[150]Revenge × Who's left, who's right? × The new Egypt × Speeltopic 1 - Speeltopics

Het Verhaal De mensen van Egypte zijn sinds 2010 weer begonnen met het geloven in de goden, daardoor zijn de goden weer teruggekomen naar aarde. Ra de god van de zon is boven gebleven om de zon op en onder te laten gaan. Osiris is tot de farao gekroond en regeert samen met de andere goden over heel Egypte. Zo heeft iedere god of godin zijn eigen taak in dit land gekregen. Door deze grote hoeveelheid goden die werk moeten verrichten zijn de offers ook vele malen zwaarder geworden en nemen ze allen nog maar genoegen met bloedoffers. Al jaren worden er iedere dag offers gebracht aan de vele goden die het Egyptische rijk telt. Al vele kinderen en volwassenen zijn gestorven aan de zogenaamde bloedoffers. De goden keken dan ook niet raar op dat naar velen jaren de burgers in opstand kwamen. Wat voor de burgers misschien een makkelijke oorlog had geleken omdat ze in de dikke meerderheid waren is omgeslagen in een ramp. De goden zijn sterker dan verwacht in hun menselijke gedaante. Op deze manier weten zij vele burgers om de tuin te leiden. Zou er eindelijk een einde komen aan deze vreselijke oorlog, en wie zal de winnaar worden. Wat spelen wij? We spelen dat de goden meer werk moeten doen en daarom om bloedoffers vragen, na een tijdje konden de mensen geen dieren meer offeren, dus begonnen ze met mensen. Er zijn veel mensen gestorven. Na een tijdje kwamen de mensen in opstand en samen met iedereen die tegen de goden zijn willen ze hun vermoorden. Alleen dat verloopt niet volgens plan er er is een oorlog uitgebroken die veel mensen en goden het leven kost. Het speelt zich af in Egypte in 2016. Topics Praattopic 1

"The best revenge is no revenge, just forget they exist"

"I knew I would have my revenge someday"

Welke rollen? De goden De goden zien er hetzelfde uit als de mensen, ze zijn alleen groter. Als ze willen kunnen hun zich transformeren, dan zijn ze iets groter dan normaal en zien ze eruit zoals de Egyptenaren hun afbeelden. Ook heeft iedere god iets speciaals zoals Horus, zijn ogen. Als je een fc voor je god/godin zoekt kun je ook kijken naar de film Gods of Egypt. De goden hebben ook goud bloed. Hier een lijst naar wat Egyptische goden en godinnen. De mensen De mensen zijn natuurlijk niet hopeloos, ze kunnen bijvoorbeeld hele goede vechters zijn of juist goed in verstoppen en de goden bespioneren. Er kunnen natuurlijk ook mensen we zijn die andere nodig hebben om te overleven. Ze kunnen ook werken voor de koning en bijvoorbeeld een dienstmeisje of aanvoerder van het leger zijn. De Begaafden Dit zijn de mensen die half mens half god zijn. De begaafde zijn als kind meteen verworpen door de goden en strijden dus aan de kant van de mensen. Ze werden nooit echt gewaardeerd door de mensen, maar zijn nu de oorlog ontbreekt een belangrijk wapen van de mens geworden. Al deze begaafden hebben namelijk allemaal hun eigen gave (er kunnen dus ook geen dubbele zijn). De begaafden kunnen ervoor kiezen om de mensheid in deze strijd te laten zitten, maar dan hebben zij twee partijen tegen zich... Roles Rol-Naam-Faceclaim-Gebruiker-Pagina Begaafden: Vrouwen: STOP OP DE BEGAAFDEN VROUWEN - - -Scarlett Leithold-Feniks-1.1 - - - -Grimmlove- -Dieren praten- - -FantasyQueen -shapeshifter-Belle-Elle Fanning-Quinzell-1.4 - - - -zhinka- Mannen: - - - -Dancingwolf- - - - -yer_a_wizard- - - - -DreamerN- -Amenhotep Cain- - - -zhinka- Mensen: Vrouwen: - - - -DarkOne- - - - -Quinzell- - Mannen: - - -Cameron Dallas-Feniks-1.2 - - Goden/Godinnen STOP OP DE GODINNEN Godinnen -Imentet- -Angelina Jolie-Feniks-1.1 -Bastet- -Katie Cassidy-Grimmlove-1.1 -Amathaunta- -Adriana Lima-Polovina- - - - -zhinka- - - - -_Insane- -Anubis- - -DarkOne Goden -Horus- - -Dr_Bones-1.1 - - - -_Insane- -

