Schrijfplan? - Story problemen

i wanna die with you once or twice.

Ik werk zelf niet echt met een schrijfplan, omdat dat gewoon niet bij mij werkt. Echter, moet je er zelf achter komen wat het beste voor jou werkt. Bij sommige mensen werkt het namelijk wel. ^^

Het enige wat ik doe is de grote gebeurtenissen op een rijtje zetten. Tijdens het schrijven schrijf ik de kleinere gebeurtenissen er ook bij. Ook die nog gaan komen. Ik werk verder niet met een tijdsplanning. Dat helpt bij mij echt niet en werkt juist averechts. c:

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

Ew, schrijfplannen. Alleen als het moet voor school omdat je er een cijfer voor krijgt.

Ik zou doen wat je zelf handig vindt. Tijdverspilling is het niet, het zorgt (meestal) voor overzicht waardoor je sneller verder kan en niet hoeft te zoeken. Wil je duidelijkheid over de details? Dan zet je de details er ook in.

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Voor mij is het geen tijdverspilling en werkt het heel prettig. Ik werk niet altijd heel gedetailleerd, maar minimaal iets van houvast heb ik toch graag wel. Je kan dan ook nog amper vast komen te zitten omdat je standaard ergens naar toe kunt werken.

Happy Birthday my Potter!

Ik werk altijd heel kort uit wat er per hoofdstuk gebeurd, gewoon zodat ik weet waar ik naartoe schrijf. En met kort bedoel ik dan ook echt kort, voor één van mijn verhalen staat er letterlijk:
Hoofdstuk 2:
- nieuw personage
- HET IS EEN PIRAAT

en that's it. Dus een echt schrijfplan heb ik niet (gewoon omdat ik de neiging heb dat teveel uit te werken en het schrijven uit te stellen), maar ik maak altijd wel een soort schema om gewoon de hoofdlijnen per hoofdstuk te weten.

The soul needs autumn.

Of het nuttig is of niet, hangt helemaal af van hoe jij graag schrijft. Als het jou nuttig lijkt, moet je het gewoon doen.

Ik schreef vroeger altijd vrijwel helemaal zonder planning en verzon pas tijdens het schrijven allerlei dingen erbij. Tegenwoordig kan ik dat echt niet meer, want dan raak ik na de eerste twee hoofdstukken ontzettend gedemotiveerd omdat ik niet weet waar ik heen wil. Ik vind het nu veel fijner om al een idee te hebben van de gebeurtenissen, eventueel zelfs al ingedeeld per hoofdstuk, zodat ik min of meer alleen nog dat overzichtje hoef uit te breiden. Zo'n frame helpt mij nu echt heel erg, vooral omdat het tijdens het schrijven niet voelt alsof ik telkens helemaal vanaf de grond moet beginnen, maar gewoon alsof ik de dingen die ik eerder had genoteerd twintig keer zo lang aan het maken ben, wat ik een stuk gemakkelijker vind.

Uiteindelijk is de belangrijkste regel denk ik dat als je graag met een schrijfplan werkt, je wel moet zorgen dat je niet eeuwig je schrijfplan blijft schrijven, maar ook echt met het verhaal bezig gaat. Verder is alles goed, als het maar werkt voor jou. ^^

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

Vroeger deed ik zonder, maar nu maak ik wel schrijfplannen. Anders komt het verhaal niet af. Dus dan denk ik dat ergens blindelings heen schrijven meer tijdverspilling is. Maar dat is iets persoonlijks, het werkt bij iedereen anders. Sommige mensen doen het zonder omdat ze vinden dat het hun vrijheid beperkt, en daar komen ook mooie verhalen uit. Gewoon hetgeen wat jij prettig vind dus.

mortui vivos docent

Leuk om te horen hoe jullie er over denken en hoe jullie het aanpakken (:

i wanna die with you once or twice.

Ik deed vroeger ook zonder, al wist ik uiteraard wel waarheen het verhaal zou gaan - in de héle grote lijnen - maar nu plan ik wel uit en ik vind het resultaat ook veel beter. Het voordeel van plannen is dat je een beeld hebt over je spanningsboog. Elk hoofdstuk heeft effectief een nut - het versterkt het geheel: je bouwt op naar een climax. En je weet wat je wilt gaan bereiken, welk effect je wilt gaan hebben. Je kunt de zaak veel beter manipuleren: telkens een tandje hoger gaan - omdat je weet wat het eindpunt is - waar je heen wilt - en als je plant kun je nadenken hoe je dat kunt gaan bereiken. Het resultaat is ook veel beter. Je kunt doelbewust verwachtingen opbouwen. Stel je wilt dat ze op een gegeven moment gaan kussen of je schrijft een moord of eender welke ingrijpende gebeurtenis, zodra het ingrijpend is - is de regel dat je het al moet gaan suggereren en hinten - zonder dat je het er te dik bovenop legt. De climax moet bloed hebben om doorheen te kunnen stromen en daarom is het dus beter om te weten waar je mee bezig bent. Je weet wat je moét schrijven om je resultaat te verkrijgen en ook even belangrijk: wat the don'ts zouden zijn, dingen die je effect net zouden verzuren.

