Secundair reageren - Lifestyle

Secundair reageren, ja. Secundair betekent op de tweede plaats, of traag. Secundair reageren betekent in de praktijk bijvoorbeeld dat op het moment dat je in een situatie terecht komt die je niet leuk vind, je pas nadat de situatie voorbij is, tot een reactie kan komen. Het komt dus niet tijdens de situatie zelf, maar later pas.
En ik ben dus een echte secundaire reageerder. Het is trouwens ook wel iets dat past bij introverte mensen.

Dat probeer ik niet als iets negatiefs te zien. Als alles leuk is gaat het gewoon goed, maar als er iets gebeurd wat ik niet zo leuk vind dan denk ik volgens mij alleen maar 'dit vind ik niet leuk', of zo iets. Of misschien is het alleen maar een naar gevoel. Later pas ga ik nadenken over de situatie en bedenken waarom ik het niet leuk vond en.. wat ik hád moeten zeggen. Ja, dat is dan meestal al te laat.
Heel anders dus, dan mensen die heel ad rem zijn en direct zeggen 'Nou nou, dat kan je ook wel anders zeggen', oid. Vaak is daarmee duidelijk dat diegene het niet opprijs stelt en zegt die ander gelijk iets terug. Zo is het vaak ook al snel uitgepraat (of er ontstaat ruzie). Bij secundair reageren kan het nog lang na sudderen, zonder dat de ander daar weet van heeft.

Het is dan ook wel lastig om er op een later moment weer over te beginnen. Die ander is het misschien allang weer vergeten. Maar, laatst deed ik het toch. Ik had een goed gesprek met iemand waarbij ik zo'n situatie een week of twee daarvoor had ervaren, en daarom begon ik er over. Toen hebben we er een goed gesprek over kunnen hebben.

Zijn er nog meer mensen die zich hier in herkennen? In wat voor situaties hebben jullie dit? Hoe los je dat op?

Groetjes, Emma!

Ja. Ik heb dat ook! Soms vind ik het erg vervelend en wil ik het alsnog zeggen, maar eigenlijk doe ik dat nooit. Ik leg me er bij neer.

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

Vane schreef:
Ja. Ik heb dat ook! Soms vind ik het erg vervelend en wil ik het alsnog zeggen, maar eigenlijk doe ik dat nooit. Ik leg me er bij neer.

[ bericht aangepast op 3 maart 2016 - 21:31 ]

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Dit ben ik zo hard. Ik heb het vooral bij ruzies of discussies. Dan bedenk ik me pas later welke argumenten ik had moeten gebruiken - maar dan is het natuurlijk al te laat.

If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

Ik bedenk altijd het perfecte om terug te zeggen... Als ik daarna in de douche sta. Ik heb ook nog wel eens de neiging om, als ik een fittie heb, al had gesprek te bedenken en hun en mijn eigen reacties. Ja vreemd.

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Dat herken ik. In de situatie zelf weet ik vaak niet wat te zeggen en later dan juist wel. Het is echt alleen als ik met mensen in het echt praat, online of via whatssapp weet ik vaak wel wat te zeggen.

Physics is awesome

Ik zou kunnen zeggen dat ik het wel herken. Het kan ook zijn dat ik meestal gewoon moet huilen van frustratie waardoor ik niks kan zeggen omdat ik juist niet wil huilen.

"Ignite, my love. Ignite."

Ik herken het. Maar ik ben daar heel hard in geëvolueerd. Vroeger (8 jaar geleden) had ik dat ook. Maar nu heb ik dat niet meer. Misschien af en toe eens, maar daar zou ik zo snel geen voorbeeld aan kunnen hangen. Ik zou me in ieder geval niet meer het etiket van secundair reageerder geven.
Dat ik nu dingen meteen zeg, heeft mijn leven positief verbeterd. Dus ik ben er blij mee.

I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury

Romi schreef:
Dit ben ik zo hard. Ik heb het vooral bij ruzies of discussies. Dan bedenk ik me pas later welke argumenten ik had moeten gebruiken - maar dan is het natuurlijk al te laat.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Omg dat heb ik ook ;o. Ik heb een vertraagde informatieverwerking, maar lang niet altijd. In crisissituaties kan ik bijv. soms snel met een plan komen, of ik weet niet wat ik moet doen omdat alles zo traag binnenkomt.
In gevallen dat ik het heb (bijv. autorijden neemt heel veel ramgeheugen in beslag ) geef ik het aan, dat heb ik zelfs tijdens mijn rijexamen al gedaan. 'Sorry, ik moet even opletten hoor, ik kan niet praten'. Een andere methode is zo weinig mogelijk in situaties komen die mijn ramgeheugen te veel belasten. Het komische is dat ik soms wel op veel fronten tegelijkertijd kan werken, bijv. met koken, maar dan lukt het me niet meer als er ook maar iets bij komt, bijv. iemand die vraagt 'kan ik helpen?' Dan duurt het lang voor ik antwoord geef omdat ik kook, vooruit denk wat er nog gedaan moet worden door diegene en antwoord moet geven. Dat werkt niet, of ja, traag .

No growth of the heart is ever a waste

Vane schreef:
Ja. Ik heb dat ook! Soms vind ik het erg vervelend en wil ik het alsnog zeggen, maar eigenlijk doe ik dat nooit. Ik leg me er bij neer.

Big girls cry when their hearts are breaking

Ik vind dit ook erg herkenbaar! Ik heb het gevoel dat ik niet voor mezelf op kan komen, of zo. Al heb ik het niet eens alleen in negatieve vorm; soms heb ik het ook wel als iemand een grapje ofzo maakt of me plaagt. Dan moet ik daar op het moment zelf schaapachtig om lachen, maar na die tijd bedenk ik dan een geniale comeback ofzo. Heel vervelend is dat :')

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Erg secundaire reactie omdat ik er pas later aan dacht dan dat ik in het topic reageerde, maar ik heb het erg vaak op een mondeling. Dat is achteraf aan dingen denk, en op het mondeling niet meer zoveel weet.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt