[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O1 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar... Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden... Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School • VOL
~ Hailey Diana Ambrose|17|Cheerleader Captain - Cotrona
~ Isabella Eleana Thomassen|17|Chaotic cutie - Zusak
~ Eleanor Louise Alison Devereaux|17|Queen B - LJGibbs
~ Gia Terezinha de Oliveira|18|The Foreigner - Astraeus
~ Madison Sofie Caldwell|18|? - Zusak
~ Maisie Vivian Taggart|18|Awkward princess - Maslany
~ Levi Oliver Jackson|18|Popular Sporter Rebel - Sigil
~ Sebastian Ambroise Nelson|16|Rich&Popular - trasecolare
~ Xavier Alexander Fitzgerald|18|Preppy boy - Quake
~ Jake Nathaniel Colfer|18|It-Boy - BelIona
~ Dominic Henry Hammond|19|Rich boy - Sempre

• Tieners van Jefferson High • VOL
~ Evelyn Autumn Walker|17|Confused badass - Douceur
~ Tallulah Cassidy Fowler|18|Youtubing troublemaker - BelIona
~ Sarah Archer|17|Tough chick - Sempre
~ Ceira Lexa Santiago|17|Criminal - Syoxisia
~ Juliana León Jaramillo|17|Daughter of a drug smuggler - Beaumont
~ Celeste Anna Newsome|18|Killer bitch (with some Nutella) - LJGibbs
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal - Cotrona
~ Elijah Jospeh Merkey|18|Player - greenlight22
~ Owen Bell|17|Badboy/Stoner/Skater - Mirandacosgrove
~ Asher Jordan Montero|18|Thief - JC_
~ Grayson Edin Montero|18|Populair Flirty Popsicle - Kian

• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden
~ Geen perfecte personages
~ Houd het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft vier dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ mag
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Current •
Het is vrijdag 14 oktober en laat in de avond. Het team van Willow Creek heeft een ruime zege behaald wat reden genoeg is voor een overwinningsfeest in de club. Het is frisjes buiten en de storm die is voorspeld is ondertussen ook aangekomen en laat erg duidelijk van zich horen.

[ bericht aangepast op 23 okt 2016 - 0:49 ]

---

El Diablo.

"Dan moet ik wel even nadenken, hoor.'' Mompelt Evelyn en ik grijns even, benieuwd wat ze tevoorschijn laat toveren. Snel draait Evelyn zich om en wenkt de barman. " Twee Gin tonic alsjeblieft" Nog voor ik mijn portomonnee kan trekken, heeft Evelyn al betaald en ik glimlach even om het feit dat ze dit doet. Ik denk dat ze een van de weinige is die dit snel zal opgeven. Als de drankjes voor ons neergezet worden, schuift ze er meteen een naar mij toe. "Geen flauw idee of je dit lekker vind" grijnst ze en ze neemt zelf ook een slok. Terwijl ik een slokje neem kijkt ze de ruimte weer rond. "Er is weinig dat ik niet lekker vind" antwoord ik haar. Ik grinnik even. Het was niet mijn favoriete drankje, maar ik vond hem wel degelijk lekker. "Nog ideeën om het hier wat gezelliger te maken?" vraagt Evelyn me dan. Ik kijk ook weer de ruimte rond. "Het is inderdaad een lame party" antwoord ik. "Ik ben ze ook leuker gewent" geef ik toe. Ik bijt even nadekend op mijn lip. "Heb alleen geen idee, hoe ik het nu op dit moment gezelliger te maken, sorry"

[ bericht aangepast op 27 okt 2016 - 15:21 ]

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

DOMINIC HAMMOND | 19 | AT THE PARTY | WILLOW CREEK | | SNOBISH UNDERGROUND BOXER | OUTFIT | Niet veel laten waren Maddison en ik van plek gewisseld, hoewel zij op mijn schoot was gaan zitten. Mijn handen rustten lichtjes op haar heupen en ik drukte haar iets meer tegen me aan om ervoor te zorgen dat ze niet weg gleed. Mijn vingers streelden lichtjes over haar heupen terwijl ik toekeek hoe ze de shotjes bestelde. Het viel me op dat ze iets naar de ober fluisterde maar wat ze precies zei bleef voor mij een mysterie.       De shotjes die ze ons vervolgens aangaf bekeek ik dan ook met lichte twijfel en sloeg deze na een lichte aarzeling achterover. Het was een sterk shotje, iets waar ik blij mee was en daarnaast smaakte hij ook prima. Echter leek Tyler het daar niet helemaal mee eens te zijn want een frons kwam op zijn voorhoofd te staan. "Wat is dit nou weer voor zooi." mompelde de jongen. "Echt baby shots... Waar zien ze me voor aan, fucking bullshit.."       Op dat moment besefte ik me wat Maddison had gedaan en ik grinnikte even. Mijn lach verging echter al snel toen Tyler per ongeluk het shotglaasje op de grond liet vallen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ik hem aan, voor ik mijn hoofd schudde en naar Maddison keek.       "Ik denk dat ik hem maar naar huis ga brengen," mompelde ik, lichtelijke teleurgesteld aangezien ik pas net was aangekomen. Echter wilde ik er ook voor mijn vriend zijn en liet Maddison dan ook weer zachtjes van mijn schoot glijden, er op lettend dat ze niet in de buurt van het gebroken glas ging staan.       "Kom Tyler, pak je jas, we gaan." Mijn blik vertelde hem dat ik geen weerwoord zou accepteren en daarna keek ik weer naar de blondine die naast mij stond. "Als je wilt kun je ook met ons mee terug, maar ik begrijp het wel als je nog hier wilt blijven." Sprak ik zachtjes tegen haar terwijl ik een pluk haar achter haar oren veegde. "Maar mocht je blijven dan wil ik wel een bericht wanneer je veilig thuis bent gekomen." Vele mochten mij misschien een asshole vinden, maar ik vond het zeker wel belangrijk dat er niets met mijn vrienden gebeurde.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

