[200]The New Americana. Speeltopic 1. - Speeltopics

We are the new Americana, raised on biggie and Nirvana. New York, ook wel The Big Apple of The City That Never Sleeps. Je hebt er zoveel bekende dingen, zoals het Vrijheidsbeeld, dat ze ooit van Frankrijk kregen, of het Empire State Building. Echter gaat het in deze rpg niet over de cliché, toeristische dingen maar over de echte bevolking. We zoomen dan vooral in op een kleine straat in Manhattan. Midden in die straat staat een appartementencomplex, die als bijnaam the new Americana heeft gekregen. De jongeren die daarin wonen, zijn namelijk erg vrij. Elke avond is er in één van de woningen wel een feest aan de gang waarbij de alcohol rijkelijk vloeit. Nog nooit heeft er iemand een klacht ingediend en iedereen laat hen doen met de gedachte dat ze nog jong zijn en van hun fouten zullen leren. Echter komt hier verandering in wanneer het appartementencomplex wordt overgenomen door een rijke heer, wiens kinderen en vrienden van hen een eigen woning nodig hebben in de stad. De jongeren mogen nog in hun appartement blijven wonen, maar zullen vanaf nu moeten samenleven met hun nieuwe buren. Zal dat het einde zijn van hun wilde feesten, of ontstaan er nieuwe vriendschappen en sleuren ze de nieuwe bewoners mee in het leven van The New Americana? Invullijst. Regels Minimaal 200 woorden per post. 16+ is toegestaan. Niemand wordt uitgesloten. Reserveringen blijven 4 dagen staan. De personages zijn niet perfect, zeker niet in deze rpg. Geen ruzie. Ik geef twee waarschuwingen, daarna lig je eruit. Naam. Eventueel een bijnaam. Leeftijd.(20-23) Oude of nieuwe bewoner. Uiterlijk. Innerlijk. Geschiedenis. Extra. Appartement.(nummer en hoe het eruitziet) Topics. Praattopics: 1 Buren. ~Eerste gang, verdieping 2. ~Mazzy Castles, nr 201|Nia ~Thomas Oxland Chamberlain, nr 202|YoungGod ~Soraya Gould, nr 203|tubbietoost ~Kyla Flores, nr 206|Amberle ~Ara Ullrich Hakobyan, nr 207|Seb ~Caesar James Castles, nr 208? |katsjoepiek ~Connery "Con" Vance Castles, no 208? |Millard ~Brandond ''Bam'' Jason von Monroe, nr 209|AdoreDelano ~Cataleya Luana Carvalho, nr210|Amberle -Tweede gang, verdieping 2. ~Ares Maxwell Haynes, nr 211|Sempre ~Lívia Elyse Addyson Deziree Fabian, Nr 212|YoungGod ~Aiden Matthew Quinn, nr 214|AdoreDelano -Ekaterina Yordanova, nr 222| Polovina -Legend Nixon, nr 244|Nia -Juliette Rose Bradshaw, no 245|MrsMessi -Raven Ariana Matthews, nr 246|Eavan 24 juni, 2016, ochtend. We beginnen met de dag dat de nieuwe bewoners aankomen. Veel plezier!

Rollen Jongens ~Oud Ares Maxwell Haynes, nr 211|Sempre Aiden Matthew Quinn, nr 214|AdoreDelano Legend Nixon, nr 244|Nia Thomas Oxland Chamberlain, nr 202|YoungGod ~Nieuw Dysthymia Connery "Con" Vance Castles,nr 208|Millard Brandond ''Bam'' Jason von Monroe, nr 209|AdoreDelano Caesar James Castles, nr 208|katsjoepiek Ara Ullrich Hakobyan, nr 207|Seb Meisjes Wachtlijst~ ~Oud Lívia Elyse Addyson Deziree Fabian, Nr 212|YoungGod Raven Ariana Matthews, nr 246|Eavan Ekaterina Yordanova, nr 222| Polovina Cataleya Luana Carvalho, nr210|Amberle Juliette Rose Bradshaw, no 245|MrsMessi ~Nieuw Mazzy Castles, nr 201|Nia Dysthymia Soraya Gould, nr 203|tubbietoost Kyla Flores, nr 206|Amberle

Survival of the richest, the city's ours until the fall. They're Monaco and Hamptons bound, but we don't feel like outsiders at all. If you want to understand what's most important to a society, don't examine its art or literature, simply look at its biggest buildings.

