[RPG • 200] Camp Lakewood • Speeltopic O1 - Speeltopics

8 jan 2017 - 21:29 Vanth is offline

Vanth 23147

Camp Lakewood

Ruim vijftig jaar geleden richtte Nicholas Devonte, Camp Lakewood op. Met het strenge beleid had het ook maar één doel: Opstandige tieners veranderen in grote voorbeelden voor anderen. Iets wat toen erg goed lukte, te danken aan de strenge regels en keiharde begeleiders.
Hierdoor staat Camp Lakewood al vele jaren bekend als een van de beste heropvoedingskampen van Amerika. Probleemjongeren worden massaal door hun ouders naar dit kamp gestuurd, in de hoop dat er nog iets te redden valt. Probleemjongeren die stuk voor stuk verschillend zijn. Ieder met hun eigen verhaal en hun eigen problemen. Lakewood heeft nog steeds de reputatie van het strenge beleid, al is dat geen reëel beeld meer na al die jaren. Dat er tegenwoordig dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen, vertelt niemand. Maar één ding is zeker, het kind wat je hierheen stuurt zal veranderd zijn als de weken voorbij zijn..

Het kamp
Het kamp is gelegen diep in de bossen, in de staat Montana. Naast een groot meer staan meerdere houten huisjes, die steeds plek bieden voor drie of vier personen. In twee grotere huizen verblijven de begeleiders. Elk huisje heeft een kleine badkamer met een wc en een douche.
Er is maar één weg die naar het kamp leid en je moet eigenlijk wel met een bus. Lopen zou uren kunnen duren en de kans dat je verdwaald is groot.

Rollen
• Meisjes
~ Kyra Isabelle Avery - Cotrona
~ Dakota Roselie Pierson - Bellamy_Blake
~ Nerida Véronique Tremblay - Stiles
~ Lillyana Callow - Choctaw
~ Delilah Hylla Green - Granian
~ Lydia Jasmine Grace - Sunrises

• Jongens VOL!
~ Tyler Elijah Ambrose - Cotrona
~ Ryder Erebus - Necessity
~ Sebastian Ryan Lewis - Granian
~ Arthur Alexander Miller - greenlight22
~ Rhonan Samuel Greenfield - UnpredictabIe
[R] ~ Josiah

Begeleiders Let op! Dit zijn dus lang niet altijd lieverdjes
~ Collin Daniel McGrath - Bellamy_Blake
~ Quentin Grenville - Sweetwine
~ Jordan Benjamin Quill - Vaiana
~ Zoanna Ignis Blackburn - Chrysante
~ Moira Brooks - Granian

Regels
~ Schrijf minimaal 200 woorden
~ Geen perfecte personages
~ Houd het realistisch.
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft vier dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ mag
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Drie personages per account. Bij meerdere rollen minimaal 1 personage met een ander geslacht. Houd dit ook goed bij
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

Begin
Ongeveer anderhalf uur geleden is iedereen aangekomen op het kamp. De begeleiders hebben uitgelegd waar ze slapen en de regels op het kamp. Momenteel is het half 9 en de zon is bijna onder, er is een kampvuur waar iedereen kennis kan maken.

[ bericht aangepast op 8 jan 2017 - 22:08 ]

El Diablo.

12 jan 2017 - 17:46 Ascian is offline

Ascian 10570

Naam: Sebastian Ryan Lewis.

