[200]The New Americana. Speeltopic 1. - Speeltopics

We are the new Americana, raised on biggie and Nirvana. New York, ook wel The Big Apple of The City That Never Sleeps. Je hebt er zoveel bekende dingen, zoals het Vrijheidsbeeld, dat ze ooit van Frankrijk kregen, of het Empire State Building. Echter gaat het in deze rpg niet over de cliché, toeristische dingen maar over de echte bevolking. We zoomen dan vooral in op een kleine straat in Manhattan. Midden in die straat staat een appartementencomplex, die als bijnaam the new Americana heeft gekregen. De jongeren die daarin wonen, zijn namelijk erg vrij. Elke avond is er in één van de woningen wel een feest aan de gang waarbij de alcohol rijkelijk vloeit. Nog nooit heeft er iemand een klacht ingediend en iedereen laat hen doen met de gedachte dat ze nog jong zijn en van hun fouten zullen leren. Echter komt hier verandering in wanneer het appartementencomplex wordt overgenomen door een rijke heer, wiens kinderen en vrienden van hen een eigen woning nodig hebben in de stad. De jongeren mogen nog in hun appartement blijven wonen, maar zullen vanaf nu moeten samenleven met hun nieuwe buren. Zal dat het einde zijn van hun wilde feesten, of ontstaan er nieuwe vriendschappen en sleuren ze de nieuwe bewoners mee in het leven van The New Americana? Invullijst. Regels Minimaal 200 woorden per post. 16+ is toegestaan. Niemand wordt uitgesloten. Reserveringen blijven 4 dagen staan. De personages zijn niet perfect, zeker niet in deze rpg. Geen ruzie. Ik geef twee waarschuwingen, daarna lig je eruit. Naam. Eventueel een bijnaam. Leeftijd.(20-23) Oude of nieuwe bewoner. Uiterlijk. Innerlijk. Geschiedenis. Extra. Appartement.(nummer en hoe het eruitziet) Topics. Praattopics: 1 Buren. ~Eerste gang, verdieping 2. ~Mazzy Castles, nr 201|Nia ~Thomas Oxland Chamberlain, nr 202|YoungGod ~Soraya Gould, nr 203|tubbietoost ~Kyla Flores, nr 206|Amberle ~Ara Ullrich Hakobyan, nr 207|Seb ~Caesar James Castles, nr 208? |katsjoepiek ~Connery "Con" Vance Castles, no 208? |Millard ~Brandond ''Bam'' Jason von Monroe, nr 209|AdoreDelano ~Cataleya Luana Carvalho, nr210|Amberle -Tweede gang, verdieping 2. ~Ares Maxwell Haynes, nr 211|Sempre ~Lívia Elyse Addyson Deziree Fabian, Nr 212|YoungGod ~Aiden Matthew Quinn, nr 214|AdoreDelano -Ekaterina Yordanova, nr 222| Polovina -Legend Nixon, nr 244|Nia -Juliette Rose Bradshaw, no 245|MrsMessi -Raven Ariana Matthews, nr 246|Eavan 24 juni, 2016, ochtend. We beginnen met de dag dat de nieuwe bewoners aankomen. Veel plezier!

Rollen Jongens ~Oud Ares Maxwell Haynes, nr 211|Sempre Aiden Matthew Quinn, nr 214|AdoreDelano Legend Nixon, nr 244|Nia Thomas Oxland Chamberlain, nr 202|YoungGod ~Nieuw Dysthymia Connery "Con" Vance Castles,nr 208|Millard Brandond ''Bam'' Jason von Monroe, nr 209|AdoreDelano Caesar James Castles, nr 208|katsjoepiek Ara Ullrich Hakobyan, nr 207|Seb Meisjes Wachtlijst~ ~Oud Lívia Elyse Addyson Deziree Fabian, Nr 212|YoungGod Raven Ariana Matthews, nr 246|Eavan Ekaterina Yordanova, nr 222| Polovina Cataleya Luana Carvalho, nr210|Amberle Juliette Rose Bradshaw, no 245|MrsMessi ~Nieuw Mazzy Castles, nr 201|Nia Dysthymia Soraya Gould, nr 203|tubbietoost Kyla Flores, nr 206|Amberle

Survival of the richest, the city's ours until the fall. They're Monaco and Hamptons bound, but we don't feel like outsiders at all. If you want to understand what's most important to a society, don't examine its art or literature, simply look at its biggest buildings.

[ bericht aangepast op 30 jan 2016 - 17:22 ]

---

I promise you I will learn from my mistakes.

MT.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

MT

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Mine.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

MT.

---

I'm your little ray of pitch black.

Ik wordt wakker terwijl ik mij maar al te goed besef wat voor dag het is. Vandaag komen er nieuwe inwoners in het pand ik heb altijd zin in dat soort dagen. Nieuwe inwoners betekenen nieuwe vrienden en nieuwe vrienden zijn altijd leuk om te krijgen. Gapend stap ik mijn krakende bed uit om mij om te kleden in een rode jurk met een zwarte leren jas. Daarna doe ik mijn zwarte hakken aan en kam ik mijn bruine lokken. Vervolgens doe ik wat mascara op en ik kan eigenlijk meteen wel de dag door. Ik loop naar de keuken om snel een boterham met tomaat en pesto op te eten en een smoothie te drinken en daarna loop ik vrijwel naar de ingang van het appartementcomplex. Zoals altijd wil ik de inwoners een goede indruk geven en daarom verwelkom ik altijd iedereen bij de ingang, samen met een biologische chocolade en vanille muffin en wat wijn of vruchtensap. Vele mensen vinden dat raar, maar ik vind het gewoon beleefd. Mijn buren moeten wel een goed gevoel hebben als ze hier wonen en dat gaat denk ik wel goed met wat muffins en wat welkomstdrankjes? Ik kom aan in de ingang en ik maak hem al helemaal op. Laat de nieuwe inwoners maar komen, ik kan in ieder geval niet wachten.

[ bericht aangepast op 30 jan 2016 - 14:50 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

[mt]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

MT.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Soraya werd wakker in haar oude dorm. Gisteren waren de verhuizers al langs geweest en hadden haar spullen naar de nieuwe flat gebracht. Opa had het voor haar laten inrichten en het enige wat Soraya moest doen was met de laatste spullen naar haar nieuwe appartement gaan. Ze liep met haar toilettas naar de badkamer. Een van haar buren, een meisje dat Amber heette groette haar kort. Ze had hier bijna een jaar gewoond en meer als een vriendelijke goedemorgen had ze nog niet bereikt. Soraya zag op tegen de verhuizing. Ze had hier weinig contact met mensen, maar daar zou ze het nog moeilijker krijgen. Opa wilde perse dat ze een eigen badkamer en keuken zou hebben en in het nieuwe appartement had ze dus geen kans om mensen toevallig tegen te komen. Ze moest het dus hebben van smalltalk als ze elkaar toevallig op de gang aantroffen. Soraya douchte zich en kleedde zich aan. Ze zocht naar haar mascara in de toilettas maar toen ze hem openmaakte zag ze dat die was opgedroogd. De zenuwen die toch al door haar lijf gierde werden met de minuut erger. Ze vroeg zich af of ze afscheid moest nemen van haar huisgenoten maar ze wist het niet. Ze dacht aan de grote doos met chocolade die ze gekocht had. Misschien kon ze die in de keuken op tafel zetten?
Soraya stapte uit de taxi en haalde haar tas van de achterbank. Ze had de doos chocolaatjes op de keukentafel gelegd met een kaartje waarin ze haar oud huisgenootjes bedankte. Ze keek omhoog naar haar nieuwe huis. Ze had de sleutel wel maar voelde zich toch een vreemde. Moest ze aanbellen of gewoon naar binnen gaan?