"She's whisky in a teacup"

SARAH ARCHER | 17 | AT THE PARTY | THOUGH CHICK | | JEFFERSON HIGH | OUTFIT | Het antwoord dat Sebastian me gaf zorgde er voor dat ik even uit het veld geslagen was. Wat zei hij nou? Hij wilde mij liever dan Cas? Mijn ogen gleden onderzoekend over zijn gezicht, zoekend naar een hint waaruit ik kan opmaken of hij dit meent of een grapje maakt. Helaas kon ik niks vinden en haalde dan ook even diep adem terwijl ik nadacht over de situatie.       Wat nou als Cas Sebastian leuk vond? Kon ik het me dan echt wat schelen dat Seb mij wilde? Ik kon het nooit van mijn leven over mijn hart krijgen om Cas zoveel pijn te doen. Toch kon ik niet zeggen dat zijn bekentenis mij koud liet, ook ik had immers de aantrekkingskracht tussen ons beiden opgemerkt de afgelopen week. Daarnaast wist ik ook dat als ik niet het gevoel had gehad dat Cas hem leuk vond ik sowieso onze aantrekking wel had willen verkennen.       Tijd om te antwoorden of om er nog langer over na te denken had ik niet, want Seb trok me al snel mee aan de bar. Met lichte verbazing keek ik toe hoe hij twee shotjes te voorschijn toverde. "Mijn, eh, mijn dansskills worden altijd beter als ik, eh, ja, als ik van te voren wat drink! Je weet wel, even energie op doen enzo," verduidelijkte hij en ik grinnikte even waarna ik mijn eigen shotje ook achterover sloeg.       Niet lang daarna stonden we weer op de dansvloer en ik moest bekennen dat Seb beter kon dansen dan ik had verwacht. En dansers waren aantrekkelijk waardoor het moeilijk werd om mijn aandacht bij Cas haar liefde voor de jongen voor mij te houden. Ondertussen gleed mijn hand over Sebastian's shirt heen en bewoog ik soepel mee op de muziek.       "Voortaan geen potjes dare meer?" grijnsde de jongen, terwijl hij mij aankeek. "Want geloof me, niet alleen jij voelt je er kut door." Mijn lippen krulden om tot een glimlach hoewel ik niet goed wist hoe ik hierop moest reageren. Moest ik hem vertellen dat ik me vooral kut voelde door het feit dat Cas zo gewillig had geleken? Nee, dat leek me beter van niet. In plaats daarvan besloot ik een stapje naar hem toe te zetten en naar hem op te kijken.       "Ach, ik voel me al weer een stuk beter." Vertelde ik hem, hoewel dat niet helemaal waar was. Ik wilde net in het rond kijken om er achter te komen of Juliana en Cas nog steeds bij de lounge waren toen de muziek uit viel en alles donker werd. Fuck.

[ bericht aangepast op 28 okt 2016 - 21:51 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

---

---

'Wat maakt dat nou uit? Dan zijn we toch samen Isabella, als je het niet wilt verlos me dan gewoon uit mijn lijden en zeg dat ik een end mag oprotten.’       Moest hij het haar nou zo lastig maken? Zou hij dan echt al die vriendschappen op "het spel" willen, voor simpelweg proberen of het zou werken tussen hen? Ze kon hem nu niet eens vertellen over Tyler. Had Ty het hem überhaupt niet verteld? God, waarom konden jongens niet gewoon over zulke dingen praten? God. Dit zou sowieso niet goed aflopen, wat er ook zou gebeuren.       'Owen...' zuchtte ze zachtjes, terwijl ze naar hem opschoof. 'Waarom zou ik zeggen dat je moet oprotten?'       ’Misschien moeten we het maar zo laten ook. Ik heb niet het gevoel dat jij er helemaal voor wilt gaan, ik denk dat iemand nog vastzit met zijn ex en dat ben ik in ieder geval niet.’       Wat? Was hij vergeten was Ty gedaan had? Hij zou haar beter moeten kennen dan dat het zomaar weer aan zou gaan met Ty. Maar hij had zich tenminste wel zorgen om haar gemaakt, toen het onweer begon, wat ze lang niet van iedereen kon zeggen...       ’Ben je nog bang?' vroeg Owen vervolgens.       'Wat verwacht je nou van me? Je gedraagt je net als dat stomme Katy Perry liedje, ik kan geen touw aan je vast knopen,' mompelde Isa. 'Ik kan hier niet helder over nadenken nu, met die onweer buiten, en je maakt me alleen maar gestrester met dat gepush dat ik nu zowat gelijk antwoord moet geven. En het lijkt je geen hol uit te maken dat er meerdere mensen door gekwetst zouden worden,' ratelde ze. Isa voelde de paniek weer opzetten en haalde een paar keer diep adem in een poging zichzelf iets kalmer te maken. 'I can't right now, okay? Het was een ontzettende kut week, en mijn hoofd is één grote chaos dus vra-' De woorden stokten in haar keel toen de lichten plotseling uitgingen en de muziek stopte. Het duurde slechts enkele seconden voordat het tot haar doordrong wat er gebeurd was, en gelijk voelde ze zich weer het zes-jarige meisje dat alleen thuis was tijdens een onweersbui.       'Owen?' piepte ze zachtjes. 'Ben je er nog?' Paniekerig en haast wanhopig begon ze naar zijn hand te zoeken, en toen ze die eenmaal gevonden had, greep ze die zo stevig vast, dat ze onder andere omstandigheden er zorgen om zou maken dat de bloed toevoer naar zijn vingers zowat afkneep. 'Ga alsjeblieft niet weg,' smeekte ze zachtjes, terwijl er tranen van angst en benauwdheid over haar wangen liepen. 'Ik wil niet alleen zijn.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

---

Hij had haar keurig begroet en keek haar van top tot teen aan, wat Gia beschouwde als dat de jongen iets zag wat hem aanstond. 'Laten we er maar even vanuit gaan dat je me vroeg om te dansen, want meer kan ik er niet uit halen.' Dit liet haar kort lachen, waarop hij zijn hand in de hare legde. ‘Ik zou graag met je dansen.’ Dat was fijn, perfect zelfs. De muziek beukte nog steeds in haar hoofd toen ze nog even naar de groep meisjes keek, ze stak even haar andere hand naar ze op en zwaaide. ‘Mag ik zeggen dat je er weer stunning uit ziet vanavond.’Obrigada. Ik ben gevleid.’ Zei ze met een zachte glimlach rond haar lippen. Toen ze begonnen met loop voelde ze Elijah’s hand verplaatsen, hij rustte nu op haar heup. Net zoals Sarah het had gedaan, het was een fijn gevoel. “Ik verontschuldig me alvast in enige gênante robotdansmoves die ik maak, in dit geval denk ik dat ik jou de lead maar moet geven.’ Haar glimlach veranderde in een korte lach toen ze hem aankeek. ‘Ach, zo erg zou het vast niet zijn.’ Gaf ze toe, ‘Daarnaast, dansen is gewoon lol hebben.’ Ze gooide nog een knipoog zijn kant op en maakte haar reentree op de dansvloer.       Op de dansvloer ging het goed, de nummers waren lekker en Gia bewoog haar heupen op het hoge tempo. Ze haalde een hand door haar bruine lokken en gooide ze over haar schouder naar achter. Opeens gebeurde er iets raar, ze zag niets meer. De muziek ging weg, het viel zo uit. Ze hoorde een paar mensen murmelen en een ander stel gillen. "Eli, wat is er aan de hand?" Vroeg ze, lichtelijk in paniek, ze stak haar handen vooruit en voelde zijn lichaam. Zachtjes liep ze naar hem toe en pakte ze zijn hand, "Ik moet eerlijk bekennen, ik vind dit best wel eng." Shit, op dit soort stressvolle moment zocht ze maar naar één ding, een peuk. Of gewoon iemand die haar weer rustig kon maken. Het liefst klokte ze even een shotje naar achter, maar nee hoor, het licht moest weer uitvallen. Obrigada = Bedankt.

---

Up with the sun. Gone with the wind.

"Er is weinig dat ik niet lekker vind" Antwoordde Levi toen ik mezelf hardop had afgevraagd of hij het drankje lekker zou vinden. Ik grijnsde even knikte begrijpend. Ik zie hoe ook Levi opnieuw de ruimte door kijkt. "Het is inderdaad een lame party." antwoordt hij vervolgens. "Ik ben ze ook leuker gewent." Zei hij toen. Ik grinnikte even en keek hem gespeeld verbaasd aan. ''Dus dit is niet typisch Willow Creek?'' Ik hield mijn hoofd ietwat schuin om vervolgens nog een slok van mijn drankje te nemen. "Heb alleen geen idee, hoe ik het nu op dit moment gezelliger te maken, sorry." Verontschuldigde Levi zich toen. Ik trok een pruillipje en keek hem toen recht aan. ''Ik denk ook niet dat zo snel ga-'' voordat ik mijn zin af kon maken, werd het donker in de ruimte. Ik keek Levi's kant op, het was behoorlijk donker in de club en daardoor kon ik hem amper zien. ''Ook dat nog.'' Mompelde ik lichtelijk geïrriteerd. Al snel maakte de irritatie plaats voor vermaak. ''Dit maak je ook niet dagelijks mee,'' grijnsde ik en ik haalde een hand door mijn haar. ''Het kan nog leuk worden.''

