[150]Revenge × Who's left, who's right? × The new Egypt × Speeltopic 1 - Speeltopics

Het Verhaal De mensen van Egypte zijn sinds 2010 weer begonnen met het geloven in de goden, daardoor zijn de goden weer teruggekomen naar aarde. Ra de god van de zon is boven gebleven om de zon op en onder te laten gaan. Osiris is tot de farao gekroond en regeert samen met de andere goden over heel Egypte. Zo heeft iedere god of godin zijn eigen taak in dit land gekregen. Door deze grote hoeveelheid goden die werk moeten verrichten zijn de offers ook vele malen zwaarder geworden en nemen ze allen nog maar genoegen met bloedoffers. Al jaren worden er iedere dag offers gebracht aan de vele goden die het Egyptische rijk telt. Al vele kinderen en volwassenen zijn gestorven aan de zogenaamde bloedoffers. De goden keken dan ook niet raar op dat naar velen jaren de burgers in opstand kwamen. Wat voor de burgers misschien een makkelijke oorlog had geleken omdat ze in de dikke meerderheid waren is omgeslagen in een ramp. De goden zijn sterker dan verwacht in hun menselijke gedaante. Op deze manier weten zij vele burgers om de tuin te leiden. Zou er eindelijk een einde komen aan deze vreselijke oorlog, en wie zal de winnaar worden. Wat spelen wij? We spelen dat de goden meer werk moeten doen en daarom om bloedoffers vragen, na een tijdje konden de mensen geen dieren meer offeren, dus begonnen ze met mensen. Er zijn veel mensen gestorven. Na een tijdje kwamen de mensen in opstand en samen met iedereen die tegen de goden zijn willen ze hun vermoorden. Alleen dat verloopt niet volgens plan er er is een oorlog uitgebroken die veel mensen en goden het leven kost. Het speelt zich af in Egypte in 2016. Topics Praattopic 1

"The best revenge is no revenge, just forget they exist"

"I knew I would have my revenge someday"

Welke rollen? De goden De goden zien er hetzelfde uit als de mensen, ze zijn alleen groter. Als ze willen kunnen hun zich transformeren, dan zijn ze iets groter dan normaal en zien ze eruit zoals de Egyptenaren hun afbeelden. Ook heeft iedere god iets speciaals zoals Horus, zijn ogen. Als je een fc voor je god/godin zoekt kun je ook kijken naar de film Gods of Egypt. De goden hebben ook goud bloed. Hier een lijst naar wat Egyptische goden en godinnen. De mensen De mensen zijn natuurlijk niet hopeloos, ze kunnen bijvoorbeeld hele goede vechters zijn of juist goed in verstoppen en de goden bespioneren. Er kunnen natuurlijk ook mensen we zijn die andere nodig hebben om te overleven. Ze kunnen ook werken voor de koning en bijvoorbeeld een dienstmeisje of aanvoerder van het leger zijn. De Begaafden Dit zijn de mensen die half mens half god zijn. De begaafde zijn als kind meteen verworpen door de goden en strijden dus aan de kant van de mensen. Ze werden nooit echt gewaardeerd door de mensen, maar zijn nu de oorlog ontbreekt een belangrijk wapen van de mens geworden. Al deze begaafden hebben namelijk allemaal hun eigen gave (er kunnen dus ook geen dubbele zijn). De begaafden kunnen ervoor kiezen om de mensheid in deze strijd te laten zitten, maar dan hebben zij twee partijen tegen zich... Roles Rol-Naam-Faceclaim-Gebruiker-Pagina Begaafden: Vrouwen: STOP OP DE BEGAAFDEN VROUWEN - - -Scarlett Leithold-Feniks-1.1 - - - -Grimmlove- -Dieren praten- - -FantasyQueen -shapeshifter-Belle-Elle Fanning-Quinzell-1.4 - - - -zhinka- Mannen: - - - -Dancingwolf- - - - -yer_a_wizard- - - - -DreamerN- -Amenhotep Cain- - - -zhinka- Mensen: Vrouwen: - - - -DarkOne- - - - -Quinzell- - Mannen: - - -Cameron Dallas-Feniks-1.2 - - Goden/Godinnen STOP OP DE GODINNEN Godinnen -Imentet- -Angelina Jolie-Feniks-1.1 -Bastet- -Katie Cassidy-Grimmlove-1.1 -Amathaunta- -Adriana Lima-Polovina- - - - -zhinka- - - - -_Insane- -Anubis- - -DarkOne Goden -Horus- - -Dr_Bones-1.1 - - - -_Insane- -

Lijstje Rol Naam | Bijnaam | Betekenis Geboortedatum | Sterrenbeeld | Nationaliteit | Leeftijd Innerlijk | Karaktereigenschappen Uiterlijk | Specificaties | Foto's Verleden | Geschiedenis | Familie * Welke kracht? | Hoe goed ben je in je kracht? ** Welk wapen | Hoe goed ben je met het wapen? *** Welke kracht? | Hoe goed ben je met je kracht? | Aan welke kant strijd je? Relatie's | Vrienden en Vijanden Extra | Allergieën | Angsten | Likes | Dislikes * = Alleen voor de goden ** = Alleen voor de mensen *** = Alleen voor de begaafden Regels -Minimaal 150 woorden dit moet makkelijk haalbaar zijn -Alleen Grimmlove en Feniks maken topics aan en keuren personages goed -Geen personages buiten sluiten -Geen perfecte personages, niemand is perfect -Niet meer dan 2 personages per rol (God/godin, mens of begaafde) -Geen ruzies buiten de RPG maken -Veel plezier!

If we don't end war, war will end us

Beginpost:
Na jaren lang mensen te hebben geofferd voor de goden is een deel van de mensen eindelijk in opstand gekomen. Een deel offert nog steeds aan de goden maar worden als snel meegesleurd in de oorlog die achter hun rug om wordt gevoerd. De mensen en de goden staan lijnrecht tegenover elkaar, waar ze de begaafden vroeger haatte lijkt het nu hun redding te zijn. De goden mogen dan in de minderheid zijn ze zijn wel twee keer zo krachtig met hun krachten. De mensen hebben alleen een geluk alle goden zijn in hun menselijke gedaante zwakker dan normaal. Daarnaast hebben de mensen hun eigen volkje de begaafden die ook nog heel wat kunnen. Zouden de mensen die overduidelijk in de meerderheid zijn het kunnen winnen van de goden of andersom? Welkom in het Egyptische rijk, welkom in de oorlog...

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Mt

mt

mt

---

Hufflepuffs are particularly good finders.

Bastet

---

Ik ben rondjes aan het lopen door mijn kamer. Ik snap dat mensen in opstand komen, na al die jaren bloedoffering. Ik vind het verschrikkelijk dat de goden hun dat aandoen. Het leven moet leuk zijn, je moet plezier hebben en geen mensen of dieren offeren. Sommige goden zijn maar raar. Ik weet dat ik het over mijn familie heb, mijn broer, vader, hun zijn zo nu eenmaal. Ik loop mijn kamer uit naar het balkon. Ik zie alle mensen in paniek rondrennen. Het zal niet lang meer duren of iedereen heeft met de oorlog te maken. Er staat een paar mensen voor het paleis die binnen willen dringen. De wachters staan voor de poorten en ik zie dat ze de mensen verwonden. Een zwaai met mijn hand en iedereen is weer genezen. Ik kan niet voor iedereen zorgen hier, dit moet gewoon stoppen. Ik heb een idee, de goden moeten denken dat ik bij hun hoor, alleen ik ga gewoon goden en mensen verzamelen die willen dat de oorlog moet stoppen en dat er weer vrede moet zijn, zonder bloedoffers. Ik begin gewoon een nieuwe groep en ik noem het, Het verzet. Ik aai mijn leeuwinnen Amber en Jade, ze zijn altijd bij mij. maak je niet druk, het komt wel goed Ik luister naar de geruststellende stem van Amber, zij is altijd het rustige type. Jade daarintegen is druk en een avonturier.

Alicia Lynn Rover

---

Ik zit op de bank en aai Suus die op mijn schoot zit. Niet vlak daarna komt Sky op mijn schouder zitten. Ik weet niet wat ik moet doen, binnekort zou ik toch een kant moeten kiezen. Het is de goden of de mensen. Het is ook moeilijk om een halfgod te zijn, vooral nu. Ik kan niemand laten weten dat ik krachten heb, krachten waarmee ik zo snel ben als een bliksemschicht. Suus springt van mijn schoot af en ik loop naar de keuken. Sky vliegt van mijn schouder af en gaat voor haar etens bakje staan. Suus doet hetzelfde, alleen dan gaat ze bij haar bakje staan. Ik maak het kastje open en pak de honden en vogelbrokken. Ik stop het eten in de bakjes en pak dan een boterham voor mezelf. Als we alle drie klaar zijn met eten loop ik naar de deur. Suus is nog maar 4 weken oud en ze volgt me al braaf. Alleen de mensen van Egypte vinden het niet fijn als er een puppy los rondloopt. Ik maak haar riem vast aan haar halsband. Ik loop naar buiten en Sky gaat op mijn schouder zitten. Ik loop langs de huizen.

