The loverboy contest x Speeltopic - Speeltopics

29 mei 2016 - 22:03 Frisk is offline

Frisk 8318

Bedacht en uitgewerkt door Frisk en Metamorphoses

Hell had you by the throat.
You never got to heaven but you got real close

Loverboy, you play those hearts like toys.
Don't you feel bad, don't you feel bad, feel bad for them?

Zes loverboys staan voor een moeilijke beslissing. Elk zijn ze weer verplicht een meisje binnen te halen, voor de zomervakantie eindigt (22 augustus). Ze doen er alles aan het hart te kunnen veroveren van één van hen, maar slechts vijf jongens zullen hun plekje in het criminele circuit behouden. Degene die namelijk als laatste een meisje kan overtuigen, wordt onwaardig geschikt en afgedankt. Hoe ver zullen de jongens gaan? Zal hun vriendschap op het spel gezet worden of beschermen ze elkaar juist? Want de persoon die het laatste meisje binnenhaalt, mag het met zijn leven bekopen.

Southwater Bay. Een klein, rustig dorpje aan de Californische kust waar deze zes meisjes wonen. Het is eindelijk zomervakantie en de vakantieliefjes staan voor de deur, echter ook deze zes jonge mannen. Wie trapt in hun charmante geflirt? Wie zal in september weer naar school kunnen gaan? Want dan zal de tijd van deze jongens verstreken zijn...

Het is 29 mei en de vooravond van de zomervakantie. Op het strand wordt een groot feest georganiseerd, met kampvuur en vuurwerk inbegrepen. Dé perfecte avond om al de schoolproblemen te vergeten en nieuwe, andere problemen te vinden. De jongens hebben geen dag te verliezen en maken zich allemaal klaar om hun eerste stap naar de overwinning te zetten. Zal deze nacht eindigen in een geweldige knal, of gooit de rivaliteit al meteen roet in het eten?

Rollen
x 1.4 x Nia Tereze Wirth x Metamorphoses x Qing
x 1.4 x Danae Aliza Levine x Velaris x Cheryl
x 1.2 x Caspian Gardemon x Raging x Gabriëlle
x 1.2 x Jolene Robyn Alegre x Panix x Robin
x 1.4 x Jazmín Valeria Fuensanta x Canagan x Jennifer
x Gereserveerd x Wasikowska x Fren

x 1.4 x Beau d'Aurelian x RoyaIs x Adnane
x 1.4 x Joaquin Rivera x Frisk x Lies(je)
x 1.3 x Eytan Gaspar Narciso x Necessity x Marrit
x 1.6 x Ares NIikolas Lowe x Metamorphoses x Qing
x 1.4 x Einarr Maverick Snow x Kabaneri x Xanthe
x 1.6 x Josh Sebastian Lukasiak x Ziegler x Sanne

Indeling

Informatie

Regels

Linkjes

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 22:14 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

29 mei 2016 - 22:04 Perseid is offline

Perseid 8184

MT. (:

Feel the fire, but do not succumb to it.

29 mei 2016 - 22:05 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MT.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

29 mei 2016 - 22:06 Vangelis is offline

Vangelis 14023

Raging schreef:
MT. (:

Heaven is a place that we all have

29 mei 2016 - 22:06 Syaoran is offline

Syaoran 12946

- Mine.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

29 mei 2016 - 22:07 Necessity is offline

Necessity 5622

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

29 mei 2016 - 22:08 Hexcore is offline

Hexcore 33024

[Honours everyone with my presence (wbw) ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

29 mei 2016 - 22:16 Value is offline

Value 11253

appelmoes

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

29 mei 2016 - 23:48 reguluswife is offline

reguluswife 37248

DANAE ALIZA LEVINE

OUTFIT*

Instead of saying "have a nice day", I say "have the day you deserve."
You know, let karma sort that shit out.