Lijstje Rol Naam | Bijnaam | Betekenis Geboortedatum | Sterrenbeeld | Nationaliteit | Leeftijd Innerlijk | Karaktereigenschappen Uiterlijk | Specificaties | Foto's Verleden | Geschiedenis | Familie * Welke kracht? | Hoe goed ben je in je kracht? ** Welk wapen | Hoe goed ben je met het wapen? *** Welke kracht? | Hoe goed ben je met je kracht? | Aan welke kant strijd je? Relatie's | Vrienden en Vijanden Extra | Allergieën | Angsten | Likes | Dislikes * = Alleen voor de goden ** = Alleen voor de mensen *** = Alleen voor de begaafden Regels -Minimaal 150 woorden dit moet makkelijk haalbaar zijn -Alleen Grimmlove en Feniks maken topics aan en keuren personages goed -Geen personages buiten sluiten -Geen perfecte personages, niemand is perfect -Niet meer dan 2 personages per rol (God/godin, mens of begaafde) -Geen ruzies buiten de RPG maken -Veel plezier!

If we don't end war, war will end us

Beginpost:
Na jaren lang mensen te hebben geofferd voor de goden is een deel van de mensen eindelijk in opstand gekomen. Een deel offert nog steeds aan de goden maar worden als snel meegesleurd in de oorlog die achter hun rug om wordt gevoerd. De mensen en de goden staan lijnrecht tegenover elkaar, waar ze de begaafden vroeger haatte lijkt het nu hun redding te zijn. De goden mogen dan in de minderheid zijn ze zijn wel twee keer zo krachtig met hun krachten. De mensen hebben alleen een geluk alle goden zijn in hun menselijke gedaante zwakker dan normaal. Daarnaast hebben de mensen hun eigen volkje de begaafden die ook nog heel wat kunnen. Zouden de mensen die overduidelijk in de meerderheid zijn het kunnen winnen van de goden of andersom? Welkom in het Egyptische rijk, welkom in de oorlog...

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Isabelle Rose Jackon
Daugter of Imentet / / Outfit / / Talking to: Teddy, Alistair en Alicia

"I have to say that power feels good, it feels powerfull"

Dankbaar keek ik het meisje aan en knikte even. Omdat ik niet zeker wist of ze het had gezien voegde ik eraan toe: "Ja graag, ik heb wel honger, nog haast niets gegeten. Is het een probleem als ik hem meeneem naar mijn moeder? Ze is nogal ongeduldig als het op mij aan komt" zeg ik glimlachend. Ik draai rondjes met mijn voet in het woestijnzand waardoor het rondom mijn schoen een klein bergje vormt. Ik zucht even omdat ik helemaal niet naar mijn moeder toe zoek maar aan de andere kant hoopte ik dat ze me weer een paar trucjes leerde. Zodra ze een deel van haar bloed aan mijn gaf via een bloedband kon ik delen van haar magie absorberen, hierdoor kon ik de simpele dingen als voorwerpen zomaar laten verschijnen ook terwijl dit helemaal buiten mijn bereik als begaafde viel. Ik grijnsde, dat was één van de voordelen aan het hebben van een behoorlijk krachtige moeder, die als één van de weinige goden nog wel contact met haar dochter wou. Ik kom eraan, moet nog even mijn sociale contacten onderhouden (:. Ik stuur haar nog snel een berichtje om te laten weten dat ik iets later ben. Ik steek mijn hand naar Teddy uit dan kan ze daar in ieder geval de sinaasappel inleggen. "Heeft er iemand zin om met me mee te lopen naar de offerplek? Daar heb ik met mijn moeder afgesproken maar ik zoek niet alleen" ik grijns even, het was typisch iets voor mij om niet allen te willen gaan. Ik knipper een paar ik keer achter elkaar met mijn wimpers om er zo lief mogelijk uit te zien.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Alicia Lynn Rover
22//Daugter of Bastet//Speed//outfit//talking to: Alistair, Teddy and Isa