Teddy ''Ted'' Cordelia Valentine

Teddy werd wakker van het zonlicht dat in haar kamer scheen. Met haar hand wuifde ze de deken moeizaam weg. Ze bekeek de kamer om zich heen, dit is dus de kamer van een eenzame weduwe die echter met haar vriendin in een huis in Egypte woont. Ze stond op uit haar bed en pakte de jurk met haar lichtbruine vest die ze gisteren klaar heeft gelegd. Ze voelde met haar handen aan de zachte stof voordat ze hem aandeed. Misschien toch iets anders? Wat was het weer? 'Teddy, niet zo piekeren!' Zei ze mompelend tegen zich zelf, snel kleedde ze zich om en liep naar beneden waar ze Alicia net zag weggaan voor de ramen, wordt weer eens alleen eten. Ze liep naar de keuken en pakte een haar elastiekje van het aanrecht waarmee ze een staart in haar haar maakte. Wat zou ze doen? Wachten op Alicia en verhongeren of iemand uitnodigen. Ze pakte haar telefoon en appte Alicia:
Ik ga alvast eten, laat wel iets over voor jou.

Teddy maakte voor haarzelf een broodje en bedacht dat ze ook buiten kon eten. Ze pakte een beker en een pak appelsap, daarnaast maakte ze nog twee broodjes en deed die in de mand. Ze liep naar buiten een stukje de straat in. Om de hoek ging ze op het bankje in de zon zitten en bekeek de plek waar ze was, Egypte.

[ bericht aangepast op 25 sep 2016 - 14:03 ]

---

23 // begaafde // zoon van Heh, god van de lucht en oneindigheid // kan levensechte projecties van objecten, dieren en mensen maken en besturen

---

Ik ben vroeger op dan gewoonlijk, waarom weet ik niet. Vannacht ben ik niet geteisterd door nachtmerries of wakker gehouden door de bekende geluidseffecten die gevechten buiten maken. Er gaat een korte rilling over mijn ruggengraat als ik het koude water uit de verroeste kraan op mijn gezicht laat spatten en mijn handen door mijn haar haal. Kort denk ik erover na om het in een staart te doen, maar gooi die twijfel al snel weg door het haarelastiekje dat op de wasbak ligt te negeren. Mijn spiegelbeeld staart me levenloos aan. Ik grijns spottend terug naar de vagebond tegenover me en verlaat dan de verlaten kleedkamer. De verf bladdert van de muren. Zweet van allang heengegane arbeiders dringt nog steeds door de toilethokjes. Vreemdgenoeg is het de minst vervallen kamer van het gebouw dat ik tot mijn huis gedoopt heb. De kantine op de tweede verdieping van een oude fabriek is de woonkamer, slaapkamer en eetkamer in één. De bakstenen muren zijn net niet oud genoeg om in elkaar te storten en de ijzeren trappen maken een verraderlijk, knarsend geluid wanneer ik op de treden stap. De kantine is leeg, op een paar meubels na. Een bank die zijn beste tijd gehad heeft. Een ijzeren voorraadkast naast een paar stoelen. Een tafeltje gemaakt van pallets. De nodige decoraties kan ik projecteren. Ik wist de meeste troep te verplaatsen naar de rest van het gebouw of deze heb ik uit de glasloze ramen naar beneden gegooid, op de binnenplaats. Het is niet veel meer dan een dak boven mijn hoofd met stromend water, maar het is genoeg--- bijna beter dan het kleine appartementje waar ik voorheen woonde, waar de ratten over je tenen kropen. Bovendien komt er nooit iemand. De kamer zelf is onmogelijk te vinden zonder een plattegrond. Ik vind hier de nodige rust, die vooral in tijden als deze zo zeldzaam is. Ondanks dat, spendeer ik het grootste gedeelte van mijn tijd buiten, zwervend door de relatief onveilige straten. Mijn gave is een zegen zowel als een vloek door de consequenties die het met zich meebrengt. Niet zelden werd ik vroeger wantrouwend nagekeken. De enige mensen die mij niet als gespuis behandelden, waren criminelen. Zakkenrollers, inbrekers, drugsbendes. Ze zagen de potentie van mijn kracht die anderen niet zagen. Al snel kwam ik erachter dat dat was waar ik naar verlangde: een plek waar ik niet alleen getolereerd werd, maar ook geaccepteerd was. Waar ik mijn gedachten, die telkens teruggingen naar de tijd toen mijn moeder nog leefde, even kon wegstoppen. Waar ik niet behandeld werd als een freak. Inmiddels ben ik erachter gekomen dat de enige manier waarop ik die hunkering werkelijkheid kan maken is als ik mij afzonder van de maatschappij. Door de schaduwen van de stad bewegend: altijd aanwezig, maar zelden zichtbaar. Mijn maag knort als ik mijn schoenen aantrek. Stroom is niet aanwezig in het gebouw, dus aan een koelkast heb ik niets. Meestal ‘leen’ ik een paar appels van het groentekraampje op de markt--- als die nog doorgaat in deze tijden van oorlog en rebellie. Eten is nog niet schaars, maar ik vermoed dat het niet lang kan duren voordat dat wel het geval is. Niet lang nadat ik de fabriek verlaten heb, beland ik in een doolhof van straten. Vlug sla ik er één in.

---

Hufflepuffs are particularly good finders.

Teddy ''Ted'' Cordelia Valentine

Teddy stopt vermoeid haar laatste broodje terug in de mand, geen honger meer. Ze staat op en veegt het zand van haar jurk. Daarna wandelt ze nog even over de stoep en kijkt of ze Alicia nog tegen komt. Sommige mensen zeggen beleefd ''hallo'' of ''hoi'', anderen lopen levenloos voor zich uit en zijn echter treurig en negeren haar. Al snel loopt Teddy door en heeft ze geen zin om op aardige mensen te antwoorden, haar gevoel verandert van vrolijkheid naar treurig en alleen. Ergens ziet ze Alicia, als een dolle rent ze op haar af en glimlacht. Dat is nou wat ze nodig had, haar vriendin. 'Alicia, ik heb je geappt. Heb je gezien hoe de mensen hier zo levenloos zijn?' Voordat ze antwoord kan geven zie ik alweer een levenloos mens lopen, 'wacht, ken jij degene?' Het lijkt me een arme man, zonder geld en zonder schone kleren. Treurig, levenloos zonder zijn familie. De man loopt door en negeert haar nieuwsgierige, maar toch zielig kijkende blik. 'Volgens mij is dat de zwerver bij ons om de hoek.'

[ bericht aangepast op 25 sep 2016 - 18:57 ]

Alicia Lynn Rover

---

Ik loop verder de straat door, niet vlak daarna vliegt Sky van mijn schouder af, ze gaat waarschijnlijk op verkenning. Haar kennende weet ze de weg ook weer terug naar huis. Ik voel mijn telefoon trillen en kijk van wie het berichtje komt, Ted, ze is waarschijnlijk net wakker. Ik ga alvast eten, laat wel iets over voor jou. Ik typ snel iets terug. Ik heb al gegeten, maar wel lief van je. Ben over een uurtje weer terug denk ik. Ik weet dat Teddy niet zo'n alleen mens is, maar ik dacht dat ze nog wel een uurtje of 2 ging doorslapen. Meestal als ik Suus ga uitlaten duurt het een uurtje voordat ik klaar ben met mijn wandeling. Dan zie ik iemand de straat in slaan, ik ken hem. Ik heb hem ooit gezien. Ik denk diep na en dan herinner ik me zijn naar weer Alistair. Ik loop samen met Suus naar hem toe. 'Hey Alistair, hoe gaat het met je?' Vraag ik met een glimlach aan hem. 'Alicia, ik heb je geappt. Heb je gezien hoe de mensen hier levenloos zijn?' Ik draai me om en zie dan Teddy staan, ik wil antwoorden, maar ze begint weer te praten. 'wacht, ken jij degene?' Ik volg haar blik naar een man. 'Volgens mij is dat de zwerver bij ons om de hoek.' Ik kijk haar lachend aan. 'Ik heb je wel geappt, net nog en is volgens mij wel die zwerver bij ons om de hoek.' .

