Beginnen met het dessert is altijd goed, dus hier is chocoladefondue met Q's favoriete kip (beter bekend als Jip of Wiarda).
Druivencakejes, die er toegegeven niet zo heel geweldig uitzien omdat ze lichtjes zwart lijken, maar dat komt door het licht, beloofd, en ze smaakten geweldig.
Dit was een van mijn favorieten. Een chocoladecrêpescake, ahhh. Het kwam er uiteindelijk op neer dat het gewoon en gigantische stapel dunne pannekoekjes met chocoladedeeg was, met tussen iedere laag slagroom en om de vier lagen een keer jam. Het was precies zo fantastisch als het klinkt, alleen een beetje onmogelijk te eten.
PIZZA. Ik heb ook een keer diepvriespizza gekocht, omdat ik die nog nooit eerder had gehad, en dat was oké, maar deze is zoveel beter, en ziet er bovendien mooier uit en het is een heel stuk leuker om zelf met je handen in de deeg te mogen woelen. Het is geen harde deeg, dus het kneden is een enorm ontspannende bezigheid.
Dit is een soort boterkoek die ik al honderd keer heb gemaakt, maar dit was de eerste poging in mijn eigen keuken en combimagnetron. De kleur was net iets te donker, maar het smaakte er niet minder door.
Dit was een spaghettitaart waarvoor ik een Jamie Oliver recept vond dat er interessant uitzag. Het was niet per se een culinair hoogtepunt, maar deze foto moest gewoon dringend gedeeld worden.
Pasta met kaas gebakken in een pan, met sla en een gepocheerd ei (wat ik ei-genlijk een van de minder lekkere manieren vind om ei te bereiden, maar het klinkt gewoon zo fancy en het is superleuk om te doen).
Spaghetti met een lichte roomsaus, champignons (verse, een keer, want ik voelde me fancy) en spinazie (en een stukje groen bovenop).
Spätzle! Het is een typisch Duits soort pasta, en je kunt ze gewoon in de supermarkt kopen net als alle andere pasta (in Duitsland, tenminste, en in Nederland als er ergens een Duitse week is), maar ik kwam erachter dat ze ook super makkelijk zelf te maken zijn. Het is een heel grappig proces van deeg van een snijplankje in een pan schuiven en bovendien smaakt spätzle g e w e l d i g, dus het enige probleem is dat je ze niet iedere dag kunt eten omdat je dan meer op een ballon dan een mens begint te lijken.
En last but not least (en stiekem eigenlijk first genomen van al deze foto's), zo ongeveer het eerste ding wat ik ooit heb leren koken: pasta met een saus gemaakt van het sap uit een blikje mandarijnen en een eetlepel mayonaise, met daarbij de overgebleven mandarijnen en een gekookt ei. Deze foto is gemaakt op de eerste dag dat ik echt in mijn kamer woonde, dus vandaar de milde rommel en random deofles op de eettafel. Ik beloof dat dat niet onderdeel was van het eten (net zo min als de paaseieren in dat potje, waarvan er nu nog steeds een paar naast mij staan).
SPECS
Ik vind je verbazing ergens wel grappig, trouwens, want dat verbaast mij juist weer. Bij mandarijnen in de pasta kan ik me nog enigszins voorstellen dat het misschien onverwacht klinkt, maar druiven in een zoet gebak zijn toch niet zo heel erg vreemd, zou ik denken?
