Almost out of energy - School

Sorry voor mijn - alweer - gezeur over school, maar ik moet dit even van me afschrijven. Ik ben currently vijftien jaar oud, zit in mijn vijfde en voorlaatste jaar van het middelbaar en in alle eerlijkheid, ik ben school kots, kotsbeu. Ik amuseer me er nog met mijn vrienden, daar niet van, maar de lessen, het werk, gewoon het schoolgaan, ben ik zo, zo beu. Ik weet het, ik ben nog jong en sowieso volgt er ook nog hoge school/universiteit, maar dat is anders. Hoewel je daar ook vakken hebt die je niet interesseren, interesseert (over het algemeen) de overgrote meerderheid je wel.
Hoe dan ook, ik zie mezelf dit jaar nog uit doen. Ik heb het gevoel dat ik de energie nog ga kunnen verzamelen om dit jaar tot een relatief goed einde te brengen, maar God mag weten wat het volgend jaar gaat geven. Ik geef al jarenlang zoveel voor school (en hoewel ik vaak niet genoeg werk voor school, kost het me verdomd veel energie) en het is gewoon bijna op. Ik ben zo bang dat ik volgend jaar, mijn laatste jaar, zo ga verprutsen. Niet dat ik nu al denk dat ik er niet door ga zijn of iets dergelijks, maar gewoon dat ik totally out of energy ga zijn. Ik heb zo het gevoel dat er een moment gaat komen volgend jaar dat ik ga denken "nu is het me genoeg, nu stop ik ermee, nu leer ik niet meer, nu maak ik geen taken meer" (of toch in elk geval niet zoveel als ik zou moeten). Ik weet niet hoe ik dat kan oplossen, want ik voel gewoon dat het op deze manier niet goed komt. Iemand tips? c: In elk geval: Bedankt om dit te lezen.

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Ik geef je één tip: stop niet met school.

Kort maar krachtig, niet? :'D Ik zit op het MBO en heb mega veel spijt dat ik mijn HAVO niet heb afgerond. Ik was lui - nu nog steeds - en heb daardoor eigenlijk heel wat jaren vergooit want de opleiding die ik nu doe vind ik ook niet leuk. Dus in feite... heb ik er op deze manier drie jaar langer over gedaan om op het HBO te geraken. Misschien dat je na het lezen van dit inspirerende bericht wat meer energie krijgt om toch minimaal de studententienen te halen op school (Aka 5,5'jes). You can do it! *O*

End of speech. :')

KyloRen schreef:
Ik geef je één tip: stop niet met school.

Kort maar krachtig, niet? :'D Ik zit op het MBO en heb mega veel spijt dat ik mijn HAVO niet heb afgerond. Ik was lui - nu nog steeds - en heb daardoor eigenlijk heel wat jaren vergooit want de opleiding die ik nu doe vind ik ook niet leuk. Dus in feite... heb ik er op deze manier drie jaar langer over gedaan om op het HBO te geraken. Misschien dat je na het lezen van dit inspirerende bericht wat meer energie krijgt om toch minimaal de studententienen te halen op school (Aka 5,5'jes). You can do it! *O*

End of speech. :')

Haha, dat gaat sowieso niet, want ik zou pas mogen stoppen als ik achttien ben en ik ga op dat moment zestien zijn, dus dat is al een heel groot voordeel: Ik kan er niet mee stoppen. Dat was ik ook niet direct van plan, maar ik maak me gewoon echt druk in het feit dat het te veel gaat zijn en dat ik er op een bepaald moment gewoon totaal onder door ga zitten - dat wil ik niet nog eens hebben.
Maar heel erg bedankt voor je speecht. c: Ik zal zeker weten gaan voor mijn studententienen!

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Probie schreef:
(...)

Haha, dat gaat sowieso niet, want ik zou pas mogen stoppen als ik achttien ben en ik ga op dat moment zestien zijn, dus dat is al een heel groot voordeel: Ik kan er niet mee stoppen. Dat was ik ook niet direct van plan, maar ik maak me gewoon echt druk in het feit dat het te veel gaat zijn en dat ik er op een bepaald moment gewoon totaal onder door ga zitten - dat wil ik niet nog eens hebben.
Maar heel erg bedankt voor je speecht. c: Ik zal zeker weten gaan voor mijn studententienen!

