[RPG - 250] Hotel Aphrodite (16+) [Speeltopic] - Speeltopics

3 aug 2016 - 18:03 Frisk is offline

Frisk 8318

HOTEL APHRODITE
Rollentopic, Praattopic Uno, Duo

I ~~LOVE~~ YOU.

Ooit kocht een hoogstaande "zakenman", César Blasios Rivera, een niet al te groot, maar luxueus ingericht hotel, ergens in de neonverlichte buurten van Los Angeles. Jaren later is het één van dé toplocaties voor mannen -en vrouwen - om zich te goed te doen aan drank, drugs en vrouwen. Alle klasses weten er zich te vinden, of je nu op zoek bent naar een plek om te dansen en een onvergetelijke nacht te beleven, of van plan bent om een nachtje door te brengen in één van de luxueuze kamers, dit is dé plek.
Helaas heerst er niet enkel plezier en genot in het hotel. De meisjes die er verblijven en zich beschikbaar maken, kennen niets anders meer dan dit leven. Allemaal zijn ze er ooit met heel hun hart ingeluisd, om vervolgens enkel nog als slaaf te dienen en geen kat die het doorheeft, daar zorgt Rivera wel voor. De strikte regels en onverwachte uitspattingen van hun persoonlijke duivels - ooit de liefdes van hun leven - zorgen voor een ware hel. Zal de nachtmerrie ooit stoppen?

De spanningen lopen hoog op wanneer er op 30 juli, 2016, een lijk in één van de werkkamertjes ligt. Tot ieders verbazing is het niet één van de meisjes, maar wel één van de jongens. De tweeëntwintigjarige Mason Kingsley blijkt die nacht een overdosis te hebben genomen, hoewel hij nooit eerder zo veel drugs heeft genomen. Is het een zelfmoord? Is het moord? Wie zal het zeggen? Verdenkingen worden alle kanten op gegooid en iedereen is verdacht. Het weinige vertrouwen dat in het hotel hangt, is bijna volledig verdwenen en het zal niet lang meer duren voor er een metaforische bom ontploft.
En wie heeft er de politie bij gehaald?

People ~~are not~~ rain or snow or autumn leaves; they don't look pretty when they fall down.

Don't blame me for trusting me. It was your ~~mistake~~.

She broke her ~~rules~~ for you.

ROLLEN
Jongens - 10
• Naam ~ Leeftijd ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ Username ~ Pagina
• Beau Rivera ~ 24 ~ 14 ~ 24 jaar ~ Christian Williams ~ Frisk ~ 1.6
• Hunter Benjamin Lukasiak ~ 20 ~ Kamer ~ 4 maand ~ Ash Stymest ~ Ziegler ~ 1.2
• Milo Rhys O'Brien ~ 27 ~ Kamer ~ 5 à 6 jaar ~ Theo James ~ Miall ~ 1.8
• Gereserveerd ~ Leeftijd ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ Feliana ~ Pagina
• Christopher "Kit" Harvey Ellis Jones ~ 29 ~ 13 ~ 10 jaar ~ Kit Harington ~ Shireen ~ 1.6
• Gereserveerd ~ Leeftijd ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ JetBlackHeart ~ Pagina
• Bran Oakley ~ 24 ~ 17 ~ 5 jaar ~ Mikkel Jensen ~ Raccoon ~ 1.6
• Rowan Theodore Ackerman. ~ 26 ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Niclas Gillis ~ Mismagius ~ 1.8
• Adam "Ramses" Berger ~ 26 ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Toni Mahfud ~ Sempre ~ 1.7
• Maddox 'Matt' Adam ~ 28 ~ Kamer ~ 8 jaar ~ Colton Haynes ~ Hood96 ~ 1.7
• Romano Emil Rivera ~ 21 ~ 14 ~ Enkele maanden ~ Emilio Flores ~ Raccoon ~ 1.8
meisjes - 10 + 1
• Naam ~ Leeftijd ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ Username ~ Pagina
• Gereserveerd ~ Leeftijd ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ PecuIiar ~ Pagina
• Talitha Hayes ~ 23 ~ 23 ~ 7 jaar ~ Holland Roden ~ Mignon ~ 1.1
• Leia Cara Jameson ~ 18 ~ 21 ~ 3 jaar ~ Barbara Palvin ~ Hood96 ~ 1.1
• Genevieve Loire Ozera ~ 18 ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ Sugar_Coated ~ 1.8
• Norah Aroha Walker ~ 20 ~ 24 ~ (3 jaar) ~ Courtney Eaton ~ Velaris ~ 1.6
• Callie Mae Woodward ~ 22 ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Sky Ferreira ~ Erlebnis ~ 1.8
• Dani Reina Verdad ~ 25 ~ Kamer ~ 4 jaar ~ Eiza Gonzalez ~ Canagan ~ 1.6
• Ivy Wynter Keegan ~ 22 ~ Kamer ~ 4 maand ~ Debby Ryan ~ Miall ~ 1.8
• Samantha Parks ~ 22 ~ 22 ~ 3 jaar ~ Jessica Lowden ~ MrsHummels ~ 1.7
• Angelina Manda Feryal ~ 17 ~ /~ Nieuw ~Baskin Champion ~ Sunrises ~ 1.7
• Alexandra Margot Benson ~ 31 ~ Klant~ Julianne Hough ~ Puellae ~ 1.6

RPG REGELS

EXTRA INFO

De meisjes:
Alle meisjes die in het huis verblijven, zitten er vast. Ze hebben geen rechten meer en zijn niet meer dan bezit van het hotel en hun loverboy. Sommigen zitten nog in de waan van hun verliefdheid en denken te werken voor een betere toekomst, terwijl anderen al door hebben dat ze nog minder waard zijn dan slaven en zagen hun mooie toekomst lang geleden in rook opgaan. Sommigen zijn hartsvriendinnen, anderen kunnen elkaar niet uitstaan en nog anderen hebben helemaal niet meer door wat er op de wereld gebruikt. Allemaal zijn ze ooit in de val gelokt met mooie woordjes, cadeautjes, valse beloftes en/of drugs.

De jongens:
Hoe de jongens in contact zijn gekomen met het hotel, hangt van hun geschiedenis af, maar één ding hebben ze gemeen: het zijn geen lieverdjes. Er hangt een bepaalde hiërarchie tussen hen in, de rang afhankelijk van hoe sterk ze zijn - mentaal & fysiek - en hoe lang ze al in of rond het hotel verblijven. De meesten weten niet alleen hoe ze om moeten gaan met meisjes, maar zijn ook niet vies van drugs en wapens. Sommigen wonen in het hotel zelf, anderen hebben er enkel hun meisjes zitten. Sommigen hebben al een flink fortuin opgebouwd en denken misschien aan een ander leven, maar Rivera houdt de touwtjes strak; eruit stappen is niet zo simpel.

