Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic 3 - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
I Will Always Find You~ Alexandro Sanchez
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Er gebeurd van alles in de huiskamer, maar ik hoor het niet.
Ik lig half slapend in het grote bed en merk dat Caitlin naast me weg is,
dat trekt mijn aandacht. Ik ga recht op zitten en kriebel met mijn hand door
mijn eigen haren. 'Cait? Caitlin?' Ik slof mijn bed uit naar de huiskamer, en hoor
dan wat er gezegd word. 'Wie ben je?' Dat is de stem van Caitlin. Ik hoor iemand
lachen en hoor dan duidelijk de stem van mijn tweeling zusje, 'Catherina, de tweeling
van Alexandro', en dan kom ik van achter de muur vandaan. 'Zus, wat doe je hier!'

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

CAITLIN

'Catherina, de tweeling van Alexandro', zeg de zus van Alex.
'Zus, wat doe je hier!' Ik draai me om, ik besef meteen dat Alex
wakker is en kijk van de ene naar de andere, maar ze lijken totaal niet
op elkaar. 'Ze heeft mijn kaasbroodje!' Ik wijs naar het gene wat Cat eet,
mijn kaasbroodje. Ik kijk haar nijdig aan en pak het broodje, loop op de vuilnisbak
af en gooi hem erin. 'Ha!' Ik loop dan naar Alex en ga naast hem staan, dan pak
ik zijn hand en kijk weer van de ene naar de andere, wie zou als eerste iets zeggen?

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
I Will Always Find You~ Alexandro Sanchez
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik merk meteen aan Caitlin dat ze mijn zus niet leuk vind,
en ik begrijp haar. Catherina is ook niet altijd leuk, maar ik kan
met haar leven. 'He! Verspil geen heerlijke kaasbroodjes!' Caitlin
pakt mijn hand en samen staren we naar mijn zus die er verbaast
naar stond te staren, 'dus, ik ben weg', en ze springt door het
raam. 'Leuke dag verder!' En met die woorden is ze verdwenen.
'Ik ga jagen, eten voor vanavond vinden, goedendag!' Ik geef Caitlin
een kus op haar neus en pak mijn pijl en boog, 'Dag Caitlin', en ik loop
het bos in. Op zoek naar eten, en hoor geluid langs het kamp. Ik loop
met mijn speer in de hand op het geluid af. 'Wie zijn jullie!'
Een klein meisje, en een ouder meisje die danst om een vuur
zie ik staan. 'O sorry', en ik haal mijn pijl en boog weg. 'Wie zijn jullie?'

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

'Maar, hoe is die kaart dan op mijn hand gekomen? Wat is er speciaal aan om het Heden te zijn?' vraagt Jo nieuwsgierig.
Ik grinnik. 'Die kaart heb je zelf gemaakt.' zeg ik langzaam. 'Als het goed is heb je ook andere magie. Ik kan je leren hoe je ermee om moet gaan?'
Dan hoor ik voetstappen en zie Charlie voorbij schieten, gevolgd door Felix. 'Het was gezellig hoor!' roept ze. 'Maar nu ga ik weer! Tot ziens!'
Ze verdwijnt tussen de bladeren voor ik haar kan tegenhouden, ze is snel.
Een lichte frons komt om mijn wenkbrauwen te liggen, en ik houd Felix tegen. 'Laat haar maar. Ga Leslie halen.' beveel ik hem. Hij knikt en haast zich dan weg.
'Jo, wil je je zus gaan halen?' vraag ik dan.

