[RPG] [300] Marauders era || Speeltopic - Speeltopics

De First Wizarding War was bloederig. Het was wreed en hartbrekend. Het leidde tot zoveel uit elkaar gescheurde families. Het was een generatie geboren in vrede, die realiseerde dat de wereld niet perfect was. Het was een generatie die had kunnen besluiten om de strijd op te geven. Het was een generatie waarbij 'verliezen' niet voorkwam in het woordenboek. Het waren kinderen, ja kinderen, amper uit school die hun leven gaven voor een toekomstige generatie die het misschien beter zou kunnen doen. Er stonden duistere tijden voor de deur en in deze duistere tijden was er niets belangrijker dan dat men er samen voor stond, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Niemand weet wie er te vertrouwen is in tijden van oorlog. Iedereen moet een kant kiezen, en laat dat voor sommigen de moeilijkste beslissing ooit zijn. Hoe kies je immers tussen je familie, je vrienden, je normen en je waarden? En zodra die keuze gemaakt is, wordt het alleen maar moeilijker. Hoe vecht je namelijk tegen je oude klasgenoten, dat meisje waarvan je ooit een boek mocht lenen of die jongen die een keer zijn inktpotje over je perkament heeft laten vallen? In deze RPG volgen we de studenten die tijdens de Marauders era op school zaten en die naast de oorlog ook nog puberproblemen aan hun hoofd hadden. "You don’t know who his supporters are, you don’t know who’s working for him and who isn’t; you know he can control people so that they do terrible things without being able to stop themselves. You’re scared for yourself, and your family, and your friends. Every week, news comes of more deaths, more disappearances, more torturing… The Ministry of Magic’s in disarray, they don’t know what to do, they’re trying to keep everything hidden from the Muggles, but meanwhile, Muggles are dying too. Terror everywhere… panic… confusion… that’s how it used to be." ROLLEN De x'en staan voor het aantal beschikbare rollen. Eenmaal vol, komen er een x aantal rollen bij, dit om naar gelijkheid te streven. Gryffindor TIJDELIJKE STOP OP GRYFFINDOR! (Tenzij je Alice wil) × Sirius Black || Gereserveerd door Anticyclone || Ben Barnes || 1.7 × James Potter || Gereserveerd door Philip || Aaron Johnson || 1.5 × Remus Lupin || Gereserveerd door Saralonde || Andrew Garfield || 1.5 × Peter Pettigrew || PeterMaximoff || Dominic Sherwood || 1.5 × Frank Longbottom || Gereserveerd door sIoane || Thomas Sangster || 1.7 × Marlene McKinnon || Supine || Nora Arnezeder || 1.4 × ?? || Gereserveerd door Heathens || ?? || ?? × Lily Evans || GredWeasley || Alina Kovalenko || 1.4 × Mary MacDonald || Gereserveerd door Remarkeyable || Lily Collins || ?? × Slytherin × Jonah Lockwood || Gereserveerd door calice || Robert Pattinson || 1.2 × Maxime Artemis Montgomery || Ziegler || Lucky Blue Smith || 1.4 × Lucinda Talkalot || Anticyclone || Alexis Ren || 1.7 × Hufflepuff × Edgar Bones || Supine || Zach Roerig || 1.4 × Finnagán Joshua Mitchell || PeterMaximoff || Evan Peters || 1.4 × Justin Rhys Yates || Aemilin || Tim Borrmann || 1.7 × × Ravenclaw × Ambrose Nyxe Clearwater || Gereserveerd door Camhanaich || Nathan Niehaus || 1.7 × × Hestia Jones || Cicatrice || Leighton Meester || 1.4 × Dorcas Meadowes || Gereserveerd door Ziegler || ?? || 1.6 Beschikbare originele karakters: Alice Fortescue - Severus Snape - Emmeline Vance - Amelia Bones - Evan Rosier - Mulciber - Avery - Stebbins VAKKEN × Astronomy × Charms × Defence Against the Dark Arts × Herbology × History of Magic × Potions × Transfiguration × Alchemy × Arithmancy × Care of Magical Creatures × Divination × Muggle Studies × Study of Ancient Runes QUIDDITCH TEAMS GRYFFINDOR • Captain: James Potter || Gereserveerd door Philip|| 1.5 × Keeper: × Chaser: James Potter || Gereserveerd door Philip || 1.5 × Chaser: Marlene McKinnon || Supine || 1.4 × Chaser: × Beater: × Beater: × Seeker: SLYTHERIN • Captain: Lucinda Talkalot || Anticyclone || 1.7 × Keeper: Lucinda Talkalot || Anticyclone || 1.7 × Chaser: × Chaser: × Chaser: × Beater: × Beater: × Seeker: HUFFLEPUFF • Captain: × Keeper: Justin Rhys Yates || Aemilin || 1.7 × Chaser: × Chaser: × Chaser: × Beater: × Beater: × Seeker: RAVENCLAW • Captain: Hestia Jones || Cicatrice || 1.4 × Keeper: × Chaser: Hestia Jones || Cicatrice || 1.4 × Chaser: × Chaser: × Beater: × Beater: × Seeker: PREFECTS GRYFFINDOR × Prefect: Remus Lupin || Gereserveerd door Saralonde || 1.5 × Prefect: Lily Evans || GredWeasley|| 1.4 SLYTHERIN × Prefect: Jonah Lockwood || Gereserveerd door calice || 1.2 × Prefect: HUFFLEPUFF × Prefect: Edgar Bones || Supine || 1.4 × Prefect: RAVENCLAW × Prefect: Ambrose Nyxe Clearwater || Gereserveerd door Camhanaich || 1.7 × Prefect: TOPICS Rollentopics × Topic 1 Praattopics × Topic 1 × Topic 2 Speeltopics × Topic 1 STARTERS Het is 10.30, woensdag 1 september 1976. Het nieuwe jaar staat op het punt om te beginnen. Iedereen verzamelt zich op perron 9 3/4 om in de trein te stappen die over een half uur zal vertrekken. Het is een redelijk mistige ochtend met een temperatuur van rond de achtien graden celcius. REGELS × Schrijf in ABN × Wees vriendelijk tegen elkaar × Minimaal 300 woorden per post (het kan best zo zijn dat je dit een keer niet haalt, maar probeer hiernaar toe te streven) × Houd het realistisch, niemand is perfect × 16+ is toegestaan, zet hier echter wel een waarschuwing bij voor degenen die het liever niet willen lezen c; × Anticyclone of Supine maakt de topics aan, tenzij anders aangegeven × In deze RPG volgen we de studenten in het zesde jaar × Er zit geen limiet op het aantal personages per persoon, maar zorg ervoor dat je ze allemaal onderhoud.

