuken te verlaten en me in de kamer te installeren. Ik wierp nog een blik op August. Foute keuze… Hij keek uitdagend terug, wat me kippenvel op mijn armen bezorgde. Om de een of andere reden geloofde ik er prompt geen barst van dat ze gewoon bovenaan de trap stonden, maar mijn dreiging had zo te zien geen enkel effect. Of, tenminste, niet het gewenste effect dat ik had gewild.
“En dan wat? Neem je me mee naar boven om alle hoeken van de kamer te zien?” Nah, dat was misschien een idee geweest, als hij niet zo verlekkerd grijnsde bij dat uitzicht. “Where can I sign up?” kwam er nog achteraan terwijl hij zijn tong uitstak. Ik fronste mijn wenkbrauwen en draaide mijn hoofd van hem weg. “Als ik het echt goed aan zou willen pakken, zou ik niet zelf mijn handen vuil maken.” Misschien dat mijn broer nog wel iemand wist van zijn tijd op straat die hier in de buurt woonde en die zich in liet huren als martelaar. Wauw, en dat allemaal voor sandaaltjes… Deze jongen zorgde er echt voor dat mijn hoofd op hol sloeg, en dan niet op de ‘omg, ik ben helemaal verliefd en dans op een roze wolkje manier’.
De duivelse grijns die na onze woordenwisseling volgde was duivels en stond hem zó goed. Ikzelf kreeg niets meer voor elkaar dan een vreemde grimas toen hij zijn handen waste en richting de sofa liep in de woonkamer en daarop neerplofte. Geïrriteerd stampte ik op blote voeten door de gang en pakte ik mijn koffers tevoorschijn. God, hoe kreeg ik dat verdomde ding te trap op. Ik klapte het handvat in en hees mijn rugzak op mijn rug. De koffer tilde ik op en langzaam schuifelde ik stapje voor stapje te trap op.
Maar toen ik bijna bovenaan de trap stond, waar inderdaad mijn sandalen netjes op me stonden te wachten, glipte mijn zware koffer waar mijn kleding in zat uit mijn handen. Met een luid kabaal stuiterde hij de trap af en overstemde mijn luide vloek die ik uitriep. Ik flikkerde mijn tas op de overloop, maar deed dat iets te snel waardoor ik mijn koffer achterna ging. Een klein gilletje ontsnapte aan mijn lippen terwijl ik bovenop mijn koffer belandde met mijn rug. Mijn benen bleven op de trap liggen, waardoor ik in een pijnlijke houding terecht kwam. Zo bleef ik even liggen, zwaar ademend en met mijn hand mijn slapen masserend. Ja hoor, tuurlijk, dit overkwam mij weer…

I have seen my own sun darkened

12 okt 2017 - 10:06 Sombre is offline

Sombre 2828

August Christian Matamoros
The latin showoff

August - sweating - outfit - livingroom - Delilah

Nadat ik comfortabel op de sofa was geploft ging ik heerlijk zitten en sloeg ik een been over mijn andere. Niet op de vrouwelijke manier natuurlijk, maar zo mannelijk mogelijk. Je weet wel, die waarbij mijn enkel op mijn knie leunde? Anyway, nadat ik comfortabel zat hoorde ik achter bij een zucht. Delilah was er nu al klaar mee, had ik dat even goed gedaan. Ik moest in mijzelf even lachen, tuurlijk is het niet mijn intensie om haar vakantie zo verschrikkelijk mogelijk te maken, maar dit was gewoon grappig. Ze had haar bedreiging nog een tandje hoger gedaan, maar die negeerde ik gewoon. Ik hoorde haar agressief met haar koffer klooien en vervolgens hoorde ik haar voetjes de trap op gaan, die nogal kraakte. Na nog geen 2 seconden hoorde ik een tik, vervolgens een klap en wat gebonk de trap af. Ik schrok en draaide me om, waar ik een koffer op de grond aantrof, met daar boven op, Delilah. Ze lag met haar rug gebogen over de koffer, haar benen staken de lucht in, nog leunend op de trap. Ik sprong op en binnen een seconde stond ik naast haar.
'Hoe krijg je het voor elkaar, heb je je bezeerd?' vroeg ik terwijl ik wist dat ze er toch over ging liegen. Zo koppig was ze wel, dat had ik al geleerd. Ik hield mijn hand onder haar hoofd zodat haar nek recht zou staan. Ik keek even goed naar haar ogen om te kijken of ze me nog recht aankeken en fronste met mijn wenkbrauwen. Het is me al honderd keer gezecht dat ik als een bezorgde puppy kijk als mijn EHBO skills naar boven komen, maar dat negeerde ik gewoon.
'Heb je een klap op je hoofd gehad? Of kwam je op je rug terecht?' vroeg ik terwijl ik een pluk haar dat overdwars in haar gezicht lag weg veegde. Nogsteeds met mijn bezorgde hoofd keek ik snel over haal lichaam of ik nergens bloed zag, gelukkig zag ik tot nu toe nergens bloed, er was alleen wel een klein scheurtje in haar jumpsuit gekomen. Dat vertelde ik haar later wel, haar lichamelijke conditite is op dit moment iets belangrijker dan de conditie van haar outfit.

