Goed, dus ik werk op dit moment in een drogist dat 100% draait om winst maken en je moet voor 200% aan bijverkoop denken en ik kan gewoon mensen niet meer geld aftroggelen dan de dingen die ze willen. Anders gezegd: dit is niets voor mij en ik heb het niet naar mijn zin. Collega's zijn oké, maar niet optimaal, en mijn baas die zei letterlijk tegen me dat ze hoopte dat "[een collega] van de kruk afvalt zodat ze ook haar been breekt", terwijl zij haar arm ook al had gebroken en daardoor langzamer werkte. Mijn baas is overigens altijd van 'je doet dit fout', 'werk je hier net?', 'het lijkt wel de eerste dag dat je hier werkt' en zegt amper 'je doet het goed'.
In ieder geval, ik ga aankomend schooljaar aan de universiteit studeren en ik mag op een sollicitatiedag komen om bij een bijles-bedrijf bijles te gaan geven in precies hetzelfde vak wat ik ga studeren aankomend schooljaar. Dit is echter op zaterdag, de dag dat ik normaal gesproken werk, en ik had 2 dagen terug (dus een goede drie weken van te voren, wat normaal geen enkel probleem is) vrij gevraagd voor die dag. Ik had niet specifiek vrij gevraagd, maar simpelweg of ik kon wisselen met een andere collega op een andere dag.
Mijn baas vertelde dat een andere college 'al 3 maanden geleden vrij had gevraagd' (totaal irrelevant) en dat ze af moest wachten op wat andere filialen zouden brengen, omdat zij op dat moment op vakantie is, en of ik vrij kon vragen hierdoor. Ik heb haar niet vertelt dat het voor een sollicitatie is, want dat zou niet uit moeten maken en wie weet denkt ze dan juist van 'oh nee haar laat ik geen vrij nemen'.
Nu heb ik mijn moeder gesproken en mijn moeder was al vrij snel van 'je moet gewoon gaan, je moet gewoon zeggen dat je er die dag gewoon niet bent'. Persoonlijk vind ik dit vrij extreem, maar ik weet dat m'n moeder gelijk heeft en dat ik me al gauw laat intimideren door nogal intimiderende personen (zoals m'n baas). Maar dit is het werk waar ik al langer mee wilde stoppen en al helemaal voor het nieuwe schooljaar begint.
M'n moeder zei dat ik dan maar het risico moest nemen dat m'n baas boos zou worden en me zou ontslaan als ik zou zeggen dat ik dan gewoon écht niet kan komen en er gewoon niet ben. Ook zou dit een stap voor mij zijn (zei m'n moeders vriend) om niet iedereen over me heen te laten lopen en omhoog te stappen voor intimiderende personen.
Zelf dacht ik dat ik misschien dat ik me ziek kon melden, ook al zou het opvallen als ik niet vrij krijg dat ik dan maar 'ziek' ben.
Wat zouden jullie doen? Ziek melden, gewoon zeggen dat je niet komt, of helemaal niets? Ik wil écht graag die nieuwe baan, ook al zit er geen garantie op dat ik die ga krijgen natuurlijk, maar ik weet niet hoe ver ik kan gaan op dit gebied, omdat ik hier nog geen ervaring mee heb.
"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh
.