[ bericht aangepast op 30 jan 2016 - 17:22 ]

---

I promise you I will learn from my mistakes.

Als Thomas vertelt dat hij het niet erg vond om een hele waslijst aan te moeten horen, haal ik opgelucht adem. Als hij aan Soraya aanbiedt om mee te helpen met haar spullen glimlach ik. Voordat Soraya antwoord kan geven komt in mij op dat ik nog moest vragen of hij een keer een tattoage kan zetten op mijn linkerpols. Dat plan heb ik al een tijdje maar elke keer vergeet mijn domme hoofd dat.
"Thomas," zeg ik "ik wou nog vragen of je toevallig binnenkort tijd heb om een tattoage te zetten op mijn linkerpols."
Ik doe mijn leren jas dicht terwijl ik even rond kijk en besef dat het hier met de seconde drukker wordt. Ik kijk naar mijn tafeltje muffins, die nog twintig muffins bezit. Ik hou mijn vingers maar gekruist voor het geval dat er nog meer dan twintig mensen moeten komen. Ik pak een glas vruchtensap aangezien ik geen alcohol drink en ik neem een klein slokje van mijn biologische aardbeiensap. Ik ben vooral bekend hier als een meid die veel doet om gezond te leven aangezien ik een auto-ongeluk had waardoor mijn geheugen totaal verdween en dus ook een deel van mijn ziel. Dat is de reden dat ik een tattoage wil zetten, ik wil mijn verleden achter me zetten.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Ares Maxwell Haynes

• In zijn appartement •

De wekker ging - voor Ares' zijn gevoel - veel te vroeg af die ochtend, maar op een of andere manier lukte het hem aardig om snel uit bed te komen. Hij had slecht geslapen, maar dat was niet iets nieuws voor de jongen. Zoals iedere ochtend zette hij de droom die hem bleef achtervolgen uit zijn hoofd en liep hij naar zijn keuken om daar zijn koffieapparaat aan te zetten.
      Ares was door de jaren heen echt iemand geworden die op caffeïne leefde en het was inmiddels ook zo erg dat hij niet aanspreekbaar was voor hij drie bekers naar binnen had gewerkt. Hij had deze machine de vorige dag gekocht en hoewel het apparaat 'simpele, maar luxeuze' zou moeten zijn, kon hij maar niet begrijpen hoe hij het ding aan moest zetten. Frustratie sijpelde al snel binnen en niet veel later zat hij geïrriteerd op zoveel mogelijk knoppen te drukken.
      Zijn humeur werd niet beter toen er hard op zijn deur werd geklopt en hij deed er dan ook lang over voor hij de deur open trok. "Wat." Snauwde hij, maar zag daarna pas dat hat Leya was. Meteen voelde hij zich schuldig en hij deed de deur wat verder open, vergetend dat hij alleen zijn pyjama broek aanhad.
      Ondertussen somde Leya op wat ze allemaal nodig had en Ares bedacht zich dat hij dat vast nog wel had liggen, eieren en melk waren namelijk vast onderdeel van zijn dieet. "Natuurlijk, kom binnen, pak maar wat je nodig hebt." Zei hij en stiekem hoopte hij dat hij nog steeds kans maakte op Leya's pannekoeken. Want die waren namelijk geweldig.
      "Sorry, mijn koffie apparaat werkt voor geen meter en nouja, je weet hoe ik ben zonder koffie." Verontschuldigde hij zich dus met een scheve grijns, hoewel dat niet alleen was om pannekoeken te krijgen.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

MT.