Dagverloop:
Dancing + Werkkamers
21u30 - 06u00: geopend voor klanten
06u00 - 14u00: Gesloten
14u00 - 20u00: Schoonmaak (door de meisjes)
20u00 - 21u00: Ontspanning (voor iedereen)
21u00 - 21u30: Voorbereiden opening

Hotel
13u00 - 19u30: Schoonmaak
20u00 - 22u00: Aankomst klanten
08u00 - 10u00: ontbijt (op de kamer) + vertrek klanten

Meisjes:
Ingehuurd voor overnachting:
De dag ervoor heeft het meisje vrij en mag ze doen wat ze wil, op voorwaarde dat ze helemaal klaar is voor de klant en geen regels breekt.
20u00 - 10u00: ter beschikking van de klant
10u00 - 13u00: bijslapen & eventueel eten
13u00 - 19u30: Schoonmaken & avondeten
Niet ingehuurd:
06u00 - 14u00: Slapen & eten
(08u00 - 10u00: lobby voor wie lobbydienst heeft)
14u00 - 20u00: Schoonmaak & avondeten
20u00 - 21u00: Ontspanning
(20u00 - 22u00: lobby, voor wie lobbydienst heeft)
21u00 - 21u30: Voorbereiden voor werk
21u30 - 06u00: werken in de dancing (serveren, achter de bar staan, dienst draaien)

Jongens:
De jongens mogen zelf hun dag invullen, tenzij ze een shift hebben.
shifts:
Dancing in het oog houden (schoonmaak controleren & corrigeren + toezien op verloop avond/nacht) : 19u00 - 06u00
Lobby (in- en uitschrijven van klanten, toezicht houden op de zitruimte): 21u00 - 09u00
Kamers controleren: 18u00 - 19u30

MASON KINGSLEY

HET HOTEL

NAMENLIJSTJE

KAMERVERDELING

RELATIES

SHIFTS MEISJES

SHIFTS JONGENS

FAQ

• Is er roomservice beschikbaar?
Ja, maar in beperkte mate. Ontbijt wordt wel sowieso naar de kamer gebracht, aangezien er geen restaurant is voor de klanten.

• Heeft het hotel eigenlijk iets van een sportruimte, waar de meiden gebruik van mogen maken?
Nope. (Ik had er eigenlijk gewoon niet aan gedacht en nu krijg ik het er gewoon niet meer in (x ik was ook bijna de wc’s vergeten.. Oh, en we hebben geen lift (‘: Laat me geen hotel runnen…)

• Blijven de meisjes slapen in de luxe overnachtingskamers?
Wat de wens van de klant is.

• Mogen de meiden fooi zelf houden, of moeten ze dat ook aan de jongens geven?
Ze moeten het afgeven, aangezien ze niet stiekem mogen sparen voor een eventuele ontsnapping. Wanneer ze iets nodig hebben, kunnen ze dit wel vragen.

• Het hotel komt heel luxe over dus zijn de dame en heer achter de balie heel net gekleed (pak, mantelpak, nette jurk) of het meisje misschien minder? Hoe zijn de plezier meisjes over het algemeen gekleed? Wanneer ze een klant ontvangen?
Dat klopt inderdaad, al loopt iedereen die op het gelijkvloers en/of de eerste verdieping komt, er netjes bij. Ook de meisjes zien er uitdagend, maar ook chique uit. De meisjes die een nacht verhuurd worden zien er eveneens zo uit, tenzij er iets specifiek is gewenst.
De jongens die in de dancing bezig zijn - of met andere zaken - dragen deftige kleding, maar deze mag wel wat comfortabel zijn. Een mooie jeansbroek en een net T-shirt zijn al genoeg. De meisjes zijn vooral uitdagend gekleed, in iets dat ook niet al te veel tijd in beslag neemt om aan en uit te doen.

• Is de assistent van César mannelijk of vrouwelijk?
Mannelijk

• Is het gewoon formaliteiten en beleefdheden (bij het boeken), of wel herkennend naar (vaste) klanten toe?
Ze blijven ten allen tijde formeel, maar tonen wel herkenning en waardering bij vaste of veel terugkomende klanten - of deze nu mannelijk of vrouwelijk zijn.

• Hoe zit het met het een klein beetje bespelen van andere personages?
Ik denk niet dat iemand er een groot probleem van maakt als je soms eens wat toevoegt in je post, maar je kan het altijd navragen. En ook de post kan natuurlijk aangepast worden. Als iedereen gewoon aardig is tegen elkaar, zal dit vast geen problemen veroorzaken (:

• Moeten alle boekingen van te voren gemaakt worden, ook als een klant niet een nacht wil blijven, maar gewoon een uurtje iemand wilt?
Als het in de luxekamers is, wel. In de club een meisje kiezen is echter zonder reservering

• Als ze bijvoorbeeld eerder klaar zijn met schoonmaken, krijgen ze dan een ander klusje, of tijd voor zichzelf/ontspanning, gezien er van 20 - 21 ook ontspanning is ingepland.
Ik denk dat er altijd wel werk genoeg is, aangezien de lakens moeten ververst worden, de douches en baden gekuist, de luxekamers moeten er piekfijn in orde uit zien, stofzuigen,... En dancings zijn verschrikkelijk smerig + het zwembad en de wc's horen er nog bij... Maar natuurlijk kan het goed zijn dat ze eerder klaar zijn, waarna ze eigenlijk wel vrij hebben, tenzij de jongens iets van hen verlangen (zoals Beau die één keer in het jaar aan iemand zal vragen om zijn kamer te stofzuigen (': ). Tijdens die 'vrije' tijd zouden ze bvb ook hun eigen kamer kunnen schoonmaken. Oh, ik ben totaal vergeten dat de lobby ook proper moet zijn... ah wel, dat zit bij de dancing ofzo...

• En nog een vraag, over het eten, moeten de meiden ook voor de jongens koken, of is het meer ieder voor zich?
hun ontbijt en hun middageten moeten ze een beetje zelf voor zorgen, al kunnen de jongens wel aan een meisje vragen of ze iets kunnen klaar maken. 'S avonds eten ze allemaal samen en koken de meisjes, tenzij een jongen zin heeft om zich uit te sloven. Of ze bestellen pizza wanneer ze geen zin hebben om te wachten op hun eten.

• Mogen de meiden als ze moeten schoonmaken gewoon dragen wat ze willen qua kleding?
Ja, dit geldt ook voor de jongens.

EXTRA INFO

Het is zaterdag 30 juli, omstreeks half één 's nachts. Het hotel draait op volle toeren en er is (nog) geen vuiltje aan de lucht. De nacht is nog jongen en de hoofden nog fris. Mason is nog niet zo lang geleden gezien en zag er nog tamelijk levend uit.

Ik heb besloten om net voor de moord te starten, omdat 's ochtends iedereen sowieso toch ligt te pitten. (x Ik heb niet meteen een beginsituatie, dus dit is echt om eventjes te wennen. Have fun!

In post vermelden: Naam, Locatie, Mood, Praat met/bezig met
Eventueel: Outfit, leeftijd, aantal jaar ervaring

I ~~LOVE~~ YOU NOT

[ bericht aangepast op 3 aug 2016 - 18:33 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

11 okt 2016 - 14:53 Syaoran is online

Syaoran 12983

——————————————————————————

——————————————————————————

Dani Reina Verdad

”I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me.”

• Twenty-five • Room No.23 • ~~Hush,~~ little monsters. • Outfit •

Het was een vreselijk gegeven wanneer je je ogen sloot om ‘vredig’ te gaan slapen en het zwartgeblakerde gedeelte in je geest besloot de nare ervaringen van de dag — of misschien zelfs wel van jaren geleden — uit te spuwen in je hoofd , waardoor ze zich af leken te spelen als een heuse real-life thriller. Woelend lag ik daardoor haast elke nacht in mijn bed terwijl jammerende geluiden sporadisch mijn lippen verlieten tussen de stille smeekbeden door om me met rust te laten, zo ook nu. Verschrikt snakte ik naar adem en duwde mezelf in een waas overeind terwijl mijn handen zich vluchtig over mijn lippen heen vouwde — om zo de opborrelde kreet tegen te gaan. Mijn hart bonsde luid in mijn borstkas, raasde als een ketter, en zodra het laatste restje van de gesmoorde kreet mijn keel verliet haalde ik trillerige mijn vingers door mijn lange, donkere lokken heen.
Voor eens lag ik alleen in mijn eigen bed, waarop ik in stilte hoopte dat dit een teken was dat Talitha er geen hinder van had gehad. Ik vond het vreselijk wanneer ze er last van kreeg als ze zelf poogde te slapen, maar het was niet iets waar ik iets aan kon doen; ik had het al zo vaak geprobeerd. Erover praten was in ieder geval uit den boze, geen woord verliet mijn lippen over wat het was dat mijn nachten zo onrustig maakte. Normaliter belandde ik ergens in de nacht in het bed van Kit en hoewel deze me kalmer wist te krijgen dan wie dan ook, had ik hem niet nodig; althans dat was niet hetgeen wat ik ooit hardop zou uitspreken. Vluchtig wierp ik een blik op de roodharige schone in het bed langs me en deed een poging om mezelf te bevrijden uit de woeste lakens — die verspreid over het bed lagen alsof er zojuist een verstikkende worsteling had plaats gevonden. Voorzichtig liet ik me uit het bed glijden en haalde opnieuw een hand door mijn haren heen terwijl ik op trillende benen een weg naar het raam maakte.
Zachtjes opende ik deze en snoof de koele ochtendlucht in alle stilte op zodra het mogelijk werd terwijl mijn ogen zich sluiten alvorens ik mijn lichaam en geest zelf tot een kalmte poogde te manen. De laatste beelden dreven traag van mijn netvlies af,waarbij ik ze zorgvuldig uit elk hoekje van mijn gedachten bande door geleidelijk aan deze te verzetten naar geheel iets anders.

[ bericht aangepast op 22 jan 2017 - 17:01 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

11 okt 2016 - 16:31 Syaoran is online

Syaoran 12983

——————————————————————————

——————————————————————————

Kesari Zahira Aitkin

”I can’t drown my demons,
they know how to swim.”

• Twenty-three • Room No.24 • Leave me alone • Outfit •

In een zachte regen daalde de druppels waters uit de kop van de douche gestaag neer op mijn naakte huid. Mijn donkere poelen staarde naar een onzichtbaar puntje in de verte, aan de andere kant van de ruimte, en leken haast glazig voor zich uit te blikken. Mijn hoofd was leeg, voor even. Ik had er bijna een vaste gewoonte van gemaakt om in alle vroegte te gaan douchen, vooral op de enige vrije dag in de week die we allemaal leken te delen, maar nu nam ik er meer tijd voor dan wellicht de bedoeling was geweest. Gaandeweg was ik in het midden van de straal op de grond gaan zitten, met mijn knieën opgetrokken en mijn armen er omheen geslagen terwijl ik me bedenkelijk was gaan richten op dat ene puntje in de verte. Inmiddels wist ik het verschil tussen het warme of koude water geeneens meer op te merken, waardoor dit dan ook niet de reden was waarom ik mezelf na een reeks lange minuten terug overeind duwde om rechtop te gaan staan.
Zwijgzaam draaide ik de kraan uit en voelde toen pas hoe de koude lucht om mijn naakte lichaam heen sloeg en een spoor aan kippenvel achterliet, van top tot teen. Ik huiverde zacht en klemde mijn kaken opeen om het klapperen op voorhand al tegen te gaan. Ergens plukte ik de badjas van een rand af, die ik had meegenomen zodra ik mijn bed uit gekropen was, en sloeg deze om mijn afgekoelde lijf heen terwijl ik de grote douche in alle stilte verliet.
Het was stil in het Hotel, nog geen zuchtje weerklonk of enkele tekenen van een eerste leven. Het Hotel sliep, voor zolang het nog duurde tenminste. In plaats van terug naar mijn slaapkamer te lopen verliet ik de zolder via de enige trap die er was. Onderweg bond ik mijn badjas nog een keer stevig vast en negeerde het feit dat ik een spoor aan natte voeten achterliet doordat ik niet volledig was afgedroogd; geef het vijf minuten en je zag er vast niks meer van. Bij het naderen van de jongensafdeling namen de eerste emoties plaats op mijn gezicht; aarzeling. Vertwijfeld stapte ik de laatste trede af, mijn maag rommelde zachtjes maar ik wist dat ik nu nog geen hap door mijn keel zou krijgen. Het was te vroeg. Een nieuwe huivering trok door mijn lichaam heen, waarop ik de kraag van mijn badjas met één hand iets dichter trok.
Doordat het zo stil leek op de gang was het plotselinge open en dichtgaan van een van de slaapkamerdeuren hetgeen wat me deed schrikken. Met een geschrokken uitdrukking draaide ik me half om, om haast oog in oog te komen staan met Beau. Vage herinneringen aan afgelopen nacht trokken door mijn hoofd heen, waardoor ik een enkele pas achteruit zetten — klaar om dat te doen wat ik altijd deed als ik hem zag; ontwijken. Echter besefte ik te vroeg dat dát niet de enige reden was. Resoluut probeerde ik mezelf af te sluiten van elke vage herinnering die door me heen leek te trekken. Lichtelijk afwezig gleden mijn poelen daarom dan ook over zijn gezicht heen en haakte zich kort in de zijne vast voor ik ze weer afsloeg.
”Keuken,” bracht ik schor doch vlak uit, waarna ik mijn keel een keer schraapte. “Ik was op weg naar de keuken.”

[ bericht aangepast op 22 jan 2017 - 17:05 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

12 okt 2016 - 15:28 Tad is offline

Tad 3475

Talitha H A Y E S
ROOM NO. 23 _ ANXIOUS _ DANI _ OUTFIT

Zes dagen.
Morgen zouden het er zeven zijn. Een week. Van tevoren had ik met mezelf afgesproken dat dat de dag zou zijn waarop mijn alarmbellen moesten gaan rinkelen, maar ik wist dat deze in werkelijkheid allang code rood hadden afgegeven. En code rood was iets wat ik in al geen jaren meer had ervaren, of ooit nog had willen ervaren.
Dani, Beau en Kit waren de drie namen die vannacht, vergezeld met het gewoel en gejammer van Dani, door mijn hoofd hadden gemaald. Het liefst zou ik mijn probleem met deze eerste delen en ik vermoedde dat dit dan ook zou gebeuren als de tijd daar rijp voor was. Maar ik wist dat ik niets anders dan mentale support zou kunnen ontvangen en om eerlijk te zijn was ik liever degene die haar mentale support gaf. Ik weigerde de zwakke, instabiele factor te zijn in deze vriendschap. Daarnaast had ik nu ook daadwerkelijk iemand nodig die de buitenwereld in zou kunnen om dit op te lossen.
Dan bleven Beau en Kit, jammerlijk, over. Beau, wiens reactie ik bij het vorige incident ver, ver weggestopt had. Verdrongen misschien zelfs, zelfs al leek het zich nu stukje bij beetje weer een weg naar binnen te vechten. Of Kit, de enige andere die ik in vertrouwen durfde te nemen – en waarschijnlijk tevens de enige die niet zo laf zou zijn om het meteen door te spelen aan Beau. Maar wist ik dan daadwerkelijk hoe Kittiecat zou reageren?
Ik krabbelde wat overeind om te voorkomen dat ik in mijn wanhoop zou verdrinken nog voordat het circus begonnen was en richtte mijn ogen op Dani, die inmiddels de lange nacht een einde had toegedicht. Een gouden kans om een poging te ondernemen om mijn eigen gepeins te verdringen.
"Weet je wat ze hier echt eens uit zouden moeten vinden?" verbrak ik de stilte zonder de moeite te doen om mijn favoriete brunette van een goedemorgen te voorzien. Alsof we niet allebei wisten dat dit alles behalve een 'goede' morgen was. Die trivialiteiten konden me op dit moment echt gestolen worden. Altijd, overigens, want het gepraat over koetjes en kalfjes was niets anders dan voor de inhoudloze wichten die niets beters konden verzinnen en het mocht duidelijk zijn dat wij met nadruk niet bij dat grut hoorden.
Daarnaast wist ik dat ik noch Dani, noch mezelf blij zou maken als ik over haar nacht begon. Dat soort dingen waren er niet voor om op een zondagmorgen te bespreken, zo leken we tot de stilzwijgende overeenstemming te zijn gekomen. Misschien was het ook wel om die reden dat ik het al zo lang met de brunette uithield. Geen gezeik. We wisten feilloos wat we aan elkaar hadden en wanneer en dat had me ervan weerhouden om mezelf uit het raam te werpen. Oké, misschien dat niet per se, maar het had me er wel degelijk van weerhouden om mijn kamergenote niet uit het raam te werpen. Ze mocht me dankbaar zijn.
"Ontbijtservice," besloot ik mijn eigen vraag te beantwoorden. Raadspelletjes waren al evenmin geschikt voor een vroege zondagochtend. "Ik denk echt dat ik mezelf nog wat aandoe als ik nog één keer moet ontbijten met wichten die als ze vanaf hun ego naar hun IQ zouden springen, morsdood zouden zijn. Al jubel ik echt toe dat ze dat een keer uitproberen," verzuchtte ik.
Dat was dan ook zeker een positief punt dat pleitte voor een ontbijtservice. Het tweede positieve punt was dat ik noch Beau, noch Kit zou hoeven zien zodat ik niet onnodig herinnerd zou worden aan de situatie waar ik op dit moment in verkeerde. Zes dagen. Nog één dag en mijn imaginaire deadline zou verstrijken. Nog één dag en ik zou iemand moeten inlichten om dit probleem te tackelen.
Ik werd spontaan misselijk.