Danae zat ergens op het strand van Southwater Bay, met haar benen over elkaar geslagen in een losse kleermakerszit. Er was een feest aan de gang om het begin van de zomervakantie te vieren en het strand dat normaal redelijk rustig was, was nu verre van rustig. Haar natte, blonde haar drupte nog lichtelijk, gezien ze niet lang geleden uit de douche gekomen was. Ze vond zichzelf behoorlijk dom op dat moment. Ze zat nu namelijk al weer onder het zand, waardoor ze die avond laat weer zou gaan moeten.
Ze had eerder die dag Nia een bericht gestuurd waarin ze haar basically verplichtte om te komen, ook al wist ze dat haar vriendin toch sowieso wel zou komen. Ze had geen zin om de hele avond als een loner aan het strand te zitten en gezien het vakantiehuisje waarin ze verbleef aan het strand was, had het toch geen zin om saai binnen te zitten. De herrie van buiten zou ze toch wel horen. Bovendien, als ze hier drie maanden zou verblijven, dan zou ze toch wel mensen moeten leren kennen (op haar manier dan), gezien ze eigenlijk alleen Nia echt kende. Als ze echt heel eenzaam zou worden, zou ze nog altijd haar gitaar kunnen pakken. Het huisje was toch dichtbij en gitaren leken altijd mensen te trekken. Ze bekeek de mensen op strand en bedacht zich dat die groep jongens, die een paar dagen geleden in de huisjes naast haar getrokken waren, waarschijnlijk ook ergens rond zouden zwerven.
Ze was Tom en Olivia Buchanan in elk geval ontzettend dankbaar dat ze in hun vakantiehuisje mocht verblijven in de zomer, zonder huur te betalen. Nu kon ze hier gewoon vakantie houden, wat voor eigenlijk wel prima was. Met zon, strand en zee zou ze zich prima vermaken, dus waarom honderden dollars uitgeven om op strandvakantie te gaan naar Florida, als het ook hier kon? Niet dat ze zich echt zo'n vakantie zou kunnen veroorloven, maar goed. Als ze echt het geld had om op vakantie te gaan, dan wist ze het wel. Hello, Europe.

*slippers ipv sneakers
geen zonnebril
nog geen vestje

[ bericht aangepast op 30 mei 2016 - 0:03 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

30 mei 2016 - 0:43 Frisk is offline

Frisk 8318

Joaquin Rivera

There's a ~~million fish~~ in the sea, but I'm a freaking mermaid.