---

Faith is everything.

Soraya vond het aanbod van Thomas lief maar kon in zijn ogen zien dat hij liever in de deur bleef staan dan dat hij haar naar haar kamer bracht en voor het eerst voelde Soraya eens dat dat niet aan haar lag. Ze wilde net antwoord geven toen Ekaterina vroeg of Thomas haar een tatoeage te zetten. Soraya bekeek Ekaterina even verbaasd omdat ze niet het idee had dat zij het typetje was om een tatoeage te laten zetten, maar dat durfde ze natuurlijk niet te zeggen. Ze stond een tijdje te draaien en toen Ekaterina een flesje met een rood goedje uit haar tas haalde besloot Soraya dat ze nu best iets kon zeggen. "Ik kan het denk ik zelf wel vinden, maar bedankt voor het aanbod." ze liep weg van het stelletje en wist zeker dat die 2 beide hopeloos verliefd op elkaar waren. Bovenaan de trap nam ze de gang links en zoek tot ik mijn kamer gevonden heb. Ik loop door het appartement en kijk mijn ogen uit. Zelfs als ze hier weer geen vrienden zou maken dan was haar woonplek verbeterd. Ze vroeg zich af of de eetuitnodiging die ze gekregen had serieus was, maar ging er maar vanuit dat het slechts een uitnodiging uit beleefdheid was. Ze liep door de keuken en als eerste viel de mand met appels op. In de mand zat namelijk een kaartje. Haar ouders en grootouders wenste haar een fijn verblijf. Toen ze verveeld de koelkast open trok zag ze dat die gevuld was met lekkere dingen. Met een grijns trok ze een ander kastje lukraak open en porselein, keukenapparatuur en zilverwerk lagen allemaal netjes in de kasten. Ze liet zich op bed vallen en voelde zich zowel geliefd als eenzaam. Zou ze hier dan eindelijk een leuke start kunnen maken of bleef ze het 5de wiel aan de wagen?

---

The thing you do mean something to people -Ncis

When live gives you lemonade, add vodka

Appartment 21O || OUDE BEWONER || OUTFIT

---

      Leya grinnikte zacht terwijl ze Ares zijn keuken in liep. 'Yap. Je bent dan net een vrouw die ongesteld is,' plaagde ze hem, terwijl er een grijns om haar lippen speelde. 'Ik zal er even naar kijken. Oh, en trouwens, als je verstandig bent ga je niet zo je kamer uit.' Ze gebaarde naar zijn ontblote bovenlijf. 'Er komen vandaag nieuwe bewoners en als je niet op past worden ze net zo vervelend als ik door constant op je door te kloppen, wanneer ze er achter komen wat je onder je shirts verbergt.' Ares had regelmatig een stel aanbidders, en Leya vond het geweldig om hem daar mee te plagen. 'Niet dat je mij hoort klagen hoor, van mij mag je prima zo rond blijven lopen.' Want zelfs een blinde zou kunnen zien dat hij er verre van verkeerd uit ziet. Figuurlijk gesproken dan. 'Als je ergens moeten onderduiken van je fans, dan mag je dat gerust bij mij doen.'
      Ze boog zich over zijn koffiezet-apparaat en barstte na enkele seconden in lachen uit. 'Vind je gek dat dat ding het niet doet, als je vergeet om de stekker er in te doen,' zei ze toen ze half lachend. 'My oh my, Ares,' vervolgde ze hoofdschuddend, terwijl ze de stekker in het stopcontact deed en controleerde of hij wel water en koffiespul er in had gedaan, maar dat was wel zo. Ze pakte een mok, zette die onder het apparaat en klikte op de aan en uitknop, waarop het tot leven kwam. 'Wat zou je toch zonder mij moeten. Ik maak de pannenkoeken hier wel. Ik weet niet hoeveel vertrouwen ik nog heb om jou alleen achter te laten.' Ze stak plagerig haar tong naar hem uit.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