She's imperfect but she tries

13 okt 2016 - 14:08 Frisk is offline

Frisk 8318

Beau Rivera
24 jaar | Black tanktop & boxer (pajama) | Room 15, hallway | Serieus & bezorgd | Talking to Kesari

I don't need your approval, darling. That's for ~~insecure~~ people.

Ik had haar niet gehoord, waardoor ik prompt de sleutel liet vallen. Ik vloekte nog eens in het Spaans en bukte me om het rotding op te rapen. Het voelde kleverig aan, en door de toestand in kamer 15 probeerde ik er niet al te lang bij stil te staan wat het plakkerige spul zou kunnen zijn.
"Keuken, ik was op weg naar de keuken," zei ze, ook al had ik helemaal niets gevraagd. Automatisch ging mijn wenkbrauw de hoogte in, maar een spottende opmerking bleef uit. Ik was niet in de stemming. Zonder te antwoorden, draaide ik me nog eens naar de deur, en weer naar Kesari. Ik had het haar moeten vertellen, maar ze leek niet helemaal op deze wereld te zijn, dus ik liet het maar voor wat het was. Ze zou het toch wel te weten komen.
"Ik ook," zei ik dan toch. Ik stapte op haar af en sloeg automatisch mijn arm over haar smalle schouders heen. "Maar eerst moet ik deze nog even bij mij droppen." Ik schudde eens met Masons sleutel, waarna ik haar meenam naar de trap. Het was stil, zo verschrikkelijk stil. Je zou haast denken dat er iemand dood was. Ik grimaste om mijn eigen slechte mop en zuchtte vervolgens.
"Zo vroeg op?" vroeg ik om iets te zeggen. Zondag was niet mijn favoriete dag van de week.

[ bericht aangepast op 13 okt 2016 - 14:09 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

14 okt 2016 - 14:20 Syaoran is online

Syaoran 12983

——————————————————————————

——————————————————————————

Dani Reina Verdad

”I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me.”

• Twenty-five • Room No.23 • ~~Hush,~~ littlemonsters. • Outfit •

“Weet je wat ze hier echt eens uit zouden moeten vinden?”
Talitha’s stem doorbrak de stilte die er in de slaapkamer leek te heersen. Mijn poelen, in eerste instantie glazig naar buiten gericht terwijl ik mezelf leek te verdrinken in mijn gedachten alvorens de roodharige schone me eruit wist te trekken, lieten de buiten omgeving voor wat het was en gleden subtiel naar haar toe. Ik hoefde haar geen antwoord op haar zelf gestelde vraag te geven, wetende dat ze me deze vanzelf ging geven zonder dat ik daarvoor ook maar één kik hoefde te geven. Het was haast tot bijzonder te bestempelen hoe gemakkelijk we elkaar leken aan te voelen — naadloos op elkaar aangesloten door de jaren heen — waarbij we zorgvuldig wisten wat we exact aan elkaar hadden. Het was een zeldzaam gegeven hier in huis en een die ik koesterde tot in het diepste van mijn wezen. Niemand tipte perfect aan mijn lieftallige kamergenote en ze was dan ook de enige waar ik ongestraft veel van pikte; evenals dat andersom haast net zo gold .
”Ontbijtservice,” vervolgde Talitha, waarbij ze me zoals gewoonlijk niet teleurstelde in het geven van haar antwoord en ik dankte haar zwijgend voor de stille onderbreking in mijn donkere gedachten. Een van mijn wenkbrauwen trok zich vervolgens goedkeurend op. "Ik denk echt dat ik mezelf nog wat aandoe als ik nog één keer moet ontbijten met wichten die als ze vanaf hun ego naar hun IQ zouden springen, morsdood zouden zijn. Al jubel ik echt toe dat ze dat een keer uitproberen.”
Een zachte, instemmende hum verliet mijn lippen terwijl ik het raam besloot te sluiten en het te verlaten voor wat het was; een uitzicht op een waardeloze toekomst daar deze zich voor mij altijd binnen deze muren zou bevinden. Niet dat ik daar inmiddels niet aan gewend was geraakt. “Ik jubel met je mee,” bracht ik uit en woelde lichtjes een keer met mijn vingers door mijn haren heen. “Maar we kunnen natuurlijk ook altijd een van hen bestempelen tot onze persoonlijke slaaf en ze op een tactische manier dwingen ons te voorzien van een ontbijtservice,” vervolgde ik, waarbij ik mijn schouders nonchalant een keer schokschouderde en me met een plof op de rand van mijn bed liet zakken — het oorlogsveld van mijn roerige nacht. Zodra het idee zorgvuldig door mijn hoofd heen gleed grimaste de uitdrukking op mijn gezicht echter al snel.
“Al betwijfel ik of dát een geslaagd plan gaat worden, de meeste weten niet eens hoe een mes en vork werkt,” mompelde ik en haalde afkeurend mijn neus op. Voor heel even stemde ik mezelf toe te treuren om de toegevoegde waarde van sommige grieten hier in het Hotel, tenslotte waren er niet veel die daaraan deelnamen en dat was bijna een jammerlijk gegeven.

——————————————————————————

——————————————————————————

Kesari Zahira Aitkin

”I can’t drown my demons,
they know how to swim.”

