[RPG - 250] Hotel Aphrodite (16+) [Speeltopic] - Speeltopics

3 aug 2016 - 18:03 Frisk is offline

Frisk 8318

HOTEL APHRODITE
Rollentopic, Praattopic Uno, Duo

I ~~LOVE~~ YOU.

Ooit kocht een hoogstaande "zakenman", César Blasios Rivera, een niet al te groot, maar luxueus ingericht hotel, ergens in de neonverlichte buurten van Los Angeles. Jaren later is het één van dé toplocaties voor mannen -en vrouwen - om zich te goed te doen aan drank, drugs en vrouwen. Alle klasses weten er zich te vinden, of je nu op zoek bent naar een plek om te dansen en een onvergetelijke nacht te beleven, of van plan bent om een nachtje door te brengen in één van de luxueuze kamers, dit is dé plek.
Helaas heerst er niet enkel plezier en genot in het hotel. De meisjes die er verblijven en zich beschikbaar maken, kennen niets anders meer dan dit leven. Allemaal zijn ze er ooit met heel hun hart ingeluisd, om vervolgens enkel nog als slaaf te dienen en geen kat die het doorheeft, daar zorgt Rivera wel voor. De strikte regels en onverwachte uitspattingen van hun persoonlijke duivels - ooit de liefdes van hun leven - zorgen voor een ware hel. Zal de nachtmerrie ooit stoppen?

De spanningen lopen hoog op wanneer er op 30 juli, 2016, een lijk in één van de werkkamertjes ligt. Tot ieders verbazing is het niet één van de meisjes, maar wel één van de jongens. De tweeëntwintigjarige Mason Kingsley blijkt die nacht een overdosis te hebben genomen, hoewel hij nooit eerder zo veel drugs heeft genomen. Is het een zelfmoord? Is het moord? Wie zal het zeggen? Verdenkingen worden alle kanten op gegooid en iedereen is verdacht. Het weinige vertrouwen dat in het hotel hangt, is bijna volledig verdwenen en het zal niet lang meer duren voor er een metaforische bom ontploft.
En wie heeft er de politie bij gehaald?

People ~~are not~~ rain or snow or autumn leaves; they don't look pretty when they fall down.

Don't blame me for trusting me. It was your ~~mistake~~.

She broke her ~~rules~~ for you.

ROLLEN
Jongens - 10
• Naam ~ Leeftijd ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ Username ~ Pagina
• Beau Rivera ~ 24 ~ 14 ~ 24 jaar ~ Christian Williams ~ Frisk ~ 1.6
• Hunter Benjamin Lukasiak ~ 20 ~ Kamer ~ 4 maand ~ Ash Stymest ~ Ziegler ~ 1.2
• Milo Rhys O'Brien ~ 27 ~ Kamer ~ 5 à 6 jaar ~ Theo James ~ Miall ~ 1.8
• Gereserveerd ~ Leeftijd ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ Feliana ~ Pagina
• Christopher "Kit" Harvey Ellis Jones ~ 29 ~ 13 ~ 10 jaar ~ Kit Harington ~ Shireen ~ 1.6
• Gereserveerd ~ Leeftijd ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ JetBlackHeart ~ Pagina
• Bran Oakley ~ 24 ~ 17 ~ 5 jaar ~ Mikkel Jensen ~ Raccoon ~ 1.6
• Rowan Theodore Ackerman. ~ 26 ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Niclas Gillis ~ Mismagius ~ 1.8
• Adam "Ramses" Berger ~ 26 ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Toni Mahfud ~ Sempre ~ 1.7
• Maddox 'Matt' Adam ~ 28 ~ Kamer ~ 8 jaar ~ Colton Haynes ~ Hood96 ~ 1.7
• Romano Emil Rivera ~ 21 ~ 14 ~ Enkele maanden ~ Emilio Flores ~ Raccoon ~ 1.8
meisjes - 10 + 1
• Naam ~ Leeftijd ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ Username ~ Pagina
• Gereserveerd ~ Leeftijd ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ PecuIiar ~ Pagina
• Talitha Hayes ~ 23 ~ 23 ~ 7 jaar ~ Holland Roden ~ Mignon ~ 1.1
• Leia Cara Jameson ~ 18 ~ 21 ~ 3 jaar ~ Barbara Palvin ~ Hood96 ~ 1.1
• Genevieve Loire Ozera ~ 18 ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Faceclaim ~ Sugar_Coated ~ 1.8
• Norah Aroha Walker ~ 20 ~ 24 ~ (3 jaar) ~ Courtney Eaton ~ Velaris ~ 1.6
• Callie Mae Woodward ~ 22 ~ Kamer ~ tijd in het hotel ~ Sky Ferreira ~ Erlebnis ~ 1.8
• Dani Reina Verdad ~ 25 ~ Kamer ~ 4 jaar ~ Eiza Gonzalez ~ Canagan ~ 1.6
• Ivy Wynter Keegan ~ 22 ~ Kamer ~ 4 maand ~ Debby Ryan ~ Miall ~ 1.8
• Samantha Parks ~ 22 ~ 22 ~ 3 jaar ~ Jessica Lowden ~ MrsHummels ~ 1.7
• Angelina Manda Feryal ~ 17 ~ /~ Nieuw ~Baskin Champion ~ Sunrises ~ 1.7
• Alexandra Margot Benson ~ 31 ~ Klant~ Julianne Hough ~ Puellae ~ 1.6

RPG REGELS

EXTRA INFO

De meisjes:
Alle meisjes die in het huis verblijven, zitten er vast. Ze hebben geen rechten meer en zijn niet meer dan bezit van het hotel en hun loverboy. Sommigen zitten nog in de waan van hun verliefdheid en denken te werken voor een betere toekomst, terwijl anderen al door hebben dat ze nog minder waard zijn dan slaven en zagen hun mooie toekomst lang geleden in rook opgaan. Sommigen zijn hartsvriendinnen, anderen kunnen elkaar niet uitstaan en nog anderen hebben helemaal niet meer door wat er op de wereld gebruikt. Allemaal zijn ze ooit in de val gelokt met mooie woordjes, cadeautjes, valse beloftes en/of drugs.

De jongens:
Hoe de jongens in contact zijn gekomen met het hotel, hangt van hun geschiedenis af, maar één ding hebben ze gemeen: het zijn geen lieverdjes. Er hangt een bepaalde hiërarchie tussen hen in, de rang afhankelijk van hoe sterk ze zijn - mentaal & fysiek - en hoe lang ze al in of rond het hotel verblijven. De meesten weten niet alleen hoe ze om moeten gaan met meisjes, maar zijn ook niet vies van drugs en wapens. Sommigen wonen in het hotel zelf, anderen hebben er enkel hun meisjes zitten. Sommigen hebben al een flink fortuin opgebouwd en denken misschien aan een ander leven, maar Rivera houdt de touwtjes strak; eruit stappen is niet zo simpel.

Dagverloop:
Dancing + Werkkamers
21u30 - 06u00: geopend voor klanten
06u00 - 14u00: Gesloten
14u00 - 20u00: Schoonmaak (door de meisjes)
20u00 - 21u00: Ontspanning (voor iedereen)
21u00 - 21u30: Voorbereiden opening

Hotel
13u00 - 19u30: Schoonmaak
20u00 - 22u00: Aankomst klanten
08u00 - 10u00: ontbijt (op de kamer) + vertrek klanten

Meisjes:
Ingehuurd voor overnachting:
De dag ervoor heeft het meisje vrij en mag ze doen wat ze wil, op voorwaarde dat ze helemaal klaar is voor de klant en geen regels breekt.
20u00 - 10u00: ter beschikking van de klant
10u00 - 13u00: bijslapen & eventueel eten
13u00 - 19u30: Schoonmaken & avondeten
Niet ingehuurd:
06u00 - 14u00: Slapen & eten
(08u00 - 10u00: lobby voor wie lobbydienst heeft)
14u00 - 20u00: Schoonmaak & avondeten
20u00 - 21u00: Ontspanning
(20u00 - 22u00: lobby, voor wie lobbydienst heeft)
21u00 - 21u30: Voorbereiden voor werk
21u30 - 06u00: werken in de dancing (serveren, achter de bar staan, dienst draaien)

Jongens:
De jongens mogen zelf hun dag invullen, tenzij ze een shift hebben.
shifts:
Dancing in het oog houden (schoonmaak controleren & corrigeren + toezien op verloop avond/nacht) : 19u00 - 06u00
Lobby (in- en uitschrijven van klanten, toezicht houden op de zitruimte): 21u00 - 09u00
Kamers controleren: 18u00 - 19u30

MASON KINGSLEY

HET HOTEL

NAMENLIJSTJE

KAMERVERDELING

RELATIES

SHIFTS MEISJES

SHIFTS JONGENS

FAQ

• Is er roomservice beschikbaar?
Ja, maar in beperkte mate. Ontbijt wordt wel sowieso naar de kamer gebracht, aangezien er geen restaurant is voor de klanten.