"Thomas. " Meteen had hij zijn hoofd gedraaid toen hij zijn naam uit de mond van de jongedame hoorde komen en keek haar vragend aan. "ik wou nog vragen of je toevallig binnenkort tijd heb om een tattoage te zetten op mijn linkerpols." Een glimlach verscheen op zijn gezicht en hij knikte, terwijl zijn blik even langs zijn eigen tatoeages gleed. "Natuurlijk, zeg maar wanneer het je uitkomt? Had je trouwens al iets in gedachte, en is dit niet je eerste tatoeage?" vroeg hij aan haar en keek haar weer even aan. Naar zijn weten had ze geen tatoeages, of wel? Daar had hij eigenlijk nog niet zozeer op gelet, al kende hij haar nu toch al verscheidene jaren. Toen hij Soraya hoorde keek hij weer even opzij, terwijl een glimlachje zich weer op zijn lippen vormde. "Ik kan het denk ik zelf wel vinden, maar bedankt voor het aanbod."
"Graag gedaan hoor, en als je het toch niet kunt vinden kom je maar weer gewoon terug naar hier, " vertelde hij haar met een welgemeende glimlach en keek de jongedame na, waarna hij zich weer tot Ekaterina wendde. "Hm, nu heb ik tenminste toch al één aardige buur, als de andere ook zo aardig zijn hebben we het wel getroffen," zei hij vrolijk tegen haar en haalde een hand door zijn haar, waarna hij even om zich heen keek.

[ bericht aangepast op 1 feb 2016 - 7:36 ]

---

I promise you I will learn from my mistakes.

Wanneer ik Thomas vroeg of hij een keer bij mij een tattoage wilt zetten, hij knikt met een glimlach en vragende vervolgens wanneer ik kan en of ik al ideeën heb en of ik een tattoage heb. Glimlachend doe ik mijn jas uit.
"Ik ben de hele week vrij, dus wanneer het bij jouw uitkomt is helemaal goed. Ik had als idee een quote op mijn linkerpols en ik heb op mijn rechterpols al een tattoo van een pijl dus dit wordt dan mijn tweede tattoage." Zeg ik terwijl ik mijn rechterpols laat zien waarop de pijl duidelijk te zien is. ". Vervolgens hoor ik Soraya zeggen dat zelf wel haar spullen in haar kamer zet en dus zijn aanbod weigert. Als Soraya haar spullen naar haar apartament gaat zetten.
"Hm, nu heb ik tenminste toch al één aardige buur, als de andere ook zo aardig zijn hebben we het wel getroffen," zegt hij vervolgens waardoor ik glimlach.
"Jij hebt tenminste buren," zeg ik plagend "Er wonen bij mijn appartement nauwelijks mensen en als die er zijn, zijn ze nogal ehm, onaangenaam,". Vervolgens pak ik een vanille muffin en ik neem een klein hapje van het muffintje. Vervolgens neem ik een slok van mijn aardbeiensap.
"Wil jij anders niet wat drinken?" zeg ik tegen Thomas "Ik heb naast mijn biologische drinken ook gewoo frisdrank, water of alcohol,".

[ bericht aangepast op 1 feb 2016 - 13:42 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

''Kan gebeuren,'' zei hij en hij pakte een van de dozen op en ik fronste kort. ''Hulp nodig?'' Nou, geen hulp; als hij het allemaal even naar mijn kamer zou willen brengen zou dat fantastisch zijn. Ik stapte iets terug en glimlachte zwakjes, ''ga je gang.'' Ik keek naar de hondjes en knielde nogmaals neer om ze te aaien en beet even mijn lip, wat een schatjes. Ik keek vervolgens weer omhoog. ''Bam. Voor mij is het ook mijn eerste dag hier.'' Ik fronste nogmaals, ''Bam? Bijzondere naam,'' sprak ik en stak mijn hand uit nadat ik weer omhoog was gekomen. ''Ik ben de zoon van de huisbaas,'' voegde ik er aan toe als teken dat hij maar niet voor te veel overlast moest zorgen omdat ik daar niet echt bepaald zin in had. Ik liet een hand door mijn haar gaan en stroopte mijn mouwen iets op zodat mijn tattoo's zichtbaar werden. ''Leuke hondjes,'' sprak ik en keek kort omlaag en bukte nogmaals om ze over hun bol te aaien. ''Dus, wat doe je vanavond? Heb je al plannen?'' Vroeg ik en bekeek hem even kort en krachtig om mijn oordeel over hem te vellen. Ik had geen idee wat ik van deze jongen moet vinden.

[ bericht aangepast op 1 feb 2016 - 21:58 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Juliette Rose Bradshaw

Ik liep rustig de straat in van het appartementencomplex waar ik woonde, en ik zuchtte zachtjes toen ik verschillende mensen zag sjouwen met koffers. De nieuwe bewoners zouden vandaag aankomen, en er waren er drie kinderen van de eigenaar bij. Ik nam een slok van mijn koffie die ik altijd haalde als ik een rondje hardlopen achter de rug had, en ik wurmde me mopperend langs de mensen die het nodig vonden om in de deuropening stil te gaan staan. Ik keek verbaasd op toen ik een paar nagels in mijn been voelde, en ik lachte zachtjes toen Warrior, de vos van Legend, me zielig aankeek. Ik keek op, en het duurde dan ook niet lang voor ik Legend gevonden had.
'He.. Goedemorgen. Jij bent ook vroeg.' Zei ik lachend, terwijl ik de post uit mijn brievenbus haalde. Legend was een van mijn beste vrienden hier, en hij was de enige die ik volledig vertrouwde. In de tijd dat hij vastgezeten had, had ik voor zijn dieren gezorgd. Iets wat ik met alle liefde gedaan had. En ik was een paar keer bij hem op bezoek geweest, de eerste keer totaal onaangekondigd, het duurde op dat moment ook langer voor ik Door mocht lopen, omdat er eerst aan hemzelf gevraagd moest worden of hij me wilde zien. En sinds dien ging ik eigenlijk ieder bezoekmoment wel bij hem langs. Vertellen hoe het thuis ging, hoe het met zijn dieren was. Maar soms leek het net alsof hij me niet wilde zien, alsof hij zich schaamde. Het was ook vreemd in het begin, ik was immers nog nooit in een gevangenis geweest, maar het was ook interessant, deels ook vanwege mijn studie.
'Warrior heeft behoefte aan een wandeling? In het park is het nu niet druk.' Zei ik met een glimlach, terwijl ik naar de riem knikte die Legend vasthad. 'Maar.. Wat brengt jou zo vroeg uit je bed vandaan? Veel te doen vandaag?' Ik zakte Door mijn knieën heen, en gaf Warrior de nodige aandacht die de jonge vos zo graag wilde.

---

Faith is everything.

[ bericht aangepast op 1 feb 2016 - 19:51 ]

---

kindness is never a burden.

Erg enthousiast reageerde de jongen niet op mijn aanbod om te helpen en ik had de doos zo weer laten vallen als ik niet netjes was opgevoed. Ik keek hoe hij Alaska en Ghost aanhaalde die enthouiast op zijn gebaar reageerde. Tuurlijk, die werden van iedereen die hen aandacht gaf dol. 'Ghost.' Waarshuwde ik de puberende husky die tegen Caesar op wilde springen. Gelukkig kon hij enigszins goed luisteren en bleef hij laag. 'Roepnaam.' Legde ik uit, terwijl even ik zijn hand aannam. Ik fronste licht mijn wenkbrauwen toen Ceasar me op zijn afkomst wees. Ik dacht niet dat hij dit aankaarten omdat hij ook graag wilde weten wie mijn ouders waren. Toch kon ik het niet laten. 'Ik ben de zoon van een grote ondernemer. Voor zover dat er toe doet.' Misschien dat hij nu door zou krijgen hoe stom het klonk. Ik keek even terug naar de twee honden op de grond. 'Alaska en ghost. Stelde ik de twee glimlachend voor, toen Caesar opmerkte de ze leuk waren. Het waren echt mijn twee schatjes. Ik keek langzaam weer op toen hij over vanavond begon en haalde langzaam mijn schouders op. 'Nog geen flauw idee. Misschien even de buurt bekennen.' Ik kon het toch niet laat maken, want ik had morgen een grote shoot voor Calvin Klein en dan moest ik er toch eenigzins uitgerust uitzien. 'Jij al plannen?'

[ bericht aangepast op 1 feb 2016 - 21:48 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

"Ik ben de hele week vrij, dus wanneer het bij jouw uitkomt is helemaal goed. Ik had als idee een quote op mijn linkerpols en ik heb op mijn rechterpols al een tattoo van een pijl dus dit wordt dan mijn tweede tattoage." hoorde hij haar zeggen waardoor zijn blik haast meteen naar haar pols gleed, waar ook echt een tatoeage te zien was. Thomas kon niet geloven dat hij erover had gekeken, en even de tattoo keurde, waarna hij moest toegeven dat de tatoueur zijn werk goed had gedaan. Gelukkig maar, aangezien ze anders met een mislukte tatoeage opgescheept zat, en die dingen bleven permanent op je huid staan.
"Jij hebt tenminste buren." Thomas lachte even door haar opmerking, maar gelijk had ze wel. Er zouden in beide appartementen nieuwe bewoners komen, en dus ook nieuwe buren. Voorzover hij wist had Ekaterina geen buren, en zou dat ook zo blijven. "Er wonen bij mijn appartement nauwelijks mensen en als die er zijn, zijn ze nogal ehm, onaangenaam," hoorde hij haar zeggen, waarbij een zachte grinnik zijn mond verliet. "Onaangenaam, zeg je? Hoe bedoel je?" vroeg hij nieuwsgierig, want als Ekaterina iemand onaangenaam noemde, dan kon je toch wel wat verwachten. Echter had hij echt geen idee van wie haar buren wel niet waren, aangezien hij de mensen in haar gang niet zo heel goed. Enkel de mensen die hij weleens op één van de buurtfeesten zag, maar dat waren vaak dezelfde. "Wil jij anders niet wat drinken? Ik heb naast mijn biologische drinken ook gewoo frisdrank, water of alcohol." Thomas knikte glimlachend. "Dankje, ik pak het zelf wel hoor, wil jij ook wat?" vroeg hij terwijl hij al twee glazen nam en voor hem zelf wat water in schonk, waarna hij haar met een vragende blik in zijn ogen aankeek.

---

I promise you I will learn from my mistakes.

Als ik mijn linkerpols aan Thomas laat zien, zie ik hem meteen al de tattoo keuren. Aangezien hij niks zegt, vermoed ik dat de tattoo goed is en niet verziekt. Wanneer ik de opmerking maakte dat ik nauwelijks buren heb en als ik die heb dat ze werkelijk rampzalig zijn. Ik hoor Thomas grinniken terwijl hij vraagt wat ik bedoel met onaangenaam.
"De buren die ik had vroeger waren ten eerste hartstikke luidruchtig met dingen die ik liever niet wil horen." zeg ik terwijl ik ril als ik eraan denk "Veder had ik ook eens buren gehad die nogal niet bepaald aardig of netjes waren. Eentje probeerde mij zelfs weg te krijgen uit dit huis. Gelukkig is die meid weg, want anders werd ik agressief. Geen buren hebbe is beter dan zulke buren."
Als ik hem aanbied of hij wat drinken wilt, zegt hij dat hij het zelf pakt en of ik iets wil.
"Your a gentleman, i Like that. Maar om je vraagt te beantwoorden, ik wil graag wat citroen water. Dat is lekker verfrissend."
Ik pak mijn leren jas weer om hem weer aan te doen aangezien ik het een beetje frisjes vindt om zonder jas rond te lopen.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Ares Maxwell Haynes