Nee, nouja ik bedoel ook niet letterlijk stoppen maar gewoon beginnen aan het MBO of whatever.
Misschien moet je dan nog denken van "nog één jaar" en daarbij ook zorgen dat je genoeg aan jezelf denkt. Dus genoeg tijd voor jezelf vrij maken en misschien eens dingen doen die je normaal niet doet? Zodat je genoeg afleiding hebt van school en er dan ook niet telkens aan hoeft te denken.

Pfoe, ik weet dat dit heel persoonlijk is, maar geef alsjeblieft niet op! Zelf heb ik in het vijfde jaar van de middelbare ook een volledige inzinking gehad. Alle leerstof werd me echt even te veel en ik zag het totaal niet meer zitten, maar ben toch blijven doorzetten. In het laatste jaar kreeg ik de adempauze die ik zo hard nodig had. Natuurlijk is ook dat aanpoten, maar het ging gewoon allemaal wat makkelijker en minder lastig (en minder uitzichtloos: je weet dat dit het laatste is wat je op de middelbare moet doen). Voor heel veel mensen is het voorlaatste jaar het dieptepunt geweest, of dat heb ik heel vaak gehoord althans, dus wie weet lost dit probleem zich vanzelf wel op! Een gesprek met je mentor kan ook enorm helpen: destijds wilde ik door de druk in het voorlaatste jaar nog een heel vak laten vallen, maar hij heeft me op een gegeven moment zo geholpen dat ik het wel weer zag zitten. Probeer het dus vooral niet op de kroppen en weet dat er echt betere tijden aan zitten te komen!

---

She's imperfect but she tries

Hmm. Lastig. Ik moest ook altijd veel doen voor school. Je moet wel tevreden zijn als je 5,5 haalt, en niet voor hoger gaan, anders maak je het jezelf alleen maar moeilijker mee. Ik heb wel een geruststelling: het 5e jaar is volgens mij het zwaarst. Bij mij op vwo moesten we daar heel veel so's en werkstukken dingen doen en daarnaast nog toetsen. Het 6e jaar is veel meer herhaling en voorbereiding op examen.

Ik zou je wel aanraden om goed te gaan kijken of je uni of hbo wil doen (als je vwo doet). Want ik ben zelf op uni begonnen maar kwam het eerste jaar niet door omdat het te zwaar was en ben eigenlijk ook veel meer tevreden nu met mijn keuze om hbo te doen.

---

Aan niets denken is ook denken.

Ik zat in exact dezelfde situatie toen ik in het 5e jr zat. Het is nooit echt weg gegaan. (ik vermoed: ik kon mee met school zolang het kort door de bocht taakjes waren, maar toen raakte ik dus de motivatie ervoor volledig kwijt ben ik het werk alsmaar gaan minimaliseren waardoor ik het gevoel heb dat ik ooit nooit deftig heb geleerd om te gaan met de grotere stapels werk (ook al werk ik nu soms wel hard en harder dan ik in het middelbaar soms deed).

Weet je zeker dat de reden dat dit je overkomt aan geen 'grotere' oorzaak te wijten is dan gewoon 'geen zin'? (bij mij viel het achteraf samen met een vrij 'depressieve' periode en hoewel ik het toen niet zag kan ik achteraf wel zeggen dat dat zeer waarschijnlijk de grootste oorzaak was)

Anyways: ik hoop dat je er snel over geraakt, maar ik kan wel zeggen wat er gebeurt als je dat niet doet. Het feit dat je nu nog alles doet wat je moet doen en je van jezelf zegt dat je er veel energie in steekt laat me vermoeden dat je enige marge hebt. Eens je bepaalde verantwoordelijkheden simpelweg 'negeert' en niet meer opneemt realiseer je je dat het gevolg ervan veel minder was dan je aanvankelijk dacht, of in ieder geval veel 'overleefbaarder' dan je ooit had verwacht. Dat kan vrij lang doorgaan tot je op een dag terugkijkt met een gevoel van 'damn hoe ben ik van ik ben pas tevreden vanaf 80% gegaan naar als ik de helft van mijn examens in eerste zit haal ben ik toch al ergens'. (lol ja dat is vrij persoonlijk maar ik bedoel: het kan echt gebeuren dat je een een bepaalde norm of waarde met de tijd gewoon verliest)

---

effort never betrays you