The loverboy contest x Speeltopic - Speeltopics

29 mei 2016 - 22:03 Frisk is offline

Frisk 8299

Bedacht en uitgewerkt door Frisk en Metamorphoses

Hell had you by the throat.
You never got to heaven but you got real close

Loverboy, you play those hearts like toys.
Don't you feel bad, don't you feel bad, feel bad for them?

Zes loverboys staan voor een moeilijke beslissing. Elk zijn ze weer verplicht een meisje binnen te halen, voor de zomervakantie eindigt (22 augustus). Ze doen er alles aan het hart te kunnen veroveren van één van hen, maar slechts vijf jongens zullen hun plekje in het criminele circuit behouden. Degene die namelijk als laatste een meisje kan overtuigen, wordt onwaardig geschikt en afgedankt. Hoe ver zullen de jongens gaan? Zal hun vriendschap op het spel gezet worden of beschermen ze elkaar juist? Want de persoon die het laatste meisje binnenhaalt, mag het met zijn leven bekopen.

Southwater Bay. Een klein, rustig dorpje aan de Californische kust waar deze zes meisjes wonen. Het is eindelijk zomervakantie en de vakantieliefjes staan voor de deur, echter ook deze zes jonge mannen. Wie trapt in hun charmante geflirt? Wie zal in september weer naar school kunnen gaan? Want dan zal de tijd van deze jongens verstreken zijn...

Het is 29 mei en de vooravond van de zomervakantie. Op het strand wordt een groot feest georganiseerd, met kampvuur en vuurwerk inbegrepen. Dé perfecte avond om al de schoolproblemen te vergeten en nieuwe, andere problemen te vinden. De jongens hebben geen dag te verliezen en maken zich allemaal klaar om hun eerste stap naar de overwinning te zetten. Zal deze nacht eindigen in een geweldige knal, of gooit de rivaliteit al meteen roet in het eten?

Rollen
x 1.4 x Nia Tereze Wirth x Metamorphoses x Qing
x 1.4 x Danae Aliza Levine x Velaris x Cheryl
x 1.2 x Caspian Gardemon x Raging x Gabriëlle
x 1.2 x Jolene Robyn Alegre x Panix x Robin
x 1.4 x Jazmín Valeria Fuensanta x Canagan x Jennifer
x Gereserveerd x Wasikowska x Fren

x 1.4 x Beau d'Aurelian x RoyaIs x Adnane
x 1.4 x Joaquin Rivera x Frisk x Lies(je)
x 1.3 x Eytan Gaspar Narciso x Necessity x Marrit
x 1.6 x Ares NIikolas Lowe x Metamorphoses x Qing
x 1.4 x Einarr Maverick Snow x Kabaneri x Xanthe
x 1.6 x Josh Sebastian Lukasiak x Ziegler x Sanne

Indeling

Informatie

Regels

Linkjes

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 22:14 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

1 juni 2016 - 18:59 Perseid is offline

Perseid 8184

Caspian Gardemon

• Sometimes I just need a liquid friend •

Hij slaagde er in haar lichtelijk te laten glimlachen met zijn charmante complimenten. Het was altijd een fijn moment wanneer iemand je mooi noemde, ook al was er verder niet veel aan haar af te lezen. Hij scoorde er zeker punten mee.
'Dankjewel, maar ik kan wel iets sterkers gebruiken,' bedankte ze toen hij zijn flesje liet zien. Bovendien dronk ze graag zelfbetaalde drankjes, noem het trots. Als de brunette een dollar zou krijgen voor iedere keer dat haar naam ongewoon werd genoemd, zou ze voorlopig niet meer hoeven te werken. Evenals haar broers en zussen, had ze bepaald geen normale naam meegekregen. Maar net als met zo'n beetje alles, wende je daar uiteindelijk aan.
'Beau,' haar mondhoeken krulden wederom de hoogte in, 'Nu al warm?' Ze kon het niet laten, dat was dan ook typisch voor haar. Uiteindelijk diepte ze een biljet uit de stoffen zak van haar jumpsuit, plaatste het onder haar glas en wenkte de barman een laatste maal om het af te rekenen. Zonder verder iets te zeggen, kwam ze overeind. Het werd al iets drukker aan het barretje, en ze was niet van plan om de gehele avond op een kruk door te brengen.
'Bij het water is het koeler.' Ze gebaarde richting het strand, waar een stuk minder mensen naartoe trokken. 'Als je belooft dat gilet aan te houden, wil ik je best het mooiste plekje van het strand laten zien.' Ditmaal ontblootte ze haar tanden bij haar glimlach. Als de jongedame iets wilde, wond ze er ook geen doekjes om. Maar ze was niet van plan hem de verkeerde indruk te geven. Immers kon ze niet raden dat de meeste mannen direct aan andere dingen dachten wanneer ze hen uitnodigde voor een wandeling. Alhoewel. . . Mannen bleven mannen, niet waar? Ze liep al richting het zand voor ze zijn antwoord had gehoord — haar sandalen in het proces uittrappend, zodat ze deze in één van haar handen kon houden. De schoenen waren nieuw, en niet klaar om verpest te worden door het zeewater. Bovendien kon ze nu meer van het zachte zand en het water genieten.