• In zijn appartement •

Ares keek met een glimlachje toe hoe Leya naar zijn koffie apparaat toeliep. Hij kon zich niet voorstellen dat zij het ding wel aan de praat zou krijgen, maar proberen kon geen kwaad, bedacht hij bij zichzelf.
      "Je kunt het ook gewoon zeggen als mijn shirtloosheid je teveel afleidt," zei de jongen met een knipoog maar volgde wel haar raad op want het leek hem niet een goede manier om indruk te maken op de nieuwe bewoners. Of althans, niet op het mannelijk gedeelte. "Ik heb helemaal geen fans. Althans, niet zoals Adore fans heeft." Zei hij met een glimlach.
      Adore was het alterego van Aiden, een jongen die ook in het appartementen complex woonde. Ares had het eigenlijk al meteen al goed met hem kunnen vinden, want hij had nu eenmaal een zwak voor mensen die als de 'outcast' werden gezien. Zo nu en dan probeerde Ares tijd te maken om naar een van Adore's shows te gaan kijken, iets wat hij tot zijn eigen verrassing leuker had gevonden dan hij van te voren had verwacht.
      Tot Ares' zijn verbazing lukte het Leya echter wel om zijn koffie apparaat aan de praat te krijgen, hoewel dat meer door zijn eigen fout kwam dan door haar technisch inzicht. Goedkeurend ging hij aan het barretje bij zijn keuken zitten terwijl hij toekeek hoe Leya koffie voor hem inschonk.
      "Je bent geweldig Ley," zei Ares met een grote grijns toen ze aanbood om in zijn keuken de pannenkoeken te gaan bakken. "Ik had eigenlijk nog niet zo'n honger, maar jouw pannenkoeken kunnen er altijd wel in." Voegde hij met een knipoog er nog slijmend aan toe.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Hij waarschuwde de puppy toen hij tegen mij aan sprong, maar goed ook; deze kleding was niet te betalen. ''Roepnaam,'' legde hij vervolgens uit en ik knikte kort. ''Dat dacht ik al,'' antwoordde ik en keek naar hem toen hij lichtelijk fronste, blijkbaar vond hij mijn opmerking minder gepast maar al snel begreep ik waarom; ''Ik ben de zoon van een grote ondernemer. Voor zover dat er toe doet.'' Ik beet op mijn lip en dacht kort na, nam hij mij nou in de zeik? Ik fronste nu ook en wist niet zo goed wat ik moest antwoorden, ik had geen zin in een discussie dus liet ik het maar even gaan, gelukkig antwoordde hij snel op mijn volgende vraag. ''Alaska en Ghost.'' Ik keek naar de hondjes en bleef ze aan halen terwijl ik naar de jongen keek, ''nog geen flauw idee. Misschien even de buurt bekennen,'' verklaarde hij zijn plannen. ''Jij al plannen?'' Ik haalde mijn schouders kort op en haalde een hand door mijn haren. ''Ik heb nog geen idee, ik ga denk aan de wijn en genieten van de eerste dag alleen wonend,'' sprak ik en grijnsde.
Eindelijk was het dan zover, niemand die zich meer zorgde hoefde te maken over of ik wel of niet mijn kamer opruimde en niet continu meer naar het gebrabbel van mijn broer en zus hoeven te luisteren. Over hen gesproken had ik ze nog niet eens gezien, ''niet echt vreselijk spannend,'' voegde ik er aan toe en stond nu definitief op en leunde tegen de muur. ''Kun je de dozen binnenzetten? Er staat daar een stapel maar ik heb nog niet echt de tijd gehad om het uit te pakken.''

---

Everything is illuminated by the light of our past.