"I like shortening my name, no one can find me on facebook."
|Not so much rebel|

Na mijn spullen opgeruimd te hebben in het huisje, een vest over mijn shirt aangetrokken te hebben en een paar bemoedigende woorden in de spiegel gezegd te hebben liep ik richting het kampvuur. Het was niet zo zeer dat ik heel graag nieuwe vrienden wilde maken en wilde dat iedereen mij mocht, ik wilde gewoon niet een hele zomer gedwongen worden om kamp liedjes te zingen en knutselwerkjes te maken. Zo was kamp vroeger tenminste. Kerkkamp was misschien het ergste dat mij ooit overkomen was, maar mijn ouders stuurde mij ieder jaar weer heen. Eenmaal bij het kampvuur bleef ik even staan en ik liet mijn blikken over de andere mensen glijden. Het waren er niet bijzonder veel voor zover ik kon zien.
'Hey,' hoord ik naast me en ik draaide me naar de persoon die sprak. 'Eerste indruk?'
Ze leek vlak daarna even in zichzelf te mompelen 'We zijn hier natuurlijk om manieren te leren, Lilly' voordat ze haar hand uitstak en na een moment had ik door dat ze zich had voorgesteld. Ikschudde haar hand.
"Sebastian. Ik zou vragen of je de eerste indruk van jou of het kam bedoelt, maar aangezien het antwoord op beide 'mooi' is, heeft het niet veel zin," glimlachte ik. "Wat vind jij er tot nu toe van?" Ik nam de vrijheid om even te gaan zitten rondom het kampvuur en keek haar met een uitnodigende glimlach aan met een vragende hint in mijn ogen - haar stilletjes vragend of ze naast me kwam zitten.

[ bericht aangepast op 12 jan 2017 - 17:49 ]

We've lived in the shadows for far too long.

12 jan 2017 - 19:30 Amazon_Olympian is offline

Amazon_Olympian 2265

Lillyana 'Lilly' Callow

" I do very bad things, and I do them very well " • Outfit

De jongen schudde haar de hand waarna hij zichzelf voorstelde als Sebastian, wat Lilly wel bij hem vond passen. "Ik zou vragen of je de eerste indruk van jou of het kamp bedoelt, maar aangezien het antwoord op beide 'mooi' is, heeft het niet veel zin," glimlachte de jongen. Ook bij Lilly kwam er een kleine grijns op haar gezicht wat niet heel vaak voorkwam. "Wat vind jij er tot nu toe van?" Lilly trok een een bedenkelijk gezicht, terwijl ze keek hoe Sebastian plaats nam rond het kampvuur. Hij keek haar glimlachend en aan die blik van Sebastian wist Lilly al voldoende. Ze nam plaats naast hem bij het kampvuur en leunde wat meer naar voren starend naar het vuur. 'Ik zou willen dat ik ook twee keer mooi zou kunnen zeggen, maar het ene mag me wel gestolen worden,' was het antwoord van Lilly na er even over nagedacht te hebben. Ze ging wat meer terug van het vuur en keek Sebastian lachend aan. 'En dan heb ik het er natuurlijk dat het kamp me gestolen mag worden. Al had ik het wel een klein beetje erger verwacht om eerlijk te zijn.' Lilly had heel de tijd een idee van een militair kamp gehad, maar haar dank was groot dat dat niet zo was. 'Waarom ben jij hier gedumpt?' Haar nieuwsgierigheid drong weer naar boven.

If no one else will defend the world then I must

13 jan 2017 - 18:21 RefIection is offline

RefIection 412

Zoanna “Zoë” Ignis Blackburn

“Ik heb meer geleerd van pijn dan ik van plezier ooit zal leren.”

Tyler trok zijn wenkbrauw kort op. 'Zo zo... Zelfs de tweede naam? Leuk man.' Het sarcasme droop er vanaf. Hij klonk nog ongeïnteresseerder dan ik. 'En jij bent?' Zijn ogen leken me kort in zich op te nemen, maar geïnteresseerder leken ze niet echt te worden. Niet dat ik dat had verwacht.
'Mijn naam is Zoë Blackburn,' zei ik. 'Ik ben je begeleidster. Dat lijkt me een goede reden om je bij de tweede naam te noemen.' Ik stond op, liep een stukje van de weg af en ging zitten op een rots bij het meer. Ik keek uit over het water dat zich uitstrekte, en vroeg me af wat er onder het oppervlak zou zijn. Het was vast anders dan mijn persoonlijkheid, waar het ergste de buitenste laag was.
In een flits besefte ik me dat als ik in Tyler's schoenen had gestaan, misschien wel hetzelfde antwoord had gegeven als hij had gedaan. Sarcastisch. Ongeïnteresseerd. Zou dat zijn échte aard zijn, of lag er iets onder, net als bij mij? Zou hij me begrijpen als ik hem er over verte-
Nee Zoë, zo mag je niet denken. Ik kon de scherpe stem van mijn vader horen. Als hij mijn gedachten las, zou hij me vertellen wat hij mij altijd vertelde. In het leven heb je geen vrienden nodig. Slechts vijanden. Ik keek op, en boorde mijn ogen in de zijne. 'Ik weet heus wel wat jouw problemen zijn, Tyler Elijah Ambrose. Ik weet wat jouw ouders ons verteld hebben. Ik weet niet alles wat jij gedaan hebt, maar de rest - die ken ik wel.' Ik wist niet waarom ik nadruk legde op rest, maar hij begreep vast wel dat het om zijn broer ging. En zo niet, dan kwam hij daar vanzelf wel achter.