[ bericht aangepast op 25 sep 2016 - 18:26 ]

Imentet
God of the dead

You're love made everything,but also destroyed it.

Een scheve grijns trekt over mijn gezicht, ik voelde mijn macht met de seconde groeien, de doden stroomden het dodenrijk binnen. Ik wist hoe belangrijk het was dat ik mijn energie nu goed verdeelde over de doden, het was één van de nadelen die zat aan het zijn van de godin van de dood. Ik moest alle goden begeleiden, de dood in. Omdat je nooit overal kon zijn moest je je geest verdelen wat behoorlijk uitputtend kan zijn. Ik keek in de spiegel, het mocht dan donker zijn in het dodenrijk, donker en vol angst. Toch kon ik hier beter zien dan waar dan ook, vaak werd ik een beetje verblind door teveel licht. Ik tuitte mijn lippen, mijn knalrode lippenstift accentueerde mijn lippen nu extra goed. Ik deed nog een dikke laag zwarte make-up rondom mijn ogen, ik vond het bij mijn imago passen. Ooit had ook ik een leven gehad, nu was de dood mijn leven geworden. Ik merkte dat ik vrolijker gestemd was dan normaal, deze oorlog deed me goed, fluitend liep door mijn eigen rijk heen. Ik grijnsde toen ik Adam zag staan, de man die ik met mijn eigen handen had vermoord, de man die ik ooit zo lief had gehad en waarvoor ik nu alleen maar haat kon voelen. Ik liet mijn vinger over zijn kin glijden terwijl hij met een schok stil bleef staan. "Wat heb jij een domme keuze gemaakt hé, schat?" spottend keek ik hem aan. Hij staarde alleen maar levenloos voor zich uit, ik sloeg hem op zijn wang. Pas toen kreeg ik een reactie van de man tegenover me, nee zei hij ik heb voor de liefde gekozen. Woedend keek ik hem aan en ik voelde het groene licht om mee heen brandde. Hij spuugde in mijn gezicht wat de woede ook daadwerkelijk deed ontvlammen ik sloeg hem op zei en legde mijn hand om zijn keel heen. "Dom jongetje, ik gaf je alle liefde" ik verstevigde mijn greep om zijn nek en zette er een beetje druk op waardoor hij als een gek om zich heen ging slaan en begon te hoesten. Hij bereikte er niet veel mee alleen dat mijn lach zich verder verbrede. "Wat jij liefde noemt, is verdriet. Ik gaf je de eeuwigheid en dat vond je niet genoeg, iemand alles gunnen dat is liefde." Ik liet mijn greep los en draaide woedend een rondje waarna ik verdween en op aarde verscheen. Ik kneep even met mijn ogen om ze te beschermen tegen het scherpe licht. Ik moest Isabelle zien te vinden, de oorlog was nog lang niet op zijn hoogtepunt en er mochten van mij duizenden doden vallen zolang mijn dochter er maar niet één van was. Ik viste een modern apparaat uit mijn jurk, vroeger stuurde we gewoon brieven, maar ik moest toegeven zo'n mobiel apparaat was toch wel wat makkelijker. Isa, kunnen we ergens afspreken, ik moet je wat vertellen Gr Je moeder Het was kort maar krachtig, ik wist dat Isabelle een hekel aan me had, maar ze zou naar me toekomen, zo was ze gewoon.

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 19:22 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Teddy ''Ted'' Cordelia Valentine

Teddy werd rood toen ze merkte dat ze niet alleen met Alicia was, een andere man was er ook. Teddy kende hem niet, misschien wilde ze dat eigenlijk ook wel niet. Of trok het gene dat hem mysterieus maakte haar meer aan om hem te leren kennen? Teddy stak voorzichtig haar hand uit en kreeg een rode kleur op haar wangen, 'eeehm... Teddy. Aangenaam.' Ze glimlachte voorzichtig. Teddy kende niet veel mensen, sinds ze de dood van haar geliefde heeft gezien brak haar hart en deed ze afstand van de mensen om haar heen. Haar hart was de jaren daarna weer wat geheeld, maar bij de mensen die ze niet kent werd ze nerveuzer, zoals nu bij deze man. Teddy keek naar Alicia, ze hoopte dat Alicia haar nerveuze blik opmerkte. Waarom kon ze niet normaal doen? Kwam het door haar gedachte aan haar verleden? Kwam het door haar gedachte aan Abubakar? Ze bekeek de man nog eens, met andere ogen. Ze hoopte dat ze niets hoefde te zeggen en dat Alicia wel een gesprek met hem aanging, aangezien zei hem wel kende.