---

chaos makes the muse

---

---

'Wat is dit nou weer voor zooi...' mompelde Tyler verward, nadat hij het eerste shotje achterover had gegooid. 'Echt baby shots... Waar zien ze me voor aan, fucking bullshit...' God, dat hij niet ineens door had dat er nul punt nul alcohol in zat, zei genoeg over hoeveel hij wel niet gedronken had. Het was eigenlijk wel grappig en ze was aan het overwegen om het te filmen, toen hij plots het glas liet vallen. 'Oops... That's what you get eh?'       'Ik denk dat ik hem maar naar huis ga brengen,' mompelde Dominic, en enkele seconden later werd ze al op haar eigen benen gezet. Ze kon eigenlijk niet zeggen dat dat haar erg verbaasde. Hij kon soms behoorlijk overkomen als een klootzak, dat zou ze zeker niet ontkennen, maar ze wist ook dat hij prima een gentleman kon zijn. Het was nog niet lang geleden dat hij haar ook had geholpen met een vervelende creep die niet wist wat "nee" betekende, ook al was ze kort daarvoor niet erg aardig tegen hem geweest.       'Kom Tyler, pak je jas, we gaan.' Zijn volgende woorden waren aan haar gericht. 'Als je wilt kun je ook met ons mee terug, maar ik begrijp het wel als je nog hier wilt blijven. Maar mocht je blijven dan wil ik wel een bericht wanneer je veilig thuis bent gekomen.'       'Nou, dat laatste zal sowieso niet gebeuren want ik ben niet van plan om vanavond in mijn eigen bed te slapen,' zuchtte ze. 'Ik ga wel mee, dit feest is toch dood.' En ze ging nog liever Ty de rest van de avond babysitten, dan naar huis te gaan. 'Kom op, Ty. Als je mee werkt krijg je misschien wel een weltrusten-kus van mij.' Zelf had ze geen jas mee, dus daar hoefde ze ook niet naar te zoeken. Niet dat dat gelukt was, want uit het niets viel het licht uit. Doordat de muziek ook stopte, was het rumoer in de zaal goed te horen.       'Godsamme.' Blindelings zocht Maddie naar Dominic. Haar handen belandden eerst op zijn borstkas, waar ze misschien wat langer bleven hangen dan nodig was (but who could blame her?), waarna ze uiteindelijk zijn hand vond en die beet nam. Ze had geen zin om straks haar enkel te breken, of om op één of andere manier te vallen en in het glas belanden. 'Ty, pak mijn hand voor dat je je nek nog breekt.' Want dat kon zeker gebeuren, in zijn huidige situatie.

[ bericht aangepast op 29 okt 2016 - 21:35 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ik lach zachtjes en pak een ander shotje, maar in plaats van drinken laat ik enkel de inhoud ronddraaien in het glas. Eventjes kijk ik er afwezig naar, tot ik mijn naam hoor. "Kom Tyler, pak je jas, we gaan." Ik frons en kijk naar Dom. 'Hoe bedoel je gaan?' mompel ik. Het was een doodsaai feest, dat viel niet te ontkennen. Maar er was drank. En ik moest nog op Isa letten en haar thuis brengen. Somehow... Dat was in elk geval nog mijn prioriteit vanavond. 'Kom op, Ty. Als je mee werkt krijg je misschien wel een weltrusten-kus van mij.' hoor ik Maddie zeggen en ik frons lichtjes. 'Maar..' begin ik net aan mijn protesten, als opeens de lichten en de muziek uitvallen. De frons op mijn gezicht wordt hierdoor enkel erger en ik kijk om me heen, maar zie werkelijk geen hand voor ogen.
'Godsamme.' hoor ik Maddie zeggen, opeens veel duidelijker door de afwezigheid van de muziek. 'Ty, pak mijn hand voor dat je je nek nog breekt.' hoor ik haar even later zeggen en ik schud mijn hoofd lichtjes, al kan zij dit niet zien. 'Wacht even...' mompel ik en pak mijn telefoon, waar ik snel het licht van aandoe. Per ongeluk schijn ik daarmee recht in hun gezicht en haal het snel weg. Ik lach even, ''oops...'' grijns ik. Dan wordt ik even stil en denk even na. Storm.. Bliksem.. Stroomuitval.. Isa.. De frons verschijnt weer op mijn gezicht als ik me bedenk dat ze zich nu echt niet goed moet voelen hier. 'Ik.. Moet... Isa even zoeken..' mompel ik dan ook en doe een poging door de vrij paniekerige mensenmassa heen te komen, maar struikel hier en daar al over een paar voeten. Een combinatie van de drukte en ook toch wel dat ik vrij aangeschoten was. Toch probeer ik verder te komen, al wil dat niet helemaal lukken.

---

El Diablo.

Owen Bell ‘’Owen…’’ Ik hoorde haar zachtjes zuchten maar besloot het niet al te persoonlijk op te vatten, ‘’waarom zou ik zeggen dat je moet oprotten?’’ Ik haalde als een klein kind mijn schouders op. ‘’Wat verwacht je nou van me? Je gedraagt je net als dat stomme Katy Perry liedje, ik kan geen touw aan je vast knopen,’’ mompelde ze. ‘’Ik kan hier niet helder over nadenken nu, met die onweer buiten, en je maakt me alleen maar gestrester met dat gepush dat ik nu zowat gelijk antwoord moet geven. En het lijkt je geen hol uit te maken dat er meerdere mensen door gewketst zouden worden.’’ Ik fronste en zag hoe ze half begon te hyperventileren.       ‘’I can’t right now, okay? Het was een ontzettende kut week, en mijn hoofd is één grote chaos dus vra-‘’ Plots gingen alle lichten uit en de muziek stopte, ik kon niet ontkennen dat ik niet schrok maar erg veel deed het me niet. Het enigste stemmetje wat op dat moment in mijn bereik was, was die van Isa. ‘’Owen,’’ piepte ze zachtjes. ‘’Ben je er nog?’’ Ze zocht wanhopig naar mijn hand die eerst op hele andere plekken zat dan waar ze wou zijn en kneep er vervolgens hard in. Zo hard dat ik zelfs even op mijn lip moest bijten en voorzichtig mijn hand uit die van haar probeerde te trekken, ‘’ga alsjeblieft niet weg,’’ smeekte ze zachtjes en ik schudde mijn hoofd ook al kon ze dat niet zien.       ‘’Isabelle,’’ sprak ik tussen haar tranen en smeken door. ‘’Ik wil niet alleen zijn,’’ voegde ze er half snikkend aan toe en ik kneep even zachtjes in haar been. ‘’Isabelle, stil nou maar, er is niks aan de hand en ik ben bij je.’’Voorzichtig boog ik wat naar voren en trok mijn hand uit die van haar, ‘’je doet me pijn,’’ lach ikz achtjes en leg mijn handen op wat zo te voelen haar zij is en druk mijn lippen haar kant uit die op haar kaak belandden. Ik werkte mijn weg wat ruiger naar haar lippen en dwong mezelf half over haar heen op de loungebank. ‘’Niemand ziet ons, Isa,’’ fluisterde ik zachtjes om haar soort van gerust te stellen en liet mijn hand blindelings over haar lichaam gaan.       Zo, dit voelde nog eens spannend, het was zo donker maar ik had geen moeite met het vinden van de rondingen van haar lichaam. ‘’God, ik heb hier de hele avond op gewacht,’’ fluisterde ik tegen haar lippen voor ik ze ruig weer tegen haar aan drukte. Ik had dit nooit kunnen doen zonder de nodige alcohol maar god, ik was ook zo hebberig en het had voor mijn part iedereen nu kunnen zijn.

[ bericht aangepast op 30 okt 2016 - 20:13 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

---

---

'Isabelle, stil nou maar, er is niks aan de hand en ik ben bij je.' Hij kneep zachtjes in haar been, maar het deed niet veel om haar te kalmeren. Onweer alleen was al genoeg om haar in een staat van angst en paniek te krijgen. Onweer en donker? Nog slechtere combinatie.       Owen trok zijn hand uit de hare, waardoor ze voor even doodsbang was dat hij haar alleen ging laten. 'Nee, nee, nee, niet gaan,' smeekte ze zachtjes, op hetzelfde moment dat hij zei dat ze hem pijn deed. Had ze echt zo hard zijn hand vast gepakt? Lang dacht ze daar niet over na doordat ze zijn handen op haar zij voelde en zijn lippen op haar kaak. Ze veronderstelde dat het was in een poging haar gerust te stellen, maar toen werden zijn lippen ruw op de hare gedrukt. Voor even ging er door haar hoofd dat het per ongeluk was, het was donker ten slotte, echter sloeg dat al snel om wanneer ze merkte dat hij nog dichterbij haar kwam. Normaal had ze er geen probleem mee als hij dichtbij kwam, ze sliepen tenslotte zelfs in hetzelfde bed wanneer ze een sleepover hadden, en was een knuffelaar, alleen op dat moment voelde het heel anders. Fout anders. Ze schoof een stuk opzij, in een poging ruimte tussen hen te creëren, maar het had juist de tegenovergestelde werking, en Owen kwam praktisch over haar heen te liggen. Nee, dat was zeker niet per ongeluk... ’Niemand ziet ons, Isa.' Die woorden lieten haar enkel meer benauwd voelen. Zijn handen gleden hebberig over haar lichaam, bij plekken waar handen van een beste vriend helemaal niet zouden moeten zijn. Of van welke jongen dan ook, die niet haar vriendje of fling van de moment was. Isa deed een poging zijn handen weg te duwen, maar dat ging lastig door de positie waar ze in lag, met haar rug die in het zitvlak van de bank drukte. 'God, ik heb hier de hele avond op gewacht.' Nee, nee, nee, dat kon hij niet menen. Had ze soms verkeerde signalen aan hem afgegeven? Dat hij dacht dat ze dit daadwerkelijk wilde? Ze had geen mogelijkheid een protestwoord in te brengen, doordat zijn lippen alweer op de hare gedrukt waren. Zijn baardje schuurde tegen haar kin en door al het geschuif op de bank was haar spijkerrokje een behoorlijk stuk omhoog te geschoven. Ze was blij dat op z'n minst nog zijn vest aan had, en niet meer haar dunne hemdje, al dacht ze niet dat zich mogelijk nog kwetsbaarder kon voelen dan ze op dat moment deed. De lucht van wiet, drank, deo en zweet die om Owen heen hing overweldigde haar en ze kreeg het met de seconde benauwder, terwijl haar hart als een gek in haar klopte. Ze was zo bevangen door de hele situatie, dat ze gewoon niet wist wat doen. Ze voelde zijn mannelijkheid lichtelijk tegen haar been duwen en deed opnieuw een poging hem iets van zich af te krijgen, maar streek hierbij per ongeluk juist over zijn geslachtsdeel. Zijn lippen verlieten voor even die van hare, en ze besloot van het moment gebruik te maken. 'Owen,' kwam er hees en schor over haar lippen, door haar haast op hol geslagen ademhaling, 'sto-.' Ze kon het niet volledig uitspreken, of zijn lippen waren alweer op die van haar geplant. Haar mond was lichtelijk open op dat moment, en zijn tong drong haar mond binnen. Haar lichaam begon onder de zijne te kronkelen, in een poging zo weg te komen. Ze had zich nog nooit zo in paniek, benauwd en verlamd op hetzelfde moment gevoeld.