(This signature is removed for copyright infringement)

13 jan 2017 - 21:57 Vanth is offline

Vanth 23147

Tyler Elijah Ambrose

'Mijn naam is Zoë Blackburn,' zei ze. 'Ik ben je begeleidster. Dat lijkt me een goede reden om je bij de tweede naam te noemen.' ik rol kort met mijn ogen en schud mijn hoofd. 'Misschien wordt het dan tijd dat je een paar betere redenen verzint.' mompel ik. 'Ik weet heus wel wat jouw problemen zijn, Tyler Elijah Ambrose. Ik weet wat jouw ouders ons verteld hebben. Ik weet niet alles wat jij gedaan hebt, maar de rest - die ken ik wel.' zei ze na een tijdje en een kil lachje rolt over mijn lippen voor ik er erg in heb. Ik kijk naar haar met een klein maar nep lachje. 'Aww, wat wil je nu wat ik zeg? Good girl, je kan wat dossiers doorlezen en naar wat volwassenen luisteren.. Bravo.' zei ik en klap kort in mijn handen. Dan verdwijnt de lach echter weer en komt de kille blik op mijn gezicht weer terug. 'Doen jullie maar gewoon alsof jullie echt wat goeds doen, dan doe ik alsof er echt iets veranderd.. Deal?' zeg ik op dezelfde ongeïnteresseerde toon als ik hiervoor gebruikte. Het was niet alsof ze op magische wijze mijn broer kunnen terughalen, dus ik vraag me af waarom ze het überhaupt proberen. Het zou namelijk de enige oplossing zijn en die is van me afgenomen. 'Vertel is.. Wat voor géweldige verhalen heb je gehoord. Ik ben heel benieuwd' mompel ik en kijk naar het meer.

El Diablo.

14 jan 2017 - 3:20 reguluswife is offline

reguluswife 37248

NERIDA "NERI" VÉRONIQUE TREMBLAY

I leave bite marks

outfit

'Jongedame, volgens mij weet ik precies wat voor persoonlijkheid ik hier voor me heb. En geloof me, deze zomer zal veel minder erg voor je worden dan je van te voren had verwacht. Wat ik me afvraag... naast je telefoon weet ik zeker dat je geen alcohol, drugs of sigaretten mee hebt kunnen smokkelen door de honden bij de ingang.'
Dat de man zo dichtbij haar kwam staan en zelfs met de touwtjes van haar shirt begon te spelen (waardoor zijn handen zich nogal dichtbij haar voorgevel bevonden), zei genoeg over het kamp. Hij was er schijnbaar niet bang voor om betrapt te worden. Neri vroeg zich af wat er in godsnaam aan de hand was in het kamp. Niet dat je haar zou horen klagen, zo werd het tenminste nog interessant. Ze wist alleen wel dat ze hem niet zo makkelijk zo laten krijgen wat hij wilde. Als ze zich gelijk overgaf, dan was niks aan. Hij mocht er wel wat voor vechten.
'Maar daar is natuurlijk altijd iets voor te regelen. Net zoals het gebruik van je telefoon. Ik heb hem van je afgenomen, maar je stal hem zo maar terug. Wat moet ik daar nu mee? Het melden? Je verblijf verlengen? Of denk je dat we samen iets kunnen verzinnen als straf?'
'Hmm.' Neri deed alsof ze diep nadacht terwijl ze bleef zuigen aan de lolly. 'Ik denk dat jij en ik allebei wel weten dat je het vast niet aan de andere staf zal vertellen,' meldde ze hem met een brede, onschuldige glimlach op haar gezicht, waarna ze doodleuk haar mobiel unlockte en wat jongens van school een bericht stuurde. Tussendoor blikte ze kort op het kampvuur, waar inmiddels meer mensen zich verzameld hadden en wat groter geworden leek. Onbewust huiverde ze even. No way dat ze haar daar in de buurt kregen. .

