The French Court ~ SPEELTOPIC 1 - Speeltopics

• • • • French Court• • • •

• • • • Welkom op lichtjes dag!• • • • Het is 19 maart 1600, ook wel bekend als lichtjes dag. Lichtjes dag is een feestdag waarop de man de vrouw van wie die houd een kaars geeft en zei hem die avond aansteekt als ze het ook voor hem voelt. Dit jaar is het een bijzondere lichtjes dag, want de koninklijke familie in Frankrijk nodigt heel Europa uit om te komen eten ter ere van lichtjesdag. Het wordt een prachtig feest met de mooiste dans muziek in tijden, en die avond gaat iedereen vrolijk en moe naar bed met hun kaarsen. Net voor de nacht valt word er een prinses naar beneden geduwd en overleefd de val niet, daar begint het verhaal... Het duisternis, met een hart zo koud als ijs... Die je spaart als je het echt waard bent... Met zijn magie, zo zwart en dodelijk als gif...

Power Is A Dangerous Game

• • • • Landen • • • • • Spanje • Zweden • Frankrijk • Engeland • Schotland • Denemarken • Marokko • Walachije • Ottomaanse Rijk • Rijk Der Nederlanden

RED IN THE HEAD, SILVER IN THE HEART

• • • • Rollen • • • • Prinsen&Prinsessen - Je moet het afspreken met de koning en koninginnen, want je bent familie van hen. - verschillende leeftijden Lady's/Boys in waiting - Dat zijn degene die vrienden zijn van de koninklijke familie en eigenlijk mee gaan om een man of vrouw te vinden.

I'm not a rebel, i'm Royal.

• • • • Het Duisternis • • • • Het duister is een soort levende geest, die niet praat. Hij kan je helpen en je waarschuwen, je laten zitten, je bang maken of vermoorden. Hij is de god van de heidenen, heidenen zijn mensen die bloed offer doen als Het Duisternis. Ze hebben speciale krachten en lokken soms mensen het woud in. Ze laten zich zelf nooit zien, hun slachtoffers overleven het alleen met speciale hulp. Niemand mag het bloed woud betreden, als je er te ver ingaat kom je er nooit uit.

• • • • Regels • • • • • Woordenaantal: 125 • Personages maakt niet uit, als je maar een jongen& een meisje hebt. • Personages moeten aan hun rol gekleed zijn, bijvoorbeeld: adellijk kleed zich adellijk. • Geen perfecte personages, niemand is perfect. • Denk aan de tijd waar we leven, niet in 2016. • Pas Relaties na de rollen goed gekeurd zijn. • Eerst reserveren

• • • • Rollen • • • • Lijst: • Rol • Naam • Leeftijd • Land • Innerlijk (eigenschappen mogen ook) • Uiterlijk//Beschrijving • Familie • Relaties • Extra

Naam STOP OP VROUWEN/MEISJES Marina Rosemary de' Medici - Schotland - Prinses - MyDearDiary - pagina 1 Elizabeth Courage - Engeland - Prinses - Lisadragonrider - pagina 3 Isabelle Marienett de' Medici - Denemarken - Prinses - _patch - 3 Francis André de la Porte - Frankrijk - Prins - MyDearDiary - 1 Geclaimt - Frankrijk - Prins - Douceur Lady de Guise - Schotland - prinses - Shairell - 3 Geclaimt - Frankrijk - Boy in Waiting - Shairell - Geclaimt - - Prinses - Sunrises - Estevania of Castilie - Spanje - Prinses - DarkOne - 7 Geclaimt - Spanje - Boy in waiting - DarkOne Narcisa Valeria Constantinescu- Walachije - Lady in waiting- Camhanaich - 5 Charlie Nadia Johansen - Denemarken - prinses - HttpLaura - 4 Geclaimt - Turkije - lady-in-waiting - Ruelle - Jayden Sjölin - Zweden - Prins - HttpLaura - 4 Willem Frederik George Lodewijk - Nederlandse rijk - Boy-in-waiting - gentil - 11 Altan Ozgur Bayoumy - Ottaamse Rijk - prins - gentil - 11 Charlotte Cassiopeia Johansen - Denemarken - prinses - gentil - 10 Lileas de Guis - Schotland - Prinses - Shairell - 9 Kenna de Poitiers - - Lady in waiting - Peculiar Ariël Courage - Engeland - prinses - Josnape- 11 Theodor André de la Porte - Frankrijk -boy-in-waiting - 13

• • • • Topics • • • •

Speeltopics 1: 2: 3:

Praattopics 1: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=179225 2: 3:

Rollentopics 1: http://www.quizlet.nl/forum/modify.php?id=6300388 2: 3:

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Claude

I'm everything a princess should not be Said be Claude

Ineens zie ik me Ariël, ik schrik me eerst rot. Ik verzet geen stap, aangezien ik haar niet kan knuffelen. Ik loop op haar af en glimlach, 'Ariël, ben je verrast dat je me ziet?' Ik was best wel verlegen ineens, ik ben 8 jaar weggegaan uit angst voor mijn moeder, uit angst wat ze nu alweer tegen me zou zeggen, over mijn schandalen in het paleis. 'Heeft je moeder... Ik bedoel... Onze moeder... Je verteld over mijn schandalen? Of de reden dat ik naar het klooster in Schotland moest... ik bedoel... ging?' Ik wilde het toch weten, had ze gelogen over waarom ik wegging, dat het allemaal mijn eigen keuze was en ze me niet kon tegenhouden? Als dat zo is, is het een grote, grote leugen...

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

~~ Elizabeth Courage ~~

~Meisje~ 13 jaar~ FC: Elle Fanning~

Ik doe Ariël na en verwissel ook het andere paard met die van mij. ZE zagen er bijna hetzelfde uit, alleen ik kan aan het hoofd zien welke mijn paard is. Ik breng het andere paard naar de plaats waar Star eerst stond. "Liz..." Hoor ik Ariël zeggen. Ik loop naar haar toe. "Wat is er?" Er komt een meisje onze kant op lopen. 'Ariël, ben je verrast dat je me ziet?' Ik kijk haar vragend aan. Ken je haar? 'Heeft je moeder... Ik bedoel... Onze moeder... Je verteld over mijn schandalen? Of de reden dat ik naar het klooster in Schotland moest... ik bedoel... ging?' Zij ze nou onze moeder? "Wie ben jij?" Vraag ik aan het meisje.

Ariël Courage
"I want to be Free"

Claude komt naar me toe lopen, ik heb haar lang niet gezien, ze moest wel. Moeder had haar 'verbannen', ze moest naar het klooster om dingen, foute boel dit...
'Ariël, ben je verrast dat je me ziet?' verbijsterd kijk ik haar aan, nooit verwacht dat ze mijn naam nog zou weten, we hadden vroeger wel lol in het bos maar op een gegeven moment was ze... Ja ze was veranderd, niet echt op de positieve manier. 'Heeft je moeder... Ik bedoel... Onze moeder... Je verteld over mijn schandalen? Of de reden dat ik naar het klooster in Schotland moest... ik bedoel... ging?' Ik glimlach even, ze heeft het er wel moeilijk mee zeg.
Ik zag dat Liz naast me kwam staan, "Wie ben jij?" pijnlijk! Liz was natuurlijk wel erg jong te ze weg ging, tja, dan vergeet je dat soort dingen.
Ik sla een arm om Liz haar schouder heen,
"Ja, moeder heeft verteld over je schandalen..." antwoord ik rustig, "En ja, ik ben verrast je te zien..." ik blijf haar kalm aankijken,
"Aangenaam verrast..." er verschijnt een kleine glimlach op mijn gezicht om te laten zien dat ik niet vijandig wil doen en gewoon vriendelijk wilt zijn.
Dan kijk ik naar Liz,
"Dit is je zus, Claude, je was erg jong toen ze vertrok om..." ik hield me even stil, is dit het goede moment om het te vertellen? "Om bepaalde redenen..." zeg ik dan maar. Meteen daarna kijk ik naar Claude en zet een glimlach op.

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 19:17 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Claude

I'm everything a princess should not be Said be Claude

"Wie ben jij?" Vraagt Elizabeth, wanneer ik haar zie moet ik glimlachen."Ja, moeder heeft verteld over je schandalen..." antwoord Ariël met een kalme en rustige stem, "En ja, ik ben verrast je te zien..." zelfs haar blik is kalm en rustig, "Aangenaam verrast..." Ik knik. 'Ik begrijp het, het klooster was een aangename...' Ik kan mijn zin niet afmaken, een onheilspellend gevoel van koude handen in mijn nek prikkelt me overal. "Dit is je zus, Claude, je was erg jong toen ze vertrok om..." Ik keek weer op en schrok even... "Om bepaalde redenen..." Ariël glimlacht, maar ik kan het niet. Ik wilde me niet zo noemen, ik ben geen eens een goede zus. Ik leg mijn handen in mijn buik en speel nerveus met de ring die officieel uit Schotland komt. Mijn polsen zijn rood, wat ik nog voel.Ik richt me weer op Ariël en krijg kippenvel wanneer er iets naast haar staat. Een schim van een man die naar me glimlacht. Klaar voor de volgende nacht, mijn schat? Ik word bleek en krijg kippenvel, een gevoel van misselijkheid komt in me naar boven en ik trek mijn kraag hoger op. Ik wil niet opvallen, maar het mislukt...

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 19:34 ]

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

---

Niets stond haar lichaam zo goed als de witte, satijnen dekens die zich op haar bed manifesteerden. Haar linkerbeen hing half van haar slaapplaats af en was warm van de zon die haar kamer binnen scheen. Zo leek het een perfecte ochtend. Een kort gekraak van het bed haalde haar uit een diepere vorm van slaap en ze lag praktisch gezien te doezelen. De ultieme vorm van rust dus op de ochtend, zeker voor iemand die al zo druk is. Alles leek perfect te gaan deze ochtend, totdat een dienstmeisje haar kamer binnenstormde. "Dame, u moet nu ontwaken. Anders bent u te laat op het hof." Waren de woorden die de blonde kon verstaan tussen een wirwar van zinnen. Door de lichtelijk onbeleefde manier van ontwaken bromde ze kort wat en ging ze rechtop in haar bed zitten. Haar blonde lokken vielen langs haar gedefinieerde jukbeenderen naar beneden, tot ze op haar schouders landden. "Alexandra," Begon ze met spreken, haar blik richtte zich op de dienstmeid die bezig was met het water koken voor haar bad, "Zou je aan Constanta kunnen vragen of ze zo mijn haar kan doen?" De zwartharige dame knikte kort en maakte een buiging, voordat ze de kamer verliet. Ze liet Narcisa achter met Isabella, de meid die de jongedame praktisch had opgevoed. Met haar rechterbeen eerst stapte ze uit de bedstee en beende ze richting het bad toe, van beneden hoorde ze geschreeuw, over twintig minuten zou ze moeten vertrekken. Dat is weinig tijd om een Lady volledig klaar te maken voor een reis. Maar gelukkig hoefde haar make-up niet geregeld te worden, aangezien alleen een klein beetje pigment van een bes genoeg was voor haar lippen.       Een waad viel met een doffe dreun op de grond en hij toonde Narcisa's ontblote lichaam. In het badwater zag ze haar reflectie voordat ze met haar wijsvinger de temperatuur voelde. De kleurloze vloeistof was gemengd met zeep en het water steeg wat toen ze in de marmeren badkuip plaatsnam. Terwijl het vuil, dat er amper zat, van haar af werd geweekt, zat Isabella aan haar blonde lokken. Ze borstelde het ijverig door en maakte er een opgestoken coupe van. Haar lichaam steeg uit het bad en ze werd al snel af gedept door een tweede dienstmeid, die de kamer binnenkwam.       Nadat ze haar jurk had aangedaan, een prachtig paarse nummer met een goed aantal kralen die de japon tot een geheel brachten. Na eigen zeggen zag de Lady er goed uit, na mening van het personeel zag de zeventienjarige er goddelijk uit. Bij die opmerking kon Narcisa niets doen, behalve kort met haar ogen rollen. De trouwe merrie, en daarnaast ook haar volledige familie, stonden al klaar. Het paard brieste zachtjes door de korte aanraking die Narcisa het beest verschafte, voordat ze erop werd geholpen. Het zonlicht liet haar beste fysieke kenmerken zien en ze moest eerlijk bekennen dat ze klaar was voor de reis. Ze was de enige van haar familie die mee mocht, aangezien broeder en vader thuis moesten blijven. Haar geliefde moeder zat tijdelijk in Pools-Litouwen. Maar Narcisa was ervan verzekerd dat de koning het Vorstendom in goede handen zou achterlaten, de handen van haar vader.       De hoeven van de paarden stommelde de kort over het stuk onverharde weg, de legermannen reden met trots om de familie heen. Hier en daar zwaaide een plattelander naar de stoet die voorbij kwam. De Constantinescu familie was altijd wel van het principe "Go big or go home", en dit was de perfect manier om het te laten zien. In de verte kon ze ze al zien staan, de koninklijke familie. De koning, de koningin en hun drie kinderen. De stoet werd met gejuich van plattelanders buiten de kasteelmuren begroet en Narcisa wuifde kort naar ze, met toestemming van haar vader.       Eenmaal veilig aangekomen steeg ze van haar paard af en liep ze de richting van de familie op. Toen ze voor hun stond, boog ze kort. Haar vader deed hetzelfde en de legermannen legde een korte eed aan de koning af. Haar vader was geen vreemde voor de koning, ze waren allang vrienden. Het gene waar Narcisa opzoek naar was, waren vrienden voor zichzelf. Daarom stapte ze op de kinderen af, wat praktisch haar gelijken qua rang waren. "Hallo, ik ben Narcisa." Zei ze vriendelijk, ze schonk een glimlach aan een tweetal met blonde haren. Waarschijnlijk een tweeling, waarna ze haar hand uitstak naar de twee. "Ik voel mij vereerd en gevleid om uitgenodigd te worden door uw familie." Haar stem was nog wat hees, zoals gewoonlijk. Narcisa had zin in het avontuur, en die kon ieder moment beginnen.

She wears strength and darkness equally well The girl has always been half goddess, half hell

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 20:12 ]

---

Up with the sun. Gone with the wind.

Avan Dracul Rege
"Trouble seems to Follow"

'In dat geval kan ik ook lekker gek doen en jou voor gek zetten' Felix storte op me en haalde zijn hand door mijn haar waardoor alles door de war zat. Ik dook naar onder zodat hij niet meer kon doen en streek in paniek mijn haar weer goed, ik had er (niet) zoveel tijd aan besteed! Ik keek Felix aan en gaf hem een mep op zijn achterhoofd.
'Zullen we er anders een wedstrijdje van maken wie als eerste gescoord heeft' ik keek hem boos aan, hij zou moeten weten dat ik niet zo goed ben in meisjes, niet dat ik er zoveel contact mee heb, alleen met Jo, maar ik klap vaak meteen dicht bij een meisje. Zijn blik ging naar Jo toe die daardoor een stapje naar achter deed en bijna viel door haar hakken.
'Even over dat diamantje, dat doen jullie niet vaker, vader was niet blij. En ik wil dat jullie het aan iets nuttigs besteden tenzij ik ook delen van het gekochte eten krijg' Jo keek hem opstandig aan,
"Had je gedroomd..." zegt ze, "Jij bent toch het lievelingetje, je krijgt alles wat je wilt, dan mag je ook best wel eens voor ons opkomen..." ik begon te grijnzen, ze had gelijk, al doet hij veel voor ons, "Ja want jij bent onze grote broer..." zeg ik terwijl ik nu op hem spring en met mijn hand door zijn haar ga. Meteen daarna laat ik hem los voor het geval dat hij een klap wou geven. Zijn reactie was heel anders dan ik had verwacht, hij vroeg zelfs iets.
'En hoe denken jullie dat het meisje eruit ziet?' ik dacht even na, goede vraag...
"Dat zien we zometeen wel, ze komt toch zeker niet veel later als dit? Geen goed voorbeeld!" merk ik op.
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes toen ik iets in de verte zag. Ik zag vaag een meisje die naar de mensen zwaaide, is dat haar? Wow...
"Oh mijn God.." hoor ik Jo geïrriteerd zuchten. Als dat de Lady is dan zou Jo haar waarschijnlijk niet mogen.
Langzaam kwam de stoet mensen dichterbij, overal bewaking om haar heen, in het midden zag ik haar, het mooiste meisje wat ik ooit had gezien. Mijn ogen stonden strak op haar gericht en wouden er ook niet meer vanaf. Ze steeg behendig van het paard af en liep hierheen. Ik moest moeite doen om mijn mond niet open te doen. In mijn ooghoeken zag ik Jo geïrriteerd naar haar kijken maar ik besloot er nu even geen aandacht aan te besteden. Ze ging naar onze ouders, ik keek even verbaast naar ze, ik had niet door dat ze er ook waren, ze buigt even voor ze, de man naast haar, ik denk haar vader, buigt ook nog even en de soldaten om ons heen zeiden nog wat wat ik niet verstond, ze kwam hierheen!
Mijn hart bonkte in mijn keel, wat moet ik zeggen? Straks gaat het fout en... Niet aan denken Avan, dit kun je, niet aan denken...
"Hallo, ik ben Narcisa." zegt ze vriendelijk, is het overdreven om flauw te vallen? Ik voelde mezelf warm worden toen ze een glimlach naar Jo en mij gaf, waarschijnlijk zou Jo alleen maar kouder worden van binnen, grapte ik in mezelf. Jo keek haar vriendelijk aan maar ik weet hoe ze is als ze iemand echt mag, en zo doet ze nu niet...
Ze steekt haar hand uit, "Ik voel mij vereerd en gevleid om uitgenodigd te worden door uw familie." pfuh, gelukkig heb ik ooit een keer opgelet bij sociale.. sociale.. oh ik weet het vak niet meer! Nouja, in ieder geval hoe je tegen een dame moet praten.
Ik pakte haar hand, buig even en gaf er een kleine kus op,
"Wij voelen ons vereerd dat u bent gekomen, My Lady..." zeg ik vriendelijk en kijk haar aan, ze was nog mooier van dichtbij,
"Avan..." ik kijk naar Jo, "En dit is Jo, mijn zus..." zeg ik terwijl ik met mijn ogen hevig naar Jo zit te knikken als tip dat ze aardig moet zijn. Jo begrijpt de tip, ze geeft een korte buiging, "Het is een eer..." zegt ze, het klinkt gemeend maar ik weet wanneer ze het echt en wanneer ze het niet echt meent, nu meent ze het niet echt. Gelukkig ben ik meestal de enige die dat hoort.
"Mag ik zeggen dat u er beeldschoon uitziet?"

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 20:55 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

~~ Elizabeth Courage ~~

~Meisje~ 13 jaar~ FC: Elle Fanning~

Ariël doet haar arm over mijn schouders. "Ja, moeder heeft verteld over je schandalen..." antwoord ze tegen het meisje, "En ja, ik ben verrast je te zien... Aangenaam verrast..." Zegt ze. Dan kijk ze naar mij,
"Dit is je zus, Claude, je was erg jong toen ze vertrok om..." Ze was even stil. "Om bepaalde redenen..." Ik kijk haar vragend aan. "wat voor redenen?" Ik kijk Ariël geschrokken aan. "Heb ik nog een zus?" Het komt nu pas bij me binnen. Ik kan het niet geloven, waarom herken ik haar niet, waarom herinner ik me haar niet. Ik zie dat het meisje, die mijn zus Claude blijkt te zijn, misselijk word. Of iets wat er op lijkt. Ik kijk haar aan. "Gaat het wel?"

Felix Rege
I am the king of the world

Ik keek op en zag het meisje aankomen, ze maakte een buiginkje voor mijn ouders en kwam toen onze richting in of nou ja die van mijn zus en broer maar ik kwam er snel bij staan.
"Hallo, ik ben Narcisa." zegt het meisje, ik probeerde het niet te doen maar liet mijn blik toch even over haar heen glijden en knikten goedkeurend, ik moest toegeven dat het een knap meisje was. Ik zag mijn broertje zoch voorstellen en haar hand kussen, snel wende ik mijn blik af, wat klef. Toen hij zich had voorgesteld was het mijn beurt. Ik stak gewoon mijn hand uit.
'Hallo, ik ben Felix, mooie naam heb je' ik gaf haar een knipoog. Ik keek Jo aan die aan het mokken was, natuurlijk er was een ander meisje waardoor niet alle aandacht meer naar haar ging. Ik liep naar haar toe en sloeg een arm om haar heen.
'Avan trekt wel bij' zeg ik fluisterend in haar oor 'hij is gewoon even van slag door de schoonheid, maar jij bent de knapste hoor' ik grijnsde om een glimlach op haar gezicht te krijgen en liep terug naar Narcisa.
'My lady, zal ik u naar de koets begleiden of wilt u eerst nog even afscheid van u vader nemen' ik stak mijn arm naar haar uit. Net als Avan was ik een beetje gefascineerd door haar schoonheid, al liet ik het iets minder goed merken. Avan had zijn mond bijna tot op zijn knieën hangen, of althans hij moest zich inhouden om hem daar niet te laten belanden. Ik keek hem aan en kon een glimlach niet bedwingen. Jo gaf ik nog een knipoog om haar gerust te stellen en toen ging mijn blik terug naar Narcisa. Wachtend wat ze met mijn hand zou doen. Ik keek haar onderzoekend aan en de vraag die ik daarstraks gesteld had was verdwenen nu ik haar echt had gezien. Haar blonde haren zaten opgestoken maar hier en daar ontsnapte een plukje aan het strakke kapsel waardoor het er nogal speels uitkwam te zien, ook wel schattig. Haar roze lippen hadden de perfecte kleur in verhouding met haar huidskleur. De lichte blosjes die om haar wangen hingen maakte het plaatje af.

Sorry voor het nogal kort door de bochte maar ik moet werken

[ bericht aangepast op 8 aug 2016 - 10:33 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Claude

I'm everything a princess should not be Said be Claude

'Gaat het wel?' Vraagt Elizabeth. Ik knik, 'ik ben alleen bang om moeder weer te zien. Er zijn geruchten gekomen vanaf Schotland, geruchten die ook waar zijn.' Ik grinnik en trek mijn jurk op, 'kunnen jullie me naar haar toe brengen, ik moet met haar praten.' Ik zei het misschien op een bevelende toon, omdat het misschien ook van belang is. Is het belangrijk mijn verhaal uit Schotland hier voor te dragen, gebruikt te worden omdat je van een ander gelovig land. Als dat het is, dan ben ik het nu eigenlijk wel beu. Als het dat niet is, wat voor reden dan wel? Wie haalt het lef de prinses van Engeland vast te houden die weggestuurd is door een moeder die niet van haar houdt... Het deed me behoorlijk pijn, mijn verleden in Schotland maakte me kwetsbaar en dat haten meiden zoals mij, vrouwen die altijd sterk waren die nu naar de grond toe worden geworpen als oud vuil. 'Alsjeblieft?'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Ariël Courage
"I want to be Free"

"wat voor redenen? Heb ik nog een zus?" Ik besloot niet op deze vraag in te gaan, ik denk niet dat Claude het fijn vind dat ik erover begin, ik zou het zelf ook niet fijn vinden... "Gaat het wel?" nu pas zie ik dat er iets goed mis is met Claude.
'ik ben alleen bang om moeder weer te zien. Er zijn geruchten gekomen vanaf Schotland, geruchten die ook waar zijn.' ik knik even, klinkt wel logisch, zou ik ook zijn.. Maar zijn de geruchten waar? Foute boel, hele foute boel!
'kunnen jullie me naar haar toe brengen, ik moet met haar praten.' ik keek even naar mijn kleding, kunnen Liz en ik ons hierin vertonen? En denk en hoop het,
'Alsjeblieft?' ik kijk haar aan en zucht even, "Oké, maar geen woord over dat je ons hier hebt gezien..." ik kijk haar aan als een grotere zus met meer gezag, ben ik ook, ik ben 18, dat is een volwassen getal. Ik zou eigenlijk zo snel mogelijk een prins moeten zoeken maar ja. Dat zien we over enkele dagen wel.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Claude

I'm everything a princess should not be Said be Claude

'Dankje! Super bedankt!' Ik knik vrolijk en wil haar knuffelen. 'Of als je niet mee wilt kan je me gewoon vertellen welke gangen ik moet nemen of op welke kamer ze nou is.' Ik glimlach, 'ik beloof het jullie. Dit is niet gebeurd.' Ik kijk nog 1 keer langs Ariël, de schim was verdwenen. Ik zuchtte van opluchting, 'hoe is moeder eigenlijk nu? Is ze veranderd?' Mijn blik gaat van Elizabeth over naar Ariël. 'Moet ik bang zijn voor haar reactie op de... geruchten?' Het waren er veel, ik heb ook met veel in een bed gelegen. Alleen kent nog niemand de echte reden er achter. Waarom ik het eigenlijk deed. Het zou mijn geheim blijven, maar zouden de mannen dan gestraft worden? Wat als het geheim uit lekt en katholieken de protestanten gaan aanvallen, dan ontstaat er een burgeroorlog wat overgaat op een revolutie en dat is wel het laatste dat ik wil. Het enige dat ik nu wil is een bad en de hele laag ellende over me heen krijgen. Dat is toch wat ik altijd heb gekregen?

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

~~ Elizabeth Courage ~~

~Meisje~ 13 jaar~ FC: Elle Fanning~

Ik kijk naar Ariël en dan naar mijn kleren. Kunnen we wel zo gaan? Dit is niet onze pyjama, dus dan vraagt ze zich vast af waarom we dit aan hebben. 'Dankje! Super bedankt!' Klinkt Claude vrolijk, het is nog veel voor mij. Ik kom nu te weten dat ik nog een zus heb. Nog een zus, ze ziet er wel aardig uit, maar als er iets gebeurt, kan ik haar dan vertrouwen?
Ik moet de reden weten waarom ze weg was.
'Of als je niet mee wilt kan je me gewoon vertellen welke gangen ik moet nemen of op welke kamer ze nou is.' Ze glimlach, 'ik beloof het jullie. Dit is niet gebeurd.'
'hoe is moeder eigenlijk nu? Is ze veranderd?' Ze kijkt van mij over naar Ariël. 'Moet ik bang zijn voor haar reactie op de... geruchten?' Ik kijk haar vragend aan. "Ik weet niet wat veranderd is en ik weet ook niet wat die geruchten zijn, wat ik wel weet is dat je haar niet boos moet maken....." Ik keek naar Ariël en dan naar onze kleding. "We moeten ons zo omkleden." Zeg ik tegen haar.

Claude

I'm everything a princess should not be Said be Claude

"Ik weet niet wat veranderd is en ik weet ook niet wat die geruchten zijn, wat ik wel weet is dat je haar niet boos moet maken....." Ik knik. 'Dat is lastig als je dingen hoort vanuit het ''klooster'' in Schotland, en niet van je eigen dochter.' Ik had het best warm, maar ik kon mijn jurk niet uitdoen. Ik was best moe van de lange reis, ik moest me zelfs verbergen voor de wachters. 'Moeten jullie dat nu eerst doen?' Ik kijk ze 1 voor 1 aan. 'En als we daar zijn... Luister maar even niet naar wat ik tegen moeder zeg en andersom, misschien is het niet bestemd voor... jullie...'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Estevania of Castilie
Ik werd wakker door de gordijnen die ruw werden opengetrokken mijn hofdames stonden langs mijn bed met een blauwe jurk in hun handen, ik keek ze vragend aan waarom moesten ze me zo vroeg sturen? 'Mevrouw u bent al laat, u vertrekt over ander half uur naar het Franse hof.' wat? de fra.. snel trok ik de dekens van mij af en stond ik op, ik was het helemaal vergeten dat ik daar heen moest, mijn hofdames bogen voor mij en hielpen mij in mijn jurk, ze kamden mijn haren.
'U vader wilt u dadelijk even spreken, milady.' zei een van de hofdames ik knikte en gebaarde dat we dan maar naar de troonzaal gingen waar mijn vader vermoedelijk was. Ik maakte een buiging toen we een voor zijn troon stonden. 'U wilde mij spreken vader.' mijn vader hield van formaliteit ook van zijn dochter.
Hij knikte en stond op zachtjes pakte hij mijn schouders vast en keek me streng aan. ''Ik verwacht dat je, je gedraagt op het hof en dat je het hart verovert van een prins, eerder zou ik je ook niet thuis willen zien komen.' zei hij, ik knikte en wist dat hij het meende mijn vader vond het tijd dat ik zou trouwen en nu mocht ik zelf iemand uitkiezen mocht ik na deze tijd op de Franse hof nog geen man hebben dan zou hij mij uithuwelijken.
'Natuurlijk vader, maakt u zich geen zorgen.' hij knikte en een glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Goed, je koets staat klaar.' ik volgde hem naar buiten waar mijn koets stond, een man maakte de deurtje open maar voordat ik in stapte ging ik voor mijn vader staan en maakte ik nog een keer een buiging. 'Tot ziens vader.' hij knikte en glimlachte alleen. Nadat ik was ingestapt en het deurtje dicht was zwaaide ik nog een keer naar mijn vader hij zwaaide terug en we vertrokken naar het Franse hof.

Francis André De La Porte

Ik deed mijn zwaard af en gaf mijn cape aan de wachters, 'hoe was het jagen, mijn zoon?' Ik keek naar mijn vader die al klaar stond voor de eerste gasten voor vanavond, alsof ik daar zelf nog niet aan gedacht heb. 'Goed, we hebben vers konijn gegeten.' Ik zag dat mijn broer Theodor er een beetje verdwaasd bij stond. 'En hoe was het met jou mijn zoon', Theodor glimlachte wel, alleen wist ik dat hij dat niet bedoelde. 'Net zoals mijn broer, vader.' Met die woorden liep Theodor naar binnen om zich om te kleden voor de verwelkoming van de gasten. Ik liep op vader af en ging naast hem staan. 'Theodor is misschien niet de kroonprins, maar wel u zoon!' Vader rolde met zijn ogen en liep toen weg, wat een lafaard. Snel liep ik naar boven en begon ook met om te kleden voor de drukke dag van vandaag. Wanneer zouden de eerste gasten komen? 'Theodor! Waar is het schema?' Ik klopte op de deur van mijn broer die gelijk open deed. 'De eerste gasten komen rond 12:00 precies. Ik denk dat dat Engeland was, Schotland kan ook nog komen.' Ik liep naar beneden en glimlachte naar degene die het feest voor vanavond klaar maakten en liep toen naar buiten, klaar voor de eerste gasten.

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.