The French Court ~ SPEELTOPIC 1 - Speeltopics

• • • • French Court• • • •

• • • • Welkom op lichtjes dag!• • • • Het is 19 maart 1600, ook wel bekend als lichtjes dag. Lichtjes dag is een feestdag waarop de man de vrouw van wie die houd een kaars geeft en zei hem die avond aansteekt als ze het ook voor hem voelt. Dit jaar is het een bijzondere lichtjes dag, want de koninklijke familie in Frankrijk nodigt heel Europa uit om te komen eten ter ere van lichtjesdag. Het wordt een prachtig feest met de mooiste dans muziek in tijden, en die avond gaat iedereen vrolijk en moe naar bed met hun kaarsen. Net voor de nacht valt word er een prinses naar beneden geduwd en overleefd de val niet, daar begint het verhaal... Het duisternis, met een hart zo koud als ijs... Die je spaart als je het echt waard bent... Met zijn magie, zo zwart en dodelijk als gif...

Power Is A Dangerous Game

• • • • Landen • • • • • Spanje • Zweden • Frankrijk • Engeland • Schotland • Denemarken • Marokko • Walachije • Ottomaanse Rijk • Rijk Der Nederlanden

RED IN THE HEAD, SILVER IN THE HEART

• • • • Rollen • • • • Prinsen&Prinsessen - Je moet het afspreken met de koning en koninginnen, want je bent familie van hen. - verschillende leeftijden Lady's/Boys in waiting - Dat zijn degene die vrienden zijn van de koninklijke familie en eigenlijk mee gaan om een man of vrouw te vinden.

I'm not a rebel, i'm Royal.

• • • • Het Duisternis • • • • Het duister is een soort levende geest, die niet praat. Hij kan je helpen en je waarschuwen, je laten zitten, je bang maken of vermoorden. Hij is de god van de heidenen, heidenen zijn mensen die bloed offer doen als Het Duisternis. Ze hebben speciale krachten en lokken soms mensen het woud in. Ze laten zich zelf nooit zien, hun slachtoffers overleven het alleen met speciale hulp. Niemand mag het bloed woud betreden, als je er te ver ingaat kom je er nooit uit.

• • • • Regels • • • • • Woordenaantal: 125 • Personages maakt niet uit, als je maar een jongen& een meisje hebt. • Personages moeten aan hun rol gekleed zijn, bijvoorbeeld: adellijk kleed zich adellijk. • Geen perfecte personages, niemand is perfect. • Denk aan de tijd waar we leven, niet in 2016. • Pas Relaties na de rollen goed gekeurd zijn. • Eerst reserveren

• • • • Rollen • • • • Lijst: • Rol • Naam • Leeftijd • Land • Innerlijk (eigenschappen mogen ook) • Uiterlijk//Beschrijving • Familie • Relaties • Extra

Naam STOP OP VROUWEN/MEISJES Marina Rosemary de' Medici - Schotland - Prinses - MyDearDiary - pagina 1 Elizabeth Courage - Engeland - Prinses - Lisadragonrider - pagina 3 Isabelle Marienett de' Medici - Denemarken - Prinses - _patch - 3 Francis André de la Porte - Frankrijk - Prins - MyDearDiary - 1 Geclaimt - Frankrijk - Prins - Douceur Lady de Guise - Schotland - prinses - Shairell - 3 Geclaimt - Frankrijk - Boy in Waiting - Shairell - Geclaimt - - Prinses - Sunrises - Estevania of Castilie - Spanje - Prinses - DarkOne - 7 Geclaimt - Spanje - Boy in waiting - DarkOne Narcisa Valeria Constantinescu- Walachije - Lady in waiting- Camhanaich - 5 Charlie Nadia Johansen - Denemarken - prinses - HttpLaura - 4 Geclaimt - Turkije - lady-in-waiting - Ruelle - Jayden Sjölin - Zweden - Prins - HttpLaura - 4 Willem Frederik George Lodewijk - Nederlandse rijk - Boy-in-waiting - gentil - 11 Altan Ozgur Bayoumy - Ottaamse Rijk - prins - gentil - 11 Charlotte Cassiopeia Johansen - Denemarken - prinses - gentil - 10 Lileas de Guis - Schotland - Prinses - Shairell - 9 Kenna de Poitiers - - Lady in waiting - Peculiar Ariël Courage - Engeland - prinses - Josnape- 11 Theodor André de la Porte - Frankrijk -boy-in-waiting - 13

• • • • Topics • • • •

Speeltopics 1: 2: 3:

Praattopics 1: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=179225 2: 3:

Rollentopics 1: http://www.quizlet.nl/forum/modify.php?id=6300388 2: 3:

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

---

De Roemeense zon scheen hard vandaag en Narcisa bevond zich op het hof, voor zich de drie koninklijke kinderen. Haar hand was uitgestoken en de jongste zoon van de koning begon met spreken. “Wij voelen ons vereerd dat u bent gekomen, My Lady…” Hij ging door met zich voorstellen, “Avan... En dit is Jo, mijn zus…” De blondine maakt een korte buiging voor haar waardoor de Lady kort moet grijnzen. Ze voelde zich overduidelijk bedreigd door de aanwezigheid van de dame in de paarse jurk. “Hallo, ik ben Felix, mooie naam heb je.” De broer die er ouder uitzag gaf haar een knipoog en een glimlach krulde langs haar lippen. “Bedankt voor jullie gastvrijheid.” Merkte ze zelf kort op. “Mag ik zeggen dat u er beeldschoon uitziet?” Dat waren de woorden die Avan’s mond verlieten, Narcisa keek hem kort aan en lachte hees. “Nogmaals bedankt, Uwe Koninklijke Hoogheid.” De donkerharige jongen was na een kort gesprek met zijn zus weer terug en begon tegen Narcisa te praten. “My Lady, zal ik u naar de koets begeleiden of wilt u eerst nog even afscheid van uw vader nemen?” Zijn arm was uitgestoken naar Narcisa’s richting, zijn ogen keken haar gefascineerd aan. Het leek net alsof hij haar aan het bestuderen was. “Laten we naar de koets gaan, Mijn Prins.” Besloot ze. Na haar arm om de zijne gelegd te hebben draaide ze zich kort naar haar vader en de stoet. Ze wuifde naar ze en de legermannen zwaaiden terug waardoor ze kort giechelde. Een goede relatie met het leger was belangrijk, zeker in dit soort tijden. Maar het Walachijse leger was sterk en hongerig, het ging perfect onder leiding van haar vader.       Onderweg naar de koets kon ze nog steeds het briesen van haar merrie horen, daarnaast ook het geluid dat van het land kwam. De koninklijke familie was een begrip in het Vorstendom, daarom waren plattelanders van heinde en verre gekomen om ze te zien vertrekken naar Frankrijk. Narcisa was benieuwd wat ze zou zien, na de uitvinding van boekdrukkunst heeft de veel gelezen over het Franse Rijk. Zo ook over Versailles-au-Val-de-Gali, het prachtige jachtslot dat er staat. Ze was uiterst benieuwd waar ze zou verblijven en hoe alles zou gaan. Ook interesseerde de andere royals haar enorm. Narcisa ging niet alleen mee voor de koninklijke familie, maar ook namens het leger. Als een soort representatief van haar vader, haar taak was dus ook om vredesverbanden te sluiten.       Eenmaal in de koets keek ze haar ogen uit, normaal zag ze hem altijd rijden als ze te paard training had. Maar van binnen was hij mooier dan ze ooit had kunnen voorstellen. "Hij is prachtig..." Mompelde ze kort tegen Felix, die haar de koets in had geholpen. "Ik voel mij verkozen door God dat ik de eer heb om mee te gaan, ik ben jullie eeuwig dankbaar." Haar woorden waren oprecht, ze was verblind door de schoonheid van zowel het kasteel als de koets. "Maar," Begon ze, haar blik draaide van buiten naar Felix, "Jullie zijn er toch wel van op de hoogte dat ik ook een afgevaardigde ben namens het Walachijse leger?" Wachtend op zijn antwoord keek ze weer naar buiten, richting het kasteel en terug op hem. In haar bagage had ze niet alleen een stel jurken meegenomen, maar ook haar uniform voor het leger en daarnaast haar wapens.

