Zin van het leven, nice to meet you again. Dit is nu al het tweede jaar dat we hierover aan leren/filosoferen zijn, omdat er dus een grooooooot misverstand zit in ons leerplan (van de school), want eigenlijk moeten we dat volgend jaar pas zien. Ach ja, drie jaar non-stop leren over de zin van het leven, waarom ook niet? 
Ik ga proberen het zo goed mogelijk uit te leggen hoe ik het geleerd heb (met mijn eigen interpretatie is). Goed om te weten, is dat er geen goed of fout is. Je kan niemand verplichten jouw zin ook zinvol te vinden.
Heeft het leven nu eigenlijk zin? We worden geboren, leven, lachen, wenen, en uiteindelijk sterven we. Had het dan allemaal dan wel zin? Ik begin even helemaal in het begin van de mensheid. Oké, niet helemaal in het begin, maar we gaan even terug naar de kelten. Wanneer iemand overleed, werden er bloemen op het graf gelegd. Er was toen nog geen sprake van Jezus of Allah, maar wel van een andere godheid of iets waar ze in geloofden. Iets dat hun leven zinvol genoeg maakten dat ze de doden gingen eren. Wij mensen zijn van nature zinzoekers. Heeft het leven een hogere betekenis? Of is het gewoon los zinloos? Het is niet dat als je gelooft in de zin van het leven, dat je gelooft in een godsdienst. En kijk, atheïstische mensen hebben hoogstwaarschijnlijk een andere zin dan zwaar gelovige protestanten, maar ze hebben wel een zin.
Wij mensen zijn dus eeuwige zinzoekers. Dat is altijd al zo geweest en vermoedelijk zijn dieren ook zinzoekers. Kijk naar olifanten. Als een van hun kudde sterft, kunnen ze dagen blijven rouwen. Maar je hebt geen god nodig om het leven zinvol te maken. Vanaf het moment dat je je leven zelf zinvol maakt door doelen te stellen, heeft het zin. Vanaf het moment dat je bestaat, heb je zin. Iets heeft zin, omdat het de omgeving beïnvloedt.
Vaak heb ik wel het gevoel dat het leven geen zin heeft. Dan denk ik; ach, zometeen komt er een implosie van de oerknal en is het allemaal voorbij. Dan boeit het helemaal niet dat Trump president is, dat Poetin nog steeds aan de macht is en dat ik zonet een dikke buis op mijn rapport heb, maar dan nog. Ik bestà! En als ik het zelf zinloos vind 'om te leven' of als ik mijn eigen zin niet kan vinden, niet weet waarvoor ik het doe, ja, dan doe ik het voor anderen. Ik denk dat het vooral een push and pull factor is waarbij liefde een belangrijke factor is.
Anyway, de zin van het levenis voor iedereen verschillend. Meestal zijn het bepaalde doelen of dromen die mensen voor ogen hebben, maar soms (in sektes bv) is het een bepaalde goddelijke macht. Anderen willen dan weer gelukkig zijn. Misschien moet je je vooral de vraag stellen; wat als je morgen zou sterven, zou je dat ///erg/// vinden? Als je leven praktisch geen zin zou hebben, zou het antwoord ja zijn, maar ik ben er vrij zeker van dat iets je tegenhoudt op deze wereld te zijn/blijven; liefde, vriendschap, dromen of doelen. Het woord 'zijn' betekent ook 'bestaan' en vanaf wanneer iets bestaat, heeft het een zin.
Oké, ik ben hier al een heel boekwerk aan het schrijven en ik kan nog blijven doorgaan, maar dan moet ik mijn cursus er maar even bijnemen. Momenteel ligt die op school, haha. Hoe dan ook, ik hoop dat dit ongeveer wat duidelijk was voor jou (en de rest). Heel veel succes met je eindwerk (:
i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys
ProngsPotter