Feel the fire, but do not succumb to it.

1 juni 2016 - 19:20 Aphex is offline

Aphex 14020

B eau d' Aurelian

Het meisje leek zijn complimentjes te appreciëren en Beau glimlachte mee met Caspian. 'Alcohol is ook wel geweldig van tijd tot tijd maar dat komt nog wel', lachte hij, al hintend dat hij haar vaker wou zien. Hij zat hier nog steeds met een doel en dat was meisjes binnenslepen. Gehecht raken aan iemand zou je nergens brengen. 'Ik vind het hier warm of ligt dat aan jou?', begon hij en hij beëindigde zijn zin met een schaterlach. 'Laten we daar dan naartoe gaan, hier wordt het net iets te druk voor mij', zei hij met zijn gewoonlijke stem. Hij volgde haar gebaar en keek naar de plek die ze aanwees. Het zag er inderdaad veel minder druk uit. 'Ik beloof plechtig dat ik hem aanlaat, dame Caspian', zei hij ouderwets. Hij was niet van plan toe te slaan, daarvoor was het nog veel te vroeg in het proces. Hij zag al dat de dame onderweg was naar het strand en Beau maakte een korte spurt om op dezelfde afstand als Caspian te komen. 'Waar is nu die mooie plek waar je het over had?', zei hij zachtjes.

Heaven is a place that we all have

1 juni 2016 - 20:25 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Josh Sebastian Lukasiak
23 | Loverboy | Strandfeest | Jazmín

Het viel Josh pas laat op dat Eytan ook zijn oog op het meisje had laten vallen. Van binnen gromde hij en wilde hij Eytan het liefste weghebben, maar hij kon zijn act niet loslaten. Josh liet kort een blik op Eytan vallen en zag dat hij lichtelijk geïrriteerd was. Hij kon het dan ook niet laten om te grijnzen. Zolang hij relaxed bleef, was er niets aan de hand voor Josh. Gelukkig was hij de rust zelve dus dat zou voor hem geen probleem zijn.
“De avond is nog vroeg, dus wie weet mag je me later wel een keer trakteren,” sprak het meisje tegen Josh. Hij gunde haar een subtiele grijns die zowel nietszeggend als uitdagend was. Vervolgens stak ze haar hand uit naar hem en stelde ze haarzelf voor als Jazmín. Josh mocht er misschien uitzien als een cliché charmeur en waarschijnlijk verwachtte Jazmín dan ook dat hij een te verwachte opmerking zou maken over haar naam, maar dat deed hij niet. In plaats daarvan nam hij opnieuw een flinke hijs van zijn sigaret en blies deze, na het over zijn longen gehaald te hebben, weer uit. “Komen jullie hier uit de buurt?” vroeg ze aan beide jongens en nog voordat één van de jongens antwoord kon geven, vervolgde ze haar vraag: “Of hebben jullie beide besloten je vakantie aan dit strand te vieren?”
'Beide eigenlijk,' antwoordde Josh kort. 'Ik kom hier uit de buurt en ik wilde mijn vakantie hier vieren. En jij, Jazmín?' vroeg hij terwijl hij de nadruk legde op haar naam.