---

[ bericht aangepast op 11 juli 2016 - 23:20 ]

---

-

MT

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Heyhey

---

Bowties were never Cooler

{MT}

---

She was always looking for more..

      Na al die jaren kan ik nog steeds niet begrijpen hoe iemand ooit heeft bedacht dat het functioneel zou zijn om alle Hogwarts leerlingen naar King's Cross te laten komen. Ik bedoel, eerst mensen helemaal naar Londen laten komen om ze vervolgens weer op de trein naar Schotland te zetten. Logica is soms ver te zoeken in deze wereld. Vandaag ben ik alleen met mijn vader op het station. Mijn moeder heeft dienst in het St. Mungo's, waardoor ze er niet bij kan zijn. Het is niet dat dat me heel erg veel uitmaakt. Ik heb thuis al uitgebreid afscheid van haar genomen en na een aantal jaren op Hogwarts ben ik wel gewend geraakt aan een lange tijd zonder mijn ouders zijn. Ik kijk om me heen of er geen Muggles zijn die opvallend onze kant op kijken en ren dan met karretje en al op de muur tussen perron 9 en 10 af. Vreemd dat ik na al die jaren nog steeds een harde klap verwacht. Ik vraag me soms af hoe dat voor mensen met Muggle ouders moet zijn. Eerst krijg je een brief van een school waar je nog nooit van gehoord hebt en krijg je ook nog eens te horen dat magie echt bestaat. Daarna wordt er van je verwacht dat je door een muur heen rent. Dat moet een heel eigenaardige ervaring zijn. Ik geef een knuffel aan mijn vader en na een aantal woorden die lijken op 'wees voorzichtig' uitgewisseld te hebben begin ik over het perron te lopen op zoek naar iets in de vorm van iemand die ik aardig vind. Ik merk dat ik onbewust ook uitkijk naar de zwarte haren van een bepaald persoon, maar gelijk probeer ik die gedachte weg te drukken. Merlin Marlene, jullie zijn uit elkaar. Stop ermee.

