• Hallo lieve Quizletters!

    Een tijdje voel ik me vreemd - leeg, doelloos. Misschien zelfs wat negatief, terwijl ik eigenlijk een optimistisch persoon ben. Ik kan er niet echt een vinger op leggen wat exact het probleem is, maar elke avond wanneer ik in mijn kruip, voelt het alsof ik die dag niets heb bereikt. Alsof het een, zeg maar, nutteloze dag is geweest. Misschien, mede omdat het einde van het jaar nadert, ben ik gewoon moe. Beu. Op. Het leven beu en moe. De dagelijkse sleur beu en moe. De saaie herhaling in mijn leven beu en moe. Op. Leeg.

    Ik weet het niet - maar ik heb gewoon geen zin meer. Klinkt misschien vreemd, want ja, ik heb wel degelijk leuke dingen in mijn leven waar ik naar kan uitkijken. Al is het maar het einde van de week, of het moment dat ik rustig in bad kan gaan liggen, een boek kan lezen, naar de scouts gaan, een daguitstapje doen, met vriendinnen afspreken... Maar ik zie en snap gewoon niet waarvoor doen we het?
    Waarom zijn we er zo op gebrand steeds vooruit te gaan? Waarom gaan we naar school? Waarom moeten we gaan werken? Waarom moeten we geld verdienen? Waarvoor of voor wie moet ik leven?
    Ik heb vaak zin om met mijn trekzak en gooitentje naar Ijsland te vertrekken en de wereld achter me te laten, tot nooit meer!

    Maar dan rest nog steeds de vraag: waarom - in hemelsnaam - doen we wat we nu aan het doen zijn? Wat voor zin heeft het? We bereiken iets in ons leven, we zorgen voor prachtige herinneringen en onvergetelijke momenten, maar waarom en waarvoor? Maar belangrijker nog; voor wie? Voor onszelf? Over enkele decennia zeggen we de wereld allemaal gedag en eindigen we in een kist of herrijzen we tot stof tot in de vergetelheid der tijden.

    Ik begrijp eerlijk gezegd het nut van het leven niet echt. Wij kunnen denken, voorkeuren hebben, haten, liefhebben, uit onszelf denken, maar waarom? Waarom bestaan wij? We bestaan toch? Dat denk ik wel, cuz cogito ergo sum - Descartes, die filosofie volg ik wel.

    Het is wat onsamenhangend, mijn excuses daarvoor, maar ik vind het enorm moeilijk om mijn gedachten op te schrijven zonder dat het vreemd of onduidelijk overkomt. De laatste tijd ben ik mezelf een beetje gek aan het maken met existentiële vragen en filosofische ideeën die voor mij wat te hoog gegrepen zijn, ben ik bang. Overspoel me met jullie kijk en trek me uit deze put/dip, want ik wil eruit. Misschien vind ik mijn zin wil in die van jullie.

    Qing.


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

    Welkom in de wereld van de existential crisis

    Voor mij is de zin van het leven zodat je je, laten we zeggen, "tijdelijk" gelukkig voelt. Je hebt een bepaalde tijd te leven, leef het ook en ga niet nadenken waarom we het doen. We doen het om gelukkig te worden.

    Is dat niet waarom mensen roken of drugs gebruiken? Het gevoel blijft niet voor eeuwig, maar toch is het er.

    [ bericht aangepast op 8 juni 2016 - 15:49 ]


    in love with the fictional characters, I'm sorry

    Ik ben eigenlijk wel van plan om alles achter te laten en op wandeltocht naar Frankrijk of whatever te trekken. Ik trek het niet meer.


    Your make-up is terrible

    MT
    want als ik mijn zin ga vertellen, gaat dat je niet uit de put trekken denk ik.


    If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

    Ik denk dat je altijd iets bij kan dragen aan de maatschappij waarin je leeft en iets kan betekenen in de levens van andere mensen. Als je impact maken kan, dan vind ik niet dat je leven voor niets geweest is. (:
    Misschien eens nadenken wat je wilt gaan doen als job. (:


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Ik heb precies hetzelfde. MT dus.


    -

    Het doelloos voelen en zin hebben om te vertrekken en alles achter me te laten herken ik heel goed. Wat verder mijn gedachtegang over 'de zin van het leven' is, zal ik proberen uit te leggen:

    Het klinkt vet zweverig, maar ik zou zeggen dat de zin van het leven het leven zelf is.
    Ik geloof zelf niet dat er een of ander groter doel is waarvoor we leven. In principe maakt het niet zo veel uit wat je doet. Ik geloof ook niet een god of grotere kracht of in het lot/'everything happens for a reason'. Het feit dat wij bestaan is naar mijn mening al één groot toeval en het feit dat je bent geworden wie je bent is een resultaat van allerlei gebeurtenissen, waarvan een deel ook gewoon toevallig of in elk geval buiten jouw macht is geweest en wat dat betreft is het een beetje een wonder dat je bestaat en dat je bent wie je bent.
    En hoewel het allemaal lijkt alsof het je niet zo veel betekent als er toch maar één persoon bent op een wereld waar 7 miljard mensen leven en dat het toch niks uitmaakt wat je nu doet als er over honderd jaar toch niemand meer is die het allemaal gaat herinneren, kun je het ook zo bekijken: door het feit dat je bestaat alleen al, verander je iets in de wereld. De wereld zou een heel klein beetje anders zijn als jij er nooit was geweest en misschien maakt dat voor de wereld als groter geheel niet zo veel uit, maar het maakt in jouw hele kleine stukje van de wereld dat je beïnvloedt wel iets uit. In principe heb je al iets veranderd in het leven van elke persoon die je ooit hebt ontmoet, of dat iets nou iets groots is of iets heel erg kleins.
    Wat dat betreft maakt het misschien ook wel niet zo veel uit wat je nou met je leven doet, zolang je maar leeft. Zoals je zelf zegt: wij kunnen denken, voorkeuren hebben, haten, liefhebben, uit onszelf denken, maar ook nog veel meer. We kunnen de wereld ervaren en dingen voelen en nieuwe dingen maken die er eerst nog niet waren, je kunt zien en horen en praten en je gedachten delen met andere mensen en je kunt in principe overal waar je gaat nieuwe ervaringen opdoen. Je hebt doordat je bestaat een unieke kans gekregen om te leven en je hoeft niet meer te doen dan die te gebruiken. Moet daar dan nog een verdere reden voor zijn? Kun je niet gewoon leven voor jezelf en leven om te leven?
    Ik heb zelf heel erg een instelling van: leef alsof het je overkomt, laat het maar gewoon allemaal op je afkomen en laat jezelf maar voelen wat je voelt en denken wat je denkt, want dit is alles wat je hebt.
    Ik weet niet of dit iets helpt en of mijn gedachtegang niet te verwarrend is, maar voor mij persoonlijk is het juist een geruststellende gedachte dat het eigenlijk gewoon allemaal niet zo veel uitmaakt wat ik doe, maar ik denk dat dat voor iedereen misschien wel anders is. (:

    [ bericht aangepast op 8 juni 2016 - 17:41 ]


    "Take my advice; I don't use it anyway."

    Ik snap je gedachte, want ik heb zelf ook zo gedacht. Maar nu boeit het me niet, wat het 'doel' is in het leven. Waarom zou die er überhaupt moeten zijn? Waarom mag ik er niet gewoon zijn, zonder doel? Ja, we gaan uiteindelijk dood en nee, de meeste van ons zullen de wereld niet veranderen. Dat betekent niet dat ik niet mag genieten van mijn leven. Het is tenslotte mijn leven.
    Maar, als jij uiteindelijk naar IJsland wilt, waarom zou je dat niet doen?


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Awesome dat je ook naar de scouts gaat :3

    Maar anyhoe ik zal even uitleggen wat bij mij na een lange dag altijd wel enige voldoening geeft (de zin van mn leven wil je niet weten xD Want die is er niet).

    Ik probeer elke dag minstens 1 ding te doen wat niet werk/school gerelateerd is waar ik naar uit kan kijken. En op die manier kun je elke dag iets doen zodat mocht je de dag erna er niet meer zijn geen spijt hebt gehad van nutteloze dagen. Dit kan zijn een mooi stuk wandelen, schilderen, schrijven, ga opzoek naar plekken die je nog nooit heb gezien en geniet gewoon van de dingen om je heen. Als je dat met kleine dingen gaat doen zul je zien dat je binnen de kortste keren gewoon veel meer kan waarderen. Ik heb zelf veel dat ik gewoon eens de deur uit ga zonder telefoon en met een pakje sigaretten (als je niet rookt kun je bijvoorbeeld hetzelfde doen met eten of drinken) en dan ga ik gewoon ergens random heen en zie ik wel waar ik kom. En dan mag ik van mezelf niet terug voor een bepaald aantal sigaretten. Of voor je fles drinken leeg is bijvoorbeeld. Op die manier heb ik echt hele mooie stukjes in mn stad gezien. Omdat ik vaak vrij ben en weinig substantieels in mn leven heb ben ik soms wel 3 uur weg maar je zou je verbazen hoeveel moois je kan zien in een half uurtje lopen.

    Als je eens wil discusseren of praten of filosoferen over de zin van het leven en andere vraagstukken nodig ik je uit om me een pbtje te sturen :) Ik vind dat altijd geweldig om te zien hoe andere mensen nou iets doen.

    Hoop dat dit je helpt.


    Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

    Als ik het allemaal toch eens wist zou ik grotendeels van mijn eigen problemen af zijn.

    Ik heb vaak zin om met mijn trekzak en gooitentje naar Ijsland te vertrekken en de wereld achter me te laten, tot nooit meer!

    Doe het, trust me, het helpt. Ik ben ook gegaan. Niet naar Ijsland weliswaar, maar wegzijn heeft me heel veel rust gebracht in mijn hoofd als het om deze dingen gaat. Ik dek er nog steeds over en ik weet alles nog steeds niet. Maar ik ben er tenminste een heel stuk rustiger onder.


    #WWED - What Would Emma Do?

    Honestly, I dunno either. Ik doe ook maar wat haha.

    Ik heb de zin van het leven niet uitgevogeld, en als ik er teveel aan denk dan krijg ik een terugval. Dus ik probeer van dag tot dag te leven en kijken waar ik uit kom. Shit doen waar ik wel naar uit kijk, ook al is het doelloos als het leuk is om te doen, doe ik het. (:


    The truth is out there.

    Histoire schreef:
    Ik denk dat je altijd iets bij kan dragen aan de maatschappij waarin je leeft en iets kan betekenen in de levens van andere mensen. Als je impact maken kan, dan vind ik niet dat je leven voor niets geweest is. (:
    Misschien eens nadenken wat je wilt gaan doen als job. (:


    Dit dus. ^^
    Eigenlijk stel ik me dit soort vragen echt nooit, haha. Misschien omdat ik over het algemeen altijd al gelukkig ben geweest, geen idee. Ik geniet heel erg van de kleine dingen in het leven. c:

    Nog een artikel gevonden over de zin van het leven. (:


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Mezelf beter leren kennen is mijn doel :).


    No growth of the heart is ever a waste

    ik wil gewoon op trektocht naar de titanic terwijl ik fluffy fanfic lees *deep sigh*


    Heaven is a place that we all have

    Ik ga even de tijd nemen om op al jullie berichtjes te antwoorden (:

    Virtues schreef:
    Welkom in de wereld van de existential crisis

    Voor mij is de zin van het leven zodat je je, laten we zeggen, "tijdelijk" gelukkig voelt. Je hebt een bepaalde tijd te leven, leef het ook en ga niet nadenken waarom we het doen. We doen het om gelukkig te worden.

