I have to tell you something
I have to tell you this
You have to know before my end
Before I will go to hell
I am sorry for the pain I caused
I am sorry for the tears I made you cry
I am sorry for the lies I told
I am sorry for the failure to you
But you have to know
I have always loved you
Lieve Daniel,
Zal je me veroordelen zoals zij me hebben veroordeeld? Zou je verontwaardigd je neus ophalen en doorlopen wanneer je mijn naam hoort? Een leven voor een leven, zeggen ze. Mijn advocaat zei dat er nog hoop was, in het ergste geval zal ik levenslang krijgen. Hij had het woord 'doodstraf' niet eens in zijn mond genomen. Misschien geloofde hij echt dat ik emotioneel onstabiel ben. Misschien wilde hij me gewoon gerust stellen. Of hij geloofde me niet, misschien geloofde hij me niet toen ik hem vertelde dat ze corrupt waren.
Daar gaat het nu niet om. Het gaat niet om wat mijn advocaat geloofde. Het gaat er niet om wat zij van mij denken, ik ben daar niet bang voor. Zij hebben me altijd veroordeeld. Ze hebben me nog nooit geloofd. Ze zijn corrupt. Wat wel belangrijk voor mij is, is wat jij gelooft. Geloof je me? Geloof je me wanneer ik zeg dat ze het verdiende? Ik weet het, ik heb tegen je gelogen. Alleen wat het voor je eigen bestwil. Anders zouden ze ook achter jou aankomen en dat kon ik niet laten gebeuren.
Ik hoop dat je het begrijpt. Ik hoop dat je deze brieven ontvangt en ik hoop dat je ze ook echt leest. Ik wil je niet schuldig laten voelen voor het vervloeken van mij. Voor de woorden die je zei en eigenlijk niet wilde zeggen, maar toch deed. Ik wil dat je deze brieven leest en weet dat ik van je houd. Ik houd nu van je, straks en in het hiernamaals. Ik heb altijd van je gehouden, ook de momenten dat ik tegen je gelogen heb. De waarheid had je dood kunnen betekenen, ik loog uit liefde. Ik hoop dat je dat begrijpt. Nu het kwaad is geschiedt, kan de waarheid vertelt worden. Daarom nu deze brieven, de waarheid die jij verdient.
Ik houd van je.
Liefs,
Anne
My fake plants died because I did not pretend to water them