De (voorlopige) flaptekst:
2113, oorlogsjaar 4.
De Lage Landen vormen sinds de onontkoombare Oost-West botsing een slagveld. Door het grote aantal massavernietigingswapens, zijn de partijen gedwongen om terug te grijpen naar de oudste manier van oorlog voeren: man tegen man gevechten, met en zonder vuurwapens.
Rosa probeert ondanks alle gruweldaden nog steeds de schoonheid van het leven te zien. Als ballerina treedt ze op in verschillende oorlogskampen, hopend om de soldaten een (laatste) moment van hoop en rust te schenken.
Felix is één van de duizenden jongemannen die naar het leger wordt gestuurd. Wanhopig probeert hij zich aan zijn oude zelve vast te klampen, tot dat hij beseft dat hij zichzelf al lang verloren heeft in de hopeloosheid van de oorlog. Opzoek naar zichzelf, begint hij te twijfelen over de rechtvaardigheid van de oorlog.
Maar is een oorlog ooit rechtvaardig wanneer het de enkelen zijn die hem verklaren, maar het de massa is die de hoogste prijs betaalt?