[250] RPG - Into the wild - Safari Journey - Speeltopic - Speeltopics

---

SCENARIO ━ Leidseplein, Amsterdam, 2018 Op dit prachtige plein staan meerdere gebouwen met allemaal hun eigen unieke uitstraling. Van ijssalons tot coffeeshops, je vindt alles in Amsterdam. Op dit plein staat ook een grote variatie aan bedrijven. Prachtige grand cafés, de liefste tulpenwinkels, de populairste coffeeshops, heerlijke restaurants van Italiaans tot Japans. Pizza, sushi, spareribs, stamppot, alles is te vinden op dit plein. Iedere maand kan één keten de top bereiken op het plaatselijke scorebord dat te vinden is bij alle metrohaltes in Amsterdam. Het is dus best een big deal om op nummer één te komen, want zo trek je de meeste bezoekers. Het bedrijf dat in één jaar het meest op nummer één heeft gestaan, krijgt aan het eind van het jaar nog een heel genereus cadeau. Namelijk een heel mooi geldbedrag en een gratis renovatie of uitbreiding. Wees perfectionistisch, wees streng, wees klantgericht en vooral; zorg voor je bedrijf. Per bedrijf worden drie á vier personages gespeeld. De bedrijven zijn allemaal concurrenten van elkaar op verschillende manieren. Alles trekt bezoekers in Amsterdam, maar wie trekt de beste bezoekers?

BEDRIJVEN ━ Coffeeshop Macha: Dit is een van de grootste coffeeshops op het Leidseplein. De naam Macha is perfect voor deze coffeeshop. Zij zijn namelijk niet alleen gespecialiseerd in cannabis, maar ook in Macha en alles wat je met deze heerlijke groente thee kunt maken. Macha komt in de vorm van een groene poeder, wat ook goed past bij het hele coffeeshop idee. Met Macha kun je heerlijke thee maken, verschillende soorten koffie, ijs, cake etc. Heerlijk voor munchies dus! ━ Grand Café Oblivion: Een gigantisch, luxueus café met een prachtige naam. De naam betekend “the state of being unaware of what is happening around you”, wat inhoud dat je niet meer weet wat er om je heen gebeurd. Dat is dan ook precies het effect dat dit café op je geeft. Het is kalm, heeft prachtige sfeerverlichting en de muziek is perfect voor iedere gelegenheid. Dit café serveert eten, drinken, cocktails en heel veel soorten likeur en whisky. Natuurlijk kunnen er nog meer bedrijven zijn! Daarom laat ik er één open. In dit blanco bedrijf worden drie personages ingedeeld, zij mogen zelf een bedrijf verzinnen samen. Het is wel belangrijk dat je goed communiceert en echt overlegt over wat voor bedrijf je hebt en hoe het er uit gaat zien.

ROLLEN ━ Coffeeshop macha: ♀ naam ━ manager ━ FC ━ user ━ pagina ♂ naam ━ dealer ━ FC ━ user ━ pagina ♀ naam ━ bar ━ Zhenya Katava ━ Sombre ━ pagina ♂ naam ━ serveerder ━ FC ━ user ━ pagina ━ Grand Café Oblivion: ♂ naam ━ manager ━ FC ━ user ━ pagina ♀ naam ━ serveerder ━ FC ━ user ━ pagina ♂ naam ━ serveerder ━ FC ━ user ━ pagina ♀ naam ━ bar ━ FC ━ user ━ pagina ━ Open bedrijf: ♀ naam ━ functie ━ FC ━ user ━ pagina ♂ naam ━ functie ━ FC ━ user ━ pagina ○ naam ━ functie ━ FC ━ user ━ pagina Het is de bedoeling dat alle rollen beschikken over een functie binnen het bedrijf. Deze functie beschrijf je ook in je rol. Beschrijf ook hoe ze terecht zijn gekomen bij het bedrijf en waarom ze hier hebben gesolliciteerd.

VRIJE TIJD De meeste werknemers zullen in of rondom Amsterdam wonen. Je woning mag je ook beschrijven in je rol als je dat leuk vindt. Er zijn natuurlijk ook werknemers die wij niet bespelen, dus iedere rol zal ongeveer 36 uur per week werken, maar heeft ook vrije tijd. De managers zullen meer uren maken dan de overige werknemers. Als bar medewerker of als serveerder draai je misschien 30 tot 36 uur en als manager minimaal 36. De tijden verschillen niet heel erg tussen het Grand Café en de Coffeeshop, want beide zijn open tot 00:00. De Coffeeshop mag pas open vanaf 10:00 's ochtends en het Grand Café mag zelf weten wanneer zij openen.

_____________________________________________________________________________________________________________________



_____________________________________________________________________________________________________________________



_____________________________________________________________________________________________________________________

[ bericht aangepast op 6 mei 2018 - 19:38 ]

---

- thank you for existing -

---

NAME Dexter ⋆ [dek-ster] ⋆ Engelse jongens naam met de betekenis 'kundig, rechtshandig'. Elliot ⋆ [el-ee-uh t] ⋆ Schotse naam voor jongens met de betekenis 'hij is mijn god'. Mills⋆ [milz] ⋆ Familienaam van Dex. De naam is oorspronkelijk de Engelse vertaling van 'molens'. Dex ⋆ [deks] ⋆ Dex wordt liever 'Dex' genoemd dan Dexter, want dat vind hij te serieus klinken. AGE 18 jaar oud ⋆ geboren tijdens oud en nieuw na 00:00 1 januari ⋆ capricorn COURSE Koken, Dex heeft een grote liefde voor koken en een nog grotere liefde voor eten. Zijn lievelings gerechten komen uit Italie en de Oosterse landen. Dex zijn smaakpupillen kunnen heel veel aan, hij houdt ook van pittig eten. Dex heeft zijn grote liefde voor eten van zijn vader geërfd. Zijn vader is namelijk chef kok in een prachtig hotel in Alaska. Voorheen was hij chef kok in Schotland. CLASSES ⋆ Verplicht: Engels, Wiskunde, geschiedenis en scheikunde. ⋆ Keuzevakken:, Koken, Laboratorium en Italiaans. ⋆ Favoriete en beste vak: Koken.

---

I'm sorry for what I said when I was hungry

HISTORY Dex is geboren op een hele speciale dag, namelijk op nieuwjaarsdag. Het was net op het randje, hij had namelijk ook op oudjaarsdag geboren kunnen zijn. Half 1 werd Dex geboren en het werd gevierd met ongelofelijk veel vuurwerk. Dex heeft een oudere broer, die net als zijn ouders ontzettend blij waren met zijn eerste adem.       Dex is opgegroeid in een goede omgeving, met veel liefde en veel aandacht van zowel zijn broer als ouders. Dex heeft op school altijd plezier gehad en heeft altijd zijn best gedaan. Al vanaf zijn eerste toetsen haalde hij alleen maar tienen en zijn ouders konden het bijna niet geloven. Dex mocht meteen een klas hoger, maar ook daar haalde hij de beste cijfers van de klas. Vanwege zijn leeftijd konden ze niet veel meer doen dan hem extra dingen geven om te leren. Zo leerde hij in groep 4 al alle staten van Amerika uit zijn hoofd en begon hij instrumenten te beoefenen. Dex speelt al sinds zijn achtste gitaar en de drum op een redelijk hoog niveau.       Op de middelbare school verveelde hij zich heel erg omdat hij alles te makkelijk vond, hij is daarom slecht gedrag gaan vertonen. Hij begon met roken, hij ging drugs gebruiken en hij ging heel weinig naar school. Toch haalde hij onder deze omstandigheden nogsteeds fantastische cijfers. Dex zijn ouders hebben met hem gepraat en het kwam er op neer dat hij naar een school wilde waar hij daadwerkelijk iets van zou leren.       Op zijn zestiende zijn ze verhuisd naar Alaska, voor een speciale school. Dex vond het fijn dat hij naar een nieuwe school ging, maar hij was minder blij met het feit dat zijn broer in Schotland moest blijven. Hij had een hele sterke band met zijn broer en hij hoopt dat hij vaak langs komt voor Dex.       Dex zijn vader is chef kok en dat heeft Dex heel erg geïnspireerd. Hij heeft een grote liefde voor koken en eten en dat laat hij maar al te graag zien en proeven.

---

---

PERSONALITY fijnproever ⋆ sociaal ⋆ perfectionistisch ⋆ humoristisch ⋆ sarcastisch ⋆ flirterig ⋆ romantisch ⋆ sportief ⋆ intelligent ⋆ creatief ⋆ beginnende kok ⋆ spontaan ⋆ druk ⋆ lomp ⋆ geen rem ⋆ geen blad voor zijn mond ⋆ wispelturig ⋆ soms agressief ⋆ een klein hartje ⋆ muzikaal ⋆ speels ⋆ nieuwsgierig ⋆ eigenwijs Dex is een hele spontane, best wel drukke jongen. Hij is op het eerste oog een beetje een bad boy, tenminste, zo ziet hij er uit. Dex is echter compleet geen bad boy. Hij houdt van koken, gitaar spelen, drummen, sporten en soms wat auwehoeren. Je zal Dex niet snel vinden in een situatie waarbij hij zich gedraagd als een stoere gast.       Hij is wel flink gespierd en hij houdt ook heel veel van sporten en beweging. Hij doet aan kickboksen en gaat ook heel vaak hardlopen.       Dex is heel sociaal en kan heel goed met mensen omgaan, maar hij moet ze wel eerst goed leren kennen voor hij echt zijn ware zelf laat zien. Hij kan soms heel erg flirterig zijn, maar ook zeker heel romantisch. Hij is een perfect voorbeeld van een zachtgekookt ei, hard van buiten, zacht van binnen.       Verder is Dex een jongen waar je heel goed mee om zou kunnen gaan. Hij mag bijna iedereen en hij heeft niet snel een oordeel over mensen. Hij weet al snel hoe hij met mensen kan praten en hij weet ook snel waar hij over moet praten om het gesprek op gang te houden.

---

---

STATUS xxx xx xx xx APPEARANCE x x x x SPORTS x x x x CLUBS x x x x x

---

[ bericht aangepast op 15 april 2018 - 17:16 ]

---

- thank you for existing -

---

Nothing gold can stay.

Na een nogal tumultueuze reis achter de rug gehad te hebben was Mia maar al te blij om op locatie te zijn. De brunette voelde zich na de vliegreis, een van ongeveer zeventien uur, zo gaar als wat. De moordende temperaturen in Kenia hielpen haar tevens ook niet, aangezien ze zich kapot zweette in haar comfortabele zwarte broek en korte witte shirt. Tijdens de vliegreis had ze een arsenaal aan Disney films verslonden en heerlijk gegeten. Slapen? Dat echter niet en het was te zien aan de donkerblauwe wallen die zich onder haar ogen begonnen te vormen. Een slaapgebrek was, na het al jaren worstelen met insomnia, gewoon geworden voor de jongedame. Fotograferen was haar coping mechanism, haar manier om met de problemen en stress om te gaan. Deze reis naar Kenia was een enorme kans, daarom wilde ze ook een goede prestatie leveren.       Een buitenlandse, bijna zangerige taal kwam uit de mond van de jongen tegenover haar. Hij begroette haar netjes terwijl ze hem van top tot teen inspecteerde. “Mijn vlucht? Een verschrikking.” Grinnikte Mia kort en stak haar hand uit. “Ik ben Mia, trouwens. Hoe is jouw reis bevallen? Ik kom trouwens vanuit Boston." Ratelde ze door terwijl ze uit haar tas wat te eten pakte.

[ bericht aangepast op 17 okt 2017 - 20:36 ]