---

-

Rawr

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ziegler schreef:
MT

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick

Finnagán Joshua Mitchell
Hufflepuff || Halfblood || 16 || 6th year || Shy Irish kid feeling alone
Het was weer tijd om naar Hogwarts te gaan, maar dit jaar stond alleen mijn ouders met onze Ierse setter Toby op het perron om me uit te zwaaien, en stapte ik alleen op de trein. Mijn egeltjes zaten veilig in de zakken en capuchon van mijn jas en ik sleepte mijn hutkoffer met me mee, gevuld met spullen die ik nodig zou hebben. Ik kuste mijn ouders gedag, aaide Toby, en stapte toen zonder te kijken of ik mensen herkende, op de trein. Het gevoel van eenzaamheid werd namelijk steeds groter, elke keer als ik anderen zag met hun broers en zussen. Die van mij waren nu allemaal zelf aan het studeren of aan het werk, en ik was alleen. Ik vond ergens de lege coupe met de gebroken klink, de coupe waarin ik elk jaar had gezeten sinds ik op Hogwarts zat, normaal altijd met mijn zus, nu voor het eerste jaar moederziel alleen. Na mijn koffer in het rek te hebben gehesen, liet ik me in mijn hoekje bij het raam zakken en liet de drie egeltjes uit mijn zakken, die na wat kijken en snuffelen, al snel rond begonnen te scharrelen over de grond. Ik zuchtte zacht en keek hoe de dieren samen de bekende coupe verkenden, terwijl ze zelfvertrouwen kregen aan het feit dat ze samen waren en het gevaar dus niet zomaar ongemerkt ze zou besluipen, zelfs als egels normaal geen groepsdieren waren. Ik schonk mijn moeder nog een zwakke glimlach en zag weer hoe mensen afscheid namen van familie, maar ook die in groepjes instapten, met broers en zussen. Ik wist echt niet wat er van dit jaar moest komen, gezien mijn zus me altijd van het ergste had beschermd, en zelfs dan was het verre van altijd leuk geweest met de andere leerlingen. Ik hoopte er gewoon een leuk jaar van te maken, en zou echt mijn best doen om het goed te hebben, maar dat maakte mijn eenzame gevoel niet beter. Er waren vast ook zat leerlingen die enigst kind waren, maar tot nu was ik eigenlijk nooit alleen geweest zonder mijn broers of zussen, en helemaal niet zonder mijn ouders, zeker niet zo'n lange tijd achter elkaar. En eenzaamheid was een ding waar ik echt niet tegen kon.

