[RPG » 300] Behind The Curtain —— Speeltopic. - Speeltopics

---

A hard beginning maketh a great ending... Een leven dat iedereen lijkt te willen leiden —— geld krijgen door enkel te doen waar je hart ligt en duizenden personen van het andere (of hetzelfde) geslacht aan je voeten. Velen lijkt dit het perfecte leven, maar wat dacht je eigenlijk van wat er achter de schermen gebeurt? De slapeloze nachten, oppervlakkige vriendschappen, aasgieren van paparazzi, schijnrelaties, overmatig gebruik van slaappillen, (best) bewaarde geheimen, zwarte lijsten, sadistische spelletjes achter de schermen en natuurlijk de druk van het presteren worden stuk voor stuk vergeten wanneer we het hebben over onze favoriete celebs. Wij denken dat hun interviews het zwaarste lijkt te zijn dat zij moeten ondergaan, maar in hun dagelijkse leven hebben ze het een stuk zwaarder dan wij op het eerste oog zien, en dat is precies wat wij hier naar voren laten komen.

---

Het is weer zover, The Leonardo DiCaprio Foundation Annual Gala To Fund Climate And Biodiversity Projects (of zoals velen het simpelweg noemen: Saint-Tropez cruise). Als je naam iets betekend, ben je aanwezig op deze gigantische jacht van deze gentleman, the heartthrob, the ladies man and one hell of an actor. Trek je meest zomerse (maar toch black tie) outfit aan, maar vergeet uiteraard ook zeker je nieuwste zwemkleding niet om deze te showen. Wees zo vrij om een duikje in de zee te nemen, of uiteraard in het grootse zwembad aan boord. Geniet van het uitzicht en de mensen om je heen en — bovenal — doneer!       Uitnodigingen zijn weken geleden de deur uitgegaan, en mocht je op die dag wat hebben dan zijn deze ideeën direct uit de deur gegooid. Niets gaat boven een feest van Leonardo DiCaprio, dus zet je beste glimlach op en neem je chequeboekje mee terwijl je geniet van de prachtige mensen om je heen, maar bovenal de live muziek

---

Faith is everything.

mt.

---

I'm your little ray of pitch black.

MT

---

Bowties were never Cooler

- Mine.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Mt

---

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

Bash had zijn entree al gemaakt en hij was blij dat de flitsen niet meer voor zijn ogen aan het spoken waren. Zoals gewoonlijk was hij alleen op het evenement verschenen; hij wilde de pers niet de ruimte geven om meer roddels te verzinnen dan nodig was. Bovendien was het een stuk aantrekkelijker voor het vrouwelijke gezelschap om als man alleen te komen, want dat gaf aan dat hij beschikbaar was.       Of althans, fysiek gezien. Bash merkte dat hij namelijk nog steeds op zijn hoedde was rondom vrouwen. Slechts een paar hadden zijn muren weten neer te halen, maar ook daaruit was keer op keer gebleken dat liefde er voor Bash er nog niet in zat. Helaas.       Zijn donkeren ogen blikten even om zich heen; zoekende naar iemand die hij kende. Het zag er naar uit dat hij nog even zonder gezelschap zou zitten en het leek dan ook een goed idee om een drankje te halen. Eentje, beloofde Bash zichzelf, daarna ga je aan de cola. Een grimas trok over zijn fijne gelaatstrekken terwijl hij terug dacht aan de laatste avond dat hij te veel had gedronken. Nee, vandaag zou het niet dezelfde fout maken.       Terwijl hij zijn weg maakte richting de bar werd hij zo nu en dan tot stilstand gedwongen door mensen die hem begroeten en een kort praatje maakten. Slechts een enkeling had Bash ook daadwerkelijk eerder gezien, iets wat hij uiteraard voor zichzelf hield. Zo nu en dan produceerde hij een geforceerde scheve grijns, de lach waar menig vrouw de televisie twee seizoenen geleden voor had aangezet. Dat het niet gemeend was ging compleet aan het voorbij.       Het duurde even voor Bash zich wist los te trekken van twee vrouwen en op een bar kruk neer plofte.       "Doe maar een whiskey." De barman knikte en haalde een dure fles erbij. Soms kon Bash nog steeds niet helemaal geloven dat hij in deze wereld terecht was gekomen. Momenten zoals deze probeerde hij in zijn geheugen te stempelen, want hoe vaak maakte je het mee dat Leonardo DiCaprio himself je uitnodigde voor een cruise?       "Alstublieft sir," zei de barman terwijl hij het perfect ingeschonken glas voor Bash zijn neus zette. Bash knikte dankbaar en keek toen geïntrigeerd naar de mensen om hem heen. Wat een wereldje.

[ bericht aangepast op 7 aug 2017 - 22:25 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

MT

Mt

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Nadat ik zo’n vijf jurken had getest kwam ik uit bij deze, en ik was er eigenlijk vreselijk tevreden mee. Het was niet eens een al te dure aanschaf geweest, maar ik wist dat het perfect zou passen bij de vibe die er heerste op de jacht van Leonardo. Vorig jaar was mijn eerste jaar geweest dat ik gegaan was, en ik herinner me enkel dat ik er geen spijt van had omdat ik zoveel plezier had gehad. Het begin was altijd was stroefjes, maar toen eenmaal de champagne — gecombineerd met de checkboekjes — open gingen veranderde sfeer waardoor iedereen wat losser werd en het allemaal zoveel malen gezelliger was geworden.       Het had niet lang geduurd voordat iedereen zowat in de zee gesprongen was — de mannen uiteraard duikend, terwijl de dames er elegant in klommen wegens hun make-up. Wat het voor mij geweldig had gemaakt was het feit dat er geen paparazzi was, enkel professionele fotografen die genoeg betaald kregen om geen oncharmante kliekjes te delen met de wijde wereld. Het was allemaal erg professioneel en goed geregeld. Plus ik heb er veel nieuwe contacten op gedaan, gezien zoiets uiteraard ook gebruikt wordt om te netwerken — we waren immers celebrities.

DAHLIA      WAY 27 » Actrice » Arriving at yacht » With: Cate, Avery & Kiernan » Wears In de limousine hing een lekkere beat, terwijl we ons klaar aan het stomen waren voor het jachtfeest van Leonardo DiCaprio. Dit ging natuurlijk gepaard met wat lekkere, peperdure champagne, die ik dan ook aan het inschenken was in de glazen voor ons vier. Ik deelde de glazen vervolgens uit, zodat iedereen er eentje had, waarna ik deze grijnzend de lucht in heef. ‘Op een geweldige dag, avond en ochtend. Op Leonardo DifuckingCaprio!’       Grijnzend liet ik mijn glas tegen die van alle andere dames aan tikken, waarna ik zelf een grote slok nam. Natuurlijk niet al te groot, gezien ik niet al te goed tegen drank kon en best een lightweight was op dat vlak. Mijn ogen gleden even langs mijn gezelschap. Het was misschien een bij elkaar geraapt zooitje, maar ik hield van deze meiden. Stuk voor stuk betekende ze veel voor me, en had ik iets aan hen om me sterker te voelen. ‘En natuurlijk op de aantrekkelijke dames en heren die we mogen gaan bekijken, of wiens jurken we zouden willen bezitten.’ Een speelse lach sierde mijn gezicht. Ik vond het zelf altijd geweldig om naar de outfits te kijken.       ‘Over jurken gesproken, waar hebben jullie ze gekocht?’ Ik liet mijn hand even over de stof van ieders jurken glijden. ‘Julie kozen ook verstandig voor een wat luchtigere stof? Wat ben ik blij dat ik geen man ben en me nu in een smoking moet hijsen.’ Ik lachte kort, waarna ik nog kalm een slokje van mijn champagne dronk. Mijn blik gleed echter naar buiten, waar ik opmerkte dat we inderdaad aangekomen waren bij de gigantische yacht. Door het raam zag ik waarschijnlijk pas één tiende van de hele boot, maar het zag er al prachtig uit. Zacht beet ik op mijn lip, waarna ik mijn halfvolle glas champagne terug op het tafeltje zette. We waren gearriveerd, en gezien ik als eerste ingestapt was moest ik als laatste uitstappen. Er werd op het raam van de deur geklopt, waarna deze geopend werd door de chauffeur. ‘Dames.’ If you can’t fix it with duct tape or a martini —— it ain’t worth fixing.

---

LEVON      CASH 28 » Drummer The Elite » At the hotel » With Lexi » Wears Als laatste trok ik mijn colbert aan, waardoor ik Leonardo kort vervloekte om het feit dat hij een feest in Saint Tropez durft te geven dat als thema black tie had. Dit was het eerste jaar dat ik zou gaan, gezien ik voorheen nooit de behoefte eraan had. Dit jaar was ik met Lexi in een schijnrelatie, en ik wist wel degelijk hoe graag Lexi er had willen zijn, vooral gezien ze erg graag onder de mensen was. Hoe kon ik dan ook nee zeggen tegen de aantrekkelijke brunette?       Ik gaf dan wel niets om het hele jetset wereldje, maar ik besefte me ook wel dat ik bekend was en zo nu en dan een bezoekje moest plegen op een feest, en bovendien zou mijn moeder deze dagen met Cassandra gaan bakken waardoor de dames echt wel een paar dagen zoet konden zijn. Ditmaal zouden ze het gelukkig niet doen in mijn appartement, vooral niet na het bloem incident op mijn gloednieuwe tapijt.       Ik opende uiteindelijk mijn hotel deur, waarna ik het pasje ervan in mijn broekzak stopte. Ik wandelde naar de kamer naast me, waar ik kalm op de deur klopte. Ik stopte mijn handen nonchalant in mijn broekzakken, terwijl ik kalm rondkeek, tot mijn blik tenslotte op de deur viel. Er klonk een slot, waarna ik de deur rustig open zag gaan. Voor me verscheen Lexi — uiteraard in haar beste jurk, haar en make-up — waardoor ik wolf whistle zijn gang liet gaan. Lexi was dan wel degene met wie ik in een schijnrelatie zat, en mijn oog was zeker op iemand anders, maar Lexi verdiende de goedkeuring gezien het me al wel lichtelijk duidelijk was geworden dat de jongedame de nodige onzekerheid had opgebouwd.       Het was sowieso een schat van een meid, dus ik zag er geen verkeerde boodschap in, we hadden al gesproken over deze gehele schijnrelatie en ik gaf haar aan dat ik haar als een vriendin zou zien, niet als mijn vriendin. Dit betekende echter niet dat complimentjes volledig de deur uit verdwenen. ‘Je ziet er prachtig uit, Alexandra Lexington. De mannen zullen smelten vanavond.’ Glimlachend liet ik mijn ogen nogmaals over de dame glijden. De jurk stond haar prachtig, alsof het speciaal voor figuur gemaakt was. Question everything —— or shut up and be a victim of authority.

Ik stak mijn arm uit naar haar, waarna ik deze twijfelend terugtrok. ‘Ben je eigenlijk al klaar? Je ziet er klaar uit, maar ik ben een man en dat soort oordelen ga ik niet aan.’ Met een korte lach stak ik mijn hand opnieuw uit. ‘Mocht je klaar zijn, ik kreeg net een bericht dat onze chauffeur klaar staat, zo niet, neem de tijd de man wacht graag voor wat extra geld.’ Een speelse grijns begon mijn gezicht te sieren.       Kort werd ik afgeleid door een dichtbijzijnde deur die opende, waar ik een koppel in black tie stijl uit zag wandelen. Voor Lexi en mij had ik dan ook het dichtbijzijnste hotel gekozen, dus we waren vast niet de enige geweest die hier logeerde. Omdat ik een gentleman was heb ik dan ook beleefd twee verschillende kamers gereserveerd, waardoor ik haar de vrijheid gaf met een ander terug te komen mocht ze hier behoefte aan hebben. Zolang de paparazzi het maar niet zou zien vond ik het allemaal prima — en dat was uiteraard dan ook de deal geweest.       In ieder geval zag ik niet voor me hoe ik met iemand de hotelkamer zou betreden vanavond — of morgenvroeg — maar dat was ik gewend en ik vond het eigenlijk wel prima zo. Mijn oog was op iemand gevallen, en dat was alweer een tijdje zo, en dat betekende voor mij dat ik zoiets niet uit zou halen. Dat waren streken voor jongere mannen en ik was alweer bijna dertig, wat betekende dat ik me er ook zeker naar mocht gedragen. Wanneer mijn interesse zou verdwijnen in de basgitarist van The Elite dan zou ik misschien wel weer eens wat voor mezelf doen, maar voor nu wilde ik niemand een verkeerd beeld geven — mocht dat mogelijk zijn met een schijnrelatie.

---

I'm your little ray of pitch black.

---

---

23 Years | Actress | Just Arrived | With Dahlia, Cate and Avery > Bash | Outfit Kiernan was altijd al het soort persoon geweest wie dol op feestjes is, hoewel ze het tegenwoordig wel eens wat moeilijker vond om volledig op haar gemak te zijn. Met alle camera's om je heen werd je je veel meer bewust van alles wat je deed en dat elke misstap zo kan worden geprojecteerd als één of ander groot schandaal. Daarom had Kiernan alleen maar meer zin in het feest van vanavond, geen paparazzi die er alleen maar op uit waren om de celebrities zwart te maken, alleen gezelschap die in het zelfde schuitje zaten als haar. Letterlijk ook nog, want ja het was een boot feestje of meer een jachtfeestje gezien het grote formaat van Leonardo zijn bootje. Zoals Kiernan wel vaker deed arriveerde ze met de squad of in ieder geval een deel hiervan. Ondanks dat de pers soms leek te denken dat het allemaal nep was en dat iedereen hier elkaar haatte mocht Kiernan de meisjes die in de limousine zaten oprecht. Met een glas champagne in haar handen keek ze dan ook met een glimlach het groepje dames rond, nee ze was zeker erg tevreden met haar prachtige gezelschap. ‘Over jurken gesproken, waar hebben jullie ze gekocht?’ Vroeg Dahila toen aan de overige dames in de auto, Kiernan keek kort naar haar op. ‘Julie kozen ook verstandig voor een wat luchtigere stof? Wat ben ik blij dat ik geen man ben en me nu in een smoking moet hijsen.’ Toen Dahila die laatste woorden uitsprak rolde er kort een lach over Kiernan haar lippen, dat was één manier van het zien. Je kon het ook zien als veel minder moeite, mannen hoefden zoveel minder aan hun uiterlijk te doen en waren dan ook zoveel sneller klaar iets waar Kiernan soms wel wat jaloers op was. 'Pff ik heb het zo al heet, bij de gedachten aan een smoking alleen al begin ik te zweten.' zei Kiernan toen, Kiernan was nog van plan de dames te informeren over haar jurk, maar toen stond de wagen al stil wat aangaf dat ze er waren. Toen het viertal dames op het feestje waren gearriveerd was Kiernan al snel de gene die van het viertal een trio maakte, ze was al snel opgegaan in de mensen massa, omdat ze verderop bij de bar een bekende eenzame ziel alleen zag zitten. 'Bash!' zei ze vrolijk toen ze voor de jongeman stond. 'Damn, jij ziet er goed uit vanavond.' zei de jongedame terwijl ze zich naast de jongeman op een barkruk hees. 'Een rosé, graag.' zei ze tegen de barman, waarna ze zich toch weer naar haar nieuwe gezelschap draaide. 'Pfoe die Di Caprio zeg, ik hoop wel dat dit bootje beter gebouwd is dan de Titanic.'

[ bericht aangepast op 8 aug 2017 - 13:43 ]

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Alexandra ‘Lexi’ Lexington 25 – Model - At the hotel – With Levon – Outfit       Stil stond ik mezelf te bekijken in de spiegel, de rode jurk die ik al aan had leek de mindere punten aan mijn lichaam wel redelijk te verbergen. De jurk die ik aan had was deels gekozen door mijn management en deels door mij, uiteindelijk had ik gelukkig wel de knoop door mogen hakken en had ik deze optie gekozen omdat die nog het meest bedekte. Daarbij stond de kleur van de jurk me ook enorm aan. Ik besloot uiteindelijk er maar niet meer er over na te denken, ik kon er per slot van rekening niets meer aan doen. De afgelopen dagen had ik zoveel mogelijk gesport en zo gezond mogelijk gegeten om er tiptop uit te zien deze avond maar zo’n kwartier voor vertrek was er natuurlijk niet veel meer mogelijk. Kort zuchtte ik en liep terug de badkamer in waar ik nog de laatste finishing touches voor mijn haar en make-up uitvoerde.       Ik keek op toen ik geklop op de deur van mijn hotelkamer hoorde en kwam snel de badkamer uit. Ik pakte mijn hakken en deed die aan mijn voeten terwijl ik mijn belangrijkste eigendommen nog van de tafel pakte. Nog een keer wierp ik een blik in de spiegel en zuchtte even, het moest maar al moest ik toegeven dat ik het erger had verwacht. Ik haalde kort een hand door mijn haren waarna ik de deur opende en kort glimlachte naar Levon die daar stond te wachten. De wolf whistle zorgde ervoor dat ik kort even niet wist hoe ik moest reageren dus glimlachte ik maar even dankbaar naar de man. ”Je ziet er prachtig uit Alexandra Lexington. De mannen zullen smelten vanavond.”       “Jij ziet er zelf ook niet verkeerd uit,” antwoordde ik toen glimlachend en trok de deur achter me dicht. “En ze kunnen smelten wat ze willen, maar ik heb een relatie,” knipoogde ik toen naar hem en haalde nog eens diep adem. Ik had zeker zin in deze avond, wat ik ervan kon verwachten wist ik echter niet.       Net toen ik Levons arm wou pakken trok hij deze langzaam terug terwijl hij vroeg of ik uberhaupt wel klaar was. Een lachje kon ik niet onderdrukken en ik keek hem vrolijk aan terwijl hij dit keer zijn hand uitstak. ”Mocht je klaar zijn, ik kreeg net een bericht dat onze chauffeur klaar staat, zo niet, neem de tijd de man wacht graag voor wat extra geld,” ik knikte instemmend en wou net antwoorden toen de deur vlakbij open ging en er een net gekleed stel uitkwam. Ze zagen er werkelijk adembenemend uit, de vrouw had een prachtige jurk aan die precies bij haar figuur paste en de man zat knap in het pak. Ik keek ze nog kort na voordat ik mijn aandacht weer op Levon richtte. “Geen zorgen ik ben klaar, we kunnen wat mij betreft gaan,” antwoordde ik toen terwijl ik zijn hand vastpakte en nog een keer achterom keek om er zeker van te zijn dat ik de deur dicht had gedaan.       Eenmaal in de taxi waar niemand ons verder kon horen – ook de chauffeur niet omdat het schermpje tussen ons en hem gesloten was keek ik naar Levon. “Nog wilde plannen?” vroeg ik geïnteresseerd en keek hem nieuwsgierig aan. Hij leek me niet de person die wilde plannen had, maar ik kon het natuurlijk niet zeker weten, zo lang kende ik hem nou ook weer niet.

---

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

• Catherine 'Cate' Dubois • • 25 • Visagist • With Dahlia, Avery & Kiernan • Arriving at the yacht. • Wearing Ik had mijn mond geopend om een antwoord te geven op Dahlia's vraag waar we de jurken hadden gekocht, toen er op het raam werd geklopt. Dat was een teken dat we er al waren, en toen ik net voor Dahlia was uitgestapt, werd dit nog eens bevestigd. Dit was nu het tweede jaar dat ik werd uitgenodigd voor dit geweldige feest, en ik wist ook al dat dit nooit zou gaan wennen. Het was toch keer op keer een bevestiging dat je meetelde in de gekke wereld waarin we leefden, en het was erkenning voor je werk. Ik wachtte op Dahlia, terwijl Kiernan er al vandoor was gegaan en volledig opgegaan leek te zijn in de mensenmassa. Toen Dahlia eenmaal was uitgestapt, kon ik haar jurk pas goed bekijken. Het was een prachtig exemplaar, iets wat speciaal voor haar gemaakt leek te zijn. Ik keek even van Avery naar Dahlia, en er verscheen een kleine grijns op mijn gezicht. "Goed, klaar om plezier te hebben vanavond?" Ik liep alvast voor de dames uit, waar ik bij het betreden van de boot mijn uitnodiging uit mijn clutch toverde. "Fijne avond, miss Catherine." Terwijl ik al voor bij de hostess gelopen was, verscheen er een norse uitdrukking op mijn gezicht. Hoe moeilijk was het om het gewoon bij Cate te houden, zoals iedereen dat deed? Ik had een hekel aan de naam Catherine, maar ik zou er helaas aan vast zitten voor de rest van mijn leven.

---

Faith is everything.

Tariq Malak Nagi // Altair Vega
• 29 • Comic Book Maker • On[be]grijpbaar > Just wants to be loved • Bar • Uncomfortable • Alone •
Ik had een uitnodiging gekregen voor de benefiet cruise van het jaar. Ik snapte nog altijd het concept van benefiet evenementen als deze niet. Er werden miljoenen over de balk gesmeten om het te organiseren. Geld wat ook meteen naar het goede doel zou kunnen gaan. Toch stond ik hier op de pier met een rugzak met wat spulletjes om mezelf aan boord te kunnen vermaken en verder te werken aan een aantal comics die de komende tijd naar de uitgever moesten. Normaal werkte ik niet ver vooruit, maar nu had ik wel gemoeten, omdat ik er toch even tussenuit ging, iets wat ik normaal nooit meer dan een of twee dagen deed. Om me heen zag ik overal mensen in prachtige gewaden, met chauffeurs en ander personeel. Zelf was ik met een taxi gekomen vanaf het vliegveld, en als ik mijn laptop niet bij me had gehad, was ik waarschijnlijk met de bus gegaan. Ik voelde me hier echt niet thuis, maar hopelijk zou het een manier zijn om in elk geval wat meer te leren van de wereld waarin mijn werk ook steeds meer verweven werd. Nog voor ik aan boord van het jacht, zeg maar de drijvende stad, wilde stappen, wilde iemand in een uniform mijn tas van me afnemen. Uit reflex klemde ik de tas dicht tegen mijn borst. Vroeger betekende dat namelijk dat je die tas nooit meer terug zou zien, en hier zat al mijn werk in. Als ze hem wilde controleren, konden ze dat doen met mij erbij. De man keek me verbaast aan en probeerde me uit te leggen dat hij mijn tas alleen naar mijn hut wilde brengen. Mijn grip werd nog altijd niet losser. "Ik doe het zelf wel." zei ik koppig. De man knikte, maar ik zag in zijn ogen dat hij me maar vreemd vond. Beter vreemd dan dat ik mijn werk kwijtraakte. Rustig liep ik het schip op en ging op zoek naar mijn hut. Ik werd door personeelsleden naar de juiste deur geleid en opende de deur met mijn keycard. Mijn mond viel open van de kamer die ik voor me zag liggen. Het was groter dan mijn huis. "Alles naar wens, meneer Vega?" Ik knikte verbijsterd en stapte naar binnen. Ik besloot een deel van de deuren te sluiten, zodat de kamer een klein beetje kleiner leek. Mijn tas legde ik op het grote bureau en pakte mijn spullen uit. De enkele setjes kleding legde ik op een kastje en mijn werkspullen rangschikte ik op het bureau. Mijn tas duwde ik onder het bureau. Alles bij elkaar ahd het 5 minuten geduurt, want veel had ik niet bij me. Het was nog lang geen tijd voor een van de geplande activiteiten, dus ik besloot maar naar de bar te gaan. Ik ging een bordje niet storen aan de deurklink, want ik wilde niet dat mensen aan mijn spullen gingen zitten, en ik ging opzoek naar de bar. Het duurde wel langer om de bar te vinden dan om mijn spullen uit te pakken. Uiteindelijk vond ik er een en plofte neer op een barkruk weg van de andere gasten. "Wat zal het zijn, meneer?" Ik dronk geen alcohol, dus het werd water. "Een water alstublieft." De barman keek me verbaast aan, maar willigde wel mijn wens in. Rustig dronk ik het water, terwijl ik keek naar de mensen in de bar. Velen leken elkaar te kennen, waardoor ik nog minder de aandrang kreeg om me voor te stellen.

[ bericht aangepast op 8 aug 2017 - 15:30 ]

---

Bowties were never Cooler

• Twenty-five • Gitarist • With the girls, Dahlia & Cate • Outfit

Tevreden had ik mezelf in limousine laten glijden, waar de rest van de meiden al zat te wachten zodat we konden vertrekken van het feest van Di Caprio, welke plaats zou vinden op een flinke jacht. Mijn haren had ik losjes opgestoken, waarbij enkele losse paars blauwe plukken in krullen over mijn schouders heen vielen evenals enkele langs mijn gezicht. Voor vanavond had ik me iets flinker opgemaakt dan ik normaliter zou doen, puur omdat dit geen klein feestje was of een simpel avondje stappen met vrienden.
      Met een speelse grijns op mijn lippen ging mee in de proost die Dahlia uitbracht en beaamde deze met een tevreden knik, alvorens ik een slokje van het alcoholische goedje nam. “Over jurken gesproken..” klonk het vervolgens. “waar hebben jullie ze gekocht? Julie kozen ook verstandig voor een wat luchtigere stof? Wat ben ik blij dat ik geen man ben en me nu in een smoking moet hijsen.” Subtiel blies ik mijn wangen bol, ten teken dat ik meer dan blij was in een luchtige stof te kunnen komen in plaats van een snikheet pak. Net als Kiernan moest ook ik er niet aan denken om er in rond te lopen, dan besteedde ik toch veel liever meer uren aan mijn uiterlijke.
      ”Ik heb de mijne lekker ordinair on-line besteld, ik had echt de tijd niet meer om echt naar een winkel te gaan..” weet ik nog uit te brengen als reactie op Dahlia haar gestelde vraag, maar de rest van de woorden die ik wil uitbrengen sterft weg wanneer de limousine tot een stilstand komt en er tactvol op het raampje geklopt, alvorens het portier open gaat. Eenmaal uitgestapt glijden mijn ogen als vanzelf kort over mijn drie vriendinnen heen, waarna ze toch even naar de grote jacht blikken. “Goed, klaar om plezier te hebben vanavond?” Met een grijns op haar lippen besluit Cate ons voor te gaan en volg ik haar voorbeeld om mijn uitnodiging tevoorschijn te halen wanneer zij de hare laat controleren. “Fijne avond.” Een warme glimlach verspreid zich op mijn lippen als ik de boot betreed en de hostess achter me laat.
      ”Ooh, ik kan nu al niet wachten,” breng ik uit en draai me kort om naar Dahlia. Kiernan besluit echter al snel ons viertal te verlaten en nog voor ik haar kan tegenhouden — of me aan haar vastgrijpen zodat ze me met zich meetrekt — is ze al in de menigte verdwenen. Nieuwsgierig blik ik een keer rond, zoekende naar andere bekende of een glimp van één van de jongens uit de band; tevergeefs nog. “Zullen we een drankje gaan halen?” stel ik voor aan de overgebleven twee dames en werp beide een brede glimlach toe terwijl ik me omdraai en in enkele passen achteruit loop om ze met me mee te lokken. “Of een dansje wagen al?”

[ bericht aangepast op 8 aug 2017 - 16:13 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

MT.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

'Pff ik heb het zo al heet, bij de gedachten aan een smoking alleen al begin ik te zweten,’ Kiernan leek het inderdaad eens te zijn met mijn opmerking. Op mijn vraag waar de dames hun jurken hadden gekocht kreeg ik niet veel antwoord, waar ik ze niet vreemd op aankeek. Het was echter Avery die erover sprak en me vertelde dat ze het online had gekocht. Ik knikte goedkeurend. Zelf was ik soms ook net zo tevreden met een jurkje online zonder enig bekend merk dat het op de tag droeg. Het was de limo die tot stilstand kwam die ook een stilte had veroorzaakt in de limousine.       Stuk voor stuk waren we uitgestapt, waarbij ik als laatste volgde. Ik zorgde er goed voor dat de split van mijn jurk geen probleem bood voor de paparazzi die hier nog te vinden was. ‘Goed, klaar om plezier te hebben vanavond?’ Het was Cate geweest, waarop ik dan ook met een brede glimlach geknikt had. ‘Natuurlijk.’ Al gauw volgde ik het voorbeeld van haar en Avery, terwijl ik Kienan al voor ons uit zag gaan, waarbij ik mijn uitnodiging uit mijn clutch had gehaald en deze dan ook liet zien aan de hostess. De dame glimlachte beleefd. ‘Een fijne avond, Miss Dahlia.’ Mijn naam werd voor de verandering eens goed uitgesproken, waardoor ik dankbaar naar de vrouw knikte.

DAHLIA      WAY 27 » Actrice » At the yacht » With: Cate & Avery » Wears ‘Ooh, ik kan nu al niet wachten,’ hoorde ik Avery enthousiast zeggen, waardoor ik even blij begon te knikken naar haar. Ik ging tussen de twee dames in wandelen, waarbij ik mijn handen om hun heupen sloeg. Kort gleed mijn blik rond naar alle mensen. Ik zag nog net voor ons de fotograaf tevoorschijn komen die aanduidde dat hij graag een foto van ons zou maken. Kort keek ik van Avery naar Cate, waarna ik ze beide dichter naar me toe trok om te poseren voor een gezellige foto — want dat zou deze avond gegarandeerd worden. Ik zette mijn meest mierzoete glimlach op, degene waar iedereen “verliefd” op was geworden en waardoor ik bestempeld werd als America’s Sweetheart. De fotograaf maakte enkele kliekjes, waarbij hij seinde dat we wat dingen moesten doen. Zelf zat ik al veel te lang in het vak en kende ik haast alle geheimen. Ik wist mijn goede kanten en zorgde dan ook dat dat de kant was die de man fotografeerde. Toen hij klaar was bedankte hij ons, waarna hij doorging naar het koppel dat achter ons liep.       ‘Zullen we een drankje gaan halen?‘ hoorde ik Avery vragen, waardoor mijn blik naar de bar gleed. Ze haakte zich echter los van me, waardoor Cate en ik haast innig omhelzend stonden. Niet dat dit vreemd was, ik had die dame al zo vaak omhelst in mijn leven dat we haast een bejaard koppel konden zijn. ‘Of een dansje wagen al?‘ Mijn ogen gleden naar de lege plek waar er gedanst zou moeten worden op de hoorbare muziek, al was het er nog akelig rustig. We konden gaan trendsetten, maar het leek erop alsof de aantrekkelijke dame eerst een drankje wilde, dus knikte ik richting de bar. ‘Waarom niet beide? We halen wat te drinken en laten dan onze beste moves zien natuurlijk.’ Een grijns sierde mijn gezicht terwijl ik een shimmy met mijn schouders deed.       Ik besefte me vervolgens echter dat ik nog helemaal niet op zoek was gegaan naar andere bekende, waardoor ik kort even rondkeek over de gezichten.Ik zwaaide naar wat bekende, waarna ik me weer op mijn vriendinnen focuste. ‘Dus drinken en dansen?’ Op een rustig tempo begon ik Avery richting de bar te volgen, gezien ik wel wist dat de dames het ermee eens zouden zijn. De barman maakte oogcontact met me, waardoor ik hem glimlachend mijn drankje vertel. ‘Strawberry Daiquiri, alsjeblieft.’ If you can’t fix it with duct tape or a martini —— it ain’t worth fixing.

---

LEVON      CASH 28 » Drummer The Elite » Arriving at the yacht » With Lexi » Wears Ik besefte me dat mijn reactie niet al te geweldig over was gekomen, ondanks dat ik er geen verkeerde bedoelingen bij had. Ik keek haar daarom even verontschuldigend aan. Ze had er goed uitgezien, en ik kon wel voor me zien hoe de mannen vanavond oprecht zouden smelten voor zo’n knappe dame, mocht het Leonardo zelf niet zijn — hij had immers iets met jongere modellen. In ieder geval mocht ze dat weten, en het verbaasde me toch keer op keer dat complimentjes haar zo ongemakkelijk lieten voelen.       ‘Jij ziet er zelf ook niet verkeerd uit,’ begon Lexi glimlachend, ‘en ze kunnen smelten wat ze willen, maar ik heb een relatie.’ Na die zijn knipoogde ze, waardoor ik enkel even kon lachen. ‘Bedankt. En maar goed dat je het weet.’ Met een wat speelse grijns keek ik haar dan ook aan. In de laatste jaren heb ik veel schijnrelaties gehad, en de meesten waren geen dames geweest met wie ik echt vrienden was gebleven, maar ik wist wel dat ik Lexi zo beschouwde, gezien ze me wel een wat fijner gevoel gaf op feesten.       ‘Geen zorgen ik ben klaar, we kunnen wat mij betreft gaan,’ zei Lexi uiteindelijk, waardoor ik knikte en mijn vingers door die van haar haakte. Op een rustig tempo wandelde we dan ook door de gang, waarna we de lift naar beneden namen en al gauw het hotel uitliepen. De taxichauffeur had kalm gewacht, en totaal niet geklaagd toen we eenmaal zaten. Gezien ik de man al aangegeven had waar we moesten zijn begon hij direct te rijden. ‘Nog wilde plannen?’ hoorde ik Lexi vragen, waardoor mijn blik haar kant op gleed. Een kort lachje schoot tussen mijn lippen vandaan. ‘Niet echt. Jij wel dan?’ GeÏnteresseerd keek ik de wat jongere dame aan. Het was nu niet zo dat we een schijnrelatie hadden en ze daardoor niet kon genieten van een gezellig feest natuurlijk. Of wat gezelschap aan het einde van zo’n gezellig feest. Question everything —— or shut up and be a victim of authority.

Het had niet al te lang geduurd voordat de taxi gestopt was, waardoor ik uitstapte en afwachtend mijn hand uitstak naar Lexi, zodat zij niet zou struikelen of iets dergelijks. Ik had dan wel de titel womanizer gekregen, maar geen vrouw werd verkeerd behandeld door mij, daar was ik zeker van geweest. Toen ze eenmaal uitgestapt was had ik dan ook de chauffeur betaald, die braaf had gewacht, waarna ik de taxideur dichtgooide.       Ik zette even een brede grijns op voor de foto’s die er gemaakt werden, terwijl ik mijn hand om Lexi’s middel had geslagen. Er werden enkele vragen onze kant op geworpen, maar ik negeerde deze, zoals ik dat altijd deed. Op een rustig tempo wandelde ik dan ook richting de jacht, die er gigantisch uitzag. Het verbaasde me ook al snel hoe druk het er was. Ik haalde mijn uitnodiging uit mijn broekzak en liet deze aan de hostess zien. De dame glimlachte charmant mijn kant op. ‘Een fijne avond, Meneer Levon.’ Ik knikte beleefd naar haar, waarna ik Lexi verder de jacht op leidde, richting de muziek en menigte.       Mijn hand had ik nog om haar middel geslagen gehad, terwijl ik rondkeek naar bekende gezichten. Voor mij waren zulke feesten nog aardig nieuw, dus was ik nog niet zo’n held in het vinden van bekende. Ik keek daarom even naar Lexi. ‘Als je iemand ziet moet je er gewoon naartoe gaan, maak je geen zorgen om oude Levon.’ Ik lachte even, waarbij ik haar zacht in de zij porde waar mijn hand rustte.

---

I'm your little ray of pitch black.