[ bericht aangepast op 30 jan 2016 - 18:06 ]

---

The thing you do mean something to people -Ncis

Het was echt veelte laat geworden. Mijn voeten deden pijn en ik was moe. De alcohol begon nu pas een beetje uit te werken en dat was maar goed ook als ik straks nog eenigzins wilde slapen. Het gebeurde wel vaker dat ik met de ochtend thuis kwam, maar dat het alweer licht was nu, maakte het wel heel extreem. Ik kon mijn voeten niet meer optillen en verneukte heel mijn hakken door ze over de grond te schapen. Maar echt niet dat ik ze uit ging doen. Wist ik veel wat je allemaal op kon lopen van de smerige stenen. Gelukkig voor mij was het niet enorm ver meer lopen. En dat was maar goed ook, want ik ging steeds moeizamer lopen en als drag queen in het daglicht op straat, wilde je nu juist niet de aandacht trekken. Al mislukte dat alleen al door mijn knap roze pruik. Ik kon dan ook opgelucht ademhalen toen ik de hoek om sloeg, de goede straat in en begon nog net niet te rennen. Wel begon ik alvast te zoeken naar mijn sleutel. Diep weggedoken in mijn tas liep ik vol tegen iemand op. Vloekend trok ik op datzelfde moment wel mijn sleutels uit mijn tas. Kwaad keek ik op. 'Ga je altijd midden op een stoep staan?' Ik haalde iets arrogant mijn wenkbrauw op, maar steden er verder geen aandacht aan toen ik merkte dat ik precies voor mijn appartement stond. Zonder er verder nog op in te gaan opende ik de deur en liep ik naar binnen. Het eerste wat me opviel was Ekaterina die in de hal stond met muffins en drankjes. 'Kijk zo'n welkomscomitee wil ik wel vaker.' Grijnsde ik, waarna ik nongalant mijn hakken uittrok. Zo dat was beter.

[ bericht aangepast op 30 jan 2016 - 19:41 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Ik zet mijn muffins klaar als Aiden terugkomt van waarschijnlijk het stappen.
"Kijk, zo'n Welkomscomitee wil ik wel vaker" zegt Aiden waarop ik grijns.
"Ik kan altijd muffins maken hoor," grap ik "Je moet het gewoon vragen en dan krijg je ze ook zonder Welkomscomitee,"
Vervolgens zie ik een meisje met blond haar en krullen die ik niet eerder heb gezien, wat betekent dat ze nieuw is. Ik herken namelijk iedereen uit het gebouw en ik weet ook een beetje van iedereen hun schema's. Sommige moeten namelijk nog terugkeren van een hevig avondje stappen terwijl andere mensen nu nog genieten van een frisse ochtend. Ik zie dat het meisje stil blijft staan en ik zie daardoor dat ze zich oncomfortabel voelt. Ik besluit daar verandering in te maken terwijl ik mijn muffins optil en naar de deur, die ik gauw open maak. Ik kijk het meisje aan met een glimlach.
"Hallo, ik ben Ekaterina en welkom in dit appartementencomplex," zeg ik "Wil je een chocolade welkomsmuffin of een Vanille? En wil je ook een welkomsdrankje? Die heb ik namelijk ook hier," . Sommige mensen blijven mij raar vinden aangezien ik nogal de neiging heb om heel veel in een keer te zeggen en ik kan me daarom slaan als ik dus weer doorpraat over mijn muffins en drinken. Maar goed, een hartelijke welkom is toch duizendmaal beter dan geen hartelijke welkom? Daarom doe ik dit ook altijd, ik wil mensen op hun gemak stellen.