[ bericht aangepast op 25 sep 2016 - 19:29 ]

---

23 // begaafde // zoon van Heh, god van de lucht en oneindigheid // kan levensechte projecties van objecten, dieren en mensen maken en besturen

---

Ongemerkt heb ik een paar straten in kunnen slaan zonder een mens tegen te komen. Er hangt een gespannen sfeer buiten, alsof er elk moment een bom af kan gaan en iedereen hiervan weet, maar niemand het gereedschap heeft om het explosief onschadelijk te maken. Als ik langs de groente-en-fruitkraam loop, zie ik dat de eigenaar deze als een pitbull bewaakt. Ik had gehoopt dat hij druk in gesprek met een klant zou zijn, dat maakt de situatie altijd iets minder ongemakkelijk. Onopvallend loop ik dichterbij en gris een paar sinaasappels uit een krat-- juist op dat moment sluit ik voor een fractie van een seconde mijn ogen, frons en laat een exacte kopie van de fruitstukken verschijnen op de plek waar ze voorheen lagen. Voor de groenteman zal het lijken alsof ik enkel met mijn vingers langs de sinaasappels veegde. Er verschijnt een onschuldige grijns op mijn lippen als ik snel naar hem knik als begroeting, maar zijn ogen veranderen in dunne spleetjes en staren mij argwanend na. Ik neem hem zijn wantrouwende houding niet kwalijk. Vlug slenter ik de hoek om en pel dan één van de sinaasappels terwijl ik de ander in mijn jaszak laat glijden. Tegen al mijn verwachtingen in word ik aangesproken-- ik kijk op en sta op tijd stil om niet tegen de vrouw aan te botsen. ‘’Hey Alistair, hoe gaat het met je?’’ Haar bruine haar komt me bekend voor, maar het duurt even voordat ik een naam aan haar gezicht kan koppelen-- Alicia. Mijn mondhoeken krullen omhoog in een voorzichtige lach en ik haal mijn schouders op als antwoord op haar vraag. Net als ik iets soortgelijks aan haar wil vragen, draait ze zich om; een meid die Alicia blijkbaar kent heeft zich in ons beginnende gesprek gemengd. Stiekem ben ik dankbaar voor de ietwat onhandige tussenkomst van de blondine--- smalltalk is niet bepaald mijn forte. Ik laat een paar sinaasappelschillen op de grond vallen en kauw op de overgehouden stukjes vruchtvlees terwijl de twee met elkaar praten. Ondanks afluisteren een slechte gewoonte van mij is, probeer ik niet mee te luisteren. Als ik het woord ‘’zwerver’’ echter opvang, kijk ik op naar de meiden en haal mijn wenkbrauwen op. Even voel ik me aangesproken (niet op een beledigde manier, maar toch). Dat gevoel verdwijnt al snel als ik zie dat ze het over iemand anders hebben: een man die ik vaker rond had zien lopen. Arme stakker. Ik kijk hem na, maar mijn aandachtspunt verschuift weer als ik nogmaals aangesproken word, ditmaal door het onbekende meisje. Ze stelt zich voor als Teddy en oogt nogal zenuwachtig-- waarom weet ik niet. Misschien zijn het de gaten in mijn broek, of mijn stukgelopen schoenen, en was de opmerking van de zwerver zojuist een subtiele hint. Mijn bijna onzichtbare glimlach verdwijnt echter niet, al lachen mijn ogen niet mee, als ik haar uitgestoken hand schud. ‘’Alistair,’’ mompel ik, zonder de intentie om mijn achternaam erbij te vermelden.

[ bericht aangepast op 25 sep 2016 - 23:57 ]

---

Hufflepuffs are particularly good finders.