• Twenty-three • with Beau • Leave me alone • Outfit •

”Ik ook,” was Beau zijn korte reactie, waarna hij op me afliep en zijn arm over mijn schouder heen legde. Veel kans was er niet voor me om de passen achteruit te zetten die hij naar me toe had gezet, het was daarom dan ook dat ik er de moeite niet eens voor nam afgezien van het feit dat ik het liefste mijn afstand van Beau wilde bewaren. Ik werd te week in zijn aanwezigheid en hoewel ik me had voorgenomen er zo min mogelijk op te letten, was dat een complete mislukking op voorhand; zelfs in de situatie waarin ik me nu leek te bevinden. Ik wilde op zijn minst een poging doen om tegen te stribbelen, of zijn arm weg duwen om het contact maar te verminderen - helaas dacht een deel van mijn geest daar anders over, zij hunkerde er nog altijd naar en won negen van de tien keer de inwendige strijd. Het enige wat mijn vingers uiteindelijk dan ook deden was de kraag van mijn badjas nog iets steviger dicht houden terwijl ik mijn andere hand diep in een van de zakken stak.
“Maar eerst moet ik deze nog even bij mij droppen.” Mijn poelen keken kort naar zijn hand waarin hij een sleutel schuddend ophield. Geen preek, of een spottende opmerking over wat dan ook? Hij stelde me bijna teleur. Ik had er op z'n minst één verwacht en mezelf er al deels schrap voor durven te zetten, al vermoedde ik of deze zijn doel op dit moment ging raken. Ik had al genoeg woorden en opmerkingen te verduren gehad de afgelopen vierentwintig uur dat de aankomende als lucht langs me af zouden glijden. Voor welgeteld twee tellen droop vervolgens de vraag naar voren waarvan de sleutel was. Vluchtig blikte ik half over mijn schouder heen terwijl Beau me mee naar de trap nam en beet bedenkelijk op mijn onderlip, waarbij een zwakke frons zich tussen mijn wenkbrauwen nestelde.
“Zo vroeg op?” vroeg Beau, mijn zwijgende gedachten doorbrekend waardoor ik terug naar voren keek. “Ik kon niet meer slapen,” reageerde ik en liet mijn tanden opnieuw in mijn onderlip zinken. Onrust was een groot deel van mijn nacht geweest en ditmaal bleek de slaapkamer die ik deelde ook nog eens leeg te zijn, wat het op de een of andere manier een nog donkerder gevoel leek te geven. Dat ik om zes uur in de ochtend mijn pogingen tot slapen had opgegeven was ergens niet zo heel gek. Ik kreeg de kriebels maar niet van mijn lichaam afgeslagen, wat me uiteindelijk had doen besluiten om enkele uren later onder de douche te kruipen.
”Maar jij bent er anders ook behoorlijk vroeg bij,” bracht ik vervolgens uit. Met een schuine blik staarde ik een tikkeltje schuins naar de jongeman op en tilde mijn wenkbrauw in de vorm van een stille vraag naar hem op. Wat deed hij al zo vroeg op?

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

16 okt 2016 - 0:04 reguluswife is offline

reguluswife 37248

N o r a h A r o h a W a l k e r

IN BED WITH KIT || WANTS TO SLEEP LONGER

Norah begon langzaam wakker te worden van zacht gekriebel op haar buik. Protesterend bewoog ze heen en weer. Ze was nog lang niet klaar om wakker te worden. Loom probeerde ze de oorzaak van het gekriebel te vinden, en vond een grote hand. 'Niet doen,' brabbelde ze, nog half in slaap terwijl ze de hand weg duwde. Het had niet veel zin. De hand bleef door kriebelen. Een protesterende kreun kwam over haar lippen en uiteindelijk draaide ze zich om. Met tegenzin opende ze haar bruine kijkers en keek ze Kit aan. 'Het is veel te vroeg, stupide,' bromde ze, ook al had ze geen idee hoe laat het was. Elk tijdstip op de enige dag dat ze uit kon slapen, was eigenlijk te vroeg. Een zachte gaap ontsnapte haar, terwijl ze haar ogen weer sloot en haar hoofd tegen zijn borstkas nestelde. 'Zeg me niet dat het al middag is.' Haar been krulde om de zijne heen. Ze haatte zichzelf er voor dat het nog steeds zo prettig voelde, na wat hij gedaan had. Al de leugens. Maar, op een zekere manier had ze het wel echt nodig.
Voor enkele minuten was ze weer in slaap gevallen, alleen uiteindelijk werd ze weer wakker en opende ze, nog steeds slaperig, haar ogen weer, die ze op Kit's gezicht richtte. Veel kon ze zichzelf eigenlijk niet kwalijk nemen, dat ze op dat gezicht gevallen was, want het viel niet te ontkennen dat hij ontzettend knap was.

Only a fool mistakes kindness for weakness,
There is the heart of a lion within the spirit of a lamb.
Grace is selfless strenghty

To the stars who listen — and the dreams that are answered

17 okt 2016 - 20:40 Shireen is offline

Shireen 2021

CHRISTOPHER 'KIT' HARVEY ELLIS JONES

Room No13 ~ Snoozing with Norah ~ Sleepy & Satisfied ~ Outfit

"Never put your bets on a devil like me."

'Niet doen,' mompelde ze nog half in slaap. Een kleine, vermoeide grinnik rolde over mijn lippen terwijl ze mijn hand probeerde weg te duwen, want daar ging ik natuurlijk niet in mee. Uit protest draaide ze zich om, waardoor mijn hand van haar buik naar haar rug verplaatste. Slaperig keek ze me aan. Ik keek terug, met een onschuldige maar toch ondeugende grijns op mijn gezicht.
'Het is veel te vroeg, stupide.' 'Hey.' Mijn vingers knepen even in haar zij. 'Wie denk je dat je bent om mij zo te noemen?' Erg serieus kon ik niet blijven, gezien ze haar gezicht tegen mijn borst nestelde en mijn grijns daardoor in een tevreden glimlach veranderde. Even sloot ik mijn ogen weer, maar toen ze opnieuw iets te zeggen had, gingen ze gelijk weer open.
'Zeg me niet dat het al middag is.' 'Pfff.' bracht ik gelijk uit.
'Het is negen uur.' Voor even was ik stil, terwijl ik bescheiden gaapte. 'Maar dat betekent desalniettemin dat het tijd is om op te staan, Norah.' Ik verschoof mezelf wat verder richting het voeteneind, zodat haar gezicht niet meer op hoogte van mijn borst maar op hoogte van het mijne lag.
'En als je me weet te overtuigen neem ik je misschien wel ergens mee naartoe. Hmm? Sportschool? Park? Café? Restaurant...'
Ik wachtte haar antwoord niet af, na een kus van haar lippen te hebben gestolen drukte ik mezelf overeind, en liep ik mijn badkamer in. Terwijl ik alles dat Dani gisteravond uit laatjes had getrokken er weer terug in pleurde, trapte ik mijn shorts uit, waarna ik een zeer korte douche nam. Slechts op me op te frissen.
Daarna liep ik weer terug de kamer in, viste ik schoon ondergoed, blue jeans en een trui uit mijn kleding kast, en kleedde ik mezelf weer aan. Zondag, casual dag.
'Doe er vooral niet te lang over.' zei ik nog tegen Norah, waarna ik de kamer uit ging en richting de woonkamer liep. Uit de keuken griste ik nog snel een appel, en een cereal bowl, waarna ik met mijn kleine ontbijt bij de salontafel ging zitten. Echter naar rechts kijkende zag ik Beau en Kesari bovenaan de trap staan. Zij waren wel erg stil geweest.
'Ook goede morgen.'

how dare you speak of grace

24 okt 2016 - 22:33 Frisk is offline

Frisk 8318

Beau Rivera
24 jaar | Black tanktop & boxer (pyjama) | Kitchen | Angry, but with a happiness mask | Kit & Kesari

I don't need your approval, darling. That's for ~~insecure~~ people.