---

Ik zie dat Ted met haar krachten een sinaasappel naar zich toe brengt. Ik ben wat voorzichtiger met mijn krachten, alleen een paar mensen weten dat ik een begaafde ben en alleen de goden, Ted en Isa weten dat snelheid mijn kracht is. 'nee, hoeft niet,'antwoord ik op Ted met een glimlach. Ik kan makkelijk in 2 seconden een sinaasappel pakken en ik ben terug voordat iedereen in de gaten heeft dat ik weg ben. Ik aai Suus nog steeds over haar koppie, wat is ze toch een lieve pup. "Heeft er iemand zin om met me mee te lopen naar de offerplek? Daar heb ik met mijn moeder afgesproken maar ik zoek niet alleen" 'Sorry Isa, maar ik denk dat ik zo verder ga met Suus en daarna moet ik naar de praktijk, er zijn nu genoeg gewonde mensen en dieren.' Ik gebruik mijn kracht vaak tijdens het opereren, dat schiet tenminste op, maar niemand kijkt als ik het doe.

[ bericht aangepast op 27 sep 2016 - 13:34 ]

---

23 // begaafde // zoon van Heh, god van de lucht en oneindigheid // kan levensechte projecties van objecten, dieren en mensen maken en besturen

---

Als een vierde persoon zich bij ons gesprek voegt, merk ik dat de weinige omstanders ons op beginnen te merken. Het is ook niet erg onopvallend: vier jongvolwassenen die dicht op elkaar staan te smiezen--- het zou mij niets verbazen als sommige mensen het bestaan van onze begaafdheid vermoeden, wat het aanzicht alleen nog maar meer verdacht maakt. Het meisje stelt zich voor als Isabelle, maar vermeldt erbij dat ik toestemming heb haar met een verkorting (Isa) aan te spreken. Wetende dat ik het geheugen van een goudvis heb als het gaat om namen onthouden, probeer ik de hare in mijn hoofd te prenten. Ze heeft een aanstekende glimlach, en ik grijns dan ook terug als het mijn beurt is mezelf voor te stellen. ‘’Alistair-- Alex.’’ Voor de tweede keer vandaag schud ik iemands hand. Nogmaals vertel ik mijn achternaam er niet bij-- namen zijn krachtige dingen om te bezitten. Daar kwam ik spijtig achter tijdens mijn criminele tijdperk--- bij een groep concurrerende drugsdealers zat een begaafde die de gave had om mensen op een voodoo-achtige manier te besturen. Hij had hiervoor enkel een volledige naam nodig. Eén maal heb ik zijn kracht in werking gezien en kwam direct tot de conclusie dat ik zoiets nooit meer mee wilde maken. “....trouwens, ik heb zo een afspraak met mijn moeder, zal wel weer over die oorlog gaan.” Isa heeft nog wat meer gezegd, maar dit is de enige zin die me bijblijft. Het verbaasd me dat ze zulke casual woorden gebruikt. Die oorlog. Alsof de opstand niet al honderden zielen heeft afgepakt en een gat in vele levens heeft geboord. Ik trek mijzelf al snel weg van die gedachte, merkend dat mijn wantrouwende kant zoals gewoonlijk weer de overhand dreigt te nemen. Ik probeer te vermijden dat ik compleet in de achtergrond wegval door het onderwerp te veranderen, maar Alicia is mij voor en vermeldt ook haar moeder. Er welt een vreemd gevoel in mij op. Het is niet sterk genoeg om jaloezie genoemd te worden, maar neigt wel in die richting. Zo te horen hebben ze relatief tolereerbare relaties met hun moeders. Mijn vader was er nooit. Geen enkele keer heeft hij zich dapper genoeg gevoelt om ook maar een glimp van zijn zo gezegde goddelijke gezicht te laten zien. Opgroeien zonder tweede ouder is zo veel malen zwaarder dan men denkt--- al helemaal als je weet dat ze de kans hebben bij je te zijn, maar dat tijdsverspilling vinden. Die indruk heeft Heh mij altijd al gegeven: dat ik volgens hem maar een ongelukkig bij-effect ben dat zal verdwijnen als het geen aandacht krijgt. Ik kan zijn naam niet uitspreken zonder een golf van schaamte uit te stralen of mijn hand tot een vuist te ballen en houd mij dan ook buiten het korte gesprek over goddelijke ouders. ‘’Wacht, was jij de stuntelaar bij de sinaasappelkraam?’’ vraagt Teddy opeens. Stuntelen is nou niet bepaald het woord dat ik zou gebruiken om mijn actie te beschrijven: voor mijn gevoel verliep het redelijk soepel en onopgemerkt. ‘’Ik wil desnoods ook wel een sinaasappel voor je regelen,’’ praat ze verder en ik open mijn mond om te protesteren. Damsel in distress is allesbehalve de titel die ik wil krijgen-- ik heb inmiddels genoeg tijd alleen wonend doorgebracht en weet mijzelf aardig te redden op de straat. ‘’Bedankt, maar dat is niet nod-- ‘’ Voordat ik mijn zin kan afmaken vliegt er een sinaasappel door de lucht en valt in Teddy’s handen. Haar gave is bewonderenswaardig, dat kan ik niet ontkennen, maar ik vind het wel een riskante actie. Zelf loop ik nooit zomaar met mijn gave te koop, maar ja, ik weet dat ik er ook wel een stuk minder onschuldig uitzie dan Teddy. ‘’Dat was niet nodig,’’ maak ik mijn zin af als ik het stuk fruit aangereikt krijg. ''Sorry, leuke broek. Gaten zijn dit jaar in de mode,'' hoor ik haar zeggen. Het is vast een goedbedoeld compliment en ik probeer er dan ook om te lachen met een kleine sarcastische ondertoon--- alsof ik compleet op de hoogte ben van de hedendaagse mode. "Heeft er iemand zin om met me mee te lopen naar de offerplek? Daar heb ik met mijn moeder afgesproken maar ik zoek niet alleen," vraagt Isa. De offerplek is een gedeelte van de stad waar ik niet graag mijn tijd spendeer-- ik hang liever rond in de ietwat minder naargeestige steegjes van het oude, bekende centrum. Als ik nee wil zeggen, vang ik echter iets op in haar ogen wat mij doet twijfelen. [ Beetje lang stuk, sorry! ]

---

Hufflepuffs are particularly good finders.

Horus

Ik keek neer. Naar de aarde. Wat was het daar toch een ongelukkige wereld. Maar ja, dat hadden die achterlijke mensen maar moeten weten. Het is tenslotte hun eigen schuld dat ze zoveel vervuilen.
Ik ging naar mijn tempel, waar enkele priesters waren aan het bidden aan het 'allerheiligste'. Ik drong binnen in hun geest. "De mens moet worden uitgeroeid. Enkel de ware Egyptenaren mogen in leven blijven. Breng deze boodschap door naar mijn vader Osiris." Ik kon niet meer met hem in contact komen. Hoe dat kwam, is een erg lang verhaal... Ik ging wat dieper in de tempel, waar een groepje waardeloze toeristen naar een beeld waren aan het gapen. Ik rolde eens met mijn ogen. Ik kwam aan het gedeelte dat was afgesloten, zogenaamd 'onveilig'. Enkele Chinezen namen foto's van het bordje en liepen daarna vluchtig naar het eerstvolgende barstje in de muur, waar ze dan weer in grote getalen foto's van namen. Ik ging in het 'verboden gebied' binnen en zag een hoopje lijken liggen. Dat waren de mensen die na 5 dagen zonder eten of water net voordat ze weer in het veilige gebied kwamen zijn gestorven. Eigen schuld. Ik had genoeg gezien vond ik bij mezelf en ging weer naar de hemel, waar ik namelijk baas over was. Opeens zag ik dat er een dode was aangekomen. "Wat is er, beste man?" Hij keek me verbaasd aan maar antwoorde al snel. "Ik ben gebeten door een giftige slang, kan ik naar het doden rijk?" Zonder een antwoord te geven haalde ik zijn hart eruit en legde het op de weegschaal. Aan de andere kant lag dé veer. "In orde." Zei ik en de man verdween...

Teddy ''Ted'' Cordelia Valentine

Helaas ben ik nooit zoon snelheids- wonder geweest als Alicia en moet alles eerst even op een rijtje zetten. Eigenlijk wil ik nu gewoon weg, ik denk niet dat het normaal is als ik gewoon wegloop. 'Eeehm...' Ik had verwacht dat ik ging stotteren, ik ben nou eenmaal niet het type dat alles dat bij nee hoort zegt. 'Ik ga naar huis ik ben nou eenmaal niet helemaal zo lekker...' Ik loog niet, ik voelde me ook niet lekker. Ik had denk ik te veel brood op of te veel drinken gedronken. Snel loop ik van het groepje weg van de sinaasappel kraam en geef hem echter nog het geld van de sinaasappels. Dan loop ik verder door naar huis. Snel draai ik de sleutel om in het gat en zucht, waarom weet ik eigenlijk niet. Moeizaam kan ik mijn schoenen uit doen en mezelf op de bank laten vallen. Het was alweer mooi geweest, te veel mensen op een kluitje ook al waren het er maar vier.




