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick

19 jaar ◮ That One Girl ◮ In the Kitchen ◮ With August ◮ Outfit       Mijn energie begon zo langzamerhand naar een dieptepunt te zakken en ik gaf me over. “Oké, oké. Ik ben met mijn rug op de harde rand van de koffer beland.” Ik sloot mijn ogen en ademde zo rustig mogelijk in en uit. Het ging vast zo wel weer goed met me, daar was ik zeker van. Mijn heup lag in een zeer benarde positie, vandaar dat ik me op mijn zij probeerde te draaien terwijl ik zei: “Het gaat zo… auch… wel weer.” Het draaien van mijn heup was niet zo’n goed plan geweest dus ik stopte er ook maar weer gelijk mee.       “Ssshtt, beweeg maar niet, okay?” Ja, duhuh, daar was ik ook al achter. Maar ik moest toch een keertje kunnen opstaan. En als deze gozer me ook maar met één vinger aanraakte, op de ondersteuning in mijn nek na, dan…dan… Pakte ik verdorie zijn schoenen af! Ik was te uitgeput om met iets beters te komen en om dit hardop te zeggen, dus ik liet alles maar over me heen komen. En kom nou, ik had wel erger meegemaakt… Al moest ik wel toegeven dat mijn zielige hartje smolt van de hulp die ik van August kreeg.       Ik deed mijn ogen open en knipperde verward tegen het licht. De hele ruimte leek plotseling blauw, wat altijd bij mij gebeurde zodra ik mijn ogen sloot voor een lange tijd. August hing over mijn gezicht heen en mijn blik ging van zijn ogen naar zijn lippen en weer vliegensvlug terug naar zijn ogen. Omdat dat ook iet echt hielp voor mijn geestelijke gezondheid (man, waarom was hij zo knap???), keek ik langs hem heen, voor zover dat ging. Plotseling hoorde ik een stem en ik vond het verschrikkelijk om niet te zien waar hij vandaan kwam, maar ik wist dat als ik mijn hoofd in allerlei bochten zou wringen om het te kunnen zien, dat scherpe pijnsteken in mijn rug het er niet beter op zouden maken. Sissend kromde ik mijn rug omdat ik toch koppig probeerde te kijken van wie die stem was.       “Is alles in orde?” August keek de kant op van de stem, die waarschijnlijk bij een jongen hoorde en ik gromde lichtjes omdat ik het verdorie ook wilde zien. Ow, grommen kon ik gelukkig nog wel pijnloos, dat was goed om te weten. Ik zat net genoeg kracht te verzamelen om de jongen antwoord te geven en weg te wimpelen toen August dat al voor me deed. “Ja, haar koppigheid heeft haar bijna de kop gekost.” Bij die woorden stak hij zijn tong naar me uit. Ik keek hem even boos aan, maar hield dat niet al te lang vol. Vandaar dat ik me maar beperkte tot een zucht. Ik had echt medelijden met de jongen tegen wie hij stond te praten. “Luister… maar niet… naar hem. Het gaat… best.” Jezus… voordat ik eindelijk klaar was met die zin, waren we ook alweer een paar uur verder.       De jongen vroeg daarna of ik op kon staan. Dat was een logische vraag omdat ik net had aangegeven dat het prima ging en ik was dankbaar dat hij niet meteen mijn personal space terroriseerde (Ik noem geen namen, kuch kuch). Al begreep ik toen pas dat August gelijk had gehad. Nee, het ging niet zo best… Ik zou absoluut niet in staat zijn om op te kunnen staan. Maar ik ging hem dat mooi niet aan zijn neus hangen, al had hij mij waarschijnlijk beter door dan ik voor mogelijk had gehouden. Ik bewoog even mijn benen, geen goed plan als je net hard op je rug en stuitje bent beland, en beet op mijn tanden om geen gilletje te slaken van de pijn. Waarschijnlijk had ik mijn stuitje gekneusd en die dirigeerde zijn vlammende pijn naar mijn rug. En ik wilde morgen nog hardlopen in de ochtend, dat ging dus mooi niet gebeuren.       “Ik ga het er niet op gokken, ik breng haar wel even naar de slaapzaal, dan kan ze comfortabel liggen.” Ja en hoe was je dat dan van plan te gaan doen? Mijn ogen vlogen open en ik hoopte dat hij niet ging doen wat ik dacht dat hij van plan was. Jawel dus. Hij plaatste zijn vrije hand onder mijn knieholte en ging in een hurkende positie zitten. “Nee nee, geefmenogeenminuutje… Waaghetniet…” Ik kon mijn zin op ratelsnelheid niet afmaken omdat August erdoorheen praatte.       “Sorry, het zal vast niet prettig voelen, maar ik breng je wel even naar bed.” Hij kantelde mijn lichaam zodat ik met mijn hoofd tegen zijn borst leunde en ik kon er niets aan doen dat ik knalrood werd. Ik verborg mijn gezicht in zijn shirt en hield hem zo goed en zo kwaad als het ging vast. “Als we vallen, dan ben jij verantwoordelijk,” zei ik met opeengeklemde kaken. Ik was bang dat hij me los zou laten, maar het was wel te merken dat hij meer spierkracht had dan ik. Op dit moment maakte ik me meer zorgen dan dat ik me ongemakkelijk zou voelen over mijn gewicht, wat ik normaal gesproken zou hebben gedaan. Niet dat ik zo zwaar was met mijn 60 kilo, maar toch.       Gelukkig haalde hij het en kwam ik er vanaf met een hartverzakking zodat mijn hartje ergens bij mijn tenen lag. August bracht me naar de vrouwenslaapzaal en legde me neer op één van de bedden. “Blijf maar liggen, okay? Ik haal je spullen wel even op.” Goed nu was ik officieel verandert in het hulpeloze grietje van de week. Ik liet mijn hoofd verslagen in het kussen vallen en sloot mijn ogen. Heel zachtjes fluisterde ik, en dat deed ik waarschijnlijk omdat ik in een half-bewusteloze toestand verkeerde zonder koffie te hebben gedronken: “Je had gelijk, August. Dank je wel.”

[ bericht aangepast op 18 okt 2017 - 8:34 ]

---

I have seen my own sun darkened

---

---

Veel te lang had Madeline in haar eentje de tuin door gedwaald, ze had waarschijnlijk elke uithoek van de prachtige omgeving nu wel gezien, maar ja hoe kon je het haar nou kwalijk nemen. Ja de mensen hier waren vast en zeker zeer interessant, maar de omgeving hier was misschien nog wel veel beter. Zelfs zonder de mensen zou ze zich hier nog wel dagen kunnen vermaken en dat kwam van een echt stadsmeisje. Kenya was bij deze al direct haar nieuwe favoriete land, wie had Amerika nodig als je dit kon hebben. Ze zou hier maar gaan wonen, maar ja dan wel in een huis met wifi, want ze zou niet haar hele leven zonder kunnen. Een goed gefunctioneerd huis, maar dan hier veel meer zou je toch niet nodig hebben in je leven. Het enige minpunt was dan wel de onvermijdelijke warmte, Madeline wist zeker dat ze inmiddels al een liter zweet van haar voorhoofd had geveegd. Nou zou dit natuurlijk ook komen door het onnodige bloesje wat ze over haar schouders had gedrapeerd, maar het er af halen werd toch ook echt te gek. Het zou haar outfit verpesten en Madeline was te geobsedeerd door er goed uit zien om dat dan ook echt te laten gebeuren. Dan maar een laagje extra zweet op haar voorhoofd, ze kon straks wel een goede douche nemen om dit weer als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen. Echter was er op een geven moment niet veel tuin meer over om te bekijken, op een bepaald moment had Madeline dan toch wel het grootste deel gezien en besloot ze om zich toch maar weer naar binnen te begeven. Nadat ze voor zich zelf een flesje water had gepakt liep ze maar naar boven toe, op haar weg daar na toe wist ze nog een paar mensen te begroeten, maar veel praat had ze niet. Ze zou ze zo wel zien wanneer ze beneden ging zitten met het puzzelboekje wat ze op het laatste moment voor vertrek had gekocht in de hoop dat dit haar een beetje zou entertainen. Eenmaal boven op de meisjes slaapkamer aangekomen bleek echter dat ze niet de enige hier was, iets wat Madeline natuurlijk had kunnen verwachten, maar toch ook weer niet had gedacht. Er lag een licht getint meisje op het bed met haar ogen dicht, iets wat er voor zorgde dat Madeline niet zeker wist of ze haar moest begroeten of dat ze zo stil mogelijk door de kamer moest lopen. 'Hi.' fluisterde ze dan ook luid genoeg voor het meisje om het te horen, maar niet zo luid dat ze er wakker van zou worden indien ze dan wel sliep.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

- thank you for existing -

24      ☘      Outside      ☘      With Nora       'Ik kom uit Indianapolis,' zegt Nora, wat Dan meteen een brede grijns bezorgd. Hij doet een stapje dichter naar de roodharige toe in zijn enthousiasme.       'Prachtige stad! Wist je dat Alexander Ralston de stad heeft ontworpen en dat hij een leerling was van Pierre Charles L’Enfant, de ontwerper van Washington D.C. Centraal gelegen bouwde hij een enorm plein waaraan de residentie van de gouverneur werd gebouwd. Nu staat het Soldiers' and Sailors' Monument daar als aand...' Dan onderbreekt zichzelf met een grinnik en het schudden van zijn hoofd. 'Excuses, excuses. Als je dit zelf al niet weet, dan lijkt het me dat het je ook niet interesseert.' Hij kijkt haar verontschuldigend aan.       'Ik heb de gewoonte te ratelen om stilten in gesprekken op te vullen of te voorkomen dat ze überhaupt ontstaan, wat ongetwijfeld voortkomt uit een jeugd waarin mijn diners aan een onmogelijk lange tafel uit niets anders bestonden dan ongemakkelijke stilten,' ratelt hij alsnog lekker verder, zichzelf wel voor zijn kop kunnen slaand dat hij zo'n spetterende indruk maakt op het eerste en beste meisje wat hij tegenkomt. Nu moet hij eerlijk toegeven dat Nora absoluut binnen zijn opvatting van aantrekkelijk valt.       Dan heeft absoluut geen ervaring met relaties, aangezien hij vaak niet lang genoeg op een plek is om zoiets ook maar te overwegen en nog nooit iemand heeft ontmoet die er voor in is met hem mee te reizen. Scharreltjes heeft hij echter wel gehad en hierin stelt hij geen grens voor een geslacht. Hij vind iemand aantrekkelijk en vriendelijk, of hij vind dat niet. Nora valt zeker binnen het eerste kadertje.