Big girls cry when their hearts are breaking

2 juni 2016 - 14:25 Perseid is offline

Perseid 8184

Caspian Gardemon

• Sand is my friend •

Beau was in ieder geval niet tegen alcohol, wat ze voor een moment wel degelijk had overwogen. Iedere zomer opnieuw kwamen er groepen jongemannen die dachten dat de lokale meisjes wel zaten te wachten op hun aanwezigheid. Om eerlijk te zijn liet Caspian de meeste van hen links liggen. Haar moraal was nog altijd dat ze naast vrij, niet dom hoefde te zijn.
'We zullen zien wat je woord waard is,' liet ze hem hoofdschuddend weten, waarbij ze stopte om enkele meters opzij te gebaren. Het lag een stuk van de strandtenten af, maar niet ver genoeg om volledig uit zicht te zijn. Wel was het de perfecte plek om anderen niet op en af te zien lopen. De mooiste plekken van haar omgeving zou ze uiteraard niet met iedere, nieuwe jongen delen. Dit volstond echter.
'Je houdt van de sterren en het uitzicht, niet?' Dat was immers wat ze had opgemaakt uit zijn eerdere woorden, waardoor ze voor hem uitliep door het zand en op de aangewezen plek ging zitten. De lucht was hier koeler, dankzij de zilte zeebries, en maakte de klamme avond een geheel stuk aangenamer. Haar ogen dwaalden een moment over de sterren die boven het water schitterden, bijna alsof ze uit een lifestyle magazine waren geknipt. Als kind had Caspian het magisch mooi gevonden, als iedereen. Maar na zoveel jaar hetzelfde uitzicht pikte ze er zelden iets fascinerend uit, dus richtte ze zich al snel tot Beau. Ze vond het veel leuker om zijn reactie te zien dan de omgeving zelf. Dat was namelijk iets dat ze nog niet had gezien, wat automatisch betekende dat ze er geïnteresseerd in was. Veel mensen van buitenaf zagen Southwater Bay als een pareltje. En dat was het in zekere zin ook. De meesten vergaten echter dat de brunette hier al bijna haar hele leven woonde, en dat dit geen vakantie voor haar was. Ze zou niet net als hen terug naar huis gaan aan het einde van de zomer.

Feel the fire, but do not succumb to it.

2 juni 2016 - 14:44 Necessity is offline

Necessity 5615

EYTAN GASPAR NARCISO
“Run, darling, run.”
22 years - Portugese

Het meisje stelde zich voor als Jazmín. Eytan knikte half. “Die naam hoor je hier niet veel. Waar kom je oorspronkelijk vandaan?” Eytan had altijd al iets met etymologie gehad en dan in het bijzonder met de herkomst van namen. Hij lachte even om zichzelf. “Nu klink ik wel heel opdringerig.” Af en toe wat zelfspot was ook wel goed wist hij. Het haalde soms toch de scherpe kantjes van de vragen af, maar zorgde er gelijk voor dat je wel geïnteresseerd leek.
Het enige goede aan dit moment was dat Josh al net zo geïrriteerd over zijn aanwezigheid was als hijzelf over Josh was, al moest hij toegeven dat Josh het goed wist te verbergen. Helaas voor hem had Eytan wel gezien hoe hij even met zijn mond had getrokken toen hij Eytan had herkent.
Het gedeelte dat Josh haar later nog wel kon trakteren, negeerde Eytan. Hij was zeker niet van plan om zich er te overduidelijk tussen te wurmen en een of andere rare opmerking te maken dat hij haar ook wel een drankje zou willen kopen of iets dergelijks. Het was nooit goed om te duidelijk in je intenties te zijn als de ander niet allang naar hetzelfde hintte. Sowieso zou het hem geld schelen als Josh zou betalen.
“Komen jullie hier uit de buurt?” vroeg ze hen. “Of hebben jullie beide besloten je vakantie aan dit strand te vieren?” Josh was de eerste met antwoorden en probeerde overduidelijk om Jazmíns aandacht naar zich toe te trekken, maar Eytan was zeker niet van plan om dat zomaar te laten gebeuren.
“Ik ben hier alleen voor de vakantie,” antwoordde hij haar. “Hoezo dan? Heb ik de verkeerde keuze gemaakt door hier te komen?” Plagend keek hij haar aan. Hoewel hij niet echt keuze had gehad over zijn bestemming, kon hij zich ook niet voorstellen dat iemand dit de verkeerde bestemming zou vinden. Er was strand, zon en drank. Het was een goede vakantiebestemming en hij kon zich voorstellen dat op dit strand heel wat tijdelijke koppeltjes waren ontstaan. Het was een plek om voor even alle stress uit het dagelijkse leven te vergeten.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

2 juni 2016 - 23:38 Value is offline

Value 11253

ARES NIKOLAS LOWE
I HOPE YOU STEP ON A LEGO

"Never miss a good chance to shut up."
Loverboy | 21 | Strandfeest | Outfit (geen muts