---

Bowties were never Cooler

Remus John Lupin

Met een grote vaart liep Remus op de muur tussen perron 9 en 10 af, zijn karretje voor zich uit duwend. Hij sloot zijn ogen net voordat hij de muur zou raken en hield zijn adem in. Dit bleef hij spannend vinden. Natuurlijk liep hij niet tegen de muur aan, wat hem dan zeker wat pijnlijke plekken zou hebben bezorgd, maar ging hij er dwars doorheen om op perron 9 3/4 te komen. Er eenmaal doorheen deed hij zijn ogen open en verscheen er automatisch een glimlach op zijn gezicht. Het was goed om weer terug te mogen naar Hogwarts en zijn vrienden weer te zien. Al had hij ze natuurlijk ook genoeg in de vakantie gezien en gesproken. Achter hem aan kwamen nu ook zijn ouders het perron op. Zijn vader sprak hem kort toe dat hij zich niet al te veel in de problemen moest laten komen door James, Sirius en Peter, maar wel plezier moest hebben. Daarna gaf hij Remus een knuffel. Ook zijn moeder omhelsde hem even terwijl ze in zijn oor fluisterde "Succes schat volgende week. Ik denk aan je." Remus knikte. Hij wist waar zijn moeder het over had. Volgende week 8 september zou weer een volle maan zijn. Hij keek er nu al tegen op. Al zou het deze maand wel al een stuk beter zijn dan in de vakantie, nu zijn vrienden erbij zijn. Ook was Remus blij dat volle maan niet vanavond of gisteravond viel. Anders had hij de trein weer moeten missen, zoals 2 jaar geleden. Hij kreeg ook nog wat geld in zijn handen gedrukt van zijn moeder om wat lekkers te kopen in de trein. Na nog een laatste omhelzing vertrokken zijn ouders. Remus vader moest op tijd weer op zijn werk zijn. Remus keek rond of hij zijn vrienden al ergens zag. Zo niet zou hij zich vast gaan verkleden in zijn gryffindor uniform. Dat vond hij toch wel wat lekkerder zitten dan deze simpele donker blauwe sweater. Al kwam dat misschien ook wel omdat zijn prefect badge op het uniform zat en hij daar toch wel trots mee rond liep.

[ bericht aangepast op 12 juli 2016 - 17:00 ]

Peter Puck Pettigrew
Gryffindor || Halfblood || 16 || 6th year || Looking for the lads
Het was weer tijd om na een saaie zomer weer naar Hogwarts te gaan, naar mijn vrienden. Zo alleen met mijn ouders had ik me enorm verveeld en ik had de dagen afgeteld om weer naar Hogwarts te mogen. Ik had met de andere jongens toch altijd het gevoel dat zij dit minder hadden. James en Sirius waren toch wel weer de hele zomer samen, want Sirius die naar zijn familie ging was zowel ongeloofwaardig als ronduit onmogelijk. Remus had een fijne familie, niet dat ik dat niet had, maar het was toch anders. Mijn ouders wilden nogsteeds heel graag dat ik mijn vader achterna ging, maar zelf had ik daar echt geen zin in. Nu was het in het restaurant erg gezellig geweest, en had ik lekker wat geld bijverdiend, maar ik had mijn vrienden enorm gemist. Nu rende ik met mijn karretje en mijn uil door de muur tussen perron 9 en 10 heen, mijn ouders volgden me. Direct achter de muur lag het perron, verscholen voor eenieder die er niet thuis hoorde. Mijn ogen focusten zich om de jongens te vinden, en eigenlijk meteen vielen mijn ogen op Remus, die bij zijn ouders stond. Ik zwaaide even naar hem en draaide me toen naar mijn ouders. Natuurlijk kreeg ik te horen dat ik me moest gedragen, niet te veel in de problemen te komen, en niet blind achter mijn vrienden aan moest lopen. Ik beloofde ze dan en na een stevige handdruk van mijn vader, en een knuffel van mijn moeder, duwde ik mijn karretje naar Remus toe. Ik zwaaide nog even naar mijn ouders, maar voegde me dan toch echt bij hem met een vriendelijk klap op zijn schouder. "Hey, Moony. Hoe was je vakantie?" Die van mij was vanaf mijn 14e hetzelfde geweest, werken en sporten, al was het sporten er dit jaar pas echt bij gekomen, dus daar was niets aan te vertellen, maar misschien dat hij iets leuks had beleefd. Zoizo was ik blij om niet meer als Koos Vriendloos door het leven te gaan, wat hij ook zou vertellen.

[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 0:36 ]

---

Bowties were never Cooler

MT

---

take risks

---

Ik weet mezelf door de drukte op het King Cross Station heen te wurmen, waarna ik voor James door de muur heen ren, welke me naar perron 9¾ brengt. Er zijn nogal veel andere leerlingen welke op dezelfde manier binnen komen, wat me laat afvragen waarom de muggles nog nooit hebben gemerkt dat er mensen létterlijk door een muur heenlopen. Het hele ding over dat ze dingen gewoon niet zien snap ik best, maar hoe blind kan je zijn als je zoiets opvallends niet opmerkt? Eenmaal op het perron besluit ik er maar niet teveel aandacht aan te besteden, mijn ogen hebben het al meteen veel te druk met mensen scannen. James is me ondertussen waarschijnlijk alweer zat, maar ik heb zowel Remus als Peter voor een tragisch lange tijd niet gezien. Ik moet stellen dat deze zomer een hoop beter was dan alle voorgaande zomers. Sinds ik bij Prongs woon, hoef ik niet meer te dealen met mijn familie, waar ik hoofdpijn van krijg als ik er te lang over nadenk. Wanneer ik hem en zijn moeder ook zie verschijnen, loop ik naar ze toe, terwijl ik mijn ellebogen steunend op mijn karretje heb staan. Ergens vindt ik dit moment lichtelijk awkward te noemen, nu mevrouw Potter afscheid neemt van haar zoon en ik er, tja, een beetje nutteloos bijsta. Ik voel me in hun huis een stuk meer thuis dan ooit tevoren, maar ik wil niet overkomen als iemand die uit het niets een gezin binnenvalt en op een nogal lompe manier overal tussen gaat staan. "Bedankt voor alles." Zeg ik uiteindelijk tegen haar, waarna ik haar nog een korte knuffel geef. Waarschijnlijk zijn er weinig vrouwen waar ik zo'n respect voor heb als mevrouw Potter, eerlijk waar. Na dat afscheid blijf ik nog even wachten totdat James ook klaar is om te gaan. "Dus Prongs, stel dat jij Moony of Wormtail zou zijn, waar zou jij je dan heengaan?" Vraag ik hem.

---

She was always looking for more..

---

Max was altijd het type geweest dat veel waarde hechtte aan punctualiteit. Daarom was hij overal minstens vijftien minuten te vroeg, ongeacht of dat netjes of totaal onnodig was. Dit keer had hij het echter overdreven. De ochtend van het begin van het schooljaar was de jongen al om tien uur aanwezig op het station. Hij was zelfs al te bekennen op het juiste perron, omdat hij er zeker van wilde zijn dat hij op tijd zou zijn voor de trein. Max had thuis al afscheid genomen van zijn vader en zijn oudere zus. Het oudste kind van de Montgomery's was al een jaar het huis uit, omdat ze bij haar verloofde was ingetrokken. Zijn moeder was wel meegegaan naar het station, maar had de jongen uitgezwaaid toen hij erop aandrong dat hij moest gaan. Bethany Montgomery wist goed dat er niet te spotten viel met de gestructureerde levenswijze van haar zoon. Daarom liet ze hem zijn gang gaan en had liefdevol afscheid genomen van Max.       Nu stond Max ongeduldig te wachten aan de andere kant van de muur. Hij wilde eigenlijk instappen om een goede coupé te vinden, maar de drukte hield hem tegen. Overal krioelde zenuwachtige eerstejaars rond die zochten naar hun ouders, spullen of huisdieren. Af en toe kon Max het niet laten om zijn ogen te rollen als hij voor de zoveelste keer aangestoten werd door een voorbijlopend kind. Hij keek het perron rond en zijn ogen vielen op Marlene. Zij zou waarschijnlijk wel het initiatief nemen om een plek te gaan zoeken. Daarom stapte hij gauw op haar af. Onderweg werd hij vies bekeken door een aantal studenten. Er werd vaak over hem geoordeeld, omdat hij het slangenembleem op zijn borst droeg. Er werd gezegd dat hij slecht, bedorven en misselijkmakend was. Vaak wist hij dat te negeren, maar dat was niet altijd even makkelijk. Dit keer ging hem dat goed af.       'Hé,' sprak hij kort tegen Marlene. Max was nooit erg spraakzaam geweest, behalve op momenten dat hij dat wilde zijn.

[ bericht aangepast op 12 juli 2016 - 22:00 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

'You guys are siriusly so deer to me.'