Waar Talitha altijd om hem heen kronkelde, leek Kesari altijd meer onaangedaan wanneer hij haar vast had. Leek was hier het sleutelwoord, want Beau had een getraind oog en kon meteen zien welk effect hij echt op haar had. Toch kreeg hij zelden veel respons van haar, toch niet als hij geen echte moeite deed. Soms waardeerde hij het wel, maar andere keren irriteerde het hem enkel. Nu kon het hem niet veel schelen.
"Ik kon niet slapen," antwoordde ze zachtjes. Hij kon zich voorstellen waarom. Ze leek nerveus, maar dat was ze meestal in zijn bijzijn. ”Maar jij bent er anders ook behoorlijk vroeg bij,” kaatste ze de vraag terug. Beau fronste.
"Ik ben nog geen negen uur wakker na een crash van twee dagen," antwoordde hij. Had ze echt niet gemerkt dat hij zo lang weg was? Wat was er gebeurd in die twee dagen dat hij niet op haar kon letten? Het was iets waar hij zich anders nooit zorgen om maakte, maar wat hij uit haar onsamenhangende woorden van de vorige nacht kon opvatten, stak hem meer dan hij wilde toegeven. Niemand zat aan wat van hem was, en al helemaal niet zo. Beau kon niet eens meer kwaad zijn, want veel meer kon hij Mason niet meer aandoen.
"Wat dacht je anders dat ik aan het doen was?" Zijn boze gedachten klonken door in zijn stem en hij had onbewust zijn greep om haar schouders verstevigd. Nochtans was hij niet kwaad op haar, of toch niet veel. Al vroeg hij zich af waarom ze in godsnaam gewoon niet veel eerder naar hem was gekomen.
"Ook goede morgen,' groette Kit hen vanuit de keuken. Beau schrok op en staarde naar de jongeman. In zijn huidige stemming had hij hem liefst willen negeren en gewoon de sleutel willen wegbrengen, maar dat was niet zijn gewoonte. Als hij zo zou blijven voortdoen, wist het hele hotel al van Mason voor de middag was aangebroken. Beau grijnsde en trok Kesari mee de trap af. De sleutel liet hij snel in de zak van haar badjas glijden.
"Kit, my man, heb ik je niet al enkele keren uitgelegd dat een morgen alleen goed is wanneer ik in bed lig?" grinnikte hij.

Mijn brein breint zoals het breint.

25 okt 2016 - 13:42 Syaoran is online

Syaoran 12983

——————————————————————————

——————————————————————————

Kesari Zahira Aitkin

”I can’t drown my demons,
they know how to swim.”

• Twenty-three • with Beau • Leave me alone • Outfit •

”Ik ben nog geen negen uur wakker na een crash van twee dagen,” was het strakke antwoord wat ik van Beau kreeg alvorens hij een frons tussen zijn wenkbrauwen plaatsten, waarbij zijn woorden haast vervuld leken met ongeloof alsof hij niet geheel kon begrijpen dat ik hier niet van op de hoogte was. Helaas voor hem, of misschien zelfs ook voor mezelf, was ik dat inderdaad niet. Andere zogenoemde prioriteiten hadden me de afgelopen dagen bezig gehouden; teveel naar mijn zin daar ik absoluut geen enkele controle leek te hebben en er tegenin gaan volkomen nutteloos was gebleken. Waar was ik het kwijt geraakt?
”Wat dacht je anders dat ik aan het doen was?”
Boze tonen dreven tussen zijn woorden door en ik merkte zijn gepikeerde toestand eveneens meer op door de sterkere grip die zijn arm rondom mijn schouder drukte. Mijn wenkbrauwen schoten de lucht in, geërgerd en met een sarcastische uitdrukking in de diepte van mijn poelen. Wat viel er anders te denken aan wat hij normaliter deed; zich bezig houden met die rode Duivelin van hem. Mocht hij zich ooit afvragen wat de redenen waren geweest waarom ik hem niet eerder opgezocht had dan laat dit er een van zijn. Een stroom aan galspuwende woorden dreven naar het puntje van mijn tong, klaar om de man langs me te voorzien van een reeks aan verwijtende woorden. Nogmaals wenste ik uit de grond van mijn hart dat ik een hekel aan hem kon krijgen, maar wat Beau ook zou doen; wat hij me ook maar flikte, mijn hart lag geblakerd in zijn handen en hij kon er precies dat mee doen wat hij maar wilde. Ik wilde me loswoelen uit zijn arm zodat de brandende woorden recht in zijn gezicht gesmeten konden worden, ware het niet dat mijn innerlijke zelf zich op dit moment op geen andere plek veiliger voelde dan waar ik nu was, en Kit’s stem me lieten schrikken.
”Ook goedemorgen.”
Kalmpjes doorbrak Kit elke verwensing die ik had willen maken en terwijl mijn hart extra slagen bonsde vanwege de sprong die ze geschrokken gemaakt had, liet Beau de sleutel ongezien in de zak van mijn badjas glijden waarna hij me met zich mee trok. Ik fronste. “Kit, my man, heb ik je niet al enkele keren uitgelegd dat een morgen alleen goed is wanneer ik in bed lig?” grinnikte Beau. “En dan het liefste natuurlijk in het gezelschap van vrouwelijk schoon, met name een favoriet in het bijzonder, nietwaar?” rolde er zonder enige waarschuwing vooraf over mijn lippen heen, zonder enige rekening te houden met de verzuurde intonatie die ik in mijn woorden legde. Het was niet jaloers bedoeld daar ik niet het type was die dit gauw voor zich liet spreken, maar mijn boze energie had besloten dat dát het eerste was wat eruit moest voor ik enige verwijten durfde te maken dat Beau er niet was toen ik hem nodig had. Een oneerlijk gegeven in deze machteloze situatie gezien mijn schuld hierin het allergrootste was. Een lieflijke glimlach krulde zich rondom mijn mondhoeken terwijl ik mijn poelen op Kit richten alvorens ik opzij naar Beau keek. Mijn kijkers miste echter hun bijbehorende uitdrukking daar deze een geïrriteerd randje leken te hebben.
“Zoals de afgelopen twee dagen, bijvoorbeeld.” Na deze woorden besloot ik dat ik — tegen mijn eigen wil in — genoeg had van de arm die Beau over mijn schouder heen had gelegd, waarop ik hem dan ook tactvol van me af trachtte te schudden zodat ik naar het aanrecht kon vluchten.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

25 okt 2016 - 17:28 reguluswife is offline

reguluswife 37248

N o r a h A r o h a W a l k e r

IN KITCHEN WITH KIT, BEAU AND KESARI || WANTS TO SLEEP LONGER

'Pfff. Het is negen uur, maar dat betekent desalniettemin dat het tijd is om op te staan, Norah.' Negen uur was alsnog te vroeg, volgens haar. Als je keek hoe laat ze gingen slapen. En dat noemen ze dan uitslapen, pff. 'En als je me weet te overtuigen neem ik je misschien wel ergens mee naartoe. Hmm? Sportschool? Park? Café? Restaurant...' Na deze woorden drukte hij een kus over haar lippen, waarna hij het bed uit verdween in de badkamer in ging. In plaats van ook het bed uit te gaan, keerde Norah nog een keertje om in het bed. Voor heel even was ze weer in slaap gevallen, maar werd opnieuw wakker toen Kit klaar was met douchen. 'Doe er vooral niet te lang over.'
'Ja, ja,' murmelde ze. Ze ging er toen gelijk maar uit, voordat haar ogen weer dicht vielen. De keuze om in Kit's badkamer te douchen was niet erg moeilijk, gezien die veel prettig was dan de gemeenschappelijke douches bij de meiden. In tegenstelling tot hem douchte ze wat langer, nog even genietend van haar rust. Ze had geen zin om naar haar eigen kamer te lopen voor kleding, dus pakte ze simpelweg een witte blouse van Kit uit de kast en fabriceerde daar een jurkje van. Gemakkelijke schoenen zal ze later wel halen, dus liep ze op blote voeten naar de keuken, waar de sfeer wat gespannen leek te zijn.
'Goedemorgen,' mompelde ze. Eigenlijk wilde ze een omelet maken, maar ze kende haar eigen kookkunsten, of eigenlijk gebrek daar aan, en dat in combinatie met een witte blouse, die niet eens van haar zelf was, was niet een erg goed idee. Dus in plaats daarvan nam ze maar genoegen met een boterham met nutella.
'Duuuus,' begon Norah langzaam, terwijl ze haar donkere kijkers op Kit richtte. 'Hoe zou ik je over kunnen halen om ergens heen te gaan?'