[ bericht aangepast op 30 okt 2016 - 1:11 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

’Obrigada. Ik ben gevleid.' Was wat Gia tegen Elijah zei nadat hij de jongedame had verteld dat ze er geweldig uitzag. Echter wist Elijah niet precies wat het eerste woord betekende wat de jongedame zei. Elijah wist dat Gia uit Brazilië kwam wat betekende dat Obrigada een Portugees woord zou moeten zijn, Elijah was wel zo ver dat hij wist dat ze in Brazilië Portugees spraken. Niet dat Elijah zelf de taal sprak, want ook dit ene woord herkende hij niet, wat er voor zorgde dat de jongeman alleen maar zou kunnen gokken wat het betekende. Echter deed hij het niet en glimlachte hij alleen om deze opmerking. Hierna liep Elijah samen met Gia de dansvloer op, Gia vertelde hem dat zijn gedans nooit zo erg kon zijn en dat het om lol maken ging en niet om goed zijn ging. Elijah lachte kort, want dit was een punt waar ze helemaal gelijk in had en dus danste Elijah ook enigszins met Gia en had hij plezier. Elijah merkte echte wel dat hij meer een klein beetje bewoog terwijl Gia haar heupen op de maat mee bewoog iets wat ze misschien bewust misschien onbewust, erg sexy deed. De reden dat Elijah niet zo intensief 'danste was Gia zelf dan ook, want de jongeman had moeite om zijn ogen van haar af te houden en zich te concentreren. Echter duurde het moment niet eeuwig, maar de manier waarop het onderbroken werd had Elijah niet verwacht. Plotseling hield de muziek uit en op het zelfde moment viel ook het licht uit. Direct begonnen mensen in paniek te schreeuwen, wat alleen maar zorgde voor een paniek golf. De jongedame die net nog tegen over had gestaan vroeg hem nu wat er aan de hand was. Elijah probeerde luchtig te blijven en haalde zijn schouder op, maar realiseerde zich al snel dat Gia dat niet kon zien. 'Het zal vast niks zijn, een of andere gek die het grappig vind om het licht uit te zetten ofzo?' Zei Elijah. 'Of een blikseminslag die de stroom heeft uit laten vallen als het iets nog ernstiger was hadden we het wel al gemerkt.' ging Elijah verder, in de tussentijd voelde hij Gia haar hand in de zijne glijden. Een tevreden glimlach verscheen op Elijah zijn lippen, maar hij was blij dat Gia deze zelf niet kon zien. Het zag er waarschijnlijk dom uit, want ja het was niet de soort tevreden glimlach die Elijah liet zien als hij een meisje wist te veroveren. Meer tevreden dat ze zijn hand pakte, Elijah wist het gevoel niet helemaal te plaatsen en besloot het dan ook maar snel van zich af te schudde hij wou niet langer meer over het nadenken. "Ik moet eerlijk bekennen, ik vind dit best wel eng." Klonk Gia naast hem, in de tussentijd bewoog het grootste deel van de menigte naar de uitgang toe, iets wat met veel duw en getrek gebeurde. Iedereen zo snel mogelijk het gebouw willen te verlaten, want blijkbaar vond iedereen het net zoals Gia wel een beetje eng. 'Ehm.' Begon Elijah niet precies wetend wat hij hier mee aanmoest. Het was niet als of Elijah echt in paniek was en als hij alleen was geweest was hij waarschijnlijk nog even gaan zitten om te wachten totdat het grootste deel het gebouw al had verlaten om zich niet teveel in de menigte te begeven. Echter was Elijah niet alleen en was hij nu met Gia die dus een beetje bang was. Elijah was een van de minst zorgzame personen ooit en wist dan ook niet heel goed hij hier op moest reageren. 'Ik denk dat we naar buiten toe moeten, maar we moeten elkaar niet kwijt raken dus ik weet niet of het echt heel handig is om ons door de menigte door te drukken.' Zei Elijah.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

*ik heb zojuist bedacht dat sebastian voetbal speelt leuk he en hij is ook spontaan een jaartje ouder, nu wordt ie op 9 november 19

---

Hoewel Sarah niet echt reageerde of antwoord gaf op mijn vraag over de potjes dare, had ik ook het gevoel dat het een nogal overbodig antwoord zou zijn, dus dat het maar beter is dat ze niet antwoord.       "Ach, ik voel me al weer een stuk beter," zei ze, terwijl ze een stap dichter naar me toe liep. Ik legde mijn hand op haar zij, die vervolgens op haar heup bleef liggen, terwijl ik bleef dansen. En toen knalde, zo POEF, het licht uit. Kut.       Het is niet dat ik bang ben in het donker, en ik ben ook niet bang voor onweer. Nee, ik irriteer me alleen kapot aan mensen die gaan gillen alsof er ineens een zombie invasie is en de helft van de bevolking al is verslonden door de kannibalen.       Het was donker, zeer donker, en mijn ogen vonden het moeilijk om aan het donker te wennen, waardoor ik verrekte weinig zag. Met mijn hand, die nog steeds op Sarahs heup lag, wist ik waar ze stond, en zo wist ik zeker dat ik in ieder geval niet alleen stond tussen de rest van de mensen hier. Allemachtig, wat is het toch een leuke avond vandaag, eerst die shit in de lounge en nu hoogst waarschijnlijk de stroom uitgevallen, aangezien er én geen licht, én geen muziek meer is.       "En nu?" vroeg ik, half lachend. Ik had eigenlijk geen zin meer om hier te blijven staan, maar waar moesten we anders heen?       Mijn blik bleef hangen op het nooduitgang bordje, wat, zoals gewoonlijk, licht uitstraalde. Niet dat ik daar hier iets aan had, want het straalt nou niet zo heftig dat het de hele zaal verlicht, hooguit een meter om het bordje heen, maar alsnog. Er is nog wel degelijk licht hier. Maar aan de andere kant, het donker bevalt me ook wel. Het was alleen wat prettiger geweest als er nu wat minder mensen in paniek waren geraakt. We gaan heus niet sterven hier, hoor. En anders, ik moet toch een keer dood. Dan beter een leuke dood op een leuke plek dan een dat ik ergens zou sterven van de honger in een put. Om maar een voorbeeld te geven.       "Misschien kunnen we wel die kant op lopen," stelde ik als een sukkel voor. Ik wees namelijk met mijn hand in de richting wat ik bedoelde, maarja, dat kon ze dus niet zien. Ik heb opzich best wel veel medelijden met mensen die blind zijn. "Ik bedoel, ergens waar er wat minder mensen zijn die ik toch niet kan zien."       Mijn ogen wenden steeds meer aan het donker, en ik kon nu net onderscheiden waar Sarah zich met haar hoofd bevond. Ik boog me richting haar oor, om op fluistertoon te vervolgen: "Ergens waar eigenlijk helemaal niemand is," en ik lachte. "Want weet je, Sarah. Je bent een stuk minder irritant dan ik dacht. Een heel stuk minder, eigenlijk."       Misschien was het de alcohol die zo redeneerde, of misschien was ik het gewoon zelf. Maar ik had in ieder geval geen spijt van mijn woorden.

---

take risks

DOMINIC HAMMOND | 19 | AT THE PARTY | WILLOW CREEK | | SNOBISH UNDERGROUND BOXER | OUTFIT | Tot mijn tevredenheid bleek Maddison met ons mee naar huis te gaan. Haar opmerking dat ze echt niet thuis wilde slapen liet me even grijnzen. "Je bent altijd welkom in mijn bed love," reageerde ik met een knipoog.       Helaas bleek al snel dat Tyler niet van plan was om zich zomaar gewonnen te geven en richtte zich in de plaats daarvan op het vinden van Isa. Hoewel het donker was wenden mijn ogen al vrij snel en kon ik met enige moeite zien hoe Tyler zjn weg door de discotheek baande. Ongerust keek ik even naar Maddison. "Kom dan lopen we er samen heen," vertelde ik haar terwijl ik een kneepje gaf in haar hand, hopelijk was zij ook niet van plan er van door te gaan.       Terwijl we achter Tyler aan schuifelden, die toch niet snel vooruit kwam, zocht ik naar Isabella. Om een of andere reden was Tyler naar haar opzoek en wetende waar hij naartoe ging was het handiger om haar eerst te vinden. En dat deed ik. Abrupt bleef ik stil staan toen ik twee lichamen tegen elkaar gedrukt zag staan en keek toen naar Maddison.       "Ik ben zo terug, kun jij misschien even op Tyler passen?" Dat de toon van mijn stem veranderd was moest haar wel opvallen, maar wachten of ze het door zou hebben deed ik niet. In plaats daarvan beende ik naar de twee lichamen toe, blij dat ik Isabella's krullen in het donker had herkend. Zonder ze op de hoogte te stellen van mijn aanwezigheid greep ik de jongen bij zijn nekvel. Het was me namelijk niet ontgaan dat Isabella nee probeerde te zeggen.       Met een achterloze beweging trok ik de jongen van haar af. Pas toen ik kreeg ik door dat het Owen was en boos gaf ik hem een duw. "Godverdomme, wat ben jij een eikel zeg," spuugde ik uit terwijl ik tussen hem en Isabella in ging staan. "Ik geef je drie tellen om te verdwijnen en anders sta ik niet voor mezelf in." Mijn kaak was strak aangespannen terwijl ik een ijzige blik op de jongen wierp die ik een vriend had genoemd. Walgelijk, dat was zijn gedrag en hoewel ik hem had getraint de afgelopen weken was ik wat dat betreft niet dom. Ik trainde mensen niet zodat ze beter werden dan ik zelf was en Owen kon er vanuit gaan dat ik hem met grond gelijk maakte als hij niet heel snel afdroop.