She wears strength and darkness equally well The girl has always been half goddess, half hell

---

Up with the sun. Gone with the wind.

Felix Rege
I am the king of the world

“Laten we naar de koets gaan, Mijn Prins.” antwoorde ze mijn vraag ik krulde mijn lippen omhoog en er kwam een glimlach op mijn gezicht. Ik begeleidde haar naar de koets waar ik haar naar binnen hielp. Het meisje keek haar ogen uit, ik realiseerde me dat wat voor ons gewoon was lang niet voor iedereen gewoon was. Ik keek haar aan terwijl ze iedere hoek van de koets bekeek.
"Hij is prachtig" mompelde ze, waardoor ik het maar net had verstaan. Narcisa was overduidelijk verblind door de schoonheid van de koets, ik wist nog de eerste keer dat ik in de koets mocht. Ik moest er hetzelfde als Narcisa nu hebben gestaan. Ik keek toen mijn ogen uit en inspecteerde iedere hoek van de koets. Dat was al lang geleden, toen was ik nog een klein hummeltje geweest dat net in de koets kon stappen.
"Een mooie koets voor een prachtige reis" zei ik daarom tegen haar. Terwijl ik me de koets door haar ogen probeerde voortestellen, het leek allemaal zo ver weg. Het was iets wat ik mijn leven lang al gewend was, toch kon ik me voorstellen hoe bijzonder het voor haar zou moeten zijn, maar hoe hard ik het ook probeerde ik kon het beeld van toen ik een klein jongetje was en voor het eerst de koets zag niet terug halen en daarmee de gevoelens die daarbij kwamen kijken ook niet.
"Ik voel me door God verkozen dat ik de eer heb om mee te gaan, ik ben jullie eeuwig dankbaar" vervolgde ze haar toespraak. Het was zo lief om te zien hoe ze alles in zich opnam om te zorgen dat ze het nooit meer zou vergeten. De dankbaarheid was duidelijk op haar gezicht te zien, ze had haar plek hier verdiend. God had overduidelijk een goede kandidate uitgekozen, er zou niemand dankbaarder kunnen zijn.
"Maar" vervolgde ze "jullie zijn er toch wel van op de hoogte dat ik ook een afgevaardigde ben namens het Walachijse leger?" ze keek ons even met een vragende blik aan waarna haar blik zich op een punt in de verte vestigde.
"Dan denk ik, dat er wat mis moet zijn gegaan met de uitnodiging" ik kijk haar met een serieuze blik aan totdat ik mijn lachen niet meer in kan houden en een glimlach tussen mijn lippen doorschiet "of we moeten gewoon geen ruzie met jou zoeken" ik geef haar een zetje en kijk haar dan met een grijns aan. Dan was het tenminste een meisje met pit dat was een keer wat anders dan al die andere ballerina prinsessen. Ik keek naar het meisje en realiseerde me dat ik haar net had geduwd, hopelijk vatte ze het goed op, het was meer een speelse duw geweest. Dat deed ik ook altijd bij Jo en Avan het was iets dat ik was aangewend, toch wist ik niet zeker of deze nieuweling het kon waarderen.
"Sorry" zei ik daarom snel "het spijt me, ik had het niet door" ik keek haar voorzichtig aan, ik hoopte niet dat ze het erg vond. Normaal kon ik me altijd uit dit soort situaties praten, maar aangezien ik Narcisa net tien minuten kende wist ik niet of het nu ook zo slim was om de waarheid een tikje te verdraaien.

[ bericht aangepast op 8 aug 2016 - 16:42 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Ariël Courage
"I want to be Free"

Ik luisterde kalm naar het gesprek,
"Ik ga met niet omkleden..." zeg ik tegen Liz, "Ik ga zo erheen en zeg dat ik alvast mijn kleding heb aangedaan..." ik kijk even glimlachend naar Liz,
"Het word vast leuk joh..." dan bedenk ik me iets, "Moet jij ook mee naar Frankrijk? Want we moeten wel bijna weg..." vraag ik aan Claude, ik wachtte niet op haar antwoord, draaide me om en liep een stukje verder, ze kan me alles onderweg naar moeder uitleggen, "Komen jullie?" vraag ik aan Liz en Claude. Ik begin te lachen en kijk even de zon in, al best fel, we moeten zo echt vertrekken. Gelukkig heb ik alles al klaar!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Jo Mari Rege
"You are what you Love, not who Loves you..."

Toen die trien naar ons kwam liet Avan me vallen als een baksteen, hij begon haar allemaal complimenten te geven en ik moest zelfs voor haar buigen! Ik deed het voor Avan maar anders...
Ik zag dat Felix ook zijn slag deed en ook naar het meisje toe ging, waarom!? Ze denkt serieus dat ze alles is! Dan komt hij opeens naar mij lopen,
Ik liep naar haar toe en sloeg een arm om haar heen.
'Avan trekt wel bij' zegt hij fluisterend 'hij is gewoon even van slag door de schoonheid, maar jij bent de knapste hoor' hij begon te grijnzen en ik liet een zwak glimlachje zien, ik wil niet arrogant doen dus ik zou dat nooit van mezelf zeggen, ze is knap ja, maar gaat het niet om het innerlijk?
Felix ging ook weer naar het meisje toe en hielp haar in de koets wat ze volgens mij helemaal niet erg vind, ugh, de flirt...
Ze is veel te deftig! Ik volgde het gesprek van die Narcisa en Felix maar half, maar op het laatst werd het interessant, Felix begon haar te plagen, zou zo'n iemand van zo'n hoge stand dat wel aankunnen? Grapte ik in mezelf.
Ik zag dat Avan zijn mond serieus niet meer dicht kon houden, met mijn wijsvinger deed ik hem dicht en liet zijn gezicht naar onze ouders gaan,
"Kom Romeo, we hebben nog wat te doen..." plaag ik hem, zo te zien word hij helemaal wakker van mijn woorden want de verliefde blik is veranderd naar een ondeugende blik.
"Oké, jij eerst, dan sla ik mijn slag en rennen we de koets in..." zeg ik tegen hem. Avan knikt onopvallend en gaat voor onze ouder staan, buigt even, en zegt,
"We zijn gezegend om uw kinderen te mogen zijn, we zijn jullie eeuwig dankbaar..." daarna begon hij nog een heel onzin verhaal te verzinnen waardoor ik makkelijk naar binnen kon lopen om nog snel die 8 goudstukken kon pakken die mijn ouders net hadden gekregen, geen idee waarom...
Ik stopte het in vuist, god zij dank dat het in een vuist kon, en liep weer onopvallend het kasteel uit, gunde mijn ouders geen blik waardig terwijl ik Avan zijn hand pakte en hem vervolgens meesleurde, hij was nog bezig met zijn onzin verhaal.
"We zullen jullie missen!" riep hij nog voordat hij zich omdraaide en naar mij keek, "Gelukt?" vroeg hij, "Ja..." fluister ik. Snel liepen we door naar de koets voordat onze ouders het doorhadden.
Ik liep langs Felix en Narcisa, "Hé Remeo, we moeten vertrekken..." zeg ik als ik hem een kleine duw geef en hem lachend aankijk. In een oogopslag hebben Avan en ik het geld verwisseld, nu had hij het geld,
"Jo!" hoorde ik achter me, ik verstijfde, "Ja vader?" vraag ik poeslief terwijl Avan snel doorloopt, "Laat je handen zien!" ik doe mijn handen open, niets,
"Ik heb niets vader..." zeg ik, ik had het gelukkig net aan Avan gegeven. Mijn vader kijkt me afkeurend aan maar wend dan zijn blik af zodat ik weg mag. Ik zie dat Avan al in de koets is gaan zitten, ik glimlach naar hem. Maar ik zie ook dat Felix en die meid erin zitten, ik zucht even en ga op de enige vrije plaats zitten. Snel uit het zicht van onze ouders. "Heb je het?" vraag ik met een glimlach, onopvallend liet Avan de goudstukken zien waarna mijn glimlach verging naar een valse. Ik zag al snel dat Avan geen oog had voor wat er om hem heen gebeurde, hij bleef maar staren naar Narcisa. Snel geef ik hem een trap dat hij niet zo opvallend moet doen en dat begrijpt hij. Gelukkig.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

~~ Elizabeth Courage ~~

~Meisje~ 13 jaar~ FC: Elle Fanning~

'ik kom eraan.' Zeg ik terwijl ik richting Ariël loop. 'Ik moet iets anders aan, ik moet die jurk aan die moeder heeft uitgekozen.' Zeg ik tegen haar. 'ik ga me omkleden, ik zie je zo.' Zeg ik en ik loop naar binnen. Ik ga naar links en dan naar rechts, ik ga naar binnen bij de tweede deur, mijn kamer. Als ik naar binnen loop zie ik een paar hofdames. Ze vragen gelukkig niet wat ik heb gedaan. Hun helpen mij in mijn jurk en ik trek mijn schoenen aan en ten slotte maakt ze van mijn haar een mooie vlecht. Ik pak mijn tiara en leg die op mijn hoofd. Nu ben ik helemaal klaar.
Ik vraag me af of Willem ook komt naar het feest, ik hoop het wel. Dan kunnen we leuke avonturen beleven in plaats van daar met dat saaie feest.

Charlie Nadia Johansen

"Wat vind jij nu eigenlijk van dat in Frankrijk?" Zei mijn tweelingzus wenend. Ik haal mijn schouders op, 'enorm Frans, dat vind ik.' Ik was best chagrijnig dat we nu moesten trouwen voor het rijk, ik denk niet aan mijn rijk, ik denk aan mijn moeder. Het is voor haar en ik doe het voor haar. Ik ben nou eenmaal geen sterk meisje, maar ook geen slappeling. Ik zucht en laat me achterover vallen. Ik was best moe ineens, 'ik ga denk ik met de koets. Per paard ga ik Frankrijk niet halen. Om verschillende, geheime, stomme, irritante redenen.' Ik leg mijn handen op mijn buik en staar naar het plafon van mijn Charlotte. 'Rust in vrede, mijn single leven.' Ik glimlach stiekem van binnen toch...

---

~

Claude

I'm everything a princess should not be Said be Claude

"Moet jij ook mee naar Frankrijk? Want we moeten wel bijna weg..." Ik knik. 'Ik denk eigenlijk van wel.' Ik wil niet mee naar Frankrijk, want ik ben pas net hier! 'Ik kom eraan.' Hoor ik ineens, het komt van Liz. 'Ik moet iets anders aan, ik moet die jurk aan die moeder heeft uitgekozen...ik ga me omkleden, ik zie je zo.' Ik kijk haar na en volg haar bewegingen. 'Ik moet me nog omkleden dan, dat wordt ook later vertrekken...' Ik pulk aan mijn jurk en zucht. 'Ik ben wel een enorme... tja...' Ik kon het niet zeggen. Het was gewoon te pijnlijk voor mij en haar. Vooral voor mij, maar waarom zei ik het niet gewoon?

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Ariël Courage
"I want to be Free"

'ik kom eraan.' Zegt Lizz terwijl ze richting mij loopt, ik glimlach even, een beter zusje kon toch ook niet. 'Ik moet iets anders aan, ik moet die jurk aan die moeder heeft uitgekozen.' Zeg ik tegen haar. 'ik ga me omkleden, ik zie je zo.' ik knik even, "Tot zo..."
Dan kijk ik naar Claude, 'Ik denk eigenlijk van wel.' Is het antwoord van Claude op de vraag of ze ook mee moet naar Frankrijk. 'Ik moet me nog omkleden dan, dat wordt ook later vertrekken...' ik glimlach, "Ach zoveel tijd kost het niet om een jurk en een paar schoenen aan te trekken..." ik kijk haar onderzoekend aan, er is iets, is ze verdrietig? Ik kijk even omhoog, man het is bijna tijd, we moeten opschieten!
'Ik ben wel een enorme... tja..." ik keek haar even aan, "Laat het verleden achter je en kijk naar de toekomst, die er niet zo roze kleurig uitziet als we nu niet snel naar moeder gaan en zometeen in de koets naar Frankrijk zitten!" zeg ik en trek haar mee naar moeder.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Claude

I'm everything a princess should not be Said be Claude

"Laat het verleden achter je en kijk naar de toekomst, die er niet zo roze kleurig uitziet als we nu niet snel naar moeder gaan en zometeen in de koets naar Frankrijk zitten!" Ineens word ik meegetrokken, van schrik trek ik mijn arm weg en blijf ik stil staan. 'Ik ga haar zelf wel zoeken...' Mijn stem klonk misschien trillerig, wat eigenlijk ook niet de bedoeling was. Ik liep een stevige pas door. Eigenlijk had Ariël gelijk, we moesten snel naar Frankrijk. Ik deed een willekeurige deur open en zag moeder daar zitten. 'Hallo moeder, ik ben terug...' Ik boog voor haar en zag hoe het haar eigenlijk niet veel koen boeien. 'Je hebt me niet veel gemist, toen je me naar Schotland stuurde... Blijkbaar...' Ik knik en keek naar mijn jurk. Ik zag dat ze boos werd, 'nee, want het enige wat ik van mijn dochter te horen krijg is dat ze elke dag in een bed ligt met een ander! Zelfs in het Schotse klooster kan je je niet gedragen!' Ik voelde woede in me op komen, maar ook schaamte en verdriet. 'Het spijt me...'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Estevania of castilie
We reden Frankrijk binnen, het kasteel kwam steeds dichterbij ik genoot van de Franse landschappen en kon niet wachten om hier een keer met mijn paard te rijden. Ik vroeg ne af of we er echt bijna waren of het nog een tijdje zou duren, maar daar kwam ik al snel achter kimem, de koets begon langzamer te rijden en voor het kasteel waar allerlei mensen stonden kwam die tot stilstand.

Francis André De La Porte

Ik liet mijn mannen de koets voor de vrouw open doen en vele mensen begonnen te buigen. Mijn vader sprak de menigte toe, en natuurlijk ook haar. 'Wie is dat,' fluisterde ik Theodor toe. Hij zuchtte en rolde met zijn ogen, 'Estevania of Castilie, prinses van ik weet niet wat!' Ik rolde met mijn ogen en gaf Theodor een por. Ik ging naast mijn vader staan. 'Welkom op het Franse hof, we verwelkomen u van harten.' Ik gaf haar een knikje en de trompetters begonnen een deuntje te spelen. Ik liep op haar af en boog. 'Aangenaam kennis te maken, Francis André de La Porte. Kroon prins van dit Franse hof.'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Ariël Courage
"I want to be Free"

Meteen trok Claude haar hand terug, 'Ik ga haar zelf wel zoeken...' ze had een trillende stem. Ze was veranderd en volgens mij weer op de positieve manier...
Ze liep meteen goed waardoor ik haar eigenlijk een applausje wou geven maar hield me toch in. Ik bleef even wachten in de deuropening, maar toen zag ik dat moeder boos werd, kom op, dit had Claude niet verdient. Niemand verdient een geen leuke tijd en daarna nog een boze moeder, niemand...
Ik liep voorzichtig naar binnen en maakte een korte buiging, geen lange, geen zin in, en dat deed ik nooit bij moeder, al werd ze soms wel boos daardoor. Ik moest dit doen, voor mijn zusje,
"Moeder..." begin ik, "Het leven is net een zee, altijd in beweging, rustig water maar soms ga je even kopje onder..." ik stop even zodat het tot haar door kan dringen, "Laat haar niet verdrinken alsjeblieft..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Estevania of castilie
De deurtje van mijn koets werd open gedaan en voorzichtig stapte ik uit vele mensen begonnen voor mij te buigen en vriendelijk knikte ik naar ze. 'Welkom op het Franse hof, we verwelkomen u van harte.' Ik keek naar de jongen man die naast een oudere man ging staan die me net toe sprak vermoedelijk zijn vader, ik onderzocht de jongeman, hij zag er best leuk uit. Hij liep op mij af en boog voor mij. 'Aangenaam kennis te maken. Francis Andre de la porte. Kroonprins van deze Franse hof.' Ik boog ook voor hem.
'Aangenaam hoogheid, mijn naam is Estevania of castilie, prinses van Spanje.'

Claude

I'm everything a princess should not be Said be Claude

Nog altijd keek ik bang naar de te hulp schietende Ariël, ze kon wel mooi dingen verwoorden. Ik knikte dankbaar,maar ik had nog wel lichte angst in mijn ogen. 'Mijn dochter hoort niet als een prinses elke nacht met een andere man in bed te liggen... Verdwijn Claude, je gaat binnen 15 minuten naar Frankrijk. En zorg dat je tenminste met iemand trouwt, anders doe ik het.' Ik knikte en draaide me om. Ik had geen idee waar ik kleren vandaan moest halen, maar zag mijn oude kist met kleren die ik mee had naar Schotland staan in de gang. Ik pakte een jurk, iets te open. Ik pakte een andere jurk, iets te blauw. Ik pakte daarom maar een bloemen jurk en een sjaal, daarbij nog lange zwarte mouwen die eraan vast konden en zwarte handschoenen, ik moest me gewoon verbergen. Ik liep mijn oude kamer in en wees de hulp af. Ik begon met mijn jurk waar ik meteen mijn zwarte mouwen aan vast deed, daarna deed ik mijn zwarte sjaal om en zorgde dat mijn nek verborgen bleef en deed daarna mijn tiara en mijn schoenen. Als laatste deed ik mijn haar goed. Met wat hulp van een hofdame. Ik keek haar dankbaar aan en liep af op Ariël. Hoe zie ik er nou uit, niet liegen...

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Francis André De La Porte

Verrassend boog ze ook voor mij, wat ik eigenlijk niet wilde. 'Aangenaam hoogheid, mijn naam is Estevania of castilie, prinses van Spanje.' Ik glimlachte, 'buigen hoefde niet. Aangenaam Estevania, ik breng je naar je gastenverblijf waar je je kan klaarmaken of opfrissen als je wil.' Ik knikte naar de wachters die de koets dicht deden en achter me aan liepen naar binnen met haar koffers. Ik liep 2 trappen op en deed gastenverblijf (kamer 1) open. 'Dit is je kamer dus...' Ik glimlachte. 'Eigenlijk zouden de bedienden dit doen, maar iedereen is bezig met lichtjes dag... Of ze staan buiten te kijken of de volgende er al aankomt. Nu is het de taak van mij en mijn broer Theodor...' Ik glimlachte, 'is hij goed genoeg?'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.