Isabelle Rose Jackon
Daugter of Imentet / / Outfit / / Talking to: Teddy, Alistair en Alicia

"I have to say that power feels good, it feels powerfull"

Ik word wakker van het getril van mijn mobiele telefoon ik zucht even, wat een rot aparaat was het eigenlijk ook. Het was en berichtje van mijn moeder, ik glimlach even wanneer ik het lees en stuur snel wat terug. Bij de offertafel? Dat was duidelijk genoeg ze zou er zo wel staan. Ik trek mijn kast open om er een wit jurkje uit te trekken die ik vervolgens aan trek. Het staat me prachtig en is daarmee ook een van mijn lievelingskledingstukken. Na een paar besjes te hebben gepakt loop ik de deur uit terwijl ik ze vanuit mijn hand op eet. Glimlachend loop ik door de straten, het was nog leeg en er waren niet veel mensen op straat. Zo vroeg in de ochtend was er nog niet veel van de oorlog te merken. Ik keek dan ook op toen ik een groepje van drie mensen zag staan. Ik hield mijn hoofd een beetje schuin en haalde mijn schouders op en besloot naar het groeje toe te lopen. Mijn moeder kon wel even wachten, ik bedoel ook ik heb nog een sociaal leven. Naarmate ik dichterbij kwam kon ik twee mensen herkennnen, Teddy en Alicia. Grijnzend liep ik oo het groepje af toen naast Teddy kwam staan keek haar even aan. Ik stak mijn hand uit richting de man die ik niet kende. "Hee, ik ben Isa, Isabelle maar zeg maar gewoon Isa, Isabelle klinkt zo lang." Grijnzend kijk ik hem aan, was het geen leuke grap, ik verstrak mijn lip even omdat deze jongen nog niks had gezegd en hem nu al sloom vond. "Dus... Waar hadden jullie het over? Trouwens ik heb zo een afspraak met mijn moeder, zal wel weer iver die oorlog gaan, ik laat het jullie nog wel weten oké?"

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 16:40 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Alicia Lynn Rover

---

Ik zie dat Teddy een beetje rood word, maar zich uiteindelijk wel voorstelt. Ze kijkt naar mij en ik kijk in haar duidelijk nerveuze blik. Ik kijk haar met een blik aan van maak je niet zorgen, het komt wel goed. Ik kijk naar Alistair die zich ook voorstelt aan Teddy. Oké, het is nu best wel stil. Ik wil iets zeggen om de stilte te verbreken, maar iemand is mij voor. Isa liep naar Alistair en ze stak haar hand ui "Hee, ik ben Isa, Isabelle maar zeg maar gewoon Isa, Isabelle klinkt zo lang." Zegt de grijnzend. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. "Dus... Waar hadden jullie het over? Trouwens ik heb zo een afspraak met mijn moeder, zal wel weer over die oorlog gaan, ik laat het jullie nog wel weten oké?" ''We hadden het eigenlijk nog nergens over, ja is goed, ik laat jullie het ook wel weten als ik iets van mijn moeder weet.'' Ik denk niet dat ze veel gaat zeggen, maar ik kan het altijd proberen. Ik kijk naar Suus die tegen mijn been leunt. Ze kent Teddy en Isa wel, maar Alistair volgens mij nog niet. Ze legt haar pootjes op mijn been als teken dat ik haar moet oppakken, en dat doe ik ook. Ik aai haar in mijn armen.

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 16:20 ]

Teddy ''Ted'' Cordelia Valentine

Ik wilde me verontschuldigen, ik was nou eenmaal niet vaak bij mannen. Na de dood van Abubakar niet... Daarnaast kwam er nog een meisje aan die zich als Isa voorstelde. Ik glimlachte en knikte haar beleefd toe. Ik keek naar Alistair, eigenlijk had ik zijn gestuntel bij de sinaasappelkraam gezien. 'Wacht, was jij de stuntelaar bij de sinaasappelkraam?' Ik wilde hem niet uitlachen, maar er ontstond een glimlach op mijn gezicht. 'Ik wil desnoods ook wel een sinaasappel voor je regelen.' Ik kijk om me heen en zie dat niemand echter op me let. Ik richt me op een sinaasappel die lichtjes tot beweging komt. Ik laat hem door de lucht vliegen aangezien iedereen toch nooit omhoog kijkt. Boven mijn hoofd laat ik hem in mijn hand vallen. Ik was in tegenstelling tot Alicia minder voorzichtig. Snel gaf ik hem de sinaasappel. 'Sorry, leuke broek. Gaten zijn dit jaar in de mode.' Ik keek naar Alicia en Isabel, 'ook een sinaasappel?'

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 19:03 ]