• Heeft het hotel eigenlijk iets van een sportruimte, waar de meiden gebruik van mogen maken?
Nope. (Ik had er eigenlijk gewoon niet aan gedacht en nu krijg ik het er gewoon niet meer in (x ik was ook bijna de wc’s vergeten.. Oh, en we hebben geen lift (‘: Laat me geen hotel runnen…)

• Blijven de meisjes slapen in de luxe overnachtingskamers?
Wat de wens van de klant is.

• Mogen de meiden fooi zelf houden, of moeten ze dat ook aan de jongens geven?
Ze moeten het afgeven, aangezien ze niet stiekem mogen sparen voor een eventuele ontsnapping. Wanneer ze iets nodig hebben, kunnen ze dit wel vragen.

• Het hotel komt heel luxe over dus zijn de dame en heer achter de balie heel net gekleed (pak, mantelpak, nette jurk) of het meisje misschien minder? Hoe zijn de plezier meisjes over het algemeen gekleed? Wanneer ze een klant ontvangen?
Dat klopt inderdaad, al loopt iedereen die op het gelijkvloers en/of de eerste verdieping komt, er netjes bij. Ook de meisjes zien er uitdagend, maar ook chique uit. De meisjes die een nacht verhuurd worden zien er eveneens zo uit, tenzij er iets specifiek is gewenst.
De jongens die in de dancing bezig zijn - of met andere zaken - dragen deftige kleding, maar deze mag wel wat comfortabel zijn. Een mooie jeansbroek en een net T-shirt zijn al genoeg. De meisjes zijn vooral uitdagend gekleed, in iets dat ook niet al te veel tijd in beslag neemt om aan en uit te doen.

• Is de assistent van César mannelijk of vrouwelijk?
Mannelijk

• Is het gewoon formaliteiten en beleefdheden (bij het boeken), of wel herkennend naar (vaste) klanten toe?
Ze blijven ten allen tijde formeel, maar tonen wel herkenning en waardering bij vaste of veel terugkomende klanten - of deze nu mannelijk of vrouwelijk zijn.

• Hoe zit het met het een klein beetje bespelen van andere personages?
Ik denk niet dat iemand er een groot probleem van maakt als je soms eens wat toevoegt in je post, maar je kan het altijd navragen. En ook de post kan natuurlijk aangepast worden. Als iedereen gewoon aardig is tegen elkaar, zal dit vast geen problemen veroorzaken (:

• Moeten alle boekingen van te voren gemaakt worden, ook als een klant niet een nacht wil blijven, maar gewoon een uurtje iemand wilt?
Als het in de luxekamers is, wel. In de club een meisje kiezen is echter zonder reservering

• Als ze bijvoorbeeld eerder klaar zijn met schoonmaken, krijgen ze dan een ander klusje, of tijd voor zichzelf/ontspanning, gezien er van 20 - 21 ook ontspanning is ingepland.
Ik denk dat er altijd wel werk genoeg is, aangezien de lakens moeten ververst worden, de douches en baden gekuist, de luxekamers moeten er piekfijn in orde uit zien, stofzuigen,... En dancings zijn verschrikkelijk smerig + het zwembad en de wc's horen er nog bij... Maar natuurlijk kan het goed zijn dat ze eerder klaar zijn, waarna ze eigenlijk wel vrij hebben, tenzij de jongens iets van hen verlangen (zoals Beau die één keer in het jaar aan iemand zal vragen om zijn kamer te stofzuigen (': ). Tijdens die 'vrije' tijd zouden ze bvb ook hun eigen kamer kunnen schoonmaken. Oh, ik ben totaal vergeten dat de lobby ook proper moet zijn... ah wel, dat zit bij de dancing ofzo...

• En nog een vraag, over het eten, moeten de meiden ook voor de jongens koken, of is het meer ieder voor zich?
hun ontbijt en hun middageten moeten ze een beetje zelf voor zorgen, al kunnen de jongens wel aan een meisje vragen of ze iets kunnen klaar maken. 'S avonds eten ze allemaal samen en koken de meisjes, tenzij een jongen zin heeft om zich uit te sloven. Of ze bestellen pizza wanneer ze geen zin hebben om te wachten op hun eten.

• Mogen de meiden als ze moeten schoonmaken gewoon dragen wat ze willen qua kleding?
Ja, dit geldt ook voor de jongens.

EXTRA INFO

Het is zaterdag 30 juli, omstreeks half één 's nachts. Het hotel draait op volle toeren en er is (nog) geen vuiltje aan de lucht. De nacht is nog jongen en de hoofden nog fris. Mason is nog niet zo lang geleden gezien en zag er nog tamelijk levend uit.

Ik heb besloten om net voor de moord te starten, omdat 's ochtends iedereen sowieso toch ligt te pitten. (x Ik heb niet meteen een beginsituatie, dus dit is echt om eventjes te wennen. Have fun!

In post vermelden: Naam, Locatie, Mood, Praat met/bezig met
Eventueel: Outfit, leeftijd, aantal jaar ervaring

I ~~LOVE~~ YOU NOT

[ bericht aangepast op 3 aug 2016 - 18:33 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

9 aug 2016 - 11:26 Ken_ is offline

Ken_ 18305

ROMANO EMIL RIVERA
FIRST YEAR, GREENBEAN, DANCING WITH ANGELINA, NERVOUS, OUTFIT

Rames zag me niet waardoor Bran gewoon verder leek te doen, het was akelig en ook Angelina begon zich ongemakkelijk te voelen. Bran zei nog wat dat hij haar meerdere was als man zijnde en stiekem hoopte ik dan ook dat iemand hem een mep zou gaan verkopen. Al mocht ik zo ook weer niet gaan denken... Hoewel langs de andere kant kon dit ook mijn hele dekmantel gaan verraden en zou Angelina weg willen gaan en dat wilde ik nu ook niet...
"En dan nog, dat geeft u het recht niet om zo tegen haar te spreken." zei ze koppig tegen de blonde man en niet veel later kregen we twee glazen water voor onze neus. Ik mompelde iets van bedankt al wist Lina het nog even duidelijk te maken door de jongen met een nep glimlachje te gaan bedanken. Oh god, ik moest hier maar snel weg zien te gaan voordat er één van de twee er nog een schep bovenop zouden zetten.
"Daarbij is het ook mijn job om haar te commanderen. Mocht je hier gaan werken, dan besef je het wel snel genoeg." zei Bran weer waarop Angelina fronste "Waarom zou ik hier willen werken ?" vroeg Angelina koppig en haar blik gleed even naar het meisje van daarnet die nu op de schoot van één van de klanten zat. "Romano, volgens mij is dit echt een vreemd hotel." Zei Angel terwijl ze het andere meisje nog volgde met haar blik en ik beet weer even op mijn lip waarna ik mijn vingers teder over haar wang liet glijden. "Geen zorgen prinsesje, ik ben hier om je te beschermen." zei ik met een zwak glimlachje waarna ik een vluchtig kusje op haar lippen drukte. "Daarbij kunnen we misschien even dansen? Of gaan zwemmen, tenzij je liever al naar bed wil?" vroeg ik haar en grijnsde lichtjes.

BRAN OAKLEY
5TH YEAR, AT THE DANCING, OUTFIT, FEELING MEH

Het blonde meisje kwam me nu al de keel uit, ze ging wel snel leren dat er met mij niet te spotten viel of anders ging ik wel bij Beau gaan zeuren dat hij die tuttebel doorverkoopt aan één of ander ver land zodat ik haar snoetje niet hoefde te zien. Dan zou ik haar met plezier gaan zitten uitwuiven, urh.
Mijn blik volgde weer het rosse meisje die naar de klanten toe liep met haar plateau vol wiskey glazen en toen ik vanuit mijn ooghoeken zag dat Norah er zich nog eens mee ging moeien rolde ik kort met mijn ogen. Ze moesten eens leren dat nieuwelingen geen handje nodig handen om zichzelf te gaan verkopen. Het kwam onproffesioneel over en zo ging het ook niet lang duren voordat ze naar beneden tuimelden op de 'score' lijst. Tja klanten willen enkel het beste en wie onder de ranken valt moet worden vervangen, zo simpel is het.
Hun gesprek kon ik niet volgen en ik deed mijn best om het blondje te negeren ze werkte me zelf als ze stil was al op de zenuwen. Eens het rostje weer naar de bar toeliep keek ik haar fronsend aan. Wat ging ze nu weer zeggen? 'Een fles van de duurste whisky, graag,' zei ze tot mijn verbazing en kort keek ik van haar naar Norah. " Dat lijkt er al meer op." mompelde ik en haalde de dure fles boven en begon nieuwe glazen klaar te leggen. Ze bedankte me zacht en verdween weer naar de klanten. Haar hoefde ik al niet meer inde gaten te gaan houden.
Mijn blik zocht Norah die alweer bij Ramses stond en ik kon het niet laten om mijn tanden kort op elkaar te klemmen.

[ bericht aangepast op 9 aug 2016 - 11:26 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

9 aug 2016 - 12:40 Syaoran is offline

Syaoran 12964

——————————————————————————

——————————————————————————

Dani Reina Verdad

”I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me.”

• Twenty-five • Room No13 - With Kit • ~~Fuck~~ you, bellota • Outfit •

“Ik kan je de lakens in boren, is dat waar je behoefte aan hebt of zo? Zal dat je weer kalmeren, hm?”
Terwijl we de trappen opliepen krulden mijn mondhoeken zich tot een voldane glimlach bij het horen van de groeiende irritatie in Kit zijn stem. De kleine Duivelin in mijn binnenste proostte op haar eerst behaalde triomf vandaag nadat ze sidderde van genot, waarbij ze haast geneigd was zichzelf al spinnend op te krullen — ondanks dat ze donders goed wist dat het maar van een korte duur zou wezen, want Kit zou zichzelf niet zijn als hij me hiermee weg liet komen. “Mhm, iemand komt er blijkbaar niet goed aan z’n trekken.” Met een geamuseerde glimlach rondom mijn lippen volgde mijn donkere poelen de man die langs me af naar voren liep; richting zijn kamerdeur zodat hij deze kon openen. De herinneren aan de laatste keer dat Kit me zijn lakens in boorde trachtte ik zorgvuldig buiten mijn gedachten te houden. Het was niet alleen de mans uiterlijke geweest wat me in hem had aangetrokken. .
“Bij de lobby kun je een reservering maken, schatje. Ik heb vast nog wel een gaatje voor je vrij.” Een uitdagende gloed joeg door mijn ogen heen terwijl ik vlak voor Kit tot een halt bleef en hem quasi-vertedert op zijn borst klopte. Grinnikend schudde ik mijn donkere lokken losjes op en neer, waarna ik zijn gebaar opvolgde door de kamer naar binnen te gaan. Zwijgzaam liet ik me op een van de loungestoelen zakken, waarna ik mijn benen over elkaar sloeg en mijn vingers losjes door de donkere lokken van mijn haren heen liet gaan.
”Hij was een gore, perverse klootzak,” bracht Kit uit zodra hij op de rand van zijn bed was gaan zitten. Direct schoot een van mijn wenkbrauwen omhoog. Zelf vond ik een gore, perverse klootzak, nog uitermate zacht uit gedrukt en waren er enkele andere vergelijkingen die — in mijn ogen, althans — beter bij het varken zouden passen. “Maar dat betekent niet dat je hem zomaar een trap kunt verkopen. En zeker niet daar.”
Ongeloof vulde mijn poelen en voor even dacht ik dat Kit een grapje maakte. Was hij werkelijk serieus? Wat had hij dan in hemelsnaam van me verwacht dat ik zou doen? Hem kietelen met de gedachten dat hij enkele tellen later op een levenloos lichaam in had lopen beuken? Ik huiverde en kneep mijn handen lichtjes tot een vuist. Ik was geen preuts kippetje en inmiddels aardig wat gewend, maar ik had nog steeds zo mijn grenzen — en die had de man overschreden zodra hij mijn strot probeerde dicht te knijpen, bewust of niet.
”Meen je dit, Kit? Ik weet dat jullie heren waarde hechten aan de edele delen van jullie klokkenspel, net als dat ik weet dat mijn leven dat voor jou niet is, maar ik stel deze wel iets waardevoller in.” Gepikeerd rolde de woorden over mijn lippen heen, waarbij ik mijn kijkers zelfverzekerd op de man gericht hielt. Kit mocht me wijsmaken wat hij wilde, maar ik stond in mijn recht op het moment dat ik besloten had de klant zijn ballen terug naar zijn strot te schieten.
”Zie het maar zo, hij herleeft zijn jongere jaren weer. Alleen dan zonder baard in de keel en met de hoge noten van een mannelijke Adele. Letterlijk.”
Onbewust gleden mijn vingers naar mijn hals, waar uren geleden de man zijn handen hadden gelegen, en hoewel ik wist dat de dikke laag foundation haast niets zou verhullen, moest ik de drang weerstaan om Kit’s neus op de feiten te drukken door hem de broze striemen te laten zien. Dit was tenslotte nooit gebeurd als hij me niet hiervoor naar binnen had gehaald.

[ bericht aangepast op 9 aug 2016 - 12:45 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

9 aug 2016 - 13:48 Frisk is offline

Frisk 8318

Beau Rivera
24 jaar | Outfit | Lobby | Speels & Flirterig | Praat met Talitha

I don't need your approval, darling. That's for ~~insecure~~ people.

Humeurig staarde ik voor me uit, terwijl ik me afvroeg of ik niet gewoon nog wat langer in bed had kunnen blijven liggen. De volgende keer zou ik opstaan wanneer iedereen naar bed ging, dan had ik heel wat minder gezeik aan mijn hoofd. Ik twijfelde of ik inderdaad niet gewoon terug naar mijn kamer zou gaan, al was het maar om me even te douchen. Ik had bijna een halve bus deo gebruikt om de twee-dagen-in-bed geur te maskeren, maar een wasbeurt was altijd beter. Echter, voor ik een beslissing kon nemen, rook ik plots iets veel zoeter en het volgende moment gleden er twee armen om mijn nek.
"Vanwaar die donkere blik, mijnheer Rivera?" Ik voelde hoe ze bij haar woorden zachtjes in mijn oor blies, om vervolgens plagend haar tanden er in te zetten. Er schoot een tinteling door me heen en ik besefte dat ik in die twee dagen meer had gemist dan enkel wat maaltijden. Ik ademde diep in en uit, en glimlachte. Ik pakte haar bij haar handen vast en kantelde mijn hoofd.
"Niet echt," grinnikte ik, waarna ik haar armen van me losmaakte en recht stond. Ik draaide me naar haar om en knipoogde. "Kidding," loog ik. Als vanzelf gleed mijn blik even over haar heen. Ze zag er zoals altijd prachtig uit - iets wat mijn job een héél stuk makkelijker maakte.
"Aan het uitrusten?" vroeg ik, terwijl ik weer in de zetel neerplofte en haar op mijn schoot trok. Langzaam kietelden mijn vingers haar ruggengraat. Met mijn hoofd wat gekanteld keek ik haar aan, twijfelend of ik nog steeds die douche zou nemen, maar dan met wat gezelschap bij.

[ bericht aangepast op 12 aug 2016 - 0:56 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

9 aug 2016 - 23:45 Shireen is offline

Shireen 2021

CHRISTOPHER 'KIT' HARVEY ELLIS JONES

Room No13 ~ Talking to Dani ~ Irritated & Concentrated ~ Outfit

"Go on. Try me. Find out what you'll get yourself into, sweetheart."