---

obsessive rage

CAITLIN

'He! Verspil geen heerlijke kaasbroodjes!' Roept Alex nog,
maar het was al te laat. Ik zie dat Catherina er verbaasd naar
staat te staren. 'Dus, ik ben weg', roept ze en van het ene
op het andere moment is ze verdwenen door het grote
keuken-raam. Ik grinnik en merk dat Alex weg moet.
'Ik ga jagen, eten voor vanavond vinden, goedendag!' Het gaat
allemaal wel verrassend snel. Ik kijk waar de ene net verdwenen is
en waar de andere doorheen gaat. 'O ja, jagen voor het eten.'
mompel ik wanneer hij weggaat en ik pak melk uit de koelkast en drink
uit het pak, gewoon omdat ik lui ben nu. Ik smeer dan ontbijt koek
en merk dat ik naar buiten wil, dus kleed ik me aan en loop ik naar buiten.
Zo loop ik rechtdoor, naar de zoet of zoute zee waar ik eerder dronk.
Ik kijk om me heen en staar naar het schip, de hele tijd tot dat
ik er erg in heb en gewoon een beetje sta te niksen.

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

[Een vlugge opmerking, hoef je niet aan te passen of zo, maar het is apart als iemand in 1900 een pak melk en ontbijtkoek uit een koelkast haalt, terwijl ze in op een onbewoond eiland zijn Verder geen probleem maar houd er alsjeblieft rekening mee dat het in 1900 op een onbewoond eiland is]

---

obsessive rage

Jo

'Die kaart heb je zelf gemaakt.' zegt hij langzaam.
'Als het goed is heb je ook andere magie. Ik kan je leren hoe je ermee om moet gaan?'
Mijn mondhoeken gingen omhoog, "Ja, dat zou echt geweldig zijn!"
Op dat moment komt mijn zus langs gerend achtervolgd door Felix, ze zegt wat en verdwijnt dan.
Peter houd Felix tegen en zegt dat hij naar Leslie moest gaan.
'Jo, wil je je zus gaan halen?'
"Oké..." zeg ik en ren de bosjes in,
"Zus!? HALLO? BEN JE ER NOG? ZUS?" ja het klonk raar maar ik weet haar naar nog steeds niet.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

De stem van Jo vraagt me of ik er nog ben, maar vanuit de veilige plek in de boom waar ik in ben geklommen ben ik niet erg gemotiveerd te antwoorden. 'Misschien.' zeg ik daarom. 'Maar misschien ook niet. Niet als je niet verder dan je neus lang is kijkt.'
Ik leun voorover en pluk aan een stukje schors. 'De naam is trouwens Charlie. Heeft Pan je hier heen gestuurd om me te halen?' vraag ik en trek een wenkbrauw op. 'Zeg hem dat ik niet kom. Je hoefde toch niet nog een zus?'
Ik kijk haar half vragend, half spottend aan en vraag me af of ik haar eigenlijk wel wil. Waarschijnlijk niet. Als ik degenen die ik zocht niet kan vinden zegt dat nog niet dat ik ze zal inwisselen voor de twee zussen die ik nooit gekend heb.

---

obsessive rage

Jo

'Misschien.' hoor ik van boven, ik kijk naar boven. 'Maar misschien ook niet. Niet als je niet verder dan je neus lang is kijkt. De naam is trouwens Charlie. Heeft Pan je hier heen gestuurd om me te halen?' vraagt ze. 'Zeg hem dat ik niet kom. Je hoefde toch niet nog een zus?'
"Nee ik hoef inderdaad geen zus, en al helemaal jou niet!" zeg ik boos, "Maar Pan heeft je nodig, Charlie..." zeg ik even spottend terug.
"Dus kom uit die stomme boom en ga gewoon mee!"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'Nee ik hoef inderdaad geen zus, en al helemaal jou niet!' zegt ze boos, 'Maar Pan heeft je nodig, Charlie...' zegt ze even spottend terug.
'Dus kom uit die stomme boom en ga gewoon mee!'
Ik schud mijn hoofd. 'Nou... Nee.' zeg ik. 'Hij mag oprotten met zijn nodig hebben.'
Ik laat een stukje schors vallen dat op Jo's neus belandt, waar ik even om moet lachen. 'Weet je wat, zeg hem maar gewoon dat hij me zelf op mag halen, ik blijf hier zitten. Als hij het me netjes vraagt kom ik terug. Anders blijf ik hier zitten.'
Ik kantel mijn hoofd. Wat mij betreft mag ook Jo oprotten met haar gezeur.