To the stars who listen — and the dreams that are answered

14 jan 2017 - 14:14 Drumstick is offline

Drumstick 925

Dakota Roselie Pierson
''She'd burn the whole world down till she could dig you out of the ashes..''
18 years old | Cute brunette | Outfit | Talking to Ryder |

Haar ogen gleden kort rond over het kamp heen. Tot nu toe had ze nog met niemand gepraat en ergens wilde ze dit volhouden, aangezien de helft hier echte probleem jongeren waren. Zelf vond ze het de grootste onzin dat ze naar dit zomerkamp moest, alleen omdat haar ouders niet wilden dat ze rookte en omdat haar vriend, nou nu ex-vriend met dank aan haar ouders, een strafblad had voor vandalisme. Dakota had ook sinds ze haar vertelden dat ze naar zomerkamp moest niet met haar ouders gepraat en haar broer had haar heen gebracht, tot het busstation dan. Een zucht rolde over haar lippen, terwijl ze met concentratie naar het vuur keek, hopende dat het niet andere dingen in de brand zou kunnen zetten. Sinds het huis van haar vriendin in de brand had gestaan, toen zij daar toen was, had ze een angst gekregen voor groot vuur. Al ze het nooit aan anderen zou toegeven.
Met haar linkerhand veegde ze een bruine pluk haar uit haar gezicht. Er zou werkelijk niets te doen zijn hier, sinds ze haar telefoon moest inleveren, evenals haar sigaretten en in vrienden maken was Dakota nou niet bepaald een ster. Ook had Dakota al uitgevogeld dat ze in de middle-of-nowhere zaten en dat weglopen geen optie was, tenzij ze juist verdwaald wilde raken. Zodra ze een geluid naast haar hoorde, keek ze naast zich, waar een jongen met lange, zwarte haren was gaan zitten. Eerst leek hij haar niet eens op te merken, waardoor ze haar ogen weer op het vuur wilde richten, maar voordat ze de kans had, begon hij al te spreken. “En, wat vind jij er tot nu toe van?” De vraag liet Dakota even nadenken, voordat ze haar schouders ophaalde. ''Een gevangenis in het bos,'' mompelde ze. ''en jij?'' Bij de laatste twee woorden sprak ze duidelijk en vervolgens richtte ze haar blik van de jongen, naar het vuur.

kip is lekker daarom heet ik drumstick

14 jan 2017 - 15:48 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Quentin Grenville

Begeleider • 33 • Narcissistic (but hella sexy) asshole

When you're drowning, I will be standing a few feet away —
yelling 'learn how to swim, you idiot'.

’Hmm — ik denk dat jij en ik allebei wel weten dat je het vast niet aan de andere staff zal vertellen.’
Hardop lachend glijdt Quentin naast de jongedame op de picknicktafel, kijkend naar de berichten die ze naar enkele jongens weet te versturen — uitdagend, nét voldoende om hen te laten denken dat ze daadwerkelijk een kans hebben bij haar. Alles aan de jongedame was uitdagend, dat had hij vanaf het allereerste moment al aan haar gezien. Uit ervaring weet Quentin dat ze zichzelf niet zo gemakkelijk het bed in zou laten praten. Voor hem geen probleem, het gehele kamp zat vol met jongedames die het eerder zouden doen dan Nerida zelf — het was slechts de vraag wie er de grootste behoefte had aan verdovende middelen.
’De overige begeleiders zijn allemaal eikels, in ieder geval het mannelijke gedeelte. De vrouwen kunnen ermee door, daarbij moet je weten wie je kan bespelen om te krijgen wat je wil.’ Quentin kijkt vanuit zijn ooghoeken opzij, hij had ervoor gezorgd dat hij de jongedame niet aanraakte op het moment. Het spelletje wat zij speelde, kon hij veel beter — jarenlange ervaring hadden daarvoor gezorgd.
’Het vuur vindt je maar niets, of wel? Ik dacht al zoiets in je dossier te zien staan. Jammer, het eten hier is niet veel maar de marshmallows zijn Goddelijk.’
Quentin komt met een klein hupje van de picknicktafel af gesprongen en kijkt over zijn schouder naar de jongedame. ‘Ik ga maar eens op zoek naar een nieuweling die haar eerste avond onmogelijk door kan komen zonder sigaretten. Mocht je ooit wat nodig hebben, let me know. Oh — en tot die tijd, zal ik hierop passen.’ Quentin plukt gemakkelijk de telefoon uit Nerida’s vingers en geeft haar een knipoog, voordat hij richting het kampvuur start te slenteren.