'Meen je dit, Kit? Ik weet dat jullie heren waarde hechten aan de edele delen van jullie klokkenspel, net als dat ik weet dat mijn leven dat voor jou niet is, maar ik stel deze wel iets waardevoller in.' Ik zuchtte. Ja, de gedachte van wat die man had moeten doormaken was pijnlijk. Dani's situatie kon ik me minder goed voorstellen.
'Je weet wel lekker te overdrijven, Dani.'
'Zie het maar zo, hij herleeft zijn jongere jaren weer. Alleen dan zonder baard in de keel en met de hoge noten van een mannelijke Adele. Letterlijk.' Opnieuw een zucht. 'Dit bedoel ik dus.' Ik stond op van de rand van het bed en zette een paar stappen om het escritoire in de hoek van de kamer te bereiken. Schone glazen stonden hier altijd klaar; één daarvan vulde ik met rum, de andere met Licor 43, gemixt met orange juice uit de mini fridge. Natuurlijk werden beide drankjes voorzien van ijs. Het laatste glas reikte ik Dani aan, na naar haar toe te zijn gelopen.
'Hij had het nooit zo ver gebracht je echt te doden. Ik ken dat soort mannen ook wel hoor,' Voor even werd ik van mijn eigen verhaal afgeleid door de gedachten die plotseling door mijn hoofd heen spookten. Eerst zag ik enkel nog de hoofdstraat van West End, wat me eigenlijk nogal vreemd leek, maar al snel doemde het beeld van mijn vader in mijn hoofd op. Met alle macht in mij schudde ik het beeld van me af. Snel genoeg wist ik mijn verhaal te hervatten.
'Dat soort mannen zorgen ervoor dat ze alles kunnen doen, zonder er zelf de consequenties van te aanvaarden. Ze gaan ver genoeg om nooit zelf bestraft te worden.' Ik nam een grote slok van het glas in mijn hand.
'Misschien wist hij het zelf niet, maar misschien kan jij wel raden wat er met hem was gebeurd als hij jou echt had gedood...' Ik zette een stap dichter naar haar toe en keek op haar neer. 'Denk je dat het makkelijk is om iemand te vermoorden? Dat is wat er gebeurt met mensen die mij geld laten ontlopen.' Ik zette nog een stap.
'Die klant zal hier niet meer terug komen. Hij zal mij geen geld meer bezorgen. Dat is jouw schuld. Dus wat ga jij daar aan doen, Dani?'

how dare you speak of grace

10 aug 2016 - 10:00 Syaoran is offline

Syaoran 12964

——————————————————————————

——————————————————————————

Dani Reina Verdad

”I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me.”

• Twenty-five • Room No13 - With Kit • ~~Fuck~~ you, bellota • Outfit •

”Dit bedoel ik dus.”
Zuchtend duwde Kit zich van het bed af. Ik had zijn eerdere opmerking — degene waarin hij me zei te overdrijven — wijselijk genegeerd; wetende dat dit mijn irritatie alleen maar meer zou doen oplaaien. Ik mocht dan wellicht de nare gewoonte hebben graag op het gevaarlijke randje van iemands grenzen te gaan dansen, ook Kit had er een handje van aan de mijne geregeld te prikkelen. Het frustrerende was echter dat ik er op een ander moment wellicht nog van had genoten ook. Nu stuitte het me alleen maar tegen de borst.
”Je denkt dat ik overdrijf? Hoe kun jij nou weten hoe die situatie in elkaar stak?”
Gepikeerd volgde mijn donkere poelen de man terwijl deze besloot een drankje voor zichzelf en mij in te schenken. Mijn ogen bleven hem volgen en weken zelfs niet van hem af op het moment dat hij me een glas — met mijn favoriete drankje nog wel — aanreikte. De man had werkelijk geen idee van wat ik had moeten doorstaan; als hij dit wel had terwijl hij zijn woorden uitsprak dan was hij vermoedelijk geen haar beter dan het varken zelf.
“Hij had het nooit zo ver gebracht je echt te doden. Ik ken dat soort mannen ook wel hoor.” Een zacht ‘humpf’ geluidje verliet mijn lippen alvorens ik een slokje nam van het alcoholische goedje wat ik in mijn handen had. Het was een schrale troost te weten dat Kit in ieder geval mijn geliefde drankje nog wist te herinneren; niet dat het deze situatie op het moment zou doen sussen.
Gevaarlijk baande ik me een weg naar het uiterste randje en waagde de gok door wankelend aan de afgrond te gaan staan; wetende dat mijn volgende woorden een gevoelige snaar zouden raken. “Niet alle mannen zijn zoals je papa, Kit.”
Behoedzaam namen mijn poelen hem op. In een andere situatie had ik deze woorden nooit tegen hem uitgesproken; de pijnlijke ideeën van wat hij had moeten doorstaan wisten me nog altijd te grijpen. Diep van binnen waarschuwde een stemmetje me dan ook dat ik zijn grenzen binnen luttele secondes weleens kon gaan overschrijden. Helaas voelde ik me nog niet goed genoeg om daar ook maar enigszins een beetje gehoor aan te geven.
“Dat soort mannen zorgen ervoor dat ze alles kunnen doen, zonder er zelf de consequenties van te aanvaarden. Ze gaan ver genoeg om nooit zelf bestraft te worden. Misschien wist hij het zelf niet, maar misschien kan jij wel raden wat er met hem was gebeurd als hij jou echt had gedood… Denk je dat het makkelijk is om iemand te vermoorden? Dat is wat er gebeurt met mensen die mij geld laten ontlopen.”
Lichtjes hief ik mijn kin iets op terwijl de man enkele stappen dichter naar me toe zetten. Hoog torende hij boven me uit daar ik nog steeds op de stoel zat, waarbij een vlaag van bewonderring niet geheel uit bleef. Ik wist een golvende huivering te onderdrukken bij het voelen van de haast tastbare dreiging die in zijn woorden leek te liggen terwijl ik poogde niks te laten blijken. Ik hoefde niet te raden wat er gebeurd zou zijn met de man als deze me inderdaad van mijn leven beroofd had, dat was een feit die ik allang wist, maar het nam mijn standpunt niet weg over waarom ik de klant kennis had laten maken met mijn knie.
”Die klant zal hier niet meer terug komen. Hij zal mij geen geld meer bezorgen. Dat is jouw schuld. Dus wat ga jij daar aan doen, Dani?”
Met mijn donkere kijkers standvastig op Kit gericht nam ik een nieuwe slok van mijn drankje. Woede joeg door mijn aderen heen en maakte het dat ik mijn nagels venijnig in zijn huid wilde plaatsen, maar ook een vlaag van angst sijpelde subtiel naar binnen — wetende wat voor risico ik wellicht ging lopen.
“Wat stel je voor, Kit?” Met een opgetrokken wenkbrauw staarde ik hem voor enkele tellen aan. “Want bij mijn weten had het jou meer geld gekost als ik hier niet meer had gezeten. Ik heb gehandeld uit instinct en als ik daarvoor met mijn billen bloot moet, be my guest.”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

10 aug 2016 - 21:09 Shireen is offline

Shireen 2021

CHRISTOPHER 'KIT' HARVEY ELLIS JONES

Room No13 ~ Talking to Dani ~ Angry & Concentrated ~ Outfit

"All my friends are heathens."

'Niet alle mannen zijn zoals je papa, Kit.' Het duurde simpelweg even voordat ik het echt kon geloven... Voordat ik echt kon geloven dat ze het lef had om zoiets te zeggen. Maar toen herinnerde ik me... Het was Dani. En ik zou van haar moeten verwachten dat ze constant op mijn grenzen zou blijven dansen. Maar zo'n grote misstap had ik van haar niet verwacht. Nog meer tijd had ik nodig om de woorden echt in me op te nemen.
Het was ook eigenlijk helemaal niet de bedoeling om echt iets van jezelf te laten zien bij het verleiden van een meisje voor Hotel Aphrodite. Alles wat ze van je wisten kon tegen je gebruikt worden, en nu waren er weinig meisjes zo brutaal als Dani soms kon zijn, maar toch... Iedereen met wie ik het bed deelde wist daarmee gelijk mijn weinige geheimen en daar moest ik het dan maar mee doen. Tot aan hier was dat nog nooit een groot probleem geweest.
'Wat stel je voor, Kit? Want bij mijn weten had het jou meer geld gekost als ik hier niet meer had gezeten. Ik heb gehandeld uit instinct en als ik daarvoor met mijn billen bloot moet, be my guest.' Haar woorden gingen half aan mij voorbij door de kokende gedachten in mijn hoofd. Dit had ik haar gegeven, een toevertrouwen van mijn verleden, niet voor ieders oren bestemd, en nu gebruikte ze het tegen me. Een verrader dat was ze.
Mijn hand landde in een uitbarsting vlak maar hard in haar gezicht na een korte stilte, waarna ik mezelf gelijk weer herpakte. Een hand streek ik door mijn haar, waarna ik de rest van de inhoud van het glas naar binnen werkte. Ik draaide me van haar weg en liep weer richting het escritoire.
'On, and on, and on, she dances. Then she trips.' sprak ik kalm, refererende naar het feit dat ze een grens was overgegaan, ook al had ze dat vrijwel zeker al gemerkt. Ik vulde mijn glas opnieuw met rum, waarna ik me weer naar haar omdraaide en tegen het escritoire leunde.
'Vergis je niet. Ik ben vele malen erger dan mijn vader. De billen bloot, hm? Is dat echt wat je wilt?'

how dare you speak of grace

11 aug 2016 - 20:57 Syaoran is offline

Syaoran 12964

——————————————————————————

——————————————————————————

Dani Reina Verdad

”I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me.”

