Post de laatste zin die je geschreven hebt × 5 - Forum spelletjes

Zie hier: een nieuw topic.

Copy/paste uit het vorige topic:

Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan. Het is zowel erg interessant om te lezen als gewoon leuk om stukjes van iets waar je aan werkt te delen, dus het leek me goed om dit ook in niet-november maanden van het jaar te doen. ^^

Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen

There are poems inside of you that paper can't handle

“I swear, you guys are like rabbits,” Lydia deadpanned.

"Nice is different than good." CORPSEHUSBAND > SCORPIO

Ik ben niet trots op wat ik gedaan heb.

"Take my advice; I don't use it anyway."

De speelse glimlach die de afgelopen uren ver te zoeken geweest was, had zijn weg weer over haar gezicht gevonden.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

‘Jij manipulatief stuk stront,’ mopperde Hephaistion en draaide zich om.

Firan maakte een gebaar alsof hij een glas leegdronk en wees vervolgens op Déno.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Het is niet dat ik het Iers kan verstaan, maar aan de toon kan ik opmaken dat het niet al te positief is.

There are poems inside of you that paper can't handle

“Ik geloof dat Firan en ik nog even goede vrienden zijn,” concludeerde ze terwijl haar ogen over de letters schoten.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

De protagonist in het verhaal dat ik wil vertellen.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Hij streek zonder erbij na te denken door Firans haar.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

De vloer was glad en het werkte enkel averechts.

“That should do it. It’s time to party,” I said smirking.

"Nice is different than good." CORPSEHUSBAND > SCORPIO

Firan drukte het leren bandje tegen zijn borst alsof hij het met zijn leven wilde beschermen.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Zo goed als het ging, pakte Alexander Hephaistion bij zijn arm en leidde hem naar zijn vertrekken in het paleis van Ecbatana, dat ooit had toebehoord aan Astyages, koning van de Meden in de tijd dat Cyrus de Grote werd geboren.

Zijn ogen werden iets groter toen hij Neara zag, alsof hij plotseling besefte wat dat betekende.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

“Go to hell with those orders!” he shouted. “If we can’t trust each other, then who can we trust?”
“Nobody.”

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.