Only a fool mistakes kindness for weakness,
There is the heart of a lion within the spirit of a lamb.
Grace is selfless strenghty

To the stars who listen — and the dreams that are answered

31 okt 2016 - 21:12 Shireen is offline

Shireen 2021

CHRISTOPHER 'KIT' HARVEY ELLIS JONES

In the kitchen ~ Having breakfast ~ Refreshed & Satisfied ~ Outfit

"Never put your bets on a devil like me."

'Kit, my man, heb ik je niet al enkele keren uitgelegd dat een morgen alleen goed is wanneer ik in bed lig?' wist Beau met een grijns over zijn lippen te brengen. Voor even wilde ik ongegeneerd weer beginnen over de afgelopen twee dagen, dat ik hij me dat inderdaad had uitgelegd door simpelweg niet zijn bed uit te komen, maar die woorden wist ik net op tijd in te slikken. Beau was slim genoeg om mij als reactie te confronteren met het feit dat ik gisteravond (slechts voor hooguit een halfuur, overigens) afwezig was geweest. Hetzelfde gold voor Dani...
'Vele malen.' Het kwam er alsnog ongemakkelijk uit.
'En dan het liefste natuurlijk in het gezelschap van vrouwelijk schoon, met name een favoriet in het bijzonder, nietwaar?' Ik was even verontwaardigd door de toon waarop Kesari sprak, maar had niet veel tijd om erop te reageren. Ik wist dan ook niet geheel zeker wat ik ervan moest vinden, maar besloot uiteindelijk dat het mijn zaak niet was.
'Zoals de afgelopen twee dagen, bijvoorbeeld.' Met een klein grijns die ongemerkt op mijn lippen verscheen bedankte ik Kesari alsnog voor het benoemen van dit voorval, en er even de nadruk op te leggen, zonder dat ik dit zelf hoefde te doen.
Al snel kwam Norah ook de keuken binnen, maar het duurde in mijn opzicht veel te lang tot ik mijn eigen overhemd op haar herkende. Hoe ze het had gedaan zou magie voor mij zijn, maar ik kon niet ontkennen dat ze het goed had gedaan.
'Ga je dat ook weer strijken?' vroeg ik, ook al was het duidelijk dat ik niet geheel serieus was. Een beetje misschien. Kreukels in overhemden waren niet geliefd in mijn optiek. Na een boterham met Nutella te hebben gesmeerd, besloot Norah dan ook het woord te nemen.
'Duuuus...' Ik ving haar blik direct op. 'Hoe zou ik je over kunnen halen om ergens heen te gaan?' Een onmiddellijke, brede grijns verscheen op mijn gezicht.
'Verras me vooral. Misschien kunnen we nog meer mensen meenemen, tenzij je bezwaar hebt. Kesari?' Ik richtte me tot haar, met de vraag of ze ook de behoefte had om iets te doen. Ik had echter niet geheel het geduld om op haar antwoord te wachten.
'Heeft iemand Dani al gezien?' vroeg ik in het algemeen.

[ bericht aangepast op 31 okt 2016 - 21:12 ]

how dare you speak of grace

9 nov 2016 - 20:33 Frisk is offline

Frisk 8318

Beau Rivera
24 jaar | Black tanktop & boxer (pajama) | Kitchen | Flustered & Annoyed | Talking to Kesari, Kit & Norah

I don't need your approval, darling. That's for ~~insecure~~ people.

“En dan het liefste natuurlijk in het gezelschap van vrouwelijk schoon, met name een favoriet in het bijzonder, nietwaar?” Beau had geen idee waar dat vandaan kwam. Hij had helemaal geen favoriet, hij nam gewoon wat er in zijn schoot viel. Het was niet zijn schuld dat Talitha - want het was niet moeilijk te raden over wie ze het had - tenminste wist wat ze wilde. Het was niet zijn schuld dat Kesari jaloers was. Het was ironisch hoeveel hij van haar wist en haar wist te bespelen, en haar toch zo weinig begreep. Beau had niet door dat Kit op zijn - ietwat retorische - vraag had geantwoord.
"Zoals de afgelopen twee dagen, bijvoorbeeld." Ze maakte zich los van hem en was al bij het aanrecht voor hij kon reageren. Beaus verbazing veranderde in irritatie en hij voelde hoe hij zich langzaam boos begon te maken. Niet omdat iedereen zijn verdwijning zo nodig moest bekritiseren, hoewel dat vast wel meespeelde, maar ook omdat Kesari niet nu met die bullshit moest aankomen. Ze zou zich eerder met andere dingen bemoeien dan met zijn bezigheden. Hij had zelf trouwens ook wel wat te overdenken.
Plots kwam Norah ertussen en leek het of ze alle drie Beaus aanwezigheid compleet negeerden. Nu begon zijn irritatie pas echt in woede om te slaan, maar hij hield zich nog in. Hij wachtte totdat de drie praktisch een picknick hadden gepland en zakte neer op een stoel. Zijn armen waren losjes over de leuning gedrapeerd, alsof hij zichzelf probeerde te overtuigen dat hij de kalmte zelf was.
"Je overschat mijn uithouding," antwoordde hij droog op Kesari, al was het gesprek helemaal de andere kant op gegaan. "Ik was aan het slapen. Goed, jullie waren aan het werk, bravo," Het sarcasme droop van zijn woorden. "Dus heb ik deze nacht wat van mijn schuld ingelost door de financiën en deals, en al die andere shit waar jij je mooie hoofdje niet over hoeft te breken, in orde te brengen." Hij keek Kesari recht aan, maar het was niet alleen voor haar oren bedoeld. Oké, hij zou gewoon moeten werken als de andere in het huis, maar hij had niet gelogen toen hij zei dat hij het ging inhalen. Tenslotte had hij niet veel anders te doen in de vroege uurtjes.
Beau stond weer recht en stapte op Kesari af. Zijn gezicht stond koud en zijn bewegingen waren snel, maar strak. Hij kwam veel te dicht bij om enkel de sleutel uit de zak van haar badjas te halen, maar het was haar schuld in de eerste plaats dat die daar zat. Wat Mason haar ook had aangedaan, Beau was niet van plan om enkel het lieve vriendje/psycholoog te spelen zonder verdere gevolgen. Ze had rommel gemaakt en ze zou het opruimen ook. Hoe moest hij wel nog bedenken.
"Oh, en Kit, voor je weg gaat zou ik nog eens bij Mason langsgaan." Hij dropte de sleutel op tafel, vlak voor de man in kwestie. "En ik wil er meteen bij zeggen dat het deze keer niet mijn fout was." Beau vermeed het nu om naar Kesari te kijken, hij wilde die confrontatie liever zelf aangaan. Ze was nog steeds zijn meisje en de anderen moesten met hun poten van haar af blijven, hoe irritant ze ook kon zijn soms - of toch in zijn ogen.
Zonder verder nog iets te zeggen, ging hij naar de keuken, op zoek om iets klaar te maken dat daarbij geen ontplofbaar keukengerei nodig had.

[Lol, ik merk nu pas dat ik een post in een totaal ander perspectief heb geschreven, whut]

[ bericht aangepast op 9 nov 2016 - 20:33 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

18 nov 2016 - 14:16 Syaoran is online

Syaoran 12983

——————————————————————————

——————————————————————————

Kesari Zahira Aitkin

”I can’t drown my demons,
they know how to swim.”