• Twenty-five • Room No13 - With Kit • ~~Fuck~~ you, bellota • Outfit •

Het laatste woord was nog geen minuut over mijn lippen heen gerold, of een luide klets weerklonk door de kamer heen. Geschokt vergrootte mijn poelen zich terwijl mijn gezicht van Kit weg draaide nadat deze een klap moest incasseren. Een brandende plek kleurde de zijkant van mijn gezicht met de tel roder. Ik had geweten dat mijn eerdere woorden niet ongestraft aan me voorbij zouden gaan; woorden die ik in een oplaaiende woede had gezegd omdat zijn opmerkingen mijn binnenste harder wisten te raken dan ik mezelf eigenlijk wilde toelaten. De stille waarschuwingen hadden allang in mijn achterhoofd geklonken, waar ik geweigerd had aan toe te geven omdat mijn uitdagende trekken het niet toestonden..
Diep van binnen — onder de verscheidene harde lagen die het Hotel bij me hadden weten te creëren, evenals de gebeurtenissen tussen mij en Kit — bleef ik het een pijnlijk gegeven vinden om voor de man voor me alleen nog maar een inkomstenbron te zijn. De zoetsappige, roze geur en maneschijn verhalen geloofde ik inmiddels allang niet meer; de hoop die ik eens gekoesterd had werd al snel aan diggelen geslagen zodra de werkelijkheid me te boven kwam en daar verafschuwde ik hem voor. Verstopt onder een ijskoude laag van verbitterde en kille gevoelens hunkerde ik echter ergens nog steeds naar zijn liefkozingen — die de laatste tijd alleen nog maar kwamen wanneer hij me wist te troosten als ik weer eens badend in het zweet zweet wakker werd, en deze niet bepaald van geloofwaardigheid aan elkaar leken te kleven.
”On, and on, and on, she dances. Then she trips.”
Weigerende Kit überhaupt nog aan te kijken gleden mijn poelen naar de inhoud van het glas; wat ik nog maar net had weten vast te houden door mijn vingers stevig het breekbare glas te laten omklemmen. Een bom in mijn hoofd leek te ontploffen op het moment dat zijn hand mijn gezicht raakte, waardoor verschillende emoties, gedachten en vurige woorden alle kanten op schoten. Ik wist heel goed dat ik een grens gepasseerd had, daar hoefde hij me niet op te wijzen. Het verhaal van zijn vader stond eenmaal goed in mijn geheugen geprent en ik wist dan ook dat dat haast het enige was waarmee ik hem keihard kon raken. Normaliter zou ik het dan ook nooit tegen hem gebruikt hebben.
Feel the pain you gave me, my love.
“Vergis je niet. Ik ben vele male erger dan mijn vader. De billen bloot, hm? Is dat echt wat je wilt.”
Geraakt klemde ik mijn kaken stevig op elkaar en slikte een reeks aan Spaanse verwensingen wijselijk in — dit was niet meer het moment om zijn grenzen nog verder te pushen, dat wist ik dondersgoed. Zonder mijn donkere kijkers op hem te richten bracht ik het glas met mijn drankje naar mijn lippen toe, zodat ik er een klein slokje uit kon nemen alvorens ik de ijskoude buitenkant tegen mijn brandende wang aan liet rusten; in de hoop dat het deze snel zou doen verkoelen.
”Dat heb je me zojuist laten zien door me een klap te verkopen,” bracht ik uit, waarop ik mezelf éénmaal toestond mijn poelen op zijn gezicht te richten; gevuld met afschuw. Vervolgens sloeg ik ze van hem af en concentreerde me op een onzichtbaar pluisje op mijn jurk. Zachtjes liet ik het glas over mijn wang heen glijden en kauwde kort op de binnenkant van mijn wang toen deze pijnlijk leek te klagen. “Doe wat je nodig acht, Kit, maar eerlijk gezegd ben ik voor vandaag genoeg gewurgd en geslagen, dus nee dát is niet hetgeen wat ik nu wil.”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

11 aug 2016 - 22:14 Tad is offline

Tad 3475

Talitha H A Y E S
LOBBY _ SEDUCTIVE AND ANXIOUS _ BEAU _ OUTFIT

Op het exacte moment dat ik de lobby was ingelopen, was ik het hele getrouwtrek tussen mij en Kit om Dani's aandacht alweer lang en breed vergeten. Dani was een grote meid en zou het wel redden met onze Kittiecat. Daar had ze mijn hulp niet voor nodig en eerlijk was eerlijk: ik had iets veel belangrijkers te doen dan klagen over een of andere wanbetalende klootzak als mijn favoriete, veel knappere klootzak een paar meter verder in de lobby zat.
Desondanks ontving hij mijn immer gewenste aanwezigheid niet met het enthousiasme dat ik had gehoopt en mijn ogen knepen zich wat beledigd tot spleetjes toen hij me als een blaadje van zijn schoot afveegde en me durfde te vertellen dat hij me niet gemist had. Mijn hersenen werkten overuren om in die luttele seconden te kunnen halen welke blonde sloerie er nu weer voor had gezorgd dat hij me niet had gemist, maar datzelfde moment verloste hij me uit mijn lijden door een knipoog en ik besloot hem een zuinig glimlachje te schenken om zijn waardeloze grap te belonen. "Je hebt je roeping gemist, Beau." Juist. Hij zou een waardeloze komiek zijn.
Hij was meer succesvol in mijn irritatie naar de achtergrond te bannen toen hij me wederom op zijn schoot trok en mijn rug kietelde. Het was geen verrassing dat hij niet van me af kon blijven. Geen van de golden retrievers die hij in de buitenwereld zocht, zouden kunnen tippen aan mijn lichaam. Al evenmin als die halfbakken minkukels binnen deze muren dat zouden kunnen doen. God. Beau had me zo hard nodig en hij wist het. Niet alleen was ik zijn persoonlijke goudmijn en zou hij zonder mij nog geen cent binnenwerken, maar ik kende hem al evengoed zeven jaar. Zeven, lange jaren waar niemand aan zou kunnen tippen en waarin ik elke knopje van zijn goddelijke lichaam feilloos wist te bespelen. We waren voorbestemd.
"Misschien," murmelde ik dan ook op verleidelijke toon, waarbij ik als vanzelf mijn hoofd ook kantelde en hem met een meest onschuldige blik in mijn ogen aankeek, terwijl ik tegelijkertijd vakkundig met mijn billen over zijn meest edele deel wist te schuren. "Of misschien miste ik jou ook gewoon en hoopte ik dat we ergens... hoe dan ook... die verloren tijd goed kunnen maken." Ik schroomde niet om mijn lichaam in de strijd te gooien, iets wat tevens mijn meest sterke wapen was. En toch...
"Wat was er al die tijd überhaupt zo belangrijk?"
Toch had ik het niet kunnen laten om die ene brandende vraag over mijn lippen te laten rollen, zelfs nadat ik zijn jonge heer de nodige liefkozingen en aandacht had gegeven hier op zijn schoot. Beau Rivera die van de aardbodem verdween voor meer dan een uur, zonder dat ik wist waar hij uithing, was een meer dan geldige reden om alle alarmbellen te laten rinkelen. En ik hoopte voor hem dat hij een verdomd goede reden had.