[ bericht aangepast op 30 okt 2017 - 22:54 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

23 • the wild one • outside • Dan Zodra ik vertel dat ik uit Indianapolis kom, begint Dan te ratelen over de ontwerper van de stad (is dat serieus een ding?) en iets over D.C., maar voor ik het goed in me op kan nemen, stopt hij al met praten en kijkt hij wat schaapachtig mijn kant uit. 'Ik heb de gewoonte te ratelen om stilten in gesprekken op te vullen of te voorkomen dat ze überhaupt ontstaan, wat ongetwijfeld voortkomt uit een jeugd waarin mijn diners aan een onmogelijk lange tafel uit niets anders bestonden dan ongemakkelijke stilten,' gaat hij toch door en ik grinnik toch wel. Ik vind het juist wel grappig, al zou ik niet weten wat ik in zo'n situatie zou doen. Ik heb alles over het algemeen helemaal onder controle en het liefst houd ik dat tot ik sterf, wanneer dat ook mag zijn.       'Nu weet ik tenminste al een wat minder goed eigenschap van je,' lach ik. 'Stiltes hoeven niet ongemakkelijk of slecht te zijn, weet je wel.' Ik geef hem een stoot tegen zijn arm aan en richt mijn camera dan weer op naar de man voor me, waarna ik een foto van hem maak en vervolgens een stapje achteruit doe. 'Dat kan beter, kom op!' Ik richt mijn camera weer op naar hem en grijns breed. 'Poseer eens!' crappy, i apologise

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

---

---

Bezorgd keek Lucas toe naar het meisje dat op de grond lag, ondersteund door een jongen.
'Ja, haar koppigheid heeft haar bijna de kop gekost,' antwoordde de jongen op zijn vraag of alles in orde was en zag hoe de jongen vervolgens zijn tong naar het meisje uitstak, dat echter kreunend zichzelf probeerde duidelijk te maken aan de jongen en aan hem.
'Luister… maar niet… naar hem. Het gaat… best,' kon hij net nog opmaken uit haar gekreunde woorden. Het leek hem toch wel het beste als ze nu van de grond af zou komen en dat ze daar niet zou blijven liggen.
Uit het gekreun en moeizame praten maakte Lucas op dat het niet helemaal in orde was, maar zo gauw wist hij ook niet wat hij moest doen, behalve ook naast haar neerknielen en vragen of ze kon opstaan.
Het antwoord kwam niet vanuit het meisje, maar vanuit de jongen, waar Lucas zich lichtelijk over verbaasde. Ze kon zelf toch ook wel praten, ook al leek het haar wel moeite te kosten.
'Ik ga het er niet op gokken, ik breng haar wel even naar de slaapzaal, dan kan ze comfortabel liggen.' Nadat hij dit gezegd had, kwam de jongen voor even overeind, om dan voor haar neer te hurken en zijn armen onder haar lichaam te leggen. De ogen van het meisje vlogen wijd open en ze begon tegen te sputteren dat ze dit niet wilde.
'Ik geloof dat ze het er niet mee eens is,' zei Lucas tegen de jongen, maar durfde verder niets te doen. Ze lag al in zijn armen en het laatste wat hij wilde was ruzie met die jongen of dat zij viel. 'Maar als jij het nodig vind,' voegde hij er nog sarcastisch aan toe en keek hoe hij haar de trap op tilde.
Ondertussen keek Lucas wat schaapachtig naar de koffers en tassen die beneden waren blijven staan, zeer waarschijnlijk van het meisje en misschien ook van de jongen. Het duurde dan ook niet lang voor de jongen weer beneden was en hij begon met wat spullen bij elkaar te rapen. Ondertussen stopte hij en keek Lucas aan.
'Ik ben August trouwens,' zei de jongen terwijl hij zijn hand naar Lucas uitstak. Lucas nam de hand aan, hoewel met lichte tegenzin. Na deze ontmoeting mocht hij August niet echt en had nou niet zoveel zin om nu nog lang bij hem te blijven hangen.
'Ik ben Lucas,' zei hij als antwoord.
'Wil je misschien helpen de spullen naar boven sjouwen?' vroeg August toen. Even twijfelde Lucas, maar besloot om het te doen voor het meisje, niet voor August. Hij wilde niet dat ze dacht dat nu ze eenmaal veilig op bed lag, hij niet meer om haar welzijn gaf. Hij hoopte dat ze iets prettiger gezelschap zou zijn dan deze gozer.
'Ja, ik help wel even,' zei Lucas zo neutraal mogelijk. Ondanks dat hij August dus niet echt mocht, was hij niet de persoon om dit heel duidelijk te laten merken. Hij hield het liever voor zichzelf en deed gewoon normaal, doch wat afstandelijk tegen August.
Samen sleepten ze de koffers naar boven en naar de meiden slaapzaal. Daar zag hij dat het meisje op bed lag en nog een ander meisje was aanwezig.
'Ik hoop dat ik jullie privacy niet schendt,' zei hij toen hij met een koffer de slaapzaal binnen liep. 'Mijn naam is Lucas trouwens.'