• Twenty-three • with Beau • Leave me alone • Outfit •

Wanneer Norah de keuken in verschijnt voorkomt de jonge brunette voor even dat ik voorzien ga worden van — vermoedelijk — een gepaste reactie. Mijn woorden jegens Beau gingen me vast niet zomaar voorbij en ik dankte de jonge vrouw in ieder geval voor de korte onderbreking. Subtiel gleden mijn poelen een keer over haar heen en hoewel haar zelfgemaakte jurk het enigszins al verraad werd het me al snel duidelijk dat ze vannacht bij Kit had geslapen; haar bed op onze kamer was dan ook onbeslapen geweest en met mijn gespook in de nacht kon ik dat met zekerheid zeggen. Mijn lippen perste zich kort samen, waarna ik voor even hoopte dat de Spaanse brunette een goede nachtrust had gehad voor ook zij dit zou gaan zien mocht ze naar de keuken komen. Dani zelf zou het wellicht niet toegeven, maar dat dit in een verkeerd keelgat kon schieten was één ding zeker; vooral als deze een van haar verwilderde nachten had mogen beleven en ze een slachtoffer nodig had waar ze zich op kon botvieren. Ik had nu al medelijden met Norah mocht dit werkelijk gebeuren. Dani walste over iedereen heen die aan iets zat wat van haar was, of in haar ogen toch, dat had ik namelijk al vaak genoeg mogen ondervinden.
”... Kesari?” Voor een paar tellen knipper ik verward met mijn poelen als Kit zich tot mij gericht blijkt te hebben. Het was ergens mijn geluk dat ik vaag al iets had opgevangen over wat ze wilde gaan doen, waardoor ik hem zijn aanbod tactvol kon afwijzen. Op dit moment had niet de behoefte ergens gezellig te gaan zitten doen en mijn hoofd stond er dan ook allesbehalve naar. Het liefste wilde ik me opsluiten op mijn slaapkamer — of waar dan ook — me verbergen in het donkerste hoekje daarvan en proberen de teisterende beelden uit mijn hoofd te bannen in de hoop zo dusdanig gevoelloos te raken dat weinig me nog iets zou doen. Als Kit vervolgens vraagt waar Dani is haal ik alleen mijn schouders een keer op. “Ik gok op haar kamer, daar ze niet bij jou is,” weet ik uit te brengen, nog voor Beau op een stoel neerzakt.
”Je overschat mijn uithouding,” reageert hij dan eindelijk op hetgeen wat ik hem in zijn gezicht gesmeten had. “Ik was aan het slapen. Goed, jullie waren aan het werk, bravo. Dus heb ik deze nacht wat van mijn schuld ingelost door de financiën en deals, en al die andere shit waar jij je mooie hoofdje niet over hoeft te breken, in orde te brengen.”
Een kou overspoelt me en ik voel hoe mijn maag geheel onbewust een subtiele draai lijkt te maken. Heel even sta ik mezelf toe om naar Beau te kijken, maar een verhitte steek weet het puntje van mijn tong niet te raken. Al die andere mooie shit. . Deed hij het expres? Misselijkheid drijft omhoog, waardoor ik me met moeite staande weet te houden als Beau besluit op te staan en in enkele passen voor me komt te staan — heel dichtbij. Zonder iets te vragen glijdt zijn hand in de zak van mijn badjas en sla ik mijn poelen af van de koele blik waarmee hij op me neerkijkt. Ik verdiende die blik, maar ik vond het vreselijk als hij zo naar me keek.
”Oh, en Kit, voor je weg gaat zou ik nog eens bij Mason langsgaan. En ik wil er meteen bij zeggen dat het deze keer niet mijn fout was.”
Beau mocht dan wellicht niet mijn kant op kijken, iets waarvan ik niet goed wist of ik dat nu moest waarderen of niet, maar mijn lichaam verstijfde direct gezien ik wist waar hij op doelde. Daar waar de misselijkheid voor even bevroren had gebleken pulseerde ze nu weer een weg naar boven. Koude, vieze handen leken opnieuw mijn lichaam te raken en de bijbehorende beelden teisterde mijn zwartgeblakerde geest, alsof ze me wilde treiteren met hetgeen wat er gebeurd was. Alsof het gebeuren mijn verdiende loon leek te zijn vanwege hetgeen waarin ik beland was. Mijn lippen perste zich haast als vanzelf samen, waarbij een masker geleidelijk aan op mijn gezicht dreigt te glijden zonder dat ik ook nog maar één woord uitbreng. Beau stortte zich haast onaangedaan op het bereiden van wat het ook was dat hij wilde gaan eten terwijl ik diep van binnen wanhopig een poging doe mezelf vast te grijpen aan het laatste restje zelfbeheersing wat ik nog bezat voordat ik het randje van een inzinking overstap en te pletter op de grond sla.
Het zou me lukken deze vast te houden, in ieder geval zolang mijn plaaggeest niet tevoorschijn zou komen..

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

18 nov 2016 - 21:03 Tad is offline

Tad 3475

Talitha H A Y E S
ROOM NO. 23 _ ANXIOUS _ DANI _ OUTFIT

De misselijkheid had zich in mijn keel genesteld en hoewel ik het gevoel meermaals probeerde weg te slikken, was de brok onmogelijk in beweging te krijgen. Ik draaide mezelf op mijn buik – mijn hoofd rustend op mijn armen – in een poging om de golf uit mijn lichaam te bannen, waarbij ik mijn aandacht probeerde te verzetten naar de woorden van Dani, die zo nu en dan met behoorlijk goede ideeën op de proppen kon komen sinds ze zichzelf in mijn aanwezigheid begaf.
Een schril lachje verliet mijn keel dan ook bij het horen van haar woorden. "True that," mompelde ik. "Maar met een beetje geluk eindigt dat mes in hun eigen zielige huidje en krijgen ze een enkeltje hel. Dan is het als nog eind goed, al goed en dan kunnen wij tenminste in de rust ontbijten die we verdienen."
Met een schuin oog keek ik toe hoe Dani zich op haar eigen bed liet zakken, dat overigens weinig meer weg had van een bed. Soms vroeg ik me wel eens af hoe ik nog op eenzelfde kamer met haar durfde te slapen, aangezien ze niet bepaald een vredige slaapster was, maar dan besefte ik telkens al snel dat het me vrij weinig kon schelen. Niets kon me schelen. Niet nu. Niet op een zondagochtend. Behalve dan, nou ja, mijn eigen hachje.
"Wie wil je voor ons karretje spannen?" humde ik na een stilte, al drukte ik mezelf wel overeind om mijn ochtendjas van de grond te plukken en deze traag aan te trekken. Ik voelde er weinig voor om te wachten, want de misselijkheid was nog altijd zeurend op de achtergrond aanwezig en ik hoopte ergens dat ik dit zou kunnen stillen wanneer ik wat voedsel in mijn lichaam zou schuiven. Uiteraard had ik er een hard hoofd in, want met mijn wiskunde was niets mis en één en één was nog altijd twee – of in dit beroerde geval wellicht drie – maar ik moest iets en ik had honger als een paard. Dus mompelde ik dat ik mezelf wel op zou offeren, waarna ik opsprong om naar de deur te lopen, om me vervolgens juist op dat moment te bedenken.
"Hé Dan?" formuleerde ik na een moment van stilte voorzichtig. Ik liet mijn poelen wat ongedurig op haar rusten, waarbij ik mijn tanden in mijn onderlip drukte in afwachting tot ik haar onverdeelde aandacht zou hebben. Ik hield de deur op een kleine kier, de knop ervan nerveus tussen mijn vingers geklemd. Nerveus, ha, hoe maakte ik dat mezelf zelfs nog maar wijs. Nog even en ik ging nog op de dartelende hertjes hier lijken, dat eerder op aangeschoten wild leek. Even opende ik mijn mond, klaar om de last die als een rots op mijn hart drukte over mijn open gebeten lippen te laten rollen. In plaats daarvan toverde ik na enkele seconden echter een eigenzinnig lachje op mijn gezicht, al blonk er een vervaarlijke waarschuwing in mijn ogen toen ik de volgende woorden over mijn lippen liet glijden:
"Beau of Kittiecat, wie zou je kiezen?"

She's imperfect but she tries

18 jan 2017 - 19:59 JamesPotter is offline

JamesPotter 14103

>Topic op verzoek gesloten

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Index RPG Actieve Topics Zoek