) | Bij Clare

De eerste gedachte die hem te binnenschoot, was boeken. Boeken. De was een boek aan het lezen; hij kon niet zien welk boek, maar een boek was al voldoende om hem inwendig te doen kreunen. Hij was geen boekenliefhebber.
Absoluut niet.
'Wel, voordat je mij met je aanwezigheid vereerde, wist ik het nog niet. Maar het enige wat ik wil zien vanavond, ben jij.' Haar directe aanpak overrompelde hem. Net zoals haar luide, ongecontroleerde lach die door de duinen woei als een onstuimige wervelwind. Ze was aangeschoten, hoewel ze waarschijnlijk niet veel binnen had, afleidende uit de hoeveelheid rode wijn die tussen de zandkorrels sijpelde.
Erg gevoelig voor drank, sloeg hij op in zijn hoofd. Een gemakkelijke troef; nu moest hij nog uitzoeken hoe ver hij haar kon laten gaan zonder het uit de hand zou lopen.
'Opdat ik geen slok alcohol meer binnenkrijg en mijn maagdelijkheid niet verlies vandaag. Ik ben Clare, trouwens.'
Hij keek haar aandachtig aan en volgde haar bewegingen nauwlettend. Ze was het duidelijk niet gewend aan de drank te zitten. En ze was maagd. Wat een eer! dacht hij.
'Clare,' herhaalde hij haar. 'Mooie naam. Ik ben Ares, van die oorlogsgod, ja, Griekse mythologie,' mompelde hij.
'Geen druppel meer?' pruilde de jongeman. 'Geef je mij dan niet het genoegen je een drankje aan te bieden?'

Clare is zo schattig c:

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

3 juni 2016 - 0:09 reguluswife is offline

reguluswife 37248

DANAE ALIZA LEVINE

OUTFIT*

Instead of saying "have a nice day", I say "have the day you deserve."
You know, let karma sort that shit out.

Danae voelde haar mobiel trillen en besefte zich dat dat waarschijnlijk Nia was. Ze wierp een korte blik over haar schouders om te kijken of haar vriendin er al aankwam, en zag haar een eindje verderop ze staan. Voor enkele seconden fronste ze, omdat ze zich afvroeg waarom Nia niet gewoon kwam, toen Nia al op hun af kwam lopen.
'Hallo!' begroette ze hen, vrolijk als altijd. De jongen begroette haar met een brede glimlach en keek toen naar Danae. 'En om op je vraag te antwoorden; ik verf het niet zelf. Ik ben altijd bang dat mijn handen bleker zullen worden dan mijn haar, en nu je me verteld hebt dat het ook nog eens groen kan worden... Nee, dankje.' Ze lachte zacht, zich afvragend of ze zijn vrienden zijn haar verfden, of dat hij ervoor naar de kapper ging.
'Moeten jullie niets hebben?' vroeg hij vervolgens. 'Ik trakteer.'
Ze was eigenlijk van plan geweest om zo vroeg al iets te gaan drinken, gezien ze geen zin had om aan het eind van de avond met haar hoofd boven de wc te hangen. Gelukkig wist ze prima wat haar alcoholgrenzen waren en wanneer ze stoppen met te dronken, waardoor ze besloot dat ze nu net zo goed iets kon nemen. Ze vond het altijd wel wat moeilijk om dingen van mensen aan te nemen, gezien ze niet wist in hoeverre mensen het zich echt veroorloofden konden, maar ze zou dan later op de avond ook een drankje voor hem te kopen.
'Waarom ook niet,' glimlachte ze. 'Ik loop wel even mee,' vervolgde ze, waarbij ze overeind kwam en het zand van haar benen en billen klopte. Ze wierp een korte blik op Nia, die zich hopelijk bedenken omdat dat ze mee wilde lopen om te kijken of Jo niks in hun drankjes stopte, en niet omdat ze haar wilde buiten sluiten.

*slippers ipv sneakers
geen zonnebril
nog geen vestje

[ bericht aangepast op 3 juni 2016 - 0:10 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

3 juni 2016 - 16:40 Athalar is offline

Athalar 12508

—————————————————————————

—————————————————————————

Jazmín Valeria Fuensanta

”Put me second and I'll make you nonexistent.”