Joaquin speelde verveeld met zijn dure aansteker, terwijl hij op televisie naar één of andere Spaanstalige televisiereeks keek. Hij vond het plot allesbehalve interessant, maar het was de enige manier waarop hij zijn moedertaal te horen kreeg de laatste jaren. Toch werd het hem altijd te saai voor hij maar in de helft van de aflevering zat, en al snel staarde hij naar een zwart scherm.
Hij was hier nog maar enkele dagen en nu al dacht hij er aan om er vandoor te gaan. Helaas zou dat meteen het einde van zijn 'carrière' betekenen en tevens ook zijn leven als hij niet uitkeek. Dat feit nam echter niet weg dat hij niet enkel een hekel had aan de locatie - het strand, of meer nog, de oceaan stoorde hem mateloos - maar tevens ook aan zijn huisgenoten. Ergens vroeg hij zich af waarom hij niet kon houden van mensen, maar geen enkel probleem had met haatgevoelens.
De aansteker in zijn hand bleef aan en uitgaan, tot hij er genoeg van kreeg en besloot om in zijn eentje al naar het feest te gaan. Hij had de rest niet nodig, en zelfs dan nog zouden ze toch wel komen. Zonder wie dan ook te waarschuwen, ging hij zijn zonnebril uit zijn kamer halen, zette deze op, en liep op zijn dooie gemakje naar buiten.
Hij had zeker drie kwart van zijn leven op blote voeten doorgebracht, dus het brandende zand deed hem niet erg veel. Ook de zon die op zijn blote armen en schouders scheen deed hem weinig, evenals de warmte die het zwarte hemdje bleef vast houden. Verder droeg hij een donkerrode zwemshort, omdat dat zo hoorde op een strand en niet omdat hij van plan was om een duik te nemen. In feite bleef hij het liefst zo ver mogelijk van dat bulderende water vandaan.
Het duurde niet lang voor hij de grote groep mensen en de luide muziek bereikt had, en het duurde zeker niet lang voor hij één van de strandbars had gevonden. Hoewel hij enkel zijn sleutel uit het huisje had meegenomen, betaalde hij het koele bier met een briefje van twintig uit een versleten, roze portefeuille. Het meisje op de foto van het rijbewijs was oerlelijk en zeker niet de moeite. Het overige geld verdween in zijn zak en de portefeuille in het zand. Jo betaalde zelden uit eigen zak.
Hij nam enkele slokken en keek rond zich, niet van plan om veel tijd te verspillen aan het wennen aan zijn omgeving. Hij had niet veel zin om dood te gaan, maar kon de gedachte dat één van de twee - of beiden - idioten waarmee hij een huis deelde van hem zou winnen, nog minder verdragen. Hij zag enkele meisjes die hij zeker enkele keren in zijn bed zou willen zien liggen, maar een echte kandidate sprong pas na enkele minuten in het oog. Ze zat wat verderop in het zand en er was niet meteen iemand in de buurt. Jo keek nog even toe om te zien of ze niet gewoon op iemand wachtte en stapte daarna op haar af.
"Hey," zei hij simpelweg toen hij naast het blonde meisje plofte. Hij gebruikte zelden grootse, eerste zinnen. Hij nam een slok van zijn bier en bood het haar vervolgens aan.
"Ik ben Joaquin," grijnsde hij naar haar, met het Engelse accent waarin Amerikanen zijn naam uitspraken.

"MEH."

"Go on; judge me. It's not like I give a fuck."

[ bericht aangepast op 31 mei 2016 - 23:02 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

30 mei 2016 - 1:25 Syaoran is offline

Syaoran 12946

—————————————————————————

—————————————————————————

Jazmín Valeria Fuensanta

”Put me second and I'll make you nonexistent.”

• Outfit •

”Je bent saai.”
Met een gespeelde norse blik leunde ik met mijn armen op de rand van het geopende raam aan de passagierskant van de zwarte pick-up. “Is er eindelijk een strandfeest. . .” De scheve glimlach op het gezicht van mijn oudere broer vertelde me dat ik kon klagen zoveel als ik wilde, het zou toch niks veranderen. Ze hadden hem nodig op het werk gezien ze zich daar moesten voorbereiden op de aankomende drukte vanwege de zomervakantie. Zoals hij al vaker deed had hij me ook nu weer afgezet bij het strand terwijl het vanuit thuis nog geen tien minuten lopen zou zijn geweest. Ik had niks te klagen, dat bleek wel. “Het spijt me, kleintje. Misschien dat ik later nog aankom, als het me lukt om eerder te stoppen.”
”Hm,” humde ik zacht en zette me af van de pick-up om terug recht te gaan staan. Mijn poelen haakte zich kort vast in de donkere kijkers van Dantae. “Ik vermaak me wel,” glimlachte ik waarbij ik tevens mijn pogingen om hem over te halen om alsnog werk te skippen liet varen. Grinnikend schudde hij lichtjes zijn hoofd en draaide de sleutel in het contact om. “Daar maak ik me dan ook geen zorgen om. Veel plezier, kleintje, en laat ik niks horen.” Grinnikend schudde ik ditmaal met mijn hoofd waarbij enkele donkere plukken haar langs mijn gezicht af stroken. Een speelse pruillip sierde mijn lippen waarmee ik het liet overkomen alsof zijn laatste opmerking mijn gevoelens raakte. Hij wist wel beter. Geen van ons zou ooit in de buurt van een heilig boontje komen, dat zat simpelweg niet in het karakter van de Fuensanta kinderen. “Ik zie je vanavond wel,” bracht ik uit en zwaaide hem nog kort na zodra hij wegreed.
Een diepe zucht rolde kort over mijn lippen heen terwijl ik voor een paar tellen bedenkelijk de grote wagen nakeek, om vervolgens mijn schouders lichtjes op te halen en me om te draaien zodat ik mijn weg naar het strand af kon leggen.