- heb geen meer in de derde persoon -

Isabelle Rose Jackon
Daugter of Imentet / / Outfit / / Talking to: Teddy, Alistair en Alicia

"I have to say that power feels good, it feels powerfull"

Niemand bood aan om met me mee te lopen en dus wendde ik mijn blik af in de richting waar de offertafel stond. Ik merkte dat mijn blik een beetje vertrok toen ik die kant op keek, ik weet niet wat mijn moeder nu weer van plan was maar leuk zal het wel niet zijn. Ik draaide me weer om tot het groepje waardoor ik Teddy nog net zag weglopen. "Nou dan ga ik maar alleen" ik probeerde een glimlach rondom mijn mond te toveren, maar mijn ogen lachte niet mee. Zuchtend keek ik de weg tegemoet die ik zou moeten lopen. "Of heeft iemand zich nog bedacht?" Ik zette een hoopvolle blik op maar nog waren mijn ogen niet hetzelfde als dat ze plezier zouden hebben. "Dan ga ik maar" en mijn voeten liepen rustig naar de offertafel. Ik liep erg langzaam in de hoop dat iemand nog achter me aan zou komen zodat ik niet alleen zou hoeven gaan. De offertafel was niet mijn favoriete plek, maar wel de beste plek om privé af te spreken. Een traan kriebelde langs mijn wang naar beneden. Ik staarde naar de tafel die nog vele meters van me verwijderd was. Mijn stiefzusje was op die tafel gestorven als een van de bloedoffers, ze was ziek geweest en dus en geschikt offer. Ik veegde met mijn hand de traan weg die een spoor op mijn gezicht achterliet. Ik slikte de brok in mijn keel weg en liep reikend naar de tafel verder. Ik wist dat ik zou instorten als ik de tafel aan zou raken maar ik verlangde op het moment nergens meer naar. Ik moest mijn zusje op een manier bij me zien te houden en als dat de tafel was dan was dat zo en zou ik er iedere dag komen bidden voor haar.

[ bericht aangepast op 30 sep 2016 - 21:20 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Bastet
Onsterfelijk//Goddess of joy, dance, music, party, life, heat and the moon//outfit//talking to: Horus

---

Ik loop weg en Amber en Jade blijven in het paleis, omdat mijn broer ruzie heeft met mijn vader is hij nu niet hier, maar ik weet wel waar hij is. Het duurt een eeuwigheid om daar te komen als je door de mensenmenigte moet, daar zit maar een manier op, ik moet mezelf transformeren. Ik transformeer mezelf als hoe de Egyptenaren me vroeger afbeeldde en ik vlieg naar de tempel van mijn broer. Ik land en transformeer mezelf weer in een mens. Ik loop naar binnen en zie dan een paar toeristen, ik ben natuurlijk groter dan hun, omdat ik een godin ben en hun gewoon mensen. Dan zie ik mijn broer, ik loop naar hem toe. 'Horus, die oorlog moet echt stoppen, het kan zo niet meer verder. Het kost teveel mensen hun leven.' Zeg ik met een bezorgde stem, ik weet dat het hem niks uitmaakt maar dan toch. 'Broer, kunnen we niet stoppen met die bloedoffers en gewoon andere offers vragen?'

[ bericht aangepast op 28 sep 2016 - 15:59 ]

Horus

Opeens hoor ik achter mij een bekende stem. 'Horus, die oorlog moet echt stoppen, het kan zo niet meer verder. Het kost teveel mensen hun leven. Broer, kunnen we niet stoppen met die bloedoffers en gewoon andere offers vragen?' Ik schudde lichtjes met mijn hoofd. "Zus, je weet best dat de mens er zelf voor heeft gevraagd." Ik draaide me om en keek haar aan. "Ze hebben de aarde, onze aarde, kapot gemaakt. Nu zullen ze er voor moeten boeten. De mens zal zelf moeten beseffen wat ze misdoen. Iets dat zij doen, valt niet te vergeven. Dat weet je maar al te goed." Ik keek naar de grond, beseffend dat ze eigenlijk wel gelijk had. "Je weet dat ik nooit oorlogszuchtig ben geweest. Maar dit is serieus het beste... Voor ons, en voor de mens..." Ik keek haar weer aan. "Als het van mij afhing, mogen ze zelfs zand offeren. Maar dan moeten ze hun leven beteren. Het spijt me zusje, maar ik kan hier echt niets aan veranderen. Enkel die achterbakse man zonder geslachtsdeel!" Schreeuwde ik uit. Ik voelde me best schuldig om zo te schreeuwen over mijn eigen vader, maar wat hij mij had aangedaan, neen, dat kon niet...