•

15 jan 2017 - 10:18 Ken_ is offline

Ken_ 18305

JORDAN BENJAMIN QUILL

Zesentwintig ▵Begeleider ▵ Outside ▵ Talking to Hylla

Hylla beet even bedenkelijk op haar roze onderlip terwijl ze in haar gedachten leek te bedenken of ze met me mee wilde of niet. "Emh, ja, tuurlijk," zuchtte ze waarna ze mijn hand aannam zodat ik haar overeind kon trekken. "Ik weet alleen niet of ik nou zo sociaal ben dat ik ineens vrienden heb hier, maar het kampvuur kan vast geen kwaad." besloot ze waarna ze haar armen over elkaar heen sloeg gezien het nu ook niet meer zo warm was. "Dat zullen we pas weten als je het eens probeert." glimlachte ik en wandelde alvast naar het kampvuur. "Is er ook nog zoiets als muziek of dit kamp? Of moet ik wachten tot ik aan het einde van de zomer mijn mobiel weer terug krijg?" Vroeg de blondine me na een stilte en ik keek haar even kort aan waarna ik ook rond het kampvuur ging zitten. De warmte omarmde ons, net zoals het aangename geknetter en de geur van brandend dennehout. " In de cabins zijn er radio's maar deze dienen enkel in de cabins te blijven. Verder zijn er ook wem muziek instrumenten dus wie wilt mag altijd een poging wagen om te spelen." zei ik met een zwak glimlachje en knikte even naar de andere die aan het kampvuur zaten. Mijn handen verborg ik in de zakken van mijn hoodie en mijn blik zocht even naar Moira.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

15 jan 2017 - 18:02 RefIection is offline

RefIection 412

Zoanna “Zoë” Ignis Blackburn

“Ik heb meer geleerd van pijn dan ik van plezier ooit zal leren.”

'Vertel is.. Wat voor géweldige verhalen heb je gehoord. Ik ben heel benieuwd.' Even overwoog ik om medelijden te tonen. Om hem de kant te laten zien waarvan ik gezworen had om hem alleen te tonen aan mensen die ik vertrouwde. Híj, Tyler Elijah Ambrose, leek op me.
Zoë, nee. Nee, nee, nee. Je gaat hem niks vertellen, helemaal niks. Niks over jezelf, tenminste. Ik haalde zacht adem, en begon alles wat ik nog wist dat in zijn dossier stond. 'Tyler Eliah Ambrose. 18 jaar oud. Verjaardag: 27 november. Moeder van 17 jaar ouder. Vader meteen vertrokken. Tweelingbroer van veertien: Micheal Ambrose - op zijn veertiende overleden aan kanker.' Ik keek Tyler kort aan. 'Dát heeft waarschijnlijk voor de ontwikkeling gezorgd van wie je nu bent, niet?' Veel tijd om te antwoorden gaf ik hem niet. 'Je begon met sigaretten. Daarna ben je overgegaan naar alcohol en drugs. Vervolgens kwam de rest. Stelen, dealen, spijbelen, vechten en als ik het goed heb begrepen val je ook meisjes lastig. Dat is normaal, Tyler. Wíj zijn hier alleen om je te laten zien dat het ook anders kan, hoe cliché ook.' Echt geloofwaardig klonk het niet, en al helemaal niet uit mijn mond. 'Je moet niet dóen alsof er iets veranderd, het moet ook écht gebeuren. Anders verdrink je in je zelfmedelijden. Je probeert te leren om te zwemmen met behulp van alles wat een probleemkind doet, maar dat helpt niet. Wanneer het water zich boven je gesloten heeft - en geloof, me als je niks doet zál dat gebeuren - kom je niet meer boven.' Ik keek hem kort recht in zijn ogen aan. Toen draaide ik me om en maakte aanstalten om weg te lopen.