Het was geen verrassing dat het inmiddels al aardig druk was. De muziek die over het strand heen galmde was bij aankomst al overduidelijk te horen en naarmate je dichterbij kwam klonken er overal stemmen, gelach en geschater. Mijn lippen krulde zich soepel om tot een glimlach terwijl mijn vingers behendig een sigaret uit het pakje dat ik vasthield haalden. Terwijl mijn poelen over de mensen heen gleden stak ik de peuk op en nam een stevige hijs alvorens ik deze weer traag uitblies en het pakje - samen met de aansteker - in mijn kontzak duwde.
Na weken van school, leren, werken en andere vaste routines was het eindelijk weer eens tijd voor een feestje - hetgeen waar menig jongere graag naar had uitgekeken. Tevens was dit eigenlijk een soort feest wat je liever niet wilde missen; het begin van de zomervakantie. Subtiel zocht ik naar de eerste beste strandbar die er was zodat ik daar mijn eerste drankje van deze avond kon gaan halen. Mijn behoefte naar een alcoholisch goedje besloot bij het zien van de feestende drukte aan te zetten.
Wanneer ik deze gevonden lijk te hebben neem ik nog enkele hijsen van mijn peuk, waarna ik hem subtiel in het zand steek en er met mijn schoen een laagje zand over veeg. Onderweg naar de bar stroken mijn vingers uit automatisme een keer losjes door mijn donker lokken heen en werp ik enkele bekende een flauwe, begroetende glimlach toe.

[ bericht aangepast op 30 mei 2016 - 1:30 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

30 mei 2016 - 10:20 Necessity is offline

Necessity 5622

EYTAN GASPAR NARCISO
“Run, darling, run.”
22 years - Portugese

Eytan sloot de deur achter zich en begon richting het strand te lopen. Hij had in eerste instantie op Beau willen wachten, maar niemand was zo langzaam als Beau, dus had hij uiteindelijk door het huisje geroepen dat hij vast ging en was vertrokken. Dit feest zou een cruciaal moment zijn, wist hij. Hier werden al de eerste contacten gelegd voor de rest van de zomer en juist die contacten waren van levensbelang - letterlijk.
Hij kon het zich niet veroorloven om fouten te maken en hij wist dat hij normaal gesproken ook geen fouten zou maken. Hij was hier goed in. Het enige wat hem nu tegen kon zitten was de deadline. Haasten was niet mogelijk, maar langzaam zijn was dodelijk.
Heel veel interessants liep er helaas niet rond. Genoeg meisjes die wel knap te noemen waren en met wie hij echt wel een leuke avond zou kunnen beleven, maar niemand die echt opviel. Toen viel zijn oog op een meisje dat zich richting een van de strandbars aan het begeven was. Zij was een van de weinige meiden hier die het omkijken waard waren, dus besloot hij om op haar af te stappen.
Hij timede het zo dat ze precies tegelijk bij de bar aankwamen en op hetzelfde moment wilden bestellen. "Dames eerst," zei hij tegen haar met een glimlach. "Ik kan wel even wachten."
Hij had gelijk gehad: nu hij dichterbij was en haar echt goed kon zien, zag hij dat ze inderdaad behoorlijk knap was. Dat was een meevaller. Het ging er namelijk niet alleen om dat je snel was, het ging ook om de kwaliteit van je werk. Een lelijk, onzeker meisje oppikken kon bijna iedereen, maar het was juist de bedoeling dat hij de diamanten eruit pikte.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

