[RPG250] Los Angeles' Performing Arts Academy • Speeltopic - Speeltopics

7 juli 2017 - 16:01 Mouli is offline

Mouli 1328

LOS ANGELES' PERFORMING ARTS ACADEMY

every act you have ever performed since the day you were born
was performed because you wanted something
©Mouli

DE SCHOOL
hal, school van buiten, kantine, audiotorium 1 + 2
Los Angeles' Performing Arts Academy, richt zich zoals de naam al zegt, op performing arts. Het doel van de school is om de jeugd voor de bereiden op de keiharde wereld binnen deze sector, omdat de echt goede acteurs, dansers en muzikanten negen van de tien keer na High School stoppen met school. Jonge talenten krijgen hier hulp met het maken van keuzes en maken snel kans op aangepaste roosters en andere mogelijkheden om hun schoolleven met hun passie te combineren. Het enige wat de school van zijn leerlingen verwacht is inzet en zelf actie ondernemen. Wat je ook worden wilt, jij bent er verantwoordelijk voor dat mensen je leren kennen of niet. Maak dat YouTube account aan, ga voor die figurantenrollen en accepteer het optreden in dat kleine cafeetje. Iedereen moet klein beginnen om groot te eindigen.
Het P.A.A. is een High School gelegen in Hollywood en trekt leerlingen over heel de wereld. Omdat het grootste gros van de leerlingen dus geen huis heeft om na school naar toe te gaan, slapen alle leerlingen in gebouwen naast de school. Freshmans bij elkaar, sophomores bij elkaar, juniors bij elkaar en seniors bij elkaar. Leerlingen zitten dus vier jaar lang met dezelfde mensen "opgescheept" in een gebouw. Het is een vereiste dat de leerlingen hier in ieder geval van maandag tot vrijdag slapen, om zo min mogelijk onderscheid tussen leerlingen te krijgen. Per half jaar maakt de school een nieuwe indeling wie naast wie op een kamer slaapt.

In freshman year krijgen alle leerlingen nog les in alle drie de categorieën van performing arts. Vanaf sophomore year kiest elke leerling zijn favoriete stroming (music, dance of acting) waarin hij of zij de aankomende drie jaren zich op wilt focussen. Per jaarlaag ontstaan er dus drie klassen. De YouTubers onder de leerlingen kiezen een stroming die het meest bij hen past en wat hun eventuele "back up" plan wordt, aangezien YouTube niet een baan kan worden die je tot je pensioen volhoudt.
Over het algemeen hebben de drie klassen redelijk dezelfde vakken, al besteed de music class de helft van de tijd aan het oefenen van liedjes en het bevorderen van hun stemmen. Dit zowel in groepsverband als iedereen per individu. Acting class is grotendeels bezig met het maken van korte films in groepjes en het leren van acteertechnieken. De dans class leert verschillende soorten stijlen dans, ook al zijn enkele leerlingen heel gespecificeerd op één dans, iedereen moet wat van elke dans kunnen. In dance class wordt gewerkt met eigen inspiratie en vaste choreografieën. Eens in de zoveel tijd wordt er ook een dansvoorstelling georganiseerd waar natuurlijk voor geoefend wordt. Bij alle drie de klassen is natuurlijk ruimte voor specialisatie, eigen ingeving en komt overal een feedback van de professionals van school bij kijken.

De school beschikt over onder andere een auditorium waar de muzikanten en zangers hun geluid kunnen laten horen aan publiek, waar de films van de acting class te zien is en waar de dansers hun voorstellingen houden. Omdat het niveau van de leerlingen op school gemiddeld erg hoog ligt, trekken alle drie de categorieën ook veel aandacht van buiten en zijn er vaak genoeg mensen in de zaal bij een voorstelling aanwezig. Daarnaast beschikt het P.A.A. ook over een grote filmruimte met meerdere greenscreens en sets, muzieklokalen, danslokalen met spiegelmuren en natuurlijk een kantine, een bieb/werkplek en klaslokalen.

Om een plekje op het PAA te bemachtigen moet er bewijs zijn dat de leerling bezig is met het krijgen van een toekomst in de performing arts wereld en moet de leerling op gesprek komen. Lang niet elke leerling wordt toegelaten, omdat de school het niveau graag hoog houdt en niet al te volle klassen wilt hebben.
Daarom hebben de meeste klassen ook maar 6 tot 8 leerlingen, wat op het eerste gezicht heel weinig lijkt, maar vaak meer dan genoeg is.