[ bericht aangepast op 30 jan 2016 - 18:34 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

When live gives you lemonade, add vodka

---

      Leya had al redelijk vroeg in de ochtend gefitnest, wat normaal gesproken niet echt haar ding was. Ze was een persoon die liever lang in bed bleef liggen, alleen zou het vandaag een warme dag worden en ze had geen zin om te gaan fitnessen als het buiten zo warm is. Op dat soort dagen hing ze liever rond in Central Park, sippend van een koud drankje. Hoewel, misschien niet Central Park, gezien het daar zomers stikt van de toeristen.
      Inmiddels had ze een douche genomen om zichzelf op te frissen en hoorde ze van beneden al geluiden komen, wat betekende dat de nieuwe bewoners aankwamen. Leya had niet echt problemen met nieuwe bewoners, als haar nieuwe buren maar niet voor geluidsoverlast zorgden. Eigenlijk mocht ze daar niet over klagen, gezien ze daar zelf ook wel eens voor zorgde.
      Met een frons op haar gezicht keek ze in haar koelkast. Ze dacht dat ze gisteren melk en eieren had gekocht, maar blijkbaar niet. Dat werd bedelen bij de buren. Ze wist dat de meeste appartementen in haar gang leegstonden, dus liep ze naar de andere gang, waar ze hard bij Ares op de deur klopte.
      'Ik heb eieren nodig,' meldde ze hem toen hij de deur open heeft. 'En melk. Als je lief bent, misschien maak ik dan ook wel pannenkoeken voor jou,' vervolgde ze met een lichte grijns op haar gezicht.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Thomas was al heel vroeg wakker geworden, en met heel vroeg bedoelde hij eigenlijk tien uur in de ochtend. "Heel vroeg" dus. Zijn normale gewoonte om te gaan joggen had hij maar even opzijgeschoven, en zo was hij na een frisse douche te hebben genomen toch maar eens naar beneden gelopen, om zijn brievenbus leeg te maken. Met een appel in zijn hand liep hij de trap af, toch nog een beetje lichaams- beweging vandaag. Pas toen hij de laatste trede bereikte en de hal zag herinnerde hij weer dat vandaag de dag was dat hij twee nieuwe buren zou krijgen. Dit kwam hem alleen maar te binnen door de versierde ingang van het appartementencomplex, wat duidelijk het werk was van Ekaterina. Zij zorgde immers altijd voor zo'n dingen. Met een vermakelijke grijns op zijn gezicht liep hij naar de ingang, waar hij haar met een blond meisje zag praten, ook Aiden, of beter gezegd Adore, was aanwezig. "Goedemorgen dames," begroette hij hen, op zijn standaard verlegen manier, die telkens in zijn stem te vinden was wanneer hij iemand voor het eerst aansprak. Bij Ekaterina was het wat anders, al kwam er af en toe weleens een blos of verlegen lach op zijn gezicht wanneer hij de vrolijke jongedame zag. Thomas nam een hap van zijn appel, die hij tot nu toe nog heel had gelaten, terwijl hij met zijn rechterhand zijn brievenbus opende en de inhoud eruit nam, om hem vervolgens weer onhandig te sluiten. Dit ging nog redelijk goed en terwijl hij zijn post door las nam hij nog een hap van zijn appel. Voor even was hij vergeten dat hij nog bij drie andere personen stond en ietwat beschaamd keek hij op, om zich tot Ekaterina te richten. "Moet ik je misschien helpen met je welkomstding?" stelde hij aan haar voor waarbij hij haar vragend aankeek. Niet dat hij echt de persoon was die de nieuwe mensen zou aanspreken, maar dat zou zij wel doen.

[ bericht aangepast op 31 jan 2016 - 11:58 ]

---

I promise you I will learn from my mistakes.