[ bericht aangepast op 11 aug 2016 - 22:16 ]

She's imperfect but she tries

12 aug 2016 - 9:53 flakes is offline

flakes 284

ANGELINA MANDA FERYAL

aan de bar van de dancing - Moe, bezorgd - bezig met Ro - nieuw - Outfit

De barman negeerde mij, en ik besloot om er niet meer verder over te vragen. Het was misschien beter zo. Hoe werd hij hier ooit aangenomen ? Werknemers moesten beleefd met hun klanten blijven, en dat was hij helemaal niet met mij geweest.
Het bang meisje kwam terug en vroeg een fles van de duurste whisky, waardoor de barman weer tevreden bleek.
"Geen zorgen prinsesje, ik ben hier om je te beschermen." Reageerde Ro op mijn vraag. Hij liet zijn hand over mijn wang glijden. Beschermen voor wat ? Wat was hier toch allemaal aan de hand in dit hotel ? Waarom werden de serveersters zo behandeld ? En waarom lieten ze zich doen ? Waarom moesten ze op de schoot van mannen gaan zitten, want ze deden dit volgens mij niet voor het plezier. Veel vragen spookten door mij hoofd, maar ik durfde er geen enkele luidop te stellen.
"Daarbij kunnen we misschien even dansen? Of gaan zwemmen, tenzij je liever al naar bed wil?" Vroeg Romano met een lichte grijns. Ik keek even rond me heen. Ik was zo moe, en ik had de kracht niet meer om nog te feesten. En bovendien, ik wou hier echt niet blijven. "Ik ga liever slapen, ik kan niet meer, behalve als jij nog wilt blijven ?" Glimlachte ik terwijl ik kort geeuwde.

12 aug 2016 - 13:21 Shireen is offline

Shireen 2021

CHRISTOPHER 'KIT' HARVEY ELLIS JONES

Room No13 ~ Talking to Dani ~ Indifferent & Concentrated ~ Outfit

"I've got blood on my name."

'Dat heb je me zojuist laten zien door me een klap te verkopen.' sprak Dani. Ik haalde mijn schouders daarvoor op.
'Dat is je eigen schuld, en je weet zelf ook dat je het verdiende.' antwoordde ik onverschillig. Ze hield het glas tegen haar wang die steeds roder werd, terwijl ik mijn glas naar mijn mond zette en een slok nam. Ze had mijn blik al een tijdje ontweken terwijl ze het brandende gevoel in haar wang leek te verwerken, maar nu keek ze me eindelijk even aan. Haar ogen straalden niet anders dan afgunst uit, maar gezien het feit dat ze zich bijna gelijk wendde naar iets op haar jurk, wist ik gewoon dat ze me niet aan durfde te kijken. Serves you right.
'Doe wat je nodig acht, Kit, maar eerlijk gezegd ben ik voor vandaag genoeg gewurgd en geslagen, dus nee dát is niet hetgeen wat ik nu wil.'
'Dat dacht ik ook, ja.' Ik klonk misschien nors maar eigenlijk kon alles me al weer vrij weinig schelen. Het duurde echter maar even voordat haar verwoording tot mij doordrong. Nee, dát wilde ze niet, maar wat wilde ze dan wel? Het antwoord daarop was eigenlijk niet zo moeilijk te vinden, en ik zelf was er eerlijk gezegd ook wel klaar mee. Die klap was misschien uit reactie op iets anders, maar ze had haar lesje wel geleerd.
Na nog een kleine slok van mijn glas te hebben genomen, zette ik het neer op het escritoire, en liep ik langzaam naar haar toe. Haar glas pakte ik voorzichtig uit haar handen, en na daarvan ook genipt te hebben -nee, Cuarenta Y Tres was toch niet mijn ding-, zette ik het neer op een bijzettafeltje zodat ze het niet meer vast hoefde te houden, en ik knielde voor haar neer.
Mijn ellebogen rustte ik op de armleuningen van de stoel waarin Dani zat, waardoor mijn vingertoppen echter net zo bungelden dat ze over haar benen streken. Intens keek ik haar aan.
'Ik denk dat je lesje wel geleerd is, Dani.' Na even wederzijds oogcontact gezocht te hebben, kwam ik een minuscuul beetje overeind om een kus op haar lippen te planten.
'Now suck it up.'

how dare you speak of grace

12 aug 2016 - 20:09 Syaoran is offline

Syaoran 12964

——————————————————————————

——————————————————————————

Dani Reina Verdad

”I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me.”

• Twenty-five • Room No13 - With Kit • ~~Let's~~ play, querido • Outfit •

”Dat dacht ik ook ja.”
Lichtjes trok ik een van mijn wenkbrauwen op bij het horen van een nog altijd aanwezige norse toon in Kit zijn stem. Was hij zijn zo gezegde frustratie nu nog niet kwijt? Met een schuine blik richtte ik mijn donkere kijkers zijn kant op, waarbij ik ze behoedzaam over de man heen liet glijden zodra deze zijn glas neerzetten alvorens hij besloot mijn kant op te komen en het glas uit mijn handen te plukken. Het was een irriterend gegeven dat Kit — zelfs wanneer hij het bloed onder mijn nagels vandaan wist te halen en mijn binnenste krenkte met zijn waardeloze opmerken, zo nu dan — nog altijd een uitwerking op me leek te hebben. Hoe vaak had ik geprobeerd al mijn haat op hem los te laten? Of mezelf compleet van hem te verwijderen door hem te behandelen als niks minder dan lucht? Te vaak, en alle pogingen waren tevergeefs — of hielden maar kort stand.
”Ik denk dat je lesje wel geleerd is, Dani.”
Vlak voor me was de man door zijn knieën gegaan en leunde hij met zijn ellebogen aan weerskanten van de stoel waar ik op zat. Zijn vingers stroken vederlicht over de huid van mijn benen heen en liet een tintelend spoor na.”Zou je denken?” wist ik nog net uit te brengen alvorens Kit zijn lippen op de mijne drukte. Hoewel ik poogde onaangeraakt te blijven door de subtiele verzoening bleven deze kleine, onopvallende tedere handelingen hetgeen waar hij me week mee wist te maken. Ik mocht mijn best doen zoveel als ik wilde; elke dingetje vervullen met een afschuw jegens hem, maar het feit bleef dat mijn zwak voor hem nog altijd te groot was. Echter, eens was het mijn valkuil geweest — nu liet ik me er niet meer door misleiden en stopte ik het veilig weg; zichtbaar voor alleen nog maar mezelf.
”Now suck it up.”
Lichtjes perste ik mijn lippen kort op elkaar en haakte mijn donkere kijkers vast in de zijne zodra ik deze eerst over hem heen had laten gaan. Opnieuw de discussie aan gaan was het me inmiddels niet meer waard. Kit zou zich nooit kunnen verplaatsen in hoe het voor mij — of wellicht een anders meisje — was en ik had eveneens niet de behoefte om wederom een klap te incasseren doordat ik mezelf wéér had laten verleiden zijn grens te bewandelen. Het was daarom dan ook dat ik het over een andere boeg trachtte te gooien en de discussie deels liet varen voor wat het was.
”I will,” glimlachte ik zoetjes en boog me ditmaal iets dichter naar hem toe. Zonder aarzeling reikte ik mijn wijsvinger uit naar zijn kaak en strook deze er licht overheen terwijl ik mijn hoofd ietsje kantelde. “Misschien was de opmerking over je vader iets te ongepast,” sprak ik en wierp hem daarbij een spijtige blik toe — één die voor de verandering niet opgeplakt was daar dat het enige was wat ik nooit had mogen zeggen. Misschien stond ik me echter alleen niet toe er rouwig om te raken, wetende dat Kit zich ook niet geheel van zijn beste kant had laten zien en daar klaarblijkelijk eveneens niks om leek te geven.
Subtiel liet ik mijn vinger via zijn kaak naar zijn hals af glijden, waarna ik deze vasthaakte achter de boord van zijn jasje; om hem op deze manier naar me toe te halen zodat het laatste stukje afstand tussen ons gesloten werd en ik mijn lippen op de zijne kon drukken.

[ bericht aangepast op 12 aug 2016 - 20:46 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

12 aug 2016 - 23:19 LordJohn is offline

LordJohn 10839

Ivy Wynter Keegan

22 Y/O | IN THE LOBBY | FEELING UNCOMFORTABLE/SCARED | TALKING TO NOBODY

Every word that he says is a dagger in me.