    Is dat niet waarom mensen roken of drugs gebruiken? Het gevoel blijft niet voor eeuwig, maar toch is het er.


    Ach ja :'D ik ben een growing up, ontwikkeling van de persoonlijk en het zelfbeeld hoort daar ook bij (jep, inclusief plaats in de maatschappij en dus deze kleine afwijking naar het existentiële sorrynotsorry)

    Het ding is niet dat ik mijn hele leven gelukkig wil zijn, wait wacht, wat is geluk eigenlijk? Kijk, daar heb je het al. Bij elk antwoord krijg je er gelijk weer tien vragen bij. Ik snap je ding van 'gelukkig' zijn wel; leuke dingen doen, of gewoon een boek lezen.. Het is dat ik dan denk: doen we het daarvoor? Om je eigen geluk? Is dat niet vreselijk egoïstisch?

    Drugs is vooral om te ontsnappen aan de realiteit, omdat sommigen letterlijk willen weglopen van de problemen en dat een oplossing is, niet per se weglopen van het existentiële. Roken is denk ik eerder een anti-stressmiddel, maar in beide gevallen bestaan er waarschijnlijk uitzonderingen.

    Flazeda schreef:
    Ik ben eigenlijk wel van plan om alles achter te laten en op wandeltocht naar Frankrijk of whatever te trekken. Ik trek het niet meer.


    Neem me mee! Alhoewel Ijsland wel echt mijn summum is haha.

    Histoire schreef:
    Ik denk dat je altijd iets bij kan dragen aan de maatschappij waarin je leeft en iets kan betekenen in de levens van andere mensen. Als je impact maken kan, dan vind ik niet dat je leven voor niets geweest is. (:
    Misschien eens nadenken wat je wilt gaan doen als job. (:


    Ik wil later graag geneeskunde gaan studeren, net om het verschil te maken, maar dan denk ik weer; goh, wat ik kan, zullen anderen ook wel kunnen. Misschien niet meteen, maar op termijn wel. Hoe dan ook draag ik iets bij aan de maatschappij, want ik ben onderdeel van de maatschappij. Die redenering volg ik (:
    Het ding is dat ik dus kijk naar bijvoorbeeld Alexander de Grote, een groot heerser die in zeer korte tijd een heel imperium wist uit te breiden. Feit is, wat heeft hij er uiteindelijk van gehad? Waarom zou hij al die moeite doen? Het had heus invloed op een hele boel mensen in die tijd, en nog steeds wel wat op ons (we leren er namelijk over), maar stel nu; de mensheid sterft uit net zoals de dinosauriërs, waarvoor heeft hij het dan gedaan? Waarvoor doen wij het?

