Post de laatste zin die je hebt geschreven - 3 - Forum spelletjes

Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan. Het is zowel erg interessant om te lezen als gewoon leuk om stukjes van iets waar je aan werkt te delen, dus het leek me goed om dit ook in niet-november maanden van het jaar te doen. ^^

Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen.

'Wakker?' onderbrak ik Adriana liefjes, terwijl ik uit mijn neppe slaap kwam en recht in haar gezicht keek.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Martyr liep langs de bakker heen, stapte in de bloedplas die zich had gevormd in de sneeuw bij het voorhoofd van de bakker en liet een spoor van witte voetstappen gemengd met bloed rode strepen achter.

i wanna die with you once or twice.

It couldn’t be a maybe. It needed to be a yes, or a no.

The truth is out there.

Voor een kort moment voelde het bijna aan als een stel lange, koude vingers die door haar haren heen gleden.

Een plotselinge vlaag van argwaan viel over me heen en ik trok mijn wenkbrauwen in een frons.
      ‘Hoe weet je hoe ik heet? Ik heb het je nooit verteld.’

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Een wezen zo mysterieus en duister, doch elegant en oogverblindend als de nacht.

“Waar vind je het tegengif,” drong hij aan toen Atelior niet reageerde.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

“Fuck op gast.”

Tijd voor koffie.

'Hij moest vanmiddag iets regelen op het politiebureau en vroeg me om - om jou en Hikari te denken.'

It is a complex system of norms and punishment that is mainly reciprocal; where something is done wrong justice is executed in return, or misdeed is followed by punishment.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

A loud yelling from a woman outside made all three of us look in horror at the windows.

— Inner peace, it's hard to find. —

“Kan iemand mij vertellen waar jullie geweest zijn?” vroeg hij geërgerd.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

'Wat is er gebeurd!', vroeg hij verward

“Wachters horen niet hun plichten te ontlopen en in het niets te verdwijnen.”

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

'En ik lach en Gabriel en Nathan lachen mee en voor heel even lijkt het alsof de tijd stil staat en het leven lacht terug en. Wow.'

Love is the message