Ik snel de trap op, weg van de dancing en weg van de grijpgrage handjes van de vieze zakenmannen die thuis waarschijnlijk geen aandacht van hun vrouwen krijgen. Ik ril al bij de gedachte. Misschien zijn ze niet eens getrouwd, misschien wil niemand ze hebben en komen ze daardoor wel naar het hotel komen, om alsnog aan hun trekken te komen. Om ons, de meisjes, te gebruiken als seksobjecten. Verdomme, ik moet al bijna huilen als ik eraan denk. Aan de mannen die ik al tegen ben gekomen in het hotel, wat ze allemaal met me hebben gedaan en nog zullen gaan doen. Ik ben nog lang niet klaar, zeiden ze me al. Ze vinden zo'n verlegen, preuts meisje wel lekker. Die kunnen ze commanderen wat ze willen en dan zal ze doen wat ze van haar vragen, wat het ook is. Ik zal niet snel tegenspreken, ik wil niet bestraft worden. Dat is in de eerste week meteen gebeurd en ik heb er geen goede herinneringen aan. Hunter was nou niet bepaald de lieve jongen die ik een halfjaar geleden leerde kennen. Nu zit ik hier al zo'n vier maanden vast. Opgesloten als een hond in een kooi, ik mag niet eens naar buiten zonder begeleiding. Alsof ik een zware crimineel ben. De andere meisjes hier vertelden me al meteen dat proberen te ontsnappen totaal geen zin had. Ze hadden het vaak genoeg geprobeerd maar het lukte ze nooit en ze kregen genoeg straf als ze het weer eens probeerden. Dat wil ik niet weer.
In de lobby is het zo goed als uitgestorven en mijn blik valt op Beau en Talitha, die daar een beetje innig zitten te zitten op een van de banken. Ik slik de brok in mijn keel weg en recht mijn rug zo goed mogelijk. Ik mag niet door de mand vallen, al zullen ze zich afvragen wat ik hier doe en waarom ik niet in de dancing ben. Ik hoop dat ze me gewoon mijn gang laten gaan. Ik doe niets verkeerd, ik loop alleen... weg van mijn verantwoordelijkheden. Nou, goed, het zal wel.
Milo staat achter de balie en kijkt af en toe omhoog. Ik verstop me zo goed mogelijk, maar het is hier zo open en ruim en verlicht dat ik hoe dan ook opval, no matter what I do. Een diepe zucht verlaat mijn lippen en ik denk terug aan de woorden van Norah. Neem een korte pauze en kom dan weer terug, dan zal er een ander meisje bij de mannen zitten. Ik hoop maar dat dat zal gebeuren. Bran zal niet blij met me zijn als hij merkt dat ik weg ben en ik denk ook niet dat het me in dank zal worden afgenomen als ik nu in mijn bed kruip en er de rest van de nacht niet meer uitkom. Het zou haast een genot zijn als iemand nu meteen een kussen op mijn gezicht zou drukken...

Milo Rhys O'Brien

27 Y/O | IN THE LOBBY | FEELING BORED | TALKING TO NOBODY IN PARTICULAR

I do very bad things. And I do them very well.

Ik kijk kort toe hoe Talitha op Beaus schoot plaatsneemt en ik wend mijn blik meteen weer af als ze overduidelijk zitten te flirten. Ik weet niet helemaal wat ik van Talitha moet vinden. Oké, ze is een beest in bed en ze heeft me al meermalen gruwelijk verwend tussen de lakens, maar haar karakter is.... vreemd. Het ene moment is ze onderdanig en doet ze alles wat je zegt, het volgende moment heeft ze een grote mond en zal ze zich met alles tegen je verzetten. Het kost af en toe nogal wat moeite om haar in het gareel te houden, ze is zeker geen makkelijk meisje.
Ik kan alleen maar hopen dat June net zo goed in bed zal worden als Talitha — en sommige andere meisjes die al een tijdje meedraaien — maar ik heb vooralsnog weinig hoop. Ze is hier pas enkele weken maar nog altijd is ze niet losgekomen en het frustreert me mateloos. Vandaar mijn gedrag tegenover Beau zonet, ik vind het klote dat ik June niet losser kan krijgen. Ik liefkoos haar alleen als ze doet wat ik zeg, maar zelfs dat weigert ze nog. Ik schud mijn hoofd in mezelf en haal mijn hand door mijn haar. De laatste meisjes die ik in dit huis had, voor June hier kwam, zijn doorverkocht. Ze waren goed en brachten het hotel ook meteen heel veel geld op. Anderen wilden ze graag hebben. Zodra wij er genoeg geld voor kunnen krijgen, zullen we niet veel en lang aarzelen om ze door te verkopen. Sommigen willen we hier niet kwijt, die zijn te waardevol voor dit huis, maar verder zijn we niet echt emotioneel aan ze gehecht. Het hele lovey-dovey-gedoe was voor ons toch altijd al nep, we moesten ze slechts verleiden en zorgen dat ze hier kwamen. Verder namen we afstand en maakten we ze tot de prostituees die ze zijn. Dat is toch wel de juiste benaming voor de baan die ze hier hebben.
Beau en Talitha gaan maar door en ik snuif even. June zou een voorbeeld aan haar kunnen nemen, maar als het niet hoeft, komt ze niet van haar kamer af. Ze weigert me aan te kijken, al weet ik dondersgoed dat ze nog heel veel voor me voelt. Gevoelens die ze niet zou moeten hebben. Zo gaat het bij alle meisjes en het duurt eindeloos voor ze eindelijk inzien dat ze niets meer dan een object voor ons zijn. We wensen ze niet dood, maar ze moeten gewoon zien dat ze emotioneel niets voor ons betekenen. Ze zijn slechts inkomstenbronnen en natuurlijk verzorgen ze ook plezier voor mij en de rest van de jongens. Als we iemand willen, dan nemen we die en dat moeten ze accepteren.
Ik snuif eventjes en sla het boek met een klap dicht, waarna ik weer opkijk naar Beau en Talitha. Ik grinnik toch wel eventjes. 'Get a room,' grijns ik ze toe en ik kijk rond. Het was Kits beurt om hier achter de balie te staan, maar hij is als sneeuw voor de zon verdwenen. Lekker dan.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

14 aug 2016 - 14:54 Shireen is offline

Shireen 2021

CHRISTOPHER 'KIT' HARVEY ELLIS JONES

Room No13 ~ With Dani ~ Aroused, Lustful & Concentrated ~ Outfit

"This is a man's world. But it would be nothing without a naked girl."

Het verbaasde me in eerste instantie wel dat ook Dani gekalmeerd was, en zelfs liefelijk naar me glimlachte.
'I will.' antwoordde ze, en ze excuseerde zich nog voor haar ongepaste opmerking, maar ik had er al weinig oor voor. Ik zag iets in haar ogen. Iets dat ik al vaker had gezien, omdat ik haar natuurlijk inmiddels al langer dan vier jaar kende. Ik wist nu al dat ze niet alleen maar op eens zo lief deed, simpelweg om onder mijn gezag uit te komen.
Toen ze een vinger op mijn kaak legde, wist ik vrijwel zeker wat ze wilde, en natuurlijk was ik de slechtste niet. If she wanted it, she would have it. Mijn nekhaartjes kwamen spontaan een beetje overeind, terwijl een grijns zich om mijn lippen vormde. Ik keek naar de grond, alsof ik hier door haar gevleid werd, maar eigenlijk kon ik gewoon niet geloven dat ze hier op dit moment mee bezig was. Misschien was dat wel iets typisch Spaans; ze krijgt een klap en dan... mi amor.
Haar hand verplaatste zich naar mijn hals, en greep toen opeens stevig naar de revers van mijn jasje, wat me gelijk weer mijn ogen deed opslaan, en haar deed aankijken wanneer ze haar lippen met de passie die je van een Spanjaard gewend zou zijn op de mijne drukte.
Ik kon niet anders dan toegeven dat ik hier een beetje op had gewacht. Dit zorgde er ook voor dat zodra mijn lippen haar aanraking hadden gevoeld, ik direct mijn handen naar haar taille verplaatste. Maar na enkele seconden met haar lippen gespeeld te hebben, veranderde mijn plan al weer. Terwijl ik haar gladde benen al betastte, gleden mijn handen geheel naar beneden, naar haar enkels, waarna ze zich daar omheen klemden en ik haar krachtig van haar stoel af trok, en op mijn gehurkte schoot liet neerkomen.
Zelfs met haar extra gewicht in mijn armen kwam ik met gemak overeind, en na een aantal passen gezet te hebben, had ik mijn zijdezachte bed al bereikt. Uit principe wilde ik haar neer gooien, en me boven op haar storten, maar ditmaal ging ik zelf rustig op de rand zitten met Dani op mijn schoot. De blik die ze kreeg was verleidelijk.
'Als dit is wat je wilt, then make it so.'

how dare you speak of grace

14 aug 2016 - 21:10 Syaoran is offline

Syaoran 12964

——————————————————————————

——————————————————————————

Dani Reina Verdad

”I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me.”

• Twenty-five • Room No13 - With Kit • ~~Let’s~~ play, querido • Outfit •

Hoewel ik trachtte mijn boosheid te behouden besloot dit een tevergeefse wanhoopsdaad te worden. Elke tel die mijn lippen langer beroerd werden door die van Kit sijpelde er een klein beetje weg — waarna deze vervangen werd door een lustig gevoel naar meer — en verloor ik een deel van mijn standvastigheid pislink op hem te blijven. Een huivering golfde door mijn lichaam heen zodra de man zijn handen over mijn benen heen gleden en lieten een tillend gevoel na. Dit waren de momenten waarop ik hem het liefste volledig vervloekte; wat te maken had met de omschakelingen die zijn aanrakingen diep van binnen wisten te veroorzaken. Mijn hoop om deze situatie op mijn manier te kunnen afhandelen vervloog bij de minuut.
Mijn lippen krulde zich tot een flauwe glimlach zodra Kit me aan mijn enkels op zijn schoot trok. Blindelings sloeg ik mijn armen om zijn nek, waarna ik mijn lippen een enkele keer plagend op de zijne drukte. Moeiteloos duwde Kit ondertussen zichzelf overeind en droeg me soepel naar zijn bed toe — waar hij op rand besloot te gaan zitten. Een verleidelijke gloed trok door zijn heldere poelen heen en maakte het des te moeilijker om zijn lusten gaandeweg in het midden af te kappen, en hem zo aan zijn lot over te laten. Onder het mom; Nu weet je pas echt wat je mist als ik er niet meer was.
”Als dit is wat je wilt, then make it so.”
Opnieuw krulde mijn mondhoeken zich op en trok ik speels een wenkbrauw omhoog. Er waren verscheidene dingen die ik wilde — er speelde zelfs voor luttele secondes enkele wraakzuchtige gedachten door mijn hoofd heen — maar de verleiding die de man op me wist te vieren maakte het me nog altijd even moeilijk om die te weerstaan. Het was daarom dan ook dat ik besloot deze haast direct te laten varen. Als ik hem een pleziertje gunde dan kon ik er op zijn minst zelf ook van genieten; iets wat bij Kit absoluut nooit een probleem leek te zijn. “Je moest eens weten,” pruttelde ik zacht alvorens ik besloot mijn lippen plagend langs de zijne te stroken.
Mijn vingers gleden over zijn jasje heen en dwongen deze subtiel over zijn schouders terwijl ik mijn onderlichaam dusdanig zo plaatste dat zijn grote vriend aan geen enkele liefkozing te kort kwam wanneer ik dat wilde. Terwijl zijn jasje ergens verloren terecht kwam beroerde mijn lippen opnieuw die van Kit, waarbij ik een enkele keer zacht op zijn onderlip knabbelde. Ergens was het een vreemd gegeven om te zien hoe vlug een verhitte woordenwisseling kon omslaan in een gespannen en sensuele sfeer. Ik mocht wellicht het eerste verloren hebben, het tweede was ik niet van plan aan mijn straatje voorbij te laten gaan. Deze zou voor mij zijn en dat wist ik.
De eerste knopen van zijn blouse opende ik nog tergend langzaam; puur en alleen om de man te kwellen.
“Ik denk alleen wel. . “ mompelde ik zacht. Met een zo onschuldig gepoogde blik greep ik het witte ding vervolgens beet en richtte mijn met lust gevulde poelen op die van Kit, waarna ik de blouse open rukte. Ploppende geluidjes van losschietende knopen vulde voor even de kamer, waarna ze alle kanten in leken te schieten alvorens ze ergens verdwaald op de grond — of waar dan ook — terecht kwamen. “. . .dat je aan een nieuwe blouse moet.” Met een ietwat harde duw tegen zijn borstkas aan zorgde ik dat Kit met zijn rug op het bed terecht kwam zodat ik mijn nagels zacht over de huid van zijn borstkas heen kon laten gaan; richting de rand van zijn broek. Subtiel draaide ik met mijn heupen over zijn schoot heen en beet zacht op mijn onderlip alvorens ik naar hem toe boog.
”Je krijgt wat je verdiend, querido” humde ik zacht bij zijn oor en knabbelde kort aan zijn oorlel, waarna mijn lippen zijn hals plaagde door er een spoor aan kleine kusjes op te drukken.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

14 aug 2016 - 22:45 Frisk is offline

Frisk 8318

Beau Rivera
24 jaar | Outfit | Lobby | Opgewonden & Flirterig | Praat met Talitha

I don't need your approval, darling. That's for ~~insecure~~ people.

"Misschien," mompelde Talitha. Ik was ineens een heel stuk wakkerder en hapte net niet naar adem toen ze haar lichaam op een wel heel plezierige manier begon te bewegen. Hoewel de onschuld in haar ogen al even onbestaand was als mijn gevoelens, probeerde ik toch het spel mee te spelen. 'Probeerde' is hier het kernwoord, aangezien mijn brein zich zo ongeveer een halve meter lager bevond dan normaal.
"Of misschien miste ik jou ook gewoon en hoopte ik dat we ergens... hoe dan ook... die verloren tijd goed kunnen maken." Ik trok mijn wenkbrauw op, alsof ik geen idee had waar ze op doelde, maar besloot een halve seconde later om mijn act te laten vallen. Dat mijn onverschilligheid in deze zaak gespeeld was, zou ze ondertussen al lang hebben gevoeld. Er verscheen een scheve glimlach op mijn gezicht en mijn hand verplaatste zich zonder gène naar de zachtere regio onderaan haar rug. Deze bleef daar verstoord liggen toen ze haar mond opendeed om iets helemaal anders te doen dan ik in gedachten had.
"Wat was er al die tijd überhaupt zo belangrijk?" vroeg ze plots. Ik knipperde. Mijn hersenen hadden even de tijd nodig om weer naar boven te reizen.
"Que?" Ik knipperde nog eens, maar uiteindelijk had dat belachelijk grote brein van me zijn bestemming bereikt en begreep ik wat ze bedoelde. "Oh, ik was aan het slapen," grijnsde ik schaapachtig. "Je weet dat dat soms gebeurt," mompelde ik, maar ik was mijn concentratie alweer verloren. Mijn lippen vonden de zachte welving van haar hals en onderzochten deze uitvoerig, waardoor de bloedtoevoer naar het onderste deel van mijn lichaam weer toenam.
"Get a room," hoorde ik plots vanachter de balie en verstoord keek ik op. Goed, misschien is de lobby niet de beste plaats om uit mijn broek te gaan, maar om heel eerlijk te zijn, kon het me ook weer niet zo veel schelen. Op dit uur liepen er toch bijna nooit klanten door de ruimte. Gelukkig voor Milo stond zijn gezicht bij dat zinnetje eens niet op donderwolken, en liet ik het maar zo. Hij kreeg wel nog een mooie vinger van me - en het was niet mijn pink. Nog geen tel later werd mijn aandacht echter door iemand anders getrokken.
Ivy liep stijfjes door de lobby en probeerde zo te zien niet al te veel op te vallen. Met mijn wenkbrauwen vragend opgetrokken volgde ik haar. Dat de meer ervaren meisjes hier af en toe eens kwamen uitblazen, vond ik niet echt een probleem, maar de nieuwtjes hield ik liever wat meer in het oog. Of ik had graag dat anderen hen in het oog hielden, aangezien ik liever mijn aandacht aan andere dingen schonk. Zeker nu.

[ bericht aangepast op 21 aug 2016 - 21:12 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

Index RPG Actieve Topics Zoek