Jullie ervaring? - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik moet dit even kwijt, ik zal het niet te langdradig maken dus hopelijk wilt er iemand dit lezen.

De laatste twee maanden heeft een goede vriendin van mij mij gekoppeld aan een jongen bij haar uit de klas. Eerst wilden we eigenlijk niks van elkaar weten, ik vond hem namelijk niet aantrekkelijk. Maar uiteindelijk hebben we toch gepraat en bleek dat het best goed klikte tussen ons. Het blijkt dat hij mij heel erg leuk vindt, hij heeft nog nooit eerder iemand leuk gevonden, en hij heeft het daar vaak over met die vriendin (ik noem haar Z). Z stuurt mij vaak wel wat kleine dingen uit hun gesprek door, wat hij over mij zegt etc. Ik vond hem laat ik zeggen, qua innerlijk perfect. Maar qua uiterlijk is hij niet mijn type (hij is niet lelijk tho).
Gister hebben we afgesproken en zijn we uiteten en naar bios geweest en het was echt heel erg gezellig, ook niet awkward. Maar ik twijfel toch of ik hem als mijn vriend zie. Misschien dat ik bang ben voor reacties van anderen, of eerst kus, ik heb namelijk nog nooit een vriendje gehad. Aan de andere kant denk ik dat ik het gewoon moet proberen ook al vind ik hem (nu) nog niet zooo leuk als hij mij. Ik vind hem wel leuk, maar nog niet verliefd.
Hij weet ook dat ik nog aan het twijfelen was, en Z zei dat ook tegen hem.
Dus mijn vraag aan jullie is: Hebben jullie ooit wel eens een vriend gehad waar je in het begin eigenlijk nog niet echt verliefd op was, maar later wel?

Ik heb wel paar jaar geleden gehad, was overigens ook met mijn eerste vriendje. Ik vond hem aan het begin aardig enzo en het klikte, maar ik was niet verliefd ofzo. Om een bepaalde reden, heb ook geen idee waarom, ben ik toch een relatie aangegaan met hem en het was echt één van de beste tijden van mijn leven.
Dus ik denk altijd de toekomst is een verassing en soms moet je gewoon in het diepe springen en kijken wat er van komt, blijkt het niks te zijn, oke geen probleem maar dan heb je t wel geprobeerd. Anders krijg je later misschien spijt. En heel belangrijk, luister altijd naar je gevoel

Enjoy the little things of life, one day you look back and realize they were the big thing

Heb je al en keuze gemaakt? Ik weet niet of het zin heeft om mijn mening hier nog te droppen, maar voor het geval dat iemand anders (of jij alsog) er misschien iets aan heeft:
Wij weten natuurlijk niet precies hoe jij je voelt als je bij hem bent, aan de ene kant klinkt het alsof het goed zit: "Perfecte innerlijk" "Niet awkward", maar als je beschrijft dat je "bang bent voor de reactie van anderen" is dat misschien een rood vlaggetje. Je moet een persoon kunnen accepteren voor je van hem kan gaan houden, het zou je niets uit moeten maken wat anderen van jou vriendje denken!

Ik heb persoonlijk een keer een paar dates gehad met een jongen waar ik veel bij twijfelde en wat hier eerder is beschreven is toen gebeurd. Op een gegeven moment heb ik het toch afgekapt en heb ik hem daarmee meer pijn gedaan dan het hem gedaan zou hebben als wanneer ik er niet aan begonnen was.

Ik heb nog een keer met hem afgesproken en morgen komt hij weer. Mijn keuze is eigenlijk gemaakt nu: ik vind hem écht leuk.

Een jongen met een perfect innerlijk en het uiterlijk waar jij op valt zal je nooit vinden. Ik weet niet hoe oud je bent, maar aan het feit dat je zegt dat je nog geen vriendje gehad heb neem ik aan niet zo heel oud? Het is niet echt iets wat je plant, verliefd worden op iemand doe je ook écht niet na twee/drie dates. (ook de reden waarom ik me erger aan mensen die al na twee weken 'ik hou van je' zeggen :'))
Als je denkt dat het ergens toe kan leiden, gewoon doen. Je bent nog jong, je hoeft niet te verwachten dat dit iets is voor altijd, er is nog genoeg tijd voor dat soort relaties. Zolang je hem er maar geen pijn mee doet voor je eigen plezier.
Zeg bijvoorbeeld tegen hem dat je het wel wil proberen, maar dat je nog niet weet of het echt ergens heen zal leiden. Als hij dat oké vind, dan ga je verder. Wil hij dat niet? Dan zet je er een punt achter en\of ga je als vrienden verder.
Relaties voor altijd komen nog wel, misschien klink ik heel.. uh, sletterig? arrogant? Idunno? als ik dit zeg, maar ik persoonlijk vind het zonde van je tijd om je nu al te binden met iemand die je écht in je toekomst wil houden. Oke als je hem nu al tegen komt dan is het een ander verhaal. Maar elke relatie die je aangaat is een nieuwe ervaring en nieuwe ervaringen zijn misschien niet altijd leuk, maar je weet dan wel dat je geleefd hebt..
ik zeg niet dat je elke gozer moet daten die naar je kijkt, maar probeer niet meteen te denken aan "Maar wat als hij niet de persoon is waarmee ik oud wil worden?" ga er gewoon voor, leef, en heb er vooral geen spijt van ookal zou het misschien verkeerd aflopen(zo heb ik ook twee exen, maar uiteindelijk heb geen spijt dat ik met hun de relatie ben aan gegaan)

Lang bericht, sorry, haha, maar dit wilde ik eventjes nog delen met je (:

[ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 14:42 ]

Little do you know

Ikzelf hoef echt geen relatie met iemand waarop ik (nog) niet verliefd ben of waarbij ik zoiets heb van: tja, half en half. Bij echte liefde kun je niets anders dan bij elkaar willen zijn en een relatie die niet zo is, hoef ik echt niet te hebben. Dan wacht ik nog wat liever wat, tot ik dat gevoel bij iemand heb. Natuurlijk is het inderdaad wel zo, dat zoiets er in de meeste gevallen niet is in: één - twee - drie, zeker meisjes en vrouwen zijn iets langzamer daarin. Misschien zit je gewoon nog in dat proces waarin alles nog aan het worden is, en wil je iets te vroeg al in een relatie stappen met die jongen? Ikzelf, maar dat is persoonlijk, zou nog niet in een relatie met hem treden en eerst verder kijken of het liefde wordt, in plaats van vriendschap. Iemand graag zien - graag hebben, is nog iets helemaal anders dan graag zien - graag zien. Maar iedereen heeft daar uiteraard zijn eigen grenzen in. Ik wil echt geen relatie met iemand waarop ik niet echt verliefd ben. Het voelt voor mij te leeg en oppervlakkig aan, mét tegelijk te veel intimiteit met iemand waarmee je maar een holle liefdesrelatie hebt. Die holheid, dus gebrek aan liefde, is voor mij te oncomfortabel. Andere mensen vinden het dan wel weer oké. Iedereen is daar anders in. Ik denk niet dat er echt een goed of slecht is hierin en dat je vooral moet kijken naar je eigen gevoel en grenzen. Persoonlijk zou ik nog wat vrienden blijven en als je merkt dat je echt verliefd op hem bent, pas in een relatie stappen. Ook omdat je hem dan niet echt die valse hoop geeft en zijn gevoelens voor je verder aanwakkert. Als je er toch voor kiest nu al een relatie met hem aan te gaan, wees dan zo eerlijk mogelijk over je gevoelens voor hem, naar hem toe. Zo weet hij waar hij aan toe is en is het zijn eigen keuze om er op in te gaan of niet. Zo wordt hij niet aan het lijntje gehouden, maar weet hij waar hij aan toe is. Als je de waarheid niet verzwijgt voor hem en het hem zijn eigen keuze laat zijn, dan doe je niets respectloos.

[ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 15:17 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

iCalum schreef:
Ik heb nog een keer met hem afgesproken en morgen komt hij weer. Mijn keuze is eigenlijk gemaakt nu: ik vind hem écht leuk.

Het was echt heel gezellig, hij heeft me gevraagd en ik heb ja gezegd

iCalum schreef:
Het was echt heel gezellig, hij heeft me gevraagd en ik heb ja gezegd

"Die Erinnerung ist das einzige Paradies, aus dem wir nicht vertrieben werden können."

iCalum schreef:
Het was echt heel gezellig, hij heeft me gevraagd en ik heb ja gezegd

Eerlijk gezegd begon mijn relatie uit een grapje dat we op een forum uithaalden. Er was een heel klef stel en tijdens een meeting zaten wij twee met hen opgescheept, dus een maand later deden we ze na om hen een beetje dwars te zitten en tja... dat liep een beetje uit de hand :'P
Van kleffe berichtjes op het forum sturen, gingen we naar kleffe berichtjes in de Skypechats en uiteindelijk in elkaars privéchat. Hij was toen in het buitenland aan het studeren, en we hadden toen een soort pseudorelatie. Daarna kwamen die grote overstromingen in Lancaster, waar hij zat, en viel alle stroom, internet, telefooncentrales etc weg, waardoor ik hem de hele dag niet kon spreken.

Nou, ik las het op het nieuws en mijn berichtjes kwamen maar niet aan. Toen besefte ik me ook dat ik tot die dag iedere dag met hem gesproken had en ik echt bezorgd was over hoe het met hem ging en ik hem miste enzo. Bleek dat hij precies hetzelfde dacht toen hij in een gymzaal met de rest van de evacuaties op de grond sliep :'). Sindsdien hebben we nog meer gepraat en toen we elkaar weer in het echt zagen, wisten we dat we stiekem wel verliefd waren

Beetje een stom chickflickverhaal, maar best grappig dat het zo kan gebeuren. We zijn nu precies een half jaar samen en het leek me wel lollig om dit gebeuren te delen op een related topic, aangezien ik nooit echt dacht dat het verder dan dat grapje zou komen en ik een eigen topic een beetje overbodig vind. Ik vond hem ook niet echt knap (en ik vind hem nu ook nog steeds een sul :'D), maar ik ben wel sneller verliefd geworden dan voorheen ooit gebeurd is :'P

Fijn dat het voor jou ook in de goede richting gaat

[ bericht aangepast op 4 juni 2016 - 22:58 ]

She was acting pretty, thought she owned the city. Someone should've told her that pretty ain't a job.

Lethargica schreef:
Volg je hart, eerlijk. Ik heb zelf ook een date gehad met een jongen waar ik vrijwel niets voor voelde, en ik probeerde het dan het maar een kans te geven. Omdat ik hetzelfde dacht als jij. Op een gegeven moment begon ik natuurlijk wel om hem te geven, omdat dat immers gebeurt wanneer je lang samen bent. Na een tweetal jaar had ik er wel schoon genoeg van, omdat we té veel verschilden en dat eigenlijk wel vreselijk in de weg begon te staan. Maar dat is mijn horrorverhaal. :W

[ bericht aangepast op 5 juni 2016 - 9:30 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.