DORMATORIES
woonkamer 1 +2 + 3 + 4, keuken 1 + 2 + 3 + 4, gang naar trap en trap 1 + 2, badkamer, slaapkamer meisjes + jongens (denk de luxe dingen allemaal weg en verander ze in troep)
Zoals eerder benoemd slapen alle leerlingen in dormatories. Dit houdt in dat alle leerlingen dus verplicht zijn om van maandag tot en met vrijdag in de dormatories te verblijven. Jaarlagen apart en jongens en meisjes apart in een gebouw. De acht gebouwen grenzen allemaal aan een zeer grote tuin die zich op zijn beurt weer tussen de gebouwen en de school in ligt. Zo zijn de dormatories alleen te bereiken vanaf de school en is er weinig kans op diefstal. In de tuin is onder andere een zwembad, veel bloemen en gras, een fontein, en aan de zijkant een heel klein sportschooltje.
Erg strenge regels heeft de school niet: het idee van de dormatories is dat leerlingen juist zelfstandig worden en hun eigen aardappels kunnen koken. De enige echte regels die ze hebben is dat doordeweeks om 23:00 uur de wifi en de lichten uitgaan. Dit doet de school zelf, door gewoon een paar stekkers uit de stopcontacten te trekken.
Binnenkomend vanaf de tuinkant stappen de leerlingen, in welk gebouw dan ook, in een grote woonkamer/keuken, met een links een dubbele hoekbank en televisie en rechts om een muurtje heen een vierkante eettafel met daarachter een keukeneiland. Achter de keuken is nog een kleine zithoek. Wanneer je achter de bank de gang inloopt, kom je bij een trap die leidt naar de slaapkamergang. In deze gang zijn aan beide kanten slaapkamers voor twee, enkele keren drie personen. Per twee slaapkamers is er 1 badkamer, die je dus met zijn vieren deelt. De badkamer is alleen te betreden vanaf de slaapkamers.
Doordeweeks is het verplicht dat iedereen in zijn eigen bed slaapt, maar in het weekend gaat alles nog wel eens door elkaar heen, ook wie in welk gebouw slaapt. School maakt de indeling wie met wie in een kamer slaapt en dit wordt elk half jaar veranderd.

REGELS EN EXTRA
• De huisregels van Quizlet
• Alleen ik, Mouli, maar de nieuwe topics aan, tenzij anders staat aangegeven
• Geen perfecte rollen, niemand is perfect
• Het woordenaantal van je posts moet minimaal 250 woorden bevatten, exclusief codes
• 16+ is toegestaan, maar vermeld dit even bovenaan je post
• De fictieve datum van het speeltopic begint bij 1 september 2017
• Als je vragen hebt, stuur dan even een PB'tje, een GB'tje of laat een berichtje achter in het topic

one day the people that didn't believe in you
will tell everyone how they met you

TOPICS
• rollentopic
• praattopic 1 2
• speeltopic

TIMESKIPS
•
•
•

START
We beginnen het "verhaal" met 21 seniors op 31 augustus 2018, rond 11.30 uur 's ochtends. Op 1 september zullen de eerste lessen weer beginnen, maar school wilt graag dat iedereen de dag van te voren voor twaalf uur 's middags aanwezig is, zodat de leerlingen de volgende dag niet met een excuus kunnen komen als 'mijn vliegtuig vertrok niet eerder'. Wanneer de leerlingen eenmaal aanwezig zijn, mogen ze zelf weten wat ze de rest van de dag uitvoeren. Rond elf uur kwamen de eerste mensen aan, en langzaam stroomde het terrein voor school, namen leerlingen afscheid van familie, ontmoetten ze na twee maanden vakantie hun vrienden weer en pakten hun koffers uit op de juiste slaapkamer, die een week geleden bekend is gemaakt.

Het weer — 22 graden, loopt in de loop van de dag op tot 26, paar wolkjes in de lucht, volop schijnende zon.
Plaats — rond het schoolterrein
Slaapplekken —

[ bericht aangepast op 11 juli 2017 - 7:35 ]

take risks

7 juli 2017 - 16:08 Vangelis is offline

Vangelis 14023

MT.

Heaven is a place that we all have

7 juli 2017 - 16:16 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Kendol schreef:
MT.

Big girls cry when their hearts are breaking

7 juli 2017 - 16:18 Valkyria is offline

Valkyria 3960

Mt.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

7 juli 2017 - 16:37 Soco is offline

Soco 335

MT.

Some people in your life come as blessings, others come in your life as lessons.

7 juli 2017 - 17:20 Innsaei is offline

Innsaei 5369

Mt.

Aan niets denken is ook denken.

7 juli 2017 - 17:38 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

MT.

•

7 juli 2017 - 17:43 Innsaei is offline

Innsaei 5369

Gabriel Walker

Gabriel liep richting de school die hij als zijn veilige thuishaven was gaan beschouwen. De mensen die daarop zaten waren als familie voor hem. Hij had immers niet veel familie, als wees zijnde, en zijn adoptiefamilie beschouwde hij ook bijna als dood. Hij had amper contact met hen. Hier en daar een brief, waarop hij een kort antwoord terug stuurde. Ze begrepen ook niets van zijn passie voor dans en zang. Des te blijer was hij om hier te zijn, de plek waar gelijken als hem samenkwamen en hun talenten lieten zien. Het bracht dan ook weer spanning en stress met zich mee, maar dit vergat hij altijd voor de mooie dingen die je er voor terug kreeg.

Hij was aan het lopen met zijn koffer, die niet bijzonder vol zat. Het belangrijkste was zijn zwarte koptelefoon en zijn e-reader, verder wat kleren, maar niets speciaals. Hij had niet zoveel bezittingen, maar dat vond hij prima. Het was een vrij warme dag en zou nog warmer gaan worden. Daarom had hij een korte broek aan met een wit loszittend hemd. Hij hield van zwart, dus zijn korte broek was zwart, net als de zwarte Vans die hij aanhad en de zwarte koptelefoon die hij op had. Hij was vrolijk, zoals bijna altijd, maar nu was hij extra vrolijk. De eerste dag weer op school! Wat had hij zin om weer te dansen, niet dat hij dit niet in de vakantie volop had gedaan, maar om weer les te krijgen en in een mooie zaal te kunnen dansen. Hij bewoog vrolijk mee met de muziek en zong volop mee met een nummer. Kon het hem schelen als iemand anders het hoorde? Nee.

Het was een vrolijk liedje, uit de film La La Land, another day of sun. Het mocht dan wel de bedoeling zijn dat je dit als vrouw zong, ook dat kon hem niets schelen. Nadat hij had ‘ge-ba-da-ba-ba-dat’ (het begin van het liedje) begon hij vrolijk en met heldere stem de lyrics te zingen. Uiteraard kende hij dit nummer uit zijn hoofd. ‘I think about that day, I left him at a Greyhound station, West of Santa Fé..’

Hij kwam aan bij de deur en trok deze enthousiast open, zo enthousiast dat deze voor iemand anders te hard ging en bijna tegen diegene aankwam. Maar hij had dit niet door en zong vrolijk verder. Ook zingen was een passie van hem, hij kon het aardig goed en hoewel hij nooit optrad of er verder iets mee deed, zong hij wel gewoon random in het openbaar of met anderen. ‘We were seventeen, but he was sweet and it was true
Still I did what I had to do 'Cause I just knew’ Hij kwam binnen aan en keek rond.

Was hij de eerste? Hij kon zo even niet mensen vinden die hij kende, jammer. Nu kwam het refrein, dat hij zong terwijl hij op de lijsten van de kamerindeling keek. Hij was geplaatst met Simon en Julien. Prima, leek hem zo.
Met de meeste mensen had hij ook geen moeite. Hij rolde zijn koffer verder en ging er maar op zitten. Hij zat nu in de hal zodat hij de mensen kon zien die door de deur liepen. Hij zong nu iets zachter, hij wilde ook geen mensen storen immers. ‘Summer: Sunday nights, We'd sink into our seats, Right as they dimmed out all the lights, A Technicolor world made out of music and machine, It called me to be on that screen
And live inside each scene’ Oké, hij kon het toch niet laten. Het refrein moest wel voluit worden gezongen vond hij, anders klonk het niet goed.

Een beetje onrustig wachtte hij zittend op zijn koffer totdat iemand hem zou aanspreken. Hij had nog geen zin om naar de kamer te gaan, niet in zijn eentje. Eerst maar even kijken wie er allemaal weer waren en hij wilde graag horen hoe anderen hun vakantie hadden beleefd.

[ bericht aangepast op 7 juli 2017 - 17:46 ]

Aan niets denken is ook denken.

7 juli 2017 - 18:43 Naird is offline

Naird 10646

I just caught the wave in your eyes

7 juli 2017 - 19:12 Vangelis is offline

Vangelis 14023

"Goed opletten tijdens de lessen, hè. En gebruik deo, alsjeblieft." Een mannelijke stem die van Nizar's vader kwam, vulde de redelijk grote auto. "Ja David, ik zal er op letten, goed?" Nizar's stem spatte van de schaamte maar ook van een enorme trots en blijdschap. Hij had echt geluk dat David zijn vader was geworden. Maar hij was nog gelukkiger dat het schooljaar terug was begonnen, eindelijk weer zijn vrienden zien, kortfilms maken, drama meemaken en ongezond eten. "Oke, ik ga nu wel weg, ik hou van je pap, tot Kerstmis. Groetjes aan mam." De jongeheer stapte de auto uit, wuifde nog eens kort en sloot de autodeur achter zich. Onderweg naar het schoolplein deed hij zijn oortjes in, maar zette hij geen muziek op. Zo ging niemand hem aanspreken als hij dat niet wou. Hij begon na te denken over hoe het jaar zou gaan. Hij wist dat hij een kamer deelde met Kian en daar was hij nog best blij mee, hij was best een toffe gast. Hopelijk zou hij het niet erg vinden dat Nizar zijn kamer zo uitbundig doch ingetogen à la Tumblr zou bekleden. Komen we vanzelf wel achter. Toen hij de school naderde, zag hij iemand zitten. Nizar wist maar al te goed wie dit was en dat was nu exact de reden waarom hij de persoon niet wou benaderen. Hij slikte even, een tweede keer en dan een laatste keer. Nizar begaf zich dichter bij de persoon en zag zijn gelaat nu nog beter. De contouren van zijn kaaklijn en enkele milde sproetjes. Nizar opende aarzelend zijn mond voor hij iets zei. "Hee Gabriel."

[ bericht aangepast op 7 juli 2017 - 19:12 ]

Heaven is a place that we all have

7 juli 2017 - 19:29 160917 is offline

160917 33139

Kendol schreef:
MT.

16 - 09 - '17

7 juli 2017 - 19:42 LordJohn is offline

LordJohn 10840

MT.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

7 juli 2017 - 21:17 Innsaei is offline

Innsaei 5369

Gabriel Walker

‘Without a nickel to my name
Hopped a bus, here I came
Could be brave or just insane’

Gabriel ging vrolijk door met het zingen, niet doorhebbend dat inmiddels een andere figuur hem gezelschap hield. Hij had immers muziek in en was aan het zingen, dus dan lette hij echt nergens anders op. Had hij eerder nog om zich heen gekeken, nu ging hij op in de muziek en zong hij vrolijk, want hij had niet het idee dat er snel ook maar iemand met een interessantheidsgraad van hoger dan een 5 op een schaal van 10 zou komen. Maar misschien had hij daar wel ongelijk in.

'Cause maybe in that sleepy town
He'll sit one day, the lights are down
He'll see my face and think of how he-‘

Plotseling stopte hij met zingen. Hij keek tegen twee schoenen aan. Hij kende die schoenen ergens van en bleef er even naar staren. Die schoenen heb ik eerder gezien. Oh jee oh jee oh jee. De interne paniek sloeg nu al toe. Ja deze schoenen had hij onthouden, alleen dan in een heel andere setting. In een slaapkamer. Zijn ogen gingen van de schoenen omlaag, omhoog. Laten we zeggen: een heel stuk omhoog: want zo zittende op de koffer was hij ini-mini in vergelijking met die Nizar, die dan wel een reus moest zijn. Hij haalde meteen zijn koptelefoon van zijn hoofd en deed zijn muziek uit.

Een vrolijke glimlach verscheen op zijn gezicht, samen met een vrolijke sprankeling in zijn ogen. De interne paniek had echter de vorm aangenomen van een borrelende vulkaan van emoties in hem. Hij had de ballen –ironisch gezien het feit dat ze seks hadden gehad- verstand van wat dit moest betekenen. Hij snapte vaker dan eens niets van emoties, die ook nog eens van het ene op het andere moment helemaal konden omslaan. Misschien moest hij ooit maar een zelfhulpboek kopen over de menselijke geest of naar een waarzegster gaan, die hem dan een rooskleurige toekomst zou beloven, om zichzelf tevreden te stellen.

Wat er ook gebeurd was tussen hen, een wilde –dronken- nacht die eindde in seks dus, Gabriel deed alsof het nooit was gebeurd. Dat was makkelijker en als hij dat deed zou niemand er achter gekomen. De beste tactiek dus. ‘Hee Nizar’ begroette hij hem. ‘Oh ik ben zoooooo blij om hier terug te zijn, wat jij?’ begon hij zijn vrolijke geratel. Hij stapte van de koffer af, wat ongemakkelijk ging want hij viel bijna, want hij wilde zich het liefst niet voor lang de kleine kabouter voelen. Niet dat dit gevoel veranderde toen hij voor Nizar stond. Hij was nog steeds een stuk langer dan hem, ukkepuk met zijn 1.72. Daar viel niets aan te veranderen.

Hij was zijn altijd vrolijke zelf, alsof er niets tussen hen in stond. Hij kon zich maar beter gedragen als zichzelf, dan toe te geven aan zijn innerlijke vulkaan van emoties, want dan zou het pas echt ongemakkelijk worden. Die emoties bestonden uit: spijt, ongemakkelijkheid, verwarring, iets vreemds als een soort lust, nieuwsgierigheid en angst. Hij keek even in zijn ogen. Die waren nog steeds helderblauw, een mooie kleur die zijn getinte huidskleur nog meer naar voren liet komen. ‘Hoe was jou vakantie?’ Hij wachtte niet heel lang voor een antwoord voordat hij vervolgde: ‘Pfft, als je het mij vraagt had hij wel wat korter gekund’ vroeg hij aan hem, waarbij hij een kleine spoiler gaf van zijn vakantie. Hij was oprecht geïnteresseerd in Nizar, al wist hij niet hoe hij zou reageren op deze ongemakkelijke situatie. Gabriel was echter niet iemand om in een hoekje te gaan zitten en zich te verstoppen. Hij deed liever alsof iets nooit was gebeurd en ging dan verder met zijn leven.

Gabriel zijn vakantie bestond uit twee woorden: werken en feesten. Hij had van beide veel gedaan. Hij had veel gewerkt om zijn collegegeld voor dit jaar, samen met het geld dat hij van zijn adoptiefamilie kreeg, te kunnen betalen. Maar hij vond ook dat hij vakantie had en moest dus af en toe even stoom afblazen door los te gaan op de leukste feesten en mooiste clubs. Anders zou hij echt geen leven overhouden. Hij was echter blij dat hij naar school kon gaan, want productiewerk -wat hij deed omdat hij veel uren daarmee kon maken- was niet echt zijn ding. Het was nogal hersendodend en vermoeiend. Hij hoopte dat hij genoeg hersencellen over had om aan dit jaar te beginnen.

Hij wachtte geduldig op Nizar zijn antwoord. ‘Hmm, ik zit met Simon en Julien op de kamer. Lijken mij wel prima gasten. Met wie zit jij op de kamer?’ vroeg hij aan hem. Kon hij zijn mond dan niet houden? Misschien was dit toch ongemakkelijker dan verwacht en kon hij niet helemaal zijn interne gevoelens negeren… Nizar was ook niet het onaantrekkelijke persoon hier, in tegendeel, hij was lang, atletisch, had een mooie huidskleur (beter dan die van hem), leek exotisch te zijn (als een schaars exotisch fruit) en was anders dan de anderen hier op deze school. Een buitenlandse schoonheid, voor hem een soort verboden vrucht. En alles wat verboden was, was interessanter. Was het dan vreemd dat hij met hem in bed beland was? Nee, niet echt. Maar hij ontkende alles van zijn homoseksuele gevoelens, al wist hij dat ze wel degelijk bestonden, net als de seks tussen hen, stopte hij dit in een potje dat hij zelf nooit opende.

Hij bewoog heen en weer met zijn voeten, een tic die hij nooit kon afleren. Hij was nu eenmaal onrustig van zichzelf en dit had dan ook niet veel met Nizar te maken.

[ bericht aangepast op 7 juli 2017 - 21:23 ]

Aan niets denken is ook denken.

7 juli 2017 - 21:25 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Wolf~~gang~~ Smith
Do not go for drugs but for music. ——— You can not overdose on music.

18 • Music — Violin • Rebel (with a cause) • @ Outside • Anastasia

Genietend van het felle zonlicht maakt Wolf lome bewegingen om zijn zwarte zonnebril verder op zijn neus te schuiven — dat rotding had de neiging naar beneden te glijden nadat Wolf het eens had meegenomen naar een feestje. Alhoewel Wolf enkele dagen geleden in L.A. is gearriveerd — voelt hij zichzelf al meer dan thuis. Ondanks het gegeven dat zijn grootouders de meest lieve personen op aarde zijn — vind Wolf het fantastisch om de wijde wereld in te trekken en te genieten van de talenten die zich daarbinnen bevinden. Wolf sluit zijn kijkers en neemt een hijs van de sigaret die — vrijwel opgebrand — tussen zijn vingers aan het bungelen is. Wanneer hij zijn kijkers opnieuw weet te openen — ziet hij niemand minder dan Anastasia de richting van het gebouw op wandelen. Alhoewel. . . Wellicht is sjouwen een betere benaming aangezien ze meerdere koffers met zich mee weet te zeulen — allemaal even gigantisch. Ondanks dat heeft de jongedame een vlaag van elegantie rondom zich hangen als geval van de vele jaren training in het dansen. Wolf kan dat wel waarderen — de manier waarop ze haar talent op alle aspecten van haar leven terug laat komen.
'Wel, kijk eens wie we daar hebben — onze prima ballerina.'
Wolf duwt de stomp van zijn sigaret tegen het bankje waar hij op zit en laat het restant vervolgens met een boogje in de afvalbak belanden. Soepel weet hij overeen te komen en richting de jongedame af te stappen. Wolf schuift zijn zonnebril in zijn lokken en werpt Anastasia een oogverblindende glimlach toe — één waarvan hij weet dat ze haar kijkers gaat rollen.
'Opnieuw weet je me te verbazen met je gigantische aantal koffers. Wat zeul jij mee? Flessen wodka uit het mooie Rusland? Als dat zo is — count me in.' Wolf neemt met gemak twee koffers over van Anastasia en maakt dan een gebaar naar het gebouw achter hem. 'Kom op, Miss Russia. Ik ben het beu om alleen te zijn.'

[ bericht aangepast op 7 juli 2017 - 21:25 ]

•

7 juli 2017 - 22:01 Arcturus is offline

Arcturus 23120

MT.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

7 juli 2017 - 22:21 Valkyria is offline

Valkyria 3960

TYBALT MORTIMER CHAPMAN

I have licked the fire and danced in the ashes of every bridge I ever burned.
I fear no hell from you.

