Dat dus. Warning: Klaagtopic inbound.
Ik heb zo'n rotdag. Zoals sommigen misschien weten ben ik 9 weken geleden geopereerd aan mijn rug in verband met een hele grote hernia. Na 4 maanden heel veel morfine, pijn en misere ging het na de operatie langzamerhand steeds beter. Het lukte weer om wat dingen te doen, sporten bij de fysio, er weer even op uit gaan. Maar. Ja je voelt de maar al aan komen. Vorige week ging het mis. Ik voelde me niet lekker en grieperig en kreeg ook weer last van mijn been (het been met uitval ten gevolge van de hernia) en mijn rug. Dus ik heb het weekend heel rustig aan gedaan (helaas). Maar in plaats van dat het beter werd, werd het alleen erger en erger totdat de fysio me weer naar de huisarts stuurde omdat ik gek werd van de pijn. Nu moet ik weer aan de pijnstillers omdat het wel een vrij pittige terugval is. De huisarts denken dat de spieren in mijn rug heel veel moeite hebben met alles bijbenen maar ze wil wel graag dat ik blijf bewegen dus vandaar weer pillen. Nadeel is dat ik van al die medicatie ook geheid weer ziek ga worden.
Al met al, ik baal echt zo erg. Ik kan wel janken. Echt heel hard janken. Ik dacht net dat het allemaal een beetje achter de rug was en durfde weer te dromen over een normaal en relatief pijnvrij leven. Heel dramatisch klinkt het, maar zo voelt het echt. Ik ben zo verdrietig en sad en weet eigenlijk even helemaal niet wat ik met mezelf aan moet. Ik wil dit niet. Ik ben boos, verdrietig, moe, alles doet pijn en ik ben zo bang dat ik net alle goede dingetjes in mijn leven die ik had verzameld weer kwijt raak en mijn wereld weer zo klein en eenzaam wordt. Ik heb gewoon mentaal even niet de kracht om hier door heen te kijken. De afgelopen periode is zo kut geweest en nu krijgt het weer een staartje en ik begin te denken dat ik nooit meer van alle shit af kom. :c
Degenen die dit hebben gelezen, dankjewel! Moest het even kwijt.
The truth is out there.