• Outfit •

”Die naam hoor je hier niet veel. Waar kom je oorspronkelijk vandaan?” Voor heel even lachte Eytan. “Nu klink ik wel heel opdringerig.” Grinnikend schudde ik lichtjes met mijn hoofd. “Nee hoor, dat valt wel mee,” sprak ik glimlachend. Tenslotte was hij niet de eerste die haast direct na het horen van mijn naam vroeg waar ik vandaan kwam.Mijn naam was er nu eenmaal een waar het buitenlandse accent in lag en waar je met moeite iets Amerikaans, Engels - of wat dan ook - van kon maken. Mijn routs lagen dan ook in Spanje, waar ik jammerlijk genoeg maar kort heb mogen wonen.
”Beiden eigenlijk,” was het korte antwoord van Josh, die me terug bracht naar de vraag die ik eerder gesteld had. “Ik kom hier uit de buurt en wilde mijn vakantie hier vieren. En jij, Jazmín?”
Geamuseerd door het feit dat hij overduidelijk de nadruk op mijn naam legde, tilde ik een van mijn wenkbrauwen op terwijl een glimlach rondom mijn lippen speelde. Mijn poelen namen Josh zorgvuldig op. De uitdagende trekken die hij lichtelijk vertoonde waren lokkend en daagde mijn innerlijke zelf subtiel uit - waar ik op dit moment echter niet aan besloot toe te geven.
”Ik ben hier alleen voor de vakantie,” klonk de stem van Eytan, waarop mijn aandacht van Josh terug naar hem werd gehaald. “Hoezo dan? Heb ik de verkeerde keus gemaakt door hier te komen?” De plagende toon in zijn stem liet me zacht lachen. Lichtjes schudde ik met mijn hoofd en strook vluchtig een keer met een hand door mijn haren heen, daar deze mijn gezicht plaagde door er langs af te strelen. “Zeker niet,” bracht ik vervolgens uit en haalde mijn blik van hem af om een keer rond te kunnen kijken.
De drukte van eerder was zojuist iets toegenomen en overal waar je keek was er wel iets, of iemand, te zien. De gezelligheid was duidelijk tastbaar in de lucht en hoewel een enkel stelletje wellicht een stuk verderop stond te kibbelen, wist je al bijna zeker dat dit nooit voor een lange duur zou zijn - althans niet op een avond zoals deze. “Nee, ik denk dat je er goed aan hebben gedaan om je vakantie hier door te brengen. Er is zon, zee, strand en drank. Wat wil je nog meer?” Met een glimlach op mijn lippen blikte ik terug naar Eytan om vervolgens mijn ogen af te laten dwalen naar Josh.
”Ik kom ook uit de buurt en vier mijn vakantie al jaren hier,” was mijn verlate reactie op de vraag die hij had gesteld. “Maar ik heb jou nog nooit hier gezien?”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

3 juni 2016 - 19:48 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Josh Sebastian Lukasiak
23 | Loverboy | Strandfeest | Jazmín & Eytan

Josh raakte behoorlijk geïrriteerd door Eytan. Hij wilde dat hij weg zou gaan en iemand anders zou gaan zoeken, desnoods een boek zou gaan lezen - alles om Josh met rust te laten. Josh luisterde dan ook niet toen Eytan aan het woord was, omdat het hem weinig kon schelen wat hij te zeggen had. Toch bleef hij er wel bij staan, omdat hij het gesprek met Jazmín graag gaande wilde houden.
Toen Jazmín Josh bekeek, kon hij het niet laten om een grijns op zijn gezicht te sieren. Zijn ogen versmalde iets als hij grijnsde. Josh had de gewoonte om iemand erg doordringend aan te kijken. Hij was altijd gefocust op de ogen van zijn gesprekspartner, hij bekeek de blik en de manier waarop iemand keek. Hij was in eerste instantie nooit geïnteresseerd in het lichaam van een vrouw, omdat zijn interesse altijd bij blik van een meisje lag. Aan iemands kijkers kon je meer zien dan dat het lichaam losliet. Veel mensen werden er ongemakkelijk van als Josh zo bij je naar binnen keek, alsof hij een zenuw raakte die niet geraakt hoorde te worden.
”Ik kom ook uit de buurt en vier mijn vakantie al jaren hier,” zei Jazmín en het begon erop te lijken dat het gesprek alleen nog gaande was tussen Eytan en Jazmín. “Maar ik heb jou nog nooit hier gezien?” Josh bekeek haar even en glimlachte zwak. 'Ik kom hier pas voor het eerst,' zei hij toen. 'Maar ik begin het leuk te vinden, dus wellicht kom ik nog een keer terug'

[ bericht aangepast op 3 juni 2016 - 20:15 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

3 juni 2016 - 20:52 Value is offline

Value 11253

NIA TEREZE WIRTH
LADIES DON'T START FIGHTS, THEY FINISH THEM

"All it takes is faith, trust and a little pixie dust."
Student | 19 | Strandfeest | Outfit (FC foto) | Bij Danae en Jo

Nia volgde het gesprek tussen Danae en Jo niet over het kleuren van haren. Ze wilde haar haren namelijk nooit kleuren, want dat was helemaal niet gezond. Daarbij was ze tevreden met haar kleur. Toch vond ze de speciale haarkleur van Joaquin wel wat hebben.
'Moeten jullie niets hebben?' vroeg hij vervolgens. 'Ik trakteer.'
Met haar ogen keek ze snel van Danae naar Jo en weer terug naar Danae. Ze had geen flauw idee hoe goed Danae de jongeman al kende, en of het wel gepast was dat ze zou ingaan op het aanbod. Ze wachtte af wat Danae zou zeggen.
'Waarom ook niet,' glimlachte ze. 'Ik loop wel even mee,' vervolgde ze en opgelucht haalde Nia adem.
'Ik kom dan ook wel mee,' stotterde ze, wat kon ze anders? Hier alleen blijven zitten?
Ze wilde zich opdrukken om op te staan, maar er werd plotseling een hand in haar gezicht gedrukt. Joaquin reikte ze hulpvaardig uit naar haar en in één krachtige snok, stond ze al overeind. Ze gooide hem een dankbaar knikje met een typische Nia-glimlach.