[ bericht aangepast op 30 okt 2016 - 18:25 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

---

---

Haar hand liet ze rusten in de zijne, Gia was wat meer gekalmeerd toen ze wat dichter bij hem in de buurt stond. Grote groepen mensen waren richting de uitgang aan het lopen en leunde met haar lichaam tegen de zijne, hij rook naar een mix van sterke deodorant en vanille. Iets waar ze, in haar dronken staat, geen problemen mee had. “Ehm.” Begon hij met spreken, ze draaide haar hoofd naar de richting van zijn stem. Haar adem eindigde op de schouder van de jongen. “Ik denk dat we naar buiten toe moeten, maar we moeten niet elkaar kwijt raken dus ik weet niet of het echt heel handig is om ons door de menigte door te drukken.” Dat klopte, menig mens probeerde zijn weg naar buiten te vinden. Instemmend humde ze mee, “We kunnen door de achterkant naar buiten?” Voor alle alcohol die ze had geconsumeerd, was dit nog best een verantwoord voorstel.       Buiten, eindelijk waren ze buiten. Ze kon niet eens meer herinneren hoe het tweetal hier gekomen was, maar gelukkig was ze veilig. Haar hand was nog steeds omringd door de zijne toen ze over het asfalt liep, richting de auto’s. “Heb je een peuk?” Vroeg ze, haar ogen vielen op die van hem. “Als je wilt kunnen we naar mijn huis gaan, maar jij moet wel rijden.” Gia’s opmerking volgde ze op door een kort gelach van haar kant. Uit het niets stapte ze met lopen, “Ik heb het echt naar mijn zin met je.” Het moment wat daarop volgde had ze niet van zichzelf verwacht. Haar linkerhand vormde zijn weg langs de achterkant van zijn nek en haar lippen zochten de zijne. Bij het eerste contact kreeg ze een warm gevoel. Dit was oké, dit kon prima.

---

Up with the sun. Gone with the wind.

Owen Bell Ik had niet verwacht dat ik nog zo zou eindigen, Isa lag hebberig onder mij en ze had mijn naam hees uitgesproken, god, als iets mij opwond was het op dit moment wel dat de lichten waren uitgevallen. Haar spijkerrokje was al een behoorlijk stuk omhoog geschoven en mijn handen gleden over het dunne hemdje wat het enigste was dat haar nog bedekte. Zachtjes humde ik in haar oor toen ik haar hand voelde, ‘’Owen,’’ hoorde ik schor over haar lippen rollen. ‘’Sto-‘’       De rest van wat ze wou zeggen werd gedempt door mijn tong die rondjes om de hare draaide en mijn handen die ik rond haar gezicht vormde en haar wang streelde. Mijn grip werd verzwakt toen ik aan mijn nek, althans was het eerder mijn shirt door een misgreep in het donker naar boven werd getrokken. Wat verward probeerde ik door het donker te zien wie het was maar dat werd al gauw duidelijk. ‘’Godverdomme, wat ben jij een eikel zeg,’’ spuugde Dominic uit, wel een van de laatste personen waar je ruzie mee wou hebben. Ik voelde hoe ik werd gescheiden van Isabelle door Dom die er tussen in was gaan staan, ‘’ik geef je drie tellen om te verdwijnen en anders sta ik niet voor mezelf in.’’ Omdat ik nu moeilijk zijn reactie wou zitten peilen stapte ik naar achteren en knikte langzaam, wou Isa het dan niet? ‘’Er is niks aan de hand hoor,’’ sprak ik met een zacht lachje wat eerder kwam uit hoe ongemakkelijk ik me voelde en stapte wat naar achter, ‘’maar goed,’’ voegde ik er wat zachter en met wat minder zekerheid dan dat ik daarnet had toen ik bovenop Isabelle lag, aan toe. ‘’Dan spreek ik je zo wel, toch, Isa?’’ Haast twijfelend rolde het over mijn lippen terwijl ik nog een stap naar achter nam en besloot af te druipen aangezien ik geen zin had in een ander blauw oog. Zuchtend liep ik de massa in, balend dat mijn enigste kans op verlossing van mijn hormonen voor mijn neus was weggepakt en omdat Isa het niet eens voor me opnam.       De grote groep verzamelde zich bij de uitgang dus ik besloot langs de bar de helft af te kruisen wat makkelijker gezegd dan gedaan was en ik in het donker maar moest zien te weten zien te komen waar ik liep. Het duurde dan ook niet lang tot ik tegen iemand op was gebotst en gelijk een stap achteruit zette, ‘’sorry,’’ mompelde ik en probeerde er achter te komen wie het was al liep ik liever op dit moment gewoon door maar daar was het nou eenmaal te druk voor. ‘’Ik zie niks,’’ voegde ik er aan toe als een soort excuus, ergens was het nogal een overbodig excuus maar ik wist ook niet wat ik anders moest zeggen. ‘’Is er geen andere uitgang?’’ Vroeg ik aan de persoon waar ik tegen opgebotst was na even nagedacht te hebben over hoe ik het snelste hier uit kwam.

---

Everything is illuminated by the light of our past.