[ bericht aangepast op 15 jan 2017 - 18:04 ]

(This signature is removed for copyright infringement)

16 jan 2017 - 15:40 Vanth is offline

Vanth 23147

Tyler Elijah Ambrose

'Tyler Eliah Ambrose. 18 jaar oud. Verjaardag: 27 november. Moeder van 17 jaar ouder. Vader meteen vertrokken. Tweelingbroer van veertien: Micheal Ambrose - op zijn veertiende overleden aan kanker.' somde ze op en ik vernauw mijn ogen wat als ze zijn naam noemt. 'Dát heeft waarschijnlijk voor de ontwikkeling gezorgd van wie je nu bent, niet? Je begon met sigaretten. Daarna ben je overgegaan naar alcohol en drugs. Vervolgens kwam de rest. Stelen, dealen, spijbelen, vechten en als ik het goed heb begrepen val je ook meisjes lastig. Dat is normaal, Tyler. Wíj zijn hier alleen om je te laten zien dat het ook anders kan, hoe cliché ook.' ging ze al snel weer verder en ik schud mijn hoofd, waarna ik kort met mijn ogen rol. Wat wist zij er nou weer van. Ze was hoogstwaarschijnlijk gewoon het volgende trutje wat hier rond liep en heilig geloofde dat iedereen een brave hippie kon zijn en we zo samen voor de wereldvrede zouden zorgen. Het kan ook anders... Pff.. 'Je moet niet dóen alsof er iets veranderd, het moet ook écht gebeuren. Anders verdrink je in je zelfmedelijden. Je probeert te leren om te zwemmen met behulp van alles wat een probleemkind doet, maar dat helpt niet. Wanneer het water zich boven je gesloten heeft - en geloof, me als je niks doet zál dat gebeuren - kom je niet meer boven.' eindigde ze en eventjes blijf ik stil en kijk naar haar, waarna er weer een sarcastisch lachje over mijn lippen rolt. 'Je denkt echt dat het allemaal zo simpel is.. Zo vanzelfsprekend.' mompel ik en duw mezelf af van de muur, waardoor ik wat rechter sta. 'Misschien wordt het is tijd om te bedenken dat sommigen niet meer boven willen komen? Dát accepteren is misschien makkelijker dan een dossiertje uit je hoofd leren en doen alsof je echt iemand kan helpen.' zei ik simpel, maar op een koude manier. Ik vond het allemaal zo schijnheilig klinken en ik kan dan ook niet wachten tot deze weken voorbij zijn. Ik wil niet 'geholpen' worden, ik heb geen hulp nodig. Eerlijk is eerlijk. Het kan me geen fuck boeien hoe de rest van mijn leven eruit komt te zien, het is toch allemaal al verpest.

El Diablo.

17 jan 2017 - 7:12 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Mobiele post, so crappy layout.

NERI TREMBLAY

'De overige begeleiders zijn allemaal eikels, in ieder geval het mannelijke gedeelte. De vrouwen kunnen ermee door, daarbij moet je weten wie je kan bespelen om te krijgen wat je wil.’
Ha! Hij vond ze vast eikels omdat ze ook aandacht kregen van de meiden hier. 'Hmm, eikels kunnen nog altijd aantrekkelijk zijn. Jordan ziet er niet verkeerd uit bijvoorbeeld. Daar zou ik best een beschuitje mee willen eten.'
'Het vuur vindt je maar niets, of wel? Ik dacht al zoiets in je dossier te zien staan. Jammer, het eten hier is niet veel maar de marshmallows zijn Goddelijk.’ Met deze woorden sprong hij van de picknicktafel. 'Ik ga maar eens op zoek naar een nieuweling die haar eerste avond onmogelijk door kan komen zonder sigaretten. Mocht je ooit wat nodig hebben, let me know. Oh, en tot die tijd, zal ik hierop passen.’
Neri, die net halverwege een bericht was, keek geïrriteerd op de toen hij haar mobiel weer terugpakte. Moesten ze nou echt van die zeikerds zijn hier? Als mobieltjes zo'n probleem waren voor hun moesten ze maar een middeleeuwen kamp draaien. Ze was echter niet van plan hem zijn voldoening te geven en bleef zitten waar ze zat. Niet dat ze anders wel was gegaan, vanwege het vuur, maar goed. De sterrenhemel was ook interessant genoeg om naar te kijken. Niet zo interessant als wanneer ze stoned was, maar ze moest iets.