- thank you for existing -

12 okt 2017 - 19:20 Aynur is offline

Aynur 2380

Delilah Masani Conway

19 jaar ◮ That One Girl ◮ Stairs ◮ With August ◮ Outfit

Ik knipperde een aantal keer verward met mijn ogen. Nog niet helemaal besefte mijn hersenen wat er was gebeurd en ik voelde plots een hevige pijnschuit vanuit mijn stuitje. Die had het grootste gedeelte van de klap op moeten vangen. Net op het moment dat ik al mijn verwondingen probeerde te inventariseren, stond August weer voor mijn neus. Ik wist niet op ik stond te popelen om door hem geholpen te worden, maar ik wist ook dat ik zelf niet overeind zou kunnen komen om mijn koffer opnieuw naar boven te zeulen. Half-om-half hoopte ik dat August me gewoon met rust liet, maar het geluk had besloten om absoluut niet aan mijn kant te staan vandaag.
“Hoe krijg je het voor elkaar, heb je je bezeerd?” Hij boog zich over me heen en tilde heel voorzichtig mijn hoofd op zodat hij zijn warme hand onder mijn nek kon leggen voor extra ondersteuning. Ik deed mijn ogen dicht omdat deze verschuiving van mijn nekwervels niet helemaal goed verliepen. Een klein geluidje rolde over mijn lippen en ik perste ze snel op elkaar, met de hoopvolle gedachte dat dat geluidje aan zijn aandachtige blik zou ontsnappen. “Trap… koffer… zwaar… gaat wel,” mompelde ik zachtjes terwijl ik tussen elk woord diep inademde.
Even deed ik voorzichtig een oog open en keek recht in August’ puppyoogjes die er oprecht schattig uitzagen. Jezus, ik zat hier te creperen van de pijn en ik lette op zijn schattigheid?! Zijn wenkbrauwen waren gefronst en ik nam aan dat hij dus geen barst van mijn verhaal geloofde. Echt hoor en ik was nog wel van plan om niet op te vallen…
“Heb je een klap op je hoofd gehad? Of kwam je op je rug terecht?” Hij klonk bezorgd terwijl hij een krul die over mijn gezicht lag en kriebelde, wegveegde. “Als ik zo geloofwaardig mogelijk overkom en je vertel dat alles goed is, krijg ik dan die bezorgde blik van je gezicht?” Ik probeerde een beetje grappig te zijn in deze verschrikkelijk stomme situatie maar met werkelijk elk woord dat ik zei, leek mijn rug met spelden te worden belaagd. Het was absoluut geen goed idee om me nu te verplaatsen tenzij iemand zo ontzettend sterk zou zijn om me overeind te kunnen tillen. In deze positie zag ik er nu ook weer niet sexy uit en al helemaal niet door mijn krullen die als ongetemde manen rond mijn gezicht hingen.
“Oké, oké,” zei ik terwijl ik diep inademde omdat ik doorkreeg dat het nu wel menis was. De pijn ging nu langzaam naar een level die ik niet lang zou kunnen verdragen en ik kon niet langer meer doen alsof er niets meer aan de hand. Mijn gezichtsuitdrukking, die ik tot nu toe nog redelijk neutraal had weten te houden, verried de pijn die zich in mijn rug manifesteerde “Ik ben met mijn rug op de harde rand van mijn koffer beland.” Mijn stem was niet langer krachtig en ik leek wel te praten op fluistertoon. Ik sloot weer mijn ogen en leunde met mijn hoofd naar achteren in de hand van August. Het koste me te veel inspanning om mijn hoofd rechtop te houden en ik besloot gewoon te blijven liggen totdat de pijn naar een hanteerbaar level was gedaald. “Het gaat zo… auch… vast wel weer.”
Terwijl ik praatte had ik mijn heup een klein beetje gedraaid omdat de trap pijnlijk op mijn heupbot duwde. Vandaar dat ik mijn zin moest onderbreken. Echt mijn dag kon niet meer stuk…