MT

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

She was art

Appartment 2O6 || Outfit

---

      Kyla voelde zich nerveus en opgelaten tegelijk op de dag dat ze verhuizen ging. Het was voor haar de eerste keer dat ze op zichzelf ging wonen, en het was ook nog ver bij haar familie gedaan. Meer dan duizend mijl. Ze hoopte dat alles goed zou gaan en dat ze het leuk zou vinden. Als ze terug zou gaan naar huis, dan zouden haar ouders zeker iets zeggen in de trant van "I told you so". Nee, daar zat ze niet op te wachten. Maar tot nu toe vond ze de stad leuk. Ze had haar meubels al eerder naar haar nieuwe appartement verhuist en had de afgelopen dagen doorgebracht bij een vriend van haar broer, die ook in New York woonde.
      Het was wel duidelijk dat ze nog moest wennen aan de stad, want toen ze zonet was aangekomen bij het appartementencomplex en tegen haar taxichauffeur zei dat hij haar laatste spullen wel op de stoep neer kon zetten, zodat hij verder kon met haar werk, had hij haar zacht uitgelachen en haar verteld dat dat niet veilig was en dat hij zou wachten tot ze alles uit de taxi gehaald had.
      Ze was nu net bezig om een van haar koffers en een schilderij naar boven te slepen. Er was een lift, maar ze had meerdere mensen gezien die aan het verhuizen waren, en ze wilde niet de lift bezet houden als anderen het ook nodig hadden. Ze hoefde toch maar naar de tweede verdieping, dus dat was wel te doen.
      Eenmaal op haar verdieping en in haar gang, zag ze dat een andere nieuwe bewoner. Tenminste, ze gokte dat hij een nieuwe bewoner was, gezien hij redelijk wat spullen bij zich had. Hij leek er nogal mee te stuntelen om zijn spullen vast te houden en tegelijkertijd de deur te openen.
      'Zal ik je helpen?'

[ bericht aangepast op 30 jan 2016 - 19:24 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

CONNERY "CON" VANCE CASTLES

---

Terwijl ik mijn hand door mijn haar hield, liet ik een zucht uit mijn mond glijden. Ik stond in de deuropening van mijn nieuwe appartement tegen één van de twee muren aangeleund met een sigaret in mijn hond. Af en toe zette ik het tegen mijn mond aan om vervolgens een wolkje rook uit te blazen. Ik wachtte niet echt op iemand om langs te komen of aan het bedenken wat ik moest gaan doen nu. Ik stond er gewoon, terwijl ik mijn gedachten heen en weer liet gaan.
Mijn vader had dit alles veroorzaakt. Hij had bedacht dat het een goed idee zou zijn om zijn drie kinderen zelfstandig in een appartement te laten wonen, zodat we zelfstandiger zouden worden en meer en beter met elkaar op zouden schieten. Ik wist niet helemaal hoe dit hem bij zijn doel zou brengen, maar feit was wel dat ik hier nu moest wonen. Waarschijnlijk zouden we later zoveel geld erven dat we gewoon bedienden kregen en dus helemaal niet zelfstandig zouden hoeven zijn en mijn broer en zus betreft; die hadden mij echt niet nodig.
Als ik rijk zou zijn, zou dat komen door mijn vaders geld en niet door wat ik zelf allemaal bereikt had. Niet dat ik daar zo blij mee was. Ik vond het geen fijn idee dat mijn vader al zijn geld aan mij zou geven, omdat ik nu al wist dat ik er - volgens hem - 'onverantwoordelijke dingen' van zou kopen. Ach, mij maakte het echt niet uit wat mijn vader zei. Ik deed gewoon waar ik zin in had. Ik probeerde allang niet meer iemand blij te maken. Dat had gewoon geen zin. Iedereen haatte mij toch en ik haatte hun.
Snik snik snotter, wat zielig nou weer, arme jongen. Nee, geen medelijden, no hard feelings - of gewoon helemaal geen gevoelens. Ik had me tegenwoordig helemaal afgesloten van alles en iedereen - wat als een daad van een watje gezien kon worden, maar voor mij was het meer om teleurstelling tegen te gaan.
Ik liet mijn sigaret uit mijn hand vallen op de grond en trapte hem met de punt van mijn schoen op de vloer uit. Ik had me de laatste tijd vaak als die sigaret gevoeld; laten vallen en de grond in getrapt. Door mijn vader, mijn broer en zus, maar ook door vrienden en andere mensen. Misschien lag het aan mij en was ik zo paranoïde dat ik dacht dat ik niemand kon vertrouwen, maar ik zag in iedereen wel iets slechts. Ik kon me echt overal aan irriteren.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman