• Ik heb dit probleem echt al mijn hele leven, waardoor ik ook eigenlijk nauwelijks afmaak waar ik aan begin, maar het begint nu wel vreselijk vervelend te worden.
    Ik heb nu drie verhalen waar ik verder mee wil gaan, maar het lukt gewoon niet. Het is niet dat ik geen ideeën heb, het is het feit dat het in 1 keer perfect moet zijn. Nou weet ik ook wel dat dit vrijwel onmogelijk is en dat ik me er overheen moet zetten, maar hoe dan? Of als ik van een random iemand een compliment krijg over hoe ik schrijf, dan blokkeer ik mezelf helemaal omdat ik bang ben dat ik vanaf dat moment ga afzakken en iemand teleurstel. Met andere woorden: ik kom nooit verder en geef het uiteindelijk maar op, terwijl ik dat helemaal niet wil want het verhaal zit er wel.
    Ook kan ik niet in een andere volgorde schrijven. Bijvoorbeeld wanneer ik het perfecte einde van het verhaal voor me zie, maar eigenlijk nog in de beginfase zit. No way dat ik het einde dan alvast schrijf omdat het niet in chronologische volgorde gaat, al zijn m'n ideeën dan nog zo goed.

    Heeft iemand dit ook of weet iemand wat je hier aan kan doen? Het gaat nu vooral om m'n probleem met schrijven, maar ik heb daardoor ook m'n kunstopleiding opgegeven, zwemmen op hoog niveau, en bepaalde games. Ugh.


    Maflodder -> Rozenthee / "Would you like an adventure now, or shall we have tea first?"

    Ok tbh dat is een van de moeilijkste dingen van schrijven. Als je te perfectionistisch bent, that is. Ik doe al een paar jaar mee aan NaNoWriMo en ben ook vaak een mentor voor beginnende schrijvers en dat is waar ze het meest mee strugglen. Wat voor mij, en hen het best werkt is om een aantal schrijfoefeningen te doen waarbij je niet terug mag gaan om dingen te veranderen (bijvoorbeeld: Schrijf hoe je personage uit een cel ontsnapt in 1000 woorden, en je mag niet terug gaan om aanpassingen te maken). Verder is het ook echt een mentale kwestie van loslaten van die perfectie. Je leert pas schrijven als je het veel doet en veel fouten maakt. Het hoeft nog niet perfect te zijn, want het is een work in progress. Juist door fouten te maken of verkeerde plottwists in te schrijven leer je je verhaal en je personages kennen. Belangrijk ook is om niet te veel hooi op je vork te nemen en niet teveel van jezelf te verwachten, het is geen wedstrijd en je hoef niet te winnen. Misschien kan het voor jou helpen om je werken pas online te zetten als je ze ook daadwerkelijk af hebt (dan kunnen eventuele comments je niet van de leg brengen), schrijven begint immers bij jezelf en je moet het ook voor jezelf doen. c:

    Oh ik bedenk het net, misschien zou je samen met iemand kunnen gaan schrijven of een soort 'mentor' nemen die je een beetje op het pad houd en zorgt dat je blijft schrijven? Erover praten zorgt ook altijd voor nieuwe inzichten.

    Met gamen heb ik dat ook wel, wordt het te moeilijk geef ik op. Ik ga dan toch door, 10x, 20x, 30x. Soms een break van een week. En als je dan verder komt, shit feels good!


    The truth is out there.

    Ik herken dit zo. fucking. hard. dus mt (':


    [Dragonneau > Osha] Valar Morghulis

    Dit is gewoon precies mijn probleem D:


    26 - 02 - '16

    I feel ya! perfectionisme kan een enorm goede eigenschap zijn maar eigenlijk kan het dus ook zó in de weg zitten! is gewoon een pain the ass haha


    'Imagination is the only weapon in a war against reality' - Cheshire Cat

    Zo herkenbaar. Bij mij zit dit wel heel erg in de weg en ik heb dan, momenteel, ook alleen maar verhalen die nog niet af zijn geschreven.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Oefenen baart kunst!

    Zelf heb ik in het verleden dat ik ideeën kwijt ben geraakt omdat ik het niet opschreef omdat ik mijzelf wat ruimte wilde geven
    om het verhaal bij te schaven of zelfs te veranderen.
    Als ik nu bepaalde ideeën of zelfs scenes in mijn hoofd heb, die ik zeker wil gebruiken (zelfs al staat de rest van het verhaal
    nog niet vast) schrijf ik het toch op. Het belangrijkste is in ieder geval dat je niet kwijt raakt, wat je al hebt.

    Verder moet je zelf kijken hoe je het beste je té perfectionistische kant een beetje los kunt laten.
    Ga schrijven met iemand anders, vraag hulp, ga schrijf uitdagingen aan, doe schrijf opdrachten of open 10 verschillende forums.

    We helpen elkaar hier en niks is te gek. Dat meen ik serieus. ;p


    ~ I'm a writer. Anything you say or do may be used in a story. ~

    Oh, my god. That's me. Dus stiekeme MT

    Je moet niet te grote stappen ineens willen nemen. Hoe moeilijk dat ook is, probeer het los te laten.

    Ik ben nu bijvoorbeeld bezig met een short story. Ik werk eerst een hoofdstukje uit (500 woorden) en daarna herschrijf ik het. Dan begin ik aan het volgende hoofdstuk. Dan zijn het geen grote brokken die je moet schrijven voordat je kan gaan editen, maar je gaat wel degelijk vooruit.

    Hiervoor heb ik zelfs een stand alone geschreven en geëdit. Dat is een nog kleinere stap. Begin daar eens mee. En als je dan merkt dat je het perfectionisme kan loslaten, kan je weer aan een langer verhaal beginnen.

    Veel succes!


    oi, suzy

    Edit.....

    Probeer geen hoofdstukken te schrijven van gemiddeld 1000 woorden maar verdeel het over 2 keer 500 woorden.
    Lukt dat niet, verdeel je dat weer in 2 keer 250 woorden. Alle beetjes tellen snel op en dan zit je zo aan een hoofdstuk
    van ongeveer 1000 woorden.

    Niet forceren maar ook niet meteen stoppen met schrijven.
    Dat heb ik eveneens ervaren maar dan duurt het langer om er weer in te komen.
    Blijven schrijven, zelfs als dat betekend dat het een stuk is waarvan je denkt; dit is onzin! Toch bewaren, het kan zomaar bruikbaar
    worden in een je verhaal of een ander verhaal.

    Succes.


    ~ I'm a writer. Anything you say or do may be used in a story. ~

    Heyhoi. Ik heb dit ook wat schrijven betreft. Heel veel mensen raden je dan aan om aan freewriting te doen, dus je wekker een minuutje of tien zetten en je pen niet van het papier halen. Voor mij is dat geen oplossing. Wat wel helpt: me focussen op andere vormen van schrijven. Toen proza me echt niet meer lukte, begon ik met scenario en poëzie. Daarvan weet ik dat ik er geen held in ben en sta ik toe dat ik mag falen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt!