[RPG • 300] Love is love [SPEELTOPIC] - Speeltopics

• • • THE CHARACTERS Naam — Faceclaim — User [pagina] • • ♂ • [R] Naam — Faceclaim — McCrory [pagina] • [R] Isaac Richard Montogomory — Matthew Clavane — Ziegler [1.1] • Sean Edward Merrell — Bailey Sondag — Soco [pagina] • [R] Jackson Christian Difranco — Pearl Liaison/Matthew James Lent — Solomita [1.3] • Aeolos Malakai — Rafael Lazzini — Snakeships [1.4] • [R] Seong-Hyeon Moon — Jiwoon Choi — Jinyoung [1.3] • [R] Naam — Faceclaim — Mouli [pagina] • [R] Naam — Faceclaim — Haze [pagina] • [R] Naam — Faceclaim — Druckley [pagina] • Evan Raphael de Courfeyrac — Dylan Forsberg — PeterMaximoff [1.3] • • ♀ • Penelope Lowell — Stephanie Bertram Rose — Voldymort [1.2] • Danaë Melite Eiragos — Christina Nadin — Dumblydore [1.1] • [R] Madeline Abigail Lockheart — Faceclaim — Greenlight [1.3] • Luperca Frescura Garcia — Luma Grothe — Seikatsu [1.2] • [R] Reese Gabriella Lindsay — Stephanie Cam — Ruelle [pagina] • Dorothy Jones — Faceclaim — Sempre [pagina] • [R] Maren King — McKenna Kaelin — Yousana [pagina] • Naam — Faceclaim — Forthwith [pagina] • Naam — Faceclaim — Solomita [pagina]

• • • THE RULES • Alleen Prongsie maakt nieuwe topics aan. • Maximaal twee personages per persoon, waarvan minimaal één mannelijk personage. • Posts moeten minimaal 300 woorden bevatten (excl. codes). • Geslachten gelijk houden, voor geaardheid geldt dit in mindere mate (ik heb gelezen dat bij GSA zo’n 28% straight is, de rest is LGBTQ) • Geen ruzie OOC. • Off-topic in het praattopic. • Om toestemming vragen om andere personages te mogen besturen. • 16+ is toegestaan, geef dit echter duidelijk aan. • Geen perfecte personages, iedereen heeft zijn of haar mindere kanten.

[ bericht aangepast op 4 mei 2017 - 16:05 ]

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

[ bericht aangepast op 3 mei 2017 - 20:34 ]

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

MT

---

Bowties were never Cooler

MT

---

Big girls cry when their hearts are breaking

MT.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Mijn topics. Ik maak mijn rol zo snel mogelijk.

---

The soul is like an appendix: I literally don’t even use it.

MT.

---

Some people in your life come as blessings, others come in your life as lessons.

Dumblydore schreef:
MT.

---

Love is the message

Mijn topics, ik maak mijn rol zo snel mogelijk af.

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick

MT

---

How far is far

22 • THEATER STUDENT • NOT SURE OF HER OWN SEXUALITY • CAMPUS • ALONE En ja, Trump is president geworden. Kan er ook nog wel bij. Ik haal mijn hand door mijn krullenbos heen en ik probeer er nog enigszins een beetje model in te krijgen, maar helaas is het een onbegonnen zaak. Het grasveld voor me stroomt vol met studenten die genieten van hub middagpauze en ik moet zeggen dat het heel snel nogal druk wordt. Ik zucht diep en neem een tweede hap van mijn lunch, maar moet zeggen dat het me nogal tegenstaat. Ik weet dat mijn ouders en grootouders me zullen vermoorden als ze zien dat ik zo weinig eet, maar vandaag heb ik echt geen honger. Vandaar dat ik deze hap nog doorslik maar de rest in de prullenbak naast me gooi. Ik zak weer neer als ik alle kruimels van mijn schoot heb geveegd en ik zucht kort. Ik heb zelf weinig last van Trump, hopelijk, maar ik merk dat de spanningen hier nogal oplopen tussen de mensen die Republikeins en de mensen die Democratisch hebben gestemd. Ik weet alleen dat hij niet zo heel blij is met homoseksuelen, lesbiennes en alles wat ertussen zit.       Ik zie al mensen met een regenboogvlag lopen, maar ik herken de gezichten niet. Ik zit wel bij de GSA, maar zorg er zeker voor dat mijn familie er niet van weet. Ik wil niet dat ze weten dat ik misschien een klein beetje worstel met mijn eigen gevoelens en seksualiteit. Ze weten al helemaal niet dat ik met een meisje, twee zelfs, heb gezoend en dat ik me ook daadwerkelijk tot ze aangetrokken voelde. Ik wil niet dat ze het weten.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

19 • Fashion Design • Jaar 1 • Bisexual • Campus • Alone • Outfit Ik ben misselijk en nee, voor eens niet omdat ik één calorie te veel binnen heb gekregen. Ik ben brak, maar dat is ook niet de voornaamste reden van mijn misselijkheid. Officieel was het niet de bedoeling om gisteravond te gaan drinken, maar na de uitslag van de presidentsverkiezingen kon ik eigenlijk niks anders doen. Daarom ben ik misselijk. Ik ben misselijk omdat ons geweldige staatshoofd veranderd is door een lelijke, oerstomme, arrogante en racistische wortel. Trump for president? Ik dacht het dus niet. Met een sigaret tussen mijn lippen en een dikke laag make-up, storm ik de campus op. Ik ben boos. Woedend. Hoe kan dit land zo iemand aan de top laten? Voor de verandering kondig ik eens niet aan de hele menigte aan dat ik aangekomen ben. Ik heb de muts van mijn hoodie zelfs over mijn haar heen getrokken. Vanmorgen heb ik de wallen nog wat geprobeerd te verbergen, maar ze schijnen bijna neon door de foundation heen. Om drie uur hing ik nog over het toilet na mijn zoveelste martini, maar het voelt alsof ik al mijn walging tegenover Trump er nog steeds niet uit gegooid heb.       'Move,' snauw ik naar een tweedejaars die besluit dat het te veel moeite is om aan de kant te stappen. Ze maakt een verontwaardigt geluid als ik haar lomp aan de kant beuk. Ik draai nog even naar haar om en steek mijn middelvinger naar haar op, voordat ik verder loop. Uiteindelijk plof ik neer op een bankje dat nog leeg is. Ik leun achterover en gooi mijn sigaret op de grond. Mijn hoofd laat ik naar achteren hangen en ik sluit mijn ogen. Zacht vloek ik. Mijn rugzak laat ik van mijn schouder afglijden en ik haal er een pakje paracetamol uit om deze snel weg te slikken met water. In de verte hoor ik geschreeuw. Ik kijk op en tot mijn ergernis zie ik dat er een protest mars is gestart. Ergens weet ik dat ik daar ook bij zou moeten lopen, maar mijn dubbele kater — van het slechte nieuws en van de alcohol — houdt me nu dubbel en dwars tegen. Welcome to my twister mind: right hand blue.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Evan Raphael de Courfeyrac
22 || Law || The people too must rise || Coffee Corner
Ik was de hele nacht op geweest, had het nieuws gevolgd, en verbouwereerd toegekeken hoe het onvoorstelbare was gebeurt, en niet op een goede manier. Dit land had een rasistische, homofobe, xenofobe, achterlijke, achterbakse, liegende, hypokriete, geschifte, oranje pestkop met een toupetje verkozen tot President. Ik kon er echt niet bij, en hoe trots ik ook was op mijn land, groots waren we niet, en dat zouden we onder hem ook zeker niet berijken. Ik voelde me aan de ene kant volledig verslagen, erger dan ik ooit had gedaan. Ik voelde me compleet machteloos, maar tegelijkertijd gaf dit mij een enorme motivatie om nog harder te strijden voor waarin ik geloofde: Vrijheid, gelijkheid, en broederschap voor iedereen. Na om 6.00 bij opening een bak koffie te hebben gehaald groter dan mijn hoofd, en die binnen 10 minuten leeg te hebben gedronken, was ik dan ook direct aan de slag gegaan om te laten zien dat de denkbeelden en uitspraken van deze man niet normaal zijn, en dat iedereen nog altijd welkom is. Ook de tweede kop koffie was er snel achteraan gegaan, zonder te wachten tot deze iets was afgekoeld. Dit was een trekje van me die velen mij vol afschuw deed aankijken, maar door het ontelbare keren te hebben gedaan, voelde ik de hitte bijna niet meer.
De rest van de ochtend had ik gespendeerd in de vergaderzaal van mijn vereningshuis. Via de universiteitsfora en social media had ik proberen mensen te ronselen, terwijl ik ook druk aan het knutselen en kleuren was. Aan het einde van de ochtend was ik klaar en wist twee van mijn dispuutgenootjes te overtuigen om mij te helpen de borden die ik had geknutselt mee te versprijden over de gehele campus en zo veel mogelijk mensen te overtuigen later vandaag deel te nemen aan een massademonstratie. Eenmaal buiten zag ik veel verslagen gezichten, en grote spanningen tussen de Republikeinen en Democraten. Het hielp vast niet dat wij borden begonnen te versprijden met teksten als: 'Love trumps Hate' 'You're Valid' 'Not our President' 'You're Loved' 'Land of Immigrants' en 'You're Welcome Here'. Ik had ook een aantal borden met Fuck Trump willen maken maar met al een waarschuwing voor ordeverstoring met grof taalgebruik, had ik die toch weggelaten. Het maakte mij niet uit dat dit mensen ongemakkelijk maakte. Als je ongemakkelijk werd van deze positiviteit, dit protest tegen de haat die deze afschuwelijke sinassappel verkozen had gekregen. Het liefst was ik meteen met een megafoon de lanen door gegaan, maar ik had weinig zin in nog een waarschuwing, dus als ik het plande, zou het geen ordeverstoring zijn, maar een gepland protest, en dat mocht wel. Toen alle borden stonden, gingen de twee jongens richting hun vriendinnetjes in Alpha Delta Pi, en liep ik weer richting de koffiezaak, om mijn derde grote beker te halen voor vandaag, anders lukte het me echt niet. In de verte hoorde ik al mensen leuzen roepen, maar zelf had ik echt nog meer koffie nodig. Heel even wilde ik gaan zitten op een randje, maar bijna meteen stond ik weer op. Het voelde niet goed om te gaan zitten, en ik sprong dan ook weer op mijn benen, en liep met grote passen richting de stemmen die leuzen riepen, compleet zonder te bedenken dat ik er uitzag als een slonzige huisvrouw met verzamelwoede met mijn groezelige kleren van een nacht doorhalen en mijn blonde krullen in een rommelige knot bovenop mijn hoofd. Ik kon gewoon niet blijven zitten nu dit allemaal gaande was.

---

Bowties were never Cooler

Nee. Als het aan mij gelegen had was hij geen president geworden. Hij is iemand die niet nadenkt voordat hij spreekt en zo iemand zou niet aan het hoofd van de staat moeten staan. Clinton zou geen goede keuze zijn geweest, maar in ieder geval een betere. Ik heb gisteren aandacht het nieuws gevolgd, omdat ik graag wilde weten hoe het land voor in ieder geval de komende vier jaar zou gaan veranderen. Over het algemeen ben ik iemand die de wereld en het nieuws goed in de gaten houdt, maar ik had toch echt de neiging om de televisie uit te zetten toen de nieuwe president aan zijn speech begon. Met mijn handen in de zakken van mijn broek gestoken loop ik over de campus heen. In de verte zie ik Evan staan die overduidelijk staat te protesteren tegen het presidentschap van Trump. Bijna heb ik de neiging om bij hen te gaan staan, maar ik weet vrijwel zeker dat mijn ouders het niet zouden waarderen als ik achter een groep aanloop met borden in de lucht. Waarschijnlijk zou dat iedereen het idee geven dat ik ook op het andere geslacht val en dat is niet wat we willen. In de verte zie ik een bekende. Penelope. Ik stap op haar af en ga naast haar zitten.       'Eet smakelijk,' zeg ik. 'Had je geen zin om de mars tegen trump te joinen?' vraag ik. Ik leun wat naar achter en haal mijn tas tevoorschijn. 'Ik moet zeggen dat ik op het punt sta om ze te volgen. Het is iets nieuws om een hele school tegen één persoon te zien,' mompel ik. Ik haal mijn eigen lunch tevoorschijn uit mijn tas en leg mijn arm achter mijn nek, terwijl ik een hap neem van de sandwich. 'Heb je gisteravond naar de uitslag gekeken of ben je enkel druk geweest met het verzenden van Trump-memes?'

---

The soul is like an appendix: I literally don’t even use it.

22 • THEATER STUDENT • NOT SURE OF HER OWN SEXUALITY • CAMPUS • AUGUSTUS Iemand gaat naast me zitten net als ik mijn brood heb weggegooid en wenst me een smakelijke maaltijd. Ik grinnik alleen maar en haal mijn schouders op.       'Dank je,' zeg ik toch maar. Het maakt me eigenlijk ook niet uit. In de verte zie ik al een klein protest tegen Trump en ik vind het eerlijk gezegd eerder lachwekkend dan dat het werkelijk zou helpen.       'Had je geen zin om de mars tegen Trump te joinen? Ik moet zeggen dat ik op het punt sta om ze te volgen. Het is iets nieuws om een hele school tegen één persoon te zien. Heb je gisteravond naar de uitslag gekeken of ben je enkel druk geweest met het verzenden van Trump-memes?'       Wederom lach ik even en ik schud mijn hoofd waarna ik een slokje water neem en nog weer naar Evan kijk, die daar staat met enkele borden. 'Welnee,' antwoord ik vervolgens, 'ik lag gewoon op tijd in bed en heb me er niet zo druk om gemaakt. Ik heb gestemd en daarna kan je wel de hele nacht opblijven om te horen wie er president is geworden, maar je kan er niks meer aan veranderen.' Ik richt mijn blik op Evan en grinnik. 'Wel, demonstreren heeft vrijwel geen zin. Daar gaat die sinaasappel in het Witte Huis echt niet naar luisteren, hoor.' Ik haal mijn schouders op en doe mijn flesje water terug in mijn tas. Er zitten nog veel meer mensen hier op de campus die allemaal discussiëren over het presidentschap. Ik moet zeggen dat ik wel boos ben dat Trump president is, maar wat kunnen wij er als studenten aan doen? We kunnen demonstreren wat we willen, maar of die dude erop gaat letten, weet ik niet. Ik gok van niet, want hij doet toch wel waar hij zelf zin in heeft zonder zich verder met ons te bemoeien. Hij zorgt er straks alleen maar voor dat ons leven nog een tikje lastiger is. Als hij begint met het collegegeld verlagen, vind ik het al heel wat beter en dan zou ik er zelfs nog over nadenken hem misschien leuk te vinden. 'En jij dan? Moet jij niet hard roepen dat hij weg moet?'

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

MT

---

When you believe your dreams come true