'Dussss,' zei Joaquin en hij rekte de s-klank zeer lang uit, 'wat willen jullie drinken?' Met zijn rechterarm stond hij nonchalant tegen de bar geleund, terwijl hij met zijn linker de barman wenkte.
'Voor mij een biertje,' antwoordde Danae.
'Aperol spritz voor mij,' zei Nia vervolgens. Ze was een echte foodie en op vlak van drank, lette ze ook welke producten erin verwerkt waren. Zo at en dronk ze het liefst zo min mogelijk gluten en meed ze alles wat dierlijk was. Ze at enkel al wat plantaardige basis had; tofu, groenten, rijst...
'Twee pintjes en een aperol spritz,' bestelde Jo bij de barman. Vervolgens betaalde hij en gaf de drankjes door.
Danae lette op elke beweging die Jo maakte, alsof ze verwachtte dat hij er iets in zou doen.
'Dus, vertel eens. Vanwaar kom jij? Ik jou hier nog niet eerder gezien?' informeerde Nia nieuwsgierig terwijl ze voorzichtig aan haar rietje zoog.

[ bericht aangepast op 3 juni 2016 - 21:20 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

3 juni 2016 - 22:30 Donwell is offline

Donwell 8619

Clare Kingsleigh

Hij herhaalde mijn naam met de precisie van een microbioloog. Opnieuw viel me op hoe aangenaam zijn stem klonk in deze hitte die zelfs nu niet wilde wijken. Verdorie, wat klonken complimentjes mooi met zijn intonatie en een vermoeden van een accent. Hij stelde zichzelf voor als Ares - ja, die van de mythologie. Ik kreeg zin om een paragraaf uit Homerus' Ilias te citeren, maar iets, intuïtie of alcohol of vermoeidheid, hield me tegen. Volgens mij kon ik momenteel nog geen Shakespeare citeren. Examens hadden hun tol geëist en ik zat hier nu, ietwat dronken, in de duinen die ik zo liefkoosde, met Mme Bovary opgesloten in de bladzijden van het boek op mijn schoot én de knappe jongeman toonde interesse. Hij bood me zelfs een drankje aan.
'Ik weet niet of je het gemerkt heb, maar ik heb werkelijk genoeg binnengekregen. Kan het eigenlijk zijn dat ik je hier nog nooit eerder heb gezien? En je vindt al meteen mijn favoriete niet - zo - geheime plekje.' Ik sloeg het boek dicht en stopte het in mijn tas - er stond een citaat op uit Victor Hugo's Notre Dame de Paris.

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

4 juni 2016 - 16:34 Frisk is offline

Frisk 8299

Joaquin Rivera

There's a ~~million fish~~ in the sea, but I'm a freaking mermaid.

Zodra hij de drankjes had verdeeld, nam Jo weeral een slok. Hij had nu eenmaal dorst. Enkele jaren geleden zou hij nu al goed dronken zijn, maar sinds hij steeds meer gewicht - gezond gewicht - én hoogte won, kon hij er heel wat beter tegen. Het beviel hem wel. Ondertussen stak hij het overige geld weer in zijn broekzak, tot hij tussen de briefjes iets anders voelde zitten. Met een frons haalde hij de rekening uit zijn zak en zag dat het meisje met de roze portefeuille onlangs goed geshopt had. Snel verfrommelde hij het papiertje voor de andere meisjes konden lezen wat er op stond. Zover hij zelf had kunnen zien, had ze drie paar schoenen, een handtas en iets dat begon met 'lady', gekocht. Dat zou op z'n minst enkele vragen oproepen.
"Waar ik vandaan kom?" herhaalde hij haar vraag, toen hij weer op keek. Hij wist niet helemaal zeker of hij het juist gehoord had, maar aangezien ze hem nog even nieuwsgierig aankeek, gokte hij dat hij het juist had. Hij nam nog een slok en lachte dan zijn tanden bloot.
"Raad eens," antwoordde hij, terwijl hij beide meisjes aankeek. Hij had sowieso nog geen voorkeur voor één van de twee, dus wilde hij geen van beiden wegjagen. Daarbij had Danae nog steeds zijn zonnebril vast*, iets wat ze zelf niet helemaal leek te beseffen.
Hij vroeg zich af of ze het konden zien, aangezien zijn natuurlijke haarkleur niet echt zichtbaar was en iedereen op het strand er even bruin uitzag als hij. Natuurlijk zouden de meesten sneller verbleken, moest de zon enkele maanden verdwijnen, maar dat kon je niet echt aan hem merken. Het enige waar je het misschien aan kon zien, waren zijn ogen. Hoewel, er waren genoeg gringo's die eveneens bruine ogen hadden. Zijn Engels was accentloos, dankzij de oude vrouw waar hij een belangrijk deel van zijn jeugd mee had doorgebracht, al had hij geen idee van waar de dame oorspronkelijk kwam.
"Als jullie het juist hebben, trakteer ik nog eens," knipoogde hij, ondanks dat er dan nog iemand zijn geld zou moeten afstaan.