30 mei 2016 - 10:26 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Josh Sebastian Lukasiak
"Don't blame the boss, he has enough problems already"

Josh was altijd een vroege vogel geweest, zo ook deze dag. Al sinds acht uur die ochtend stond hij naast zijn bed om bepaalde zaken te regelen. Het zat ergens ook in zijn ritme om altijd vroeg op te staan, zelfs als hij het die avond ervoor laat had gemaakt. Rond half acht schoten zijn ogen open en kon hij ze niet meer sluiten zonder zich te ergeren aan alles wat hij om zich heen hoorde. Daarom besloot hij iedere ochtend weer om dan toch op tijd uit bed te rollen en belangrijke dingen te gaan doen. De andere jongens liet hij netjes liggen, zij konden hun slaap hard genoeg gebruiken. Josh had sowieso het geluk dat hij uitstekend ertegen kon als hij amper sliep. Een aantal uurtjes waren genoeg voor hem.
Hij had die ochtend een uitgebreid ontbijt voor zichzelf gemaakt, waar hij dan ook uiterst van genoten had. Daarna was hij onder de douche gestapt om zijn slaap van zich af te wassen en vervolgens had hij zich gekleed op het weer, aangezien het behoorlijk warm was. Uiteindelijk had Josh zijn huis verwisseld voor de brandende zon en liep hij op een rustig tempo richting het strand. Er was een feest gaande en dat was voor hem perfect. Josh liet zijn ogen over het strand glijden en hij keurde iets meisje dat hij zag. Sommigen waren bloedmooi, de anderen niet veel bijzonders. Uiteindelijk vielen zijn blauwe kijkers op een rokend meisje in de verte.
'Kan niet beter,' grijnsde hij zacht tegen zichzelf. Terwijl hij naar haar toe liep, viste hij het pakje sigaretten uit zijn broekzak en pakte er één uit. Deze liet hij nonchalant in zijn mondhoek hangen en hij borg het pakje weer netjes op. Toen hij bijna bij haar was, gooide ze haar sigaret weg. 'Hey, mag ik iets vragen?' vroeg Josh aan haar. Een grijns rustte op zijn gezicht. 'Heb je toevallig een vuurtje voor me?'

[justify][/justify]

~~Ik maak zijn rol nog af, maar wilde niet achterlopen~~

[ bericht aangepast op 30 mei 2016 - 10:27 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

30 mei 2016 - 10:36 Zevnik is offline

Zevnik 179

MT.

Life is not an mp3, where you can play what you want but life is a radio, where you have to enjoy whats' being played.

30 mei 2016 - 17:02 Vangelis is offline

Vangelis 14023

B eau d' Aurelian

Beau was nog bezig met een kam zijn haar net juist te krijgen wat maar niet lukte door dat ene koppige haartje. Hij slaakte een zucht en toen hoorde hij wat geroep door het huis dat hij maar net kon verstaan. 'Oke, tot straks!', beantwoordde hij Eytan. Het was Beau eindelijk gelukt om zijn haar in orde te krijgen, toen hij ging beslissen welke kleren hij ging dragen. Hij wou iets dat aantrekkelijk was dus pakte hij een stoffen mouwloze gilet en een korte broek. Hij was klaar met aankleden en liep naar buiten waar hij al snel enkele bekende gezichten tegenkwam. Daar zag hij Eytan die zijn gewoonlijke bar-trucjes toepaste. Beau liep naar een meisje, ging er anderhalve meter vandaan zitten en probeerde een gesprekje aan te knopen. 'Hey daar', zei hij met zijn zwoele, diepe stem.

[ bericht aangepast op 30 mei 2016 - 17:02 ]

Heaven is a place that we all have

30 mei 2016 - 20:51 Donwell is offline

Donwell 8619

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Index RPG Actieve Topics Zoek