---

obsessive rage

Jo
'Nou... Nee.' zegt ze. 'Hij mag oprotten met zijn nodig hebben. Weet je wat, zeg hem maar gewoon dat hij me zelf op mag halen, ik blijf hier zitten. Als hij het me netjes vraagt kom ik terug. Anders blijf ik hier zitten.'
Ik zuchtte, waarom moest ze nou zo irritant doen, waarom kon ze niet gewoon meewerken.
"Peter!? Ze komt niet uit de boom!" schreeuw ik naar achter, als het goed is stond Peter daar nog.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Als Jo me roept zucht ik, sta op en loop naar ze toe.
'Wat wil je dat ik doe? Haar eruit toveren? Ik ben geen brandweerman hoor.' zeg ik geërgerd tegen Jo en richt me dan op Charlie. 'Hé, wil je uit de boom komen?' vraag ik dan zo beleefd mogelijk.
Een grijns loopt over haar gezicht. 'Dus je kan beleefd zijn.' zegt ze en springt behendig van de tak af. 'Had ik niet verwacht van... Een jongen op een eiland.'

---

obsessive rage

Jo

'Dus je kan beleefd zijn.' zegt ze en springt behendig van de tak af. 'Had ik niet verwacht van... Een jongen op een eiland.'
Ik voelde boosheid opgloeien, wat is ze een vervelend kreng!
"Ik denk dat je het nu zelf wel aankan..." zeg ik en loop onder de boom vandaan, ik kijk naar mijn hand, heb ik dit echt zelf gedaan? Waarom doet het geen pijn meer? Misschien omdat, als ik het zelf heb gemaakt, ook zelf kan bepalen of het pijn doet of niet... Ach ik heb geen idee.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Abigail ''Abby'' Wakefield

Alsof ik een weirdo was, nee ik was gewoon gek. Tover werelden of sprookjeslanden horen niet te bestaan, vooral niet in het echte leven, want dan word je nog voor gek verklaard en
dat is niet goed voor je toekomst, maar het is gewoon zo. Ik ben in een wereld waar ik niet thuis hoor, het is niet de aarde dat zie je gewoon meteen! Ik ben blijkbaar niet gek als ik in sprookjes geloof. Angstvallig liep ik door het bos heen en merkte dat ik niet alleen was, iemand had mijn naam van achter mij geroepen, of was dat gewoon een stem in mijn hoofd, een schim op de muren of een bliksemstraal in de ochtend zon! Of een lichtstraal in de manenschijn! Sorry, ik weel niet alles.. Voordat ik er erg in had was ik het donkere deel al uit en was ik beland in een open stuk, ergens waar ik misschien niet hoor te zijn, of moet blijven. Ik krijg gewoon een paniekaanval van te veel licht. Het lijkt alsof ik er niet tegen kan, of er allergisch voor ben, maar dat zou gek zijn. Dan was ik ook allergisch voor de zomer. Ik schreef in mijn dagboek alles wat ik zag en begon magistraal te improviseren wat ik zou tegen komen hier, maar mijn fantasie was gewoon op van de vorige drie uur verhalen schrijven op mijn... hoe heet dat? Ik had een vergeet ding van deze plek! Ik liep door tot dat ik bij een groepje kwam. Ik keek de drie gezichten aan en had niet verwacht dat iemand verrassend veel leek op Peter Pan, en de andere een tweeling waren. 'Eeeh, hallo, ik kom erg ongelegen is het niet?'

[ bericht aangepast op 28 juni 2016 - 19:15 ]

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

'Helemaal niet!' zeg ik snel. Liever dit onbekende kind dan Pan en mijn gemene tweelingzus.

---

obsessive rage