*Als dit niet zo is, excuses (x

"MEH."

"Go on; judge me. It's not like I give a fuck."

[ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 1:11 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

5 juni 2016 - 0:14 reguluswife is offline

reguluswife 37248

DANAE ALIZA LEVINE

OUTFIT*

Instead of saying "have a nice day", I say "have the day you deserve."
You know, let karma sort that shit out.

'Dussss,' zei Joaquin. 'Wat willen jullie drinken?' Ze gaf eigenlijk de voorkeur aan mixdrankjes, maar antwoordde dat ze een biertje wilde. Ze bestelde eigenlijk nooit echt duurdere drankjes wanneer iemand aanbood iets voor haar te betalen. Ze voelde zich altijd lullig wanneer ze dit deed, zelfs als ze wist dat mensen het prima betalen konden.
Jo bestelde de drankjes en Danae volgde de handelingen die hij en de barman vervolgens maakten. Veilig. Veel mensen zouden dit waarschijnlijk raar vinden, maar dat maakte haar geen hol uit. Ze was liever safe than sorry.
'Dus, vertel eens. Vanwaar kom jij? Ik heb jou hier nog niet eerder gezien?' vroeg Nia vervolgens.
'Waar ik vandaan kom?' herhaalde de blonde jongen, waarna hij een slok nam en geamuseerd lachte. 'Raad eens. Als jullie het juist hebben, trakteer ik nog eens.' Op deze woorden, plantte ze zijn zonnebril (~~die had ze inderdaad nog vast~~) op haar hoofd en nam ze een slok van haar bier, terwijl ze opnieuw onderzoekend bekeek. Hij had blonde lokken, maar zijn donkere wenkbrauwen verraden eigenlijk dat zijn haar ook van nature donker was. Aan zijn accent was ook niet echt iets op te merken.
'Eigenlijk is dat echt de strikvraag van de eeuw, gezien Amerikanen zo'n beetje overal vandaan kunnen komen,' grinnikte ze zachtjes. Hij had namelijk niet een erg "Amerikaan" gezicht (zover er iets bestond wat een "Amerikaans" gezicht was), maar het kon prima zijn dat zijn ouders immigranten waren, of grootouders, zoals bij haar het geval was. Ze klakte met haar tong, terwijl ze haar blik nog een laatste keer over hem heen liet gaan. Ze bekeek hem misschien wel erg uitvoerig, maar als hij zo'n vraag stelde, dan vroeg hij er om.
'Oké, ik ga er voor dat je sowieso Latijns-Amerikaans, of Portugees of Spaans bloed hebt, maar gezien je geen accent hebt ben je waarschijnlijk gewoon in de VS geboren,' besloot ze, gezien hij wel wat uiterlijke trekken had, die ze ook bij Latijns-Amerikaanse mensen uit de achterbuurt had gezien, toen ze daar nog woonde.