Het is natuurlijk wel belangrijk denk ik dat je niet alles tot in de puntjes van voordien gaat uitplannen want dat levert dan ook weer een slechte kwaliteit op - omdat het plannen iets heel rationeel is: van boven alles gaan manipuleren, en de mooiste ideeën komen net eerder van onderbewust ineens opborrelen van onderuit, dus ik vind wel dat je jezelf de vrijheid moet geven om het nader in te vullen.

Hoe ikzelf tewerk ga is dat ik de grote brok/geheel neem binnen het verhaal waar ik nu in ben aanbeland en dan ga ik die verder uitwerken. Daarin weet ik de richting en de ijkpunten - maar helemaal nog geen exacte invulling in detail. Ik bouw vooral mijn structuur/opbouw op. Het 'waar gaat het over' en nog niet: 'wat gebeurd er.' Snap je? De stappen in een bepaalde richting: bijvoorbeeld: er komt een conversatie waaruit moet blijken dat de relatie tussen mevrouw en meneer aan het verzuren is. Maar wat gebeurd er: dan zou je op het moment zelf kunnen bedenken dat ze na de voetbalmatch van hun zoon samen iets gaan drinken op het terras en X, Y, Z zeggen.

Of je zegt bijvoorbeeld: in deze stap in deze scène worden ze definitief een koppel - maar hoe dat gebeurd, en wat er in die romantische scène gezegd en gedaan wordt - dat laat je dan open en vul ik je met je fantasie éénmaal je aan dat stuk aanbeland ben. Ik plan het pas in detail éénmaal ik aan dat stuk ben aanbeland. Ik doe meer van: uit deze stukken moet blijken - willekeurig bijvoorbeeld - dat de liefde tussen het echtpaar aan het achteruitgaan is...

Gewoon het geraamte van je tekst uitwerken. Dat is zo'n beetje mijn aanpak. Ik hoop dat je hier iets aan had!

[ bericht aangepast op 9 feb 2016 - 23:32 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Bij mij verschilt het ontzettend per verhaal. Soms heb ik wat scènes in mijn hoofd en laat ik me tijdens het schrijven volledig leiden, soms vind ik het prettiger om een stappenplan uit te schrijven. Een verspilling vind ik het niet; ik schrijf geen pagina's vol en doe het meestal steekwoordsgewijs. Het is ook niet iets wat ik voor het verhaal doe, ik begin vaak met wat scènes en breid het tijdens het verhaal uit als ik nieuwe ideeën krijg. Meestal gaat het verhaal zich dan vanzelf vormen.

[ bericht aangepast op 9 feb 2016 - 23:48 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Vroeger deed ik het zonder schrijfplan, nu doe ik het vaker met. Op die manier lukt het schrijven voor mij een stuk beter en kom ik beter vooruit. Ik heb niet zo'n heel gedetailleerd plan of zo. Wat ik doe is mijn verhaallijn zo goed mogelijk uitschrijven. Per hoofdstuk schrijf ik dan in grote lijnen uit wat ik wil dat er gaat gebeuren, met eventueel wat kleinere dingen er bij die wat meer tot in de detail gaan. Af en toe wat achtergrond van het plot/de persoages schrijf ik ook wel eens op. Het uitwerken van mijn personages neem ik er ook altijd in mee.
Maar je moet gewoon doen wat voor jezelf het beste en fijnste is. Ik vind het op zich geen tijdverspilling, maar gewoon een grote hulp.

16 - 09 - '17

Persoonlijk vind ik het aangenaamst om te schrijven met een plan.
Voor mij is dit als volgt: voor ieder personage: uiterlijk, persoonlijkheid, drijfveren, waar deze personage op het eind terechtkomt.
Qua verhaallijnen: ik zet het begin en het einde vast. In grote lijnen beschrijf ik dan wat er gebeurd. Dat deel ik dan weer op in stukken, waar de hoofdstukken uit volgen. Ook de scenes die ik al in mijn hoofd heb, schrijf ik daar kort tussen.

Probeer sowieso daar niet te lang aan te zitten of te veel details in te steken, dan is het plezier al weg tijdens het schrijven zelf.

There's faith and there's sleep - we need to pick one - please

Ik heb gemerkt dat ik wel een idee nodig heb van waar het verhaal heen gaat. Laat ik het zo stellen: ik heb nog nooit een verhaal afgerond zonder dat ik van tevoren een idee had van het einde. Nu moet ik wel toegeven dat ik dat van tevoren geplande einde soms verander, maar het helpt voor mij als motivatie.

Ik denk dat als je zelf meer een 'ontdekkende' dan een 'plannende' schrijver bent, dat het nog steeds handig is om van tevoren het begin en het einde op te schrijven en heel kort alle scènes die je al in je hoofd hebt in een bepaalde volgorde zetten. Dan vergeet je je briljante ideeën niet en kun je het verhaal voor jezelf in kleinere stukjes opdelen. Dan lijkt het altijd minder werk (;

Ik werk bijna nooit per hoofdstuk uit, dan verlies ik mijn eigen interesse omdat mijn Q-hoofdstukken in vergelijking tot echte boekhoofdstukken best klein zijn. (Sommige YA boeken hebben hoofdstukken van meer dan 10K!) Ik werk het verhaal in 'delen' uit, die zijn te vergelijken met zeer lange hoofdstukken, denk ik.

[ bericht aangepast op 10 feb 2016 - 10:40 ]

For those I love, I will sacrifice