Bastet
Onsterfelijk//Goddess of joy, dance, music, party, life, heat and the moon//outfit//talking to: Horus

---

Hij schud lichtjes met zijn hoofd. 'Zus, je weet best dat de mens er zelf voor heeft gevraagd.' Hij draait zich om en kijkt me aan. 'Ze hebben de aarde, onze aarde, kapot gemaakt. Nu zullen ze er voor moeten boeten. De mens zal zelf moeten beseffen wat ze misdoen. Iets dat zij doen, valt niet te vergeven. Dat weet je maar al te goed.' Hij kijkt naar de grond, dat doet hij altijd als ik gelijk heb, al vanaf dat we nog kinderen waren. 'Je weet dat ik nooit oorlogszuchtig ben geweest. Maar dit is serieus het beste... Voor ons, en voor de mens...' Hij kijkt me weer aan. 'Als het van mij afhing, mogen ze zelfs zand offeren. Maar dan moeten ze hun leven beteren. Het spijt me zusje, maar ik kan hier echt niets aan veranderen. Enkel die achterbakse man zonder geslachtsdeel!' Schreeuwt hij uit. Mijn gezicht verandert van bezorgt naar boos. 'Zo kun je niet praten over je vader! Ik weet wat hij heeft gedaan, maar jullie kunnen dat ook oplossen inplaats van hier staan schreeuwen, want dat heeft echt geen zin!' Ik hoop dat hij nu een beetje snapt wat ik bedoel, ik mis hem, ik wil weer met hem thuis zijn, we zijn altijd al close geweest, maar dit, ik hoop dat dit niks veranderd. 'Je weet dat niet beter is, voor niemand niet, ik weet niet hoeveel mensen sterven, het zijn er in ieder geval te veel, veel te veel. We moeten dit stoppen, en als je niet wilt helpen, dan strijd je maar lekker mee, mee met de goden, als dat is wat je wilt.' Ik draai mee om om weg te lopen, maar ik doe het niet. Misschien bedenkt hij zich.

Horus

Opeens werd ze razend. 'Zo kun je niet praten over je vader! Ik weet wat hij heeft gedaan, maar jullie kunnen dat ook oplossen inplaats van hier staan schreeuwen, want dat heeft echt geen zin! Je weet dat niet beter is, voor niemand niet, ik weet niet hoeveel mensen sterven, het zijn er in ieder geval te veel, veel te veel. We moeten dit stoppen, en als je niet wilt helpen, dan strijd je maar lekker mee, mee met de goden, als dat is wat je wilt.' Ze draait zich om om weg te lopen, maar ze doet het niet. "Ik snap dat je tegen oorlog bent. Maar al te goed. En ik ook. Maar je weet zelf dat de mensen niet willen praten! Ik heb het al vaak genoeg geprobeerd. Enkel met de priesters valt nog te praten, maar die spreken niet vanuit de mensheid! En over die zaak met onze vader, laten we het daar nu niet over hebben!" Zei ik redelijk luid, maar niet meer schreeuwend.

Bastet
Onsterfelijk//Goddess of joy, dance, music, party, life, heat and the moon//outfit//talking to: Horus

---

"Ik snap dat je tegen oorlog bent. Maar al te goed. En ik ook. Maar je weet zelf dat de mensen niet willen praten! Ik heb het al vaak genoeg geprobeerd. Enkel met de priesters valt nog te praten, maar die spreken niet vanuit de mensheid! En over die zaak met onze vader, laten we het daar nu niet over hebben!" Hij zei het redelijk luid, maar hij schreeuwde niet meer. Ik draai me weer om en kijk hem aan. 'Als mensen niet willen praten is dat hun probleem, daar kan ik niks aan veranderen, maar waar we wel wat aan kunnen veranderen is de relatie tussen vader en jou.' Ik zei het harder, maar niet zo luid als net. Mijn stem word weer rustig. 'We moeten dit echt oplossen broer, ik wil weer met je zijn, samen thuis, ik mis dat, ik mis jou.'

Horus

'Als mensen niet willen praten is dat hun probleem, daar kan ik niks aan veranderen, maar waar we wel wat aan kunnen veranderen is de relatie tussen vader en jou. We moeten dit echt oplossen broer, ik wil weer met je zijn, samen thuis, ik mis dat, ik mis jou.' Ik knikte, maar moest toch nog iets zeggen. "Je weet, dat Osiris eigenlijk niet mijn biologische vader is, toch? Ik heb eigenlijk maar 1 ouder, dat weet je toch? Dat is Isis. Maar ook zij is niet echt mijn moeder. Geen van beiden heeft ooit voor mij gezorgd..." Ik keek naar een beeld van de sfinx. "Maar, ik zal proberen." Zei ik. "Voor jou..." Voegde ik er zachtjes aan toe. Opeens besefte ik dat binnen de godenwereld/faraowereld broer en zus moeten trouwen en kinderen maken! Ik besloot erover te zwijgen, maar mijn verstarde gelaatsuitdrukking zei genoeg vreesde ik... Zou ze erachter vragen?

Bastet
Onsterfelijk//Goddess of joy, dance, music, party, life, heat and the moon//outfit//talking to: Horus

---

"Je weet, dat Osiris eigenlijk niet mijn biologische vader is, toch? Ik heb eigenlijk maar 1 ouder, dat weet je toch? Dat is Isis. Maar ook zij is niet echt mijn moeder. Geen van beiden heeft ooit voor mij gezorgd..., Maar, ik zal proberen." Zegt hij. 'Voor jou...' Voegt hij er zachtjes aan toe. Ik glimlach, zo ken ik hem weer. Opeens kijkt hij met een verstarde blik, hij denk aan iets en hij is er van geschrokken. 'Wat is er broer, durf je niet terug?' Ik kijk hem diep in de ogen aan, ik kan geen gedachte lezen, anders wist ik het nu al en ik ga hem ook niet bevelen dat hij het moet zeggen, dat kan ik niet doen. Ik kijk hem schuin aan. 'Je kan het wel zeggen hoor.'

Imentet
God of the dead

You're love made everything,but also destroyed it.

Ik glimlachte even toen ik las dat Isabelle vrijwillig af wou spreken, normaal moest ik het haar verplichten. Ik liet zwarte rook om mee heen komen en nog geen twee seconde later stond ik bij de offertafel in mijn menselijke gedaante. Mijn donkerbruine tot zwarte haar zat in een ingewikkelde knot gedraaid waardoor mijn jukbeenderen nog meer opvielen. Ik droeg donkerrode lippenstift en een beetje mascara, de gescheurde spijkerbroek hing losjes om mijn benen heen. Mijn witte shirt hing er sierlijk overheen. Ik richte mijn knalgroene kijkers voor een tweede keer op het schermpje, mijn irissen zijn een van de dingen waaraan je me kan herkennen, ze zijn vele malen groener dan de andere groene irissen. Daarnaast vielen de ravenzwarte streepjes op mijn rug ook op, deze waren van mijn zwarte vleugels afkomstig en dan had ik natuurlijk mijn goude bloed nog. Isabelle had nog een berichtje gestuurd, ze kwam later. Het meisje zou ondertussen toch wel moeten weten dat ik een hekel had aan wacht. Ongeduldig boorde mijn vingers zich in de offertafel, na tien minuten gewacht te hebben was ik dan ook mega chagerijnig. Isabelle zou ervan langs krijgen, weer liet ik de zwarte rook opzetten en weer was ik in twee seconde bij Isabelle die humeurig naar de offertafel zat te staren. Ik liet een zwarte tentakel van rook opzetten, ik stuurde hem vol woede op haar af en hij tilde haar steeds hoger in de lucht op. Een glimlach verspreidde zich over mijn gezicht toen ik haar een gilletje hoorde slaken. "De volgende keer" schreeuwde ik "kom je meteen" ik liet de tentakel het meisje tegen de grond gooien. Met een harde klap kwam ze op het woestijnzand terecht. Ik begon hardop te lachen en trok het meisje aan haar haar mee op zoek naar een rustige plek. Ik draaide me om nog steeds haar haren vasthoudend en keek in de ogen van een jongen. Even vernauwde mijn ogen en keek de jongen vol afschuw en woede aan. "Jij hebt niks gezien" siste ik hem woedend toe "Ik mag doen met mijn ongehoorzame dochter wat ik wil." Ik twijfelde of ik een tentakel van de dood zou laten opkomen maar besloot eerst de reactie van de jongen af te wachten, toch liet ik de rook dreigend om me heen hangen.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