*slippers ipv sneakers
geen zonnebril
nog geen vestje

To the stars who listen — and the dreams that are answered

6 juni 2016 - 9:57 Necessity is offline

Necessity 5615

EYTAN GASPAR NARCISO
“Run, darling, run.”
22 years - Portugese

Gelukkig vond Jazmín zijn vraag niet zo heel erg, al merkte Eytan wel dat ze uiteindelijk geen antwoord op zijn vraag gaf, mede door de onderbreking van Josh. Met de minuut begon hij zich meer aan Josh te irriteren, maar de andere jongen leek net zoals hijzelf niet van plan zomaar op te geven.
Ondanks het feit dat Eytan ergens het idee had dat haar voorkeur nu al naar Josh uitging, moest hij toegeven dat het meisje goed haar best deed met beide jongens te praten – zelfs terwijl hij en Josh nog geen woord rechtstreeks hadden gewisseld.
“Zeker niet,” was haar antwoord. “Nee, ik denk dat je er goed aan hebben gedaan om je vakantie hier door te brengen. Er is zon, zee, strand en drank. Wat wil je nog meer?”
Voor hij echter had kunnen antwoorden, richtte ze zich alweer op Josh. Het was eigenlijk wel lastig, zo twee aparte gesprekken naast elkaar. Hij vroeg zich ook af hoe lang het zou duren voor Josh op het idee zou komen haar mee te kapen met een of ander iets waar Eytan moeilijk kon komen. Wat? Hij had geen idee, anders zou hij het zelf wel doen, maar hij kende Josh inmiddels goed genoeg om te weten dat Josh wel een manier zou weten te vinden.
“Ik kom hier pas voor het eerst,” antwoordde Josh Jazmíns vraag. “Maar ik begin het leuk te vinden, dus wellicht kom ik nog een keer terug.”
Eytan grijnsde licht. “Natuurlijk vind je het hier leuk,” antwoordde hij Josh. “Zoals Jazmín al zei: er is zon, zee, strand en drank. En laten we goed gezelschap niet vergeten.” Zijn blik gleed bij zijn laatste woorden even naar Jazmín. Hij zou nooit Josh tot goed gezelschap bestempelen. Nou ja, misschien als hij nu eindelijk zou verdwijnen zodat hij Jazmín voor zichzelf zou hebben.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

6 juni 2016 - 16:14 Athalar is offline

Athalar 12508

—————————————————————————

—————————————————————————

Jazmín Valeria Fuensanta

”Put me second and I'll make you nonexistent.”

• Twenty • Outfit • Beach • Josh & Eytan •

”Ik kom hier pas voor het eerst,” reageerde Josh. “Maar ik begin het leuk te vinden, dus wellicht kom ik nog een keer terug.”
Een zwakke glimlach sierde de jongen zijn gezicht en hoewel zijn ogen de mijne haast leken te doordringen, werd er nog niet het minste ongemakkelijk van. Integendeel zelfs, het daagde me uit net zo doordringend terug te kijken — al was mijn poging wellicht iets minder standvastig en lokte het eerder een speelse kant omhoog.
”Natuurlijk vind je het hier leuk,” bracht Eytan uit. “Zoals Jazmín al zei: er is zon, zee, strand en drank. En laten we goed gezelschap niet vergeten.”
De blik die de jongen naar Josh toezond ging geheel langs me af. Mijn poelen hadden zich lachend even naar de grond geslagen alvorens ik ze weer tussen beide heren in liet glijden. Ik kwam mijn hele leven al op dit strand, of althans een groot deel ervan, maar het was hier altijd even gezellig. Overdag was het bezaaid met zonnende mensen, kinderen en jongeren die luierde of speelde en surfers die zich op de golven waagde terwijl andere strandbezoekers er alleen in doken voor verkoeling, of een kort spelletje.
In de avond heerste er eveneens een ontspannen sfeer waarbij de kleine strandjes tentjes vaak deels gevuld waren met de lokale bewoners, en wellicht een enkele toerist die voorbij kwam buiten het seizoen om. Ergens te midden van de tentjes werd soms een klein kampvuurtje gemaakt, waarbij er eveneens vriendelijk verzocht werd deze ook weer netjes uit te maken zodra alles dichtging. Daarbij was er niks mooiers dan in de avond op het afkoelende zand te gaan zitten om de zon langzaamaan onder te zien gaan — waarbij ze de hemel een paar mooie kleuren leek te geven als teken van afscheid. Een glimlach gleed onbewust over mijn lippen heen terwijl mijn poelen zich hadden gevestigd op het zeewater, die op haar beurt enkele kleine golfjes water over het strand heen liet glijden.
”Wel, wat een goed gezelschap betreft, dat laat ik aan jullie over,” bracht ik uiteindelijk, na enkele stille secondes uit en wist een warme glimlach op mijn lippen te krullen. “Maar er is hier genoeg te doen en niks om jezelf te vervelen. Vooral niet nu de vakantie is aangebroken. Blijven jullie hier het hele seizoen?”
Met in mijn ene hand het flesje bier nog geklemd, viste ik met mijn andere hand het pakje sigaretten uit mijn kontzak — die ik behendig met mijn vingers open wist te duwen zodat ik er een peuk uit kon plukken, zonder het flesje bier ook maar los te laten. Voor heel even speurde ik mijn zakken af naar de aansteker, alvorens ik de sigaret tussen mijn vingers had geklemd en het pakje terug in mij kontzak duwde, tot ik de tot de conclusie kwam dat deze nog steeds in het bezit was van charmante Josh.

[ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 16:16 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Index RPG Actieve Topics Zoek