Nutteloos voor de maatschappij? (Niet meer kunnen werken) - Lifestyle

[ bericht aangepast op 6 juli 2016 - 16:57 ]

wees jezelf dan ben je al mooi genoeg

Je bent altijd belangrijk! En er zijn vast wel dingen die je nog kunt doen, maar misschien moet je daarvoor gewoon nog eventjes goed zoeken.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Dat gevoel had ik ook. Het komt omdat de maatschappij mensen zien als functie in plaats van je innerlijke persoonlijkheid.

Save me

Is thuisstudie btw niks als het reguliere onderwijs te chaotisch is? (kan ik heel goed begrijpen btw!!) Maar je moet alsjeblieft niet kijken naar de maatschappij, want die is fucked up. Niemand is volgens de maatschappij goed genoeg. Te dun, te dik, te klein, te lang; kijk nooit naar de maatschappij, maar kijk naar jezelf als persoon.

"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh

Het spijt me te horen dat je je zo voelt. Het klinkt misschien cliché en het zal je misschien niet veel helpen, maar je bent wel belangrijk. Je bent gewoon een beetje onzeker waardoor je het van jezelf niet kan zien. Maar je bent wel belangrijk, want elk mensenleven is dat. Je bent belangrijk in de ogen van heel veel mensen. Er zijn zoveel mensen die geven om je en die kapot zouden zijn van verdriet, als jij er ineens niet meer zou zijn. Je bent altijd belangrijk.

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

nobody say it was easy

Heb je al eens gehoord van beschutte werkplaatsen?
Zij stellen mensen te werk die op de normale arbeidsmarkt niet kunnen. Mensen die mentaal of lichamelijk niet in staat zijn om op de normale arbeidsmarkt te gaan, vinden daar werk. Ook mensen die om andere reden geen werk vinden...

There's faith and there's sleep - we need to pick one - please

I ain't buying it. Ik denk dat je je plek nog niet hebt gevonden. De maatschappij denkt helaas inderdaad vaak in termen van 'beste' en 'snelste'. Inmiddels doe ik bijna een half jaar langer over mijn afstuderen, heb ik de tweede deadline ook gemist (ondanks dat ik er wel voor werk) en is me tig keer verteld dat op het HBO me niet wordt voorgekauwd wat ik kan doen en dat ik geen MBO doe. Ik ken het gevoel van waardeloosheid, van ochtenden en avonden huilen en denken: ben ik nu godverdomme echt achterlijk?
Het antwoord is nee. Lang geleden heb ik een advies gelezen: denk terug aan een moment waarin jij je heel sterk voelde. Wat ging er door je heen?
Zo'n moment ervaarde ik toen ik het vliegveld van Dusseldorf binnenliep voor mijn eerste soloreis ooit naar een land aan de andere kant van de wereld waar ik nog nooit was geweest. Zo'n moment ervaarde ik toen ik effectief doorhad hoe de trein- en metrolijnen in Tokio werkten.
Tijdens die 16 dagen heb ik een stuk zelfvertrouwen opgepikt in Japan dat ik door alle ellende was kwijtgeraakt. En dan realiseer ik me: ik weet beter dan die leraren die zeggen dat ik niet op niveau zit om af te studeren, ik weet beter dan hen die mij denken te kunnen zeggen op wat voor niveau ik zit. Ik heb een paar grote angsten overwonnen aan de andere kant van de wereld en ben hierdoor letterlijk door meerdere mensen dapper genoemd. En zo'n sterk gevoel kan geen docent die zegt dat ik niet op niveau zit voor het HBO me afnemen.
Intelligentie en levenswijsheid zit in 10000 facetten. Als jij toevallig slecht scoort op een paar van die facetten maakt je niet achterlijk of nutteloos, je bent alleen niet zo goed in een paar facetten. Ik heb huilend bij mijn stageadres gezeten en heb gezegd: het is niet dat ik niks kan, maar de dingen die ik niet kan worden keer op keer in de spotlights gezet en de dingen waar ik wel goed in ben staan in de schaduw. Waar de hell moet ik zelfvertrouwen vandaan halen?!
De kunst is in het leven een plek te vinden waar je thuishoort. Wat geeft jou kracht? Waar word je blij van? Ik weet het nog niet. Mijn school heeft me voornamelijk geleerd waar ik niet blij van word, wat me geen kracht geeft. En ook dat is in mijn geval een les gebleken.
Maar geloof mij als ik zeg dat ik ervan overtuigd ben dat er ook voor jou een plek is waar je je thuis zal voelen. Zo bestaan er autistische programmeurs die totaal niet in hun element zijn in een kantoor met 30 man maar vaak alleen zijn en weinig daglicht zien.

[ bericht aangepast op 25 april 2016 - 23:21 ]

No growth of the heart is ever a waste

Well, in mijn ogen is eigenlijk niemand echt waardeloos. Je hebt gewoon je plek nog niet gevonden. Zelf mag ik nog maar voor 65% werken, ongeveer, wat dus betekent dat ik deels afgekeurd ben. Ik loop momenteel stage met uitzicht op een baan. Ik heb een leuke plek gevonden en ik hoop dat jou dat ook lukt! (:

In ieder geval, trap jezelf niet de grond in door te zeggen dat je waardeloos of iets dergelijks bent. Blijf proberen, geef niet op! (;

26 - 02 - '16