    Ik ben hier echt niet goed in :'D je mag me slaan :'D

    BlueJays schreef:
    Het doelloos voelen en zin hebben om te vertrekken en alles achter me te laten herken ik heel goed. Wat verder mijn gedachtegang over 'de zin van het leven' is, zal ik proberen uit te leggen:
    Het klinkt vet zweverig, maar ik zou zeggen dat de zin van het leven het leven zelf is.
    Ik geloof zelf niet dat er een of ander groter doel is waarvoor we leven. In principe maakt het niet zo veel uit wat je doet. Ik geloof ook niet een god of grotere kracht of in het lot/'everything happens for a reason'. Het feit dat wij bestaan is naar mijn mening al één groot toeval en het feit dat je bent geworden wie je bent is een resultaat van allerlei gebeurtenissen, waarvan een deel ook gewoon toevallig of in elk geval buiten jouw macht is geweest en wat dat betreft is het een beetje een wonder dat je bestaat en dat je bent wie je bent.
    En hoewel het allemaal lijkt alsof het je niet zo veel betekent als er toch maar één persoon bent op een wereld waar 7 miljard mensen leven en dat het toch niks uitmaakt wat je nu doet als er over honderd jaar toch niemand meer is die het allemaal gaat herinneren, kun je het ook zo bekijken: door het feit dat je bestaat alleen al, verander je iets in de wereld. De wereld zou een heel klein beetje anders zijn als jij er nooit was geweest en misschien maakt dat voor de wereld als groter geheel niet zo veel uit, maar het maakt in jouw hele kleine stukje van de wereld dat je beïnvloedt wel iets uit. In principe heb je al iets veranderd in het leven van elke persoon die je ooit hebt ontmoet, of dat iets nou iets groots is of iets heel erg kleins.
    Wat dat betreft maakt het misschien ook wel niet zo veel uit wat je nou met je leven doet, zolang je maar leeft. Zoals je zelf zegt: wij kunnen denken, voorkeuren hebben, haten, liefhebben, uit onszelf denken, maar ook nog veel meer. We kunnen de wereld ervaren en dingen voelen en nieuwe dingen maken die er eerst nog niet waren, je kunt zien en horen en praten en je gedachten delen met andere mensen en je kunt in principe overal waar je gaat nieuwe ervaringen opdoen. Je hebt doordat je bestaat een unieke kans gekregen om te leven en je hoeft niet meer te doen dan die te gebruiken. Moet daar dan nog een verdere reden voor zijn? Kun je niet gewoon leven voor jezelf en leven om te leven?
    Ik heb zelf heel erg een instelling van: leef alsof het je overkomt, laat het maar gewoon allemaal op je afkomen en laat jezelf maar voelen wat je voelt en denken wat je denkt, want dit is alles wat je hebt.
    Ik weet niet of dit iets helpt en of mijn gedachtegang niet te verwarrend is, maar voor mij persoonlijk is het juist een geruststellende gedachte dat het eigenlijk gewoon allemaal niet zo veel uitmaakt wat ik doe, maar ik denk dat dat voor iedereen misschien wel anders is. (:


    Weet je dat dit lapje tekst me echt heel veel doet? (: Het klinkt misschien zweverig, maar ik vind het een mooie houvast. Misschien zijn het niet helemaal de antwoorden op de 'waarom'-vraag. Het geeft eerder een andere voorstelling van het leven weer zoals ik die had opgesteld waardoor de 'waarom'-vraag helemaal niet meer van belang is.
    Ik vind het mooi! Op één of andere manier stelt me dit eigenlijk wel wat gerust (:


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

    Allereerst, ja het is het einde van het jaar. Heb je al die topics gezien op quizlet tegenwoordig? Ik heb nog nooit zoveel negatieve topics zien verschijnen dit jaar.. Iedereen is moe en iedereen is toe aan vakantie.

    Ik denk gewoon dat als school weer ff voorbij is je wel weer bijtrekt. Heerlijk weer is weer op komst, vakantie in de aantocht en vele andere leuke dingen waar je naar kan uitkijken als je maar op zoek gaat.
    Andere dingen die je een goed humeur kunnen geven:
    1. Schaf een nieuwe garderobe aan!!
    2. Ga lekker op vakantie. Of intereel en ga lekker opzoek naar jezelf ^^
    3. Verander je kamer.
    Maar vooral.. Je mist prikkels. Ik heb gedragsles gehad over dieren, maar we verscjillen niet zoveel als zij. Wij mensen hebben ook prikkels nodig en anders komen we terecht in een sleur. Dieren gaan dan stereotyp gedrag vertonen als ze dat niet krijgen (ijsberen, wiegen, ect) en worden geestdood. Precies zoals wij mensen ons voelen wanneer we in een sleur zitten. Gefrustreerd, verdrietig en uiteindelijk leeg en dof. Het medicijn hiertegen: doe iets mega spontaans! En dan niet 'oh ik spring in een vliegtuig en zie wel' spontaan, maar het kleinste beetje helpt al. Dagje vrij? Spring in de trein en ga lekker ergens naar een stad. Begin aan een nieuw boek, spel, serie. Spreek met iemand af die je lang niet heb gezien. Uiteindelijk kom je er wel uit hoor. Iedereen heeft wel eens een maandje waarin ze niks meer willen/kunnen ^^


    Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.