Clowder schreef:
(...)
Het is zo raar dat mensen, vooral beste vriendinnen, zo om kunnen draaien. Ik heb ongeveer hetzelfde met mijn beste vriendin en ik heb echt het gevoel dat ze op mij neerkijkt, dat merk ik in haar doen en laten, en als ik ernaar vraag antwoord ze niet of antwoord ze op zo'n manier waarop ze de schuld op mij legt.
Dat is dus precies wat ik ook heb. En als ik een keer niet kan, wanneer zij wel kan dan zegt ze gewoon jammer en hoor ik like weken niks. Alles wat er in haar leven gebeurt staat op Facebook en als ik haar vraag of het goed gaat, liegt ze alles bij elkaar. Ze zegt dat het goed gaat terwijl ik op Facebook andere dingen lees die mijn moeder (mijn moeder is bevriend met haar moeder) kan bevestigen.
Het enige waar ik goed voor ben is smijten met geld om het haar naar de zin te maken, een praatpaal zijn waar ze raak tegenaan kan zeuren (en ik kan dat nooit bij haar, want ze gunt me die kans niet) en een goedkope fotograaf zijn op haar bruiloft. Dat ga ik niet ga doen, doordat ze me vreselijk behandelde (haar familie gedroeg zich overigens geen haar beter) toen ze haar jurk ging passen. Ik mocht mee om foto's te maken toen ze haar jurk ging passen en als het aan haar familie lag deed ik niets goed en wisten zij alles beter.
Daarbij kwam het enorm rauw op m'n dak dat haar oma zo geëmotioneerd was toen ze the dress gevonden had en het me eraan herinnerde dat mijn oma mijn trouwjurk nooit zal zien en dat die vriendin me eigenlijk totaal niet gesteund heeft toen mijn oma overleed, terwijl ik er bijna dag en nacht voor dr was toen haar opa overleed.
Sorry voor de rant. Ik weet niet of ik boos of verdrietig of beide tegelijk moet zijn. Ik voel me in ieder geval gekwetst en dit is ook de reden waarom ik bang ben nieuwe vrienden te maken. Ik ben bang voor teleurstellingen, dat mensen me laten vallen wanneer ik ze het hardst nodig heb..
26 - 02 - '16