---

Kinderachtig snelde ik me richting de muur waar je door kon rennen om je naar perron 9 3/4e gaat. Echter was Sirius tot mijn lichte ergernis me voor. Het was ontzettend druk zoals altijd op King Cross en hoewel ik meestal deze wedstrijdjes jaarlijks met mijn moeder en vader moest doen, waarbij ik altijd winde, had ik nu voor eens verloren. Ik zou dramatisch naar mijn hart gegrepen hebben als Sirius er nog was; maar helaas. Ik volgde hem de muur door, zonder op eventuele dreuzels te letten. Ik had nooit de geduld gehad om op dreuzels te letten. Ik wilde altijd gewoon in een ruk door naar de trein en de mooiste aardbei blonden haren spotten die er in de wereld waren. Helaas voor mij voelde die persoon die deze beeldige lokken bezat momenteel niks voor mij, maar er kon natuurlijk alles veranderd zijn in de zomer. Ik had wel zeker een baard kunnen produceren deze vakantie, die ik overigens ook weer af had moeten scheren. Ik wist nu eindelijk hoe padfoot en moony zich moesten voelen. Ik als een echte stag had niet zo veel haar, gelukkig.
Vlak achter me kwam mijn moeder door het poortje tevoorschijn. Ik en Pads hadden al afscheid van mijn vader thuis genomen, gezien deze helaas niet mee kon. Niet dat het heel erg uitmaakte; gezien we hem al horendsdol hadden gemaakt deze vakantie. Sinds Pads bij me is komen wonen waren de vakanties een stuk leuker. Helaas konden Moony en Wormtail niet komen, hoewel ik niet echt snap wat hoger op hun vakantielijstje kon zijn dan mi casa. Snel trok ik Pads bij me, zodat deze niet stiekem me achter kon laten, waar we afscheid namen van mijn moeder. Ze drukte me nog een zakje met allerlei lekkers in de hand, wat een grijns op mijn gezicht veroorzaakte. In de trein konden we nog zat snoepgoed kopen, maar mijn moeders lekkers bleef altijd het verrukkelijkst, hoewel ik wel ieder jaar steeds bewuster ging eten, tot vergelijking met Worm en Moony.
Ik gunde mijn moeder nog een laatste omhelzing, waar Sirius – ietwat ongemakkelijk – mijn voorbeeld volgde, voor ik hem pas mee kon trekken. Ik snapte dat dit redelijk ongemakkelijk voor hem kon zijn. Ik zou het ook niet kunnen voorstellen als ik bij Worm zou slapen – slechte voorbeeld – bij Moony zou slapen om vervolgens door zijn ouders naar school gebracht te worden.
Toch moest Pads zich niet aanstellen. Hij was een pup die wij geadopteerd hadden en we hielden allemaal van hem. Hoe kon je niet vallen voor zijn bruine puppy ogen.
‘Dus Prongs, stel dat jij Moony of Wormtail zou zijn, waar zou jij je dan heengaan?’ hoorde ik Pads vragen, waarbij ik even een denk hoofd opzetten. Niet dat ik werkelijk dacht; gezien ik ze al praktisch voor ons zag staan. ‘Wormtail zou vast wel weer ergens vast zijn geraakt in een automaat vol kaasknabbels en stengels, waar Moony tegen aangelopen is met zijn neus in zijn gebruikelijke ‘intressante’ boeken en vervolgens een poging doet om hem eruit te trekken; echter denk ik dat een simpel antwoord als daar ook voldoet.’ Ik wees even naar de blond harige jongen die naast een jongen stond met de meest versleten kledij ooit die rond zijn lichaam bungelde.
Ergens wilde ik dolgraag op een van de beide jongens rug springen om ze te verassen, maar ik besloot deze actie maar af te wijken gezien zo’n impulsieve actie alleen maar bij iemand zoals Sirius kon. Ik was veel te bang – tot mijn goedheid – dat een van de jongens namelijk door mijn gewicht zou zwichtten. Ze waren allebei nou niet bepaald gespierd en sterk – niet zoals mij en Sirius; maar niet iedereen kon zo geweldig als ons zijn, natuurlijk. Ik was namelijk de knappe, Worm de sukkelige, Prongs de coole en Remus de schattige van de Marauder club.
Enthousiast als een klein kind voor kerstcadeautjes trok ik Pads als een kleine chiuaua achter me aan. Dat de jongen door mijn impulsieve actie eventueel kon struikelen waardoor we beide onder de trein zouden gaan vallen, kwam niet in me op. Honden kwamen altijd op vier pootjes terecht, nietwaar?
Voor een van de twee jongens ons op kon merken, trok ik ons kleine rat in ‘bro-hug’, voor ik ook Moony er in omsloot. ‘Moonnnn.. Wormieee.. Ik mag hopen dat jullie nog op wat leuke pranks zijn gekomen deze zomervakantie gezien jullie zogenaamd geen tijd hadden om bij mij en pomsky pup te logeren. Kijk hoe verdrietig Pads ervan is, Moony.’