I have seen my own sun darkened

12 okt 2017 - 20:50 Halsin is offline

Halsin 1445

LORENZO DANTE de'MEDICI

I am not designed to come second or third, I am designed to win.

Lorenzo was uit de Jeep gestapt, had zijn rugzak om zijn schouder heen gedaan en nam ongeveer een minuut de tijd om de omgeving in zich op te nemen. Een glimlach sierde zich rondom zijn lippen en zijn linkerhand haalde hij door zijn haren heen. ''Wauw.'' mompelde hij zacht tegen zichzelf. Het was simpel weg prachtig. Alles was anders dan het in Rome was, het was rustiger en vrediger. Geen hordes toeristen die lawaai en rommel maakten door de omgeving heen. Alleen een kleine groep mensen, met twee Jeeps en een adembenemend uitzicht.

De jongeman had zichzelf verbaasd toen hij zich had aangemeld om mee te doen, voornamelijk omdat fotografie een hobby was die hij ongeveer net twee jaar beoefende. Toch had hij er vertrouwen in dat het goed zou komen. Lorenzo maakte in zijn vrije tijd vaak foto's van Rome en de omgeving en was dus niet nieuw in het fotograferen van landschappen. Fotograferen was iets waar Lorenzo rust in kon vinden, tussen de drukte van zijn studie en werk. Nu hoefde hij zich daar niet druk over te maken de komende maand, dat kwam erna wel. Nu hoefde hij zich alleen te richten op et maken van foto's en van het genieten van deze vakantie.

Lorenzo schoof de mouwen van het lichtblauwe overhemd dat hij droeg omhoog. Hij kon goed tegen de hitten, maar de zon in Kenia was wel heel anders dan dat de zon in de andere landen was, waar Lorenzo al eens naar toe is geweest. Niet dat hij erover klaagde. Zijn hand ging naar zijn mond toe om een gaap te verbergen. De vlucht naar Amsterdam was kort geweest, maar het wachten op het vliegtuig naar Kenia toe duurde langer dan dat Lorenzo had gehoopt. Tijdens het vliegen kon Lorenzo ook geen slaap vinden en dus had hij zijn tijd besteed met het lezen van een boek.

Zijn ogen scanden het nog kleinere groepje mensen die was overgebleven en nog buiten stond dus. De bruine kijkers bleven hangen bij een mooie, bruinharige jongedame, die net iets jonger leek dan dat hij zelf was. Er schoot er een twijfel door zijn hoofd heen of hij haar zou moeten aanspreken of niet, maar deze drukte hij snel weg en hij stapte op haar af. ''Ciao bellezza,'' klonk eruit Lorenzo's mond als begroeting. ''hoe was je vlucht?'' Hij liet zijn rugzak vanaf zijn schouder langzaam en zachtjes op de grond zakken. ''Ik ben Lorenzo.'' stelde hij zichzelf voor met een glimlach op zijn gezicht.

[ bericht aangepast op 12 okt 2017 - 20:51 ]

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

13 okt 2017 - 19:42 Kobyla is offline

Kobyla 19258

L U C A S V A N H E E S S E L T

23 ~ De Dromer ~ Bij de trap ~ Met Delilah en August

Terwijl hij nog diep in gedachten verzonken was en naar de enorme hoeveelheid boeken stond te staren, werd hij opeens opgeschikt door een hoop lawaai uit de richting van de trap. Verschrikt keek Lucas op, maar vanuit waar hij stond kon hij niets zien. Dus besloot hij om richting de bron van het geluid te lopen en daar een kijkje te nemen. Het kon niets zijn, maar er kon ook iets ergs gebeurd zijn en hij wilde graag kunnen helpen als dit nodig was.
Toen Lucas bij de trap aankwam, zag hij een meisje op haar rug op een koffer liggen. Een jongen zat naast haar en keek erg bezorgd.
'Is alles in orde?' vroeg hij voorzichtig en kwam dichterbij gelopen. Aan haar houding te zien moest ze met koffer en al van de trap gevallen zijn en Lucas trok lichtelijk verbaasd een wenkbrauw op. Hij was zelf dan ook niet de meest handige persoon, maar van de trap af vallen bleef hij vrij knap vinden. Desondanks dat zag hij wel dat het meisje duidelijk pijn had.
Al gauw besloot hij om toch ook bij haar neer te knielen om te kijken of zijn hulp nog van dienst kon zijn. Veel EHBO kennis had hij niet, maar het was vast genoeg om haar te helpen. Het zag er op het eerste gezicht niet ernstig uit, er was ook nergens bloed te bespeuren, gelukkig maar, want Lucas en bloed waren niet zo'n goede combinatie. Een klein beetje bloed kon hij meestal nog wel aan, maar zodra er een serieuze wond te zien was, wilde het nog wel eens gebeuren dat hij bijna flauwviel.
'Kan je opstaan?' vroeg hij haar, erop lettend dat hij voorlopig genoeg afstand bewaarde. De andere jongen had zijn hand al onder haar hoofd liggen, maar hij kon zich voorstellen dat ze liever niet zomaar aangeraakt werd als dat niet nodig was. Hij raakte haar pas liever aan met haar toestemming.

[ bericht aangepast op 13 okt 2017 - 19:43 ]

13 okt 2017 - 21:16 LordJohn is offline

LordJohn 10841

ELEONORA "NORA" PALMER

'Soon I'll be thinner than all of you,' she swore to herself.

23 • the wild one • outside • Dan & Leah

Op mijn vraag heeft hij geen duidelijk antwoord, maar toch kom ik erachter dat hij heel veel van de wereld al heeft gezien, dingen waar ik nog alleen maar van kan dromen. Ik ben nu in Kenia en hopelijk geeft mij dat een opstapje naar de rest van de fotografiewereld. Ik wil het zó enorm graag. Nog voor ik kan antwoorden op dezelfde vraag die hij mij stelt, komt er een blond meisje bij ons staan en ik neem haar een beetje in me op. Dan begroet haar en stelt zich voor, en dan kan ik natuurlijk niet achterblijven.
'Nora,' zeg ik en ik glimlach. Ik besluit me toch terug te draaien naar Dan om antwoord te geven op zijn vraag. 'Ik kom uit Indianapolis,' antwoord ik met een kleine glimlach. Ik mis het stiekem toch wel een klein beetje. Hoewel ik me altijd vrij rond bewoog in de stad en daarbuiten, veel met vrienden en vriendinnen optrok en regelmatig clubs en cafés bezocht, is Indianapolis toch altijd mijn thuis. Dat zal het altijd blijven. Ik mis mijn ouders, vooral mijn vader, maar ik weet dat ik dit moet doen, dat ik deze kans moet nemen en dat ik deze wedstrijd moet winnen. Ik wil het dolgraag en hoe lief de mensen hier ook zullen zijn, ik zal uit alle macht proberen ze van het bord te vegen. Kijk, het moet leuk blijven, maar ik wil deze reis niet voor niets gemaakt hebben. God knows hoe weinig alcohol hier is. Normaal gesproken neem ik tegen het begin van de avond de fles in mijn hand en laat ik de alcohol geleidelijk naar binnen stromen, maar dat kan hier niet. Hier ben ik alleen met mijn gedachten en reisgenoten. Ik moet mezelf op andere manieren afleiden van mijn eigen, afzichtelijke lichaam en de manier waarop ik dat kan bereiken, is door veel te fotograferen. Ik grinnik kort als ik het blonde meisje in me opneem en ik leg plagend mijn arm al rond Dans schouders heen. 'Hoe heet je?' vraag ik het meisje vervolgens.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

14 okt 2017 - 14:04 Drumstick is offline

Drumstick 925

MT.

kip is lekker daarom heet ik drumstick

Index RPG Actieve Topics Zoek