The Ice King ~ 18 ~ Hall ~ Gabriël & Nizar

Tybalt was, zoals elk jaar voorheen, reeds een dag vroeger op de school gearriveerd. Tobias en Calleigh hadden hem geholpen met het overbrengen van zijn onuitputtelijke voorraad danskledij en de onmenselijke hoeveelheid boeken die hij in zijn senior jaar zou nodig hebben. Hoewel hij het niet had laten merken was hij hen hier enorm dankbaar voor geweest. Met zijn motor had hij immers nooit alles in één tripje ter plekke gekregen. Dat jolijt was echter van korte duur geweest; zodra hij gelezen had wie zijn nieuwe kamergenoot zou worden kon Tybalt wel ontploffen van woede en schaamte. Maddox; zijn eeuwige concurrent. Hoewel hij er de hele avond over gepeinsd had -nadat hij het onderste bed alvast geclaimd had- was het enige voordeel dat hij aan deze situatie kon ontdekken dat Maddox wel een ordelijke jongen moest wezen. Maar verder keek Tybalt alleen maar uit naar de dag dat de kamerverdeling weer door elkaar gehaald zou worden.
Nog een pluspunt aan het vroeger arriveren was dat Tybalt gedurende de hele ochtend ongestoord de danszaal had kunnen gebruiken en alvast hier en daar zijn naam op de lijst had kunnen zetten voor het reserveren van een zaal buiten de lesuren om. Hij wist maar al te goed hoe langer hij daarmee zou wachten hoe minder kans hij zou kunnen krijgen om naar behoeven te oefenen. Daarbij was het een welkome manier om zijn gedachten leeg te maken alvorens naar bed te gaan en zou niemand hem ooit kunnen verwijten dat hij niet genoeg moeite deed om goede punten te halen - al was dat nooit echt een probleem geweest.
Tybalt was zelfs al zo vrij geweest om reeds te beginnen aan zijn eindproject voor één van zijn dansvakken. Hij was er zich maar al te goed van bewust dat zijn ultieme werkpunt dit jaar zou worden om meer emoties in zijn performances te stoppen. Technisch gezien kreeg hij maar zelden een opmerking, maar steeds weer opnieuw en opnieuw werd hem gesmeekt om te laten zien wat een routine met hem deed, wat de muziek in hem naar boven bracht. Ze wilden zwakheid, niet wetend dat als hij de tap van dat vat zou halen er heel wat meer uit zou komen dan iemand ooit durfde verwachten van hem. Toch zou hij het moeten doen, wilde hij slagen met goede aanbevelingen. Hij had dan ook gekozen voor een lied dat hem al aansprak sinds hij maar een ukkie was; Tears in Heaven. Het was één van de weinige dingen die zijn moeder hem had nagelaten op een mix tape. Elke keer als hij het liedje gehoord had had hij zich ingebeeld hoe zij in de hemel op hem aan het wachten was, geduldig tot de tijd zou komen dat ze elkaar eindelijk konden ontmoeten. Hij zou zijn grootste schat en prijsgeven, maar enkel en alleen de jury zou deze te zien krijgen.
Voor vandaag had Tybalt echter besloten dat het reeds genoeg geweest was. Nadat hij gedoucht had en frisse kleren had aangetrokken verliet hij in stilte de danszaal. Zijn hoofd zat vol van de fouten die hij gemaakt had en pasjes die hij nog zou moeten vervangen. Ook zijn telling had hier en daar veel beter gekund. Net omdat hij dan ook zo diep in gedachten verzonken was had hij niet in de gaten dat iemand zijn koffer wel heel onfortuinlijk dicht bij de uitgang van de zaal had geplaatst. Ondanks zijn goede reflexen kwam dit besef pas toen hij reeds tegen de achterlijke -moest wel, kon niet anders- eigenaar aan knalde en daarmee hen beiden op de grond liet tuimelen. Vernederd krabbelde Tybalt zo snel als hij kon weer overeind en speurde de vloer af, zoekend naar de boosdoener.
"Jij!" gromde hij, terwijl een mix van woede en irritatie op kwam zetten in zijn keel, zodra hij de jongen herkende. Groentje. Voor hij zichzelf kon tegen houden had hij de lomperik reeds bij het shirt gegrepen - en niet omdat hij zo vriendelijk wilde wezen hem overeind te helpen. "Wat moet dat in godsnaam? Ga anders lekker je koffer in het midden van de trap parkeren, is net zo handig als hier." Hij was benieuwd of Godric - of hoe het jong dan ook alweer mocht heten- hem van een repliek zou dienen, hoewel de uitdaging ertoe duidelijk in zijn ogen te lezen viel. Met een duw tegen zijn borstkas liet hij de jongen weer los. Door deze acties werd Tybalt zich helaas weer uiterst bewust van zichzelf en de blikken die op hem gericht waren, hoewel degene die Gabor gezelschap had gehouden hem niet per sé bekend voor kwam. Hij kon wel door de grond zinken van schaamte.
"Zorg dat het niet nog een keer gebeurt," dreigde hij, waarop hij zijn kaken op elkaar klemde zodat hij de belofte niet af kon maken. Een bezoekje aan de directie kon hij namelijk niet gebruiken de eerste dag van het schooljaar. Pas toen hij met blozende wangen het stof van zijn propere kleren klopte kreeg Tybalt in de gaten dat hij zijn pols moest bezeerd hebben tijdens de val. Een bepaalde paniek maakte zich meester over zijn lichaam en als een gek ging hij op zoek naar nog eventuele letsels.
"Screw you, Gaston," mompelde hij onder zijn adem terwijl hij nog steeds wachtte op een excuus.

[ bericht aangepast op 7 juli 2017 - 22:23 ]

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Index RPG Actieve Topics Zoek