Verstoord keek Neri op toen er plots een marshmallow aan een stok boven haar hoofd bungelde. Haar donkere kijkers gleden van de marshmallow, naar de stok, naar de man die de stok vast hield. Ze kon een triomfantelijk glimlach niet onderdrukken toen ze zag wie het was. Langzaam ging ze recht op zitten, niet de moeite doende om haar shirt die tijdens het liggen omhoog gekropen was, weer recht te trekken.
'Well thank you, kind sir.' Ze nam de stok uit zijn handen, waarbij ze expres haar vingers over de zijne liet glijden. Voorzichtig prikte ze daarna in de marshmallow, die nog erg heet was. 'Verdomme.' Neri stopt de vinger in haar mond ter verkoeling.
'Vertel eens, wat staat er op het programma deze zomer? Of is dat soms staatsgeheim?' Ze wiebelde wat met haar benen, waarbij ze plagerig haar voeten langs zijn benen liet glijden.

[ bericht aangepast op 17 jan 2017 - 7:12 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

17 jan 2017 - 14:32 Necessity is offline

Necessity 5622

RYDER EREBUS
“People say monsters don't have nightmares. Oh but sweetheart, how do you think monsters are born?”
18 years - Talking to Dakota

Ryder zag dat het meisje ergens niet verwacht had dat hij iets zou zeggen tegen haar – goed, dat had hij ook niet willen doen, maar het was tactisch gewoon de beste zet geweest – maar ze herstelde zich vlug. De meeste mensen zouden het waarschijnlijk niet eens doorhebben.
“Een gevangenis in het bos,” was haar antwoord. “En jij?” Ryder lachte kort, al klonk er weinig humor in door.
“Dat vat alles wel samen,” was zijn antwoord. Ja, het was net een gevangenis in een afgelegen bos. Nou ja, net… je kon er beter gewoon een gevangenis van maken. Hij was nog niet binnen geweest, maar aan het gebouw te zien zou hij niet verbaasd moeten zijn als er echt cellen zouden zijn. Het was misschien een heropvoedingskamp, maar dat was waarschijnlijk gewoon een mooi woord om te verbloemen dat ze jongeren, waarvan een deel minderjarig, naar een gevangenis wilden sturen.
“Ryder,” stelde hij zich vervolgens aan het meisje voor. Namen uitwisselen zou, onbewust, een band scheppen, een die nog wel eens van pas kon komen. Sowieso was dan makkelijker te onthouden wie ze was. Dat ene meisje bij het kampvuur ging niet meer zo op als je niet bij het kampvuur zat en je nog wel probeerde te herinneren waar je dat gezicht toch van kende.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

18 jan 2017 - 21:03 Ascian is offline

Ascian 10570

Naam: Sebastian Ryan Lewis.

"I like shortening my name, no one can find me on facebook."
|Not so much rebel|

'Ik zou willen dat ik ook twee keer mooi zou kunnen zeggen, maar het ene mag me wel gestolen worden,' antwoorde ze na enkele seconde en ze keek me glimlachend aan. 'En dan heb ik het er natuurlijk dat het kamp me gestolen mag worden. Al had ik het wel een klein beetje erger verwacht om eerlijk te zijn.'
Ik moest zelf toegeven dat het kamp anders was dan ik had verwacht. Ik zat hier nog steeds in mijn eigen kleren en de andere tieners hier leken helemaal niet zo erg; zeker geen gevaarlijke mensen.
'Waarom ben jij hier gedumpt?' vroeg Lilly aan me. Ik keek haar even vannuit mijn ooghoeken aan, voordat ik mijn blik weer naar het vuur liet dwalen. Zou ik eerlijk zijn? Gewoon zeggen dat ik nou eenmaal hier zat omdat ik af en toe een les gskipt had, maar mijn ouders gewoon ongelofelijk stuck-up waren? Dat zou toch stom klinken.
"Ik denk het gedrag dat we allemaal wel een beetje vertonen. Te veel drinken, te veel feesten, te weinig school, af en toe een gevecht," mompelde ik. Alsof mompelen het minder kneuzig liet overkomen. Ik wist ook wel dat er hier mensen zaten die veel ergere dingen gedaan hadden dan een paar lessen spijbelen.
"En jij?" vroeg ik haar, haar recht in haar ogen aankijkend. "En nog belangrijker, ben je echt zo'n bad-girl?"

We've lived in the shadows for far too long.

18 jan 2017 - 21:30 Ascian is offline

Ascian 10570

Naam:Delilah Hylla Green.

"Hey, I was just fine before I met you,"
||

" In de cabins zijn er radio's maar deze dienen enkel in de cabins te blijven. Verder zijn er ook wem muziek instrumenten dus wie wilt mag altijd een poging wagen om te spelen." antwoordde hij met een kleine glimlach. ik zuchtte diep terwijl ik met mijn kin op mijn hand steunde. Dat klonk dus echt kut. Verder had ik er niet echt woorden voor. Alsof ik eventje uit het niks hierbuiten een muziek intrument zou gaan bespelen. Ik wilde gewoon een goede remix om op te dansen, was dat te veel gevraagd? Verderop stonden twee jongens te praten. even twijfelde ik. Mijn blik liet ik over Jordan glijden.
"Ik denk dat ik maar eens sociaal probeer te gaan doen met mensen die daadwerkelijk bij mijn leeftijd in de buurt komen," zei ik met een kleine glimlach. Daarna stond ik op. Langzaam liep ik op de twee jongens af, mijn boek nog steeds in mijn linkerhand, terwijl ik mijn rchterhand door mijn haar haalde.
"Heey, ik ben Hylla," stelde ik mezelf voor. (Tegen Rho en Arthur)

We've lived in the shadows for far too long.

18 jan 2017 - 23:23 4na is offline

4na 2574

Rhonan "Rho" Samuel Greenfield
Don't trust anyone until they can prove to you that they can be trusted.

'Heey, ik ben Hylla.'
Verrast draai ik me om, wow, mensen zijn sociaal hier. En niet zomaar mensen. Mijn ogen glijden bedachtzaam over het meisje heen. Ze is niet erg lang - ik ook niet, ik ven net een paar centimeter groter, maar daar houdt het ook op. Verder heeft ze witblond haar. Het ziet er vreemd uit, maar ergens ook wel mooi. Het valt op. Ze, Hylla - wat een vreemde naam eigenlijk. Het is zeker niet iets waar een mens zomaar op zou komen. Wat betekent dat haar ouders wel redelijk slim zouden kunnen zijn - heeft blauwe ogen. Of grijze. Ik houd het op blauwgrijs. Hoe dan ook, ik besluit me ook maar eens voor te stellen. Wie weet krijg ik dan een heus interessant gesprek.
'Hallo,' zeg ik langzaam. 'Mijn naam is Rhonan Greenfield. Zeg maar Rho.' Ik grijns een beetje scheef, Arthur nu al vergetend, aangezien Hylla veel interessanter is, en hopelijk ook wat minder irritant en dom. 'Dus, wat vind je tot nu toe van het kamp? Want ik zou denken dat het een lastige plek is om weg te komen, zo afgelegen. Erg vervelend.' Ik frons "teleurgesteld". Ha! Alsof dat iets uitmaakt. Ik kom hier toch wel weg, hoe erg het ook geïsoleerd mag zijn. Zelfs al moet ik er kilometers voor lopen, al verdwaal ik tientallen keren, ik vind ooit wel de bewoonde wereld. En dan ben ik vrij, en kan ik doen wat ik wil.

[ bericht aangepast op 18 jan 2017 - 23:48 ]

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Index RPG Actieve Topics Zoek