23 // begaafde // zoon van Heh, god van de lucht en oneindigheid // kan levensechte projecties van objecten, dieren en mensen maken en besturen

---

Geen van de andere twee meiden lijkt te besluiten met Isabelle mee te gaan en ook ik schud mijn hoofd. Kort daarna excuseert Teddy zich en verlaat het gesprek. Ik denk erover na hetzelfde te doen, maar bedenk me dat ik liever degene ben die het laatst overblijft. ‘’Of heeft iemand zich nog bedacht?’’ vraagt Isabelle nogmaals. Ik ga ervan uit dat de vraag voor Alicia bedoeld is en pel afwezig het laatste stukje schil af van de sinaasappel in mijn handen. ‘’Dan ga ik maar.’’ Ze sluipt weg. Even heb ik de neiging haar achterna te lopen - ze lijkt nogal beduusd - maar bedenk me snel--- ik ben allesbehalve de juiste persoon om iemand op te vrolijken op dit moment. Wachtend op een teken dat Alicia aanstalte gaat maken om ook weg te gaan, staar ik om me heen. De spanning tussen de mensen is nog steeds present. Ik tik met mijn drie middelste vingers een geïmproviseerd ritme op mijn spijkerbroek-- een vervelende gewoonte die wel vaker tot uiting komt als ik nerveus ben of mij ongemakkelijk voel. Juist als ik nog iets tegen Alicia wil zeggen, gebeurd het. Een sliert van zwarte rook verschijnt en maakt tussen de mensen door zijn weg richting Isa, om haar vervolgens ruw vast te grijpen. Ik verstar en zet automatisch een paar stappen naar achter. In korte tijd vinden mijn ogen de bron van de rook-- Imentet. Ik heb haar nog nooit eerder in levende lijve gezien, maar heb genoeg verhalen gehoord om te raden dat zij het is. Mijn blik blijft emotieloos als ik naar de marteling kijk die Isabelle doorgaat, op mijn ogen na, die volledige afkeer uitstralen. Het zand stuift op als het meisje op de grond valt--- ik zet een gewaagde stap in haar richting, maar houd mezelf snel tegen en maak haastig aanstalte het strijdtoneel te verlaten. Mijn poging om buiten het conflict te blijven faalt wanneer ik oog in oog met de Godin kom te staan. De adrenaline begint door mijn aderen te gonzen. "Jij hebt niks gezien," krijg ik toe gesist. "Ik mag doen met mijn ongehoorzame dochter wat ik wil." Op veel fronten ben ik het met haar oneens, maar ik ben wijs genoeg om haar dat nog niet te vertellen. Ik ben nog compleet partijloos als het gaat om de revolutie en ben ook niet van plan zo’n soort definitieve beslissing te nemen, maar ik kan op dit moment maar het best doen alsof ik naar de kant van de Goden neig. Niet alleen om Isabelle te helpen, maar vooral om zelf zonder kleerscheuren weg te kunnen komen. Ik had kunnen doen alsof ik inderdaad niets gezien had en verder kunnen gaan met mijn leven als straatrat. In plaats daarvan ga ik de confrontatie aan met ontkenbaar één van de machtigste Goden-- ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Mijn kracht houd ik voorlopig voor mezelf-- woorden zijn soms al vrij machtig op zichzelf. Met een beetje geluk krijgt ze niet het vermoeden dat ik een begaafde ben. Snel werp ik nog even een blik op Alicia en Isabelle voordat ik me tot de godin went. ''Ik hoop dat ik u niet beledig door dit advies te geven, maar ik vermoed dat ze een stuk minder ongehoorzaam zou zijn als ze met een zachtere hand werd behandeld,'' adviseer ik zonder ook maar een fractie van een seconde pauze tussen de woorden te houden--- zo breekt het moedige masker dat ik probeer op te houden niet. De woorden klinken niet de mijne, vooral omdat ik nooit iemand met 'u' aanspreek. Wonder boven wonder krijg ik het voor mekaar mijn stem kalm te houden, terwijl mijn hart harder in mijn borstkas klopt dan ooit tevoren en mijn rechterhand als een gek trilt-- snel stop ik die dan ook in mijn broekzak. Alistair, what the hell are you doing?

---

Hufflepuffs are particularly good finders.