[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 1:05 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

-

[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 9:48 ]

---

-

Remus John Lupin

Al snel zag Remus Peter naar hem zwaaien. Remus zwaaide kort terug. Hij kon zich tegenhouden om niet meteen naar hem toe te rennen, aangezien Peter nog afscheid aan het nemen was van ouders en dat wilde hij niet verstoren. Ondertussen zwaaide Remus maar nog een keer naar zijn eigen ouders, vlak voordat ze door de muur verdwenen, waar ze vandaan waren gekomen. Remus voelde een vriendelijke klap op zijn schouder en zag dat Peter zich nu bij hem had gevoegd. "Hoi Wormtail." zei hij terwijl hij Peter ook een vriendelijk klap terug gaf. "Mijn vakantie was prima hoor. 3 weken in Griekenland geweest om daar vakantie te vieren. Mijn vader was daar heen gestuurd door het ministerie en mijn moeder en ik mochten mee." antwoordde hij de vraag van zijn vriend. Veel verder kwam hij niet met vertellen want op dat moment werd wormtail omarmt door een te enthousiaste Prongs en daarna moest hijzelf er ook aan geloven. Remus kreeg een grote glimlach op zijn gezicht en omhelsde Prongs, Padfoot en Wormtail in een grote bro-hug.
"Moonnnn.. Wormieee.. Ik mag hopen dat jullie nog op wat leuke pranks zijn gekomen deze zomervakantie gezien jullie zogenaamd geen tijd hadden om bij mij en pomsky pup te logeren. Kijk hoe verdrietig Pads ervan is, Moony." zei James. Remus keek uit reflex gelijk naar Sirius. Die natuurlijk zijn puppy ogen gezicht opzette naar hem. Remus schudde lachend zijn hoofd en keek even naar de grond. Dit had hij al wel verwacht van zijn vrienden. Natuurlijk gingen ze op zijn schuldgevoel werken dat hij niet langs kon komen deze vakantie. "Awh kom hier kleine pup."zei hij lachend en voordat Sirius ook maar iets kon doen had Remus hem in zijn armen geslagen en kroelde met een hand door Padfoots haar heen om het door de war te gooien. Hij wist hoe ijdel Sirius was, maar kon de verleiding niet weerstaan om zijn haar nu goed door de war te gooien, voordat hij Sirius weer los liet. Snel sprong hij achter James en Wormtail om zichzelf te verdedigen tegen een mogelijke tegenaanval van Sirius.
Nu hij dichter bij James stond zag hij wat kleine stoppeltjes op zijn gezicht, voor zijn weten hadden die er niet gezetten voor de vakantie. Hoewel Sirius en Remus zelf vaak onder de haar zaten en gek werden van het scheren, waarschijnlijk groeide het bij pups wat sneller dan bij een stag, was James eigenlijk altijd kaal geweest op zijn gezicht. "Wat zie ik Prongsie. Heb je eindelijk meer haar weten te kweken?" zei hij terwijl hij over de stoppeltjes van zijn vriend aaide.