---

"We can disobey suicidal orders? Why wasn't I told?"

Leo - zitkamer - with Ariel 'my queen' - sheba&roi Een tevreden blik verscheen op mijn gezicht zodra ik Ariel de ruimte binnen zag lopen. Het was de eerste schooldag en voor ik naar de lessen ging, zat ik altijd even in een van de zitkamers. Roi zat rechtop naast de bank, alles in de gaten te houden en ging rechtop staan zodra Ariel met Sheba binnen kwam wandelen.       'Goedemorgen,' zei ik waarna ik opstond en Ariel een kus op haar voorhoofd drukte en weer plaats nam op de bank. Mijn hand nam die van Ariel en ik trok haar op schoot. Roi was naar Sheba gelopen, die hij ondertussen ook kon tolereren en gaf haar een kop, waardoor er een bescheiden glimlach op mijn gezicht verscheen. De dieren waren hier op school een stuk beter dan de leerlingen zelf, behalve dan die rare panda van Espen. Dan had je natuurlijk ook nog Amon en zijn raaf, wat ik nogsteeds een aparte combinatie vond.       'Heb je er zin in vandaag? Ik ben benieuwd of er nieuwelingen zullen zijn.' vertelde ik Ariel terwijl ik een van haar plukken haar achter haar oor streek. Hier en daar liepen al wat leerlingen voorbij, de meeste bekend. Van een aantal leerlingen kregen Ariel en ik een vriendelijke blik en sommigen hadden zelfs "goedemorgen," gezegd. Natuurlijk waren er ook een paar leerlingen bij geweest die ons vuile blikken gaven, maar dat interesseert me echt vrij weinig. Zels Roi zou er geen snorhaar om verekken. Amon had ondertussen ook al lang hier moeten zijn, als hij zijn eerste dag respect wilt winnen van de leerlingen tenminste. Natuurlijk zou ik Amon beschermen, maar het heeft geen nut als hij het zelf verkloot. Lichtelijk gefrustreerd haalde ik mijn telefoon uit mijn broekzak en tikte ik een berichtje naar Amon. To AMON: Raven, you're late.       Vluchtig verstuurde ik het berichtje en stopte ik mijn mobiel weer weg. Mijn blik viel weer even op Ariel en mijn irritatie's waren snel weer weg. Tevreden zuchtte ik even en ging ik met mijn hand door haar haren.       'You're gorgeous.' zei ik kort terwijl ik in haar ogen staarde. Ik hoorde Roi wat brommen, waardoor ik even quasi-boos zijn kant op keek. 'Bemoei je met je eigen zaken, Sheba bijvoorbeeld.' riep ik richting mijn leeuw, die direct de andere kant op keek.

[ bericht aangepast op 14 maart 2018 - 12:50 ]

---

- thank you for existing -

19 jaar ◮ That One Girl ◮ Girl's Sleepingroom ◮ With August, Maddy & Lucas ◮ Outfit       De pijn in mijn rug begon al langzaam weg te ebben en zo voorzichtig mogelijk probeerde ik overeind te komen, waarvoor ik gestraft werd door een pijnlijk steek vanuit mijn stuitje. Mijn gezicht betrok even en ik klemde mijn kaken op elkaar. Al vloekend lukt het me om over de pijn heen te denken en rechtop te gaan zitten, zodat ik met grote ogen naar het meisje keek dat tegenover haar stond.       Fluisterend kwam er een ‘Hi’ over haar lippen en met grote ogen keek ik haar aan. “J- je hebt toch niets gehoord, right?” zei ik geschokt. Het was niet de bedoeling dat ze meteen bij binnenkomst al kennismaakte met mijn gigantische arsenaal aan vloekwoorden die ik vaak genoeg in Huize Conway langs had horen komen.       Voordat ik echter nog meer de kans kreeg om me voor schut te zetten of wat dan ook, kwam August en de onbekende jongen die me voorzichtig had aangesproken ook binnen. Het leek plotseling ontzettend vol in de meidenslaapzaal, en dat alleen al met vier personen erin. Ik hoopte dat er niet nog meer mensen bij zouden komen, want anders zou ik te veel het gevoel krijgen dat mensen op mijn lip zaten. En dat vond ik dus met recht verschrikkelijk.       Een hoopje kleding, wat waarschijnlijk uit mijn koffer was gevallen, werd op mijn voeteneinde gegooid en ik zag een zwarte bh eronderuit piepen. Bijna onmiddellijk gooide ik de deken van mij af en legde het over mijn kleren zodat het de heren niet op zou vallen, als het dat al niet gedaan had.       De jongeman met het zwarte haar dat ietwat over zijn oren viel, kwam binnen gelopen met mijn koffer die door de klap piepende geluiden maakte. “Ik hoop dat ik jullie privacy niet schendt,” mompelde hij beleefd. Ik werd er op de een of andere manier door vertederd. Een lieve glimlach spreidde zich over mijn gezicht, hij was heel anders dan deze onbehouwen kerel die... Nee, dat was ook weer niet waar. Ik was zijn blik niet vergeten toen hij onmiddellijk vanaf de zitkamer naar mijn toe kwam gesneld en neerknielde om me voorzichtig te onderzoeken op eventuele breuken en/of kneuzingen.       “Mijn naam is Lucas trouwens,” vervolgde hij terwijl hij de koffer naast me bed plaatste. “Delilah, leuk je te ontmoeten, al is het niet de meest ideale manier,” lachte ik hem toe. Hierna draaide ik me weer om naar het meisje dat me begroet had en haalde verontschuldigend mijn schouders. “Lang verhaal,” zei ik met een gebaar naar de twee indringers in de meidenslaapzaal.       Mijn bed kraakte een beetje zodra de druk van nog een persoon hem bijna te veel werd. Verrast draaide ik me om en keek recht in de ogen van August, waarna ik zijn warme hand tegen been aan voelde. Ik stuiterde meteen iets meer naar de zijkant, om ruimte te creëren, waarna ik op mijn tong beet om een klein gilletje binnen te houden. Nog steeds voelde ik zijn warme hand tegen mijn been en voelde ik zowaar mijn wangen een beetje rood worden.       “Gaat het al wat beter?” vroeg hij bezorgd. Met zijn hand plukte hij even aan mijn deken, wat er op de een of andere manier zeer aandoenlijk uitzag. Hierdoor werd ik over de streep getrokken om hem niet meteen af te schepen met een ‘Ja, prima’. “Definieer beter,” zei ik met een lichte frons tussen mijn wenkbrauwen. “Laten we het erop houden dat ik nog leef, oké. Geen zorgen. Morgen alleen een beetje spierpijn, daar gaat niemand dood aan.”       Om toch nog wat beleefdheden te tonen in de richting van het onbekende meisje stelde ook August zich voor. Of het lag aan mij, maar hij klonk nogal kortaf. Alsof hij mij veel belangrijker vond op dit moment dan de andere dame, die er om eerlijk te zijn veel beter uitzag dan ik.       De stem van August doorbrak mijn onzekerheden en vroeg of we wat te drinken wilden. Het viel me op dat hij deze vraag niet aan Lucas stelde, wat mijn medeleven opwekte. Listig zei ik tegen August met een knikje in Lucas’ richting: “Nee dank je, maar misschien wil Lucas wel iets te drinken?”

---

I have seen my own sun darkened